Sa kabilang dulo ng linya, si Alex ay nagtanong sa isang malungkot na boses, "Sebastian, ikaw... Noong hinahanap mo si Sabrina, nahirapan ka bang lapitan siya?""Nahanap mo na ba si Jane?" tanong agad ni Sebastian.Umiling si Alex. "Tumawag lang ang mahal mong Sabrina at binalaan ako na huwag masyadong itulak si Jane kung mahahanap ko siya. Kung hindi, magpapakamatay si Jane."Napabuntong- hininga si Sebastian. "Base sa personality ni Sabrina, kung nilapitan ko siya ng walang pakundangang walang lakas sa kanya, mauuna siya sa iyo bilang isang bangkay. Noon, dumiretso ako sa Ciarrai County pagkatapos malaman na nandoon siya, ngunit hindi ko nakilala. kasama siya kaagad. Sa halip…""Sa halip ano?" Desperadong udyok ni Alex.Awkward na tumawa si Sebastian. "Alex, may balak ka bang ipapatay ako sa habambuhay kong amo?""Spill na!""Nag- plot ako saglit bago lumapit sa kanya!" bulalas ni Sebastian."...""Para sa isang babaeng mabangis, kung pinuntahan ko lang siya at nahuli agad,
Kalaunan, si Alex na lang ang naiwang nakaupo sa kotse sa harapan ng bungad ng restaurant. Tumitig siya ng maigi sa restaurant habang lumilipas ang oras. Hindi kalayuan mula sa kanya ang isang hotel sa malapit, nakaupo si Lily sa bintana at sumisilip sa puwang ng kurtina, at naramdaman niya na parang tinutusok ang puso niya ng isang daan at libong mga karayom. Malakas na kinuyom niya ang kanyang mga kamao na halos bumaon na ang kuko niya rito habang galit na nakatingin at hindi niya mapigilang mangngalaiti, "Bwisit ka, Jane! Ano bang mayro'n sa'yo, huh? Katulong ka lang! Laruan ka lang! Bakit sobrang may pakialam sa'yo ang fiance ko sa punto na maging sobrang emosyonal siya ngayon?? Bwisit! Sinusumpa kita, Jane, mamatay ka na! Hindi! Hindi kita kailanmang hahayaang maging masaya! Hindi ka dapat maging masaya!"Walang nakakaalam na pumasok si Lily mula sa isang hotel room sa kabilang kalsada, hindi kahit si Alex, dahil na kay Jane ang buong pokus niya. Sa tanghaling 'yon, miserable
Ang babaeng minahal niya ng sobra ay sobrang tina-trato ang mga tira-tira mula sa maliit na restaurant na parang mamahaling pagkain... 'Di ba tinatapon na dapat ang mga 'yon? Sumakit ang puso ni Alex at ang pinaka-nasaktan siya ay nang makita ang ekspresyon ni Jane habang nakatingin kay Noah. Ang mga mata niya ay puno ng kuntento, kasiyahan, at walang hanggang pagmamahal sa lalaking 'yon. 'Ang babaeng 'to! Nawalay lang siya sa akin ng apat na buwan! Apat na buwan lang, at nahulog na siya sa iba?' isip niya. Ilang sandali, desperadong gusto niyang tumakbo sa kanila at hiwain sa kalahati ang katawan ng lalaking 'yon gamit ang espada, pero nakayanan niyang pigilan ang kanyang sarili, habang ang mga salita nina Sebastian at Sabrina ay nanatiling nakatatak sa utak niya. Kailangan niyang maghintay ng magandang pagkakataon. Pero, maliban sa magandang pagkakataon, hindi alam ni Alex kung papalagpasin ba niya ang gabing 'to. Pipigilan pa rin ba niya ang sarili kung susundan niya ang dalawa sa
Lumiwanag ang mukha ng matandang babae nang makita ang lahat ng mga pagkain sa bag. Nanatili siya sa South City noon at dating manager ang anak niya sa isang factory, pero kahit na gano'n, hindi siya nagkaroon ng maraming pagkakataon na makatikim ng isang mamahaling pagkain. "Ma, kailangan mong kumain kahit kaunti 'pag nainit namin 'to mamaya. Kailangang kumain ng matatanda ng mas maraming hipon para makakuha ng maraming calcium.""Oh, oh, sige, sige! Itabi muna natin yung veggie tacos. Kakainin na lang natin 'to kapag wala na tayong makain sa ibang araw," sagot ng matandang babae nang naluluha dahil sa tuwa. Ang tatlong kaanak ay ininit nang masaya ang mga pagkain habang inoobserbahan ni Alex ang lahat gamit ang pares ng binocular mula sa kanyang sasakyan na naka-parke sa labas ng hostel. Mayroong mga bintana sa parehong lugar ng kwarto at kaya, mabilis niyang makita ang lahat ng nangyayari sa loob. Nabalot ang puso niya ng sakit ulit habang pinagmamasdan kung gaano kasaya ang
