Apat na buwan na ang nakalipas mula nang huli niya itong makita, at pumayat siya. Madalas tumataba ang mga babae dahil sa sobrang pagkain, samantalang si Jane naman ay payat hanggang sa puntong nakikita ni Alex ang mahinang mga capillary sa tungki ng kanyang ilong. May kaunting pekas ang mukha niya, pero hindi man lang naapektuhan ang kagandahan niya. Ang sabihing maganda siya ay isang maliit na pahayag. Mas tiyak na nagsasalita, masaya siya. Siya ay nagniningning at ang kanyang matamis na ngiti ay nagpapakita kung gaano siya kasiyahan at kasiyahan. Pero ang damit niya...Hindi makayanan ni Alex na tingnan ang damit na suot niya. Hindi maikli si Jane sa kanyang tangkad, ngunit ang kanyang mga paa ay medyo maliit at fit lamang ang takong sa sukat na 36.5. At ngayon, nakaupo siya sa hagdan ng tulay at ang unang nakatawag ng atensyon ni Alex ay ang sobrang laki ng sapatos na suot niya. Isa itong pares ng itim na tarpaulin na bota ng mga manggagawang lalaki na may mga tahi sa magkabilang
Siya ay mahusay sa pagmamasahe, na may mga kasanayang maihahambing sa isang dalubhasa. Nang minamasahe niya siya, malinaw na naramdaman ni Alex na hindi pinalaki ni Jane ang kanyang mga kuko; at ngayon, nakikita rin niya na sa kabila ng kanyang kahindik- hindik at hindi napapanahong pananamit, ang ganda ng kanyang mga kamay. Hinayaan niyang tumubo ang kanyang mga kuko at pinutol ang mga ito sa perpektong hugis. Palagi niyang iniisip sa lahat ng mga taon na kasama niya si Jane, lahat ng babaeng inspirado na maging maganda ay mahilig mag- manicure, pero bakit hindi pa nagpa- manicure si Jane noon? Hanggang sa sandaling ito ay sa wakas napagtanto ni Alex na hindi niya gusto ang pagpapaayos ng kanyang mga kuko. Kaya lang kapag kasama niya ito, kailangan niya itong alagaan, ipagluto, at maghiwa ng prutas para sa kanya. Para sa mga prutas na kailangang balatan, palagi niyang ginagawa ito sa kanyang sarili, bago siya pakainin. Kapag nagkaroon siya ng oras, minamasahe niya ang kanyang ulo at a
Nilaro ni Jane ang kanyang mga daliri at nahihiyang nagtanong, "M--Ma'am.. . Gusto kong magtrabaho dito...""..." Huminto sandali ang may- ari, bago siya sinulyapan ng masama, "Ikaw? Saang kweba ka naakyat? Marunong ka bang magbasa?"Napangiti si Jane. "Ano ang pinagsasabi mo, ma'am? Ito... Hindi naman ako ganoon katanda, paano... Paanong hindi ako marunong magbasa?"Ini- scan siya ng may- ari pataas at pababa, bago sinabing, "Ano ang magagawa mo?"“Ka... Kaya kong gawin ang lahat. Wala akong pakialam sa madumi at nakakapagod na trabaho," nagmamadaling tugon ni Jane." mabuti, tiyak na hindi ka maaaring magtrabaho bilang isang waitress, kung isasaalang- alang kung ano ang iyong suot. Nakakatakot ang itsura mo."Isang masayahin at nakakarelaks na ngiti ang lumitaw sa mukha ni Jane, habang nararamdaman niyang may pag- asa. "Hindi ko naisip na maging waitress, ma'am. Iniisip ko lang na baka ako ang maghugas ng mga pinagkainan niyo o kaya naman ay magtapon ng basura para sa inyo."P
Hindi binitawan ni Jane ang balde, bagkus ay nakiusap, " Tingnan mo, ma'am, kaya kong pumili. Bigyan mo lang ako ng pagkakataon. Kailangan ko ang pera. Ang walong daan sa isang buwan ay magiging napakahalaga sa akin.""..." Nagmamasid si Alex sa sakit, pakiramdam na parang may nakabara sa kanyang lalamunan at sa kanyang puso."Hayaan mo na, ihahatid na kita. Hayaan mo na lang muna ang balde," sabi ng may- ari.Ibinaba ni Jane ang balde at tuwang tumingin sa may- ari." Masasabi ko na ang buhay ay hindi madali para sa iyo. Ang aming restaurant ay hindi karaniwang tumatanggap ng mga buntis na empleyado. Kung tutuusin, hindi natin kakayanin ang kahihinatnan kung may mabangga ka at masasaktan. Mas gusto namin magkaroon ng isang animnapung taong gulang na babae upang maghugas ng aming mga pinggan na may mas mataas na suweldo sa halip na kumuha sa iyo," patuloy ng may- ari."Kaya kong alagaan ang sarili ko, ma'am. Kahit na... Kahit na may mangyari, ako... hindi ako susunod sa iyo. Pakiu
