“Saan tayo pupunta?” tanong ko sa kaniya habang naglalakad sa lobby ng hotel.
“Uuwi,” tipid niyang sagotMay problema ba 'to?“Ayoko munang umuwi.” Napatigil siya at lumingon sa akin. Mas nauna siya sa akin ng mga dalawang hakbang kaya nang tumigil siya ay naunahan ko siya sa paglalakad.“Gabi na, Celine.” Mahinahon niyang wika.“It's still 9, Gab. Please 'wag muna tayong umuwi.” Pagmamakaawa ko at nilingon rin siya. Narinig ko ang kaniyang mahinang pagbuntong hininga. Magkasabay na kami ngayon. He was about to talk to me when his phone suddenly rang. Sinagot niya 'yon.“What? No. I'm busy,” sabi niya sabay tingin sa akin.Ay may lakad pala siya? I suddenly felt guilty. That's maybe the reason why he wanted to go home early. Sana pala dinala ko ang sasakyan ko, why didn't I think of that? My gosh, Lena!Ibinaba niya ang phone at magsasalita na sana nang naunahan ko siya.“May importante kang lakad? You can go, ihatid mo nalang ako sa bahay.” I did my best to sound guilty pero bakit parang nagtatampo ka, Lena?He just look at me and slightly shook his head.“Ano?” I used the tone that we usually used when we talked at each other.“Wala akong lakad.”“Sus, sabi mo busy ka. Ako lang naman kasama mo.” Pinagsingkitan ko siya ng mata.Umiling lang siya sa inasal ko.“Wala nga, let's just go,” sabi niya at kinuha ang kamay ko.Everytime he held my hand, there is this strange electric sensation that always tickles my nerves.Kahapon ko pa 'to nararamdaman, simula nung sinabi ko sa kaniyang buntis ako. My emotions are mixing, it's maybe part of the pregnancy too.“Where do you wanna go?” he softly ask.Nasa loob na kami ng sasakyan. I shrugged at his question.A few seconds after, he started the engine and brought me to somewhere in the seaside. May mga bench naman so we sit there. Medyo madilim at tahimik ang lugar. Only the sound of the waves are making noises that it somehow calms my mind. It's a bit cold too.“Should I get some foods?”Umiling ako.“Stay here.”“I will.”Parang may dalawang meaning iyon. Hinubad niya ang coat at isinuot iyon sa balikat ko. Nagulat ako sa ginawa niya dahil mahangin pa naman. Baka lamigin siya.“Malamig ang simoy ng hangin, Gab. Kaya huwag mong isuot sa akin.” I was about to take it off when he slightly force me to let my arms in.“Kaya nga isinuot ko sa'yo kasi malamig ang hangin,” he said while making sure that I have wore it properly.“Don't take it off.” Pinal niyang dagdag.Umirap nalang ako kahit di niya rin naman makita iyon dahil sa dilim. Wala na rin akong choice, aarte pa ba ako?He's only wearing a white long sleeve polo now that has one open button in the chest. He's musculine and his broad shoulders are probably not that weak to feel cold for an instant right? Maybe...He's still a human, Lena. Don't be ridiculous!Isang nakakabinging katahimikan ang bumalot sa amin. Sumandal ako at tumingala sa itaas. The moon is not that bright, and the stars are hiding too. Mukhang uulan ata mamaya. Napabuntong hininga nalang ako.“Are you okay?” tanong niya sa akin nang makalawang buntong hininga na ako.I didn't answer so he called for me in a soft and almost whispered voice.“Hey...” Tumingin ako sa kaniya.I look at his face like I was examined every details of it. I gave him a small smile to tell him I'm fine. He then gave me a smile too.Ngunit para akong nabuhusan ng malamig na tubig. Napatigil ako dahil sa pagngiti niya. Bumilis ang tibok ng puso ko.It suddenly ache my head and heart...Napahawak ako sa ulo nang may isang litratong pilit sumisilip. Sumakit iyon ngunit 'di ko pinapahalata. Mabilis ang paghinga ko dahil ang ngiting nakita ko ngayon ay kapareha ng ngiting sumilip sa aking isipan.What's this?Nasapo ko ang aking noo dahil hindi ko nakayanan ang sakit. Parang may tumutusok sa utak ko. Napatayo si Gabriel sa aking gilid at saka bahagyang lumuhod sa aking harapan.