Habang patuloy na iniisip ni Sabrina ang mga alaala niya, umabante na ang kotse. Nang magising na siya ulit sa realidad, agad siyang tumingin kay Sebastian at nagpapanic itong nagtanong, "Saan...saan tayo pupunta? Hindi ba dapat susunduin natin si Aino?""Bibilhan na kita ng kotse," sagot ni Sebastian."Pero...pero hindi ako nagmamaneho," nautal si Sabrina.Kalmadong sumagot si Sebastian at hindi niya tiningnan si Sabrina, "Nakakalakad ka ba agad pagkapanganak mo pa lang?"Hindi makasagot si Sabrina."Hah..." si Kingston, na nasa harapan at nagmamaneho, ay hindi napigilan ang pagtawa.Napansin niya na para bang mas madalas ang pagpapakita niya ng pagmamahal sa kanya simula nung naibalik ni Master Sebastian si Madam galing sa Ciarrai Country,Medyo kakaiba ang pagpapakita ng pagmamahal ni Master Sebastian kumpara sa ibang lalaki.Kahit na medyo mayabang at para bang hindi makatotohanan sa panlabas, yung kilos niya ay nagiging sobrang nakakakilig kapag gusto niya. Sa bagay, sino
Tumahimik lang si Sebastian habang hinihintay si Aino na magsalita.Kahit na tinatawag pa din siyang Stinky Bum ng batang ito, halatang halata na mas malapit na siya ngayon kay Sebastian kumpara nung una siyang dumating sa bahay niya. Makulit na bumulong si Aino sa tenga ng papa niya, "Daddy, narinig ko ang sinabi ni Mommy sa panaginip niya dati."Bigla siyang napatingin kay Sabrina nang walang sinasabi.Nang mapansin ang pagsulyap nito sa kanya, nagtatakang tumingin si Sabrina sa mag-ama.Nagpatuloy si Aino, "Sabi ng mama ko hindi ka daw niya gusto sa panaginip niya. Pero, alam ko talaga kung ano ang ibig sabihin nun. Ang gusto niya talagang sabihin ay gustong gusto ka niya!"Nagulat si Sebastian sa matalas na kaisipan ng batang ito.Ang batang ito talaga!Sa inaasahan niya sa anak niya, ang limang taong gulang na batang ito ay nakikita agad kung ano ang ibig sabihin ng mga kinikilos ng matatanda. Naintindihan niya maigi ang mga naiisip ng mama niya, at malamang ito ang dahilan
Pagkatapos pag-isipan ito, baka nga mas bagay sa kanya ang trabaho sa isang construction site bilang technician o iba pang posisyon.Siguro nga marumi at buwis buhay ang trabahong ito pero alam niyang malinis ang mga tao dito.Nagdesisyon si Sabrina sadyain ang iba't ibang mga construction site sa loob ng siyudad bukas.Nung kinaumagahan, hindi niya sinabi kay Sebastian na mawawalan na siya ng trabaho o kahit ang plano niya na maghanap ng ibang trabaho. Ayaw ni Sabrina na tanungin siya nito nang marami at higit sa lahat, ayaw niyang malaman ni Sebastian na nakipag-away siya sa isa niyang kasamahan pagkatapos pa lang ng dalawang araw na pagpasok sa trabaho. Pagkakain ng agahan, magkasamang hinatid ni Sabrina at Sebastian si Aino sa eskwelahan, at si Kingston ang nagmamaneho. Pagkatapos nito, pumunta sila sa dating opisina ni Sabrina. Nang tumigil ang sasakyan, pinaalalahanan siya ulit ni Sebastian, "Wag kang magtatagal masyado sa opisina. Susunduin kita para sa driving lessons pagk
