My heart won't stop racing. Kanina ko pa pinagsasabihan na kumalma pero kahit anong gawin kong pagpakalma dito ay tila wala naman itong epekto.
What is this? What's happening? Why am I feeling weird stuffs like this? Ah. This may be one of the side effects of being pregnant. Yes, I shouldn't overthink. This is just normal. Huminga ako ng napakalalim. “Are you okay?”Malumanay niyang tanong kaya napabaling ako sa kaniya. Napansin niya sigurong kinakabahan ako. Tumango na lang ako para makaiwas muna ng pagsasalita. “I'm sorry a while ago, I was just shock.” Dagdag niya pa. “It's okay. I understand.” Huminto ang sasakyan sa labas ng malaking black na gate. He look at me for a moment after licking his lip. “I-I should go,” sabi ko at kinalas ang seat belt. Marahan lang siyang tumango habang nakatingin pa rin sa akin. “I should go too.”Pagpapaalam niya. Hinintay ko muna siyang makaalis bago pumasok sa loob. Pagkapasok ko ng bahay, si Papa agad ang bumungad sa akin. “Celine where were you? Kanina lang nasabi ng Mommy mo na nag hotel ka lang. For pete's sake! The both of you really knows how to make me worry!” He complained in a scolding manner. Nagmano ako at sumimangot. “I'm sorry po.”Paglalambing ko at yinakap siya. My father is tall and handsome. Very handsome. Syempre, anak nga nila maganda eh. My parents always talked about their past. Papa always boasting how he happened so have many admirers back in their days, because of his smarty ass, handsomeness and social status. Lagi rin naman siyang binabara ni Mommy na, “Shut up Leonardo, almost all the bachelors in Asia were into me. Lalong-lalo kana, so stop boasting.” mapapatawa ka nalang. My Mom is pretty too...and classy. Mga ilang minuto pa akong nakayakap kay Papa. I'm in a deep thoughts kung sasabihin ko na ba ito ngayon. I want him to comfort me... I was so dependent at them in these past few years. They always spoil me with things, kasi ako lang rin naman ang anak nila. “Okay ka lang ba, anak ko?” Pag-alala niya. I didn't answer. Instead, I hugged him tighter. Dahil mas mataas sa akin si Papa, I burried my head to his chest. My parents are doing everything that's best for me. They supported me on my passion and studies. Sa buhay, lahat ng mga bagay, hindi sila nagkulang sa akin. But, here I am. I was enrolled in one of the prestigious universities in the world and was graduated with latin honors. But a mere asshole make a fool out of me. “I-I'm sorry p-pa...” My voice cracked. I was planning to tell them later pero mas mabuti na rin siguro kung hindi pinapatagal. He carresed the back of my head like I was the most delicate person in the world. “Shhh... It's okay. Tell me, what happened?” My dad softly asked while carresing my hair. Mas lalo lang akong naiyak. “I-I'm pregnant pa. I-I'm so sorry... I-I'm very sorry. I'm so so sorry... Natatakot ako... Hindi ko alam a-anong gagawin ko, Pa. Hindi ko alam. Ayokong sabihin kay Alec...nasaktan ako. I want to be away from him. Pa, please help me. H-Hindi ko a-alam anong gagawin k-ko.” Para akong batang inaaway at nagsusumbong sa tatay. His hand stops caressing my hair, alam kong nabigla ko siya sa sinabi ko. But instead of holding my two shoulders to face me, he continued to caressed my hair. “Shhh...” My dad's voice is calming the mess inside my head. Siya lang talaga makakapag-ganito sa akin. I'm so lucky to have him as my dad. Humihikbi ako hindi inaalintana ang mga kasambahay sa paligid. I don't care if Mommy will see us too. It's even better that way, para isang sabihan na. Nang medyo kumalma ay kumalas ako sa pagkayakap. I wiped my tears. Basa tuloy ang damit ni papa. “Can you talk properly now?” Tumango ako sa kaniya at ngumiti. Marahang hinawakan ni Papa ang siko ko upang