“Celine, talk to me. Are you okay?” Malumanay iyon ngunit may pag-alalang tono.Fuck what's this?Mas lalong sumakit ang ulo ko kaya napadaing ako sa sakit. Nataranta si Gabriel nang hindi ko pa siya sinasagot.“Celine!” I heard him cursed and was about to call an ambulance pero pinigilan ko siya. I reach for his hand to stop him.“I-I'm fine...” nanghihina kong sabi. I am breathing heavily na parang sasabog ang puso ko. I saw how his eyes was filled with fear and worry. He hugged me and allowed me to feel his warm embrace.“Fuck! Don't scare me like that again,” he softly muttered as he carresed me.I felt his soft kiss in my hair. Mas lalo lang yung nagpadagdag ng kaba sa puso ko. I want to end the hug but my heart and brain doesn't want to. Anong laban ko kung silang dalawa na ang nagkakaintindihan? He's giving me comfort. I felt like I am safe in his arms.I hugged him back and tighter. Hindi ko alam kung bakit ako naiiyak. I feel like I should cry, parang isang hindi pamilyar na nararamdaman ang pilit kumakawala. A feeling that's been waiting for years to come out and was given a chance to be freed tonight.The familiar but unfamiliar feeling is attacking me again. What is this?It's painful but it's comforting. It's giving me assurance and safety. This is so different as what I had felt towards Alec.This is so different. This is so unfamiliar...It's unknown to me but at the same time it's familiar. It's like I've been here before. It's like I have felt it before.He maybe have felt my shoulder move because of my silent sob. He stopped for a moment and gently carresed me again.“Shhh, you'll be fine. I'm here,” he whispered at me and my insides were calm.I cried. I don't know why my whole body is longing for him. My heart even cried. My brain couldn't function properly. My eyes just shed tears and it's flowing like river. It's not stoping. My arms are so tight in hugging him, he didn't even react. He is just gently caressing my hair.“I miss you...” That was almost a whisper and I'm not sure if he heard it or not.I don't know why I said those words. It's not my intention to say it. Kusa iyong lumabas sa bibig ko.I felt him suddenly stop for a moment. Kung malakas ang tibok ng puso ko, mas malakas yung sa kaniya ngayon. I can hear it, maybe because my head is so close in his chest after all. He carresed my hair again.“I miss you too,” he whispered and everything felt heavy.My heart ached in pain. A pain that's comforting and hoping.What's happening to me?He gave me a soft kiss in my temple. I thought he's crying when I felt a drop of water in my shoulder, but it's just rain.Agad siyang kumawala sa akin at pinayungan ang ulo ko gamit ang malalaki niyang kamay. I look at him. I look deeply in his eyes. The fear I saw a while ago is now replace with hope and affection. A pure and gentle affection.“Celine let's go in the car! Mababasa ka.” Hindi ako nakinig. Nakaupo lang ako at nakatingin pa rin sa kaniya.Why is he caring towards me? Lahat nalang ako palagi ang inuuna niya. I'm wearing his coat right now and he's giving my head a little shelter. Siya na nga itong nilalamig at mababasa, ako pa rin ang iniisip niya.“Celine!” I chuckled a little when I can hear the little annoyance in his voice. His brows furrowed, now he's angry. “Celine magkakasakit ka.” May banta iyon. Malayo-layo pa naman naka park ang sasakyan.“I don't want to leave.” Nakatingin pa rin ako sa mata niya.“It's raining!” he hissed.“I know.” Diretso akong nakatingin sa mga mata niya.He fought with me eye to eye. He played his tongue inside his cheeks and bit his lip after. Bumuntong hininga siya, tila sumusuko sa pagiging tigasin ng ulo ko.