Kinausap siya ni Lori habang na parang pinsan niya ay nag-aapoy sa kanyang dibdib, ngunit sa pag-aakalang niya kagabi, siya at ang kanyang ina ay talagang tumulong na pasayahin ang kanyang lolo, na naging mas masigla, pinigilan ni Marcus ang kanyang galit."Bakit ka ba bigla-bigla na lang pumunta dito?" tanong niya."Uhm, dumaan ako." Tumingin si Lori kay Marcus at ngumiti. “Marcus, hindi ba sinabi niyo kahapon ni Uncle Oliver na uuwi na kami ng nanay ko. Kaya bumili kami ng mga pang-araw-araw na pangangailangan sa malapit na mall at bumili ng mga regalo para kay Lolo at sa iyong mga magulang.”Walang pag-iingat na sinulyapan ni Lori si Sabrina. Gusto niyang marinig siya ni Sabrina. Habang nagsasalita ito, iniabot nito sa kanya ang marangyang nakabalot na kahon na hawak niya sa kanyang mga kamay. "Para sa iyo ito, Marcus."As if on instinct, naiinis niyang sinabi, "Ayoko!"Lori: “…”Ang galit ay lumipad sa kanyang mga tampok.Sa tabi nila, mahinang ngumiti si Sabrina. Sa sandali
Nang makita silang dalawa na nagbubulungan, nakayuko sa buong lugar, biglang suminghot si Lori sa pang-aalipusta. "Marcus, nakakatuwa ang mga kamag-anak mo."Pagkatapos, muling sinulyapan ni Lori si Ruth, at sinabing, parang siya ang may-ari ng bahay. “Hi, dahil pinsan ka ng pinsan ko, ibig sabihin noon na pinsan ko rin kayo. Hayaan mo akong magpakilala; ang pangalan ko ay Lori Gibson. Kakauwi ko lang galing abroad. Pasensiya na, Pinsan, hindi ako nakapagdala ng regalo ngayon."Ruth: “…” Nauutal niyang sabi, napakamot ng ulo."Duwag!" saway ni Yvonne. Tapos, malamig na tumawa si Yvonne at tumingin kay Lori. "Pasensiya ka na pero maling tao ang binibili mo! Kung gusto mong sumali sa pamilya Shaw, kailangan mo munang makalusot sa akin, ang girlfriend ng iyong pinsan!"Nagtaas ng kilay si Lori. "Uhm...Lilipat ako sa tirahan ng pamilya Shaw ngayon...""Hindi! Aalis ka kung paano ka pumasok dito!" Napaungol si Yvonne sa galit. Ang paraan ng pagtingin niya sa kanyang kamay sa kanyang ba
Lori: "Marcus, ikaw..."Bahagyang uminit ang tono at ekspresyon ni Marcus. “Kayo, ang iyong ina, at ang iyong anak na babae ay maaaring lumipat sa tirahan ng pamilya Shaw, ngunit tandaan mo; huwag mong subukang gumawa ng gulo sa paligid ng bahay. Kung sa tingin mo ay malupit ang aking mga salita, maaari mong piliin na huwag lumipat!"Hindi inaasahan ni Lori na ganoon kabilis magbago ang ugali ni Marcus. Na parang hindi niya kinikilala bilang kanyang kamag-anak, ngunit sinabi sa kanya ng kanyang ina na ang kanyang ina ay lumaki sa tahanan ng pamilya Shaw. Mahal niya ang bawat puno at bawat dahon ng damo sa kanilang bakuran. Ayon sa kanyang ina, siya ay halos ang prinsesa ng pamilya Shaw, tulad ng isang maliit na ginang ng bahay.Bakit iba na ang mga bagay ngayon?Kinasusuklaman ito ni Lori!Ngunit naalala niya ang sinabi ng kanyang ina. “Lori, iba na ang panahon ngayon, patay na ang tiyahin na nagmamahal sa akin tulad na parang sa kanya, at ang tiyuhin na nagmamahal din sa akin ay
Agad namang tumawa si Lori.Bigla siyang nakaramdam ng kumpiyansa. “Nanay! Sa hinaharap, pareho tayong dapat magpakasal sa pamilyang Ford! Kami ay may karapatan na maging pinakakagalang-galang at marangal na kababaihan sa lungsod na ito!”Sagot ni Jennie, “Oo naman!”Hinila niya ang kanyang anak sa kanyang mga bisig. "Iyon ang dahilan kung bakit, sa sandaling ito, kailangan nating kumapit sa mga Shaws, sila ang ating mga kamag-anak at ang ating pinakamalaking stepping stone, naiintindihan mo ba?""Na... Naiintindihan ko, Ma." Ang mag-ina ay nagmaneho nalang ng palayo.Samantala, sa panig na ito, si Sabrina ay nakakaramdam din ng panlulumo. Nilinaw ni Lori na lilipat sila ng kanyang ina sa tahanan ng pamilya Shaw ngayon. Kahapon lang, nilinaw din ni Kingston na plano ni Sean Ford na magdaos ng isang piging ng pamilya at imbitahan ang mga Shaws. Kung tama ang hula ni Sabrina, ang pangunahing layunin sa pagdaraos ng isang handaan at pag-imbita sa mga Shaws ay dahil gusto nilang imbit
