Chapter 84 Heart POV Ang mabilis na paglipas ng mga araw ay tila nagbibigay sa akin ng bagong sigla. January 2, 2024, pasukan na muli ng mga bata. Maaga akong nagising upang ihanda ang lahat ng kailangan nila. Habang natutulog pa si Brandon, sinimulan ko nang magluto ng almusal para sa pamilya. Habang nagpiprito ako ng itlog, naramdaman kong may yumakap sa akin mula sa likuran. “Good morning, mahal,” bati ni Brandon habang hinahalikan ang gilid ng aking leeg. “Good morning,” sagot ko nang may ngiti. “Ang aga mo naman gumising," dagdag kong sabi dito. “Nararamdaman wala kana sa tabi ko kaya ako nagiging, kaya bumangon ako dahil gusto kitang tulungan,” tugon niya sa akin. “Pwede mo akong tulungan sa paggising sa mga bata,” sagot ko habang iniabot ang plato ng hotdog at itlog. “Siguraduhin mong maligo sila bago mag-almusal," sabi ko dito. Ngumiti si Brandon at tumango. “Opo, Commander.” Tumalikod at naglakad saka umakyat sa hagdan upang puntahan ang kwarto ng mga bata. Habang
Chapter 85Pagkatapos ng aming usapan ni Rosie, bumalik ako sa kusina para tingnan kung tapos na ang mga bata sa pagkain. Nakangiti akong lumapit kay Princess Sarah, na abala sa pagkain ng kanyang paboritong pancake na may chocolate syrup."Busog ka na, Princess?" tanong ko habang pinupunasan ang kanyang bibig.Tumango siya, ngumiti, at sabay sabi, "Thank you, Mommy! Ang sarap po ng luto niyo!"Napangiti ako, at hindi ko maiwasang haplusin ang kanyang buhok. "Gusto kong ikaw mismo ang mag-enjoy, anak. Kaya dapat lagi kang kumain ng marami, ha?"Samantala, ang kambal naman, sina Jimmie at Jammie, ay nagtatawanan habang nagkukuwentuhan. Napansin kong may kalokohang binubulong si Jimmie kay Jammie, kaya nilapitan ko sila."Ano na naman ang pinaplano niyo, mga gwapo?" biro ko."Mommy, gusto po naming sumama kay Daddy sa garden mamaya!" sagot ni Jammie na may masayang ngiti."O sige, pero siguraduhin niyo lang na hindi kayo magulo, ha? Baka mabawasan ang halaman ng Daddy niyo," sagot ko na
Chapter 86 Maya-maya, dumating si Sarah mula sa kwarto niya, hawak ang isang libro. "Mommy, Daddy, pwede niyo po ba akong tulungan sa assignment ko?" tanong niya habang umupo sa gitna namin. Ngumiti ako at hinaplos ang kanyang buhok. "Of course, anak. Anong kailangan mo?" Habang tinutulungan namin siya, naisip ko na kahit binata na ang kambal, andito pa rin ang bunso naming si Sarah na nagbibigay-kulay sa araw-araw namin. Sa kabila ng mabilis na paglipas ng panahon, masaya ako at puno ng pasasalamat. Ang pamilya namin ang pinakamahalagang yaman na meron kami, at hangga’t nandito kami para sa isa’t isa, alam kong magiging maayos ang lahat. Habang abala si Brandon sa pagtulong kay Sarah sa kanyang assignment, dahan-dahan akong tumayo at nagtungo sa kusina. Naisip kong ipaghanda sila ng meryenda. Simple lang, pero sapat na para maiparamdam ko ang pagmamahal ko sa kanila. Binuksan ko ang refrigerator at kinuha ang ilang sangkap. Napagdesisyunan kong magluto ng pancake, ang paborito
