Nagulat si Catherine. Sa totoo lang ay ayaw niya kay Liam dati. Subalit, silang dalawa ay nasa parehas na sitwasyon ngayon. “Hindi ka dapat maabala doon, Second Young Master Hill. Hindi natin pinili ang pinanggalingan natin. Atsaka, ang buhay mo ay mas maligaya kaysa sa akin. Kasal ang magulang mo.”“Oo. Kahit na ganon, kinukumpara ako sa kapatid ko ng ibang tao. Nabubuhay lang ako sa anino niya.” nagkibit-balikat si Liam. “Tara, dadalhin kita para makilala mo ang komisyonado.”“...Salamat, Second Young Master Hill.”Sumunod sa Catherine sa kanya pagkatapos mag-alinlangan ng ilang saglit. Mayroon siyang mahigit na sampung libong empleyado sa kompanya, hindi siya pwede sumuko sa tiyansa na ito.…Pagkalipas ng tatlong araw.Bumalik si Shaun sa Canberra pagkatapos ng pagpupulong niya sa ibang bansa. Pagbaba ng eroplano, nag-ulat si Hadley sa kanya tungkol sa sitwasyon ng kompanya.Tahimik na nakinig si Shaun. Pagkatapos niya makapasok sa kotse, sabi ni Hadley, Ang lisensya para sa
”Ako...”Sa sandaling iyon, tumunog ang phone ni Wesley. Matapos niyang sinagot ang tawag, ang kanyang ekspresyon ay nagbago. “Nagbibilang ako ngayon.”“Cathy, mayroon akong biglaang negosyong kailangan asikasuhin. Hindi kita masasamahan ngayong gabi.” Pagkatapos nito, tumayo si Wesley at nagmadaling umalis.Si Catherine ay napatunganga. Kahit na kilala niya siya ng ng sandali, ito ang unang beses na makita siya sa ganitong balisang katayuan.Matapos ng makabalik siya sa hotel, nalaman niya sa telebisyon na mayroong nangyari sa mga gamot na ginagawa ng Golden Corporation. Kasalukuyan, si Wesley ay nakakulong.Ang balita ay gumulat sa kanya. Mabilis siyang nagdala ng lawyer sa detention center. Gayunpaman, ang lawyer ay pumalpak na ilabas si Wesley.Ang eksenang ito ay medyo pamilyar. Ito ay nagpaalala kay Catherine ng siya ay maaresto sa Melbourne.Ang tanging pagkakaiba lang ay ang tao iyon ay si Wesley sa ngayon.Sabi ng lawyer, “Miss Jones, si President Lyons ay may nabastos
”Shaun, gusto kitang makausap.” Ang madilim na mata ni Catherine ay napunta kay Shaun na ang kamay ay nakalagay sa kanyang bulsa. Nakatitig siya kay Catherine walang ekspresyon na para bang siya ay hindi niya kilala.Kahit na ang bodyguard ay hindi pa nakita si Catherine dati, direkta niya siyang nilapitan at tinulak siya sa sahig ng marahas dahil sinusubukan niyang kunin ang atensyon ni Elder Young Master Hill.Na may blangkong ekspresyon, tinaas ni Shaun ang kanyang binti at naglakad paakyat.Pinipigilan ang sakit, tumayo si Catherine at sinundan siya. “Shaun, sasangayon ako sa lahat ng iyong gusto dati basta tigilan mo na pahirapan si Wesley at ang kanyang kumpanya.”Ang kanyang matangkad na katawan ay huminto. Si Shaun ay sa wakas tumalikod at tumingin sa kanya. Kinurba niya ang kanyang labi sa hindi halatang nanlalamig na ngiti. “Hindi ko alam kung ano ang hiniling ko bago nito.”Si Catherine ay nataranta. Isang sandali makalipas, ang kanyang mukha ay namutla.Hindi niya mag
