Agad namang tumawa si Lori.Bigla siyang nakaramdam ng kumpiyansa. “Nanay! Sa hinaharap, pareho tayong dapat magpakasal sa pamilyang Ford! Kami ay may karapatan na maging pinakakagalang-galang at marangal na kababaihan sa lungsod na ito!”Sagot ni Jennie, “Oo naman!”Hinila niya ang kanyang anak sa kanyang mga bisig. "Iyon ang dahilan kung bakit, sa sandaling ito, kailangan nating kumapit sa mga Shaws, sila ang ating mga kamag-anak at ang ating pinakamalaking stepping stone, naiintindihan mo ba?""Na... Naiintindihan ko, Ma." Ang mag-ina ay nagmaneho nalang ng palayo.Samantala, sa panig na ito, si Sabrina ay nakakaramdam din ng panlulumo. Nilinaw ni Lori na lilipat sila ng kanyang ina sa tahanan ng pamilya Shaw ngayon. Kahapon lang, nilinaw din ni Kingston na plano ni Sean Ford na magdaos ng isang piging ng pamilya at imbitahan ang mga Shaws. Kung tama ang hula ni Sabrina, ang pangunahing layunin sa pagdaraos ng isang handaan at pag-imbita sa mga Shaws ay dahil gusto nilang imbit
“Tita Gloria, kung iisipin... Malaki pa rin ang pakialam mo sa lolo ko, di ba?” Maingat na tanong ni Marcus sa kabilang dulo ng telepono.Tumawa ng mahina si Gloria. "Marcus, kung sinabi kong hindi, magagalit ka ba sa akin?"Sumagot si Marcus, “Hindi po, Tiya Gloria.”“Marcus, mabait kang bata, Palagi kitang kikilalanin bilang aking pamangkin dahil biologically, ikaw at ako ay konektado sa pamamagitan ng dugo. Sobrang close kami. At, iba ka sa iyong lolo at tatay; hindi mo ako tinanggihan. Hindi lang iyon, ikaw... Inalagaan mo pa ang lumang bahay ng iyong step-grandmother. Alam kong isa kang tapat at mapagmahal na tao."“Salamat po, Tita Gloria,” nakangiting sabi ni Marcus."Pero iba ang lolo mo," matamlay na sabi ni Gloria. “Nung iniwan ako ng lolo mo, kakapanganak ko lang, at wala akong kakayahan na lumaban. Sa buong pagkabata at pagdadalaga ko, tinanggihan ako ng aking kapanganakan na ama.“Ipinaunawa sa akin ng iyong lolo na ako ay isang makasalanan, isang makasalanan na itin
Ang bahay ng pamilya Shaw... Lumipas ang mga taon mula noong huling beses siyang narito. Ito ang lugar na pareho niyang inaasam-asam at kung saan din siya napahiya. Noong siya ay isang bata, siya ay takot na takot, kahit na siya ay dumaan sa bahay na ito, nag-aalala na ang mga aso ay lalabas at kagatin siya.Noong siya ay labimpito o labingwalong taong gulang, siya ay itinaboy ng katulong habang ang kanyang mga braso ay nakakrus sa kanyang dibdib.Nang maglaon, nakapasok siya sa paaralan ng musika ngunit walang pambayad ng matrikula, at noon, ang kanyang ina ay nasa ospital din at nangangailangan ng pera. Noon, palihim siyang pumunta rito, sinusubukang kontakin si Old Master Shaw.Gayunpaman, hindi lamang siya nabigo na mahanap siya, nahuli din siya ni Mrs. Shaw. Dinala siya ni Mrs. Shaw sa isang sulok hindi kalayuan sa tirahan ng Shaw at pinagbantaan siya. "Sa hinaharap, kung susubukan mong pumuslit muli sa tirahan ng Shaw, ibebenta ko sa iyo ang pinakamaruming mga establisemento u
Nakatitig si Gloria sa nakikitang nasa harapan niya.Nagmistulang mag-ama ang matanda at ang dalagang nasa harapan niya, base sa kanilang chemistry.Kahit ilang dekada ng hindi siya nakikita, nakilala siya ni Gloria sa isang sulyap. Ang mga taon ay hindi nag-iwan ng maraming marka sa mga tampok ni Jennie. Tunay na pinagpala ng langit si Jennie. Mukha pa rin siyang marangal gaya ng dati, namumuhay na parang prinsesa.At ang kanyang sarili? Madilim at mapanglaw mula ulo hanggang paa; dahil nag-aalala siya sa kaligayahan ng kanyang anak, umalis siya sa kanyang tahanan ng hindi man lang nagsusuklay ng buhok. Sa sandaling iyon, nakatayo sa harap ng isang marangal at matikas na babae, tunay na nadama ni Gloria na hindi pagiging sapat at hindi karapat-dapat.Napakasayang ngumiti ang matandang naka-wheelchair ngayon lang."Nakabalik na ang mga kamag-anak mo?" tanong ni Gloria na paos ang boses.Old Master Shaw: “…”Nakita niya ang sarili niyang anak. Sobrang haggard niya at sobrang lung
