"Sige. Paniwalaan mo nalang ang kahit anong sabihin ni Sarah. Wala kang pinaniniwalaan kundi siya. Dahil sobrang gusto mo siya, bakit ka pa nag-abala sa paghahanap sa mom mo? Hindi ka rin naman makikipaghiwalay kay Sarah para sa mga magulang mo. O pinipilit mo ba ang mom mo na tanggapin si Sarah?"Tumayo si Chester at naglabas ng isang ultrasound report mula sa kanyang mga file. Matapos, iniabot niya ito kay Rodney."Ano ito?" Nagtatampong tanong ni Rodney."Ultrasound report ni Freya. Palihim ko sinabihan ang isang tao na kunin ito para sayo, sakaling hindi mo alam ang itsura ng anak mo. Busy ako. Kailangan ko nang umalis ngayon para magduty."Sa oras na matapos magsalita si Chester, nagsuot siya ng puting coat at agad na umalis.Ibinaba ni Rodney ang kanyang ulo, nakatitig sa ultrasound report sa kanyang kamay.Medyo naguluhan siya.Well, sa totoo lang, hindi niya masabi kung anong itsura ng bata mula sa report dahil ito ay tila isang little bean sa puntong ito.Sa nasabing '
Makikita sa litrato ang isang bata at masiglang babaeng mukhang nasa kanyang ikalabing walong taong gulang. Mahiya-hiya siyang nakangiti sa camera habang may dala siyang isang bag.Laking gulat ni Catherine noong namukhaan niya ang babaeng nasa litrato.Ang itsura ng babaeng iyon…Ay ang pinsan ni Sarah na si Shelley.Maaalalang sumailalim si Rebecca ng isang plastic surgery upang maging kahalintulad niya ng mukha si Shelley at makasama si Shaun.Subalit nasasabi ni Catherine na hindi si Rebecca ang Shelley na nasa litrato dahil dalisay at inosente pa ang mga mata nito.Sa madaling salita, ang tunay na Shelley ang babaeng nasa larawan.Subalit bakit mayroong kopya si Wesley ng litrato ng tunay na Shelley?Nakuha niya pa ito bago pa man makuha ni Shaun si Shelley bilang kanyang tagapangalaga tatlong taon na ang nakalilipas.Naaalala ni Catherine na nakatakas si Rebecca mula sa sunog, ngunit hindi nakalabas ang tunay na Shelley na siyang nakipagpalit kay Rebecca at namatay. Dahi
“Cathy, gaanong katagal mo pa ako paghihintayin?” Inayos ni Wesley ang anggulo ng kanyang mukha upang halikan ang babae.Subalit hindi mapigilan ni Catherine na iwasan ang halik ng lalaki kaya’t humarap siya sa kabilang banda.Nandilim ang mukha ni Wesley. Nang makita ito ni Catherine, agad na bumalot sa kanya ang takot at agad siyang pumiglas sa yakap ng lalaki.Gayumpaman, niyakap pa rin siyang muli ni Wesley dahil hindi niya alam kung pakakawalan niya ba si Catherine o hindi.“Kahit halik man lang?” Nagsisimula nang magalit si Wesley.Tinitiis niya ang babae nitong mga nakaraang araw, ngunit simula noong hinampas niya ito ay napansin ni Wesley na unti-unti siyang nawawalan ng kontrol sa galit na namumuo sa kanya.Ito ay dahil mas gugustuhin pa ni Catherine na suyuin siya ng mga impotent na lalaki na katulad ni Shaun.“Hahampasin… mo ba ako ulit?” Kusang tinakpan ni Catherine ang kanyang mukha.Marahil ay kusa niya itong ginawa, hindi pa rin nawawala ang kanyang takot.Nanig
