Chapter 92Jammie POVNapangiti ako nang lihim nang makita ko ang reaksyon ni Emer nang makita niyang may kasama ang bunso naming kapatid. Si Emer ay matagal nang barkada namin ni Jimmie, kaya alam namin kung paano siya mag-isip at magdala ng emosyon. Pero kanina, parang hindi na siya ang dating Emer na confident at laging kalmado. Para siyang nahuli sa akto—hindi ko maiwasang mapailing."Ang saya no? Para bang nakita natin ang isang eksena sa drama," sabi ko kay Jimmie habang iniangat ko ang baso ng juice ko."Tama ka," sagot niya habang tumatawa. "Pero aminin mo, Jammie, medyo mas kampi ka kay Emer kaysa kay Xavier, di ba?"Napangiti ako at siniko siya nang bahagya. "Hindi naman sa ganun. Pero iba kasi si Emer. Barkada natin siya, kaya mas kilala natin ang ugali niya. Pero si Xavier... wala akong masabi sa kanya—hindi ko pa kasi siya kilala ng lubusan.""Well, sa tingin ko, parehong may laban," sabi ni Jimmie habang umakto na parang ini-interview ang sarili. "Kaya lang, depende yan
Chapter 93Kinabukasan, maaga akong gumising upang pumunta sa kumpanya. Bukod sa trabaho, gusto ko ring makaiwas sa paninermon ni Mom at Dad tungkol sa apo na paulit-ulit nilang binabanggit.Ang akala ko, tulog pa ang kambal kong si Jimmie. Pero nagulat ako nang makita siyang nakabihis na rin at handa na para sa trabaho. Mukhang pareho kaming may parehong plano—ang makaiwas kay Mom."Maaga ka rin pala," bulong ko habang binababa ang kurbata ko."Syempre," sagot niya habang inaayos ang kwelyo niya. "Ayokong marinig ang lecture ni Mom ulit."Maingat kaming bumaba sa hagdan ng mansyon. Tinitiyak namin na hindi magigising si Mom habang palabas kami. Ngunit pagdating namin sa baba, halos mapahinto kami sa takot nang biglang marinig ang boses niya."Yung apo namin, wag ninyong kalimutan," sabi ni Mom na nakaupo sa sofa, nakataas ang kilay at may hawak na diyaryo.Halos mabitawan ko ang hawak kong bag. Si Jimmie naman ay mukhang napalunok nang malalim. Napatingin kami sa isa’t isa, parehong
Chapter 94Habang patuloy na nag-uusap kami ni Claire tungkol sa mga proyekto, hindi ko na kayang pigilan ang curiosity ko. Naisip ko, kung ito na nga ang pagkakataon, bakit hindi ko simulan ang tanong na matagal ko nang gustong itanong?"Claire," sabi ko, habang tinitingnan ko siya, "may nobyo ka na ba?"Napansin ko ang bahagyang pag-angat ng kilay niya, tila naguguluhan sa tanong ko. Pero hindi siya nagmadaling sumagot. Pinili niyang magbigay ng isang ngiti, isang uri ng pag-iwas na alam kong hindi niya sinasadya. "Wala po, Sir Jammie. Mas nakatutok ako sa trabaho ngayon."Nagkaroon ako ng isang mabilis na hinuha sa sagot niyang iyon. Mukhang hindi siya ang tipo ng babae na basta-basta magkakaroon ng relasyon, lalo na kung hindi ito makikinabang sa kanyang personal na buhay. Ngunit may iba pang aspeto na ako'y interesado."Bakit, wala bang pagkakataon na maghanap ka ng... espesyal na tao?" tanong ko, pilit na ginagawa itong casual.Ngumiti siya ng bahagya, ngunit may halong seryoson
