"Mara," habang abala sa pagkukwentuhan ang mga magulang nila ay saglit naman niyang hinablot ang kamay ng dalaga at siyaka maingat na pumasok sa dating kwarto niya.Pinasandal niya ang nobya sa pader at pinakulong gamit ang kaniyang mga bisig. Nabigla naman ang dalaga sa ginawa nito at bumilog ang kaniyang mga mata."An- Andrew, ano ba ang ginawa mo? kung ano man iyang tumatakbo diyan sa isipan mo, please lang. Huwag muna ngayon, huwag dito sa bahay ng magulang mo," dahil sa sinabing iyon ay bigla na lang napangisi sa labi ang binata at umiling ng ulo."Ano ba ang sinsabi mo diyan? sandali nga lang. Huwag mong sabihin na iniisip mo ngayon na may gagawin ako sa'yo rito ngayon?" pilosopo niyang inilapit ang kaniyang mukha sa harap ng nobya at tinititigan ang kaniyang mga mata."A- Andrew," mautal na sambit nito at napalunok na lang ng malalim dahil sa sobrang kaba. Muli
Dalawang araw, bago ang kasal dapat naming dalawa ni Mara. Binisita ko ang isa sa mga matalik kong kaibigan na nasa hospital, pagkatapos manganak ng kasintahan niya.Pagkatapos naming mag-usap dalawa ay sandali naman akong nagtungo sa banyo bago ko lisanin ang lugar na iyon. Nung binuksan ko ang zipper ng aking pantalon ay tila nabigla naman ako ng mapansin ko na parang may kakaiba yata sa aking ari.Well, hindi ko itatanggi na pinagpala talaga ako, ngunit habang tumatagal o lumilipas ang panahon ay para bang nag-iiba na rin ang normal nitong anyo.Napailing lang ako sa aking ulo at hindi ko iyon gaanong pinagtuunan ng pansin.Normal lang siguro iyon.Ang sabi ko na lang sa sarili ko."Sige, bro. Alis na ako." Pagkatapos kong makapagpaalam sa kanila ay kaagad rin akong sumakay ng elevator, mula tenth floor hanggang first floor. Habang tinititignan ko
(The wedding day)Araw ng kasal naming dalawa ni Mara, pero nasa loob lang ako ng isang private hotel room. Nakaupo lang sa tapat ng pintuan habang lumalagok ng alak sa boteng hawak ko.Naduduwag akong harapin siya sa harap ng altar at alam ko naman na hindi rin matutuloy ang aming kasal, sa oras na malaman niya ang tungkol na kalagayan ko.Ramdam ko ang sobrang init mula sa aking dibdib. Hindi dahil sa alak na iniinom ko kundi sa sobrang panlulumo na nararamdaman ko sa aking sarili.Halos napasigaw na lang ako ng buong lakas at inihagis ang bote ng alak sa kung saan. Napasapo na lamang ako sa aking noo gamit ang sariling dalawang kamay.Mabigat na paghagulgol ang aking pinakawala habang sunud-sunod ang pagtulo ng mga luha ko sa mata."Mara, i'm sorry. Patawarin mo ako. Wala akong kwentang lalaki! hindi ako karapat-d
Andrew's POVMahigit tatlong taon na ang nakakalipas, magmula noong iniwan ako ni Mara at nagtungo sa ibang bansa. Sinubukan kong habulin siya at pigilan sa binabalak niya, ngunit huli na ang lahat. Wala na akong nadatnan pa at hindi ko na siya nahagilap pa. Halos napasuntok na lang ako ng malakas sa pader at paulit-ulit na sumisigaw ng malakas. Karma ko ito.Ano pa nga ba ang karapatan kong pigilan siya, kung ako naman ang dahilan ng pag-alis niya? Pagkatapos ng tatlong taon, ang buong akala ko ay makakalimutan ko na siya. Ang akala ko ay makakapag-move on rin ako sa kaniya at matatanggap rin ng aking puso na hanggang doon na lang talaga kaming dalawa. Kaya ginugol ko na lamang ang buong oras at atensyon ko sa pagtatrabaho o nililibang ko na lang ang sarili ko sa maraming bagay. Subalit sa huli, siya at siya pa rin ang sumasagi sa isipan ko.