igiya at umupo sa couch. Pagka-upo namin, isang malalim na buntong hininga ang pinakawalan niya. He is so serious that I couldn't properly assess his emotions. After a minute of silence, he talked and smiled widely at me. A smile that's full of kalokohan but genuine. “Nagmana ka talaga sa Mommy mo, no?” Napatingin ako sa kaniya. “P-Po?” Nangangamba kong tanong. He chuckled. “Bakit ang hilig niyong regaluhan ako ng bata sa birthday ko?” Napakurap ako sa sinabi niya. I laughed at his words. Tumawa na rin siya sa akin. Kahit kailan talaga si Papa... “So anong plano mo ngayon, anak ko?” Natigil ako sa tanong niya. I bit my lower lip at napatingin na lang sa sahig. I played with my fingers. I swallowed hard. Hindi ko alam... I don't know what my plan will be. I wasn't ready for this, hindi ko inexpect ito. Pero isa lang ang bagay na sigurado ako, na handa kong gawin sa anumang oras at yun ay, alagaan at palakihin ng mabuti ang anak ko. I don't care about the rest. I don't care about my self. I don't care about the people around me. Kung anong chismis man ang kumalat ay wala na akong pake. I don't care about Alec. Gusto ko lang na mabuti at maayos na palakihin ang anak ko. I don't care what will be the consequences of my actions. “I-I don't know Pa...” “Did your mom already know this?” I slightly shook my head. I heard him let out a deep sigh. When I turn my gaze at him, he only gave me a small smile. I was so afraid a while ago and now that my dad already knows what I am carrying, nakakagaan ng loob. I'm even doubtful to say it first to mom but now, I'm sure. I don't know what will be her reactions though, but I should tell it anyway. “Celina, nakapagbihis ka na ba? Hinihintay ka na ng mga magulang mo sa sala.” I heard Nanay Miranda's voice outside my room. She's the oldest maid we have here. Siya lang din ang nagtagal sa amin. “Opo Nay! Pababa na po ako.” Magalang kong sagot habang inaayos ang sariling nakaharap sa malaking salamin. It's already 6 in the evening and I couldn't even have the chance to talk to mom since I got home in the morning. Dad did not pressure me though. That's maybe because I said that my head hurts after I overthink and cried so hard. Nakatulog naman ako kanina kaya medyo maayos-ayos na rin ang pakiramdam ko. Pinasadahan ko ng huling tingin ang aking sarili. You look fine in your small black puff dress. Inipit ko ang mala alon kong buhok upang makita ang earrings kong gold pearl. Isang pair ng black na loafer shoes sandals lang din ang suot ko dahil ayokong mag heels. It's for safety measures. Dinampot ko ang maliit kong handbag na black at saka lumabas ng kwarto. Dumiretso ako sa sala kung saan naabutan ko si Mommy and Daddy talking with Gabriel. Napatingin silang tatlo sa akin. Gabriel's eyes met mine and the nervous feeling I felt back in his car is coming back kaya inilipat ko nalang ang tingin ko kay Mommy. She trailed her eyes at me, from head to toe and got her eyes widened after a seconds. I even heard her gasped for a moment. “Mom you're making me awkward.” She blinked at me thrice. “Ngayon lang kita nakitang nag flat shoes, are you trying something new? Simple yet beautiful,” aniya. I smiled back at her too, trying to hide my nervousness. “Let's get going then. Mabuti nalang may pasensya ang...” Mom said and started to walk through our door. “Po?” I did not hear her last words so I asked again, hoping I could get an answer. But the man in my side, talked and offered his hand to me. “Let's go?” Gab said. Napatingin pa ako sa kamay niyang nakalahad. Confused. Narinig ko siyang bumuntong hininga at kinuha ang kamay ko. We started walking outside to his Aston Martin. “We'll go together?” I innocently ask. I don't know what's with my question that made