"Charity hindi na ako mananatili pa sa spa. Naalala ko na may kailangan ako puntahan na importante. Mauuna na ko umalis."Mabilis na nagpalit si Catherine ng dami at nagmadali umuwi Binuksan niya ang pinto ng manor. Nakaupo si Shaun sa sofa sa loob, ginagawa ang trabaho niya "Cathy, hindi s at sinabi mo na pupunta ka ng spa? Mabilis ka nakabalaim." Binaba ni Shaun ang laptop niya at tunayo. "Kumain ka ba ba-""Shaun, tatanungin kita, nakita mo ba si Rebecca noong nasa Melbourne parin tayo pagkatapos ng lahat ng nangyari?" ginambala siya ni Catherine."Bakit mo ako tinatanong tungkol sa kanya?" nagdilim ang mukha ni Shaun ."Pagkatapos mapunta sa bilangguan ni Jeffery at Sally, biglang nawala si Rebecca. May kinalaman ka ba doon?" tinitignan siya ni Catherine.Sumimangot si Dhaun. "Tama iyon. tinuruan ko siya ng leksyon. Siya. ."Nakaramdam siya ng pamilyar, matalin na sakit sa ulo niya. "Anong ginawa ko sa kanya? Bakit hindi ko maalala?"Lumubog ang puso ni Catherine. Akala
"Umalis ka, Shaun."Alam niya na sinusubukan lang siya na lokohin nito. Sinipa niya ito ng pagalit at umakyat ng galit.Shaun pressed his legs together and grimaced before following her upstairs.Dinikit ni Shaun ang mga binti niya ng nakasimangot at sinundan siya sa paakyat.Nang makaakyat si Catherine, naghanda siya maligo. Pagbukas niya ng damitan, nakita niya na maraming damit ng lalaki at pati ang damit panloob ng lalaki sa loob.Her head was in pain from anger. “Shaun, who let you put these here?!”Sumasakit ang ulo niya sa galit. " Shaun, sino ang nagsabi sayo n ilagay mo ito dito?!""Kailangan ko ng pang palit ng damit dahil lumipat na ako dito."Nakatayo si Shaun sa likod niya at sinabi na parang dapat alam na niya iyon.Kinuha ni Catherine ang mga damit niya, gusto niya itapon ang mg ito sa sahig. Doon, nagsalita si Shaun ng walang pake, " Pwede mo iyan itapon sa labas. Uutusan ko lang si Hadley na magdala ng bagong damit bukas "“...”She could only surrender to h
Hindi nakaramdam ng sakit si Shaun at tinignan niya pababa si Catherine. “Sige lang at kagatin mo. Hindi ba at sinabi mo sa akin na ang tao na kumakagat sa ibang tao ay dahil mahal mo ito nang sobra? Kagatin mo ako ng kasing lakas ng pagmamahal mo sa akin.”“...”Muntik na masuka si Catherine. Sobrang tagal na noon, ngunit naaalala niya pa rin ito. Ilang saglit lang kanina noong ininsip niya na pangit ang memorya nito.“Akit hindi mo na ako kinakagat? Natatakot ka ba na masaktan ako?” hinawakan ni Shaun ang tainga niya na parang kuting, ang maamo niyang boses ay nakakaakit at nakakakuryente. “Okay lang. Hindi ako natatakot sa sakit.”Sobrang lungkot na ni Catherine ngayon.Kung kakagatin niya ito, iyon ay senyales ng pagmamahal, ngunit kung hindi niya ito kakagatin, ibig sabihin hindi niya kaya saktan ito.Walang paraan para analo siya kay Shaun“Matulog ka na.” niyakap siya ni Shaun at pinatay ang ilaw bago humiga.Nakatulog kaagad si Shaun habang naaamoy si Catheinr.Subalit
