Siya ay mahusay sa pagmamasahe, na may mga kasanayang maihahambing sa isang dalubhasa. Nang minamasahe niya siya, malinaw na naramdaman ni Alex na hindi pinalaki ni Jane ang kanyang mga kuko; at ngayon, nakikita rin niya na sa kabila ng kanyang kahindik- hindik at hindi napapanahong pananamit, ang ganda ng kanyang mga kamay. Hinayaan niyang tumubo ang kanyang mga kuko at pinutol ang mga ito sa perpektong hugis. Palagi niyang iniisip sa lahat ng mga taon na kasama niya si Jane, lahat ng babaeng inspirado na maging maganda ay mahilig mag- manicure, pero bakit hindi pa nagpa- manicure si Jane noon? Hanggang sa sandaling ito ay sa wakas napagtanto ni Alex na hindi niya gusto ang pagpapaayos ng kanyang mga kuko. Kaya lang kapag kasama niya ito, kailangan niya itong alagaan, ipagluto, at maghiwa ng prutas para sa kanya. Para sa mga prutas na kailangang balatan, palagi niyang ginagawa ito sa kanyang sarili, bago siya pakainin. Kapag nagkaroon siya ng oras, minamasahe niya ang kanyang ulo at a
Nilaro ni Jane ang kanyang mga daliri at nahihiyang nagtanong, "M--Ma'am.. . Gusto kong magtrabaho dito...""..." Huminto sandali ang may- ari, bago siya sinulyapan ng masama, "Ikaw? Saang kweba ka naakyat? Marunong ka bang magbasa?"Napangiti si Jane. "Ano ang pinagsasabi mo, ma'am? Ito... Hindi naman ako ganoon katanda, paano... Paanong hindi ako marunong magbasa?"Ini- scan siya ng may- ari pataas at pababa, bago sinabing, "Ano ang magagawa mo?"“Ka... Kaya kong gawin ang lahat. Wala akong pakialam sa madumi at nakakapagod na trabaho," nagmamadaling tugon ni Jane." mabuti, tiyak na hindi ka maaaring magtrabaho bilang isang waitress, kung isasaalang- alang kung ano ang iyong suot. Nakakatakot ang itsura mo."Isang masayahin at nakakarelaks na ngiti ang lumitaw sa mukha ni Jane, habang nararamdaman niyang may pag- asa. "Hindi ko naisip na maging waitress, ma'am. Iniisip ko lang na baka ako ang maghugas ng mga pinagkainan niyo o kaya naman ay magtapon ng basura para sa inyo."P
Hindi binitawan ni Jane ang balde, bagkus ay nakiusap, " Tingnan mo, ma'am, kaya kong pumili. Bigyan mo lang ako ng pagkakataon. Kailangan ko ang pera. Ang walong daan sa isang buwan ay magiging napakahalaga sa akin.""..." Nagmamasid si Alex sa sakit, pakiramdam na parang may nakabara sa kanyang lalamunan at sa kanyang puso."Hayaan mo na, ihahatid na kita. Hayaan mo na lang muna ang balde," sabi ng may- ari.Ibinaba ni Jane ang balde at tuwang tumingin sa may- ari." Masasabi ko na ang buhay ay hindi madali para sa iyo. Ang aming restaurant ay hindi karaniwang tumatanggap ng mga buntis na empleyado. Kung tutuusin, hindi natin kakayanin ang kahihinatnan kung may mabangga ka at masasaktan. Mas gusto namin magkaroon ng isang animnapung taong gulang na babae upang maghugas ng aming mga pinggan na may mas mataas na suweldo sa halip na kumuha sa iyo," patuloy ng may- ari."Kaya kong alagaan ang sarili ko, ma'am. Kahit na... Kahit na may mangyari, ako... hindi ako susunod sa iyo. Pakiu
