Sabi ni Sean, “Gloria…Missy?”Tumawa si Gloria. “Hindi tayo magkakilala. Hindi pa tayo nagkakilala simula noong bata pa tayo. Wala tayong relasyon."Namula agad si Sean sa sinabi niya.“Kung meron mang relasyon, ito ay kasal ang anak kong babae sa anak mong lalaki, pero maghihiwalay na silang dalawa ngayon. At saka, hindi ba iyan din ang iyong layunin ngayon, Mr Ford? Kapag ang aking anak na babae at ang iyong anak na lalaki ay hiwalay na, pagkatapos ay wala nang kahit katiting na relasyon sa pagitan natin. Samakatuwid, Mr Ford, huwag mo akong tawagin sa ganoong paraan. Hindi ko tatanggapin iyon."Hindi alam ni Sean ang sasabihin. May awkward na expression sa mukha niya.Nagpatuloy si Gloria. “Gusto ko lang sabihin ng yung tinatawag mong dalawang lalaki, isa sa kanila ang lalaking kinuha ng mahal mong Jennie para iframe ang anak kong babae . Tungkol naman sa ibang mga lalaki, tulad ng sinabi ng apo ko, dapat mong hanapin ang problema sa iyong sarili, at huwag siraan ang aking
Parehong napatingin sina Sabrina at Gloria kay Sebastian nang marinig ang sinabi nito. Lalo na si Sabrina, sa sobrang galit nya halos matawa sya."Sebastian Ford!" sigaw ni Sabrina. “Hindi na baby si Aino. Anim na taong gulang na siya. May karapatan siyang pumili kung susundin niya ang kanyang ama o ina.”Napatingin din si Aino kay Sebastian na may luha sa mga mata. “Sebastian, ayaw ko na sayo! Hinding-hindi na kita gugustuhin kahit sa hinaharap!"Pagkasabi niya non ay tumingin siya kay Lori, at biglang ngumiti ang anim na taong gulang na bata habang umiiyak. “Sa wakas ay naintindihan ko na ang ibig sabihin ng ina ni Jennifer nang sabihin niyang kaibigan mo siya. Gusto niyang gawing stepping stone ang nanay ko para maging bagong nobya mo, tama ba? Sa wakas ay naunawaan ko na kung bakit namumula at namumugto ang mga mata ng aking ina nang magising siya ng madaling araw ngayon. Makikipaghiwalay ka na at ayaw mo na sa nanay ko, di ba? May bago ka nang babae kaya ayaw mo na sa nanay
Tumingin ulit si Sebastian kay Aino. "Aino, hindi ba pilit mong pinapapasok si Kingston at arestuhin siya?""Ayokong makipag-usap sa isang mabahong palaboy!" Putol ni Aino.Hindi naman nagalit si Sebastian. Nilabas niya lang ang phone niya at nagdial ng numero, at sinagot ang tawag. Malinaw na naririnig ang boses ni Kingston mula sa telepono. “Master Sebastian…”"Pumasok ka, at dalhin ang lahat ng mga materyales," sabi ni Sebastian."Okay, Master Sebastian!"Halos sa isang kisap mata, dumating si Kingston sa dining room. Hindi inaasahang hindi nagulat si Kingston nang makita niyang naroroon ang lahat. Ang ilan ay natigilan, ang ilan ay kalmado, ang ilan ay determinado, at ang iba ay mukhang walang sigla na parang isang kriminal. Para bang alam niyang ganito ang magiging sitwasyon.Lumapit si Kingston kay Sebastian at inabot sa kanya ang isang briefcase. "Master Sebastian, nandito na lahat.""Sige." Tiningnan ni Sebastian nang detalyado ang mga bagay sa briefcase. Matapos