him smile, pero itinago niya rin iyon nang maramdamang nakatingin lang ako sa kaniya. “Yeah.” He opened the front seat for me so I went inside. Umikot na rin siya at umupo sa drivers seat. “Bat di mo sinabi sa akin kanina?” “Hmm?” What's with him? I can feel it. He's hiding some emotions but doing his best to be gentle within our space. This is so familiar but unknown for me. It's like I have seen his side like this before but the truth is, I didn't. He looks so serious driving but our speed is normal. I wonder what he's thinking right now. He looks like a mess inside. “Are you okay?” I couldn't stop my self from worrying. He's been a good friend of mine. I shouldn't let him feel alone, we're best friends. He look at me and smiled. “I'm fine.” Liar! No you don't. Your eyes can't fool me. But instead of questioning him further, I just nod and smiled too. I looked at the tall buildings of the city. Sa isang luxury hotel gaganapin ang dinner na inihanda ng Senator. I don't know who are invited but I'm sure this is to look for any pillars that can support him for his Presidency. Politics. I don't even know why Dad agreed to this dinner. Huminto kami sa Francién. Pinagbuksan agad kami ng pinto noong dalawang porter. I didn't know sa Francién lang ang dinner. Well, Francién is one of the most expensive and luxurious hotel in Asia. Gabriel then held my hand and entered the lobby. Hindi na ako nagreklamo. Only the staffs can be seen in the lobby. Iginiya nila kami sa private dining room ng restaurant. I thought walang tao, may kumakain naman palang mga guest sa restaurant. Before we enter, Gab's arm snaked around my waist. Kahit na hindi naman lumapat ang palad niya sa balat ko, ramdam ko pa rin ang init nito. Here it is again, the unfamiliar but familiar feeling. I don't want to be awkward so I let him owning my waist. Four well known family greeted us. Kinabahan ako nang makitang marami ngang pamilya ang invited sa dinner na ito. Ngunit nakahinga rin nang maluwag nang hindi ko makita ang mga Montenegro. There are four big round tables and I can see Mom and Dad were seated in the different circle. Dad is with the Senator and other old men while Mom is with the other wives. I saw Charisma in the other table, she smiled at me so I smiled back at her too. Naglakad si Gabriel papunta roon. “Our table's are only near, you can call me if you need something,” he whispered. “Okay,”I said. Tumango siya at agad akong binigyan ng halik sa noo. Gabriel is always like this, I know. But why is this giving me mix emotions. Umupo ako sa tabi ni Charisma, Gabriel smiled at the ladies and directly went to the tables filled with gentlemen. Yeah, our tables were classified into four. The Fathers, Mother, Young Ladies and Gentlemen. “Hey, I've never seen you for ages. How's life?” Cha started. “It's a little bit fine.” She gave me a small smile. “You can call me if you wanna hang out.” Arrah offered. I look at her and nod. They're a friend of mine too, we've known each other since childhood because of our parents. I can say that we're friends but not as close friend with Gab. I noticed the purse in Arrah's side so maybe Clara is here too. The Senator's daughter. After a few minutes of talking and greeting each others life. Clara came with annoyance in her face. When she saw me, she smiled. I gave her a smile too. I'm not mad at her, I'm mad at her father's doings. A corrupt politician, I wonder how did she coped up with the issue. They serve the food in front of us and we started eating. After minutes of silence, someone broke it. Mukhang kami lang ata ang pinaka tahimik na table. The others are talking and laughing. “I heard Mellorine is getting married,” Clara started. I stop for a moment. I know that