Tulad ng inaasahan...Mas lalong nagging sigurado si Catherine sa sagot na nasa puso niya ngayon.Subalit, nagging hindi kaaya-aya ang mukha ni Shaun. “Tanga! Paano mo siya hinayaan makatakas pagkatapos mo siya ipadala sa malayo na bundukin na lugar?”Nayamot si Hadley. “Sabi ng lalaki na may van na kumuha sa kanya noong hinahabol niya ito.”“Mahirap paniwalaan na may kasabwat pa rin si Rebecca Jones. Sige at tignan moa ng van na iyon,” malamig na utos ni Shaun“Oo.” huminto si Hadley at hindi niya mapigialn magtanong, “Young Madam, bakit mo ako biglang tinanong na tignan si Rebecca Jones kahapon. May alam ka ba?”Tinignan din ni Shaun si Catherine ng nagtataka.“Hindi ko pa masasabi ngayon.”Tumingin palayo si Catherine. Baka hindi siya paniwalaan ni Shaun na si shelley Langley ay baka si Rebecca Jones. Baka sisihin pa siya nito na gumagamit ng hindi patas na paraas para harapin si Shelley.“Sabihin mo sakin. Hindi ko gusto na nagtatago ka ng mga bagay sa akin.” hinila ni Sha
Ngumiti si Catherine at tumango. “Oh, alam ko. Ang pangalan na Shaunarah ay hindi rin mula sayo, iyon ay ideya ni Chester. Hindi mo rin sadya tawagin ang pangalan ni Sarah sa panaginip mo. Si Sarah ang gumulo sayo mula sa kabilang mundo.”Si Shaun, “...”Bilang abogado, ito ang kauna-unahang karanasan niya na maramdam na hindi madepensahan ang sarili niya.Pagkatapos makarating sa ospital, sinabi ni Catherine ng walang interes, “Bilisan mo na at umalis. Kailangan ko pa magpunta sa kumpanya para sa pagpupulong.”Gusto talaga ni Shaun na imbitahin si Catherine at samahan siya, ngunit tinikom niya ang bibig niya at sa huli ay lumabas na ng kotse ng hindi nagsasalita.Pinaandar na ni Catherine ang kotse at umailsAyaw niya maging malambot ang puso dahil lang nakakaawa ang pagkilos ni shaunSinong maaawa sa kanya kung siya ang malulungkot at nahihirapan, kung gayon?Maraming tao sa ospital tuwing umaga, at nastuck siya sa dami bago siya makarating sa pasukan.Kaswal siyang tumingin
Palagi ba nagkikita ang dalawa na ito sa likod niya?“Cathy, huwag ka mag-isip ng iba.” hindi namalayan at itinulak ni Shaun si Shelley palayo. “Nakita niya na nagdudugo ang kamay ko, kaya-”“Hindi ba at andyan ang nars para doon? Anong kinalaman niya doon?” galit na sumabat si Catherine. “Dahil hindi mo siya maiwan, bakit pinepeste mo pa rin ako? Masaya ba?’Namutla ang gwapong mukha ni Shaun. Hindi alam kung dahil ba nawalan siya ng maraming dugo o dahil nasaksak siya ng mga salita niya.Nagmamadaling magpaliwanag si Shelley, “Young Madam, lahat ng sinabi ni Eldest Young Master Hill ay totoo. Tignan mo ang kamay niya, nagdudugo pa ito…”“Itikom mo bibig mo.” nagalit sa kanya si Catherine. “Shelley Langley, tiniis na kita ng mahabang panahon. Sa tingin mo ba madali ako saktan?”Nagmadali siya at hinawakan ang mahabang buhok ni Shelley, sinampal ang parehong pisngi.“Ahhhh! Young Madam, huwag mo ako sampalin! Eldest Young Master, tulungan mo ako!” humingi ng tulog si Shelley ha
“Oo, kambal, ngunit iyon din ang dahilan kung bakit mas mahirap sila panatilihin.” ipinaliwanag ng doktor, “kayong matatanda, kailangan niyo maging maingat. Kung ang aksidente ay hindi nangyari ngayon sa ospital at hindi siya nakakuha ng panggagamot sa tamang oras, tiyak na nawala na ang mga sanggol. Kung mapipigilan o hindi ang pagkalaglag ay nakadepende sa kung paano ang pag-unlad ng mga bagay sa paglaon. "“Salamat, doktor.”Biglang nakaramdam si Shaun ng takot.Handa na sila nila ni Catherine magkaroon ng anak, ngunit walang nangyari sa kanila simula noong dumating si Shelley. At saka, sabi ng doktor sa Melbourne na mahihirapan siya magkaroon ng anak sa kondisyon ng katawan niya, kaya hindi niya ito inisip masyado.Subalit, dinadala ni Catherine ang mga anak niya ngayon.Kambal ito.Subalit, baka mawala ang mga anak niya.Pakiramdam niya ay nalaglag siya mula sa langit papunta sa sahig.“Rodney Snow!” sinuntok ni Shaun ang mukha ni Rodney sa galit.“Paano ko malalaman na