“Fine. We won't leave.” He lick his lip and look at his car na nasa di kalayuan. “But we should stay in the car hanggang sa humupa ang ulan. Okay? How about that?” mahina niyang wika. He held my cheeks. Bigla akong nakaramdam ng kaba. Eto na naman tayo.Tumango na lang ako dahil para akong nahipnotismo sa boses at sa ginawa niya. Tinulungan niya akong tumayo at magkahawak kamay kaming tumakbo patungo sa kotse niya. Sakto nang makapasok kami, ay saka lang din bumuhos ang napakalakas na ulan.Napapikit pa ako nang biglang kumidlat. Handa na sana akong takpan ang dalawang tenga nang naunahan ako ni Gabriel. Narinig ko pa rin ang malakas na kulog pero mas narinig ko ang lakas na pagtibok ng puso ko.Inayos niya ang hibla ng buhok ko at inilagay sa likod ng tenga. Sumandal ako sa upuan at napatingin sa labas. Never did I know that I will like rains with thunder, huh?Napangiti ako at agad ko rin namang binawi iyon nang nahuli ko ang tingin ni Gabriel sa akin.Pinagtaasan ko siya ng kilay. Bahagya naman siyang tumawa. I need to compose my usual self when I'm with him. Hindi pwede to, kinakabahan ako sa nararamdaman kong ito.“What?” M*****a kong tanong. I need to be my usual self. Let's just put that he didn't saw me crying a while ago.“Wala po boss,” sabi niya na lang. Umirap ako at tumingin sa labas. It's raining heavily. Malakas pa ang hangin dahil nasa seaside kami.“Let's go Gab.” I saw yellow lightnings in the horizon.“Akala ko ba ayaw mong umalis?” Nanunuya niyang sabi.Sinamaan ko siya ng tingin. Napatawa siya at pinaandar nalang ang kotse. He knows very well that I am afraid of thunders and lightnings. I tried to hide a smile, when I realized what we're doing now.Hindi na awkward, he's back with his old self and so am I. Ganyan nga, ganito dapat.Ganito lang tayo dapat. Let's not let that unfamiliar feeling own our whole system again, Lena. Baka magwawala ka nang wala sa oras.Habang nasa biyahe kami, malakas pa rin ang ulan.“May bagyo ata,” sabi ko habang nakatingin sa labas.“Yeah...”Napatingin ako sa kaniya. Para siyang kinakabahan.“Can you still drive in this rain?”“I think not.”Ang honest ha?He's really very careful when it's raining. Kapag umuulan at nasa biyahe kami, napaka maingat niyang mag drive. Our travel rate right now is even slow. Hindi naman madilim ang paligid dahil malapit na kami sa syudad.“Huminto nalang muna tayo at hintaying humupa ang ulan.”Narinig ko ang mahinang pag sang-ayon niya.“Magpalipas tayo ng gabi sa bahay.”It's not a choice. It's more like a final decision.Tumango nalang ako. I don't feel great when it's raining too kapag nasa biyahe kami. I don't know why.Pumasok kami sa private property niya at huminto sa malaking bahay na halos kulay puti lahat ng nasa labas.Pinagbuksan niya ako ng pinto at pumasok kami sa loob.“You'll sleep in the masters bedroom.” Nagtungo siya sa kusina. Sinundan ko siya at nakita ko siyang nagsalin ng tubig at ibinigay sa akin. I immediately drink it.“Why do you always let me sleep in the masters bedroom? Habang ikaw ay nasa guest room lang naman ang kwarto mo.” Palaisipan talaga sa akin.May multo ba sa masters bedroom kaya isa sa mga guests room ang ginawa niyang kwarto?“Pangalawang beses ka lang namang nakatulog doon.” Depensa niya at uminom din ng tubig.“Bakit nga?”“I-It's the only clean room I have in the house,” utal niyang sagot laya pinagsingkitan ko siya ng mata. He just shrugged.Umirap nalang ako sa kaniya.Kinuha niya ang kamay ko at nagsimula kaming humakbang patungo sa ikalawang palapag.While on the staircase, I couldn't help but admire the whole interior. Bakit ba ang laki ng bahay niya gayong siya lang naman ang tao rito.Mas namangha ako nang makita ko na naman ang malaking puting kurtina na nakasabit sa dingding.Wala namang bintana roon. May nakatago lang daw na malaki at mamahaling painting sa likod ng naglalakihan at mahabang kurtina. Baka daw malagyan ng alikabok kaya nilagyan ng parang takip. Pinapalitan rin naman daw niya iyan once a week. Hindi na rin ako nagtanong pa kung anong klaseng painting. Hindi na rin ako naging kuryuso upang tignan 'yon baka magkasala pa ako.He opened the masters bedroom. Malaki iyon, may sariling walk-in-closet pa nga, may sariling sofa at malaki rin ang banyo. Kaya nagtataka talaga ako kung bakit ayaw niyang matulog dito.