Chapter 95Matapos naming tawagan si Claire at matiyak na kailangan niyang makonsulta sa hospital, nagmadali kami ni Jimmie na mag-ayos. Hindi namin alam kung gaano kalaki ang nangyaring emergency sa pamilya ni Claire, pero gusto naming maging naroroon para sa kanya, lalo na sa mga ganitong pagkakataon.Habang nagsusuot ng coat si Jimmie, natanaw ko sa kanya ang isang seryosong ekspresyon. "Sigurado ka ba sa ginagawa natin?" tanong niya, tila nag-iisip din kung paano magiging angkop ang kanilang pagtulong kay Claire."Oo, kailangan natin itong gawin," sagot ko. "Kahit na hindi pa natin alam lahat ng detalye, makikita natin kung anong kailangan niyang tulong, at baka sa pamamagitan nito, mas mapalapit tayo sa kanya."Nagmadali kaming lumabas ng opisina at dumiretso sa parking lot. Pagpasok namin sa kotse, nagsimula nang magmaneho si Jimmie. Lahat kami tahimik, nag-iisip kung anong klase ng tulong ang dapat ibigay at kung paano namin susundan ang mga susunod na hakbang."Maganda rin sig
Chapter 96Jimmie POVNasa loob kami ng hospital, at habang nag-aalala si Claire sa kalagayan ng kanyang ama, ako naman ay pilit na pinipigilan ang sarili na mag-alala. Hindi ko alam kung paano nagsimula ang lahat ng ito, pero nararamdaman ko ang bigat ng responsibilidad na iniatang sa aming dalawa—lalo na kay Claire. Ang desisyon na ginawa namin ay hindi biro. Hindi ko alam kung paano magiging magaan ang mga susunod na araw, pero kinakailangan namin itong gawin. Para sa kanya, at para sa akin.Habang nakaupo ako sa lobby ng hospital, naaalala ko ang mga sinabi ni Jammie kanina. Nang marinig ko mula sa kanya na kung ito ang paraan para matulungan si Claire at ang kanyang ama, gagawin niya, hindi ko maiwasang magtaka. Wala siyang kalaban-laban. Gusto niyang tumulong, at ang hirap noon. Paano nga ba ito magiging tamang desisyon para sa lahat ng taong sangkot?Kahit na magkaiba kami ng landas, pareho naming alam na may kailangan kaming gawin para sa pamilya. Kung kaya naming magtrabaho b
Chapter 98"Salamat po, tita," sabi ni Claire, habang ipinapakita ang magaan na ngiti sa mukha.Si Mom, na tumayo at iniabot ang kamay kay Claire, ay ngumiti at tinapik ang balikat nito. "Mula ngayon, Mommy, Mommy ang tawag mo sa akin," sagot ni Mom, na may kagalakan sa mga mata.Si Claire ay nagulat at medyo nagkibit-balikat bago sumulyap kay Mom. "Ah... Okay po, Mommy," sagot niya, kahit na halatang kinakabahan pa rin siya sa bagong sitwasyon.Hindi ko inaasahan na magiging ganoon ka-init ang pagtanggap ni Mom kay Claire. Hindi ko akalain na magiging ganito kabilis ang lahat. Para bang bigla akong nadoble sa pagiging anak at si Claire ay naging bahagi ng pamilya sa isang iglap.Habang tinatanggap ni Claire ang bagong papel bilang bahagi ng pamilya, hindi ko maiwasang mag-isip kung hanggang kailan namin kayang mapanatili ang kasinungalingang ito. Ang masaklap, kasabay nito ay ang unti-unting pagbabago sa relasyon namin ni Claire—isang relasyon na nagsimula sa simpleng tulungan, pero
Chapter 98 Agad akong nagpagawa ng isang marriage contract para sa aming dalawa. Alam ko na pareho naming hindi gusto ang sitwasyong ito, pero kailangang makinabang kaming dalawa sa kasunduan. Ayaw kong may alinlangan si Claire sa akin, kaya’t nais kong tiyakin na malinaw ang lahat bago pa kami ipakasal ni Mommy. Ang unang hakbang ay ang paglatag ng malinaw na kasunduan sa pagitan namin. Tumawag ako sa abogado ng pamilya upang maihanda ang dokumento. Kailangang malinaw na ito ay peke lamang—isang kasal na magtatagal lamang hangga’t kinakailangan para sa mga plano ni Mommy at sa kalagayan ng tatay ni Claire. Ang pagpopondo sa operasyon ng kanyang ama ay bahagi ng kasunduan. Naupo si Claire sa harap ko, halatang pagod at puno ng emosyon. "Jimmie, sigurado ka ba sa lahat ng ito? Alam kong mahirap para sa atin pareho, pero parang sobrang bilis ng mga bagay," tanong niya sa akin. Tumango ako, pilit na hinahagod ang kanyang mga kamay upang pakalmahin siya. "Claire, wala tayong ibang op