Si Aino ang pinakamabilis na nag-react nang makita ang taong pumasok mula sa labas. Tumakbo ang batang babae patungo sa lalaki habang umiiyak. “Uncle, Uncle...Uncle. Uncle!"Agad siyang bumulusok sa braso ni Zayn. "Tito, na-miss kita hanggang kamatayan, Tiyo. Ano na ang pinagkakaabalahan mo? Ilang taon na kitang hindi nakita."Kung tutuusin, isang taon pa lang mula nang huli silang magkita. Gayunpaman, naramdaman na lamang ng maliit na bata na ito ay napakatagal na panahon.Umupo si Zayn at masuyong tumingin kay Aino. "Tignan mo, nagbago na ba ako?"Saka lang naalala ni Aino. "Tito, nasaan ang wheelchair mo?"“Ngayon, hindi ko na kailangan ng wheelchair,” nakangiting sabi ni Zayn. Napansin tuloy ni Aino na maaari nang tumayo ang kanyang tiyuhin. Napatalon siya sa tuwa at ibinaling ang tingin kay Sabrina. “Nay, tingnan mo, nakakatayo na si tito! Nanay, tumangkad na ang tito ko. Nay, tingnan mo ang gwapo niya!"Napaluha si Sabrina. “Kapatid ko…”“Sabrina, isang taon na tayo
Hindi lamang nila itinago ang katotohanan kay Old Master, ngunit nagawa nilang maakit si Sean. Higit sa lahat, na-hook din nila si Sebastian.Gayunpaman, sa sandaling ito nalaman nilang matagal na silang clown sa mga kamay ni Old Master Shaw, lalo pa ang isang pawn sa pakana ni Sebastian. Gayunpaman, wala silang ideya tungkol dito.Habang kinakaladkad sila, sumigaw si Jennie ng buong lakas. " Sean ko, iligtas mo ako, iligtas mo ako!"Agad namang sumugod si Sean at sinampal si Jennie ng dalawang beses. “Masama kang matandang babae! Muntik mo na akong idamay sa gulo! Mawala ka!“Kingston! Hayaan mo ang interogator na gumawa ng masusing pagtatanong, kahit na kailangan ang matinding hakbang!" Utos ni Sean kay Kingston.Hindi nakaimik si Kingston noong una, pagkatapos ng ilang segundo, sumagot siya, “Oo! Old Master Shaw!”Si Jennie at ang kanyang anak na babae ay hinila palabas na parang dalawang patay na aso. Sandaling katahimikan ang namayani sa dining room.Ang unang bumasa
Hindi nakaimik si Sean. Pitong taon na ang nakalipas mula nang pumanaw si Grace. Talagang hindi pa siya nakatapak sa puntod nito. Una, ito ay dahil hindi siya pinayagan ni Sebastian na pumunta. Pangalawa, kung bibisitahin niya ang puntod ni Grace, magagalit din si Rose.Minsan lang nagmungkahi si Sean na bisitahin ang libingan ni Grace sa ika-100 araw mula nang ilibing siya. Gayunpaman, umiyak si Rose sa oras na iyon.“Patay na siya at iniisip mo pa rin siya. Huminto ka ba talaga sa pag-aartista at umibig sa kanya? Kahit patay na si Grace, natalo niya ako! Ang empiro na itinayo mo at ako ng buong lakas at pangunahin ay minana ng kanyang anak! Pero paano naman tayo? Isa-isa, ang ating mga anak na lalaki ay umalis na sa buhay na ito! Ngayon, naiwan akong mag-isa. Baka gusto mo pa ring huwag akong pakialaman, isang buhay na tao, at bisitahin ang isang patay na tao? Sean, alam mo ba kung gaano kalaki ang sakripisyong ginawa ko para sa iyo? Noon sa Star Island, ito ay para iligtas ang
“Patawad, pero ang pamilya ng mga shaw ang nagpadala sa iyo dito. Ilang sandali lang ang nakalipas, tumawag sa amin ang pamilya Shaw na humihiling na tanungin ka nang husto at ang iyong anak na babae!”“Hindi… hindi magiging ganito kawalang-puso sa akin ang tiyuhin ko. Noon pa man ay mahal na mahal niya ako. Dapat meron siyang…,” natigilan si Jennie.Hindi lang si Jennie ang bumulong sa sarili, kundi sinabi rin niya sa mga pulis, “Nagmamakaawa ako, pakiusap tawagan niyo ang tito ko, okay? Mahal na mahal niya ako. Mahal na mahal niya ako simula pagkabata. Magiging idle siya at babantayan ako…”Inis na inis ang pulis kay Jennie kaya naaliw siya. “Mahal na mahal ka ni Old Master Shaw tulad ng sarili niyang anak mula pa noong bata ka pa, ngunit naubos mo na ang mga paraan para saktan ang sarili niyang anak?"Hindi pa ako nakatagpo ng isang walang utang na loob na tulad mo sa mundong ito! Sinaktan mo ang kanyang anak sa ganitong paraan, hindi na niya kayang mas magalit pa, bakit pa
