Walang sinabi si Sabrina.Talagang ayaw niyang sagutin ang tawag ni Marcus ngunit nang ginagawa niya ang kanyang nightly skincare routine, inilagay niya ang kanyang telepono sa ibabaw ng drawer sa gilid ng kanyang kama. Nakita ng kanyang asawa na nakahiga na sa kama ang papasok na tawag at agad na sinagot saka inilagay ang telepono sa tabi ng kanyang tenga.Lumingon si Sabrina at sinulyapan ang asawa. Natatakot siyang magselos siya. Kapag nagseselos siya, magdurusa siya. Sa buong hapon ay pinahirapan na siya nito sa kanyang opisina. Ilang oras lang ang lumipas mula noon. Nanginginig siya sa isiping iyon ngunit alam niya kung gaano ito kalakas. Makakabawi siya ng lakas sa loob ng kalahating oras.“Uhm...Pinsan Marcus... Pasado alas onse na ng gabi. Bakit ka tumatawag sa ganitong oras?" tanong ni Sabrina.Sa kabilang dulo, ngumiti si Marcus ng pilit at sinabing, “Sinasama ko ang aking lolo sa kanyang silid. Hangga't gising siya, hindi ko siya kayang iwan. Nakatulog lang siya, kaya ki
Naalarma si Marcus. "Anong nangyari, Sabbie, anong nangyari?"Naguguluhan si Sabrina. "Uhm, Marcus, ako...nakatulog ako at hindi sinasadyang gumulong sa kama."Si Marcus ay nakaramdam ng labis na pagkakasala. “Pasensiya ka na, Sabbie, Pasensiya ka na, ikaw…dapat kang matulog. Bukas nalang tayo mag-usap sa trabaho." Ng dahil doon, agad niyang pinatay ang tawag.Sa puntong ito, nahulog si Sabrina sa mga bisig ng kanyang asawa. Ibinalik niya ang phone niya sa ibabaw ng bedside drawer at ngumuso sa galit. “Sebastian! Ayoko sa iyo! Alam mo na ito ay isang tawag mula sa aking pinsan; kung ayaw mong sumagot, ibaba mo na lang. Pero pinilit mong sumagot! At pagkatapos mong gawin, hindi mo ako pinayagang makipag-usap sa kanya! Bakit mo ito ginagawa!"Naramdaman niyang wala siyang narinig na ungol nito. Malamig niyang sinabi, "Sabihin mo kay Marcus Shaw, sa susunod na tatawagan ka niya ulit sa hatinggabi, puputulin ko siya, tulad ng pagputol mo ng kurbata ko ngayong hapon!"“Napaka-hindi mak
“Mommy, sandali.” Ang batang babae ay tumayo at bumalik sa kanyang prinsesa-style na kwarto, kumuha ng polka-dotted bow, at iniabot ito sa kanya."Mommy, itali mo ang iyong buhok na parang isang bun." Nakinig si Sabrina sa kanyang anak at masunuring itinali ang kanyang buhok sa isang half-bun. Ngayon, mas mukha siyang isang kabataan, isang estudyante ng high school.Si Aino ay labis na nasisiyahan sa istilo ng kanyang ina.Gayunpaman, si Sabrina mismo ay naramdaman na siya ay nakasuot ng masyadong kaswal. Ngunit gayunpaman, hindi siya nagbago dahil ngayon ang kanyang mga buto ay parang halos hindi nakabitin sa kanilang mga saksakan.Pagkatapos ng almusal, gaya ng dati, sinundo ni Kingston ang pamilya. Nang ihatid nila si Aino sa kindergarten, hindi nakita ni Sabrina si Lori, ngunit hindi iyon kakaiba. Marahil ay nahiya siya at inilipat ang kanyang anak sa ibang paaralan.Matapos ipagkatiwala ang kanyang anak sa kanyang guro, sumakay muli si Sabrina sa kanyang sasakyan at tinungo a
Kinausap siya ni Lori habang na parang pinsan niya ay nag-aapoy sa kanyang dibdib, ngunit sa pag-aakalang niya kagabi, siya at ang kanyang ina ay talagang tumulong na pasayahin ang kanyang lolo, na naging mas masigla, pinigilan ni Marcus ang kanyang galit."Bakit ka ba bigla-bigla na lang pumunta dito?" tanong niya."Uhm, dumaan ako." Tumingin si Lori kay Marcus at ngumiti. “Marcus, hindi ba sinabi niyo kahapon ni Uncle Oliver na uuwi na kami ng nanay ko. Kaya bumili kami ng mga pang-araw-araw na pangangailangan sa malapit na mall at bumili ng mga regalo para kay Lolo at sa iyong mga magulang.”Walang pag-iingat na sinulyapan ni Lori si Sabrina. Gusto niyang marinig siya ni Sabrina. Habang nagsasalita ito, iniabot nito sa kanya ang marangyang nakabalot na kahon na hawak niya sa kanyang mga kamay. "Para sa iyo ito, Marcus."As if on instinct, naiinis niyang sinabi, "Ayoko!"Lori: “…”Ang galit ay lumipad sa kanyang mga tampok.Sa tabi nila, mahinang ngumiti si Sabrina. Sa sandali
