Kabanata 2

Ang ruby pendant ay pamana ng aming pamilya.

Mayroong dalawa pendant na ganito. Ibinigay ko kay Benedict ang isa sa kanila para ibigay sa kanyang magiging kasintahan. Si Jeremy ay kukuha ng isa pa kapag siya ay nasa tamang edad na. Samantala, itinago ko ito para sa kanya.

Maliwanag, mali ang naisip ni Yvonne.

Kinuha niya ang kwintas sa leeg ko sa sobrang galit. "Sinungaling ka, Benedict Fuller! Sinabi mo sa akin na ako lang ang mahal mo. Paano mo ako maloloko sa matandang babaeng ito?

"I hate you! I hate you!

"Masakit ang puso ko, pero hindi ko pa rin mapigilan ang sarili ko na mahalin ka," bulong niya sa sarili sa kabaliwan. Tapos, nagdilim ang mga mata niya. "Kung mamatay sila, wala nang hahantong sa pagitan natin. Oo. Ayan!"

Kinuha niya ang phone niya at may tinawagan. Pagkaraan ng ilang sandali, narinig kong sinabi niya, "Francis, kailangan mong tulungan akong protektahan ang relasyon ko!"

Wala na akong panahon para makita siyang nawawala sa sarili. Gumagapang ako papunta sa kama ni Jeremy, tinitigan ko siya habang lalong sumama ang kulay ng kanyang kutis.

"Pakiusap, iligtas mo ang anak ko!" nagmakaawa ako. "Nakagat siya ng makamandag na ahas. Kapag hindi mo siya tinulungan, mamamatay siya!"

Sinubukan din ng ibang nurse na kausapin si Yvonne. "Tara na. Lagot tayo kung mamamatay ang bata. Ihatid na lang muna natin siya sa emergency room."

Malamig na ngumuso si Yvonne at binigyan ng matalim na tingin ang ibang mga nurse. "Sigurado ka bang gusto mong pumanig sa homewrecker na ito?

"Huwag mong kalimutan. Ang tatay ni Benedict ang CEO ng ospital na ito. Kapag napakasalan ko siya, ako na ang magdedesisyon kung mapo-promote ka o hindi."

Nang marinig ito, nagkatinginan ang ibang mga nurse bago naglakad palayo, kunwari ay abala sa ibang bagay.

"Yvonne, please. Ipasok mo ang anak ko sa emergency room. Mamamatay na siya!" nagmakaawa ako.

Malamig ang ekspresyon ni Yvonne, at puno ng malisya ang mga mata. "Yun nga eh. Gusto ko na siyang mamatay. Yun lang ang paraan para hindi siya tumayo sa pagitan namin ni Benedict pagkatapos naming ikasal!

"Ayokong pumagitan sa amin ni Benedict ang bastardong ito. Ayokong maging madrasta."

"Hindi illegitimate son ni Benedict ang anak ko," mabilis kong paliwanag. "Kapatid siya ni Benedict."

Sinipa ako ni Yvonne sa dibdib. “Paano mo masasabing kapatid ng boyfriend ko ang bastos na ito kung anak mo ang tawag sa kanya?

"Grabe ka. Ang susunod mo ba na sasabihin ay nanay ka ni Benedict?"

sabay tango ko. "Oo! Nanay ako ni Benedict. Ang tunay niyang ina."

Sandaling nagpakita ng pagkalito sa mukha ni Yvonne. Tinitigan niya ako ng maigi.

Maya maya pa ay bumukas ang pinto ng ospital.

Isang grupo ng mga tao ang sumugod na may hawak na mga stick. Ang lalaking nangunguna, na may kulay na blonde ang buhok, ay sumigaw, "Sino ang malanding babae na nagtatangkang nakawin ang boyfriend ng kapatid ko?"

Nakaluhod ako sa lupa, namamaga ang pisngi ko, at magulo ang damit ko.

Tumayo si Yvonne sa harapan ko na may pangit na ekspresyon sa mukha. "Siya iyon, Francis," sabi niya. "Sinasabi niya sa akin ngayon na siya ang ina ni Benedict."

Ngumisi si Francis Sinclair. Tinignan niya ako ng isang beses at walang respetong sinabing, "Kung siya ang asawa ng CEO, ako ang CEO! Tinatakot ka lang niya para tumigil ka, Yvonne."

Nawala ang pagkalito ni Yvonne. "Salamat at dumating ka, Francis! Kung hindi, baka nadaya ako nitong homewrecker!"

Lumapit siya sa akin at sinampal ako ng sunod-sunod na beses.

Nagpanting ang tenga ko, pero hindi ako naglakas loob na lumayo. "Pakiusap, iligtas mo ang anak ko. Iligtas mo ang anak ko. Nakikiusap ako," patuloy kong pagmamakaawa.

Biglang sumilay ang kalupitan sa mga mata ni Yvonne. “Sa totoo lang, maililigtas ko siya kung huhubarin mo ang iyong damit at sasampalin mo ang iyong sarili. Kailangan mong sabihin na isa kang malandi at homewrecker habang ginagawa mo iyon at humingi ng tawad sa akin sa camera.

"Sabihin mo na hindi mo dapat pinakialaman ang relasyon namin ni Benedict!"