Andrew's POVNaalimpungatan ako ng marinig ko ang sunud-sunod na pag-ring ng cellphone ko. Kinapa-kapa ko ang aking side table upang kunin yung cellphone na kanina pang tumutunog. Pagkakuha ay kaagad ko rin itong sinagot na hindi inaalam kung sino ba yung tumatawag sa akin. "Yes, hello?" tamad na tamad kong turan sa kaniya. "Hi! good morning, Mr. Herras. Nag-send ako ng email sa'yo kagabi. I'm waiting for your response, pero mukhang hindi mo yata na-receive yung message ko. I'm just wondering if you have a free time today," pagkasabi niya ay sandali kong minulat aking mga mata at tinignan ang phone number na tumatawag sa akin.Napansin ko rin na may dalawang messages pala akong natanggap sa kaniya kagabi, pero nang dahil sa sobrang kalasingan ko ay hindi ko na ito nabasa pa o napansin. "I'm sorry, sir. If i didn't response on you ri
Andrew's POV"Andrew?" ang bigla na lang bumigkas sa kaniyang bibig. Tila bigla ding tumalon ang puso ko sa tuwa nang muli kong marinig ang boses niya at pagtawag niya sa aking pangalan. "Pardon?" ang sinabi ko sa kaniya. Tumalikod naman siya at parang pinupunasan ang luha sa kaniyang mga mata.Pinili kong magpanggap na walang alam o hindi ko siya kakilala. Nang sa ganoon ay hindi ako makasagabal sa nalalapit nilang dalawa ng fiancee niya at hindi siya mailang sa akin. "Pasensya na. Magkakilala ba tayong dalawa o nagkita na ba tayo nuon? mula kasi noong maaksidente ako sa car accident ay naapektuhan ang aking memorya at nawalan ako ng alaala." Pagkasabi ko sa kaniya ay muli siyang napaharap sa akin na may bakas ng pagkagulat sa kaniyang mukha. "Amnesia?" aniya na may pagmumugto ng mga mata. Tumango lang ako at pasubaling napakamot sa aking batok.
Liza's POV"Hoy, Liza. Nasaan yung ambisyosa mong kaibigan na si Mara? mukhang madalang ko na lang siyang nakikita ngayon ha?" ang sabi ni Luna sa akin ang bully sa loob ng classroom namin at madalas niyang pag-initan si Mara kahit wala naman talagang matinong dahilan o basta't maisipan lang niyang mapagtripan ito. "Puwede bang tigilan mo na si Mara? wala naman siyang ginagawang masama sa'yo ha?" pagkasabi ko ay napangisi naman siya at malakas akong itinulak sa balikat. Matapang at malakas lang ang loob niya dahil nag-iisa lang ako at may mga kasama siya. "At bakit ko naman siya titigilan? bakit, Liza? matapang ka na ba ngayon dahil nakahanap ka ng kakampi mo? nakalimutan mo na ba kung ano ka dati, bago mo pa man siya makilala?" pabulong niyang turan sa akin habang pinaglalaruan ang suot kong ID lace.Hindi naman ako nakaimik kaagad sa kaniya at nakatitig lang ako sa mga mata niya. Big
Liza's POVApurahang lumapit si Luna sa kinaroroonan ni Mara at akmang sasaksakin ito ng gunting hawak niya nang bigla na lang sumulpot sa harapan nila si Andrew. "Andrew?" mahinang saad ko sa aking sarili. Laking gulat naming lahat nang saluhin niya yung matalas na gunting sa pamamagitan ng kaniyang kama, kaya nasugatan siya at tumulo ang dugong dumadaloy mula sa palad niya. "Ayos ka lang ba? nasaktan ka ba?" subalit ang mas ikinabigla ko ay nung tumingin siya kay Mara na may pag-aalala sa kaniyang mukha. Ano ang ibig sabihin ng mga titig niyang iyon sa mata? Hindi kaya may lihim siyang pagtingin para kay Mara? Hindi ito maaari, kailangan ko siyang pigilan bago pa man mahuli ang lahat. Palapit pa lamang sana ako sa kanila nang itulak papalayo ni Andew, si Luna, dahilan para mawalan ito ng balanse at