“Maligo ka dahil nabasa ka ng ulan. Kukuha lang ako ng maisusuot mong damit,” he said and close the door to give me a proper privacy.Dumiretso ako sa banyo at nag shower. I let the warm water run through my whole body. I want to wash away whatever the doubts I have about my self. Gusto kong paglabas ko ng banyo ngayon, ay mawala lahat ng mga di pamilyar na pakiramdam na naramdaman ko kanina.I heard a noise outside the bathroom. It's probably Gabriel. And I'm not mistaken, because as I got out, I saw a pair of clothes in the bed.I was about to wear it when the door suddenly open.“Pot—” gulat kong singhal.Mabuti nalang naka tuwalya pa ako. Agad din naman siyang tumalikod.“I'm sorry... Here's a new blanket.” His voice is normal like he's not uncomfortable at all. Don't tell me, he's used to seeing someone naked? Well, I'm not naked at all!He stretch his arm so I immediately grabbed the blanket. Narinig ko pa ang mahinang pagbuntong hininga niya. He said something in the air but I couldn't hear it properly.“Sanay naman ako...”“What?” irita kong tanong.Umiling siya. “Wala po boss. Matulog ka na. Kumatok ka lang sa kwarto ko kung may kailangan ka.” Pinihit niya ang doorknob at bago tuluyang makalabas ay may sinabi pa siya sa akin. “Good night.”Nang makabihis ako ay agad kong tinawagan si Mama.“Yes, my dear?” Malambing niyang bungad sa akin.“Good mood tayo, Mommy ah?” Narinig ko ang tawa niya sa kabilang linya.“Of course!”Bumuntong hininga ako.“Mom I can't go home tonight, I'm with Gab—”“I know darling. Enjoy!”Napakunot ang noo ko sa sinabi niya.“Mom—!” Hindi ko na natapos dahil binabaan na niya ako ng tawag. Napailing nalang ako.Humiga ako ng maayos. Makalipas ang ilang minuto ay agad akong nakatulog.Ang weird lang ng panaginip ko. May yumakap sa akin at hinalikan ako sa batok.“It's just thunders... Sleep now.”Hindi ko alam kung bakit, pero sinang-ayunan naman iyon ng puso't isip ko.Kinabukasan nagising ako mga alas siyete ng umaga. Binuksan ko ang kurtina para masinagan ng araw. Naghilamos ako ng mukha at dahil walang toothbrush, nagmumog lang ako. Hindi naman ako bad breath. Nag stretching muna ako bago lumabas ng kwarto. Ang gaan ng loob ko ngayon. Napahawak ako sa aking tiyan. As far as I could remember, it's normal if a women will puke and will undergo some morning dramas during their pregnancy. Pero bakit parang wala naman sa akin?Maybe my child is just caring, huh? Napatawa ako dahil doon. Bago paman ako tuluyang makababa, naabutan ko si Gabriel na aakyat rin sana ngunit huminto nang makita ako. “Good morning,” he greeted.“Morning,” bati ko rin.“Let's eat breakfast.” Pumasok siya sa kusina kaya sumunod nalang din ako. May pagkain ng nakahain sa mesa at mukhang bagong luto pa ang mga ito dahil sa usok. “Marunong ka palang magluto?” Natatawang tanong ko.“Of course. I already have a...”“Ha?” Hindi ko narinig ang huli niyang salita. “Nothing. Just eat
While we were eating peacefully, his phone rang.Dahil nasa lamesa niya lang nakalagay iyon ay agad kong nabasa ang pangalan ng caller. ‘Giselle...’Hindi niya iyon sinagot at tanging pag mute lang ang ginawa niya.“Your meeting is waiting,” I said without looking at him. I continue eating my food. “Let them wait.” I glanced at him and he is seriously eating too. Mukhang wala talaga siyang balak na magmadali at sumipot sa saktong oras, huh? Hays.Ang kapal talaga ng pagmumukha ng lalaking 'to.Bahagya nalang akong napailing at nginunguya ang kinain. While looking at him intently, my view shifted to the entrance of the restaurant. I saw four people na kakapasok lang at naka corporate attire ang dalawang lalaki at isang babae. The other woman is wearing a color beige above the knee pencil cut skirt and a white long sleeve polo na manipis ang tela.The staff then guided them to one of the private dining rooms.I couldn't help but raise a brow at her. I don't know, uminit lang bigla an