Hindi maisip ni Catherine kung gaano kahirap ang mangyayari sa pagitan nila ni Wesley kapag pinakita nila ang tunay nilang kulay."At… ang mga camera mo ay huling minuto mo na nilagay. Dahil hindi ito nakatago nang maayos, ilang oras na lang bago ito mapansin," Paalala ni Logan sa kanya.Tumango si Austin. "Ang pinaka-nakakabahala na bagay pagkatapos niya ito mapansin ay ang umakto siya na parang wala siyang alam, ngunit siya ay talagang nagpaplano sa dilim. Baka ikaw na ang maging susunod na Shelley or Charity. At saka, sa tingin ko ay may kinikimkim na sama ng loob si Wesley sa iyo. Maaaring hindi ka niya patayin sa ngayon, ngunit titiyakin niya na maramdaman mo na nakatira ka sa impyerno. Maaaring hindi ka natatakot sa kamatayan, ngunit kailangan mo isipin ang mga anak mo.""Sumasang-ayon ako kay Austin."Sumang-ayon si Logan. "Binabantayan ka ni Wesley. Nang biglang nawala ang kuryente kagabi, nagmadali siya pumunta. Ibig sabihin ay nag-iingat siya sa iyo. Hindi mo makukuha an
Pag-alis sa hotel, pumasok si Wesley sa kotse at may hinahanap na numero mula sa ibang bansa sa contacts niya.Maya-maya, isang nakaka-akit na boses ang nagmula sa phone. "Tatlong taon na ang nakalipas, Wesley. Sa wakas at tinawagan mo ulit ako.""Rebecca, dapat magpasalamat ka sa akin. Kung hindi ako nagmakaawa para sa kapakanan mo noon, hindi ka hinayaan mabuhay ni Mason. Kahit papaano, wala kang kwenta para sa kanya."Pagkatapos ng ilang saglit na katahimikan, umismid si Rebecca. "Sinasabi ng lahat na tinago ni Mason ang sarili niya ng maigi. Ngunit kung tatanungin mo ako, ikaw ang pinakamagaling magpanggap. Nagsimula ka manloko tatlong taon ang nakalipas. Wesley, hindi pa ako nakakakita ng mas masamang tao kaysa sa iyo. Narinig ko na patay na si Ethan. Ikaw ang pumatay sa kanya, tama?""Wala ka sa bansa, ngunit medyo marami ka nalalaman."Nagdilim ang mata ni Wesley. "Rebecca, ayaw mo ba bumalik? Ayaw mo ba maghiganti? Huwag mo kalimutan kung sino ang nagbenta sa iyo sa bundok
Isang hindi maipaliwanag na pangingilabot ang naramdaman ni Catherine.Sinabi ni Catherine sa sarili niya na masyado siyang sensitibo. Hindi naman maaari na napansin ito ni Wesley ng ganun kabilis.Gayon pa man, mabilis na kinuha ni Wesley ang phone niya palayo sa sumunod na segundo at binasag ito sa lamesa. Nang may malakas na kalabog, nasira ang screen. Ang phone ni Catherine ay sirang-sira."Wesley…" Biglang tumayo si Catherine habang ang masama ang tingin niya sa kay Wesley. "Ano ang ginagawa mo?""Cathy, gusto mo pa rin ba magpanggap sa akin? Baka dapat tanungin kita, ano ba ang eksakto mong napansin?" May mapagmahal na ngiti pa rin si Wesley, ngunit kinilabutan si Catherine sa mga sinabi niya."Hindi ko alam kung ano ang sinasabi mo. Gusto ko lang tignan ang aplikasyon." Pagtanggi ni Catherine. "Wesley, anong problema mo?"Kahit anong mangyari, hindi siya maaari makipag-away kay Wesley ngayon. Nasa yungib siya ng leon, at sina Logan at Austin ay wala pa doon."Hindi mo ala
Kahit na alam na ni Catherine na masama si Wesley, hindi nila ipinakita ang tunay nila na kulay. At ngayon na narinig niya ang mga salitang iyon mula sa kay Wesley, naintindihan na ni Catherine kung gaano siya kinamumuhian nito."Sinasabi mo na dapat ako magpasalamat sa iyo?" Umismid si Catherine."Ano pa? Cathy, nawalan ako ng bato para sa iyo." Nagbuntong hininga si Wesley."Kalimutan mo na. Kung alam ko lang na sobrang sama, nakakadiri ka na lalaki, mas gusto ko pa mamatay."Sinabi ni Catherine nang may poot, "Sa tatlong taon na ito, tinatrato mo ako nang maayos sa harap, nunit paulit-ulit mo ako sineset-up sa likod ko. Tatlong taon ang nakalipas, nagpagawa si Rebecca ng mukha para maging kamukha si Shelley para lapitan si Shaun. Kagagawan mo iyon, tama? Huwag mo kalimutan ang kamatayan ni Ethan. Sobrang sama mo na hindi mo man lang binuhay ang sarili mong pamangkin. Mamamatay ka sa isang nakakakilabot na kamatayan.""Sinimulan mo ako pagsuspetyahan noong namatay si Ethan?" Muk