Chapter 87 Brandon POV Nasa kusina ako, nag-aayos ng mga gamit matapos mag-meryenda, nang marinig ko ang boses ni Heart na tila nag-aalala. Naiintindihan ko siya—alam kong mahirap para sa kanya na magtiwala sa mga panganib sa labas, lalo na at lumalaki na ang kambal. Ngunit kailangan niyang matutunang pakawalan sila, kahit mahirap. Nandiyan si Jammie at Jimmie, mga teenagers na, at alam ko na responsable sila. Lumapit ako kay Heart, at nginitian siya nang malumanay. "Mahal, huwag kang mag-alala. Sabi nga nila, ang mga anak ay parang mga ibon—kailangan nilang lumipad at matutong tumayo mag-isa," sabi ko, inaabot ang kanyang kamay. "Tiwala ako sa kanila." "Pero, Brandon..." simula niya, ngunit hindi niya natapos. Alam kong ang kanyang puso ay puno ng pagmamahal at pangangalaga para sa mga anak namin. Hindi ko na siya pinigilan, bagkus niyakap ko siya at inalis ang mga alalahanin sa kanyang isipan. "Naiintindihan ko, Heart. Gusto ko ring protektahan sila, pero nakita ko kung gaano s
Chapter 88 Habang pinagmamasdan ko ang mga anak namin, naramdaman ko ang hirap at saya sa bawat sandali. Parang isang mabilis na agos ng ilog—mabilis tumakbo ang oras, pero masaya akong alam ko na kami pa rin ay magkasama sa bawat hakbang ng buhay. "Nag-aalala ka pa ba, Heart?" tanong ko sa kanya habang umupo ako sa tabi niya. "Wala na tayong dapat ipag-alala. Ang mga anak natin, matututo sila mula sa mga desisyon nila." Tumingin siya sa akin, may halong pag-aalala pa rin, pero ngumiti rin. "Siguro, Brandon. Minsan lang kasi, hindi ko matanggal sa isip ko ang mga panganib sa paligid nila. Lalo na si Jimmie, may mga panahong parang ang bilis nilang tumanda." Niyakap ko siya at tinanggal ang mga pag-aalala sa kanyang mga mata. "Heart, kahit anong mangyari, magsasama tayo. Hindi natin sila papabayaan. At hindi lang sila—tayo rin. Alam ko na kaya natin 'to." Tumango siya at humugot ng malalim na hininga. "Minsan, iniisip ko kung tamang desisyon ba ang lahat ng ginawa natin. Pero sa t
Chapter 89Lumipas ang maraming dekada, at ngayon, nakatayo ako sa harap ng isang bagong yugto ng aming buhay. Ang aming bunso, si Princess Sarah, ay dalaga na, at ang mga kambal na sina Jammie at Jimmie ay dalawang taon nang nagtapos sa kanilang pag-aaral. Bawat isa sa kanila ay may kanya-kanyang ambisyon at pangarap, ngunit sa kabila ng kanilang mga tagumpay, hindi nila nakakalimutan ang pinagmulan nila—ang Flores Companies na itinaguyod namin mula sa simula.Dumating na ang oras na ilipat ko sa kanila ang pananagutan sa negosyo, at hayaan silang pamahalaan ang lahat ng aspeto ng aming pamilya at negosyo. Sa edad kong 60 taon, alam ko na kailangan ko nang mag-focus sa mas mahahalaga pang bagay—ang aking pinakamamahal na asawa, si Heart.Habang sinusunod ko ang proseso ng pagpapasa ng mga negosyo sa aming mga anak, hindi ko maiwasang mapansin ang bilis ng paglipas ng panahon. Noon, kami ni Heart ay nag-aalala pa tungkol sa pagbuo ng pamilya, ang pagpapalago ng negosyo, at ang paghaha
Chapter 90 "Sa edad ninyong 29 kailangan may asawa na kayo," sabi ni Heart sa kambal. "O baka naunahan pa kayo sa bunso ninyong kapatid!" taas kilay niyang napasulyap sa may meandoor habang papasok si Sarah na may kasamang lalaki at mukhang hindi basta-basta ang antas nito dahil sa kanyang tindig. Ang kambal, si Jimmie at Jammie, ay napatingin kay Heart at nagkatinginan. "Mom, hindi ba't maaga pa para mag-isip ng ganyan?" sagot ni Jimmie, sabay tawa. "Huwag mong gawing biro, Jimmie," sagot ni Heart, ngunit may kasamang ngiti sa labi. "Nakakahiya na nga kayong dalawa, hindi pa kayo nakakapag-asawa, tapos si Sarah pa, parang may bago na agad." Habang abala sila sa usapan, napansin ko si Sarah at ang lalaki. Si Sarah, na mas matangkad sa akin, ay naglalakad papunta sa amin, hawak ang kamay ng lalaki. May ngiti sa kanyang mga labi, at ang lalaki ay may itsura ng isang seryosong tao. Malinaw sa mukha nito ang pagka-busy at mayaman. "Mom, Dad, ito po si Xavier," sabi ni Sarah haba