Lumabas ako ng kwarto. Naabutan ko si Nanay Miranda at iba pang kasambahay na naghahanda na para sa mga lulutuin. “It's too early to cook. Do we have visitors po?” tanong ko sa kanila.Ngumiti ito sa akin at banayad na hinawakan ang aking likod.“Celine anak, natural magluluto talaga kami ng maaga...” “Bakit po?”“Syempre nandyan ang iyong— ay palaka!”Hindi matapos ni Nanay ang sasabihin ng biglanh nahulog ang takip ng kaldero.“Hala sorry po...” Paulit-ulit na pahayag ni Glenda, isang working student. Maagap naman siyang pinagsabihan ni Nanay. Natawa nalang rin ako dahil bahagya pa siyang pinapalo rito sa balikat.“Ikaw talaga Glenda, may pinupusuan ka na ba kaya parang wala ka sa sarili?” Pinagsingkitan siya ni Nanay ng mata. Na alarma naman si Glenda. “P-Po? Pinupusuan agad? hindi ba pwedeng nadulas lang ang takip?” “Sus kapag ikaw talaga nakita ko na may nobyo na, kukurutin ko talaga iyang patilya mo.” Pagbabanta ni Nanay. Napakamot na lamang si Glenda sa ulo. Don't worry N
I went to the University early in the morning. I have a class to teach as a part time instructor for Bio. Limang oras lamang ang schedule ko today at pagkatapos ay wala na. Pagkatapos ng klase ko ay napag-isipan kong magpunta sa isang restaurant upang kumain mag-isa. It was lunch time and the traffic was really bad that the taxi couldn't even pass through to the bustling road. “Pasensya ka na, ma'am. Ganito po talaga kapag rush hours,” ani manong driver bago napabuntong hininga. Tumitingin-tingin siya sa labas bago nagsalita ulit. “Pero mukhang mas malala po ata ngayon. May disgrasya sigurong naganap doon sa harap.” Pagkatapos sabihin ni manong iyon ay saktong dumating ang ambulance at mga police. Nakichismis na rin ang ibang mga tao sa kalsada while I was sitting uncomfortably in my seat due to the sound. There's something in the wail of the ambulance that stings deep inside my heart. Gumalaw na ang traffic. Nang madaanan namin ang duguang kalsada ay sumikip bigla ang puso ko sa
Tanging katahimikan lamang ang naghari sa pagitan namin ni Gabriel simula nung sumakay ako sa sasakyan niya. Ewan ko! Oo nagtatampo ako sa kaniya!Sino ba kasi ang hindi magtatampo eh hindi man lang siya nagsabi sa akin na ka date niya pala ang babaeng 'yon! At nagawa niya pa talagang magsinungaling sa harap ko.Meeting daw pero silang dalawa lang? Anong klaseng meeting 'yon? By partner lang? At saka meron bang meeting kung saan casual na casual lamang makipag-usap ang secretary sa CEO at may-ari ng kompanya?Tsk!Nakatingin lamang ako sa labas habang nakasandal ang ulo sa upuan. Hindi ko alam kung bakit pero nagagalit talaga ako sa pagsisinungaling niya. Pwede niya naman kasing sabihin sa akin na hindi siya available! Bakit inilihim niya pa talaga? Ano ba 'tong mga pinagsasabi ko!Napabuntong hininga ako at biglaang napaubo. Lumingon siya sa akin na may pag-alala sa mga mata.“Are you okay?” Hindi ko siya sinagot at tumikhim na lamang bago umupo nang maayos.Nang makita ko ang gate