Si Zayn ay naging emosyonal. “ Nigel… Ang tagal na. Malaki ang pinagbago mo. ”Tatlong buwan na ang nakalilipas, nakipag-usap si Nigel kay Zayn sa telepono, pero hindi niya ito nakita. Ito ang kauna-unahang pagkakataon na nagkita sina Zayn at Nigel sa nakaraang pitong taon. “ Sinisisi mo ba ako? ” Tanong ni Zayn kay Nigel. Nakasimangot si Nigel sa kanya. “Para saan?”Sumulyap si Zayn kay Sabrina, Aino, at Sebastian, na nakaupo nang magkasama sa sopa. Si Sabrina ay may banayad na ekspresyon. Si Aino, sa kabilang banda, ay pinapanood ang tatlong lalaki na nakatayo sa tabi ng pintuan gamit ang kanyang maliit na mata. Kilala niya ang lahat ng tatlo sa kanila. Tila malapit na sila sa kanyang ina. Bukod pa, silang dalawa lang ang babae sa pribadong silid na ito. Ito ang kanyang mahal na tiyuhin, pinsan ng kanyang ama, isa sa mga ito na parang tagahanga ng kanyang ina, pati na rin ang kanyang ama….Oh! Si Aino ay patagong na sumulyap sa kanyang ama. Kalmado ang kanyang ama. Pag
"Lahat kayo ay inakusahan ako! Ako, at si Ryan Poole, at iiyak na lang dito!"Sa sandaling iyon, wala kang mapapansing bahid ng pagkapiyok sa tinig ni Ryan. Alam ni Sabrina na nagmamalaki lang siya. Siya'y lubos na nagmamalaki."Dalhin mo kami agad kay Ruth! Kung hindi mo kami ipapakita ang daan, bubugbugin kita ng husto!" sabi ni Sabrina na puno ng inis."Sige ba! Aunt Sabrina!" Tumalikod si Ryan at tumungo papunta sa ward."Sandali, Ryan. Sandali!" Tawag muli ni Sabrina. Lumingon si Ryan at tumingin kay Sabrina. "Anong mayroon?""Sabihin mo muna sa akin, mayroon ka bang mga lalaki, babae, o kambal?""Hindi ko sasabihin! Hindi ko muna sasabihin! Hindi ko lang sasabihin sa iyo!" Sinabi ni Ryan na may walang katulad na bastos na ekspresyon.Napakayabang ni Ryan na nagawa pa niyang humini sa tono. Nainis doon si Sabrina at kahit ang grupo ng tao sa likod niya ay sobra rin nakaramdam ng galit at gulat. Gayunpaman, nang makitang naging ama lang si Ryan noong araw na iyon, hindi ni
Nakatayo mag-isa si Ryan sa labas ng delivery room at kakaiba ang kanyang ekspresyon. Takot na takot si Sabrina at sobra ang kalabog ng kanyang puso. Hinawakan niya si Ryan at nagtanong, "Nasaan si Ruth? Bakit hindi ko naririnig ang sigaw niya? Sabihin mo sa akin, kumusta si Ruth?"Tinaas ni Ryan ang mga kilay niya at tumingin kay Sabrina. "Alam mo ba, Aunt Sabrina?""Ano?" tanong ni Sabrina. "Si Ruth... pagkatapos niyang madala sa delivery room, inabot ng hindi aabot... hindi aabot ng isang oras at pinanganak niya ang dalawang bata!"Hindi nakapagsalita si Sabrina. Napatigil din si Sebastian."Walang sakit na naramdaman si Ruth, alam mo ba 'yon? Hindi pa ako kailanman nakakita nang ganoong kabilis na pagpapanganak, Aunt Sabrina. Talagang nirerespeto ko noon noong ikaw, si Aunt Jane, at ang asawa ni Zayn na si Hana, noong nanganak, lahat kayo ang pineke ang mahirap na proseso. Hahaha..."Walang masabi si Sabrina. Pagkatapos ng mahabang panahon, tinaas niya ang kanyang kamay at