Pagkatapos ayusin ni Wesley ang phone, dahan-dahan nito tinanggal ang coat niya at naglakad papunta kay Catherine.Tinignan ni Catherine ang elegante niyang mukha. Sa ilalim ng ilaw, mukha itong nakakatakot at baluktot na parang demonyo Ito ang totoong Wesley.Sobrang nandidiri siya na sa pagtingin niya dito ay sapat na ito para masuka siya."Sandali, may huling katanungan ako. Kahit na mamatay ako, hayaan mo na mamatay akong alam ito." Sinabi ni Catherine nang may pahiwatig nang kawalan ng pag-asa."Okay, sige." Hindi nagmamadali si Wesley. Mukha siyang nakatingin sa isang isda na nasa sangkalan na. Ang isda na iyon ay pagod na at hindi na lumaban pa at naghihintay na lang makatay."Tatlong taon ang nakaraan, nilapitan mo ba ko dahil gusto mo talaga ako, o may lihim ka na motibo?"Hindi maiwasan ni Catherine sabihin, "Hindi ako naniniwala na ang tulad mo ay liligawan ako dahil lang sa pagmamahal. Alam mo… Alam mo na ba na anak ako ni Joel? O pinupuntirya mo ang Hudson Corporat
Ng ibaba ni Freya ang kanyang tingin, napagtanto niyang may nilagay na diamond necklace si Ryan sa kanyang leeg."Ikaw…""Ito ay isang regalo para sayo." Hinalikan siya ni Ryan sa noo. "Hindi pa kita nabibigyan ng regalo kahit na matagal na tayong nagde date.""Hindi iyan totoo. Lagi kang bumibili ng mga regalo ni Dani…”“Walang kwenta iyan. Ang pagbili ng mga regalo para sa aking anak na babae ay natural. Ang pagbili ng mga ito para sayo ay isang bagay din siyempre."Labis na naantig si Freya. Si Dani ay hindi anak ni Ryan, ngunit sinabi pa rin niya ang mga salitang iyon…Minahal niya talaga siya.Gayunpaman, siya ay napakahina at mahiyain."Kailan mo balak umalis? Ihahatid na kita sa bago mong tahanan," Sabi ni Ryan.“Balak ko lumipat bukas. Pupunta ang mga magulang ko sa Canberra kinabukasan. Magkakaroon tayo ng family dinner sa gabi."“Mm. Sasamantalahin ko ang pagkakataong manatili at kumain kapag pinapunta na kita, okay?" Hinawakan ni Ryan ang mukha niya at nagtanong.
Ibinaba ni Freya ang mga bagay na hawak niya. Lumingon siya at umikot sa baywang ni Ryan gamit ang dalawang kamay. "Walang tutulong dito. Kung patuloy akong mananatili dito, at patuloy kang... ganito, matutuklasan din tayo sa madaling panahon.""Tulad ng ano?" Ang malungkot na boses ni Ryan ay umalingawngaw mula sa kanyang leeg.“Basta... ganito. Gaya ng ginagawa mo ngayon." Namula si Freya. "Palagi kang naghahanap ng mga dahilan upang mapunta ako sa iyong lugar sa umaga o pumunta sa aking lugar pagkatapos ng trabaho sa gabi. May makakahanap na kakaiba sa madaling panahon. Kung lilipat ako, walang mga taong tumitingin sa bawat galaw namin. Magiging mas maginhawang mag date din sa labas."Ilang oras ding tinitigan ni Ryan si Freya. Siya ay napabuntong hininga. “Pero kailangan kong magtrabaho ng dagdag na oras ng madalas. Malalaman ng tatay ko kung hindi ako babalik pagkatapos ng trabaho. Kung madalas akong lumabas, maghihinala sila."“Huh?”Napakurap si Freya. "Anong gagawin natin?
