Sa sandaling iyon napansin ni Sabrina ang paraan ng pag-igting ng kanyang kalamnan na parang sinusubukan niyang pigilan ang kanyang hininga, at ang pagtaas ng kanyang temperatura. Nag-alala si Sabrina na baka bumaba siya na may lagnat. Agad niyang tinanong, "Ano ... Ano ang nangyayari sa iyo?""Huwag ka nang gumalaw!" Tumahol siya."May sakit ka ba? Dapat ba tayong magpunta sa doktor? Ako ... Hindi kita mapagalaw nang mag-isa.""..." Walang imik na bumangon si Sebastian at tumabi kay Sabrina upang bumaba sa kama. Kaagad, nakanganga si Sabrina sa paningin bago siya. Ang lalake ay hubad na hubad, at gayon pa man ay ganap siyang maginhawa nang siya ay humakbang mula sa kama at papunta sa kanyang tsinelas sa harap ni Sabrina, samantalang si Sabrina ay ipinula mula ulo hanggang paa."Wala itong hindi mo nakita dati," Ngumuso siya at naglakad papasok sa banyo sa kanyang tsinelas, kasunod ang isang "putok!" sa pinto.Mahigpit na binalot ni Sabrina ang sarili ng kumot at nanginginig sa ka
Ang kanilang agahan ay isang kapistahan ng magaan sa tyan. Nagulat si Sabrina nang makita na napabuti ang kanyang ganang kumain kumpara kahapon, at nasisiyahan si Aino sa bawat kagat ng pagpasok sa umaga."Mommy, ang bahay ni Stinky Bum ay may mas magandang agahan kaysa sa atin dati," bulalas ni Aino. Naalala niya na bumalik sa pagtawag kay Sebastian na "Stinky Bum" sa harap ng kanyang ina.Nasanay na si Sebastian sa pagtawag sa pangalan at hindi na nag-reaksyon nang tinawag siya ni Aino na "Stinky Bum". Nakatuon siya sa kanyang sinigang nang hindi man lang naliligo ang isang pilikmata at mabilis na natapos ang kanyang agahan dahil hindi siya mahilig makipag-usap sa panahon ng pagkain."Aino, tapos ka na?" Tumingin si Sebastian kay Aino gamit ang dati niyang malamig na ekspresyon."Ya, tapos na," nagulat si Aino at agad na tumango bilang sagot.Humarap si Sebastian kay Sabrina, "At ikaw?""Tapos na," huminto sandali si Sabrina bago magtanong nang maingat, "Kung isasama mo ako, ay
"Syempre!" Kinumpirma ni Sebastian sa isang malamig na tono, "Si Aino ay maaaring maging hostage ko, ngunit hindi ko siya maaring panatilihin sa tabi ko bawat solong araw. Hindi mo ba naisip na mayroon akong mas mahusay na mga bagay na gagawin sa aking oras? Hindi ka magiging kayang bayaran ako para maging yaya mo! ""..." Sabrina ay agad na nai-render."Alin ang dahilan kung bakit gusto kong ipadala sa kanya upang mag-aral sa kindergarten. Ang kanyang matrikula ay maidaragdag sa utang na inutang mo sa akin. Sa araw na bayaran mo ako sa inutang mo ay magiging araw na ikaw at ang iyong anak ay malaya," Sebastian patay naSamantala, sinubukan ni Kingston, na nakatayo sa likuran ni Sebastian, ang kanyang makakaya upang pigilan ang kanyang pagtawa. Siya lang ang nakakaalam kung gaano ka-deboto si Master Sebastian sa kanyang paghahanap kay Sabrina.Sa nagdaang anim na taon, si Sebastian ay halos hindi nagpahinga at naglakbay sa buong mundo sa pinakamaliit na tanda ng hitsura ni Sabrina.
