Ang mga bata ay madalas na masyadong matapat para sa kanilang sariling kapakanan.Nang marinig niya ang mga salita ni Aino, namula ang mukha ni Sabrina na nagsimula itong magmukhang isang panghinang. Dahil sa kawalan ng pag-asa, mabilis siyang humingi ng tulong kay Sebastian.Agad siyang nag-utos, "Stop the car!"Habang pinipindot niya ang preno, nanginginig ang mga kamay ni Kingston. "Master Sebastian..."‘Ako... hindi pa ako nagbabalita, wala pa akong nabubuhos na sikreto, kaya hindi mo na ako kailangang parusahan dito, di ba? Tsaka kahit parusahan mo ang isang tao, dapat ang munting prinsesa muna, di ba?’ takot na isip niya.Pagkatapos ng lahat, kahit ang royalty ay kailangan sumunod sa batas di ba?Naglalagay ng nakakaawang ekspresyon, sinubukan ni Kingston na makiusap kay Sabrina.Alam niyang makabubuting humingi ng awa sa ginang. Pagkatapos ng lahat, siya ay isang matigas na kendi na may malambot na loob.Tiyak na sabi ni Sabrina na namumula pa rin kay Kingston, "Ayos lang, Assis
Bakit siya nagsusumikap kahit hindi siya bagay dito?!Seryoso ba siyang naniniwala na ang mga tao ay magsisimulang mag-isip sa kanya bilang isang miyembro ng upper class dahil lamang sa binihisan niya ang kanyang anak ng magagarang damit?Katawa-tawa!Samantala, hindi pa rin umiimik si Sabrina.Masasabi niya na noong tinawag siya ng babaeng ito na isang country bumpkin noong isang araw, ito ay para lamang bigyang-kasiyahan ang kanyang sariling pakiramdam ng pagiging superior. Gayunpaman, nang makita ng ina ni Susan na mas maganda at mas elegante ang pananamit ni Aino kaysa sa sarili niyang anak ngayon, hindi na niya napigilan ang sarili.Nangibabaw sa kanya ang inggit at selos!Nang si Sabrina ay papatulan na sana ang ina ni Susan, biglang lumitaw ang isang braso mula sa likuran at pumatong sa kanyang mga balikat. Paglingon niya ay nakita niyang nakatingin sa kanya si Sebastian.Habang hinihila niya si Sabrina sa kanyang mga bisig, isang off-road na sasakyan na nagkakahalaga ng sampu-s
Nang marinig niya ang boses ni Ruth, sinubukan ni Sabrina na huwag pansinin ito at dumiretso sa elevator sa loob ng lobby.Hindi siya agad na magsisimulang gumanti dahil lang sa sinabihan siya ni Sebastian na huwag magparaya sa mga taong nang-aapi sa kanya. Sa likas na katangian, si Sabrina ay hindi isang mapagkumpitensyang tao. Higit pa rito, dahil nasa kumpanya siya ngayon, ayaw niyang mag-aksaya ng oras kay Ruth, isang taong nakakuha lamang ng trabaho dahil sa mga relasyon sa pamilya at walang sariling katalinuhan para pag-usapan.Sabay na pinindot ni Sabrina ang mga button ng magkabilang elevator.Gayunpaman, nang bumukas ang mga pinto sa isa sa mga elevator, naabutan siya ni Ruth. "Sabrina! Sino ka ba sa tingin mo? Sa tingin mo ba mas magaling ka sa lahat ng nandito dahil lang sa pinapansin ka ni Master Ryan? Sabihin ko sa iyo, hindi ka mas mahusay kaysa sa ibang babae na pinapanatili niya sa ilalim ng kanyang sinturon! "Nang matapos magsalita si Ruth ay pumasok na si Sabrina sa
"Ikaw...maghintay ka lang!"Hingal na hingal si Ruth, nagsisimula nang maging purple ang labi niya. Sinubukan niyang himas-himasin ang kanyang dibdib para pakalmahin ang sarili hangga't maaari bago siya tumango palabas ng design department."Not bad!" sarkastikong nguya ni Linda kay Sabrina.Gayunpaman, walang sinabi si Sabrina, at nagkunwaring hindi siya narinig.Nagsimula na siyang makisawsaw sa kanyang trabaho. Nang i-proofread niya ang isa sa mga gawa ni Linda kanina, natuklasan ni Sabrina ang ilang problema sa disenyo.Ang istilo ni Linda ay madalas na may kasamang glamour at flamboyance. Kahit na ito ay mukhang partikular na kaakit-akit sa unang sulyap, at malamang na humanga sa mga manonood nito, alam ni Sabrina na ang arkitektura ay hindi maaaring ituring at ituring na katulad ng disenyo ng fashion.Kung isasaalang-alang lamang ng arkitekto ang mga estetika at hindi napapansin ang katatagan ng gusali, maraming panganib sa kaligtasan ang magsisimulang magpakita ng kanilang saril
