“Huwag ka nga tanga. Kung gusto magpunta ng pamilyang Campos sa korte kasama si Shaun, tiyak na walang tiyansa manalo. Isa siyang dalubhasa sa batas. Walang nakakalamang sa kanya.”Nilagay ni Lea ang kard sa kamay niya. “May kumpanya rin ako na pinapatakbo. Alam ko kung gaano kalaki ang daloy ng pera ng isang kompanya. Maaari mo na ibalik sa akin ang pera kapag nagkaroon ng sapat na kapital ang pamilyang Campos.”“Salamat.”Niyakap siya ni Mason.Ngumiti si Lea. Sa saglit na iyon, bigla siya tinawagan ni Old Master Hill. “Asan ka? May kailangan ako italakay sayo. Bumalik ka rito kaagad sa manor.”“Okay…”“Ikaw lang mag-isa.”Natigilan si Lea.Pagkalipas ng isang oras, naglakad siya sa sala. “Dad, bakit mo ko tinawag pabalik?”“Tatanungin kita, magkano ang pera na hawak mo?” matalim ang titig sa kanya ni Old Master Hill.Tinikom ni Lea ang labi niya ng hindi maipaliwanag. “Wala na gaano natitira. Ininvest ko ang karamihan.”Dahan-dahan tumayo si Old Master Hill. “Malinaw ako
Nang makabalik siya sa diwa niya, mabilis niyang tinawagan si Mason. “Mason, maaari mo ibalik ang animnapung bilyong dolyar sa akin? Huwag ka mag-alala, kinausap ko na ang tatay ko sa insidente ng pamilyang Campos. Sabi niya pipigilan niya si Shaun-”“Pasensya ka na, my dear. Binigay ko na kay Charlie ang pera,” sabi ni Mason nang walang magawa, “Nilipat na ni Charlie ang pera sa Hill Corporation.”“...”Kasing puti na ng papel ang mukha ni Lea. Pakiramdam niya ay may nakabara sa lalamunan niya.“Okay lang yan, dear. Maaari mo sabihin kay Shaun na ibigay sayo ang pera,” masayang sinabi ni Mason, “Salamat dahil malaki ka na tulong sa pamilyang Campos. Mahal kita.”Kung dati ito, baka naantig pa si Lea, ngunit ngayon, malamig ang buong katawan niya. “Mason, sa pagkakaalam ko, maganda ang takbo ng negosyo ng pamilyang Campos sa mga nakaraang taon. Wala bbng walumpung bilyong dolyar sa account?”“Well, sabi sa akin ng magulang ko wala. Siguro naman hindi sila magsisinungaling sa akin
Nagdilim ang ekspresyon ni Charity sa pagkarinig ng mga salitang iyon. Patayo na sana siya, ngunit hinawakan ni Catherine ang balikat niya pababa.“Hahayaan mo lang ito?” tinignan siya ni Charity.“Huwag ka magmadali. Tapusin muna natin ang bath natin.”Umiling si Catherine at pinikit ang mata niya.Makalipas ang dalawampung minuto, lumabas si Shelley at tatlong babae sa banyo habang nakasuot ng bathrobe. Biglang hinarang ni Catherine at Charity ang daanan nila.“Young Madam, anong sinusubukan mo gawin? Hindi naman posible na sasaktan mo kami, tama?” nagkaroon ng natataranta na itsura si ShelleyIsang matangkad at payat na babae ang umabante at sinabi, “Young Madam Hill, hindi mo kailangan ilabas ang galit mo sa babae. Minsan kapag nangangaliwa ang mga lalaki sayo, pag-isipan mo ang sarili mo. Kung sabagay, kailangan ng dalawang tao para sumayaw ng tango”Naging mala-yelo ang titig ni Charity. “Hindi nakakapagtaka kung bakit nagsasama kayo. Mukhang birds of a feather flock toget
"Charity hindi na ako mananatili pa sa spa. Naalala ko na may kailangan ako puntahan na importante. Mauuna na ko umalis."Mabilis na nagpalit si Catherine ng dami at nagmadali umuwi Binuksan niya ang pinto ng manor. Nakaupo si Shaun sa sofa sa loob, ginagawa ang trabaho niya "Cathy, hindi s at sinabi mo na pupunta ka ng spa? Mabilis ka nakabalaim." Binaba ni Shaun ang laptop niya at tunayo. "Kumain ka ba ba-""Shaun, tatanungin kita, nakita mo ba si Rebecca noong nasa Melbourne parin tayo pagkatapos ng lahat ng nangyari?" ginambala siya ni Catherine."Bakit mo ako tinatanong tungkol sa kanya?" nagdilim ang mukha ni Shaun ."Pagkatapos mapunta sa bilangguan ni Jeffery at Sally, biglang nawala si Rebecca. May kinalaman ka ba doon?" tinitignan siya ni Catherine.Sumimangot si Dhaun. "Tama iyon. tinuruan ko siya ng leksyon. Siya. ."Nakaramdam siya ng pamilyar, matalin na sakit sa ulo niya. "Anong ginawa ko sa kanya? Bakit hindi ko maalala?"Lumubog ang puso ni Catherine. Akala