Naglakad si Shaun patungo sa kama at maraha niyang tinitigan si Catherine. “Cathy, wala naman talagang nangyayari sa pagitan namin ni Shelley. Nagdugo lang naman ang aking kamay dahil sa paraan ng pagturok ng nurse sa akin, kaya’t itinulak siya agad ni Shelley pagkakita niya noon. Kaya mo nakita ang mga nakita mo kanina. Huwag ka nang magtampo. Masama ‘yan para sa magiging anak natin.”Ngumisi lamang si Catherine.Hindi ito makipaniwalang sa lahat ng napagdaan nila, at ngayong magiging nanay na siya, iniisip pa rin ng lalaking makitid ang kanyang utak.Sa kanya nanaman ang sisi ngayon.“Aunty Yasmine, pwedeng pakiabot ang aking phone?” Ayaw ni Catherine na makausap ang lalaki.Iniabot naman ni Aunty Yasmine ang telepono. Nag-text si Catherine kay Freya at nagsimula itong maglaro sa kanyang phone. Ni isang sandali’y hindi niya tinignan ang lalaki.Umupo si Shaun sa loob ng ilang sandali hanggang sa ipinalabas na ito ng doktor upang tumungo sa kabilang kwarto para sa IV drip.Puma
Ng ibaba ni Freya ang kanyang tingin, napagtanto niyang may nilagay na diamond necklace si Ryan sa kanyang leeg."Ikaw…""Ito ay isang regalo para sayo." Hinalikan siya ni Ryan sa noo. "Hindi pa kita nabibigyan ng regalo kahit na matagal na tayong nagde date.""Hindi iyan totoo. Lagi kang bumibili ng mga regalo ni Dani…”“Walang kwenta iyan. Ang pagbili ng mga regalo para sa aking anak na babae ay natural. Ang pagbili ng mga ito para sayo ay isang bagay din siyempre."Labis na naantig si Freya. Si Dani ay hindi anak ni Ryan, ngunit sinabi pa rin niya ang mga salitang iyon…Minahal niya talaga siya.Gayunpaman, siya ay napakahina at mahiyain."Kailan mo balak umalis? Ihahatid na kita sa bago mong tahanan," Sabi ni Ryan.“Balak ko lumipat bukas. Pupunta ang mga magulang ko sa Canberra kinabukasan. Magkakaroon tayo ng family dinner sa gabi."“Mm. Sasamantalahin ko ang pagkakataong manatili at kumain kapag pinapunta na kita, okay?" Hinawakan ni Ryan ang mukha niya at nagtanong.
Ibinaba ni Freya ang mga bagay na hawak niya. Lumingon siya at umikot sa baywang ni Ryan gamit ang dalawang kamay. "Walang tutulong dito. Kung patuloy akong mananatili dito, at patuloy kang... ganito, matutuklasan din tayo sa madaling panahon.""Tulad ng ano?" Ang malungkot na boses ni Ryan ay umalingawngaw mula sa kanyang leeg.“Basta... ganito. Gaya ng ginagawa mo ngayon." Namula si Freya. "Palagi kang naghahanap ng mga dahilan upang mapunta ako sa iyong lugar sa umaga o pumunta sa aking lugar pagkatapos ng trabaho sa gabi. May makakahanap na kakaiba sa madaling panahon. Kung lilipat ako, walang mga taong tumitingin sa bawat galaw namin. Magiging mas maginhawang mag date din sa labas."Ilang oras ding tinitigan ni Ryan si Freya. Siya ay napabuntong hininga. “Pero kailangan kong magtrabaho ng dagdag na oras ng madalas. Malalaman ng tatay ko kung hindi ako babalik pagkatapos ng trabaho. Kung madalas akong lumabas, maghihinala sila."“Huh?”Napakurap si Freya. "Anong gagawin natin?