Chapter 91 Palipat-lipat ang tingin ni Sarah kay Xavier at kay Emer, parang tinitimbang kung sino sa kanilang dalawa ang may higit na kabigat na epekto sa kanya. Hindi ko maiwasang mag-isip na si Sarah ay nahirapan sa mga alaala ng nakaraan, at ngayon, may mga bagong mukha at mga pangako na nagsasangkot sa kanyang puso at isipan. Habang si Sarah ay nag-iisip, ang kambal na sina Jimmie at Jammie ay tahimik lamang na nakaupo sa sofa. Tila nasiyahan sila sa kanilang nakikita—walang alinlangan, ngunit wala ring reaksyon na nagsasabing may personal na alalahanin o tanong. Minsan, naiisip ko na baka sila ay natututo nang mag-obserba nang tahimik, at baka may mga tanong silang hindi pa nila kayang itanong. Si Xavier, ang lalaki na kasama ni Sarah, ay hindi rin umiimik. Tila alam niyang may mga hindi pa nalulutas na isyu sa pagitan ni Sarah at ni Emer. Habang tinitingnan ko sila, naramdaman ko ang bigat ng sitwasyon—ang mga relasyon, lalo na ang mga nakaraan, ay minsan mahirap kalimutan at
Author’s Note Maraming salamat sa lahat ng nagbasa at sumubaybay sa kwentong ito. Isa itong kwento ng pagmamahal, pamilya, at tunay na pagkakaibigan—mga bagay na hindi nasusukat ng panahon o distansya. Sa kabila ng mga pagsubok, sa dulo ng lahat, ang mahalaga ay ang mga taong nananatili sa ating tabi, anuman ang mangyari. Ang pagsusulat ng kwentong ito ay isang magandang paglalakbay, at umaasa akong naiparamdam ko sa inyo ang tamis ng pag-ibig at ang halaga ng matibay na samahan. Hanggang sa susunod nating kwento! — INDAY STORIES Sana sabay-sabay ang kwento ni Althea qt Angie ang dalawang pa nilang magkaibigan sa Book #2 at suportahan po ninyo ang bago kong story upang makapasok man lang sa ranking pamamagitan pag vote po ninyo ang THE CONTRACT WIFE: A DANGEROUS UNCLE. Maraming salamat po....
Chapter 293 The Last Chapter. Kinabukasan Habang abala ako sa pag-aayos ng mesa para sa almusal, biglang nag-ring ang aking phone. Agad kong sinagot ito nang makita ang pangalan ng tumatawag. "Bruha! Guess what?!" sigaw sa kabilang linya. Napangiti ako. "Angie?! Diyos ko, ang aga-aga, sigaw ka agad!" sagot ko, pero hindi ko maitago ang excitement sa boses ko. "Alam mo bang andito na ako sa bansa? At hindi lang ako—kasama ko si Heart!" Halos mabitiwan ko ang phone sa sobrang tuwa. "What?! Totoo ba ‘yan?! Kailan pa?! Nasaan kayo ngayon?!" "Surprise! Nasa harap na kami ng bahay mo!" Napamura ako sa gulat at dali-daling tumakbo palabas. Pagbukas ko ng pinto, tumambad sa akin sina Angie at Heart, parehong nakangiti nang malapad habang kumakaway. "Bruhaaaaaa!!!" sigaw ko sabay takbo at niyakap silang dalawa ng mahigpit. "Althea, dahan-dahan naman! Para kang toro!" natatawang reklamo ni Heart pero niyakap niya rin ako pabalik. "Grabe, ang tagal nating ‘di nagkita! Parang kailan