Chapter 99 Pagdating namin sa sala, abala pa rin ang isip ko sa mga sinabi ni Mom kanina. Hindi ko akalaing magiging ganito kabigat ang bawat hakbang na gagawin namin ni Claire. Ngunit sa gitna ng aking pag-iisip, bumukas ang pintuan, at pumasok ang kakambal kong si Jammie, na may malaking ngiti sa kanyang labi. "Jammie, anong meron at parang ang saya-saya mo?" tanong ko habang nakakunot ang noo, nagtataka sa kinikilos niya. Lumapit siya sa amin at masiglang sinabi, "Jimmie, Claire, successful ang operasyon ng tatay ni Claire! Nakipag-usap ako sa doktor kanina, at sinabi nilang maayos na ang lahat. Wala na kayong dapat alalahanin." Napatingin ako kay Claire, na biglang nanlaki ang mga mata sa narinig. Hindi pa niya naproseso ang balita nang bigla siyang lumapit sa akin at mahigpit akong niyakap. "Jimmie!" bulalas niya, halos nanginginig sa saya. "Ang tatay ko... maayos na siya. Salamat. Salamat talaga!" Hindi ko alam kung paano magre-react sa bigla niyang pagyakap, pero naramdam
Author’s Note Maraming salamat sa lahat ng nagbasa at sumubaybay sa kwentong ito. Isa itong kwento ng pagmamahal, pamilya, at tunay na pagkakaibigan—mga bagay na hindi nasusukat ng panahon o distansya. Sa kabila ng mga pagsubok, sa dulo ng lahat, ang mahalaga ay ang mga taong nananatili sa ating tabi, anuman ang mangyari. Ang pagsusulat ng kwentong ito ay isang magandang paglalakbay, at umaasa akong naiparamdam ko sa inyo ang tamis ng pag-ibig at ang halaga ng matibay na samahan. Hanggang sa susunod nating kwento! — INDAY STORIES Sana sabay-sabay ang kwento ni Althea qt Angie ang dalawang pa nilang magkaibigan sa Book #2 at suportahan po ninyo ang bago kong story upang makapasok man lang sa ranking pamamagitan pag vote po ninyo ang THE CONTRACT WIFE: A DANGEROUS UNCLE. Maraming salamat po....
Chapter 293 The Last Chapter. Kinabukasan Habang abala ako sa pag-aayos ng mesa para sa almusal, biglang nag-ring ang aking phone. Agad kong sinagot ito nang makita ang pangalan ng tumatawag. "Bruha! Guess what?!" sigaw sa kabilang linya. Napangiti ako. "Angie?! Diyos ko, ang aga-aga, sigaw ka agad!" sagot ko, pero hindi ko maitago ang excitement sa boses ko. "Alam mo bang andito na ako sa bansa? At hindi lang ako—kasama ko si Heart!" Halos mabitiwan ko ang phone sa sobrang tuwa. "What?! Totoo ba ‘yan?! Kailan pa?! Nasaan kayo ngayon?!" "Surprise! Nasa harap na kami ng bahay mo!" Napamura ako sa gulat at dali-daling tumakbo palabas. Pagbukas ko ng pinto, tumambad sa akin sina Angie at Heart, parehong nakangiti nang malapad habang kumakaway. "Bruhaaaaaa!!!" sigaw ko sabay takbo at niyakap silang dalawa ng mahigpit. "Althea, dahan-dahan naman! Para kang toro!" natatawang reklamo ni Heart pero niyakap niya rin ako pabalik. "Grabe, ang tagal nating ‘di nagkita! Parang kailan
