Hello, salamat sa pagbasa ng kabanata na ito! Please vote Gem and also follow me in the profile here. And add my other books in your library. Thank you! Salamat sa mga nagbigay ng Gem and also gifts. Grabe ang saya ko.
3rd Person's Point of View* May parang kuryente ngayon sa pagitan ng mga tingin nilang dalawa. "And who are you?" walang emosyong ani ni General sa kanya. Hindi kasi makikita nito ang totoong mukha ni kaharap niya dahil naka-mask ito ngayon habang nakatingin sa kanya. "Mukhang kailangan ninyong mag-usap sa iisang room na walang ibang makakita," ani ni Mike nung lumapit siya sa kanila. Tumango na lang sila at pumunta sila sa isang room at umupo sila doon at nandidito ang mga ama ni Geraldine, nandidito din si Mike at si Jane na nakasunod kanina kay Maximus. "She's my daughter." Napatingin ulit si General kay Maximus at tinanggal nito ang mask at doon nakita ni General na magkatulad sila ng mata ni Gerry at kahit sa kulay ng buhok nito ay parehas sila at pagkahawig din. "She's the Princess of assassins. Bakit mo kinidnap ang nag-iisang anak ko?" walang emosyon na ani nito kay General at natigilan sila sa malamig na awra nito. "Nakita namin si Geraldine sa kagubatan nung 5 taon p
3rd Person's Point of View* A few days later... Naglalakad ang mga doctor papunta sa kung nasaan ang room ni Geraldine dahil titingnan nila ulit kung ano na ang update sa kalusugan nito. "Nakikita niyo naman nagiging okay na ang pakiramdam ni Miss Geraldine pero ang pinagtataka ko ay hindi pa din siya nagigising sa nangyayari ngayon." "Ibig bang sabihin nun ay hindi pa siya handa bumalik sa totoong mundo?" Nagtaas-baba naman ang mga balikat mga doctor ni Gerry. Isang buwan na simula nang dalhin si Gerry dito sa hospital. "Alam niyo naman na nung hinuli na siya ng mga agents at isinuko na niya ang sarili niya at ang ibig sabihin nun ay ayaw na talaga niyang mabuhay." Napa-agree naman sila sa sinabi nito. Nakarating na sila sa kwarto ni Geraldine nang pagbukas nila ay natigilan sila nang makita ang higaan na wala ng taong nakahiga doon. Nagkatitigan naman sila tatlo. "Tama naman ang nakikita ko diba?" Dahan-dahan namang napatango ang dalawang doctor. Doon na nila na-realiz
Geraldine's Point of View* Dahan-dahan akong napamulat at napatingin ako sa tabi ko at nakikita ko si dad na nakahawak sa kamay ko at napangiti ako habang nakatingin sa kanya. Nakikita ko na may katandaan na siya katulad ng huling kita ko sa kanya. Nagbabasa siya ngayon ng libro habang nakaupo sa sofa at nakahawak sa kamay ko. Hinawakan ko pabalik ang kamay niya na kinatingin ko sa kanya at natigilan naman siya at dahan-dahan na napatingin sa akin. "My daughter..." Biglang umagos ang luha nito na kinalaki ng mga mata ko at napaupo ako sa higaan at humarap sa kanya. "Daddy, bakit ka po umiyak? Hala, tahan na po. Baka makita ka ni mommy at baka mabatukan ka na naman nun dahil sa pagka-over acting mo." Natigilan naman ito at mas lalong umagos ang luha sa mga mata nito at hinawakan niya ang pisngi ko. "Thank God, you're now back, my daughter." "Nagtataka nga ako dahil nasa hospital ako nagising. Daddy, hindi ko alam kung paano ako napunta doon." Nakita ko na nagulat siya dahil sa
3rd Person's Point of View* Nakahiga ulit si Gerry sa higaan at malalim na nag-iisip ngayon Maximus sa gagawin. "Master, hindi niyo naman iniisip na iuuwi si milady sa hometown ninyo ano?" nag-aalalang ani ni Jane sa kanya. "Yun nga ang plano ko. Mas safe siya doon kaysa dito sa lugar na ito na maraming memories na di na dapat niya pwedeng balikan." "Mas masakit sa part niya na iwan ang lalaking mahal niya. Masaya siya sa piling ni Muller, master." "I know that pero ang chief nila ay siya ang target. Alam mo naman ang nangyayari sa kanya diba? May amnesia pa siya sa nangyayari sa kanya 23 years ago." "Gusto mo bang magalit sayo si milady kung gagawin mo yun sa kanya?" "Maintindihan din iyon ni Geraldine sa huli na ginawa ko lang ang bagay na yun para sa kaligtasan niya at wala ng iba. Wag mong ikukwento sa kanya ang mga bagay na nangyayari sa kanya. Naintindihan mo, Jane?" Napabuntong hininga na lang si Jane. Wala naman siyang magagawa kung yun ang sinabi ng master niya. Geral