...Sa parking lot sa ibaba.Nag thumbs up si Freya kay Catherine dahil sa paghanga. "President Jones, ang iyong dominanteng aura ay nag uumapaw ngayon lang. Napakasatisfying panoorin.”“Naiinis din ako kay Rodney. Hindi pa rin siya malinaw sa kanyang sitwasyon hanggang ngayon. Siya ay kumikilos na parang salamat sa kanya na nakuha namin ang Osher Corporation." Binuksan ni Catherine ang pinto ng kotse at pumasok."Tama iyan. Gusto niyang magpakita tayo ng respeto sa kanya? Sino siya sa tingin niya?"Isang harrumph ang pinakawalan ni Freya. Pagkasuot pa lang niya ng seatbelt ay tinawag siya ni Forrest. “Nakatakda na ang petsa ng paglipat sa villa. Sa susunod na Lunes na. Ang pamilya Lynch ay magkakaroon ng piging sa isang hotel at mag iimbita ng ilang kamag anak at kaibigan sa Canberra."Malapit na yan..." Nagulat si Freya."Diba sabi mo gusto mong umalis sa lalong madaling panahon? Kaya naman pinatrabaho ko ang mga contractor ng overtime. Ang pagsasaayos ay natapos na sa loob ng
Makalipas ang limang minuto, bumalik si Freya. Si Catherine at ang abogado ay tapos ng tingnan ang mga dokumento. "Walang problema. Pirmahan natin."Pagkatapos maglagay ng pirma nina Freya, Catherine, at Rodney, nagmamadaling sinabi ni Rodney, “Malaking araw ngayon. Payagan akong imbitahan kayong lahat na kumain sa malapit na restaurant. Kunin natin ito bilang isang pagdiriwang para sa tagumpay ng pagkuha ng Freycatheli—”“Sasamahan ka ni General Manager Hoffman mula sa aming kumpanya, President Snow. Si President Lynch at ako ay may ilang iba pang mahahalagang bagay na aasikasuhin mamaya." Magalang na tumanggi si Catherine ng hindi hinintay na matapos ni Rodney ang kanyang pangungusap."President Jones, ginagawa mo akong masama." Hindi masyadong maganda ang ekspresyon ni Rodney. "Dapat mong malaman na maraming mga lokal at overseas na kumpanya ang interesado sa pagkuha ng Osher Corporation. Gayunpaman, hindi ko sila pinansin. Unang pumasok sa isip ko si Freycatheli, at hindi ko sin
“Magaling iyan.”Naghiyawan ang lahat ng nasa meeting room.Sinabi ng tagapamahala ng departamento ng marketing, "Naisip pa namin na ang pagkuha ay tatagal ng ilang buwan. Hindi ako makapaniwala na makukumpleto sa loob ng isang linggo. Masyadong nakakagulat.""Ang Osher Corporation ay isang ginugol na puwersa. Ang paghawak ay magiging isang pag aaksaya lamang ng pera." Ngumiti ng mahina si Catherine. "Sige. Kapag matagumpay nating nakuha ang Osher Corporation, magkakaroon ng malaking pagbabago sa loob ng mga panloob na empleyado ng kumpanya. Syempre, tataas din ang katayuan ng Freycatheli sa Australia, kaya dapat maghanda ang marketing department. Ipaalam sa mga tagalabas ang tungkol sa pagkuha na ito, at linawin sa kanila na ang magiging boss ng Osher Corporation ay hindi na si Rodney kundi ang Freycatheli.""Pagkatapos ng acquisition, dapat bang tanggalin ang shop-in-shop ng Osher Corporation sa mga mall?""Hindi, ngunit baguhin ang lahat ng mga signage sa Freycatheli."“...”