Si Aino ay isang napakatalinong bata at hindi nito kailangan ng maraming tulong para maintindihan ang sitwasyon kung nasaan siya. Nung nag-aaral pa siya sa dati niyang eskwelahan, lagi siyang nakikipag-away sa tuwing may sinasabing masama ang iba tungkol sa nanay niya at hindi niya titigilan ang taong yun hanggang sa bawiin ang sinabi nila. Pero iba ang nangyari sa pagkakataong ito, ang pakikipag-away niya sa isang bata ay nagdulot ng gulo sa pagitan ng nanay at guro niya at gumastos pa ng malaki ang nanay niya.Napaisip nang saglit si Aino at sinabi nito kay Kingston, "Uncle Kingston, hindi niyo na dapat ako tinatawag na prinsesa simula ngayon, ayoko na po nun. Tawagin niyo na lang akong suwail na bata katulad ng iba, hindi po ako magagalit kung madalas ko pong maririnig yun, at baka hindi ko na rin gustuhin na sumuntok ng iba 'pag narinig ko yun."Ang mga salita ng isang bata ay laging totoo at inosente, wala siyang ibang ibig sabihin dito, pero halatang parehong si Kingston at Seb
"Siguro wala namang masama kung hindi na ako lalaban. Nagkamali ako ng intindi sayo, at hindi ka rin naman matapang sa anak ko. Masaya na ako basta makakapasok sa eskwelahan ang anak ko at makakatanggap siya ng edukasyon katulad ng ibang bata. Ayoko na masyadong isipin pa ito, gagawin ko na lahat ng sasabihin mo simula ngayon, nasa kamay mo na ang buhay ko," Sabi ni Sabrina sa mahinang boses, para bang ayaw niya ng mahirapan, habang nakayakap siya kay Sebastian. Ang totoo niyan, ang gusto niya talagang sabihin ay tinatanggap niya na ang kapalaran niya at sasama siya sa kung kanino siya dalhin ni Sebastian. Susunod siya sa lalaking ito habang buhay kung yun ang gusto niya. Talagang wala na siyang natitirang lakas pa sa sarili niya, dahil pagod na ang buong pagkatao niya. Kung wala na talaga siyang pagkakataon na makatakas pa sa lalaking ito, bakit pa niya ito lalabanan? Mas mabuti pang maging kakilakilabot na babae na lang siya katulad ng iniisip ng iba at maging masaya na lang hanggat
Wala na siyang pakialam, basta nakakapasok sa eskwelahan ang anak niya at buhay sila, wala ng ibang importanteng bagay para kay Sabrina. Pakiramdam niya ay umalis na ang elepanteng nakadagan sa dibdib niya dahil naging maayos ang sitwasyon nila ngayon. Pagkaalis ni Sebastian, para bang tamad na tamad siya at nakahilata lang sa kama sa iba't ibang posisyon hanggang sa hindi na talaga siya makatulog, bumangon na lang siya at pumunta sa banyo para maligo. Napakalaki talaga ng banyo sa kwarto ni Sebastian at marami itong kung ano-anong gamit na talagang mas mamahalin kumpara sa mga bathtub na makikita sa mga magagandang spa.Umupo siya nang mag-isa sa bathtub kung saan madalas na umuupo si Sebastian at nagpakasawa siya sa mga agos ng maligamgam na tubig na galing sa ilalim ng tub na parang isang hot spring. Dahan dahan niyang pinikit ang mga mata niya at nadala sa masarap na kasaranasang ito, hindi napansin ni Sabrina na may nanunuod sa kanya.Sa opisina naman niya, pinanood ni Sebastian