Agad na kinuha ni Andrew ang phone niya para tumawag. Nang malapit nang ma- connect ang tawag ay nag- ring ang phone ni Alex. Sinulyapan niya ito at napagtantong galing iyon kay Sabrina. Agad niya itong kinuha at sinabing, "Bakit mo ako tinatawag sa ganitong oras, Sabrina? Ako..."Sasabihin na sana niya kay Sabrina na nahanap na niya si Jane nang marinig ang boses ni Sabrina sa kabilang linya. " May nakalimutan akong sabihin sayo Alex. Ngayon lang ako umidlip sa hapon, nagising ako sa isang masamang panaginip, na nagpaalala sa akin ng kailangan kong sabihin sa iyo.""Ano yun? Anong panaginip?""Nanaginip ako na tumalon si Jane mula sa isang bangin. Apat na buwan na ang nakakaraan nang dumating ang matandang Master Shaw para pilitin akong ibigay ang aking bato kay Selene, nagkaroon ako ng eksaktong parehong panaginip na pinili ni Jane na tumalon mula sa isang bangin pagkatapos maiwan na walang ibang pagpipilian. .""Ano ang ibig mong sabihin?""Alex," patuloy ni Sabrina sa malungko
Nakatulog siya nang ilang oras, at habang natutulog siya ng medyo matagal na panahon, patuloy siyang nanaginip. Sa kanyang panaginip, kitang- kita niya na si Jane ay nakorner ng isang grupo ng mga tao at napilitang umakyat sa gilid ng isang bangin. Lumingon si Jane para tumingin sa bangin, bago ngumiti ng mapait sa mga taong sumusunod sa kanya at sinabing, "Ang tagal kong hinintay ang araw na ito. Napakaganda ng panahon ngayon kaya tamang- tama lang para tumalon ako. itong bangin! Ngunit makinig ka sa akin, Alex Poole! Ang isang bagay na pinaka- pinagsisisihan kong ginawa ay ang makilala ka at nananabik sa proteksyon na ibinigay mo sa akin. Dapat alam ko kung paano gumagana ang kapalaran. Dapat kong malaman na ang proteksyon na Ibinigay mo sa akin ay matatapos lamang ang isang bagay na labis akong nasaktan. Mas gugustuhin ko pang makulong habang buhay, o kaya'y mabugbog hanggang mamatay, kaysa makilala kita. kahit na hindi ako magalit sa pagiging insulto o bugbugin; at gayon pa man, Al
Sa kabilang dulo ng linya, si Alex ay nagtanong sa isang malungkot na boses, "Sebastian, ikaw... Noong hinahanap mo si Sabrina, nahirapan ka bang lapitan siya?""Nahanap mo na ba si Jane?" tanong agad ni Sebastian.Umiling si Alex. "Tumawag lang ang mahal mong Sabrina at binalaan ako na huwag masyadong itulak si Jane kung mahahanap ko siya. Kung hindi, magpapakamatay si Jane."Napabuntong- hininga si Sebastian. "Base sa personality ni Sabrina, kung nilapitan ko siya ng walang pakundangang walang lakas sa kanya, mauuna siya sa iyo bilang isang bangkay. Noon, dumiretso ako sa Ciarrai County pagkatapos malaman na nandoon siya, ngunit hindi ko nakilala. kasama siya kaagad. Sa halip…""Sa halip ano?" Desperadong udyok ni Alex.Awkward na tumawa si Sebastian. "Alex, may balak ka bang ipapatay ako sa habambuhay kong amo?""Spill na!""Nag- plot ako saglit bago lumapit sa kanya!" bulalas ni Sebastian."...""Para sa isang babaeng mabangis, kung pinuntahan ko lang siya at nahuli agad,
Kalaunan, si Alex na lang ang naiwang nakaupo sa kotse sa harapan ng bungad ng restaurant. Tumitig siya ng maigi sa restaurant habang lumilipas ang oras. Hindi kalayuan mula sa kanya ang isang hotel sa malapit, nakaupo si Lily sa bintana at sumisilip sa puwang ng kurtina, at naramdaman niya na parang tinutusok ang puso niya ng isang daan at libong mga karayom. Malakas na kinuyom niya ang kanyang mga kamao na halos bumaon na ang kuko niya rito habang galit na nakatingin at hindi niya mapigilang mangngalaiti, "Bwisit ka, Jane! Ano bang mayro'n sa'yo, huh? Katulong ka lang! Laruan ka lang! Bakit sobrang may pakialam sa'yo ang fiance ko sa punto na maging sobrang emosyonal siya ngayon?? Bwisit! Sinusumpa kita, Jane, mamatay ka na! Hindi! Hindi kita kailanmang hahayaang maging masaya! Hindi ka dapat maging masaya!"Walang nakakaalam na pumasok si Lily mula sa isang hotel room sa kabilang kalsada, hindi kahit si Alex, dahil na kay Jane ang buong pokus niya. Sa tanghaling 'yon, miserable