Bago pa malaman ng kahit na sina, agad binuhat ni Ryan ang asawa niya at nagmadali palabas nang nagmamadali. Ang lahat sa kasal at masasabi na agad kung anong nangyayari. Tumabi sila nang sa dalawang grupo kasama ang isang grupo na umatras sa kasal ni Yvonne at ang iba ay sinundan si Ryan sa kasal. Doble ang saya ni Yvonne sa araw na iyon. Hindi dahil sa kasal niya lang, pero pati na rin dahil manganganak na ang kaibigan niya. Nadala pa rin ang kasal sa isang sobrang buhay kasiyahan. Pagkatapos matapos ang kasal at hinatid na nila si Yvonne at Marcus paalis para matapos na nila ang kasal pagkatapos ay si Sabrina at ang iba pang mga tao ay pumunta sa hospital. Hindi maikukumpara ang pag-alala ni Sabrina sa buong biyahe niya papuntang hospital. Dahil iyon din ang unang pagkakataon na manganganak si Ruth at kambal pa ito, hindi lang alam ni Sabrina kung magiging maayos ang magiging delivery ito at kung cesarean na seksyon ba ang kailangan. Sa buong paglalakbay, pinipilit ni Sabrina si
Hindi makapaniwalang tumingin si Old Master Shaw kay Yvonne. "Anak ko, pinag-isipan mo na ba ito nang mabuti? Hindi ka na ba... natatakot sa akin? Hindi ka na ba... galit sa akin?"Nakaramdam ng hiya si Yvonne. "Alam mo po 'yon?""Siyamnapung taon na ako. Magiging matandang halimaw na ako. Ano pa ba ang hindi ko malalaman? Inisip ko na ito. Kung ayaw mo sa akin, pupunta ako sa nursing na pabahay pagkatapos niyang makasal ni Marcus..." sabi ni Old Master Shaw. "Hindi..." Hindi ganoo'ng kawalang puso si Yvonne. "Pasensya na. Malapit ako kay Sabrina at natuklasan ko ang maraming tao na abusuhin at pahiyain siya. Mula nung mga impostora mo pong mga apo na patuloy siyang sini-set up para paulit-ulit na abusuhin si Sabrina. Talagang galit ako sayo nang sobra mula noon. Hindi mo maiisip kung paano tumakas si Sabrina at ang kanyang ina nang may ngipin sa mga balat nila. Sobrang nakakaawa sila. Kaya, sa mahabang panahon, natatakot po ako sa'yo dahil...""Simula ngayon, nag-iba na ang opinyon
Kahit na takot si Yvonne magpakasal, siya ang pinakamasaya sa lahat ng mga babae. Simula pagkabata, Parehas na minahal si Yvonne ng kanyang mama at papa, at kahit ang kanyang tito, tita, at pinsan ay minahal din siya ng sobra. Hindi kailanman nagdusa ng kahit anong paghihirap at pagdurusa si Yvonne sa paglaki niya. Lumaki siyang malambing na babae sa pamilya.Ang relasyon niya kay Marcus ang tanging nagparamdam sa kanya ng pagkagipit. Tulad ng naramdaman niya mula kay Old Master Shaw. Ito ay dahil nasaksihan niya kung paano malupit na tratuhin ni Old Master Shaw si Sabrina na siyang sobrang nakaramdam ng takot si Yvonne kay Old Master Shaw. Habang lumilipas ang panahon, kahit si Old Master Shaw ay naramdaman ang takot niya sa kanya. Sa isang pagkakataon, kumuha na ng inisyatibo si Old Master Shaw na tanungin si Yvonne, "Anak ko, para kang isang takot na maliit na uwak. Bakit sa tuwing nakikita mo ako ay lilingon ka sa iba at hindi makapagsalita kahit na isang katiting na salita sa a
Nagulat ang lahat sa sinabi ni Ryan.“Sa kasalukyan, buntis ang aking pinakamamahal na asawa ng kambal! Isipin niyo yun! Nabuo ang kambal namin habang sobrang abala siya sa pagdadraft ng architectural design! Ang galing ng asawa ko diba?” Masayang sabi ni Ryan. Dahil dito, biglang namula si Ruth. Siya ang bride kaya kung siya ang papapiliin, ayaw niya muna sanang iaannounce na buntis siya! Pero huli na ang lahat dahil saktong sakto ang sinabi ni Ryan para sindakin ang mga mayayabang na babaeng pinagtatawanan siya kanina. Sobrang laki ng benepisyo ng ginawa ni Ryan dahil may tradisyon sa KIdon City na sa araw ng kasal, ipapahiya ng mga bisita ang bride. Pero ngayong sinabi na ni Ryan na buntis siya, wala ng naglakas ng loob na gawin yun!Sobrang engrande ng kasal nina Ruth at Ryan, kaya sobrang nakatulong ito sa confidence ni Ruth. Alam niya na kumpara sa asawa nina Jane at Sabrina, hindi hamak na mas mababa si Ryan, pero dahil hindi naman nagkaroon ng engrandeng kasal ang mga ito
