Hello, salamat sa pagbasa ng kabanata na ito! Please vote Gem and also follow me in the profile here. And add my other books in your library. Thank you! Susunod po ang isa mamaya. Salamat sa mga nagbigay ng Gem and also gifts. Grabe ang saya ko.
3rd Person's Point of View* Nakarating ang grupo nila Ethan kasama ang general nila sa opisina nila at natigilan sila nang makita na wala na si Geraldine doon sa interrogation room. "Nandidito lang kanina si Astraea!" "Saan siya dinala ni Chief?" Napakamao ang ama ni Gerry habang nakatingin sa upuan na natumba ngayon sa sahig. "Someone are here." Napatingin naman sila sa general. "Anong ibig mong sabihin, sir?" "Kinuha na si Gerry ng mga investigator agents." Nanlalaki ang mga mata nila sa sinabi nito. Pinatayo naman ni Skyler ang upuan nang may nakita siyang umiilaw na maliit sa ilalim ng lamesa. "Teka lang." Kinuha naman nila iyon at isa iyong voice recorder. At pinindot nila iyon at agad nilang narinig ang boses ni Gerry. 'Mukhang ito na ang huling kausap ko sa inyo at kukunin na ako ng mga investigation agents na pinadala ni Chief. Hmm... Matagal ko nang sinususpetyahan si chief pero nakikisabay lang ako sa trip niya." Napakunot naman ang noo nila. 'At ngayon lumab
Geraldine's Point of View* Sa malamig na gabing iyon at lalo na sa madilim na lugar kung nasaan kami ngayon ay nararamdaman ko ang mga titig na nakatingin sa amin. Teka kung tama ang hinala ko mukhang mga assassins ito. Mga kasamahan ba ito ng master ni Jane? Hindi ko alam kung kalaban ba ito o kakampi. Nararamdaman ko sila pero hindi ko pa din sila nakikita at ganun na din ang mga taong nandidito ngayon. Kahit nasa dilim sila ay nakikita ko pa din ang mga galaw nila dahil sa daloy ng hangin sa paligid ko. Nakatingin ako sa babaeng wala ng kamay at ulo na bumagsak na sa harapan ko ngayon na mag-i-inject sa sana sa akin na hindi natuloy. "Aaaah!" sigaw ng mga agents. Napabuntong hininga na lang ako habang nakatingin doon. Ngeee parang first time? Nakikita ko na parang masusuka pa ang ibang mga sundalo dahil sa nakikita ngayon. Agad ding naging alerto ang lahat ng nandidito ngayon lalo na itong mga juniors ko. At ako naman ay umupo na lang ako sa sahig na parang nanonood ng mo
3rd Person's Point of View* Isang malakas na pagsabog ang narinig sa boung lugar at natigilan naman sina Maxwell dahil sa nangyayari ngayon at ganun din ang kasama nito na si Rafayel. Bumilis ang tibok ng puso ni Mike at nagmamadaling pinuntahan ang lugar na iyon at napatingin naman siya sa bangin nang makita ang isang van na nag-aapoy sa ilalim ng bangin. Napatingin naman siya sa unahan at nakikita niya ang mga assassins na nagmamdaling bumaba doon. At doon niya na-realize ang nangyayari at kasabay noon ay ang pagdating ni Ethan doon kasama ang ibang kasamahan niya at ang general. Napahinto naman ito sa pwesto nila. Napahanda naman si Rafayel dahil nakita niya ang kalaban na nakaharap nila kanina na si General. "Bakit kayo nandidito?" "Kayo bakit kayo nandidito? Nasaan si Geraldine? Dito namin nakita ang locator ng sasakyang ginamit ng mga kumuha sa kanya at bigla na lang nawala kasabay ng pagsabog na narinig namin," ani ng General. Natigilan naman si Mike sa sinabi nito. "N
3rd Person's Point of View* Isang buwan ang nakaraan ay hindi tumitigil sa paghahanap si Mike sa Asawa niya dahil hindi pa din siya naniniwala na nasama ito sa sumabog na sasakyan na nahulog ito sa bangin. Isang buwang nakatingin si Mike sa malayo habang nakahawak pa din sa litrato ng Asawa niya. "Wife, nagbakasyon ka lang, right? Katulad nang ginawa mo noong matapos tayong magpakasal? Babalikan mo naman ako diba?" Nakatingin siya sa litrato nito na nakangiti habang nakaupo sa binti niya nung kasal nila. Kagaya ng inaasahan niya wala siyang maayos na kain at tulog simula nung nawala ang Asawa niya. Naalala niya nung araw na nasa funeral home sila at naka-cremate ngayon ang katawan kuno ng Asawa niya. Wala siyang emosyong nakatingin doon. Katabi niya ngayon ang general na minsan na muntik na silang magpatayan. "Muller, my daughter wouldn't want you to skip sleep and meals... I'm not worried about you, so don't assume." Nananatili lang kasi si Mike na nakaupo kaharap ang urn n
