Nang matapos magsalita ni Suzie, agad na tumawag muli si Shaun. "Suzie, sabi mo na gustong idivorce ng mommy mo si Wesley. Totoo ba 'yun?""Scummy dad, huwag ka nang magtanong. Sasamahan ko na si Mommy ngayon. Ang mukha niya ay siguradong masakit na nang sobra ngayon."Walang awang binaba muli ni Suzie ang phone.Tumayo si Shaun sa harap ng floor-to-ceiling na bintana nang ilang sandali, ang mga nata niya ay nanlalamig sa galit.Anong karapatan ni Wesley na saktan siya? T*ngina! Kailangan niyang turuan ng leksyon si Wesley.Gayunpaman, mas nag-aalala siya ngayon tungkol kay Catherine.Agad niyang sinabihan si Chester na kunin ang pinakamabisang oinment at dumiretso sa Yule villa.Nang makarating siya sa pinto, tinawagan niya si Catherine. “Lumabas ka. Dinalhan kita ng ointment. Sabi ni Chester na ang ointment na ito ay talagang nakakatulong. Bubuti ang pakiramdam mo matapos itong gamitin ng isa hanggang dalawang araw.”Agad na naintindihan ni Catherine kung ano ang nangyari. Si
Gayunpaman, hindi sumuko si Shaun.Sa halip, niyakap niya ang babae, mahigpit na hawak ang maselang katawan ng babae sa kanyang mga braso.Ang hangin ay umihip sa kanyang silk na nightgown.“Cathy, makipagdivorce ka sa kanya. Hindi ka karapat dapat para kay Wesley.”Natigilan si Catherine ng isang sandali bago manumbalik ang kanyang ulirat. Tinulak niya palayo ang lalaki. “Bitawan mo ‘ko. Kapag nakita tayo ng mga tao na mag-isa sa gitna ng gabi, hindi ko na malilinis ang pangalan ko kahit na tumalon ako sa ilog. Gusto mo bang mabugbog ako ulit?”Sumakit ang puso ni Shaun nang marinig niya ang mga salita ng babae at pinakawalan niya ang babae.Bagamana gusto niyang hawakan ang babae ng ganito habambuhay, mas natakot siya na masasaktan ang babae dahil sa kanya.“Shaun, kahit pa makipagdivorce ako sa kanya balang araw, hindi ito magiging dahil sayo. Huwag mong i-flatter ang sarili mo.” Pinalamig ni Catherine ang ekspresyon niya at sadyang sinabi sa isang malupit na tono.“Cathy, i
Siguro si Shaun ay bigla nalang din mawawala ng ganun isang araw…Hindi niya boluntaryong kinuyom ang manibela....Nang makita ni Shaun ang sasakyan niya na mawala at papasok na sa kanyang sasakyan, nakatanggap siya ng text message mula kay Catherine: [Shaun, ipangako mo sakin na hindi ka pupunta kay Wesley, o hindi na kita kakausapin mula sa buong buhay ko.]Ang maninipis na mga labi ni Shaun ay bahagyang kumurba.‘Cathy, ang puso mo ay malinaw na nagmamalasakit pa rin sakin.‘Kahit pa paulit ulit mong sabihin na hindi mo ‘ko mahal, ang posisyon ko sa puso mo ay iba pa rin.’Ibinaba niya ang kanyang ulo at sumagot: [Okay, hindi ako pupunta sa kanya, kaya kausapin mo ‘ko habambuhay, okay?]Matapos mapadala ang mensahe, walang naging sagot.Gayunpaman, hindi siya nabigo.Alam niya nang hindi sasagot ang babae.At para sa pananakit ni Wesley sa babae… Sumang-ayon siya sa hiling ni Catherine, pero kung hindi niya tuturuan si Wesley ng isang leksyon, ang pangalan niya ay hindi
Ang mata ni Wesley ay mapula. “Nairita lang ako noong araw na iyon. Una, yung insidente kay Senator Mead, pagkatapos ay kayo ni Shaun. Natakot lang ako ng sobra na mawala kita.”Habang nagsasalita siya, biglang may lumabas na nasasaktan na ekspresyon sa mukha niya.“Anong… problema?” Nagulat si Catherine.“Wala ito. Hindi lang ako nakapag pahinga ng maayos, kaya medyo hindi komportable ang dibdib ko,” Nagpanggap na kaswal sabihin ni Wesley.Alam ni Catherine na madalas hindi maganda ang pakiramdam niya dahil nawalan siya ng bato noong sinagip niya si Catherine tatlong taon ang nakalipas.Noon, sinabi rin ng doktor na hindi siya dapat sobrang pasiglahin.“Cathy, umuwi ka na, okay?” Biglang lumuhod sa sahig si Wesley. “Nangangako ako na hindi na ulit kita sasampalin. Bumalik tayo sa kung paano tayo dati, okay?”Tahimik siyang tinignan ni Catherine ng ilang saglit bago nagsalita sa mababang boses, “Tumayo ka. Babalik ako sa hapon.”Tumingala ang mata ni Wesley sa gulat. “Talaga?”