Biglang nagdilim ang mukha ni Sebastian. Pagalit siyang nagsalita, "Anong sinabi mo?" Kahit kailan talaga hindi siya nabigong galitin siya!"Sabi ko, si Mr. Poole ay mukhang marangal na lalaki at may standards. Masasabi ko na siguro galing siya sa isang mayamang pamilya at kapareho ng estado mo, hindi ba siya mandidiri sa isang taong katulad ko?" Kalmadong inulit ni Sabrina.Biglang lumapit si Sebastian at sinakal nito nang mahigpit si Sabrina. "Hindi mo na dapat pag salitaan ng ganyan ang sarili mo kahit kailan!"Nasakal si Sabrina at saglit na nahirapang huminga, wala siyang nagawa kaya tumango na lang siya. Hindi niya na dapat ito binanggit pa. Pagkatapos bitawan ni Sebastian ang leeg niya, umubo siya na parang isda na inahon sa tubig habang sinusubukan niyang huminga ng sariwang hangin. At dito may biglang kumatok sa pinto."Pasok," sabi ni Sebastian pagkatapos alisin ang nakabara sa lalamunan niya.Ang pinakamagaling na saleslady ng shop ay pumasok. "Mr. Ford, ito po ay gina
Ang kagandahan niya ay higit pa sa inaasahan niya. Palagi lang siyang malamig, halos walang ekspresyon ang mukha niya madalas sa buong pagkakilala nito sa kanya. Nakita niya lang itong nakangiti nung mga oras na kasama niya pa ang nanay niya. Ito ang klase ng ngiti na makikita niya lang sa mga dalagang babae, matamis at inosente. Nakita niya ang palaging paglayo ni Sabrina sa mga tao na para bang hindi siya kabilang sa kanila pero kahit kailan hindi niya ito nakitang tamad at basta na lang kumilos at nagulat siya na nakaka akit pala ang ganito niyang ugali."Kamusta naman ang itsura ko?" Tanong ni Sabrina. Kahit gaano kahirap ang buhay niya habang lumalaki siya, hindi niya naisip na isang araw ay pagkakakitaan niya ang pagiging laruan ng mga lalaki. Kahit na nasa kulungan lang siya ng dalawang taon, hindi siya sumuko sa buhay. Nagsikap siya at nag-aral ng arkitektura sa ilalim ng pakpak ni Aunt Grace at madalas pa nitong pinangarap na makahanap ng isang trabahong tungkol sa pagdidisen
"Lahat kayo ay inakusahan ako! Ako, at si Ryan Poole, at iiyak na lang dito!"Sa sandaling iyon, wala kang mapapansing bahid ng pagkapiyok sa tinig ni Ryan. Alam ni Sabrina na nagmamalaki lang siya. Siya'y lubos na nagmamalaki."Dalhin mo kami agad kay Ruth! Kung hindi mo kami ipapakita ang daan, bubugbugin kita ng husto!" sabi ni Sabrina na puno ng inis."Sige ba! Aunt Sabrina!" Tumalikod si Ryan at tumungo papunta sa ward."Sandali, Ryan. Sandali!" Tawag muli ni Sabrina. Lumingon si Ryan at tumingin kay Sabrina. "Anong mayroon?""Sabihin mo muna sa akin, mayroon ka bang mga lalaki, babae, o kambal?""Hindi ko sasabihin! Hindi ko muna sasabihin! Hindi ko lang sasabihin sa iyo!" Sinabi ni Ryan na may walang katulad na bastos na ekspresyon.Napakayabang ni Ryan na nagawa pa niyang humini sa tono. Nainis doon si Sabrina at kahit ang grupo ng tao sa likod niya ay sobra rin nakaramdam ng galit at gulat. Gayunpaman, nang makitang naging ama lang si Ryan noong araw na iyon, hindi ni
Nakatayo mag-isa si Ryan sa labas ng delivery room at kakaiba ang kanyang ekspresyon. Takot na takot si Sabrina at sobra ang kalabog ng kanyang puso. Hinawakan niya si Ryan at nagtanong, "Nasaan si Ruth? Bakit hindi ko naririnig ang sigaw niya? Sabihin mo sa akin, kumusta si Ruth?"Tinaas ni Ryan ang mga kilay niya at tumingin kay Sabrina. "Alam mo ba, Aunt Sabrina?""Ano?" tanong ni Sabrina. "Si Ruth... pagkatapos niyang madala sa delivery room, inabot ng hindi aabot... hindi aabot ng isang oras at pinanganak niya ang dalawang bata!"Hindi nakapagsalita si Sabrina. Napatigil din si Sebastian."Walang sakit na naramdaman si Ruth, alam mo ba 'yon? Hindi pa ako kailanman nakakita nang ganoong kabilis na pagpapanganak, Aunt Sabrina. Talagang nirerespeto ko noon noong ikaw, si Aunt Jane, at ang asawa ni Zayn na si Hana, noong nanganak, lahat kayo ang pineke ang mahirap na proseso. Hahaha..."Walang masabi si Sabrina. Pagkatapos ng mahabang panahon, tinaas niya ang kanyang kamay at