Samantala, nagtuloy lang sa pagtakbo nang matulin ang sasakyan at hindi na ito makontrol.Hinahampas na ni Sabrina ang braso ni Sebastian habang umiiyak at sumisigaw. Si Sebastian naman ay hindi nag-panic. Hinawakan niya lang ng mahigpit si Sabrina gamit ang isang kamay bago niya hinawakan ang manibela gamit ang isa pang kamay. Bumulong ang manipis niyang mga labi sa tenga ni Sabrina, “Wag kang matakot, wag kang mag-alala, nandito ako. Alisin mo na yung paa mo.”Nang marinig niya ito, nagsimula nang kumalma si Sabrina.Nung una, hindi niya man lang maidilat ang mga mata niya. Habang dahan dahan na pinatigil ni Sebastian ang kotse, nagkaroon siya ng tapang na iangat ang ulo niya at silipin kung ano ang nangyayari. Nang maramdaman ni Sebastian na hindi na naman ito mapakali, niyakap niya ulit ito nang mahigpit at inalalayan ang manibela gamit ang isang kamay galing sa kabilang upuan.Nung oras na yun, sobrang bilis ng kabog sa puso ni Sabrina at hindi niya na nga rin marinig ang sari
Iniisip niya dati na dahil siya ay malamig ang ulo, walang pakialam sa lahat at may maliit na ugnayan, na mukhang mas bata siya kaysa sa kanyang mga kapantay, ngunit ngayon, biglang nalaman ni Sebastian na talagang malusog ang balat ni Sabrina.Lalo na pagnaalagaan, ang kanyang maliit na mukha ay puno ng collagen. Ang kanyang natural, walang makeup na mukha ay sapat na upang siya matulala sa punto sa kung saan siya ay hindi na tumitingin sa malayo. Nang makita si Sebastian na nakatingin sa kanya ng ganoon, namula agad si Sabrina.Ang pula niyang pisngi ay parang dalawang hinog na mansanas, hindi alam ni Sabrina kung ano ang sasabihin, bahagyang umuubo. "Uhm ..."Bago pa siya matapos sa pagsasalita ay tinakpan na siya ng labi.Ang hindi niya natapos sa linya ng pagsasanay sa pagmamaneho ay dapat gawin sa bahay pagkatapos ng lahat. Bago niya alam ito, dinala na niya ito sa kanilang kwarto. Hindi na sinasabi na maganda ang paglipas ng gabi.Si Sabrina ay nasa masidhing espiritu kinabuk
Tumalikod si Sabrina. Si Ryan yun."Master ... Master Ryan, uhm, Director Poole?" Kaagad na hinarap siya ni Sabrina, "Bakit ka narito?"Tinaas ang kilay ni Ryan. "Ito ang proyekto ng aming kumpanya. Bakit ka narito sa ngalan ng aming kumpanya? Nagpadala ba sa iyo ang departamento ng disenyo? "Sumagot si Sabrina, "Humihingi ako ng paumanhin, ngunit umalis na ako. Pumunta ako dito ngayon upang mag-apply para sa isang trabaho, at nagkataon na nangyari ang isang problemang tulad nito. Ako… matutulungan kita na malutas ang problema. ”Hindi mapigilan ni Ryan na pag-aralan siya mula ulo hanggang paa. "Ikaw…"Tumango si Sabrina. "Oo."Agad na lumingon si Ryan sa mga technician. "Sige, hayaan mong subukan ng batang babaeng ito na sabihin sa amin ang plano niya."Sa pamamagitan nito, muli niyang napatingin ang mga mata sa kanya. Isang linggo na ang lumipas mula nang huli niya siyang makita. Mas maganda ang hitsura niya kaysa noong huling oras, kumikinang mula sa loob, na parang hinigop niya an
"Bakit ... bakit ayaw mo nang magtrabaho doon?" Naguguluhang tanong ni Ryan kay Sabrina.Hindi niya nais na ipaliwanag ang kanyang sarili. Sa tamang plano pa ni Ryan na tawagan ang kumpanya upang magtanong tungkol sa bagay na ito, muling tumunog ang telepono ni Sabrina. Tumingin siya sa screen. Hindi inaasahan, ang direktor ng disenyo ang nagpauwi sa kanya upang magpahinga.Malamig siyang sumagot, "Humihingi ako ng pasensya director, nasa aking bagong trabaho ako ngayon. Mayroon bang nais mong sabihin? Mangyaring gawin itong mabilis. "Sa kabilang panig ng telepono, kaaya-ayang sinabi ng direktor ng disenyo, "Sabrina, hindi ko sinasadya na huminto ka. Hiniling ko lang sa iyo na umuwi upang itago ito sandali. Nakabawi si Miss Ruth mula sa kanyang mga pinsala at nakabalik na sa trabaho ngayon. Hindi na siya galit. Kaya ngayon ko lang naglakas-loob na tawagan ka at hilingin na bumalik ka. ”Sumimangot si Sabrina. "Totoo ba yan?"Ang director ay walang magawa din.Inaasahan niyang tatapos