...Sa parking lot sa ibaba.Nag thumbs up si Freya kay Catherine dahil sa paghanga. "President Jones, ang iyong dominanteng aura ay nag uumapaw ngayon lang. Napakasatisfying panoorin.”“Naiinis din ako kay Rodney. Hindi pa rin siya malinaw sa kanyang sitwasyon hanggang ngayon. Siya ay kumikilos na parang salamat sa kanya na nakuha namin ang Osher Corporation." Binuksan ni Catherine ang pinto ng kotse at pumasok."Tama iyan. Gusto niyang magpakita tayo ng respeto sa kanya? Sino siya sa tingin niya?"Isang harrumph ang pinakawalan ni Freya. Pagkasuot pa lang niya ng seatbelt ay tinawag siya ni Forrest. “Nakatakda na ang petsa ng paglipat sa villa. Sa susunod na Lunes na. Ang pamilya Lynch ay magkakaroon ng piging sa isang hotel at mag iimbita ng ilang kamag anak at kaibigan sa Canberra."Malapit na yan..." Nagulat si Freya."Diba sabi mo gusto mong umalis sa lalong madaling panahon? Kaya naman pinatrabaho ko ang mga contractor ng overtime. Ang pagsasaayos ay natapos na sa loob ng
Makalipas ang limang minuto, bumalik si Freya. Si Catherine at ang abogado ay tapos ng tingnan ang mga dokumento. "Walang problema. Pirmahan natin."Pagkatapos maglagay ng pirma nina Freya, Catherine, at Rodney, nagmamadaling sinabi ni Rodney, “Malaking araw ngayon. Payagan akong imbitahan kayong lahat na kumain sa malapit na restaurant. Kunin natin ito bilang isang pagdiriwang para sa tagumpay ng pagkuha ng Freycatheli—”“Sasamahan ka ni General Manager Hoffman mula sa aming kumpanya, President Snow. Si President Lynch at ako ay may ilang iba pang mahahalagang bagay na aasikasuhin mamaya." Magalang na tumanggi si Catherine ng hindi hinintay na matapos ni Rodney ang kanyang pangungusap."President Jones, ginagawa mo akong masama." Hindi masyadong maganda ang ekspresyon ni Rodney. "Dapat mong malaman na maraming mga lokal at overseas na kumpanya ang interesado sa pagkuha ng Osher Corporation. Gayunpaman, hindi ko sila pinansin. Unang pumasok sa isip ko si Freycatheli, at hindi ko sin
“Magaling iyan.”Naghiyawan ang lahat ng nasa meeting room.Sinabi ng tagapamahala ng departamento ng marketing, "Naisip pa namin na ang pagkuha ay tatagal ng ilang buwan. Hindi ako makapaniwala na makukumpleto sa loob ng isang linggo. Masyadong nakakagulat.""Ang Osher Corporation ay isang ginugol na puwersa. Ang paghawak ay magiging isang pag aaksaya lamang ng pera." Ngumiti ng mahina si Catherine. "Sige. Kapag matagumpay nating nakuha ang Osher Corporation, magkakaroon ng malaking pagbabago sa loob ng mga panloob na empleyado ng kumpanya. Syempre, tataas din ang katayuan ng Freycatheli sa Australia, kaya dapat maghanda ang marketing department. Ipaalam sa mga tagalabas ang tungkol sa pagkuha na ito, at linawin sa kanila na ang magiging boss ng Osher Corporation ay hindi na si Rodney kundi ang Freycatheli.""Pagkatapos ng acquisition, dapat bang tanggalin ang shop-in-shop ng Osher Corporation sa mga mall?""Hindi, ngunit baguhin ang lahat ng mga signage sa Freycatheli."“...”