"Totoo iyon, maaaring hindi ka sanay magtrabaho simula alas-nuwebe hanggang alas-singko," Sabi ni Wesley. "Kung gusto mo ng kalayaan, maaari ako mag-ayos ng trabaho para sa iyo. Kailangan ko ng tao na tutulong sa akin sumuri ng mga parmasya sa ibang bansa-""Hindi iyon maaari. Ang kaliwa at kanang kamay ko ay sina Logan at Austin. Hindi ko hahayaang malayo sila sa akin," Bumaba si Catherine mula sa taas at ginambala siya nang may tawa."Totoo iyon. Hindi ko masyado pinag-isipan iyon " Nakita ni Wesley na ngumiti siya at sa wakas ay nakahinga ng maluwag ang puso niya. "Mag-usap muna kayo. Ako magluluto ngayong gabi."Pagkatapos ay nirolyo niya ang manggas niya at pumunta ng kusina.Naglakad si Catherine palapit kay Logan at tinignan siya, tinanong niya, "Naisip mo na ba kung anong posisyon ang gusto mo?"Binaba ni Logan ang boses niya at sinabi, "May mga nakatagong camera na nakakabit sa living room, dining hall, sa kwarto mo, at sa kusina. Hindi na ako naglakas loob magpunta sa ib
"Paano ang isang bodyguard na tulad niya ang maglalakas loob kumain ng niluto ng magaling na President Lyons?" Ngumiti ng kaunti si Catherine.Tinignan niya ang gwapong mukha ni Wesley. Habang mas ngumingiti si Catherine, mas nanginginig ang puso niya.Mukhang simula noong nakilala niya si Wesley, may mahinahon at tahimik siyang itsura.Parehas ng itsura niya ngayon.Nagbago ba siya habang nasa proseso, o ganito na siya kahusay noon pa sa pagtatago ng tunay niyang kulay?Kung namatay nga si Ethan sa mga kamay niya, gaano kasama ang tao na ito para patayin ang pamangkin niya ng walang awa?Marunong ba magmahal ang napakasamang tao?Totoo ba ang pagmamahal niya para kay Catherine?Inisip niya kung ano ang sinabi ni Shaun. Nagtitimpi si Wesley dahil gusto niya maghiganti sa kanya. Siya ang magiging pangalawang Lea Hill.Lumabas ang ideya na iyon sa utak niya.May hinala siya na kung tama ang hula niya, baka mas maging malala pa siya kay Lea.Kahit gaano kasama si Mason noon, ma
Binabaan ni Elle ang boses niya. "Sa panahon na ito, sinasamahan ni Chance si Yael araw-araw at minsan ay dinadala niya ito para sa maternity check-up o para mamili. Hindi na ako naglakas loob sumunod ng malapit dahil natatakot ako na malaman ni Chance. Kahit papaano, sobrang galing niya hindi masundan.""Kung gayon… wala kang nalaman?" Sobrang nadismaya si Shaun. Nagkamali ba siya ng hula?"Hindi, may nalaman ako," Sabi ni Elle. "Kahapon, sina Chance at Yael ay nagpunta sa isang pribadong kainan para maghapunan. Hindi na ako naglakas loob pumasok pagkatapos nila, ngunit nakita ko rin sina Ivan at Charlie Campos dumating ilang sandali lang pagkatapos. Nanatili sila sa kainan ng mahigit isang oras."Ang kamay ni Shaun na nasa lamesa ay dahan-dahan niya niyukom. "Sobrang pagkakataon naman noon."Tumango si Elle ng may komplikadong titig. "Oo. Hindi katagalan pagkaalis nina Ivan at Charlie, sina Chance at Yael ay lumabas na rin. Si Yael ay parang nasa magandang mood.""Mukhang tama n