Magkatabi umupo sina Sabrina at Ryan sa sasakyan. Ni hindi niya tiningnan si Ruth, hindi pinapansin ng buo, malamig na ekspresyon. Umakyat at bumaba ang dibdib ni Ruth, nais niyang hawakan ang mukha ni Sabrina na partikular na kaakit-akit sa mga kalalakihan, at basagin ito sa kongkreto!Gayunman, hinarangan ni Ryan si Ruth sa harap niya, at naiinis na sinabi, "Ano ang ginagawa mo sa pasukan ng kumpanya sa halip na magtrabaho!"Galit na kinadyot ni Ruth ang paa. "Ryan…!"Tinabi ni Ryan si Ruth. Yumuko siya at tumingin kay Sabrina. Bumaba si Sabrina sa sasakyan.Tahimik na nagngangalit si Ruth. Pinapanood sina Sabrina at Ryan na naglalakad papasok sa kumpanya kasama si Ryan na nakatingin kay Sabrina na para bang siya ay isang dyosa, halos magluwa ng dugo si Ruth.Masigasig siyang sumigaw sa likuran nila. "Ryan! Alam mo ba kung ano ang ginawa ni Sabrina sa mga panahong ito!"Hindi lumingon si Ryan, walang pasensya lang siyang sumagot, "Wala ako sa South City, paano ko malalaman ang ginawa
"Lahat kayo ay inakusahan ako! Ako, at si Ryan Poole, at iiyak na lang dito!"Sa sandaling iyon, wala kang mapapansing bahid ng pagkapiyok sa tinig ni Ryan. Alam ni Sabrina na nagmamalaki lang siya. Siya'y lubos na nagmamalaki."Dalhin mo kami agad kay Ruth! Kung hindi mo kami ipapakita ang daan, bubugbugin kita ng husto!" sabi ni Sabrina na puno ng inis."Sige ba! Aunt Sabrina!" Tumalikod si Ryan at tumungo papunta sa ward."Sandali, Ryan. Sandali!" Tawag muli ni Sabrina. Lumingon si Ryan at tumingin kay Sabrina. "Anong mayroon?""Sabihin mo muna sa akin, mayroon ka bang mga lalaki, babae, o kambal?""Hindi ko sasabihin! Hindi ko muna sasabihin! Hindi ko lang sasabihin sa iyo!" Sinabi ni Ryan na may walang katulad na bastos na ekspresyon.Napakayabang ni Ryan na nagawa pa niyang humini sa tono. Nainis doon si Sabrina at kahit ang grupo ng tao sa likod niya ay sobra rin nakaramdam ng galit at gulat. Gayunpaman, nang makitang naging ama lang si Ryan noong araw na iyon, hindi ni
Nakatayo mag-isa si Ryan sa labas ng delivery room at kakaiba ang kanyang ekspresyon. Takot na takot si Sabrina at sobra ang kalabog ng kanyang puso. Hinawakan niya si Ryan at nagtanong, "Nasaan si Ruth? Bakit hindi ko naririnig ang sigaw niya? Sabihin mo sa akin, kumusta si Ruth?"Tinaas ni Ryan ang mga kilay niya at tumingin kay Sabrina. "Alam mo ba, Aunt Sabrina?""Ano?" tanong ni Sabrina. "Si Ruth... pagkatapos niyang madala sa delivery room, inabot ng hindi aabot... hindi aabot ng isang oras at pinanganak niya ang dalawang bata!"Hindi nakapagsalita si Sabrina. Napatigil din si Sebastian."Walang sakit na naramdaman si Ruth, alam mo ba 'yon? Hindi pa ako kailanman nakakita nang ganoong kabilis na pagpapanganak, Aunt Sabrina. Talagang nirerespeto ko noon noong ikaw, si Aunt Jane, at ang asawa ni Zayn na si Hana, noong nanganak, lahat kayo ang pineke ang mahirap na proseso. Hahaha..."Walang masabi si Sabrina. Pagkatapos ng mahabang panahon, tinaas niya ang kanyang kamay at
