Itinaas ni Old Master Shaw ang naluluhang tingin at tumingin sa sarili niyang anak. “Mahal kong Gloria…”"Wag mo akong tawaging ganyan ka cheesy. Limampung taong gulang na ako sa taong ito. Kung kailan dapat ako tinawag na ganoon, itinaboy ako kung saan-saan na parang walang tirahan. Noong mas masahol pa ang mga pangyayari para sa akin, sinipa ako ng iyong kasambahay kaya muntik na akong lumipad. Ngayon, hindi ko na kailangan pang tawagin sa ganitong kaibig-ibig na paraan. Madarama ko lang ang walang katulad na pagkasuklam kung tatawagin mo akong ganyan."“Tita Gloria…,” maingat na tawag ni Marcus kay Gloria. “Lolo…”"Marcus." Pinigilan ni Gloria si Marcus. Napakakalmado ng ekspresyon niya. “Kahit kailan hindi kita kinikilala bilang pamangkin ko, at iyon ay dahil hindi mo ako kailanman sinaktan at tunay na magkadugo tayo. Gayunpaman, iba ang iyong lolo. Alam ko, gusto mong sabihin na ang layunin ng pagpunta ng lolo mo ngayon dito ay para sa amin ni Sabrina. Gayunpaman, naisip mo
Sabi ni Sean, “Gloria…Missy?”Tumawa si Gloria. “Hindi tayo magkakilala. Hindi pa tayo nagkakilala simula noong bata pa tayo. Wala tayong relasyon."Namula agad si Sean sa sinabi niya.“Kung meron mang relasyon, ito ay kasal ang anak kong babae sa anak mong lalaki, pero maghihiwalay na silang dalawa ngayon. At saka, hindi ba iyan din ang iyong layunin ngayon, Mr Ford? Kapag ang aking anak na babae at ang iyong anak na lalaki ay hiwalay na, pagkatapos ay wala nang kahit katiting na relasyon sa pagitan natin. Samakatuwid, Mr Ford, huwag mo akong tawagin sa ganoong paraan. Hindi ko tatanggapin iyon."Hindi alam ni Sean ang sasabihin. May awkward na expression sa mukha niya.Nagpatuloy si Gloria. “Gusto ko lang sabihin ng yung tinatawag mong dalawang lalaki, isa sa kanila ang lalaking kinuha ng mahal mong Jennie para iframe ang anak kong babae . Tungkol naman sa ibang mga lalaki, tulad ng sinabi ng apo ko, dapat mong hanapin ang problema sa iyong sarili, at huwag siraan ang aking
Parehong napatingin sina Sabrina at Gloria kay Sebastian nang marinig ang sinabi nito. Lalo na si Sabrina, sa sobrang galit nya halos matawa sya."Sebastian Ford!" sigaw ni Sabrina. “Hindi na baby si Aino. Anim na taong gulang na siya. May karapatan siyang pumili kung susundin niya ang kanyang ama o ina.”Napatingin din si Aino kay Sebastian na may luha sa mga mata. “Sebastian, ayaw ko na sayo! Hinding-hindi na kita gugustuhin kahit sa hinaharap!"Pagkasabi niya non ay tumingin siya kay Lori, at biglang ngumiti ang anim na taong gulang na bata habang umiiyak. “Sa wakas ay naintindihan ko na ang ibig sabihin ng ina ni Jennifer nang sabihin niyang kaibigan mo siya. Gusto niyang gawing stepping stone ang nanay ko para maging bagong nobya mo, tama ba? Sa wakas ay naunawaan ko na kung bakit namumula at namumugto ang mga mata ng aking ina nang magising siya ng madaling araw ngayon. Makikipaghiwalay ka na at ayaw mo na sa nanay ko, di ba? May bago ka nang babae kaya ayaw mo na sa nanay
Tumingin ulit si Sebastian kay Aino. "Aino, hindi ba pilit mong pinapapasok si Kingston at arestuhin siya?""Ayokong makipag-usap sa isang mabahong palaboy!" Putol ni Aino.Hindi naman nagalit si Sebastian. Nilabas niya lang ang phone niya at nagdial ng numero, at sinagot ang tawag. Malinaw na naririnig ang boses ni Kingston mula sa telepono. “Master Sebastian…”"Pumasok ka, at dalhin ang lahat ng mga materyales," sabi ni Sebastian."Okay, Master Sebastian!"Halos sa isang kisap mata, dumating si Kingston sa dining room. Hindi inaasahang hindi nagulat si Kingston nang makita niyang naroroon ang lahat. Ang ilan ay natigilan, ang ilan ay kalmado, ang ilan ay determinado, at ang iba ay mukhang walang sigla na parang isang kriminal. Para bang alam niyang ganito ang magiging sitwasyon.Lumapit si Kingston kay Sebastian at inabot sa kanya ang isang briefcase. "Master Sebastian, nandito na lahat.""Sige." Tiningnan ni Sebastian nang detalyado ang mga bagay sa briefcase. Matapos