Si Shaun, na nakaupo katapat ni Catherine, hindi namalayang nanliit ang mata. Siya ay halos nadurog ang wine glass sa kanyang kamay bilang resulta ng kanyang paghawak ng masyadong malakas.Bwisit. Noong una gusto niya siyang turuan ng leksyon at takutin siya. Ng makita niya na si President Warner ay hinahawakan siya, siya ay medyo nakaramdam na gustong putulin ang kanyang kamay.Subalit, ngayon ay oras para si Shaun ay magalit. Inalagaan si Catherine ng sobra sobra, plinano niya na bigyan siya ng leksyon. Hindi niya siya ililigtas hanggat siya ay malalagay sa desperadong sitwasyon para matuto siya ng leksyon at sumuko sa kanya.“Masya akong nagustuhan mo ito,” Walang pakialam na tugon ni Shaun. “Makipagtagay ka kay President Warner.”Sa kanyang kawalan ng pagasa, hindi niya mapansin ang galit o kalagiman sa mata ni Shaun.Sa lagay ng mga bagay, hindi niya magagawang makatakas sa sitwasyon ngayong gabi.“President Warner, hayaan mong makipag tagay ako para sayo...”“Wala ng punto
”Yeah, ako ay isang demonyo. Ngayon, binibigyan kita ng huling pagkakataon. Nasa iyo ang desisyon,”pangungutya ni Shaun. Tumalikod siya at nagtungo sa pintuan.Pinilit ni Catherine ngumiti. Ayaw niya talagang pabayaan siya na masunod ang paraan niya.Kumpara as matabang lalaki na pwede ng maging ama niya base sa kanyang edad, mas gugustuhin niya na matulog kasama ni Shaun.“...A ...Ayokong samahan siya.” Sinundan ni Catherine si Shaun at walang hiyang nilagay ang kanyang braso sa paligid ng kanyang bewang.Walang pakialam na tumingin patalikod si Shaun at tinignan siya. Hinatak niya ang kanyang braso at inutos, “Halika sa Oasis International kasama ko.”Si Catherine ay sumunod sa likod nila ng tahimik.Ng si Shaun ay pumasok sa kwarto, umupo siya sa kama. Ang ilaw sa ibabaw niya ay pinakikita ang kanyang perpektong itsura.“Bakit Umaasa ka ba na turuan ka kung ano ang gagawin?” Tinaas niya ang kanyang kilay at kinurba ang kanyang bibig sa isang masamang ngiti.Lumapit si Cather
Nalaman ni Catherine ang lahat sa loob ng ilang segundo. Si Shaun ang siyang kumuha ng litrato at sinadyang pinadala ito kay Wesley.Dahil dito, hindi niya maitatago kung ano ang nangyari.“Dalian mo at dalhin si President Lyons sa ospital,” kaagad niyang sinabi sa chauffeur.Ng dumating sila sa ospital, ang doktor ay kaagad na gumawa ng medical examination at naglagay ng nasal cannula kay Wesley.“Ikaw ang kanyang girlfriend, tama? Hayaan mong ipaalala ko sayo na siya ay may isang kidney lang. Huwag mo siyang hayaan na magalit at mastress. Kailangan niya din kumain ng malusog na diet para mabuhay siya ng matagal,” Paalala ng doktor, “Maaari lang namin siyang pagpahingahin sa ngayon. Ito ay hindi talaga magreresolba ng pangunahing problema.”“Salamat, Doctor.” Pinakita ni Catherine ang kanyang pasasalamat sa doktor bago magpaalam sa kanya.Sa ward, si Wesley ay patuloy na umuubo habang tinatakpan ang kanyang dibdib. Si Catherine ay binigyan siya ng maligamgam na tubig at nilapi
Tinignan ni Wesley ang paalis niyang pigura nang may matinding panlalamig sa mata niya.Nakayukom nang mahigpit ang kamao niya.PInigilan niya ang galit niya hanggang sa makabalik siya sa kumpanya, kung saan hindi na niya ito napigilan at binasag lahat ng bagay sa opisina niya.Biglang tumunog ang phone niya.Ito ay mula sa hindi pamilyar na numero. Naiirita niya itong kinuha at nilagay sa tainga. Isang mababang tawa ng lalaki ang narinig niya. “Masakit siguro malaman na natulog ang fiancee mo na may kasamang ibang lalaki.”“Sino ka?” nanginig ang mga mata ni Wesley. Ito ay hindi pamilyar na boses.“Alam ko rin na hindi ka talaga nawalan ng bato. Talagang pineke mo ang natamo mo na sugat para maloko si Catherine Jones, at matagal mo na alam ang nakaraan niya, kaya iniisip mo na baka magamit mo ang mga Yule para makaangat…”“Manahimik ka!” hindi napigilan ni Wesley sumigaw habang may malamig na kilabot ang bumaba sa likod niya. Sa kauna-unahang pagkakataon, pakiramdam niya ay nab