name very well. “Mellorine? Mellorine the model?” Arrah curiously ask. Tumango naman si Clara. “To whom?” Charisma “Alec.” I'm right. They really are getting married huh? Mapait akong napangiti sa nasagap na balita. The betrayal I felt came back to me. Imbes na masaktan at umiyak ay tanging galit ang namuo sa aking sarili. Fuck you, Montenegro. I held my tummy and carresed it gently. “I'm sorry my baby, mukhang hindi kami magkakasundo ng ama mo.” “Are you okay, Lena?” Napatingin ako kay Cha. “Yeah, I'm fine. I just need to go to the bathroom.” I lied and stood up. Tumango naman siya. Nakitaan ko sila ng pag-alala nang tumayo na ako. I gave them a small smile before marching. I wash my hands. Natatakahan ako dahil habang kumakain ako kanina, may bawang pero parang hindi naman ako nasusuka sa baho. I even ate it. Is this how pregnancy works? Inilagay ko sa likod ng tenga ang mga hibla ng buhok na hindi nasali sa pag-ipit. I smiled at my self. You're fine... Paglabas ko, nagulat ako dahil nakasandal si Gabriel sa pader habang nakahalukipkip. Seryoso lang siyang nakatingin sa sahig at agad rin namang lumingon sa akin. Umayos siya ng tayo at lumapit. “Anong ginagawa mo dito?” Tanong ko. “Sinusundan kita.” He held my hand. “Ano ako? Bata?” M*****a kong tanong. “Oo.” Napairap na lamang ako sa kaniya. Naglakad kami pabalik sa mga mesa pero dumiretso siya sa kung saan naupo sina Mommy. He formally greeted them. “Hijo, what's the problem?” “Mauna na po kami.” I got surprised by his sudden words. Bahagyang napakunot ang noo ko nang tumango si Mommy and gave him a faint smile. Dumiretso rin siya sa mesa kung saan sina Papa. “Sige. Mag-ingat kayo.” My dad said and gave him a pat in his back. Magalang namang tumango si Gabriel sa kaniya at sa iba pang kasama nito. He then get my small handbag in our table and bid our goodbyes to the ladies sitting there. Bago pa kami makalabas ng room, I heard a gossip from someone. “Bilib talaga ako sa mag-asawang 'yan...” Who said that? Bahagya akong napalingon sa gilid pero hindi ko mahanap kung sino. Ipinagwalang bahala ko nalang 'yon. Kahit nga rin ako ay bilib sa mga magulang ko.“Saan tayo pupunta?” tanong ko sa kaniya habang naglalakad sa lobby ng hotel. “Uuwi,” tipid niyang sagotMay problema ba 'to? “Ayoko munang umuwi.” Napatigil siya at lumingon sa akin. Mas nauna siya sa akin ng mga dalawang hakbang kaya nang tumigil siya ay naunahan ko siya sa paglalakad. “Gabi na, Celine.” Mahinahon niyang wika.“It's still 9, Gab. Please 'wag muna tayong umuwi.” Pagmamakaawa ko at nilingon rin siya. Narinig ko ang kaniyang mahinang pagbuntong hininga. Magkasabay na kami ngayon. He was about to talk to me when his phone suddenly rang. Sinagot niya 'yon.“What? No. I'm busy,” sabi niya sabay tingin sa akin. Ay may lakad pala siya? I suddenly felt guilty. That's maybe the reason why he wanted to go home early. Sana pala dinala ko ang sasakyan ko, why didn't I think of that? My gosh, Lena!Ibinaba niya ang phone at magsasalita na sana nang naunahan ko siya. “May importante kang lakad? You can go, ihatid mo nalang ako sa bahay.” I did my best to sound guilty pero baki
Kinabukasan nagising ako mga alas siyete ng umaga. Binuksan ko ang kurtina para masinagan ng araw. Naghilamos ako ng mukha at dahil walang toothbrush, nagmumog lang ako. Hindi naman ako bad breath. Nag stretching muna ako bago lumabas ng kwarto. Ang gaan ng loob ko ngayon. Napahawak ako sa aking tiyan. As far as I could remember, it's normal if a women will puke and will undergo some morning dramas during their pregnancy. Pero bakit parang wala naman sa akin?Maybe my child is just caring, huh? Napatawa ako dahil doon. Bago paman ako tuluyang makababa, naabutan ko si Gabriel na aakyat rin sana ngunit huminto nang makita ako. “Good morning,” he greeted.“Morning,” bati ko rin.“Let's eat breakfast.” Pumasok siya sa kusina kaya sumunod nalang din ako. May pagkain ng nakahain sa mesa at mukhang bagong luto pa ang mga ito dahil sa usok. “Marunong ka palang magluto?” Natatawang tanong ko.“Of course. I already have a...”“Ha?” Hindi ko narinig ang huli niyang salita. “Nothing. Just eat
