Kabanata 3

Nagulat ako sa hindi makatwirang kahilingang ito.

Inip akong tinulak ni Yvonne. Hinawakan niya si Jeremy sa buhok at isiniksik ang mapula niyang mukha sa mukha ko.

Ako ay lubos na nawalan ng pag-asa.

Nakatayo sa paligid ko ang matipunong mga kawatan ni Francis. Napatingin sila sa akin, ang mga mata nila ay gumagala sa dibdib ko.

Hinawakan ko ang shirt ko na nakasara sa kwelyo at umiling, bumagsak ang mga luha.

Malamig na tawa ni Yvonne. "Hindi naman ako nagmamadali. Hindi lang ako sigurado kung may oras ba itong maliit na bastardo na ito para hintayin kang maghubad ng damit mo."

Mas lalong bumilis ang pagpatak ng luha ko.

Sinabi sa akin ni Benedict ang tungkol kay Yvonne noon. Sinabi niya sa akin na mabait siya.

Napatingin ako sa masungit na babae sa harapan ko at natatakot.

Nakatingin pa rin sa paligid ko ang mga lalaki.

"Hubarin mo nga yang damit mo! Manloloko ka na nga. Ano pa bang dapat ikahiya?" sabi nila. "Nakikita ko yang umbok sa dibdib mo. Ano ang tinatago mo sa ilalim ng damit mo? Tanggalin mo at tingnan natin!"

Kinuha ni Yvonne ang kanyang telepono at nagsimulang mag-record. "Ang kamandag ng ahas ay tumatagal ng halos isang oras upang makapatay. Isipin mo ito sa iyong sarili. Ilang oras pa ang natitira mo?"

Wala akong choice. Kailangan kong gawin ito para kay Jeremy. Napapikit ako ng mariin, mabilis kong hinubad ang aking blouse.

Sumipol si Francis. "Aminin mo, Yvonne, ang ganda ng katawan ng babaeng ito."

Lumaki ako sa isang striktong pamilya at nang maglaon ay nagpakasal at nagkaroon ng mga anak ayon sa mga pamantayan, kaya hindi ako kailanman napahiya nang ganito sa aking buhay. Kinagat ko ang ibabang labi ko hanggang sa dumugo ito. "Ililigtas mo ba ang anak ko ngayon?"

Hindi pa rin nakuntento si Yvonne. Ginalaw niya ang camera, kinunan ako mula ulo hanggang paa. Inilayo ko ang aking ulo, ngunit hinawakan niya ako sa baba at pinilit akong tumingin sa camera. “Bakit ka ba nagmamadali? Damit mo lang ‘yon. Tanggalin mo rin yang bra mo.

"At saka, hindi mo ba ako narinig? Sabi ko, tanggalin mo yang damit mo at sabihin mo sa camera na isa kang malanding babae at homewrecker!"

Humarap sa akin si Francis. "Oo nga! Tanggalin mo yang bra mo! Bilisan mo!"

Napangisi si Yvonne. "Ayaw mong gawin ito? Kung gayon, hahayaan na lang natin itong bastardo na ito..."

Sa takot kong gawin niya ang pananakot niya, mabilis akong sumagot, "Gagawin ko!"

Nanginginig akong lumapit at tinanggal ang pagkakakabit sa bra ko.

Galit na tumitig sa akin si Yvonne habang nakatingin ako sa camera at dahan-dahang sinabing, "Ako ay isang homewrecker. I'm a bitch. Please iligtas mo ang anak ko..."

Sinampal ako ng malakas ni Yvonne kaya napatagilid ang ulo ko.

"Sino bang nagsabing idagdag mo yang last part na yan? Kailangan ko lang na aminin mo ang mga kasalanan mo. Wag ka na magsalita ng ibang bagay."

"Hindi talaga siya bastardo," pagmamakaawa ko. "Siya ang nakababatang kapatid ni Benedict. Please iligtas mo nalnag siya. Wala akong gagawin sa iyo hangga't iligtas mo siya."

Ngumisi si Yvonne at humalukipkip. "Wala kang gagawin sakin? Ang ang karapatan mo para sabihin yan. Huwag mong lokohin ang sarili mo."

Hinawakan niya ulit ako sa buhok at sinandal ang ulo ko sa pader. "Ang yabang mong babae! Nandidiri ako sayo!"

Parang hindi pa nakuntento, sinigawan niya ang mga nasa likod niya, "Ano pa ang hinihintay niyo? Ilabas niyo na ang mga phone niyo at i-film ito!"

Sa buong paligid ko, nag-flash ang camera sa bawat direksyon. Walang paraan para magtago ako sa kanila.

Habang sinusubukan kong tumakas sa takot, nabangga ko si Jeremy sa kama. Kusa kong inabot at hinawakan ang kamay niya para pakalmahin siya.

Sandali lang.

Bumagsak ang puso ko.

Bakit ang lamig ng kamay ni Jeremy?

Nagkaroon ako ng masamang pakiramdam. Paulit-ulit kong sinasabi sa sarili ko na hindi pwede, pero umabot pa rin ang kamay ko sa ilong niya.

Hindi humihinga si Jeremy.

Paanong hindi siya makahinga?

Sa sobrang galit, niyugyog ko ang katawan ni Jeremy, pero kahit anong gawin ko, nanatili siyang malata at walang buto.

Patay na si Jeremy.

Nang malaman ko ito, napuno ako ng galit. Tiniis ko lahat ng kahihiyan ni Yvonne para lang maipasok si Jeremy sa emergency room, pero ngayon patay na siya.

Walang dahilan para ipagpatuloy ko ito.

Dahan-dahan akong bumangon sa kama at hinawakan si Yvonne ng may mapang-asar na tingin. Pinatay ng babaeng ito ang anak ko.

Napaatras ng ilang hakbang si Yvonne. "Ikaw... Anong ginagawa mo?"