Pagkatapos ni Shaun magsalita, kinuha niya ang amerikana niyang dyaket at naghanda na umalis. “Sa tingin ko ay gusto mo lang siya mamatay doon para wala ka na kalaban dito sa Hill Corporation,” sabi ni Lea sa matalas na tono.Huminto ang mahahabang binti ni Shaun at sinabi ng tahimik, “Isipin mo kung ano gusto mo isipin.”“Shaun Hill, talagang pinagsisisihan ko ang ipinanganak ka. Pinalaglag na lang sana kita.”Ang sabi ni Lea sa likod niya.Diretsong pumasok si Shaun sa elebeytor.Inobserbahan nang maingat ni Hadley ang mukha niya. Ito ay panatag at walang ekspresyon ngunit alam ni Hadley na ito ay ang katahimikan bago dumating ang bagyo.Ito ang nangyayari sa tuwing nagkikita sina Shaun at Lea. Siguradong nag-aaway ang dalawa, na para bang natural na magkaaway ang mag-ina.Nagbuntong hininga si Hadley sa kaloob-looban. Masyado may kinakampihan si madam.Dinala ng taga-maneho ang kotse at binuksan ni Shaun ang pinto at pumasok bago magmaneho paalis mag-isa.Malaki ang Canbe
Ng ibaba ni Freya ang kanyang tingin, napagtanto niyang may nilagay na diamond necklace si Ryan sa kanyang leeg."Ikaw…""Ito ay isang regalo para sayo." Hinalikan siya ni Ryan sa noo. "Hindi pa kita nabibigyan ng regalo kahit na matagal na tayong nagde date.""Hindi iyan totoo. Lagi kang bumibili ng mga regalo ni Dani…”“Walang kwenta iyan. Ang pagbili ng mga regalo para sa aking anak na babae ay natural. Ang pagbili ng mga ito para sayo ay isang bagay din siyempre."Labis na naantig si Freya. Si Dani ay hindi anak ni Ryan, ngunit sinabi pa rin niya ang mga salitang iyon…Minahal niya talaga siya.Gayunpaman, siya ay napakahina at mahiyain."Kailan mo balak umalis? Ihahatid na kita sa bago mong tahanan," Sabi ni Ryan.“Balak ko lumipat bukas. Pupunta ang mga magulang ko sa Canberra kinabukasan. Magkakaroon tayo ng family dinner sa gabi."“Mm. Sasamantalahin ko ang pagkakataong manatili at kumain kapag pinapunta na kita, okay?" Hinawakan ni Ryan ang mukha niya at nagtanong.
Ibinaba ni Freya ang mga bagay na hawak niya. Lumingon siya at umikot sa baywang ni Ryan gamit ang dalawang kamay. "Walang tutulong dito. Kung patuloy akong mananatili dito, at patuloy kang... ganito, matutuklasan din tayo sa madaling panahon.""Tulad ng ano?" Ang malungkot na boses ni Ryan ay umalingawngaw mula sa kanyang leeg.“Basta... ganito. Gaya ng ginagawa mo ngayon." Namula si Freya. "Palagi kang naghahanap ng mga dahilan upang mapunta ako sa iyong lugar sa umaga o pumunta sa aking lugar pagkatapos ng trabaho sa gabi. May makakahanap na kakaiba sa madaling panahon. Kung lilipat ako, walang mga taong tumitingin sa bawat galaw namin. Magiging mas maginhawang mag date din sa labas."Ilang oras ding tinitigan ni Ryan si Freya. Siya ay napabuntong hininga. “Pero kailangan kong magtrabaho ng dagdag na oras ng madalas. Malalaman ng tatay ko kung hindi ako babalik pagkatapos ng trabaho. Kung madalas akong lumabas, maghihinala sila."“Huh?”Napakurap si Freya. "Anong gagawin natin?