While we were eating peacefully, his phone rang.Dahil nasa lamesa niya lang nakalagay iyon ay agad kong nabasa ang pangalan ng caller. ‘Giselle...’Hindi niya iyon sinagot at tanging pag mute lang ang ginawa niya.“Your meeting is waiting,” I said without looking at him. I continue eating my food. “Let them wait.” I glanced at him and he is seriously eating too. Mukhang wala talaga siyang balak na magmadali at sumipot sa saktong oras, huh? Hays.Ang kapal talaga ng pagmumukha ng lalaking 'to.Bahagya nalang akong napailing at nginunguya ang kinain. While looking at him intently, my view shifted to the entrance of the restaurant. I saw four people na kakapasok lang at naka corporate attire ang dalawang lalaki at isang babae. The other woman is wearing a color beige above the knee pencil cut skirt and a white long sleeve polo na manipis ang tela.The staff then guided them to one of the private dining rooms.I couldn't help but raise a brow at her. I don't know, uminit lang bigla an
Lumabas ako ng kwarto. Naabutan ko si Nanay Miranda at iba pang kasambahay na naghahanda na para sa mga lulutuin. “It's too early to cook. Do we have visitors po?” tanong ko sa kanila.Ngumiti ito sa akin at banayad na hinawakan ang aking likod.“Celine anak, natural magluluto talaga kami ng maaga...” “Bakit po?”“Syempre nandyan ang iyong— ay palaka!”Hindi matapos ni Nanay ang sasabihin ng biglanh nahulog ang takip ng kaldero.“Hala sorry po...” Paulit-ulit na pahayag ni Glenda, isang working student. Maagap naman siyang pinagsabihan ni Nanay. Natawa nalang rin ako dahil bahagya pa siyang pinapalo rito sa balikat.“Ikaw talaga Glenda, may pinupusuan ka na ba kaya parang wala ka sa sarili?” Pinagsingkitan siya ni Nanay ng mata. Na alarma naman si Glenda. “P-Po? Pinupusuan agad? hindi ba pwedeng nadulas lang ang takip?” “Sus kapag ikaw talaga nakita ko na may nobyo na, kukurutin ko talaga iyang patilya mo.” Pagbabanta ni Nanay. Napakamot na lamang si Glenda sa ulo. Don't worry N
I went to the University early in the morning. I have a class to teach as a part time instructor for Bio. Limang oras lamang ang schedule ko today at pagkatapos ay wala na. Pagkatapos ng klase ko ay napag-isipan kong magpunta sa isang restaurant upang kumain mag-isa. It was lunch time and the traffic was really bad that the taxi couldn't even pass through to the bustling road. “Pasensya ka na, ma'am. Ganito po talaga kapag rush hours,” ani manong driver bago napabuntong hininga. Tumitingin-tingin siya sa labas bago nagsalita ulit. “Pero mukhang mas malala po ata ngayon. May disgrasya sigurong naganap doon sa harap.” Pagkatapos sabihin ni manong iyon ay saktong dumating ang ambulance at mga police. Nakichismis na rin ang ibang mga tao sa kalsada while I was sitting uncomfortably in my seat due to the sound. There's something in the wail of the ambulance that stings deep inside my heart. Gumalaw na ang traffic. Nang madaanan namin ang duguang kalsada ay sumikip bigla ang puso ko sa