"Oo, noong kinilala namin si Suzie, binigyan siya ni Mason ng kaunting pera. Binigyan niya ito ng mas kaunti kaysa sa binibigay niya sa mga pamangkin niya. Hindi naging komportable si Liam doon at sinabi na wala naman talaga pakialam sa kanya si Mason simula noong bata pa siya." Mas lumalala ang pakiramdam ni Lea habang nagsasalita siya, at mas lalo niya namimiss si Liam.Tinaas ni Shaun ang kilay niya. "Kung gayon ay hindi ba iyon kakaiba para sa iyo? Pinapabayaan lang ba ni Mason ang sarili niyang anak dahil lang hindi ka niya gusto? Paano siya naging walang puso? Kahit ang mga tigre ay hindi kinakain ang sarili nilang anak."Naglabas ng matinding pagsisisi at pagkalungkot ang mata ni Freya. "Hindi ko rin alam kung ano ang nangyayari. Simula noong una hanggang sa huli, ginamit niya lang ako. Ngunit anak pa rin niya si Liam.""Kaya nga… hinihiling ko sayo na alalahanin ang nangyari noong gabing iyon. Sigurado ka ba na si Mason iyon? Naisip mo ba na baka kinamumuhian ka niya noon at
Ng ibaba ni Freya ang kanyang tingin, napagtanto niyang may nilagay na diamond necklace si Ryan sa kanyang leeg."Ikaw…""Ito ay isang regalo para sayo." Hinalikan siya ni Ryan sa noo. "Hindi pa kita nabibigyan ng regalo kahit na matagal na tayong nagde date.""Hindi iyan totoo. Lagi kang bumibili ng mga regalo ni Dani…”“Walang kwenta iyan. Ang pagbili ng mga regalo para sa aking anak na babae ay natural. Ang pagbili ng mga ito para sayo ay isang bagay din siyempre."Labis na naantig si Freya. Si Dani ay hindi anak ni Ryan, ngunit sinabi pa rin niya ang mga salitang iyon…Minahal niya talaga siya.Gayunpaman, siya ay napakahina at mahiyain."Kailan mo balak umalis? Ihahatid na kita sa bago mong tahanan," Sabi ni Ryan.“Balak ko lumipat bukas. Pupunta ang mga magulang ko sa Canberra kinabukasan. Magkakaroon tayo ng family dinner sa gabi."“Mm. Sasamantalahin ko ang pagkakataong manatili at kumain kapag pinapunta na kita, okay?" Hinawakan ni Ryan ang mukha niya at nagtanong.
Ibinaba ni Freya ang mga bagay na hawak niya. Lumingon siya at umikot sa baywang ni Ryan gamit ang dalawang kamay. "Walang tutulong dito. Kung patuloy akong mananatili dito, at patuloy kang... ganito, matutuklasan din tayo sa madaling panahon.""Tulad ng ano?" Ang malungkot na boses ni Ryan ay umalingawngaw mula sa kanyang leeg.“Basta... ganito. Gaya ng ginagawa mo ngayon." Namula si Freya. "Palagi kang naghahanap ng mga dahilan upang mapunta ako sa iyong lugar sa umaga o pumunta sa aking lugar pagkatapos ng trabaho sa gabi. May makakahanap na kakaiba sa madaling panahon. Kung lilipat ako, walang mga taong tumitingin sa bawat galaw namin. Magiging mas maginhawang mag date din sa labas."Ilang oras ding tinitigan ni Ryan si Freya. Siya ay napabuntong hininga. “Pero kailangan kong magtrabaho ng dagdag na oras ng madalas. Malalaman ng tatay ko kung hindi ako babalik pagkatapos ng trabaho. Kung madalas akong lumabas, maghihinala sila."“Huh?”Napakurap si Freya. "Anong gagawin natin?