Kahit sa mga sumunod na araw ay hatid sundo pa rin ako ni Gab sa bahay at paaralan. Lagi siyang nakikipagsabay sa akin kumain ng lunch. Kahit ang layo ng pagitan namin mula sa kompanya niya at traffic panay hindi siya nagsawa. Mga almost 1 week na rin ang nakalipas mula nang sinimulan niya ang paghatid sundo niya sa akin. Hindi naman tutol sila mama at papa. Sa katunayan ay pumabor ito sa kanila. Umaga ngayon at nakababahala dahil simula noong nakauwi ako galing sa hotel ay hindi na ako nakararamdam pa ng morning sickness. I should properly arrange a schedule for an OB for check up. I rub my tummy and went downstairs. There, I saw Gabriel with my father again. Nakasanayan na ata nila 'yan kada umaga. Kulang nalang dito na matutulog si Gabriel eh. “Good morning,” unang bati ni Gab sa akin.As usual, hinatid niya na naman ako. And by the afternoon he still fetch me so that we'll have lunch together. Sa parehang restaurant pa rin kami kumakain. Parang araw-araw na nga kami inaabangan
Tahimik lamang kaming dalawa sa biyahe. Gabriel's hand was squeezing mine while the other was controlling the steering wheel. Hinayaan ko lamang siya at hindi na nagreklamo. After he saw me crying in the seaside a while ago, given he could not contact me for hours, I know he was very worried. May bagyo pa namang la-landfall ngayong gabi. “Let's eat first before I take you home,” aniya at marahang pinisil ang aking kamay. “I don't want to go home,” agaran kong sagot sa mahinang boses. Alam kong narinig niya 'yon nang bumaling siya sa akin. “Can we just take out foods?” dagdag ko pa. Ngayong nagsimula nang umulan, nagsimula na naman ang pagkabalisa ng sistema ko dahil sa ingay ng bawat bagsak ng tubig. Both of us know we don't like to travel nor drive under the heavy rains. Tumango siya sa kagustuhan ko at hindi na nakipagtalo pa. “Okay, we'll do that.” Pagkarating namin sa bahay niya, tahimik lamang kaming kumakain ng inorder namin. I wasn't hungry, but I have to force mys
Nagising ako dahil sa sinag ng araw na lumapat sa mukha ko. Gab was no longer in my side when I got up, only to find him in the kitchen cooking breakfast.He's half naked. Walang suot na pang-itaas at tanging color gray na sweatpants lamang ang pang-ibaba. Nakatalikod ito sa akin kaya hindi niya pa ako nakita. His back was broad and the muscles on his shoulders down to his arm was bulging in rugged strength.Nag gy-gym ba siya?Hindi ko tuloy maiwasan ang mapalunok nang tumitig ako sa bisig niya. Ginawa ko yang unan kagabi...kaninang madaling araw. Tumikhim ako na siyang nagpalingon sa kaniya.“Good morning.” Lumapit ito sa akin at walang sabing hinalikan ako sa noo. Nanlaki ang mata ko sa ginawa niya. Biglang nawala ang naiwang antok at nagisinh ang diwa ko. Kahit normal na sa kaniya 'yon, hindi maiwasan ng puso ko ang magwala dahil don.“Good morning,” sagot ko sa muntikan ng nangangatal na boses. Umupo ako sa silya habang pinapanood siyang mag prepare. Siya na rin ang naglagay ng p
Night OutIsang oras na ang nakalipas simula nung maikling bangayan namin ni Gabriel kanina. Nandito ako sa sala nanonood ng TV habang napag-isipan niya namang maligo kanina nang lumabas siya sa kwarto. I was so confused about what he meant by what he said kanina. Basta paglabas niya 30 minutes after, he was already covered in sweat. Ewan ko, baka nag exercise lang. Tsk!My eyes shifted to the bathroom door when it opened. Revealing Gabriel Salazar in a towel that only covered half his hips and legs. His hair was still wet as it water drips down to his neck and bare shoulders. Fuck.Hindi ko maiwasan ang mapatingin sa katawan niyang matipuno. His abs were perfectly carved and I gulped to the obvious v-line where the edge of the towel was hanged. Were his body always this buff?He coughed that brought me back to my senses. "Enjoying too much, Celine?"Umiwas ako ng tingin dahil sa naramdaman kong hiya. Why the fuck I am staring at his naked body? Ayaw ko namang ipahalata sa kaniya n