Bago pa malaman ng kahit na sina, agad binuhat ni Ryan ang asawa niya at nagmadali palabas nang nagmamadali. Ang lahat sa kasal at masasabi na agad kung anong nangyayari. Tumabi sila nang sa dalawang grupo kasama ang isang grupo na umatras sa kasal ni Yvonne at ang iba ay sinundan si Ryan sa kasal. Doble ang saya ni Yvonne sa araw na iyon. Hindi dahil sa kasal niya lang, pero pati na rin dahil manganganak na ang kaibigan niya. Nadala pa rin ang kasal sa isang sobrang buhay kasiyahan. Pagkatapos matapos ang kasal at hinatid na nila si Yvonne at Marcus paalis para matapos na nila ang kasal pagkatapos ay si Sabrina at ang iba pang mga tao ay pumunta sa hospital. Hindi maikukumpara ang pag-alala ni Sabrina sa buong biyahe niya papuntang hospital. Dahil iyon din ang unang pagkakataon na manganganak si Ruth at kambal pa ito, hindi lang alam ni Sabrina kung magiging maayos ang magiging delivery ito at kung cesarean na seksyon ba ang kailangan. Sa buong paglalakbay, pinipilit ni Sabrina si
Hindi makapaniwalang tumingin si Old Master Shaw kay Yvonne. "Anak ko, pinag-isipan mo na ba ito nang mabuti? Hindi ka na ba... natatakot sa akin? Hindi ka na ba... galit sa akin?"Nakaramdam ng hiya si Yvonne. "Alam mo po 'yon?""Siyamnapung taon na ako. Magiging matandang halimaw na ako. Ano pa ba ang hindi ko malalaman? Inisip ko na ito. Kung ayaw mo sa akin, pupunta ako sa nursing na pabahay pagkatapos niyang makasal ni Marcus..." sabi ni Old Master Shaw. "Hindi..." Hindi ganoo'ng kawalang puso si Yvonne. "Pasensya na. Malapit ako kay Sabrina at natuklasan ko ang maraming tao na abusuhin at pahiyain siya. Mula nung mga impostora mo pong mga apo na patuloy siyang sini-set up para paulit-ulit na abusuhin si Sabrina. Talagang galit ako sayo nang sobra mula noon. Hindi mo maiisip kung paano tumakas si Sabrina at ang kanyang ina nang may ngipin sa mga balat nila. Sobrang nakakaawa sila. Kaya, sa mahabang panahon, natatakot po ako sa'yo dahil...""Simula ngayon, nag-iba na ang opinyon
Kahit na takot si Yvonne magpakasal, siya ang pinakamasaya sa lahat ng mga babae. Simula pagkabata, Parehas na minahal si Yvonne ng kanyang mama at papa, at kahit ang kanyang tito, tita, at pinsan ay minahal din siya ng sobra. Hindi kailanman nagdusa ng kahit anong paghihirap at pagdurusa si Yvonne sa paglaki niya. Lumaki siyang malambing na babae sa pamilya.Ang relasyon niya kay Marcus ang tanging nagparamdam sa kanya ng pagkagipit. Tulad ng naramdaman niya mula kay Old Master Shaw. Ito ay dahil nasaksihan niya kung paano malupit na tratuhin ni Old Master Shaw si Sabrina na siyang sobrang nakaramdam ng takot si Yvonne kay Old Master Shaw. Habang lumilipas ang panahon, kahit si Old Master Shaw ay naramdaman ang takot niya sa kanya. Sa isang pagkakataon, kumuha na ng inisyatibo si Old Master Shaw na tanungin si Yvonne, "Anak ko, para kang isang takot na maliit na uwak. Bakit sa tuwing nakikita mo ako ay lilingon ka sa iba at hindi makapagsalita kahit na isang katiting na salita sa a
Nagulat ang lahat sa sinabi ni Ryan.“Sa kasalukyan, buntis ang aking pinakamamahal na asawa ng kambal! Isipin niyo yun! Nabuo ang kambal namin habang sobrang abala siya sa pagdadraft ng architectural design! Ang galing ng asawa ko diba?” Masayang sabi ni Ryan. Dahil dito, biglang namula si Ruth. Siya ang bride kaya kung siya ang papapiliin, ayaw niya muna sanang iaannounce na buntis siya! Pero huli na ang lahat dahil saktong sakto ang sinabi ni Ryan para sindakin ang mga mayayabang na babaeng pinagtatawanan siya kanina. Sobrang laki ng benepisyo ng ginawa ni Ryan dahil may tradisyon sa KIdon City na sa araw ng kasal, ipapahiya ng mga bisita ang bride. Pero ngayong sinabi na ni Ryan na buntis siya, wala ng naglakas ng loob na gawin yun!Sobrang engrande ng kasal nina Ruth at Ryan, kaya sobrang nakatulong ito sa confidence ni Ruth. Alam niya na kumpara sa asawa nina Jane at Sabrina, hindi hamak na mas mababa si Ryan, pero dahil hindi naman nagkaroon ng engrandeng kasal ang mga ito