Back to Present “Oh my gosh, Mommy. Nakakilig naman ang love life ninyo ni Dad!” sabi ni Elena habang nakangiti at yakap-yakap ang unan niya. “Parang sa pelikula lang! Ang daming eksena, tapos may action, comedy, at super sweet na moments!” Napatawa ako sa reaksyon ng anak ko. “Talaga, anak?” “Oo naman! Grabe, Mommy, hindi ko in-expect na si Daddy pala ‘yung laging napag-tripan ni Tito Brandon at Tito Kurt noon! Tapos ikaw pa ‘yung strong and independent woman na kinatatakutan nila dati? Wow! Goals!” Napangiti ako at tinignan ang asawa kong nakaupo sa tabi ko. Nakangiti rin ito habang nakikinig sa amin. “Pero Mommy, ang pinaka-nakakatawa talaga—‘yung kay Tito Brandon at kay Nurse Heart! Ano kaya nangyari sa kanila after no’n? Diba parang may something?” tanong ni Elena, sabik na malaman ang sumunod na kwento. Napatingin ako sa asawa ko, at kita ko ang pag-iling niya na may halong tawa. “Huwag mong sabihin sa’kin na gusto mong marinig ang love story ni Brandon?” “Yes, Mom
Chapter 291Final ChapterTahimik ang silid nang biglang marinig ko ang boses ni Kurt—pero parang may halong boses ni Brandon habang nagsasalita siya.“Ilang views na ba ‘yan?” tanong ni Kurt, kaya nagtataka ako. Hindi muna ako nagpahalata na kanina pa akong gising.“Walang hiya, bro! Malapit nang maabutan ang sayo! Hahaha!” sagot ni Brandon. Napilitang akong bumangon sa kama.“Views? Ano na namang pinag-uusapan n’yo, Kurt?”“Oh, gising ka na pala, Jay,” sagot niya. “Akalain mo ‘yon, isang bully ni Kurt noon, hinimatay sa delivery room? Hahaha!” sabat ni Althea, may halong panunukso.“Ang pangit ng mukha mo, bro, nung lumabas ka sa delivery room! Mukha kang takot na takot! Hahaha!” dagdag pa ni Brandon, lalong ginagatungan ang asaran.“Hoy, Brandon! Baka mas malala pa sayo ‘yan kapag nag-asawa ka,” sagot ko.“No, no, no! Hindi mangyayari ‘yon, bro!” mabilis niyang tanggi.Biglang bumukas ang pinto at lumabas ang isang nurse. “Hello, everyone! Andito na ang mga cute-cute na babies!”Do
Chapter 290 Jayson POV Four Years Later “Mom, good morning!” sabay tawag ng tatlong taong gulang na kambal naming sina Emerson at Esmerald habang masiglang tumatakbo papunta kay Janeth. “Good morning, babies!” Masayang sinalubong ni Janeth ang dalawa at hinalikan sa pisngi. “Good morning din, Hubby…” malambing niyang bati sa akin. “Good morning too, Wife…” sagot ko naman, sabay halik sa kanyang labi. “Ewww! Nakakadiri ka, Dad! Hindi pa nga nagbabrush si Mommy ng teeth,” reklamo ni Eme habang patawa-tawang sumampa sa kama at tumatalon-talon pa. “Careful, Eme, baka madaganan mo ang tummy ni Mommy…” paalala ni Emer sa kapatid niya. “Ups… sorry, Kuya! Halika na, Mommy, let’s eat na! I’m so hungry na…” “Let’s go, Wife…” Akmang tatayo na ito nang bigla itong napangiwi sa sakit na naramdaman niya sa kanyang tiyan. “Hubby, parang manganganak na ata ako… Ahhh! Ang sakit!” Napamura ako sa gulat. “F**k! Emer, tawagin mo ang driver! Kunin mo ang cellphone ko at tawagan si Daddylo mo
Chapter 289Jayson POVFlashback Pagkalabas ni Janeth sa library, hindi ko maiwasang mapangiti habang sinusundan siya ng tingin. Hindi pa rin ako makapaniwala—ang babaeng bumuhay muli sa matagal nang natutulog kong puso ay siya rin palang aking napangasawa. At hindi lang basta asawa, kundi ang sekretaryang ilang gabi ko nang pinapantasya.Shit. Ramdam ko ang paninigas ng alaga ko sa loob ng suot kong slacks. Ilang minuto akong nanatili sa library, pinapakalma ang sarili, bago ako lumabas. Sakto namang pababa sina Mom at Dad mula sa hagdan."Mom, Dad, saan kayo pupunta?" tanong ko, bahagyang nag-aalangan sa kanilang malalawak na ngiti."Aalis muna kami ng daddy mo, son," sagot ni Mom, may kasamang pilyang kindat. "Para may pagkakataon kayong makabuo ng apo ko. Sana babae, para may maisasama akong mag-shopping at mag-ayos ng buhok!""Mom… apo agad?" Napakamot ako sa batok, hindi makapaniwala sa diretsahan niyang sagot."Why not?" singit naman ni Dad. "Matanda na kami, gusto naming may