Sobrang liit ng boses ni Jane, halos 'tila isang bulong ito. Pero, may ensayo si Alex mula pagkabata niya at nagkaro'n ng magandang pandinig. Sa katotohanan, iyon ang kung ano na alam niyang mangyayari. Apat na buwan nang magkasama ang dalawa, kaya paanong hindi pa sila nagsasama sa iisang kwarto? At gayo'n pa 'man, nang narinig niya ang mga salitang lumabas sa bibig ni Jane, hindi pa rin niya mapigilan ang sobrang kalungkutan na naramdaman niya. Naramdaman niya ang pagtibok ng ugat niya sa kanyang ulo habang desperadong gustong gibain ang kwarto. Pero, ang sunod na sinabi ni Noah ang nagpabulag kay Alex sa galit. "Makulit ka! Bakit sobrang kulit mo? Nakalimutan mo na ba yung sinabi ng doktor sa'yo? Hindi madali para sa'yo dalhin ang bata sa simula pa lang, kaya kailangan mong mag-ingat. Isang aksidente, at mawawala mo ang pagkakataon na maging ina habang buhay. Magpapakasal din tayo, kaya hindi natin kailangang magmadali, naiintindihan mo ba?." Malumanay na sabi ni Noah. Naging ma
"..." Kung sa ibang oras lang 'to, sasalubungin ni Sebastian ang madamdamin niyang imbitasyon, pero hindi ngayon. Kung tama ang hula niya, kailangan niyang magpigil. Tinulak niya ng marahan si Sabrina palayo. "Magpakabait ka, Sabrina. Hindi ngayon!"Agad siyang nagsimulang umiyak ulit. "Hindi... Hindi mo na ba ako mahal, Sebastian? Hindi mo na ba ako gusto?" Ngumuso siya nang may mahinang eskpresyon na walang bahid ng kabangisan na pinakita niya noong nakaraang buwan kung saan plano niyang makipaghiwalay at magkaroon sila ng diborsyo. "..." Hindi sumagot si Sebastian. Ano bang dapat niyang sabihin? Inisip niya na baka buntis si Sabrina, at 'yon ang dahilan kung bakit siya naging emosyonal? Kung pupunta sila para magpatingin ng katawan at lumabas na mali pala siya, hindi ba na mas lalong iinit ang ulo ni Sabrina 'non? Hindi niya hiniling ng sobra na mabuntis si Sabrina. May Aino na sila, kaya hindi na mahalaga kung hindi na sila magkaroon ng pangalawang anak. Pero, ang emosyon at pis
Mukhang hindi na nakayanan pigilan ni Alex ang tawa niya. "Hindi, hindi sa gano'n, Sebastian. Sobrang... Sobrang saya ko lang, alam mo ba 'yon?"Nakayanan ni Sebastian pigilin ang galit niya at nagtanong, "Handa nang makipagbalikan si Jane sa'yo?""Hindi.""Kung gano'n bakit mo sinasabi sa'kin 'to sa kalagitnaan ng gabi??""Dahil hindi siya asawa ng kung sino," humuni si Alex na parang isang maliit na bata. "Humihiyaw ka dahil lang diyan?" ubos na pasensyang tanong ni Sebastian. "Alex, hindi ko alam kung ikaw pa ba ang Alex Poole na kilala ko!""Syempre ako 'to. Bakit naman ako magiging ibang tao? Ako 'to yung kapatid mo, Sebastian.""..."Ang babae sa mga bisig ni Sebastian ay nagising mula sa mga tunog. Tamad na minulat ni Sabrina ang mga mata niya at nagtanong, "Gabi na, Sebastian, sinong kausap mo? Babae ba 'yan?"Bumaling si Sebastian sa kanya. Hindi nagiging maayos ang mga emosyon ni Sabrina nitong mga nakaraan, kaya marahan lang siyang bumulong kay Sabrina, "Hindi, si.
Mga alas dos ng tanghali nang nakatanggap siya ng tawag mula kay Jane. Gulat na sinagot ito ni Sabrina, "Medyo napapadalas na tawag mo sa'kin nitong nakaraan, Jane."Kaswal na humalakhak si Jane. "Hindi na ako matatakot tawagan ka simula ngayon, Sabrina. Hindi na ako magtatago kay Alex.""...""Kung mayro'ng krisis, simpleng kailangan nating resolbahin ito. Walang problema na sobrang lala na hindi natin kayang resolbahin," nangingiting sabi ni Jane. Maririnig ang pagkalugmok sa tono ni Jane at may pakiramdam si Sabrina na nagpapaalam na si Jane, agad nagtanong si Sabrina, "Jane, mayro'n ka bang--""Wala," pinutol siya ni Jane at sabi, "May maganda akong balita sa'yo. Nakahanap ako ng trabaho bilang taga-hugas ng pinggan sa restaurant. Nagpapahinga lang ako ngayon dahil tapos na akong hugasan ang mga hugasin. Mayro'n pa akong mabuting bagay na gustong sabihin sa'yo.""Ano 'yan, Jane?" kuryusong tanong ni Sabrina. "May nakita akong napakadaming tira-tira sa tanghali, at bago pa