"Umalis ka, Shaun."Alam niya na sinusubukan lang siya na lokohin nito. Sinipa niya ito ng pagalit at umakyat ng galit.Shaun pressed his legs together and grimaced before following her upstairs.Dinikit ni Shaun ang mga binti niya ng nakasimangot at sinundan siya sa paakyat.Nang makaakyat si Catherine, naghanda siya maligo. Pagbukas niya ng damitan, nakita niya na maraming damit ng lalaki at pati ang damit panloob ng lalaki sa loob.Her head was in pain from anger. “Shaun, who let you put these here?!”Sumasakit ang ulo niya sa galit. " Shaun, sino ang nagsabi sayo n ilagay mo ito dito?!""Kailangan ko ng pang palit ng damit dahil lumipat na ako dito."Nakatayo si Shaun sa likod niya at sinabi na parang dapat alam na niya iyon.Kinuha ni Catherine ang mga damit niya, gusto niya itapon ang mg ito sa sahig. Doon, nagsalita si Shaun ng walang pake, " Pwede mo iyan itapon sa labas. Uutusan ko lang si Hadley na magdala ng bagong damit bukas "“...”She could only surrender to h
Hindi nakaramdam ng sakit si Shaun at tinignan niya pababa si Catherine. “Sige lang at kagatin mo. Hindi ba at sinabi mo sa akin na ang tao na kumakagat sa ibang tao ay dahil mahal mo ito nang sobra? Kagatin mo ako ng kasing lakas ng pagmamahal mo sa akin.”“...”Muntik na masuka si Catherine. Sobrang tagal na noon, ngunit naaalala niya pa rin ito. Ilang saglit lang kanina noong ininsip niya na pangit ang memorya nito.“Akit hindi mo na ako kinakagat? Natatakot ka ba na masaktan ako?” hinawakan ni Shaun ang tainga niya na parang kuting, ang maamo niyang boses ay nakakaakit at nakakakuryente. “Okay lang. Hindi ako natatakot sa sakit.”Sobrang lungkot na ni Catherine ngayon.Kung kakagatin niya ito, iyon ay senyales ng pagmamahal, ngunit kung hindi niya ito kakagatin, ibig sabihin hindi niya kaya saktan ito.Walang paraan para analo siya kay Shaun“Matulog ka na.” niyakap siya ni Shaun at pinatay ang ilaw bago humiga.Nakatulog kaagad si Shaun habang naaamoy si Catheinr.Subalit
Tulad ng inaasahan...Mas lalong nagging sigurado si Catherine sa sagot na nasa puso niya ngayon.Subalit, nagging hindi kaaya-aya ang mukha ni Shaun. “Tanga! Paano mo siya hinayaan makatakas pagkatapos mo siya ipadala sa malayo na bundukin na lugar?”Nayamot si Hadley. “Sabi ng lalaki na may van na kumuha sa kanya noong hinahabol niya ito.”“Mahirap paniwalaan na may kasabwat pa rin si Rebecca Jones. Sige at tignan moa ng van na iyon,” malamig na utos ni Shaun“Oo.” huminto si Hadley at hindi niya mapigialn magtanong, “Young Madam, bakit mo ako biglang tinanong na tignan si Rebecca Jones kahapon. May alam ka ba?”Tinignan din ni Shaun si Catherine ng nagtataka.“Hindi ko pa masasabi ngayon.”Tumingin palayo si Catherine. Baka hindi siya paniwalaan ni Shaun na si shelley Langley ay baka si Rebecca Jones. Baka sisihin pa siya nito na gumagamit ng hindi patas na paraas para harapin si Shelley.“Sabihin mo sakin. Hindi ko gusto na nagtatago ka ng mga bagay sa akin.” hinila ni Sha
Ngumiti si Catherine at tumango. “Oh, alam ko. Ang pangalan na Shaunarah ay hindi rin mula sayo, iyon ay ideya ni Chester. Hindi mo rin sadya tawagin ang pangalan ni Sarah sa panaginip mo. Si Sarah ang gumulo sayo mula sa kabilang mundo.”Si Shaun, “...”Bilang abogado, ito ang kauna-unahang karanasan niya na maramdam na hindi madepensahan ang sarili niya.Pagkatapos makarating sa ospital, sinabi ni Catherine ng walang interes, “Bilisan mo na at umalis. Kailangan ko pa magpunta sa kumpanya para sa pagpupulong.”Gusto talaga ni Shaun na imbitahin si Catherine at samahan siya, ngunit tinikom niya ang bibig niya at sa huli ay lumabas na ng kotse ng hindi nagsasalita.Pinaandar na ni Catherine ang kotse at umailsAyaw niya maging malambot ang puso dahil lang nakakaawa ang pagkilos ni shaunSinong maaawa sa kanya kung siya ang malulungkot at nahihirapan, kung gayon?Maraming tao sa ospital tuwing umaga, at nastuck siya sa dami bago siya makarating sa pasukan.Kaswal siyang tumingin