Si Aino ang pinakamabilis na nag-react nang makita ang taong pumasok mula sa labas. Tumakbo ang batang babae patungo sa lalaki habang umiiyak. “Uncle, Uncle...Uncle. Uncle!"Agad siyang bumulusok sa braso ni Zayn. "Tito, na-miss kita hanggang kamatayan, Tiyo. Ano na ang pinagkakaabalahan mo? Ilang taon na kitang hindi nakita."Kung tutuusin, isang taon pa lang mula nang huli silang magkita. Gayunpaman, naramdaman na lamang ng maliit na bata na ito ay napakatagal na panahon.Umupo si Zayn at masuyong tumingin kay Aino. "Tignan mo, nagbago na ba ako?"Saka lang naalala ni Aino. "Tito, nasaan ang wheelchair mo?"“Ngayon, hindi ko na kailangan ng wheelchair,” nakangiting sabi ni Zayn. Napansin tuloy ni Aino na maaari nang tumayo ang kanyang tiyuhin. Napatalon siya sa tuwa at ibinaling ang tingin kay Sabrina. “Nay, tingnan mo, nakakatayo na si tito! Nanay, tumangkad na ang tito ko. Nay, tingnan mo ang gwapo niya!"Napaluha si Sabrina. “Kapatid ko…”“Sabrina, isang taon na tayo
Hindi lamang nila itinago ang katotohanan kay Old Master, ngunit nagawa nilang maakit si Sean. Higit sa lahat, na-hook din nila si Sebastian.Gayunpaman, sa sandaling ito nalaman nilang matagal na silang clown sa mga kamay ni Old Master Shaw, lalo pa ang isang pawn sa pakana ni Sebastian. Gayunpaman, wala silang ideya tungkol dito.Habang kinakaladkad sila, sumigaw si Jennie ng buong lakas. " Sean ko, iligtas mo ako, iligtas mo ako!"Agad namang sumugod si Sean at sinampal si Jennie ng dalawang beses. “Masama kang matandang babae! Muntik mo na akong idamay sa gulo! Mawala ka!“Kingston! Hayaan mo ang interogator na gumawa ng masusing pagtatanong, kahit na kailangan ang matinding hakbang!" Utos ni Sean kay Kingston.Hindi nakaimik si Kingston noong una, pagkatapos ng ilang segundo, sumagot siya, “Oo! Old Master Shaw!”Si Jennie at ang kanyang anak na babae ay hinila palabas na parang dalawang patay na aso. Sandaling katahimikan ang namayani sa dining room.Ang unang bumasa
Hindi nakaimik si Sean. Pitong taon na ang nakalipas mula nang pumanaw si Grace. Talagang hindi pa siya nakatapak sa puntod nito. Una, ito ay dahil hindi siya pinayagan ni Sebastian na pumunta. Pangalawa, kung bibisitahin niya ang puntod ni Grace, magagalit din si Rose.Minsan lang nagmungkahi si Sean na bisitahin ang libingan ni Grace sa ika-100 araw mula nang ilibing siya. Gayunpaman, umiyak si Rose sa oras na iyon.“Patay na siya at iniisip mo pa rin siya. Huminto ka ba talaga sa pag-aartista at umibig sa kanya? Kahit patay na si Grace, natalo niya ako! Ang empiro na itinayo mo at ako ng buong lakas at pangunahin ay minana ng kanyang anak! Pero paano naman tayo? Isa-isa, ang ating mga anak na lalaki ay umalis na sa buhay na ito! Ngayon, naiwan akong mag-isa. Baka gusto mo pa ring huwag akong pakialaman, isang buhay na tao, at bisitahin ang isang patay na tao? Sean, alam mo ba kung gaano kalaki ang sakripisyong ginawa ko para sa iyo? Noon sa Star Island, ito ay para iligtas ang
“Patawad, pero ang pamilya ng mga shaw ang nagpadala sa iyo dito. Ilang sandali lang ang nakalipas, tumawag sa amin ang pamilya Shaw na humihiling na tanungin ka nang husto at ang iyong anak na babae!”“Hindi… hindi magiging ganito kawalang-puso sa akin ang tiyuhin ko. Noon pa man ay mahal na mahal niya ako. Dapat meron siyang…,” natigilan si Jennie.Hindi lang si Jennie ang bumulong sa sarili, kundi sinabi rin niya sa mga pulis, “Nagmamakaawa ako, pakiusap tawagan niyo ang tito ko, okay? Mahal na mahal niya ako. Mahal na mahal niya ako simula pagkabata. Magiging idle siya at babantayan ako…”Inis na inis ang pulis kay Jennie kaya naaliw siya. “Mahal na mahal ka ni Old Master Shaw tulad ng sarili niyang anak mula pa noong bata ka pa, ngunit naubos mo na ang mga paraan para saktan ang sarili niyang anak?"Hindi pa ako nakatagpo ng isang walang utang na loob na tulad mo sa mundong ito! Sinaktan mo ang kanyang anak sa ganitong paraan, hindi na niya kayang mas magalit pa, bakit pa