Pagsakay ni Freya sa sasakyan ay nakonsensya pa rin siya.Ang pakiramdam ng pagiging malihim sa The Lodge ay tiyak na magpapahirap sa kanya sa kabaliwan maaga o huli.Hindi nagtagal, pinadalhan siya ni Ryan ng isang mensahe sa WhatsApp: [I miss you…]Halos itapon ni Freya ang phone niya sa message na iyon. Binabaliw siya nito.Pagkarating niya sa kumpanya, isang katulong ang nagdala ng bouquet sa kanya. "Manager Lynch, may nagpadala sayo ng bouquet."Ibinaba ni Freya ang test tube sa kanyang kamay, tinanggal ang kanyang gloves, at kinuha ang mga bulaklak na nakabalot sa pink na wrapping paper. Hindi lamang isang uri ng bulaklak ang naroroon. Sa katunayan, ang mga hydrangea, bellflower, tulips, at marami pang ibang uri ng magagandang bulaklak ay pinagsama sama. Ito ay napakarilag at mabango.May maliit na card sa bouquet. Binuksan ni Freya ang card, na nakasulat, "I miss you, my princess..."Wala siyang maisip na iba pang magsusulat ng ganoong katamis na salita maliban sa isang t
Laking gulat ni Freya kaya bumilis ang tibok ng puso niya. Napasilip siya sa pintuan ng kwarto. Ng mapagtanto niyang nakasara na ang pinto ay nakahinga siya ng maluwag.Gayunpaman, hindi siya ganap na komportable. Medyo kinakabahan pa rin siya.Paano kung biglang umakyat ang katulong?Paano kung…"Mangyaring manatiling nakatutok."Ang malalim at mahinang boses ni Ryan ay narinig mula sa kanilang manipis na mga labi.Hindi nakaimik si Freya. Paano siya mananatiling nakatutok?Palusot sila at nagmukha siyang magnanakaw.“Halika na. Na miss kita." Binigyan siya ni Ryan ng mahaba at malalim na halik habang kinulong ang mukha niya. Sa gitna ng mapusok na halik, paos ang boses ng lalaki na para bang may dumaan na kuryente sa kanya. Namamanhid ang buong katawan niya. “Na miss mo ba ako?”"...Bilisan mo."Hindi mapakali si Freya."Tinatanong kita kung na miss mo ba ako." Kinagat ni Ryan ang kanyang labi. "Kung hindi ka tapat sa akin, hindi kita bibitawan.""Namiss kita. Namiss kita
Matagal na rin simula nang makatanggap ng ganoong sampal si Heidi. Siya ay lumipad sa matinding galit. “Oo, problema ito ng iyong pamilya, pero si Freya ay aking goddaughter. Mangyaring umalis sa aming bahay ngayon din."Ng matapos siyang magsalita, kinaladkad ng ilang bodyguard sa likod niya si Rodney palabas ng The Lodge.Nagbabala si Heidi, “Tandaan mo siya. Hindi ko na siya gusto sa The Lodge."Galit na galit si Rodney. "Aunty Heidi, huwag kang snob.""Snob ako?" Si Heidi ay nadala sa pagkagalit.Sa kabutihang palad, hindi nagtagal ay naalis si Rodney.Medyo natulala sina Freya at Ryan. Hindi nila inaasahan na magiging ganoon ang mga bagay.Si Nathan, na napahawak sa gitna, ay nakaramdam ng pinaka naiilang. "Bakit galit na galit ka sa isang bata?""Hindi mo ba narinig kung gaano siya sarcastic?" Galit na sinabi ni Heidi, "Sapat na ako sa kanya. Ang ginawa niya ay nagdulot ng napakaraming problema para sa amin, ngunit kailangan naming ayusin ang kanyang gulo. Bukod dito, ang
Dinala nina Freya at Ryan si Dani sa harap ng bakuran para mag almusal.Si Dani, na nasa yakap ni Ryan, ay tumingin sa paligid gamit ang malaki at maitim niyang mga mata.Walang kahihiyang sumama si Rodney. "Dani, ihahatid kita sa bahay ni Lola, okay?"Agad na napalingon si Dani. Pinulupot niya ang kanyang mga kamay sa leeg ni Ryan na para bang si Ryan ang kanyang biological father.Nagseselos si Rodney. “Ryan, ibalik mo sa akin ang anak ko. Ibinabalik ko siya sa dating tirahan, at ngayon lang sinang ayunan ni Freya.""Maaari mo siyang dalhin doon pagkatapos kong umalis para sa trabaho." Seryosong sabi ni Ryan, “Ayokong makipaghiwalay si Dani sa akin ngayon. Kung pilit ko siyang ibibigay sayo, iiyak siya. Hindi na siya ang sanggol na walang alam. Maaari na siyang gumulong, at mayroon siyang sariling mga opinyon. Naiintindihan mo ba?""Naiintindihan ko, at iyon ang dahilan kung bakit gusto kong makipag bonding sa kanya." Naiinip na sinabi ni Rodney, “Ryan, sinusubukan mong maging