Bago pa malaman ng kahit na sina, agad binuhat ni Ryan ang asawa niya at nagmadali palabas nang nagmamadali. Ang lahat sa kasal at masasabi na agad kung anong nangyayari. Tumabi sila nang sa dalawang grupo kasama ang isang grupo na umatras sa kasal ni Yvonne at ang iba ay sinundan si Ryan sa kasal. Doble ang saya ni Yvonne sa araw na iyon. Hindi dahil sa kasal niya lang, pero pati na rin dahil manganganak na ang kaibigan niya. Nadala pa rin ang kasal sa isang sobrang buhay kasiyahan. Pagkatapos matapos ang kasal at hinatid na nila si Yvonne at Marcus paalis para matapos na nila ang kasal pagkatapos ay si Sabrina at ang iba pang mga tao ay pumunta sa hospital. Hindi maikukumpara ang pag-alala ni Sabrina sa buong biyahe niya papuntang hospital. Dahil iyon din ang unang pagkakataon na manganganak si Ruth at kambal pa ito, hindi lang alam ni Sabrina kung magiging maayos ang magiging delivery ito at kung cesarean na seksyon ba ang kailangan. Sa buong paglalakbay, pinipilit ni Sabrina si
Hindi makapaniwalang tumingin si Old Master Shaw kay Yvonne. "Anak ko, pinag-isipan mo na ba ito nang mabuti? Hindi ka na ba... natatakot sa akin? Hindi ka na ba... galit sa akin?"Nakaramdam ng hiya si Yvonne. "Alam mo po 'yon?""Siyamnapung taon na ako. Magiging matandang halimaw na ako. Ano pa ba ang hindi ko malalaman? Inisip ko na ito. Kung ayaw mo sa akin, pupunta ako sa nursing na pabahay pagkatapos niyang makasal ni Marcus..." sabi ni Old Master Shaw. "Hindi..." Hindi ganoo'ng kawalang puso si Yvonne. "Pasensya na. Malapit ako kay Sabrina at natuklasan ko ang maraming tao na abusuhin at pahiyain siya. Mula nung mga impostora mo pong mga apo na patuloy siyang sini-set up para paulit-ulit na abusuhin si Sabrina. Talagang galit ako sayo nang sobra mula noon. Hindi mo maiisip kung paano tumakas si Sabrina at ang kanyang ina nang may ngipin sa mga balat nila. Sobrang nakakaawa sila. Kaya, sa mahabang panahon, natatakot po ako sa'yo dahil...""Simula ngayon, nag-iba na ang opinyon
Kahit na takot si Yvonne magpakasal, siya ang pinakamasaya sa lahat ng mga babae. Simula pagkabata, Parehas na minahal si Yvonne ng kanyang mama at papa, at kahit ang kanyang tito, tita, at pinsan ay minahal din siya ng sobra. Hindi kailanman nagdusa ng kahit anong paghihirap at pagdurusa si Yvonne sa paglaki niya. Lumaki siyang malambing na babae sa pamilya.Ang relasyon niya kay Marcus ang tanging nagparamdam sa kanya ng pagkagipit. Tulad ng naramdaman niya mula kay Old Master Shaw. Ito ay dahil nasaksihan niya kung paano malupit na tratuhin ni Old Master Shaw si Sabrina na siyang sobrang nakaramdam ng takot si Yvonne kay Old Master Shaw. Habang lumilipas ang panahon, kahit si Old Master Shaw ay naramdaman ang takot niya sa kanya. Sa isang pagkakataon, kumuha na ng inisyatibo si Old Master Shaw na tanungin si Yvonne, "Anak ko, para kang isang takot na maliit na uwak. Bakit sa tuwing nakikita mo ako ay lilingon ka sa iba at hindi makapagsalita kahit na isang katiting na salita sa a