Agad na kinuha ni Andrew ang phone niya para tumawag. Nang malapit nang ma- connect ang tawag ay nag- ring ang phone ni Alex. Sinulyapan niya ito at napagtantong galing iyon kay Sabrina. Agad niya itong kinuha at sinabing, "Bakit mo ako tinatawag sa ganitong oras, Sabrina? Ako..."Sasabihin na sana niya kay Sabrina na nahanap na niya si Jane nang marinig ang boses ni Sabrina sa kabilang linya. " May nakalimutan akong sabihin sayo Alex. Ngayon lang ako umidlip sa hapon, nagising ako sa isang masamang panaginip, na nagpaalala sa akin ng kailangan kong sabihin sa iyo.""Ano yun? Anong panaginip?""Nanaginip ako na tumalon si Jane mula sa isang bangin. Apat na buwan na ang nakakaraan nang dumating ang matandang Master Shaw para pilitin akong ibigay ang aking bato kay Selene, nagkaroon ako ng eksaktong parehong panaginip na pinili ni Jane na tumalon mula sa isang bangin pagkatapos maiwan na walang ibang pagpipilian. .""Ano ang ibig mong sabihin?""Alex," patuloy ni Sabrina sa malungko
Nakatulog siya nang ilang oras, at habang natutulog siya ng medyo matagal na panahon, patuloy siyang nanaginip. Sa kanyang panaginip, kitang- kita niya na si Jane ay nakorner ng isang grupo ng mga tao at napilitang umakyat sa gilid ng isang bangin. Lumingon si Jane para tumingin sa bangin, bago ngumiti ng mapait sa mga taong sumusunod sa kanya at sinabing, "Ang tagal kong hinintay ang araw na ito. Napakaganda ng panahon ngayon kaya tamang- tama lang para tumalon ako. itong bangin! Ngunit makinig ka sa akin, Alex Poole! Ang isang bagay na pinaka- pinagsisisihan kong ginawa ay ang makilala ka at nananabik sa proteksyon na ibinigay mo sa akin. Dapat alam ko kung paano gumagana ang kapalaran. Dapat kong malaman na ang proteksyon na Ibinigay mo sa akin ay matatapos lamang ang isang bagay na labis akong nasaktan. Mas gugustuhin ko pang makulong habang buhay, o kaya'y mabugbog hanggang mamatay, kaysa makilala kita. kahit na hindi ako magalit sa pagiging insulto o bugbugin; at gayon pa man, Al
Sa kabilang dulo ng linya, si Alex ay nagtanong sa isang malungkot na boses, "Sebastian, ikaw... Noong hinahanap mo si Sabrina, nahirapan ka bang lapitan siya?""Nahanap mo na ba si Jane?" tanong agad ni Sebastian.Umiling si Alex. "Tumawag lang ang mahal mong Sabrina at binalaan ako na huwag masyadong itulak si Jane kung mahahanap ko siya. Kung hindi, magpapakamatay si Jane."Napabuntong- hininga si Sebastian. "Base sa personality ni Sabrina, kung nilapitan ko siya ng walang pakundangang walang lakas sa kanya, mauuna siya sa iyo bilang isang bangkay. Noon, dumiretso ako sa Ciarrai County pagkatapos malaman na nandoon siya, ngunit hindi ko nakilala. kasama siya kaagad. Sa halip…""Sa halip ano?" Desperadong udyok ni Alex.Awkward na tumawa si Sebastian. "Alex, may balak ka bang ipapatay ako sa habambuhay kong amo?""Spill na!""Nag- plot ako saglit bago lumapit sa kanya!" bulalas ni Sebastian."...""Para sa isang babaeng mabangis, kung pinuntahan ko lang siya at nahuli agad,
Kalaunan, si Alex na lang ang naiwang nakaupo sa kotse sa harapan ng bungad ng restaurant. Tumitig siya ng maigi sa restaurant habang lumilipas ang oras. Hindi kalayuan mula sa kanya ang isang hotel sa malapit, nakaupo si Lily sa bintana at sumisilip sa puwang ng kurtina, at naramdaman niya na parang tinutusok ang puso niya ng isang daan at libong mga karayom. Malakas na kinuyom niya ang kanyang mga kamao na halos bumaon na ang kuko niya rito habang galit na nakatingin at hindi niya mapigilang mangngalaiti, "Bwisit ka, Jane! Ano bang mayro'n sa'yo, huh? Katulong ka lang! Laruan ka lang! Bakit sobrang may pakialam sa'yo ang fiance ko sa punto na maging sobrang emosyonal siya ngayon?? Bwisit! Sinusumpa kita, Jane, mamatay ka na! Hindi! Hindi kita kailanmang hahayaang maging masaya! Hindi ka dapat maging masaya!"Walang nakakaalam na pumasok si Lily mula sa isang hotel room sa kabilang kalsada, hindi kahit si Alex, dahil na kay Jane ang buong pokus niya. Sa tanghaling 'yon, miserable