“Tito, Tiyo, anong meron? Bakit ka ba nagulat nang makita mo ang babaeng ito? Anong meron?" Nag-aalalang tanong ni Jennie.Si Old Master Shaw ay umuubo pa rin kaya halos hindi siya makapagsalita, ngunit ang kanyang mga mata ay nakatingin kay Gloria.Si Gloria ay maputla na parang multo. Buong gabi niyang pinag-isipan ang isyu. Siya ay nagpasya na siya ay pumunta at tanungin ang matanda unang bagay sa umaga.Bakit pinanood na lang niya ang pananakit ng kanyang pamangkin at ng kanyang anak kay Sabbie? At walang katapusan doon!Napagdesisyunan pa ni Gloria na, kahit na gusto ng pamilya Shaw ang kanyang buhay, handa siyang ibigay ito sa kanila. Maaari siyang mamatay. Ngunit walang sinuman -- walang sinuman -- ang maaaring magnakaw ng kaligayahan ng kanyang anak na babae mula sa kanya!Ito ang mga kaisipang tumatakbo sa isip ni Gloria sa buong gabi. Pagdating dito ngayon, handa na siyang ialay ang kanyang buhay.Ngunit sa pagkakataong iyon, nang makita niya kung gaano pa rin kamahal n
Masungit ang tono ni Jennie, na parang sinisiraan siya at tinatanong,ngunit ang pagkainis niya ang umaangat.Katulad ng kung paano 30 taon na ang nakalipas, hindi niya nagustuhan ang batang babae na halos walang suot na damit na nakatayo sa harap ng tirahan ng pamilya Shaw na parang pulubi.“Nagtaka lang ako kung anong nangyari sa aking tito, bakit bigla na lang siyang nagalit? Ang nangyari kasi, kahit na lumipas ang maraming taon, nananatili ka pa rin sa paligid namin!"Walang sinabi si Gloria. “…”“Ikaw... Bakit napakawalanghiya mo! Totoong mabaho ang isda simula ulo! Ano nga ulit yung kasabihani? Na ang mga anak ay perpektong salamin ng kanilang mga magulang? Pareho kayo ng nanay mo!"Napatulala si Gloria sa mga sumpang ginawa ni Jennie. Simula ng siya ay isang batang babae, siya ay halos hindi nakipagtalo sa iba; nakasanayan na niyang maging tapat at prangka. Kaya naman, nang makilala niya si Jennie na sanay sa pagiging mataas at maraming hinihiling, walang awang natalo si Glo
'Kung wala ka pa ring silbi sa susunod, kailangan mong putulin ang iyong mga kamay sa iyong sarili! Isipin ang iyong anak na babae at kung gaano karaming pagdurusa ang kanyang pinagdaanan; muntik na siyang mamatay ng ilang beses para makuha ang masayang buhay na tinatamasa niya ngayon. Kung ang buhay na ito ay sinira ng iba, paano kayong lahat ay mabubuhay?‘At ikaw mismo Gaano karaming hirap ang dinanas mo sa iyong buhay?‘Lahat iyon dahil sa pamilya Shaw!'Gloria Shaw, bakit takot na takot ka ba sa kanila!'Humarap sa salamin ang 50-anyos na babaeng pagod na sa mundo habang humihikbi at sinisigawan ang sarili, ‘Nawala mo na ang lahat, nag-iisa ka sa mundong ito; ano pa ang kinatatakutan mo! Sa hinaharap, hindi ka na matatakot, hindi sa sinuman!’ Patuloy niyang pinalakas ang loob niya.Sa puntong iyon, tumunog ang phone niya. Inangat ni Gloria ang kanyang telepono at nakitang tawag iyon ng kanyang anak. Agad niyang sinagot, “Sabbie, nasa opisina ka ba, mahal kong anak?”Sa kabil
May malabong, eleganteng ngiti sa mukha ni Jennie. "Nagulat kita, hindi ba?"Gloria: “…”Nang magkita ang mga kalaban, tiyak na lumipad ang mga kisap.Sa sandaling iyon, pinigilan ni Gloria ang apoy sa kanyang dibdib, at naalala ang sinabi sa kanya ng kanyang anak kahapon. Siya ay naging mas kalmado at mas mahinahon.Nagdesisyon na siya, ano naman kung baliw siya? Walang naidulot sa kanya ang kagandahan. Ang pagiging totoo sa kanyang sarili at ang pamumuhay nang walang pagsisisi ay mas mahalaga.Ang ilang mga tao ay talagang kailangan mabugbog!“Hindi ko inaasahan na makikita mo ako dito,” mahinahong sabi ni Gloria.Ang iba pang mga senior-aged na estudyante ay nagkatinginan, nalilito. Si Gloria ay matagal nang nag-aaral dito; siya ay mapagpakumbaba, magalang at matulungin. Dagdag pa, sa grupong ito ng mga matatandang babae, siya ang pinakabata.Kung tutuusin, nasa 50s pa lang siya at napakagandang babae. Iyon ang dahilan kung bakit nagustuhan ng mga matatandang babae rito ang