Nagulat ang lahat sa sinabi ni Ryan.“Sa kasalukyan, buntis ang aking pinakamamahal na asawa ng kambal! Isipin niyo yun! Nabuo ang kambal namin habang sobrang abala siya sa pagdadraft ng architectural design! Ang galing ng asawa ko diba?” Masayang sabi ni Ryan. Dahil dito, biglang namula si Ruth. Siya ang bride kaya kung siya ang papapiliin, ayaw niya muna sanang iaannounce na buntis siya! Pero huli na ang lahat dahil saktong sakto ang sinabi ni Ryan para sindakin ang mga mayayabang na babaeng pinagtatawanan siya kanina. Sobrang laki ng benepisyo ng ginawa ni Ryan dahil may tradisyon sa KIdon City na sa araw ng kasal, ipapahiya ng mga bisita ang bride. Pero ngayong sinabi na ni Ryan na buntis siya, wala ng naglakas ng loob na gawin yun!Sobrang engrande ng kasal nina Ruth at Ryan, kaya sobrang nakatulong ito sa confidence ni Ruth. Alam niya na kumpara sa asawa nina Jane at Sabrina, hindi hamak na mas mababa si Ryan, pero dahil hindi naman nagkaroon ng engrandeng kasal ang mga ito
”Tamaaa! Pero ano pa nga bang magagawa natin. Siya ang type ng young prince kaya kahit na sumalampak pa tayo dito, wala na tayong magagawa.” “May naisip ako! Bakit kaya hindi natin batiin ng bagong kasal ng Spanish mamaya? Tignan natin kung anong magiging reaksyon niya.” “Uy, gusto ko yang ideya na yan.”“Haha! Gusto ko siyang makita na mamula sa kahihiyan.” “Eto nga… balita ko napaka baba daw ng self esteem niya.”“Haha! Tara batiin na natin siya..”Galing sa mga prominenteng pamilya ang grupo ng mga babae. Hindi sila maawat sa paguusap at pagtatawanan habang naglalakad papunta sa direksyon ni Ruth. Nang oras na yun, kasalukuyang nakikipag usap si Ruth sa mga Poole. Hindi naman siya nakakaramndam ng anumang kaba at takot dahil kagaya nga ng sinabi ni Sabrina, wedding niya yun at siya ang host kaya tama lang na kausapin niya ang mga bisita nila.Noong malapit na ang grupo ng mga magagandang babae kay Ruth, sakto namang may dumating na isang napaka gwapong foreigner na nakas
Ika-labing-apat ng Pebrero noon at malamig ang panahon. Subalit para sa Grand Enigma Hotel, ito ay tila nasa kalagitnaan ng tagsibol. Maraming magagandang babae at mga marilag na babae mula sa iba't ibang panig ng bansa ang nagtipon sa marilag na hotel na iyon. Ngunit ang pinakamagandang babae sa araw na iyon ay ang bungang-bisig na si Ruth.Normal na sobrang lamig tuwing February 14, pero pinainit ng mga nagagandahan at eleganteng kababaihan ang Grand Enigma Hotel. Siyempre, ang pinaka maganda sa lahat ay walang iba kundi ang bride na si Ruth. Ang wedding dress na suot niya ay nagkakahalaga ng mahigit one million dollar na personal na dinesign at pinatahi ni Sabrina sa ibang bansa. Sahill hindi nakasuot ng magandang wedding dress, gusto niyang maranasan ito ni Ruth. Habang nakaupo sa dressing room, hindi napigilan ni Ruth na humagulgol. “Sabrina, sobrang swerte ko talaga na nkilala ko kayo. Maaga akong nawalan ng mga magulang at pamilya kaya kung hindi dahil sainyo ni Yvonne, bak
Noong nine years old ako, sobrang hirap ng pamilya namin na hindi kami makabili ng sapatos. Nagkataon, isang araw nakita ko nag nagtapon ka ng sapatos sa basurahan. Hinintay kitang umalis bago ako lumapit, pero bumalik ka at kinuha mo sa akin yung sapatos. Ginawa mo akong katatawanan. Ang sabi mo sa akin, kumahol ako na parang aso, pagkatapos, naaliw ka at marami ka pang ibang pinagawa sa akin. Siyempre, bata pa ako nun at gustong gusto ko na magkaroon ng bagong sapatos kaya ginawa ko lahat ng mga pinagawa mo.”Hindi nakapag salita si Lily. Naalala niya yun. Noong mga panahon na yun, bilang anak ng isang mayamang pamilya, hindi niya naman kailangang personal na magtapon sa basurahan, pero nang makita niyang may nagkakalkal ng basura na kaedaran niya, naisip niya na mukhang masayang pag tripan ito kaya kumuha siya ng isang pares ng luma niyang sapatos bilang pain. Hindi naman ikinakaila ni Lily na sobrang natuwa siya sa ginawa niya at para sakanya wala lang yun. Sa totoo lang, ang bu