Pagsakay ni Freya sa sasakyan ay nakonsensya pa rin siya.Ang pakiramdam ng pagiging malihim sa The Lodge ay tiyak na magpapahirap sa kanya sa kabaliwan maaga o huli.Hindi nagtagal, pinadalhan siya ni Ryan ng isang mensahe sa WhatsApp: [I miss you…]Halos itapon ni Freya ang phone niya sa message na iyon. Binabaliw siya nito.Pagkarating niya sa kumpanya, isang katulong ang nagdala ng bouquet sa kanya. "Manager Lynch, may nagpadala sayo ng bouquet."Ibinaba ni Freya ang test tube sa kanyang kamay, tinanggal ang kanyang gloves, at kinuha ang mga bulaklak na nakabalot sa pink na wrapping paper. Hindi lamang isang uri ng bulaklak ang naroroon. Sa katunayan, ang mga hydrangea, bellflower, tulips, at marami pang ibang uri ng magagandang bulaklak ay pinagsama sama. Ito ay napakarilag at mabango.May maliit na card sa bouquet. Binuksan ni Freya ang card, na nakasulat, "I miss you, my princess..."Wala siyang maisip na iba pang magsusulat ng ganoong katamis na salita maliban sa isang t
Laking gulat ni Freya kaya bumilis ang tibok ng puso niya. Napasilip siya sa pintuan ng kwarto. Ng mapagtanto niyang nakasara na ang pinto ay nakahinga siya ng maluwag.Gayunpaman, hindi siya ganap na komportable. Medyo kinakabahan pa rin siya.Paano kung biglang umakyat ang katulong?Paano kung…"Mangyaring manatiling nakatutok."Ang malalim at mahinang boses ni Ryan ay narinig mula sa kanilang manipis na mga labi.Hindi nakaimik si Freya. Paano siya mananatiling nakatutok?Palusot sila at nagmukha siyang magnanakaw.“Halika na. Na miss kita." Binigyan siya ni Ryan ng mahaba at malalim na halik habang kinulong ang mukha niya. Sa gitna ng mapusok na halik, paos ang boses ng lalaki na para bang may dumaan na kuryente sa kanya. Namamanhid ang buong katawan niya. “Na miss mo ba ako?”"...Bilisan mo."Hindi mapakali si Freya."Tinatanong kita kung na miss mo ba ako." Kinagat ni Ryan ang kanyang labi. "Kung hindi ka tapat sa akin, hindi kita bibitawan.""Namiss kita. Namiss kita
Matagal na rin simula nang makatanggap ng ganoong sampal si Heidi. Siya ay lumipad sa matinding galit. “Oo, problema ito ng iyong pamilya, pero si Freya ay aking goddaughter. Mangyaring umalis sa aming bahay ngayon din."Ng matapos siyang magsalita, kinaladkad ng ilang bodyguard sa likod niya si Rodney palabas ng The Lodge.Nagbabala si Heidi, “Tandaan mo siya. Hindi ko na siya gusto sa The Lodge."Galit na galit si Rodney. "Aunty Heidi, huwag kang snob.""Snob ako?" Si Heidi ay nadala sa pagkagalit.Sa kabutihang palad, hindi nagtagal ay naalis si Rodney.Medyo natulala sina Freya at Ryan. Hindi nila inaasahan na magiging ganoon ang mga bagay.Si Nathan, na napahawak sa gitna, ay nakaramdam ng pinaka naiilang. "Bakit galit na galit ka sa isang bata?""Hindi mo ba narinig kung gaano siya sarcastic?" Galit na sinabi ni Heidi, "Sapat na ako sa kanya. Ang ginawa niya ay nagdulot ng napakaraming problema para sa amin, ngunit kailangan naming ayusin ang kanyang gulo. Bukod dito, ang
Dinala nina Freya at Ryan si Dani sa harap ng bakuran para mag almusal.Si Dani, na nasa yakap ni Ryan, ay tumingin sa paligid gamit ang malaki at maitim niyang mga mata.Walang kahihiyang sumama si Rodney. "Dani, ihahatid kita sa bahay ni Lola, okay?"Agad na napalingon si Dani. Pinulupot niya ang kanyang mga kamay sa leeg ni Ryan na para bang si Ryan ang kanyang biological father.Nagseselos si Rodney. “Ryan, ibalik mo sa akin ang anak ko. Ibinabalik ko siya sa dating tirahan, at ngayon lang sinang ayunan ni Freya.""Maaari mo siyang dalhin doon pagkatapos kong umalis para sa trabaho." Seryosong sabi ni Ryan, “Ayokong makipaghiwalay si Dani sa akin ngayon. Kung pilit ko siyang ibibigay sayo, iiyak siya. Hindi na siya ang sanggol na walang alam. Maaari na siyang gumulong, at mayroon siyang sariling mga opinyon. Naiintindihan mo ba?""Naiintindihan ko, at iyon ang dahilan kung bakit gusto kong makipag bonding sa kanya." Naiinip na sinabi ni Rodney, “Ryan, sinusubukan mong maging