...Sa parking lot sa ibaba.Nag thumbs up si Freya kay Catherine dahil sa paghanga. "President Jones, ang iyong dominanteng aura ay nag uumapaw ngayon lang. Napakasatisfying panoorin.”“Naiinis din ako kay Rodney. Hindi pa rin siya malinaw sa kanyang sitwasyon hanggang ngayon. Siya ay kumikilos na parang salamat sa kanya na nakuha namin ang Osher Corporation." Binuksan ni Catherine ang pinto ng kotse at pumasok."Tama iyan. Gusto niyang magpakita tayo ng respeto sa kanya? Sino siya sa tingin niya?"Isang harrumph ang pinakawalan ni Freya. Pagkasuot pa lang niya ng seatbelt ay tinawag siya ni Forrest. “Nakatakda na ang petsa ng paglipat sa villa. Sa susunod na Lunes na. Ang pamilya Lynch ay magkakaroon ng piging sa isang hotel at mag iimbita ng ilang kamag anak at kaibigan sa Canberra."Malapit na yan..." Nagulat si Freya."Diba sabi mo gusto mong umalis sa lalong madaling panahon? Kaya naman pinatrabaho ko ang mga contractor ng overtime. Ang pagsasaayos ay natapos na sa loob ng
Makalipas ang limang minuto, bumalik si Freya. Si Catherine at ang abogado ay tapos ng tingnan ang mga dokumento. "Walang problema. Pirmahan natin."Pagkatapos maglagay ng pirma nina Freya, Catherine, at Rodney, nagmamadaling sinabi ni Rodney, “Malaking araw ngayon. Payagan akong imbitahan kayong lahat na kumain sa malapit na restaurant. Kunin natin ito bilang isang pagdiriwang para sa tagumpay ng pagkuha ng Freycatheli—”“Sasamahan ka ni General Manager Hoffman mula sa aming kumpanya, President Snow. Si President Lynch at ako ay may ilang iba pang mahahalagang bagay na aasikasuhin mamaya." Magalang na tumanggi si Catherine ng hindi hinintay na matapos ni Rodney ang kanyang pangungusap."President Jones, ginagawa mo akong masama." Hindi masyadong maganda ang ekspresyon ni Rodney. "Dapat mong malaman na maraming mga lokal at overseas na kumpanya ang interesado sa pagkuha ng Osher Corporation. Gayunpaman, hindi ko sila pinansin. Unang pumasok sa isip ko si Freycatheli, at hindi ko sin
“Magaling iyan.”Naghiyawan ang lahat ng nasa meeting room.Sinabi ng tagapamahala ng departamento ng marketing, "Naisip pa namin na ang pagkuha ay tatagal ng ilang buwan. Hindi ako makapaniwala na makukumpleto sa loob ng isang linggo. Masyadong nakakagulat.""Ang Osher Corporation ay isang ginugol na puwersa. Ang paghawak ay magiging isang pag aaksaya lamang ng pera." Ngumiti ng mahina si Catherine. "Sige. Kapag matagumpay nating nakuha ang Osher Corporation, magkakaroon ng malaking pagbabago sa loob ng mga panloob na empleyado ng kumpanya. Syempre, tataas din ang katayuan ng Freycatheli sa Australia, kaya dapat maghanda ang marketing department. Ipaalam sa mga tagalabas ang tungkol sa pagkuha na ito, at linawin sa kanila na ang magiging boss ng Osher Corporation ay hindi na si Rodney kundi ang Freycatheli.""Pagkatapos ng acquisition, dapat bang tanggalin ang shop-in-shop ng Osher Corporation sa mga mall?""Hindi, ngunit baguhin ang lahat ng mga signage sa Freycatheli."“...”