Nang makita silang dalawa na nagbubulungan, nakayuko sa buong lugar, biglang suminghot si Lori sa pang-aalipusta. "Marcus, nakakatuwa ang mga kamag-anak mo."Pagkatapos, muling sinulyapan ni Lori si Ruth, at sinabing, parang siya ang may-ari ng bahay. “Hi, dahil pinsan ka ng pinsan ko, ibig sabihin noon na pinsan ko rin kayo. Hayaan mo akong magpakilala; ang pangalan ko ay Lori Gibson. Kakauwi ko lang galing abroad. Pasensiya na, Pinsan, hindi ako nakapagdala ng regalo ngayon."Ruth: “…” Nauutal niyang sabi, napakamot ng ulo."Duwag!" saway ni Yvonne. Tapos, malamig na tumawa si Yvonne at tumingin kay Lori. "Pasensiya ka na pero maling tao ang binibili mo! Kung gusto mong sumali sa pamilya Shaw, kailangan mo munang makalusot sa akin, ang girlfriend ng iyong pinsan!"Nagtaas ng kilay si Lori. "Uhm...Lilipat ako sa tirahan ng pamilya Shaw ngayon...""Hindi! Aalis ka kung paano ka pumasok dito!" Napaungol si Yvonne sa galit. Ang paraan ng pagtingin niya sa kanyang kamay sa kanyang ba
Lori: "Marcus, ikaw..."Bahagyang uminit ang tono at ekspresyon ni Marcus. “Kayo, ang iyong ina, at ang iyong anak na babae ay maaaring lumipat sa tirahan ng pamilya Shaw, ngunit tandaan mo; huwag mong subukang gumawa ng gulo sa paligid ng bahay. Kung sa tingin mo ay malupit ang aking mga salita, maaari mong piliin na huwag lumipat!"Hindi inaasahan ni Lori na ganoon kabilis magbago ang ugali ni Marcus. Na parang hindi niya kinikilala bilang kanyang kamag-anak, ngunit sinabi sa kanya ng kanyang ina na ang kanyang ina ay lumaki sa tahanan ng pamilya Shaw. Mahal niya ang bawat puno at bawat dahon ng damo sa kanilang bakuran. Ayon sa kanyang ina, siya ay halos ang prinsesa ng pamilya Shaw, tulad ng isang maliit na ginang ng bahay.Bakit iba na ang mga bagay ngayon?Kinasusuklaman ito ni Lori!Ngunit naalala niya ang sinabi ng kanyang ina. “Lori, iba na ang panahon ngayon, patay na ang tiyahin na nagmamahal sa akin tulad na parang sa kanya, at ang tiyuhin na nagmamahal din sa akin ay
Agad namang tumawa si Lori.Bigla siyang nakaramdam ng kumpiyansa. “Nanay! Sa hinaharap, pareho tayong dapat magpakasal sa pamilyang Ford! Kami ay may karapatan na maging pinakakagalang-galang at marangal na kababaihan sa lungsod na ito!”Sagot ni Jennie, “Oo naman!”Hinila niya ang kanyang anak sa kanyang mga bisig. "Iyon ang dahilan kung bakit, sa sandaling ito, kailangan nating kumapit sa mga Shaws, sila ang ating mga kamag-anak at ang ating pinakamalaking stepping stone, naiintindihan mo ba?""Na... Naiintindihan ko, Ma." Ang mag-ina ay nagmaneho nalang ng palayo.Samantala, sa panig na ito, si Sabrina ay nakakaramdam din ng panlulumo. Nilinaw ni Lori na lilipat sila ng kanyang ina sa tahanan ng pamilya Shaw ngayon. Kahapon lang, nilinaw din ni Kingston na plano ni Sean Ford na magdaos ng isang piging ng pamilya at imbitahan ang mga Shaws. Kung tama ang hula ni Sabrina, ang pangunahing layunin sa pagdaraos ng isang handaan at pag-imbita sa mga Shaws ay dahil gusto nilang imbit
“Tita Gloria, kung iisipin... Malaki pa rin ang pakialam mo sa lolo ko, di ba?” Maingat na tanong ni Marcus sa kabilang dulo ng telepono.Tumawa ng mahina si Gloria. "Marcus, kung sinabi kong hindi, magagalit ka ba sa akin?"Sumagot si Marcus, “Hindi po, Tiya Gloria.”“Marcus, mabait kang bata, Palagi kitang kikilalanin bilang aking pamangkin dahil biologically, ikaw at ako ay konektado sa pamamagitan ng dugo. Sobrang close kami. At, iba ka sa iyong lolo at tatay; hindi mo ako tinanggihan. Hindi lang iyon, ikaw... Inalagaan mo pa ang lumang bahay ng iyong step-grandmother. Alam kong isa kang tapat at mapagmahal na tao."“Salamat po, Tita Gloria,” nakangiting sabi ni Marcus."Pero iba ang lolo mo," matamlay na sabi ni Gloria. “Nung iniwan ako ng lolo mo, kakapanganak ko lang, at wala akong kakayahan na lumaban. Sa buong pagkabata at pagdadalaga ko, tinanggihan ako ng aking kapanganakan na ama.“Ipinaunawa sa akin ng iyong lolo na ako ay isang makasalanan, isang makasalanan na itin