Ang babaeng minahal niya ng sobra ay sobrang tina-trato ang mga tira-tira mula sa maliit na restaurant na parang mamahaling pagkain... 'Di ba tinatapon na dapat ang mga 'yon? Sumakit ang puso ni Alex at ang pinaka-nasaktan siya ay nang makita ang ekspresyon ni Jane habang nakatingin kay Noah. Ang mga mata niya ay puno ng kuntento, kasiyahan, at walang hanggang pagmamahal sa lalaking 'yon. 'Ang babaeng 'to! Nawalay lang siya sa akin ng apat na buwan! Apat na buwan lang, at nahulog na siya sa iba?' isip niya. Ilang sandali, desperadong gusto niyang tumakbo sa kanila at hiwain sa kalahati ang katawan ng lalaking 'yon gamit ang espada, pero nakayanan niyang pigilan ang kanyang sarili, habang ang mga salita nina Sebastian at Sabrina ay nanatiling nakatatak sa utak niya. Kailangan niyang maghintay ng magandang pagkakataon. Pero, maliban sa magandang pagkakataon, hindi alam ni Alex kung papalagpasin ba niya ang gabing 'to. Pipigilan pa rin ba niya ang sarili kung susundan niya ang dalawa sa
"Lahat kayo ay inakusahan ako! Ako, at si Ryan Poole, at iiyak na lang dito!"Sa sandaling iyon, wala kang mapapansing bahid ng pagkapiyok sa tinig ni Ryan. Alam ni Sabrina na nagmamalaki lang siya. Siya'y lubos na nagmamalaki."Dalhin mo kami agad kay Ruth! Kung hindi mo kami ipapakita ang daan, bubugbugin kita ng husto!" sabi ni Sabrina na puno ng inis."Sige ba! Aunt Sabrina!" Tumalikod si Ryan at tumungo papunta sa ward."Sandali, Ryan. Sandali!" Tawag muli ni Sabrina. Lumingon si Ryan at tumingin kay Sabrina. "Anong mayroon?""Sabihin mo muna sa akin, mayroon ka bang mga lalaki, babae, o kambal?""Hindi ko sasabihin! Hindi ko muna sasabihin! Hindi ko lang sasabihin sa iyo!" Sinabi ni Ryan na may walang katulad na bastos na ekspresyon.Napakayabang ni Ryan na nagawa pa niyang humini sa tono. Nainis doon si Sabrina at kahit ang grupo ng tao sa likod niya ay sobra rin nakaramdam ng galit at gulat. Gayunpaman, nang makitang naging ama lang si Ryan noong araw na iyon, hindi ni
Nakatayo mag-isa si Ryan sa labas ng delivery room at kakaiba ang kanyang ekspresyon. Takot na takot si Sabrina at sobra ang kalabog ng kanyang puso. Hinawakan niya si Ryan at nagtanong, "Nasaan si Ruth? Bakit hindi ko naririnig ang sigaw niya? Sabihin mo sa akin, kumusta si Ruth?"Tinaas ni Ryan ang mga kilay niya at tumingin kay Sabrina. "Alam mo ba, Aunt Sabrina?""Ano?" tanong ni Sabrina. "Si Ruth... pagkatapos niyang madala sa delivery room, inabot ng hindi aabot... hindi aabot ng isang oras at pinanganak niya ang dalawang bata!"Hindi nakapagsalita si Sabrina. Napatigil din si Sebastian."Walang sakit na naramdaman si Ruth, alam mo ba 'yon? Hindi pa ako kailanman nakakita nang ganoong kabilis na pagpapanganak, Aunt Sabrina. Talagang nirerespeto ko noon noong ikaw, si Aunt Jane, at ang asawa ni Zayn na si Hana, noong nanganak, lahat kayo ang pineke ang mahirap na proseso. Hahaha..."Walang masabi si Sabrina. Pagkatapos ng mahabang panahon, tinaas niya ang kanyang kamay at