”Tamaaa! Pero ano pa nga bang magagawa natin. Siya ang type ng young prince kaya kahit na sumalampak pa tayo dito, wala na tayong magagawa.” “May naisip ako! Bakit kaya hindi natin batiin ng bagong kasal ng Spanish mamaya? Tignan natin kung anong magiging reaksyon niya.” “Uy, gusto ko yang ideya na yan.”“Haha! Gusto ko siyang makita na mamula sa kahihiyan.” “Eto nga… balita ko napaka baba daw ng self esteem niya.”“Haha! Tara batiin na natin siya..”Galing sa mga prominenteng pamilya ang grupo ng mga babae. Hindi sila maawat sa paguusap at pagtatawanan habang naglalakad papunta sa direksyon ni Ruth. Nang oras na yun, kasalukuyang nakikipag usap si Ruth sa mga Poole. Hindi naman siya nakakaramndam ng anumang kaba at takot dahil kagaya nga ng sinabi ni Sabrina, wedding niya yun at siya ang host kaya tama lang na kausapin niya ang mga bisita nila.Noong malapit na ang grupo ng mga magagandang babae kay Ruth, sakto namang may dumating na isang napaka gwapong foreigner na nakas
Ika-labing-apat ng Pebrero noon at malamig ang panahon. Subalit para sa Grand Enigma Hotel, ito ay tila nasa kalagitnaan ng tagsibol. Maraming magagandang babae at mga marilag na babae mula sa iba't ibang panig ng bansa ang nagtipon sa marilag na hotel na iyon. Ngunit ang pinakamagandang babae sa araw na iyon ay ang bungang-bisig na si Ruth.Normal na sobrang lamig tuwing February 14, pero pinainit ng mga nagagandahan at eleganteng kababaihan ang Grand Enigma Hotel. Siyempre, ang pinaka maganda sa lahat ay walang iba kundi ang bride na si Ruth. Ang wedding dress na suot niya ay nagkakahalaga ng mahigit one million dollar na personal na dinesign at pinatahi ni Sabrina sa ibang bansa. Sahill hindi nakasuot ng magandang wedding dress, gusto niyang maranasan ito ni Ruth. Habang nakaupo sa dressing room, hindi napigilan ni Ruth na humagulgol. “Sabrina, sobrang swerte ko talaga na nkilala ko kayo. Maaga akong nawalan ng mga magulang at pamilya kaya kung hindi dahil sainyo ni Yvonne, bak
Noong nine years old ako, sobrang hirap ng pamilya namin na hindi kami makabili ng sapatos. Nagkataon, isang araw nakita ko nag nagtapon ka ng sapatos sa basurahan. Hinintay kitang umalis bago ako lumapit, pero bumalik ka at kinuha mo sa akin yung sapatos. Ginawa mo akong katatawanan. Ang sabi mo sa akin, kumahol ako na parang aso, pagkatapos, naaliw ka at marami ka pang ibang pinagawa sa akin. Siyempre, bata pa ako nun at gustong gusto ko na magkaroon ng bagong sapatos kaya ginawa ko lahat ng mga pinagawa mo.”Hindi nakapag salita si Lily. Naalala niya yun. Noong mga panahon na yun, bilang anak ng isang mayamang pamilya, hindi niya naman kailangang personal na magtapon sa basurahan, pero nang makita niyang may nagkakalkal ng basura na kaedaran niya, naisip niya na mukhang masayang pag tripan ito kaya kumuha siya ng isang pares ng luma niyang sapatos bilang pain. Hindi naman ikinakaila ni Lily na sobrang natuwa siya sa ginawa niya at para sakanya wala lang yun. Sa totoo lang, ang bu