Tanging katahimikan lamang ang naghari sa pagitan namin ni Gabriel simula nung sumakay ako sa sasakyan niya. Ewan ko! Oo nagtatampo ako sa kaniya!Sino ba kasi ang hindi magtatampo eh hindi man lang siya nagsabi sa akin na ka date niya pala ang babaeng 'yon! At nagawa niya pa talagang magsinungaling sa harap ko.Meeting daw pero silang dalawa lang? Anong klaseng meeting 'yon? By partner lang? At saka meron bang meeting kung saan casual na casual lamang makipag-usap ang secretary sa CEO at may-ari ng kompanya?Tsk!Nakatingin lamang ako sa labas habang nakasandal ang ulo sa upuan. Hindi ko alam kung bakit pero nagagalit talaga ako sa pagsisinungaling niya. Pwede niya naman kasing sabihin sa akin na hindi siya available! Bakit inilihim niya pa talaga? Ano ba 'tong mga pinagsasabi ko!Napabuntong hininga ako at biglaang napaubo. Lumingon siya sa akin na may pag-alala sa mga mata.“Are you okay?” Hindi ko siya sinagot at tumikhim na lamang bago umupo nang maayos.Nang makita ko ang gate
Kahit sa mga sumunod na araw ay hatid sundo pa rin ako ni Gab sa bahay at paaralan. Lagi siyang nakikipagsabay sa akin kumain ng lunch. Kahit ang layo ng pagitan namin mula sa kompanya niya at traffic panay hindi siya nagsawa. Mga almost 1 week na rin ang nakalipas mula nang sinimulan niya ang paghatid sundo niya sa akin. Hindi naman tutol sila mama at papa. Sa katunayan ay pumabor ito sa kanila. Umaga ngayon at nakababahala dahil simula noong nakauwi ako galing sa hotel ay hindi na ako nakararamdam pa ng morning sickness. I should properly arrange a schedule for an OB for check up. I rub my tummy and went downstairs. There, I saw Gabriel with my father again. Nakasanayan na ata nila 'yan kada umaga. Kulang nalang dito na matutulog si Gabriel eh. “Good morning,” unang bati ni Gab sa akin.As usual, hinatid niya na naman ako. And by the afternoon he still fetch me so that we'll have lunch together. Sa parehang restaurant pa rin kami kumakain. Parang araw-araw na nga kami inaabangan
Tahimik lamang kaming dalawa sa biyahe. Gabriel's hand was squeezing mine while the other was controlling the steering wheel. Hinayaan ko lamang siya at hindi na nagreklamo. After he saw me crying in the seaside a while ago, given he could not contact me for hours, I know he was very worried. May bagyo pa namang la-landfall ngayong gabi. “Let's eat first before I take you home,” aniya at marahang pinisil ang aking kamay. “I don't want to go home,” agaran kong sagot sa mahinang boses. Alam kong narinig niya 'yon nang bumaling siya sa akin. “Can we just take out foods?” dagdag ko pa. Ngayong nagsimula nang umulan, nagsimula na naman ang pagkabalisa ng sistema ko dahil sa ingay ng bawat bagsak ng tubig. Both of us know we don't like to travel nor drive under the heavy rains. Tumango siya sa kagustuhan ko at hindi na nakipagtalo pa. “Okay, we'll do that.” Pagkarating namin sa bahay niya, tahimik lamang kaming kumakain ng inorder namin. I wasn't hungry, but I have to force mys
Night OutIsang oras na ang nakalipas simula nung maikling bangayan namin ni Gabriel kanina. Nandito ako sa sala nanonood ng TV habang napag-isipan niya namang maligo kanina nang lumabas siya sa kwarto. I was so confused about what he meant by what he said kanina. Basta paglabas niya 30 minutes after, he was already covered in sweat. Ewan ko, baka nag exercise lang. Tsk!My eyes shifted to the bathroom door when it opened. Revealing Gabriel Salazar in a towel that only covered half his hips and legs. His hair was still wet as it water drips down to his neck and bare shoulders. Fuck.Hindi ko maiwasan ang mapatingin sa katawan niyang matipuno. His abs were perfectly carved and I gulped to the obvious v-line where the edge of the towel was hanged. Were his body always this buff?He coughed that brought me back to my senses. "Enjoying too much, Celine?"Umiwas ako ng tingin dahil sa naramdaman kong hiya. Why the fuck I am staring at his naked body? Ayaw ko namang ipahalata sa kaniya n