Bago pa malaman ng kahit na sina, agad binuhat ni Ryan ang asawa niya at nagmadali palabas nang nagmamadali. Ang lahat sa kasal at masasabi na agad kung anong nangyayari. Tumabi sila nang sa dalawang grupo kasama ang isang grupo na umatras sa kasal ni Yvonne at ang iba ay sinundan si Ryan sa kasal. Doble ang saya ni Yvonne sa araw na iyon. Hindi dahil sa kasal niya lang, pero pati na rin dahil manganganak na ang kaibigan niya. Nadala pa rin ang kasal sa isang sobrang buhay kasiyahan. Pagkatapos matapos ang kasal at hinatid na nila si Yvonne at Marcus paalis para matapos na nila ang kasal pagkatapos ay si Sabrina at ang iba pang mga tao ay pumunta sa hospital. Hindi maikukumpara ang pag-alala ni Sabrina sa buong biyahe niya papuntang hospital. Dahil iyon din ang unang pagkakataon na manganganak si Ruth at kambal pa ito, hindi lang alam ni Sabrina kung magiging maayos ang magiging delivery ito at kung cesarean na seksyon ba ang kailangan. Sa buong paglalakbay, pinipilit ni Sabrina si
Hindi makapaniwalang tumingin si Old Master Shaw kay Yvonne. "Anak ko, pinag-isipan mo na ba ito nang mabuti? Hindi ka na ba... natatakot sa akin? Hindi ka na ba... galit sa akin?"Nakaramdam ng hiya si Yvonne. "Alam mo po 'yon?""Siyamnapung taon na ako. Magiging matandang halimaw na ako. Ano pa ba ang hindi ko malalaman? Inisip ko na ito. Kung ayaw mo sa akin, pupunta ako sa nursing na pabahay pagkatapos niyang makasal ni Marcus..." sabi ni Old Master Shaw. "Hindi..." Hindi ganoo'ng kawalang puso si Yvonne. "Pasensya na. Malapit ako kay Sabrina at natuklasan ko ang maraming tao na abusuhin at pahiyain siya. Mula nung mga impostora mo pong mga apo na patuloy siyang sini-set up para paulit-ulit na abusuhin si Sabrina. Talagang galit ako sayo nang sobra mula noon. Hindi mo maiisip kung paano tumakas si Sabrina at ang kanyang ina nang may ngipin sa mga balat nila. Sobrang nakakaawa sila. Kaya, sa mahabang panahon, natatakot po ako sa'yo dahil...""Simula ngayon, nag-iba na ang opinyon
Kahit na takot si Yvonne magpakasal, siya ang pinakamasaya sa lahat ng mga babae. Simula pagkabata, Parehas na minahal si Yvonne ng kanyang mama at papa, at kahit ang kanyang tito, tita, at pinsan ay minahal din siya ng sobra. Hindi kailanman nagdusa ng kahit anong paghihirap at pagdurusa si Yvonne sa paglaki niya. Lumaki siyang malambing na babae sa pamilya.Ang relasyon niya kay Marcus ang tanging nagparamdam sa kanya ng pagkagipit. Tulad ng naramdaman niya mula kay Old Master Shaw. Ito ay dahil nasaksihan niya kung paano malupit na tratuhin ni Old Master Shaw si Sabrina na siyang sobrang nakaramdam ng takot si Yvonne kay Old Master Shaw. Habang lumilipas ang panahon, kahit si Old Master Shaw ay naramdaman ang takot niya sa kanya. Sa isang pagkakataon, kumuha na ng inisyatibo si Old Master Shaw na tanungin si Yvonne, "Anak ko, para kang isang takot na maliit na uwak. Bakit sa tuwing nakikita mo ako ay lilingon ka sa iba at hindi makapagsalita kahit na isang katiting na salita sa a
Nagulat ang lahat sa sinabi ni Ryan.“Sa kasalukyan, buntis ang aking pinakamamahal na asawa ng kambal! Isipin niyo yun! Nabuo ang kambal namin habang sobrang abala siya sa pagdadraft ng architectural design! Ang galing ng asawa ko diba?” Masayang sabi ni Ryan. Dahil dito, biglang namula si Ruth. Siya ang bride kaya kung siya ang papapiliin, ayaw niya muna sanang iaannounce na buntis siya! Pero huli na ang lahat dahil saktong sakto ang sinabi ni Ryan para sindakin ang mga mayayabang na babaeng pinagtatawanan siya kanina. Sobrang laki ng benepisyo ng ginawa ni Ryan dahil may tradisyon sa KIdon City na sa araw ng kasal, ipapahiya ng mga bisita ang bride. Pero ngayong sinabi na ni Ryan na buntis siya, wala ng naglakas ng loob na gawin yun!Sobrang engrande ng kasal nina Ruth at Ryan, kaya sobrang nakatulong ito sa confidence ni Ruth. Alam niya na kumpara sa asawa nina Jane at Sabrina, hindi hamak na mas mababa si Ryan, pero dahil hindi naman nagkaroon ng engrandeng kasal ang mga ito