“Tita Gloria, kung iisipin... Malaki pa rin ang pakialam mo sa lolo ko, di ba?” Maingat na tanong ni Marcus sa kabilang dulo ng telepono.Tumawa ng mahina si Gloria. "Marcus, kung sinabi kong hindi, magagalit ka ba sa akin?"Sumagot si Marcus, “Hindi po, Tiya Gloria.”“Marcus, mabait kang bata, Palagi kitang kikilalanin bilang aking pamangkin dahil biologically, ikaw at ako ay konektado sa pamamagitan ng dugo. Sobrang close kami. At, iba ka sa iyong lolo at tatay; hindi mo ako tinanggihan. Hindi lang iyon, ikaw... Inalagaan mo pa ang lumang bahay ng iyong step-grandmother. Alam kong isa kang tapat at mapagmahal na tao."“Salamat po, Tita Gloria,” nakangiting sabi ni Marcus."Pero iba ang lolo mo," matamlay na sabi ni Gloria. “Nung iniwan ako ng lolo mo, kakapanganak ko lang, at wala akong kakayahan na lumaban. Sa buong pagkabata at pagdadalaga ko, tinanggihan ako ng aking kapanganakan na ama.“Ipinaunawa sa akin ng iyong lolo na ako ay isang makasalanan, isang makasalanan na itin
Ang bahay ng pamilya Shaw... Lumipas ang mga taon mula noong huling beses siyang narito. Ito ang lugar na pareho niyang inaasam-asam at kung saan din siya napahiya. Noong siya ay isang bata, siya ay takot na takot, kahit na siya ay dumaan sa bahay na ito, nag-aalala na ang mga aso ay lalabas at kagatin siya.Noong siya ay labimpito o labingwalong taong gulang, siya ay itinaboy ng katulong habang ang kanyang mga braso ay nakakrus sa kanyang dibdib.Nang maglaon, nakapasok siya sa paaralan ng musika ngunit walang pambayad ng matrikula, at noon, ang kanyang ina ay nasa ospital din at nangangailangan ng pera. Noon, palihim siyang pumunta rito, sinusubukang kontakin si Old Master Shaw.Gayunpaman, hindi lamang siya nabigo na mahanap siya, nahuli din siya ni Mrs. Shaw. Dinala siya ni Mrs. Shaw sa isang sulok hindi kalayuan sa tirahan ng Shaw at pinagbantaan siya. "Sa hinaharap, kung susubukan mong pumuslit muli sa tirahan ng Shaw, ibebenta ko sa iyo ang pinakamaruming mga establisemento u
Nakatitig si Gloria sa nakikitang nasa harapan niya.Nagmistulang mag-ama ang matanda at ang dalagang nasa harapan niya, base sa kanilang chemistry.Kahit ilang dekada ng hindi siya nakikita, nakilala siya ni Gloria sa isang sulyap. Ang mga taon ay hindi nag-iwan ng maraming marka sa mga tampok ni Jennie. Tunay na pinagpala ng langit si Jennie. Mukha pa rin siyang marangal gaya ng dati, namumuhay na parang prinsesa.At ang kanyang sarili? Madilim at mapanglaw mula ulo hanggang paa; dahil nag-aalala siya sa kaligayahan ng kanyang anak, umalis siya sa kanyang tahanan ng hindi man lang nagsusuklay ng buhok. Sa sandaling iyon, nakatayo sa harap ng isang marangal at matikas na babae, tunay na nadama ni Gloria na hindi pagiging sapat at hindi karapat-dapat.Napakasayang ngumiti ang matandang naka-wheelchair ngayon lang."Nakabalik na ang mga kamag-anak mo?" tanong ni Gloria na paos ang boses.Old Master Shaw: “…”Nakita niya ang sarili niyang anak. Sobrang haggard niya at sobrang lung
“Tito, Tiyo, anong meron? Bakit ka ba nagulat nang makita mo ang babaeng ito? Anong meron?" Nag-aalalang tanong ni Jennie.Si Old Master Shaw ay umuubo pa rin kaya halos hindi siya makapagsalita, ngunit ang kanyang mga mata ay nakatingin kay Gloria.Si Gloria ay maputla na parang multo. Buong gabi niyang pinag-isipan ang isyu. Siya ay nagpasya na siya ay pumunta at tanungin ang matanda unang bagay sa umaga.Bakit pinanood na lang niya ang pananakit ng kanyang pamangkin at ng kanyang anak kay Sabbie? At walang katapusan doon!Napagdesisyunan pa ni Gloria na, kahit na gusto ng pamilya Shaw ang kanyang buhay, handa siyang ibigay ito sa kanila. Maaari siyang mamatay. Ngunit walang sinuman -- walang sinuman -- ang maaaring magnakaw ng kaligayahan ng kanyang anak na babae mula sa kanya!Ito ang mga kaisipang tumatakbo sa isip ni Gloria sa buong gabi. Pagdating dito ngayon, handa na siyang ialay ang kanyang buhay.Ngunit sa pagkakataong iyon, nang makita niya kung gaano pa rin kamahal n