Back to Present “Oh my gosh, Mommy. Nakakilig naman ang love life ninyo ni Dad!” sabi ni Elena habang nakangiti at yakap-yakap ang unan niya. “Parang sa pelikula lang! Ang daming eksena, tapos may action, comedy, at super sweet na moments!” Napatawa ako sa reaksyon ng anak ko. “Talaga, anak?” “Oo naman! Grabe, Mommy, hindi ko in-expect na si Daddy pala ‘yung laging napag-tripan ni Tito Brandon at Tito Kurt noon! Tapos ikaw pa ‘yung strong and independent woman na kinatatakutan nila dati? Wow! Goals!” Napangiti ako at tinignan ang asawa kong nakaupo sa tabi ko. Nakangiti rin ito habang nakikinig sa amin. “Pero Mommy, ang pinaka-nakakatawa talaga—‘yung kay Tito Brandon at kay Nurse Heart! Ano kaya nangyari sa kanila after no’n? Diba parang may something?” tanong ni Elena, sabik na malaman ang sumunod na kwento. Napatingin ako sa asawa ko, at kita ko ang pag-iling niya na may halong tawa. “Huwag mong sabihin sa’kin na gusto mong marinig ang love story ni Brandon?” “Yes, Mom
Chapter 291Final ChapterTahimik ang silid nang biglang marinig ko ang boses ni Kurt—pero parang may halong boses ni Brandon habang nagsasalita siya.“Ilang views na ba ‘yan?” tanong ni Kurt, kaya nagtataka ako. Hindi muna ako nagpahalata na kanina pa akong gising.“Walang hiya, bro! Malapit nang maabutan ang sayo! Hahaha!” sagot ni Brandon. Napilitang akong bumangon sa kama.“Views? Ano na namang pinag-uusapan n’yo, Kurt?”“Oh, gising ka na pala, Jay,” sagot niya. “Akalain mo ‘yon, isang bully ni Kurt noon, hinimatay sa delivery room? Hahaha!” sabat ni Althea, may halong panunukso.“Ang pangit ng mukha mo, bro, nung lumabas ka sa delivery room! Mukha kang takot na takot! Hahaha!” dagdag pa ni Brandon, lalong ginagatungan ang asaran.“Hoy, Brandon! Baka mas malala pa sayo ‘yan kapag nag-asawa ka,” sagot ko.“No, no, no! Hindi mangyayari ‘yon, bro!” mabilis niyang tanggi.Biglang bumukas ang pinto at lumabas ang isang nurse. “Hello, everyone! Andito na ang mga cute-cute na babies!”Do
Chapter 290 Jayson POV Four Years Later “Mom, good morning!” sabay tawag ng tatlong taong gulang na kambal naming sina Emerson at Esmerald habang masiglang tumatakbo papunta kay Janeth. “Good morning, babies!” Masayang sinalubong ni Janeth ang dalawa at hinalikan sa pisngi. “Good morning din, Hubby…” malambing niyang bati sa akin. “Good morning too, Wife…” sagot ko naman, sabay halik sa kanyang labi. “Ewww! Nakakadiri ka, Dad! Hindi pa nga nagbabrush si Mommy ng teeth,” reklamo ni Eme habang patawa-tawang sumampa sa kama at tumatalon-talon pa. “Careful, Eme, baka madaganan mo ang tummy ni Mommy…” paalala ni Emer sa kapatid niya. “Ups… sorry, Kuya! Halika na, Mommy, let’s eat na! I’m so hungry na…” “Let’s go, Wife…” Akmang tatayo na ito nang bigla itong napangiwi sa sakit na naramdaman niya sa kanyang tiyan. “Hubby, parang manganganak na ata ako… Ahhh! Ang sakit!” Napamura ako sa gulat. “F**k! Emer, tawagin mo ang driver! Kunin mo ang cellphone ko at tawagan si Daddylo mo
Chapter 289Jayson POVFlashback Pagkalabas ni Janeth sa library, hindi ko maiwasang mapangiti habang sinusundan siya ng tingin. Hindi pa rin ako makapaniwala—ang babaeng bumuhay muli sa matagal nang natutulog kong puso ay siya rin palang aking napangasawa. At hindi lang basta asawa, kundi ang sekretaryang ilang gabi ko nang pinapantasya.Shit. Ramdam ko ang paninigas ng alaga ko sa loob ng suot kong slacks. Ilang minuto akong nanatili sa library, pinapakalma ang sarili, bago ako lumabas. Sakto namang pababa sina Mom at Dad mula sa hagdan."Mom, Dad, saan kayo pupunta?" tanong ko, bahagyang nag-aalangan sa kanilang malalawak na ngiti."Aalis muna kami ng daddy mo, son," sagot ni Mom, may kasamang pilyang kindat. "Para may pagkakataon kayong makabuo ng apo ko. Sana babae, para may maisasama akong mag-shopping at mag-ayos ng buhok!""Mom… apo agad?" Napakamot ako sa batok, hindi makapaniwala sa diretsahan niyang sagot."Why not?" singit naman ni Dad. "Matanda na kami, gusto naming may