...Sa parking lot sa ibaba.Nag thumbs up si Freya kay Catherine dahil sa paghanga. "President Jones, ang iyong dominanteng aura ay nag uumapaw ngayon lang. Napakasatisfying panoorin.”“Naiinis din ako kay Rodney. Hindi pa rin siya malinaw sa kanyang sitwasyon hanggang ngayon. Siya ay kumikilos na parang salamat sa kanya na nakuha namin ang Osher Corporation." Binuksan ni Catherine ang pinto ng kotse at pumasok."Tama iyan. Gusto niyang magpakita tayo ng respeto sa kanya? Sino siya sa tingin niya?"Isang harrumph ang pinakawalan ni Freya. Pagkasuot pa lang niya ng seatbelt ay tinawag siya ni Forrest. “Nakatakda na ang petsa ng paglipat sa villa. Sa susunod na Lunes na. Ang pamilya Lynch ay magkakaroon ng piging sa isang hotel at mag iimbita ng ilang kamag anak at kaibigan sa Canberra."Malapit na yan..." Nagulat si Freya."Diba sabi mo gusto mong umalis sa lalong madaling panahon? Kaya naman pinatrabaho ko ang mga contractor ng overtime. Ang pagsasaayos ay natapos na sa loob ng
Makalipas ang limang minuto, bumalik si Freya. Si Catherine at ang abogado ay tapos ng tingnan ang mga dokumento. "Walang problema. Pirmahan natin."Pagkatapos maglagay ng pirma nina Freya, Catherine, at Rodney, nagmamadaling sinabi ni Rodney, “Malaking araw ngayon. Payagan akong imbitahan kayong lahat na kumain sa malapit na restaurant. Kunin natin ito bilang isang pagdiriwang para sa tagumpay ng pagkuha ng Freycatheli—”“Sasamahan ka ni General Manager Hoffman mula sa aming kumpanya, President Snow. Si President Lynch at ako ay may ilang iba pang mahahalagang bagay na aasikasuhin mamaya." Magalang na tumanggi si Catherine ng hindi hinintay na matapos ni Rodney ang kanyang pangungusap."President Jones, ginagawa mo akong masama." Hindi masyadong maganda ang ekspresyon ni Rodney. "Dapat mong malaman na maraming mga lokal at overseas na kumpanya ang interesado sa pagkuha ng Osher Corporation. Gayunpaman, hindi ko sila pinansin. Unang pumasok sa isip ko si Freycatheli, at hindi ko sin
“Magaling iyan.”Naghiyawan ang lahat ng nasa meeting room.Sinabi ng tagapamahala ng departamento ng marketing, "Naisip pa namin na ang pagkuha ay tatagal ng ilang buwan. Hindi ako makapaniwala na makukumpleto sa loob ng isang linggo. Masyadong nakakagulat.""Ang Osher Corporation ay isang ginugol na puwersa. Ang paghawak ay magiging isang pag aaksaya lamang ng pera." Ngumiti ng mahina si Catherine. "Sige. Kapag matagumpay nating nakuha ang Osher Corporation, magkakaroon ng malaking pagbabago sa loob ng mga panloob na empleyado ng kumpanya. Syempre, tataas din ang katayuan ng Freycatheli sa Australia, kaya dapat maghanda ang marketing department. Ipaalam sa mga tagalabas ang tungkol sa pagkuha na ito, at linawin sa kanila na ang magiging boss ng Osher Corporation ay hindi na si Rodney kundi ang Freycatheli.""Pagkatapos ng acquisition, dapat bang tanggalin ang shop-in-shop ng Osher Corporation sa mga mall?""Hindi, ngunit baguhin ang lahat ng mga signage sa Freycatheli."“...”
Pagsakay ni Freya sa sasakyan ay nakonsensya pa rin siya.Ang pakiramdam ng pagiging malihim sa The Lodge ay tiyak na magpapahirap sa kanya sa kabaliwan maaga o huli.Hindi nagtagal, pinadalhan siya ni Ryan ng isang mensahe sa WhatsApp: [I miss you…]Halos itapon ni Freya ang phone niya sa message na iyon. Binabaliw siya nito.Pagkarating niya sa kumpanya, isang katulong ang nagdala ng bouquet sa kanya. "Manager Lynch, may nagpadala sayo ng bouquet."Ibinaba ni Freya ang test tube sa kanyang kamay, tinanggal ang kanyang gloves, at kinuha ang mga bulaklak na nakabalot sa pink na wrapping paper. Hindi lamang isang uri ng bulaklak ang naroroon. Sa katunayan, ang mga hydrangea, bellflower, tulips, at marami pang ibang uri ng magagandang bulaklak ay pinagsama sama. Ito ay napakarilag at mabango.May maliit na card sa bouquet. Binuksan ni Freya ang card, na nakasulat, "I miss you, my princess..."Wala siyang maisip na iba pang magsusulat ng ganoong katamis na salita maliban sa isang t
Laking gulat ni Freya kaya bumilis ang tibok ng puso niya. Napasilip siya sa pintuan ng kwarto. Ng mapagtanto niyang nakasara na ang pinto ay nakahinga siya ng maluwag.Gayunpaman, hindi siya ganap na komportable. Medyo kinakabahan pa rin siya.Paano kung biglang umakyat ang katulong?Paano kung…"Mangyaring manatiling nakatutok."Ang malalim at mahinang boses ni Ryan ay narinig mula sa kanilang manipis na mga labi.Hindi nakaimik si Freya. Paano siya mananatiling nakatutok?Palusot sila at nagmukha siyang magnanakaw.“Halika na. Na miss kita." Binigyan siya ni Ryan ng mahaba at malalim na halik habang kinulong ang mukha niya. Sa gitna ng mapusok na halik, paos ang boses ng lalaki na para bang may dumaan na kuryente sa kanya. Namamanhid ang buong katawan niya. “Na miss mo ba ako?”"...Bilisan mo."Hindi mapakali si Freya."Tinatanong kita kung na miss mo ba ako." Kinagat ni Ryan ang kanyang labi. "Kung hindi ka tapat sa akin, hindi kita bibitawan.""Namiss kita. Namiss kita
Matagal na rin simula nang makatanggap ng ganoong sampal si Heidi. Siya ay lumipad sa matinding galit. “Oo, problema ito ng iyong pamilya, pero si Freya ay aking goddaughter. Mangyaring umalis sa aming bahay ngayon din."Ng matapos siyang magsalita, kinaladkad ng ilang bodyguard sa likod niya si Rodney palabas ng The Lodge.Nagbabala si Heidi, “Tandaan mo siya. Hindi ko na siya gusto sa The Lodge."Galit na galit si Rodney. "Aunty Heidi, huwag kang snob.""Snob ako?" Si Heidi ay nadala sa pagkagalit.Sa kabutihang palad, hindi nagtagal ay naalis si Rodney.Medyo natulala sina Freya at Ryan. Hindi nila inaasahan na magiging ganoon ang mga bagay.Si Nathan, na napahawak sa gitna, ay nakaramdam ng pinaka naiilang. "Bakit galit na galit ka sa isang bata?""Hindi mo ba narinig kung gaano siya sarcastic?" Galit na sinabi ni Heidi, "Sapat na ako sa kanya. Ang ginawa niya ay nagdulot ng napakaraming problema para sa amin, ngunit kailangan naming ayusin ang kanyang gulo. Bukod dito, ang
Dinala nina Freya at Ryan si Dani sa harap ng bakuran para mag almusal.Si Dani, na nasa yakap ni Ryan, ay tumingin sa paligid gamit ang malaki at maitim niyang mga mata.Walang kahihiyang sumama si Rodney. "Dani, ihahatid kita sa bahay ni Lola, okay?"Agad na napalingon si Dani. Pinulupot niya ang kanyang mga kamay sa leeg ni Ryan na para bang si Ryan ang kanyang biological father.Nagseselos si Rodney. “Ryan, ibalik mo sa akin ang anak ko. Ibinabalik ko siya sa dating tirahan, at ngayon lang sinang ayunan ni Freya.""Maaari mo siyang dalhin doon pagkatapos kong umalis para sa trabaho." Seryosong sabi ni Ryan, “Ayokong makipaghiwalay si Dani sa akin ngayon. Kung pilit ko siyang ibibigay sayo, iiyak siya. Hindi na siya ang sanggol na walang alam. Maaari na siyang gumulong, at mayroon siyang sariling mga opinyon. Naiintindihan mo ba?""Naiintindihan ko, at iyon ang dahilan kung bakit gusto kong makipag bonding sa kanya." Naiinip na sinabi ni Rodney, “Ryan, sinusubukan mong maging