Chapter 288Janeth’s POV"Sa sandali lang ha, maliligo muna ako," sabi ko dito upang makaiwas sa kanyang mapanuksong tingin sa akin. Habang nasa loob pa din ako sa kanyang silid ay hindi mo maiwasang mag-isip kong totoo ba itong lahat. "Totoo ba ‘to? As in real?" Yan ang paulit-ulit na tanong sa isip ko habang nakatayo sa loob ng kwarto ni Jayson. Kung panaginip lang ito, sana ‘wag na akong magising.Napatingin ako sa kama, at doon ko napansin ang isang neatly folded na damit pang-babae—may kasamang underwear at bra. Hmmm... kanino kaya ‘to?Lumapit ako at napansin ang isang maliit na note sa ibabaw. Agad ko itong binasa.To: JanethWear this, honey.From: MommyNapangiti ako nang makita ang sulat. Talaga si Mommy, ha? Ang bilis akong tanggapin bilang asawa ng anak niya.Wala na akong sinayang na oras at dumiretso na ako sa banyo para maligo.Ahhhh, ang sarap ng tubig.Habang sinasabon ang katawan, napatingin ako sa lagayan ng shampoo at sabon. Napangiti ako nang makita ang panglal
Chapter 287 Jayson POV "By the way, hindi tayo papasok ngayon," sabi ko habang nakasandal sa upuan, pinagmamasdan ang reaksyon ni Janeth. Napakunot ang noo niya. "Bakit, boss? May pupuntahan ho ba kayo? Kung gano'n, pwede na ho ba akong mag-mall? Pawala lang ng stress, hehehe." Napailing ako. "Yes and no." "H-ho?" nagtatakang tanong niya. "Yes, dahil may pupuntahan tayo. No, dahil honeymoon natin ngayon." Halos mapatalon siya sa kinatatayuan niya. "A-ano ho? H-honeymoon natin?" Ngumiti ako at tumayo mula sa aking upuan, dahan-dahang lumapit sa kanya. "Yes. And stop calling me boss. Just call me hubby." "Pe-pero, boss—" "Shhh..." Pinatigil ko siya, sabay taas ng kilay. Napalunok siya. "H-hubby..." Ngumiti ako sa narinig ko, pero halatang labag sa loob niya kaya masama ang tingin niya sa akin. "Bakit parang napipilitan ka?" tanong ko, nakataas ang isang kilay. "Gusto mo ba dito na lang tayo mag-honeymoon?" Bigla siyang napailing nang mabilis. "Sabi ko nga, hubby ang tawag
Chapter 286Janeth POV"Shit! Ang sakit ng ulo ko..." Napaungol ako habang marahang hinawakan ang aking noo. Ngunit natigilan ako nang mapansin kong hindi ito ang kwarto ko. Napabangon ako at napatingin sa paligid, nagtataka.Napako ang tingin ko sa isang picture frame."Shit! Shit! Bakit ako nandito sa kwarto ni boss?" Mabilis akong bumangon, sinikap kong hindi gumawa ng ingay habang dahan-dahang binuksan ang pinto. Ngunit halos mabangga ko si boss nang bigla siyang lumitaw sa harapan ko, nakakunot ang noo.Napalunok ako at pilit na ngumiti. "Hehehe… G-good morning, boss!""Follow me to the library.""Y-yes, boss..."Kinakabahan akong sumunod sa kanya. Ang daming tumatakbo sa isip ko—baka may nagawa akong mali? Baka tanggalin niya ako sa trabaho? Wag naman sana, Lord!Nang makarating ako sa harap ng library, nanlalamig na ang kamay ko sa kaba. Wala akong choice kundi kumatok.Tok! Tok! Tok!"Come in."Dahan-dahan akong pumasok at agad na nagmakaawa. "B-boss, kung ano man ang kasalana