Saglit na sinulyapan ni Sabrina si Linda, bago pinulot ang isang tumpok ng mga dokumentong natapos na niyang i-proofread. Pagkatapos ay naglakad siya papunta sa desk ni Linda, diretsong sinabi, "Linda, natapos ko na ang pag-proofread nito. Eto na."Pasimpleng hinablot ni Linda ang mga dokumento at napatitig sa taong nakatayo sa kanyang harapan.Nagpatuloy si Sabrina, nang hindi nagpapatalo, "Linda, kakain na ako ng tanghalian ko, at mamaya ko na ire-review ang iba. Dahil wala masyadong tao ngayon sa cafeteria, dumiretso muna ako, para naman hindi na ako tititigan mamaya."Nginitian siya ni Linda, "Sabrina, mukhang marunong ka nang mabuhay."Bahagyang napangiti si Sabrina sa sarkastikong sinabi. "Kailangan mong matutunan kung paano makibagay sa lugar ng trabaho. Aalis na ako."Bago pa makapagsalita si Linda, tumalikod na si Sabrina para umalis sa design department.Paglabas pa lang niya, halos agad na bumulong ang isang grupo ng kanyang mga kasamahan sa kanilang sarili.Lahat sila ay ma
"Oo, ayos lang yan. Wala namang problema dahil hindi naman yan lumalabag sa isyu na pampribado. Pinapanood mo lang naman ang CCTV recording ng desk mo, kaya walang mali sa ginagawa mo," magalang na sinabi ng isang gwardya at tumango ang iba bilang pagsang-ayon dito.Sa paraang ito, nakuha kaagad nila ang video recording. Ni-rewind ni Sabrina ang video doon sa oras na nandun siya sa Human Resources. Nakita niya agad ang taong pinaghihinalaan niya sa loob ng sampung minuto lang na pagtutok sa video.Siguro labinlimang minuto lang ang nakalipas pagkatapos siyang paalisin ng Human Resources nang dahan dahang tinulak ni Ruth ang upuan papunta sa desk ni Sabrina.Habang hinihila niya palayo ang dating upuan ni Sabrina, para bang mas mabilis ang kilos ni Ruth, ang itsura niya ay kabaliktaran ng pag-iingat niya habang tinutulak niya ang bagong upuan."Bakit niya pinalitan ang upuan mo?" Tanong ni Yvonne, nagtataka ito."Gusto ko nga rin malaman," sagot ni Sabrina, nakatutok pa rin ang mat
Nagulat na lang si Ruth dahil naipit na siya sa gitna ng inuupuan niya at ng sumusuporta sa ilalim nito. Tumagilid na ang upuan pagkataapos na masira nito dahil sa bigat ni Ruth. Samantala, may mga metal na parte din na lumuwag at bumaon sa balat niya.Habang nagdudugo, mas lalong naging katawa tawa ang itsura ni Ruth.Nakaupo siya na para bang nakapwesto sa inidoro. At dahil ang balakang niya ay naipit na sa upuan, sinubukan ni Ruth na humawak sa mesa gamit ang dalawang kamay niya para ibalanse ang sarili, pero lalo lang siyang nag mukhang nahihirapan tumae. Sinamahan pa nito ng boses niya na para bang isang umiiyak na baboy, kaya ang eksena sa opisina niya ay napaka pangit talaga.Nang makita ng mga kasamahan ni Ruth ang posisyon niya sa upuan, hindi na sila nakapagpigil at nagsimulang mag tawanan nang malakas.Habang tumatawa sila, tuloy tuloy lang ang pagtulo ng dugo galing sa likod ni Ruth."Nababaliw na ba kayo?! Tumigil na kayo sa pagtawa at tumawag na kayo ng ambulansya. T
Pagkatapos na tingnan ang paligid ng opisina, nakakita si Ruth ng isang pantalon na dapat sana ay panlamig pero naging pansamantala niya itong pamalit.Sa kabilang banda, si Sabrina ay nakasuot ng pantalon na gawa sa isang napaka nipis na tela.Sa madaling salita, kung si Sabrina ang nagkataong umupo sa sirang upuan na yun, siguradong patay na din siya ngayon."Sabrina! Bagong empleyado ka lang, pero paano mo nagawa ang ganito kasamang bagay?Alam mo bang isa itong krimen, at pwedeng masabi na may masama kang hangarin?!" nagalit ang manager ng Human Resources Department habang nakatayo sila sa labas ng emergency room.Mahina ang boses ni Sabrina nang sumagot ito, "Baguhan lang naman po ako na dalawang araw pa lang nagtatrabaho kaya saan ko naman po kukunin ang upuan na yun?"Mukhang nagulat ang manager sa sinabi niya at natahimik nang ilang saglit.Pagkatapos nitong tumigil saglit, binulong niya, "Sila...ang nagsabi na ikaw daw ang tumulak ng upuan papunta kay Miss Mann.""Oo ng