”Tamaaa! Pero ano pa nga bang magagawa natin. Siya ang type ng young prince kaya kahit na sumalampak pa tayo dito, wala na tayong magagawa.” “May naisip ako! Bakit kaya hindi natin batiin ng bagong kasal ng Spanish mamaya? Tignan natin kung anong magiging reaksyon niya.” “Uy, gusto ko yang ideya na yan.”“Haha! Gusto ko siyang makita na mamula sa kahihiyan.” “Eto nga… balita ko napaka baba daw ng self esteem niya.”“Haha! Tara batiin na natin siya..”Galing sa mga prominenteng pamilya ang grupo ng mga babae. Hindi sila maawat sa paguusap at pagtatawanan habang naglalakad papunta sa direksyon ni Ruth. Nang oras na yun, kasalukuyang nakikipag usap si Ruth sa mga Poole. Hindi naman siya nakakaramndam ng anumang kaba at takot dahil kagaya nga ng sinabi ni Sabrina, wedding niya yun at siya ang host kaya tama lang na kausapin niya ang mga bisita nila.Noong malapit na ang grupo ng mga magagandang babae kay Ruth, sakto namang may dumating na isang napaka gwapong foreigner na nakas
Ika-labing-apat ng Pebrero noon at malamig ang panahon. Subalit para sa Grand Enigma Hotel, ito ay tila nasa kalagitnaan ng tagsibol. Maraming magagandang babae at mga marilag na babae mula sa iba't ibang panig ng bansa ang nagtipon sa marilag na hotel na iyon. Ngunit ang pinakamagandang babae sa araw na iyon ay ang bungang-bisig na si Ruth.Normal na sobrang lamig tuwing February 14, pero pinainit ng mga nagagandahan at eleganteng kababaihan ang Grand Enigma Hotel. Siyempre, ang pinaka maganda sa lahat ay walang iba kundi ang bride na si Ruth. Ang wedding dress na suot niya ay nagkakahalaga ng mahigit one million dollar na personal na dinesign at pinatahi ni Sabrina sa ibang bansa. Sahill hindi nakasuot ng magandang wedding dress, gusto niyang maranasan ito ni Ruth. Habang nakaupo sa dressing room, hindi napigilan ni Ruth na humagulgol. “Sabrina, sobrang swerte ko talaga na nkilala ko kayo. Maaga akong nawalan ng mga magulang at pamilya kaya kung hindi dahil sainyo ni Yvonne, bak
Noong nine years old ako, sobrang hirap ng pamilya namin na hindi kami makabili ng sapatos. Nagkataon, isang araw nakita ko nag nagtapon ka ng sapatos sa basurahan. Hinintay kitang umalis bago ako lumapit, pero bumalik ka at kinuha mo sa akin yung sapatos. Ginawa mo akong katatawanan. Ang sabi mo sa akin, kumahol ako na parang aso, pagkatapos, naaliw ka at marami ka pang ibang pinagawa sa akin. Siyempre, bata pa ako nun at gustong gusto ko na magkaroon ng bagong sapatos kaya ginawa ko lahat ng mga pinagawa mo.”Hindi nakapag salita si Lily. Naalala niya yun. Noong mga panahon na yun, bilang anak ng isang mayamang pamilya, hindi niya naman kailangang personal na magtapon sa basurahan, pero nang makita niyang may nagkakalkal ng basura na kaedaran niya, naisip niya na mukhang masayang pag tripan ito kaya kumuha siya ng isang pares ng luma niyang sapatos bilang pain. Hindi naman ikinakaila ni Lily na sobrang natuwa siya sa ginawa niya at para sakanya wala lang yun. Sa totoo lang, ang bu