Pagsakay ni Freya sa sasakyan ay nakonsensya pa rin siya.Ang pakiramdam ng pagiging malihim sa The Lodge ay tiyak na magpapahirap sa kanya sa kabaliwan maaga o huli.Hindi nagtagal, pinadalhan siya ni Ryan ng isang mensahe sa WhatsApp: [I miss you…]Halos itapon ni Freya ang phone niya sa message na iyon. Binabaliw siya nito.Pagkarating niya sa kumpanya, isang katulong ang nagdala ng bouquet sa kanya. "Manager Lynch, may nagpadala sayo ng bouquet."Ibinaba ni Freya ang test tube sa kanyang kamay, tinanggal ang kanyang gloves, at kinuha ang mga bulaklak na nakabalot sa pink na wrapping paper. Hindi lamang isang uri ng bulaklak ang naroroon. Sa katunayan, ang mga hydrangea, bellflower, tulips, at marami pang ibang uri ng magagandang bulaklak ay pinagsama sama. Ito ay napakarilag at mabango.May maliit na card sa bouquet. Binuksan ni Freya ang card, na nakasulat, "I miss you, my princess..."Wala siyang maisip na iba pang magsusulat ng ganoong katamis na salita maliban sa isang t
Laking gulat ni Freya kaya bumilis ang tibok ng puso niya. Napasilip siya sa pintuan ng kwarto. Ng mapagtanto niyang nakasara na ang pinto ay nakahinga siya ng maluwag.Gayunpaman, hindi siya ganap na komportable. Medyo kinakabahan pa rin siya.Paano kung biglang umakyat ang katulong?Paano kung…"Mangyaring manatiling nakatutok."Ang malalim at mahinang boses ni Ryan ay narinig mula sa kanilang manipis na mga labi.Hindi nakaimik si Freya. Paano siya mananatiling nakatutok?Palusot sila at nagmukha siyang magnanakaw.“Halika na. Na miss kita." Binigyan siya ni Ryan ng mahaba at malalim na halik habang kinulong ang mukha niya. Sa gitna ng mapusok na halik, paos ang boses ng lalaki na para bang may dumaan na kuryente sa kanya. Namamanhid ang buong katawan niya. “Na miss mo ba ako?”"...Bilisan mo."Hindi mapakali si Freya."Tinatanong kita kung na miss mo ba ako." Kinagat ni Ryan ang kanyang labi. "Kung hindi ka tapat sa akin, hindi kita bibitawan.""Namiss kita. Namiss kita
Matagal na rin simula nang makatanggap ng ganoong sampal si Heidi. Siya ay lumipad sa matinding galit. “Oo, problema ito ng iyong pamilya, pero si Freya ay aking goddaughter. Mangyaring umalis sa aming bahay ngayon din."Ng matapos siyang magsalita, kinaladkad ng ilang bodyguard sa likod niya si Rodney palabas ng The Lodge.Nagbabala si Heidi, “Tandaan mo siya. Hindi ko na siya gusto sa The Lodge."Galit na galit si Rodney. "Aunty Heidi, huwag kang snob.""Snob ako?" Si Heidi ay nadala sa pagkagalit.Sa kabutihang palad, hindi nagtagal ay naalis si Rodney.Medyo natulala sina Freya at Ryan. Hindi nila inaasahan na magiging ganoon ang mga bagay.Si Nathan, na napahawak sa gitna, ay nakaramdam ng pinaka naiilang. "Bakit galit na galit ka sa isang bata?""Hindi mo ba narinig kung gaano siya sarcastic?" Galit na sinabi ni Heidi, "Sapat na ako sa kanya. Ang ginawa niya ay nagdulot ng napakaraming problema para sa amin, ngunit kailangan naming ayusin ang kanyang gulo. Bukod dito, ang
Dinala nina Freya at Ryan si Dani sa harap ng bakuran para mag almusal.Si Dani, na nasa yakap ni Ryan, ay tumingin sa paligid gamit ang malaki at maitim niyang mga mata.Walang kahihiyang sumama si Rodney. "Dani, ihahatid kita sa bahay ni Lola, okay?"Agad na napalingon si Dani. Pinulupot niya ang kanyang mga kamay sa leeg ni Ryan na para bang si Ryan ang kanyang biological father.Nagseselos si Rodney. “Ryan, ibalik mo sa akin ang anak ko. Ibinabalik ko siya sa dating tirahan, at ngayon lang sinang ayunan ni Freya.""Maaari mo siyang dalhin doon pagkatapos kong umalis para sa trabaho." Seryosong sabi ni Ryan, “Ayokong makipaghiwalay si Dani sa akin ngayon. Kung pilit ko siyang ibibigay sayo, iiyak siya. Hindi na siya ang sanggol na walang alam. Maaari na siyang gumulong, at mayroon siyang sariling mga opinyon. Naiintindihan mo ba?""Naiintindihan ko, at iyon ang dahilan kung bakit gusto kong makipag bonding sa kanya." Naiinip na sinabi ni Rodney, “Ryan, sinusubukan mong maging