ClothesGabriel was still holding my hand as he drive. Hindi niya binibitawan ito na tila takot sa anumang mangyari. Na tila natakot ko siya nang husto. I never withdraw my hand dahil alam kong pinag-alala ko siya sa biglaang naging kilos ko kanina. My mind, on the other hand was focus on the road. Ang lalim ng iniisip ko dahil sa nakita ko na naman sa isip ko. Kung ano 'yong kanina. Kung bakit ganon. Kung saan 'yon galing. Hinawakan ko ang aking noo at bahagyang minasahe ito.Nang makita ang pagnanakaw tingin sa akin ni Gabriel ay umayos ako ng upo at inabala na lamang ang sarili sa dinaraanan namin sa labas.“Where are we going?” “Home...you said.”Nanlaki ang mata ko siyang tinignan. “Manila?”Marahan itong umiling. I nod and smiled. Pumasok kami sa isang private property at nakita ko sa 'di kalayuan ang isang bahay na kulay puti. I chuckled. “You really like your house white, huh?”Naramdaman ko ang kaniyang paglingon sa akin. “Yeah, well it's someone's favorite.”Tumitig ako sa
Nagtawanan kami ni Lea habang naglakad pabalik sa dinaraanan namin kanina. It's been an hour already and I know Gabriel is probably furiously looking for me right now. Lowbatt pa naman ang cellphone ko dahil sawalang sawang pagkuha ko ng mga litrato sa magandang tanawin kanina.“And you know what? Since my father didn't know Franco's true identity, inutusan niyang maglinis ng dumi ng kabayo. Although Franco didn't hesitate, my father was so shocked when he learned he was the grandson of the governor.” Hindi ko nalang din mapigilan ang mapatawa sa sinasabi ni Lea tungkol sa past nila ni Franco. We have talked a lot about ourselves. Mga bagay na kinagagalitan namin, lalo na si Giselle. Pero siya lang ang hinayaan kong magsalita ng masama patungkol sa kaniya. Ayaw ko namang makisaw-saw at baka pagdudahan niya pang baka nagseselos ako kay Giselle na sekretarya ni Gabriele. I mean, hello? Ako magseselos sa babaeng 'yon? No fucking way.“How do you deal with Giselle? Knowing that woman,
“Sleep first, my love. May isang oras pa tayo bago makarating.” Hinalikan niya ang kamay ko bago ipinikit ulit ang mga mata. At eto na naman ang puso kong naghuhuramentado sa kaba sa tuwing ginagawa niya 'yan.“Why do you keep calling me 'my love'?”Hinaplos ng daliri niya ang aking kamay habang nanatiling nakapikit. “Why not?”Hindi ako umimik. Bakit hindi niya sagutin ang tanong ko? We're friends, best friend to be exact tapos out of nowhere, maririnig ko nalang ang pa endearment niya sa akin. Napabuntong hininga na lamang ako nang hindi siya kumibo at nanatiling nakapikit. I lean against my chair and tried to close my eyes too. Pero sa tirik ng araw, alam kong hindi ako makakatulog. I opened them and found Gabriel's gaze at me. I raise a brow. “What?”Umiling ito at pinagsiklop ang mga kamay naming dalawa. Bumalik siya sa pagsandal sa kaniyang kinauupuan at nanatiling nakabukas ang mga mata na tila malalim ang iniisip.I stared at him. Ngayon ko lang din namalayan na may eyebags n
“Celine, where are we going?”“Uuwi,” tipid kong sagot.“Okay.”Huminto ako sa sinabi niya at napapikit sa iritasyong dumaan sa kabuoan ng sistema ko. Hindi niya makita ang reaksyon ko ngayon dahil na sa likod ko siya sumusunod habang hawak-hawak ko ang kamay niya.“What's wrong, love?” Mas lalo lang uminit ang ulo ko dahil sa tinawag niya sa akin. Pumaunahan siya upang harapin ako. Nagtagpo ang tingin naming dalawa at nakita niya ang lumiliit kong pasensya sa mata.“Hey,” aniya at kinuha ang kamay ko saka hinaplos 'yon.“Gabriel!” Giselle called from my back. “Director Jaime is calling!”Kahit kasing nipis nalang ng sinulid ang pasensya ko, hindi ko na lamang binigyan ng atensyon ang babaeng nagpasimuno ng lahat ng ito. Kung hindi niya sinabi iyon, hindi ako magagalit. Gab's phone rang. Hindi niya 'yon sinagot at nanatiling nakatitig sa akin. “Sagutin mo,” utos ko na agad niyang sinunod.And fuck shit bakit ba ako nagagalit? Why do I feel so threatened about that Giselle? “Enginee