ClothesGabriel was still holding my hand as he drive. Hindi niya binibitawan ito na tila takot sa anumang mangyari. Na tila natakot ko siya nang husto. I never withdraw my hand dahil alam kong pinag-alala ko siya sa biglaang naging kilos ko kanina. My mind, on the other hand was focus on the road. Ang lalim ng iniisip ko dahil sa nakita ko na naman sa isip ko. Kung ano 'yong kanina. Kung bakit ganon. Kung saan 'yon galing. Hinawakan ko ang aking noo at bahagyang minasahe ito.Nang makita ang pagnanakaw tingin sa akin ni Gabriel ay umayos ako ng upo at inabala na lamang ang sarili sa dinaraanan namin sa labas.“Where are we going?” “Home...you said.”Nanlaki ang mata ko siyang tinignan. “Manila?”Marahan itong umiling. I nod and smiled. Pumasok kami sa isang private property at nakita ko sa 'di kalayuan ang isang bahay na kulay puti. I chuckled. “You really like your house white, huh?”Naramdaman ko ang kaniyang paglingon sa akin. “Yeah, well it's someone's favorite.”Tumitig ako sa
Nagtawanan kami ni Lea habang naglakad pabalik sa dinaraanan namin kanina. It's been an hour already and I know Gabriel is probably furiously looking for me right now. Lowbatt pa naman ang cellphone ko dahil sawalang sawang pagkuha ko ng mga litrato sa magandang tanawin kanina.“And you know what? Since my father didn't know Franco's true identity, inutusan niyang maglinis ng dumi ng kabayo. Although Franco didn't hesitate, my father was so shocked when he learned he was the grandson of the governor.” Hindi ko nalang din mapigilan ang mapatawa sa sinasabi ni Lea tungkol sa past nila ni Franco. We have talked a lot about ourselves. Mga bagay na kinagagalitan namin, lalo na si Giselle. Pero siya lang ang hinayaan kong magsalita ng masama patungkol sa kaniya. Ayaw ko namang makisaw-saw at baka pagdudahan niya pang baka nagseselos ako kay Giselle na sekretarya ni Gabriele. I mean, hello? Ako magseselos sa babaeng 'yon? No fucking way.“How do you deal with Giselle? Knowing that woman,
“Sleep first, my love. May isang oras pa tayo bago makarating.” Hinalikan niya ang kamay ko bago ipinikit ulit ang mga mata. At eto na naman ang puso kong naghuhuramentado sa kaba sa tuwing ginagawa niya 'yan.“Why do you keep calling me 'my love'?”Hinaplos ng daliri niya ang aking kamay habang nanatiling nakapikit. “Why not?”Hindi ako umimik. Bakit hindi niya sagutin ang tanong ko? We're friends, best friend to be exact tapos out of nowhere, maririnig ko nalang ang pa endearment niya sa akin. Napabuntong hininga na lamang ako nang hindi siya kumibo at nanatiling nakapikit. I lean against my chair and tried to close my eyes too. Pero sa tirik ng araw, alam kong hindi ako makakatulog. I opened them and found Gabriel's gaze at me. I raise a brow. “What?”Umiling ito at pinagsiklop ang mga kamay naming dalawa. Bumalik siya sa pagsandal sa kaniyang kinauupuan at nanatiling nakabukas ang mga mata na tila malalim ang iniisip.I stared at him. Ngayon ko lang din namalayan na may eyebags n
“Celine, where are we going?”“Uuwi,” tipid kong sagot.“Okay.”Huminto ako sa sinabi niya at napapikit sa iritasyong dumaan sa kabuoan ng sistema ko. Hindi niya makita ang reaksyon ko ngayon dahil na sa likod ko siya sumusunod habang hawak-hawak ko ang kamay niya.“What's wrong, love?” Mas lalo lang uminit ang ulo ko dahil sa tinawag niya sa akin. Pumaunahan siya upang harapin ako. Nagtagpo ang tingin naming dalawa at nakita niya ang lumiliit kong pasensya sa mata.“Hey,” aniya at kinuha ang kamay ko saka hinaplos 'yon.“Gabriel!” Giselle called from my back. “Director Jaime is calling!”Kahit kasing nipis nalang ng sinulid ang pasensya ko, hindi ko na lamang binigyan ng atensyon ang babaeng nagpasimuno ng lahat ng ito. Kung hindi niya sinabi iyon, hindi ako magagalit. Gab's phone rang. Hindi niya 'yon sinagot at nanatiling nakatitig sa akin. “Sagutin mo,” utos ko na agad niyang sinunod.And fuck shit bakit ba ako nagagalit? Why do I feel so threatened about that Giselle? “Enginee