Geraldine's Point of View* Umiinom ako ngayon ng juice habang nakatingin kay Jane na naiilang na nakatingin sa akin. "M-Milady, kumalma na po ba kayo?" Di ako nagsalita at nakatingin lang ako sa kanya. "Milady..." "Na-in love ka ba?" Natigilan naman siya sa sinabi ko at nanlalaki ang mga mata niyang nakatingin sa akin. Inilagay niya sa bag niya ang phone niya at napalunok. Nakita ko kasi siya kanina na parang may hinihintay sa phone niya na message o ano at nakikita ko din ang inis sa mukha niya ngayon. "Tell me, Jane." "Hindi po kami." Tinaasan ko siya ng kilay habang nakatingin sa kanya. "I mean, he loves me pero binabalewala ko lang siya sa araw-araw na pangliligaw niya sa akin." "And then?" Napayuko naman siya at mukhang alam ko na ang sagot sa problema niya. "Ngayon sumuko na siya tapos hindi na siya nagpaparamdam sayo at isa pa na-feel mo na na may kulang sa puso mo ngayon at naamin mo na sa sarili mo na nahulog ka na talaga sa kanya? Yun yun diba?" Nanlalaki ang
Geraldine's Point of View* Nakakunot ang noo ko habang nakatingin sa kanya. "Oh ano? Bakit di ka makapagsalita?" "Sa totoo lang po may Asawa din kayo." Napakunot ang noo ko at na-loading ako sa sinabi niya. "Ha!" Lumapit ako sa kanya at kinuwelyuhan ko siya at seryoso akong nakatingin sa kanya. "May Asawa ako?! Tell me who's that bastard? Did I intercourse with him?" Nanlalaki ang mga mata niya at namula ang pisngi niya dahil sa sinabi ko. Napayakap ako sa sarili ko. "Oh my god! Ano ba ang nangyayari sa 23 years kong walang maalala? Pinagsamantalahan ba ako?" Nanghihina na lang akong napaupo sa sofa na kinapanik naman ni Jane. "Tell me Jane... Napunta ba ako sa maling landas? Like nag-live in ako ng taga daan lang?" Napatingin ako sa singsing. Hindi naman masasabi na isang ordinaryo lang ang singsing na sout ko. "Tell me isang mayamang matanda ba ang napakasalan ko? Sa ganda ko pa ngang ito sinong di ma-aattract sa kagandahan ko. Agree ka naman doon diba?"
3rd Person's Point of View* Napatingin si Jane ngayon sa labas ng bintana habang nasa sasakyan sila ngayon. Dahan-dahan siyang napahawak sa puso niya habang inaalala niya ang nangyayari sa kanila ni Rafayel. Hindi niya na kilala ang sarili matapos ang pangyayaring iyon a month ago. Hinarap siya nun ni Rafayel at nasa funeral home sila nun. Bumilis ang tibok ng puso niya nang makaharap niya si Rafayel. Inaamin na niya sa sarili niya na tuluyan na nga siyang nahulog sa lalaki at hindi na niya iyon ipagkakaila dahil parang niloloko lang niya ang sarili niya. "Can I talk with you kahit sandali lang." Napatingin siya kay Rafayel nun at ramdam niya ang walang emosyon sa pagbigkas ng mga salitang iyon. Hindi alam ni Jane kung ano ang sasabihin nito pero umagree na lang siya na sumama kay Rafayel. "Okay." Lumakad sila palabas ng funeral at nasa garden sila ngayon at nakatalikod ngayon si Rafayel sa kanya at mukhang ito na din ang oras para aminin na din sa kanya na mahal niya ang lala
Geraldine's Point of View* "No, forget him." Nanlalaki ang mga mata ko habang nakatingin kay dad. "Bakit po?" Doon ko na-realize na may Asawa na pala ito at yun ang sabi ni Jane sa akin. "O-Okay..." Napayuko na lang ako at napatingin sa kamay ko. "Sana maintindihan mo ang nangyayari ngayon." "Wala akong maintindihan, dy. Wala nga akong maalala sa nangyayari sa buhay ko ngayon." Nakikita ko na nag-aalala siya habang nakatingin sa akin. "Pero kagaya ng sinabi niyo po ay gagawin ko ang bagay na yan dahil alam ko ginagawa niyo lang ang nararapat para sa akin." "Mabuti naman at alam mo ang bagay na yun, sweetheart." Niyakap naman ako ni Daddy. Pero ramdam ko sa puso ko na parang may something parang may mali. Nakarating na kami sa isang restaurant at agad kong nakikita ang mga sweets sa stall. "Daddy, mukhang masarap yan po." "Bawal ka niyan baka magka-diabetis ka, Gerry." Natigilan naman ako sa sinabi niya at napa-pout naman ako. Naalala ko na hindi pala ako papakainin ni D