Chapter 288Janeth’s POV"Sa sandali lang ha, maliligo muna ako," sabi ko dito upang makaiwas sa kanyang mapanuksong tingin sa akin. Habang nasa loob pa din ako sa kanyang silid ay hindi mo maiwasang mag-isip kong totoo ba itong lahat. "Totoo ba ‘to? As in real?" Yan ang paulit-ulit na tanong sa isip ko habang nakatayo sa loob ng kwarto ni Jayson. Kung panaginip lang ito, sana ‘wag na akong magising.Napatingin ako sa kama, at doon ko napansin ang isang neatly folded na damit pang-babae—may kasamang underwear at bra. Hmmm... kanino kaya ‘to?Lumapit ako at napansin ang isang maliit na note sa ibabaw. Agad ko itong binasa.To: JanethWear this, honey.From: MommyNapangiti ako nang makita ang sulat. Talaga si Mommy, ha? Ang bilis akong tanggapin bilang asawa ng anak niya.Wala na akong sinayang na oras at dumiretso na ako sa banyo para maligo.Ahhhh, ang sarap ng tubig.Habang sinasabon ang katawan, napatingin ako sa lagayan ng shampoo at sabon. Napangiti ako nang makita ang panglal
Chapter 287 Jayson POV "By the way, hindi tayo papasok ngayon," sabi ko habang nakasandal sa upuan, pinagmamasdan ang reaksyon ni Janeth. Napakunot ang noo niya. "Bakit, boss? May pupuntahan ho ba kayo? Kung gano'n, pwede na ho ba akong mag-mall? Pawala lang ng stress, hehehe." Napailing ako. "Yes and no." "H-ho?" nagtatakang tanong niya. "Yes, dahil may pupuntahan tayo. No, dahil honeymoon natin ngayon." Halos mapatalon siya sa kinatatayuan niya. "A-ano ho? H-honeymoon natin?" Ngumiti ako at tumayo mula sa aking upuan, dahan-dahang lumapit sa kanya. "Yes. And stop calling me boss. Just call me hubby." "Pe-pero, boss—" "Shhh..." Pinatigil ko siya, sabay taas ng kilay. Napalunok siya. "H-hubby..." Ngumiti ako sa narinig ko, pero halatang labag sa loob niya kaya masama ang tingin niya sa akin. "Bakit parang napipilitan ka?" tanong ko, nakataas ang isang kilay. "Gusto mo ba dito na lang tayo mag-honeymoon?" Bigla siyang napailing nang mabilis. "Sabi ko nga, hubby ang tawag
Chapter 286Janeth POV"Shit! Ang sakit ng ulo ko..." Napaungol ako habang marahang hinawakan ang aking noo. Ngunit natigilan ako nang mapansin kong hindi ito ang kwarto ko. Napabangon ako at napatingin sa paligid, nagtataka.Napako ang tingin ko sa isang picture frame."Shit! Shit! Bakit ako nandito sa kwarto ni boss?" Mabilis akong bumangon, sinikap kong hindi gumawa ng ingay habang dahan-dahang binuksan ang pinto. Ngunit halos mabangga ko si boss nang bigla siyang lumitaw sa harapan ko, nakakunot ang noo.Napalunok ako at pilit na ngumiti. "Hehehe… G-good morning, boss!""Follow me to the library.""Y-yes, boss..."Kinakabahan akong sumunod sa kanya. Ang daming tumatakbo sa isip ko—baka may nagawa akong mali? Baka tanggalin niya ako sa trabaho? Wag naman sana, Lord!Nang makarating ako sa harap ng library, nanlalamig na ang kamay ko sa kaba. Wala akong choice kundi kumatok.Tok! Tok! Tok!"Come in."Dahan-dahan akong pumasok at agad na nagmakaawa. "B-boss, kung ano man ang kasalana