Nagpatuloy pa rin kami ni Mommy sa pagstrolling dito sa loob ng mall. We've been to random stores to look and buy at sa tuwing nagugustuhan niya ay pinapareserve niya nalang. Ayaw niya kasing may bibitbitin pa kaming mga unnecessary bags habang gumagala.“I think it's time to eat, Mom.” Tumingin ako sa relo ko nang makitang alas dose na. We really took our time to stroll around here. Mabuti nalang ay kusang nagreklamo ang tiyan ko. Tumingin si Mama sa relo niya at sumang ayon sa sinabi ko. “I know a good Chinese restaurant around here, you should try it too, anak.”Tumango ako sa sinabi niya.“I should call your dad too. Baka tapos na 'yon sa inaasikaso nila ngayon.” Kinuha niya ang sariling cellphone at nagsimulang mag dial. Ngunit kumunot ang mukha niya nang hindi ito sinasagot ni Papa. “He's not answering.” May bakas na pagka-irita ang marinig sa boses ni Mommy dahil don.I left out a chuckle. Mukhang may asawang malalagot mamaya. “I'll call Gab, mom. Magkasama naman sila.” But to
Gab's hand never left my hair. Pinagpatuloy niya ang paghaplos dito kahit nakahiga na kami ngayon sa kama. Oo, sa kama ko. My head rested on his bicep, his arm wrapped around my waist. Parehas kaming nakatagilid at magkaharap sa isa't-isa habang hinihintay hilain ng antok.I was tired, my head hurts a lot earlier. My body ached in pain. Pero ngayon parang unti-unti iyong pinapawi ng katabi ko. Sa bawat lamyos ng daliri niya ay tila naluluwagan ang sumisikip kong dibdib kanina. That scene in my head was vivid, yet it was subtle...too subtle to even believe it. Pero hindi nagsisingungaling ang emosyong dumaloy sa akin nang bigla 'yong lumabas sa utak ko. “Hindi ka pa ba matutulog?” bulong ko sa kaniya. My eyes were closed but I know he's not yet sleeping.“I'm fine. I'll watch over you.”“Let's just sleep, Gab.”Narinig ko ang marahan na pagbuga niya ng hangin at humalik sa aking noo. “Okay.”Pagkatapos ng sinabi ko sa kaniya kanina, wala siyang tiniradang salita. Tanging yakap lamang
I woke up from a heavy ache pounding on my head. Napangiwi ako sa parang de koryenteng dumaloy sa ulo ko nang pinilit kong umupo sa aking kinahihigaan. I roamed my eyes around only to find myself in the same room where I received the painful truth earlier. Minasahe ko ang sariling balikat patungong leeg nang maramdaman ang tumitigas na sakit na namuo dito. “Ilang oras ba akong nakatulog?” tanong ko sa sarili nang makitang madilim na sa labas ng bintana. Biglang bumukas ang pinto at iniluwa nito si Dr. Tillo. Her eyes wide agape when she saw me awake and sitting. Mabilis niya akong nilapitan na may bahid na pag-aalala sa mukha. “How are you feeling, Celine?” I force a smile at her. “I'm fine...I guessed,” I said in my rasp voice like I was deprived of water for days. May inabot siya sa aking tubig at agad kong ininom 'yon. Pagkatapos kong makainom, isang malalim na katahimikan ang namagitan sa aming dalawa. My mind wandered to the verity I just knew and the other truth that lie
Nagising ako dahil sa sinag ng araw na lumapat sa mukha ko. Gab was no longer in my side when I got up, only to find him in the kitchen cooking breakfast.He's half naked. Walang suot na pang-itaas at tanging color gray na sweatpants lamang ang pang-ibaba. Nakatalikod ito sa akin kaya hindi niya pa ako nakita. His back was broad and the muscles on his shoulders down to his arm was bulging in rugged strength.Nag gy-gym ba siya?Hindi ko tuloy maiwasan ang mapalunok nang tumitig ako sa bisig niya. Ginawa ko yang unan kagabi...kaninang madaling araw. Tumikhim ako na siyang nagpalingon sa kaniya.“Good morning.” Lumapit ito sa akin at walang sabing hinalikan ako sa noo. Nanlaki ang mata ko sa ginawa niya. