Nagulat si Sabrina kaya medyo matagal bago siya nakasagot, “Ano yun?” “Malalaman mo rin pag pumunta ka rito.” Sagot ni Sebastian na may nakakaintrigang tono..Gusto pa sanang magtanong ni Sabrina pero biglang binaba ni Sebastian ang tawag. Tumingin siya kina Yvonne at Ruth at nahihiyang ngumiti, “Anong nangyayari?” Hanggang tenga ang ngiti ni Yvonne nang sumagot, “Gusto ka kasing isurprise ng asawa mo. Hindi ko nga maiisip na may pagka romantiko rin pala ang isang kagaya ni Director Ford! Tinawagan niya kami para sabihing dalhin ka dito sa mall kaya halika na!“Pero hindi rin namin alam talaga kung ano yung surprise niya!” Dagdag ni Ruth. “Mommy, halika na!” Nakangiting gatong ni Aino. Hinawakan ni Sabrina ang kamay ni Aino at dumiretso silang apat sa sixth floor. Ilang beses ng nakakapunta sa Sabrina sa mall na yun, at ang buong akala niya ay hanggang fifth floor lang ito, kung saan sa first floor at bilihan ng mga make up, handbag, at mga sapatos, sa second at third floor n
Pati sina Yvonne at Ruth, na nakatayo sa tabi nila ay gulat na gulat din. Pagkatapos magbayad ni Sebastian, tumingin siya kay Sabrina. “Mauna na kayo sa baba para makabili pa kayo ng regalo niyo para sa Mommy mo. Susunod nalang ako.”“Okay.” Tatalikod na sana si Sabrina nang bigla siyang natigilan noong nakita niya ang lalaking nakaupo sa furniture set na binili ni Sebastian. “Ikaw?!” Si Alex, na halatang stress na stress na ang itsura. “Um…ako ang may ideya na bilhan ang Mommy mo ng furniture set. Sa totoo nga lang, ako ang namili nito.”Hindi natuwa si Sabrina sa sagot ni Alex. “Bakit ka nandito? Bakit hindi mo hinahanap si Jane?” Hindi sumagot si Alex. Mula sa sa tabi ni Sabrina, biglang lumapit si Aino kay Alex at naiinis na sinabi. “Uncle Alex, kailangan mong mahanap si Aunt Jane sa loob ng sampung araw! Kapag hindi mo nagawa yun, hindi mo na ako pwedeng buhatin, halikan at pisilin ang pisngi ko ulit! Hmph!” Sa sobrang galit ni Aino, mangiyak-ngiyak na ang mga mata niya
Mas masaya pa si Sabrina na marinig ang boses ni Jane kaysa noong nakita niya ang furniture set na eighteen million ang halaga, kaya mangiyak-ngiyak siyang sumagot, “Jane, nasaan-”Gustong gusto na sanang itanong ni Sabrina kung nasaan si Jane, pero naalala niya ang sinabi ni Alex sakanya. Kilalang kilala nga nito si Jane… Kahit na nasa thirties na si Jane, sobrang hinhin pa rin nito kaya talagang mahihirapan itong mag isa, at tama nga ang sinabi ni Alex na tatawagan siya nito para mangutang. “Jane, magkano ang kailangan mo? Pwede naman kitang mapahiram.”Habang kausap ni Sabrina si Jane, may tinawagan si Alex para maipatrack na agad-agad ang location nito.Sa kabilang banda, nasa byahe pa rin sina Jane, Noah at ang nanay nito. Hirap na hirap na sila sa sobrang daming pagsubok na dumaan sakanila. Sumakay sila sa pinaka murang bus pero habang nasa byahe, inapoy ng lagnat ang nanay ni Noah kaya kinalilangan nilang bumaba sa kalagitnaan para maisugod ito sa ospital. Noong medyo bumut
Pero nang mahimasmasan si Noah, masaya siyang sumagot, “Loko loko ka talaga! Bakit ka naman nahihiyang buntis ka. Sige lang! Tatlo naman tayo eh, kayang kaya nating palakihin ang baby mo, diba?” “A…yung ex ko kasi…”“Ayaw mong ipaalam sakanya.”Umiling si Jane. “Ayokong dalhin ang anak niya, kaya kailangan kong ipalaglag ang batang ‘to…” Nahihiya siyang tumingin kay Noah. Sobrang laki na ng abala niya sa mag ina, kaya sa pagkakataong ito, nilakasan niya na ang loob niya na lubos-lubusin. “Noah, pwede ba tayong magpakasal pag dating natin sainyo?” “Mas matanda ako sayo ng sampung taon at wala rin akong pinag aralan. Masisira lang ang buhay mo kapag ako ang naging asawa mo.” “Naiintindihan ko. Nandidiri ka siguro sa akin.” Habang nagsasalita si Jane, hindi niya na napigilan ang emosyon niya at tuluyan ng tumulo ang mga luha niya. Tumawa si Noah para gumaan ang awra ng paligid. “Ano ka ba. Bakit naman ako mandidiri sayo? Ako nga, may matandang kailangang alagaan oh. Ang sinasabi
Dahan-dahang bumangon si Jane. Pakiramdam niya ay masamang panaginip lang ang lahat. Bakit ba ang lupit lupit ng mundo sakanya?Lumapit sakanya si Noah at nag aalalang nagtanong, “Anong nangyari, Jane?” “Kung sasabihin ko ba sayo na hindi na tayo magkakaanak, gugustuhin mo pa rin ba akong pakasalan?” “Eh buntis ka naman na diba? Paanong hindi na tayo magkakaanak?” Naguguluhang tanong ni Noah. “Hindi ako baog. Nagkaanak na ako dati kaya sigurado ako na hindi ako baog.”Sa pagkakataong yun, hindi na kinaya ni Jane at umiiyak siyang sumagot, “Pero kapag pinalaglag ko ang batang ‘to ngayon, hindi na daw ako pwedeng magkaanak ulit.”“Edi wag mo siyang ipalaglag.” Walang pagdadalawang isip na sagot ni Noah. “Kahit anong mangyari, anak mo pa rin yan at bilang nanay niya, responsibilidad mong protektahan siya. Wag kang mag alala, hindi niya malalaman na hindi ako ang tunay niyang tatay.”“...”“Alam mo ba, ang sabi nila ang mga bata daw ay mas magiging malapit sa taong nagpalaki sakan
Hindi nagtagal, nakahanap kaagad sila ng masasakyan, at kagaya nga ng napag usapan, dumiretso sila sa baryo ni Noah, Pagkalipas ng kalahating oras, nakarating ang mga tauhan ni Alex sa ospital kung nasaan kanina si Jane at hanggat walang utos ng amo nila, hindi sila pwedeng basta-bastang kumilos. Tinawagan ng lider si Alex, “Master Alex, pinapalibutan na po namin ang buong ospital.”“Okay. Isa-isahin niyo ang mga kwarto pero siguraduhin niyo na wala kayong maiisytorbong kahit sino. Papunta na ako jan.” Pagkababa niya ng tawag, tumingin si Alex kina Sabrina at Sebastian para magpaalam. “Pasensya na, mukhang hindi na ako makakasama sainyo bukas kay Auntie.”Hindi niya na nahintay na sumagot ang dalawa at dire-diretsong naglakad palayo si Alex. Kanina lang, walang kabuhay-buhay ang itsura niya, pero ngayon para siyang susugod sa isang giyera.” Habang tinitignan ni Sabrina si Alex, na naglalakad papalayo, napabuntong hininga nalang siya. “Ngayon, sobrang nag sisisi ka na sa lahat ng
Kinaumagahan, sobrang napa sarap ang tulog nina Sabrina at Sebastian dahil sa ginawa nila kagabi. Hindi na nila namalayan na alas nuebe na kaya pagkagising nila ay nagpapanic silang bumangon.“Diyos ko! Maaga dapat tayong pupunta kay Mommy! Tanghali na!” Nagmamadali silang lumabas ng kwarto, at noong pababa na silam narinig nilang may tumatawa. “Aunt Yvonne, ang ganda ganda mo naman!” Papuri ni Aino kay Yvonne. Nagulat si Sabrina. ‘Bakit nandito si Yvone?’ Pagkatapos, narinig niya rin ang boses ni Kingston. “Mas maganda pa rin ang aming munting prinsesa!” Mapang asar na sigaw ni Kingston. “Hoy! Masyado mo ng iniispoil si Aino!” “Sino bang nagpapasahod sa akin?” “...” “Hehehe…” Tawa ng tawa si Aino. Biglang binago ni Kingston ang topic at nagtanong, “Aino, bakit ang tamad tamad ng Mommy at Daddy mo? Tanghali na oh, wala ba silang balak magising?” Tinignan ni Aino si Kingston ng diretso sa mga mata at seryosong sumagot, “May mission sila.”“Anong mission?” Tanong nio
“Yvonne, okay naman si Marcus diba?” Nag aalangang tanong ni Sabrina. Huminga ng malalim si Yvonne. “Oo, si Marcus mabuting tao, pero yung lolo niya? Hindi. Nakakatawa nga eh kasi ang lakas ng loob niyang mangaral kung ano ang mabuti at hindi, eh siya nga mismo hindi alam kung ano ang konsepto nun. Kahit tatlong taong gulang na bata na mismong dugo’t laman niya pa ha, hindi niya pinalampas, paano pa kaya sa ibang tao, diba? Kahit gaano kabuti ang nagawa mo sakanya, walang utang na loob yung matandang yun dahil pag sinabi niyang ayaw niya sayo, ayaw niya sayo. Kaya hindi rin talaga kita masisisi kung bakit hindi mo siya matanggap bilang lolo mo.”“...” Hindi alam ni Sabrina kung paano siya sasagot. Tama naman ang lahat ng sinabi ni Yvonne. Hindi naman siya galit kay old Master Shaw, pero para sakanya, mas mabuti ng isipin niya na wala silang relasyon. Hindi niya naman inakala na maaapektuhan pala si Yvonne ng naging desisyon niya. “Pasensya ka na, Yvonne…” Nahihiyang bulong ni Sabr