Nagpatuloy pa rin kami ni Mommy sa pagstrolling dito sa loob ng mall. We've been to random stores to look and buy at sa tuwing nagugustuhan niya ay pinapareserve niya nalang. Ayaw niya kasing may bibitbitin pa kaming mga unnecessary bags habang gumagala.“I think it's time to eat, Mom.” Tumingin ako sa relo ko nang makitang alas dose na. We really took our time to stroll around here. Mabuti nalang ay kusang nagreklamo ang tiyan ko. Tumingin si Mama sa relo niya at sumang ayon sa sinabi ko. “I know a good Chinese restaurant around here, you should try it too, anak.”Tumango ako sa sinabi niya.“I should call your dad too. Baka tapos na 'yon sa inaasikaso nila ngayon.” Kinuha niya ang sariling cellphone at nagsimulang mag dial. Ngunit kumunot ang mukha niya nang hindi ito sinasagot ni Papa. “He's not answering.” May bakas na pagka-irita ang marinig sa boses ni Mommy dahil don.I left out a chuckle. Mukhang may asawang malalagot mamaya. “I'll call Gab, mom. Magkasama naman sila.” But to
Gab's hand never left my hair. Pinagpatuloy niya ang paghaplos dito kahit nakahiga na kami ngayon sa kama. Oo, sa kama ko. My head rested on his bicep, his arm wrapped around my waist. Parehas kaming nakatagilid at magkaharap sa isa't-isa habang hinihintay hilain ng antok.I was tired, my head hurts a lot earlier. My body ached in pain. Pero ngayon parang unti-unti iyong pinapawi ng katabi ko. Sa bawat lamyos ng daliri niya ay tila naluluwagan ang sumisikip kong dibdib kanina. That scene in my head was vivid, yet it was subtle...too subtle to even believe it. Pero hindi nagsisingungaling ang emosyong dumaloy sa akin nang bigla 'yong lumabas sa utak ko. “Hindi ka pa ba matutulog?” bulong ko sa kaniya. My eyes were closed but I know he's not yet sleeping.“I'm fine. I'll watch over you.”“Let's just sleep, Gab.”Narinig ko ang marahan na pagbuga niya ng hangin at humalik sa aking noo. “Okay.”Pagkatapos ng sinabi ko sa kaniya kanina, wala siyang tiniradang salita. Tanging yakap lamang
I woke up from a heavy ache pounding on my head. Napangiwi ako sa parang de koryenteng dumaloy sa ulo ko nang pinilit kong umupo sa aking kinahihigaan. I roamed my eyes around only to find myself in the same room where I received the painful truth earlier. Minasahe ko ang sariling balikat patungong leeg nang maramdaman ang tumitigas na sakit na namuo dito. “Ilang oras ba akong nakatulog?” tanong ko sa sarili nang makitang madilim na sa labas ng bintana. Biglang bumukas ang pinto at iniluwa nito si Dr. Tillo. Her eyes wide agape when she saw me awake and sitting. Mabilis niya akong nilapitan na may bahid na pag-aalala sa mukha. “How are you feeling, Celine?” I force a smile at her. “I'm fine...I guessed,” I said in my rasp voice like I was deprived of water for days. May inabot siya sa aking tubig at agad kong ininom 'yon. Pagkatapos kong makainom, isang malalim na katahimikan ang namagitan sa aming dalawa. My mind wandered to the verity I just knew and the other truth that lie
Nagising ako dahil sa sinag ng araw na lumapat sa mukha ko. Gab was no longer in my side when I got up, only to find him in the kitchen cooking breakfast.He's half naked. Walang suot na pang-itaas at tanging color gray na sweatpants lamang ang pang-ibaba. Nakatalikod ito sa akin kaya hindi niya pa ako nakita. His back was broad and the muscles on his shoulders down to his arm was bulging in rugged strength.Nag gy-gym ba siya?Hindi ko tuloy maiwasan ang mapalunok nang tumitig ako sa bisig niya. Ginawa ko yang unan kagabi...kaninang madaling araw. Tumikhim ako na siyang nagpalingon sa kaniya.“Good morning.” Lumapit ito sa akin at walang sabing hinalikan ako sa noo. Nanlaki ang mata ko sa ginawa niya. Biglang nawala ang naiwang antok at nagisinh ang diwa ko. Kahit normal na sa kaniya 'yon, hindi maiwasan ng puso ko ang magwala dahil don.“Good morning,” sagot ko sa muntikan ng nangangatal na boses. Umupo ako sa silya habang pinapanood siyang mag prepare. Siya na rin ang naglagay ng p