"Paniguradong masaya na si Lolo Andrew, kung nasaan man siya ngayon." Ang winika ni Juanito sa kaniyang nobya habang nakatayo ito sa harap ng puntod ni Andrew."Siya nga pala, maaari ba akong magtanong tungkol sa lolo mo?" usisa ni Maria sa kaniya."Oo naman. Ano ba yung itatanong mo?" nakangiting saad nito sa kaniya."Bakit dito inilibing ang lolo mo, imbis sa tabi ng asawa niya?" tanong niya, sabay inakbayan siya sa balikat ni Juanito."Ang totoo niyan hindi talaga sila ikinasal dalawa. Nabuntis si Lola noon ng ex boyfriend niya at hindi siya pinagutan nito. Tinakbuhan siya nito at nagtago sa malayong lugar kung saan hindi siya mahahanap ni Lola." Ang tinugon niya sa kaniya."Ibig mong sabihin, hindi niya tunay na anak ang Papa mo?" aniya at saka naman tumango sa ulo si Juanito."Hindi man niya tunay na kadugo si Dad, pero itinuring niya kami na parang tunay niyan
(Andrew's Epilogue)Nabalitaan ko na lang mula sa mga dati naming mga kakilala at kaibigan noon, na namaalam na si Mara.Huli na nang malaman ko ito at limang taon na ang nakakalipas magmula ng pumanaw siya.Pasikreto akong tumungo sa puntod niya na walang ibang kasama, kun'di ako lamang mag-isa.Matanda na kasi ako at hindi na rin gaanong kalakasan ang mga buto't laman ko. Makalimutin na din ako at palagi akong naliligaw ng daan, kaya madalas akong sinasamahan ng apo kong si Juanito.Pero nung nalaman ko ang tungkol kay Mara ay inilihim ko sa kaniya ang plano kong pagpunta sa puntod niya.Ayokong makaabala pa sa kaniya lalo na't marami rin siyang inaasikaso tungkol sa nalalapit nilang kasal ng kasintahan niyang si Maria.Sa araw na iyon ay tumakas ako sa bahay namin. Dala ang lumang pitaka ko na halos magsasampung taon na at isang pirasong rosas na binili ko lang sa batang naglalako ng
(Epilogue)"Masyado ba kitang pinaghintay ng matagal?" Bigla na lang napalingon si Mara sa pamilyar na boses na kaniyang narinig."Ethan?" aniya na bakas ang pagkagulat sa kaniyang mukha.Gumuhit naman ng malawak na ngiti sa labi ang binata at saka ito humakbang palapit sa kaniya. Halos natulala naman si Mara at hindi makapaniwala nang muli niyang masilayan ang mukha ni Ethan."Patawad kung pinaghintay kita ng kay tagal." Mahinang sambit nito sa kaniya.Bigla naman tumulo ang luha sa gilid ng mata ni Mara, habang pinagmamasdan niya si Ethan."Siya nga pala, para sa pinakamamahal ko." Dugtong nito sabay inilabas mula sa likod niya ang isang palumpon ng mga rosas.Tinitigan muna ito ni Mara at saka siya gumuhit ng ngiti sa kaniyang labi."Namiss kita ng sobra, Mara. Patawad kung iniwan kita ng mag-isa at pinaghintay
Mara's POVSumapit ang araw na pinakahihintay naming dalawa ni Ethan, ang araw ng kasal naming dalawa.Kahit bumigay na rin ang kaniyang katawan at hindi na siya nakakakita pa ay tinuloy pa rin namin ang aming kasal. Hindi ako umalis sa tabi niya, katulad ng mga ipinangako ko sa kaniya. Inalagaan ko siya at binantayan minu-minuto, oras-oras. Ayokong mawalay siya sa aking paningin kahit isang segundo lang o kahit sa isang kisapmata. Kung minsan ay napapaiyak na lang ako sa loob ng banyo at tinatakpan ang aking bibig, upang mailabas ang bigat na nararamdaman ko sa aking dibdib. Nalaman ko na lang din na tumungo na si Andrew sa ibang bansa, upang kamtin ang matagal na niyang pinapangarap na maging isang professional photographer.Hindi na rin siya naka-attend pa ng kasal naming dalawa, marahil ay dahil ayaw na rin niya akong makita pa. Pagkatapos kong bitawan sa kaniya ang masasakit na salitang iyon at mas nakakabuti na rin iyon para sa ikatatahimik naming lahat.
Mara's POVTinungo ko ang hospital na nakasaad sa medical result ni Ethan. Sumakay ako ng taxi upang mas mapabilis ang pagpunta ko roon, pagkababa ko naman ng sasakyan ay pinagmasdan ko ng maigi ang nasabing hospital. Kung hindi ako nagkakamali ay ito yung hospital na kung saan na-confined ang lola-lolahan nuon ni Ethan at kung saan din ako dinala nuon ni Andrew nang ako ay mapilayan, pagkatapos kong madulas sa loob ng banyo. Hindi na ako nagpatumpik-tumpik pa at tumuloy na nga ako sa loob nito. Pagkapasok ko naman sa loob ay nadatnan ko ang ilang mga pasyente roon na nagpapabilad sa araw o kaya naman ay naglalakad-lakad.Pinagmamasdan ko ang bawat paligid ko, nagbabakasakaling makikita ko lang siya doon bilang isa sa mga pasyente. Sinubukan ko muling tawagan siya sa phone number niya, pero nakapatay pa rin ito at wala akong ring na naririnig. Sa kabil
Mara's POV Mahigit dalawang linggo ko nang nakakasama si Andrew sa lahat ng mga lakad ko, upang kumpletuhin ang mga kakailanganin sa nalalapit naming kasal ni Ethan at kung saan siya din dapat ang gumaganap sa ginagampanan ni Andrew ngayon. Halos mahigit dalawang linggo ko na ring hindi nakikita si Ethan, ni hindi man lang siya tumatawag sa akin upang kamustahin ako o kahit alamin man lang ang lagay ng preparation namin para sa kasal.Sa tuwing tinatawagan ko naman siya sa phone number niya ay palagi siyang out of coverage o kaya naman ay abala sa pagtatrabaho niya bilang isang doktor. Subalit, habang lumilipas ang segundo, minuto, oras at panahon ay unti-unti na din nagiging delikado ang nararamdaman ko para kay Andrew. Pakiramdam ko ay bumalik na naman ako sa dating ako na marupok at patay na patay sa kaniya.Sa tuwing nakikita at nakakasama ko siya ay mas lalo pan
"Good morning, may i ask for, Doktor Ethan?" ang sabi ni Liza sa isang nurse receptionist sa nurse station. "Si Dok Ethan ba ang hinahanap mo?" kaagad din naman siyang napalingon sa babaeng doktor na nagsalita mula sa likuran niya. "Yes," tugon niya habang pinagmamasdan niya ito mula ulo hanggang paa at pabalik. "Ako nga pala si doktor Ara, close friend at katrabaho ako ni dok Ethan." Pagpapakilala nito sa kaniya, sabay nilapag ang isa niyang kamay upang makipagkamayan sa kaniya. Hindi naman nagdalawang isip na hawakan ito ni Liza at ngumiti na lang sa kaniyang labi. "Ako naman si Liza, matalik niyang kaibigan." Pagpapakilala naman niya. "Ahh, i see. Puwede bang makausap muna kita sandali?" pagkasabi nito ay kaagad din naman silang nagtungo sa office nito, habang pinagmamasdan naman ng dalaga ang itsura ng office nito sa loob. "Pa
Sandaling hininto ni Andrew ang sasakyan sa isang tabi nang mapansin niyang nakatulog na pala si Mara sa tabi niya habang sila ay bumabyahe patungo sa bahay nito. Maingat siyang lumapit at inayos ang ulo nitong nakatabingi upang hindi mangalay ang kaniyang leeg. Pagkatapos non ay hinawi niya ang hibla ng buhok nitong natatakpan ang kalahati niyang mukha at saka sinilid sa likod ng tenga niya. Tahimik niya itong pinagmamasdan at naisipan niyang kuhanan ito ng litrato. Mga tatlong kuha ang ginawa niya at siyaka ito muling pinagmasdan ng maigi. "Paano ka nakakatulog ng mahimbing na katabi ako? ang lalaking nagpapaiyak sa'yo palagi at nagwasak ng iyong puso?" mahinang turan niya habang tinititigan niya ang maamo nitong mukha. "Patawad kung nanggulo na naman ako sa buhay mo. Patawad kung nagpakita na naman sa'yo ang manlolokong lalaking ito, patawad kung ito lang din ang magagawa
Kasalukuyang nasa loob ng italian restaurant si Mara, nakaupo sa reservation table na pina-reserve ni Ethan para sa kanilang dalawa at halos labing limang minuto na siyang naghihintay roon, ngunit hindi pa rin dumarating ang kaniyang nobyo.Nang may biglang nagsalita mula sa likuran niya at mabilis naman siyang napalingon sa pag-aakalang si Ethan na nga yung lalaking nakatayo roon."Mara?""Ethan-" subalit laking pagtataka na lamang niya nang makita si Andrew at tila parehas pa silang nagulat sa isa't-isa."A-anong ginagawa mo rito?" usisa ng dalaga sa kaniya na may bakas ng pagtataka sa mukha niya.Halos napatayo rin siya at palingon-lingon sa paligid nila, upang hagilapin ang fiancee nito subalit ni anino nito ay wala siyang nakita."Pinapunta ako rito ni Mr. Ethan at may importante raw siyang sasabihin sa akin," ang tinugon naman ni