3rd Person's Point of View* May parang kuryente ngayon sa pagitan ng mga tingin nilang dalawa. "And who are you?" walang emosyong ani ni General sa kanya. Hindi kasi makikita nito ang totoong mukha ni kaharap niya dahil naka-mask ito ngayon habang nakatingin sa kanya. "Mukhang kailangan ninyong mag-usap sa iisang room na walang ibang makakita," ani ni Mike nung lumapit siya sa kanila. Tumango na lang sila at pumunta sila sa isang room at umupo sila doon at nandidito ang mga ama ni Geraldine, nandidito din si Mike at si Jane na nakasunod kanina kay Maximus. "She's my daughter." Napatingin ulit si General kay Maximus at tinanggal nito ang mask at doon nakita ni General na magkatulad sila ng mata ni Gerry at kahit sa kulay ng buhok nito ay parehas sila at pagkahawig din. "She's the Princess of assassins. Bakit mo kinidnap ang nag-iisang anak ko?" walang emosyon na ani nito kay General at natigilan sila sa malamig na awra nito. "Nakita namin si Geraldine sa kagubatan nung 5 taon p
3rd Person's Point of View* A few days later... Naglalakad ang mga doctor papunta sa kung nasaan ang room ni Geraldine dahil titingnan nila ulit kung ano na ang update sa kalusugan nito. "Nakikita niyo naman nagiging okay na ang pakiramdam ni Miss Geraldine pero ang pinagtataka ko ay hindi pa din siya nagigising sa nangyayari ngayon." "Ibig bang sabihin nun ay hindi pa siya handa bumalik sa totoong mundo?" Nagtaas-baba naman ang mga balikat mga doctor ni Gerry. Isang buwan na simula nang dalhin si Gerry dito sa hospital. "Alam niyo naman na nung hinuli na siya ng mga agents at isinuko na niya ang sarili niya at ang ibig sabihin nun ay ayaw na talaga niyang mabuhay." Napa-agree naman sila sa sinabi nito. Nakarating na sila sa kwarto ni Geraldine nang pagbukas nila ay natigilan sila nang makita ang higaan na wala ng taong nakahiga doon. Nagkatitigan naman sila tatlo. "Tama naman ang nakikita ko diba?" Dahan-dahan namang napatango ang dalawang doctor. Doon na nila na-realiz
Geraldine's Point of View* Dahan-dahan akong napamulat at napatingin ako sa tabi ko at nakikita ko si dad na nakahawak sa kamay ko at napangiti ako habang nakatingin sa kanya. Nakikita ko na may katandaan na siya katulad ng huling kita ko sa kanya. Nagbabasa siya ngayon ng libro habang nakaupo sa sofa at nakahawak sa kamay ko. Hinawakan ko pabalik ang kamay niya na kinatingin ko sa kanya at natigilan naman siya at dahan-dahan na napatingin sa akin. "My daughter..." Biglang umagos ang luha nito na kinalaki ng mga mata ko at napaupo ako sa higaan at humarap sa kanya. "Daddy, bakit ka po umiyak? Hala, tahan na po. Baka makita ka ni mommy at baka mabatukan ka na naman nun dahil sa pagka-over acting mo." Natigilan naman ito at mas lalong umagos ang luha sa mga mata nito at hinawakan niya ang pisngi ko. "Thank God, you're now back, my daughter." "Nagtataka nga ako dahil nasa hospital ako nagising. Daddy, hindi ko alam kung paano ako napunta doon." Nakita ko na nagulat siya dahil sa
3rd Person's Point of View* Nakahiga ulit si Gerry sa higaan at malalim na nag-iisip ngayon Maximus sa gagawin. "Master, hindi niyo naman iniisip na iuuwi si milady sa hometown ninyo ano?" nag-aalalang ani ni Jane sa kanya. "Yun nga ang plano ko. Mas safe siya doon kaysa dito sa lugar na ito na maraming memories na di na dapat niya pwedeng balikan." "Mas masakit sa part niya na iwan ang lalaking mahal niya. Masaya siya sa piling ni Muller, master." "I know that pero ang chief nila ay siya ang target. Alam mo naman ang nangyayari sa kanya diba? May amnesia pa siya sa nangyayari sa kanya 23 years ago." "Gusto mo bang magalit sayo si milady kung gagawin mo yun sa kanya?" "Maintindihan din iyon ni Geraldine sa huli na ginawa ko lang ang bagay na yun para sa kaligtasan niya at wala ng iba. Wag mong ikukwento sa kanya ang mga bagay na nangyayari sa kanya. Naintindihan mo, Jane?" Napabuntong hininga na lang si Jane. Wala naman siyang magagawa kung yun ang sinabi ng master niya. Geral