”Tamaaa! Pero ano pa nga bang magagawa natin. Siya ang type ng young prince kaya kahit na sumalampak pa tayo dito, wala na tayong magagawa.” “May naisip ako! Bakit kaya hindi natin batiin ng bagong kasal ng Spanish mamaya? Tignan natin kung anong magiging reaksyon niya.” “Uy, gusto ko yang ideya na yan.”“Haha! Gusto ko siyang makita na mamula sa kahihiyan.” “Eto nga… balita ko napaka baba daw ng self esteem niya.”“Haha! Tara batiin na natin siya..”Galing sa mga prominenteng pamilya ang grupo ng mga babae. Hindi sila maawat sa paguusap at pagtatawanan habang naglalakad papunta sa direksyon ni Ruth. Nang oras na yun, kasalukuyang nakikipag usap si Ruth sa mga Poole. Hindi naman siya nakakaramndam ng anumang kaba at takot dahil kagaya nga ng sinabi ni Sabrina, wedding niya yun at siya ang host kaya tama lang na kausapin niya ang mga bisita nila.Noong malapit na ang grupo ng mga magagandang babae kay Ruth, sakto namang may dumating na isang napaka gwapong foreigner na nakas
Ika-labing-apat ng Pebrero noon at malamig ang panahon. Subalit para sa Grand Enigma Hotel, ito ay tila nasa kalagitnaan ng tagsibol. Maraming magagandang babae at mga marilag na babae mula sa iba't ibang panig ng bansa ang nagtipon sa marilag na hotel na iyon. Ngunit ang pinakamagandang babae sa araw na iyon ay ang bungang-bisig na si Ruth.Normal na sobrang lamig tuwing February 14, pero pinainit ng mga nagagandahan at eleganteng kababaihan ang Grand Enigma Hotel. Siyempre, ang pinaka maganda sa lahat ay walang iba kundi ang bride na si Ruth. Ang wedding dress na suot niya ay nagkakahalaga ng mahigit one million dollar na personal na dinesign at pinatahi ni Sabrina sa ibang bansa. Sahill hindi nakasuot ng magandang wedding dress, gusto niyang maranasan ito ni Ruth. Habang nakaupo sa dressing room, hindi napigilan ni Ruth na humagulgol. “Sabrina, sobrang swerte ko talaga na nkilala ko kayo. Maaga akong nawalan ng mga magulang at pamilya kaya kung hindi dahil sainyo ni Yvonne, bak
Noong nine years old ako, sobrang hirap ng pamilya namin na hindi kami makabili ng sapatos. Nagkataon, isang araw nakita ko nag nagtapon ka ng sapatos sa basurahan. Hinintay kitang umalis bago ako lumapit, pero bumalik ka at kinuha mo sa akin yung sapatos. Ginawa mo akong katatawanan. Ang sabi mo sa akin, kumahol ako na parang aso, pagkatapos, naaliw ka at marami ka pang ibang pinagawa sa akin. Siyempre, bata pa ako nun at gustong gusto ko na magkaroon ng bagong sapatos kaya ginawa ko lahat ng mga pinagawa mo.”Hindi nakapag salita si Lily. Naalala niya yun. Noong mga panahon na yun, bilang anak ng isang mayamang pamilya, hindi niya naman kailangang personal na magtapon sa basurahan, pero nang makita niyang may nagkakalkal ng basura na kaedaran niya, naisip niya na mukhang masayang pag tripan ito kaya kumuha siya ng isang pares ng luma niyang sapatos bilang pain. Hindi naman ikinakaila ni Lily na sobrang natuwa siya sa ginawa niya at para sakanya wala lang yun. Sa totoo lang, ang bu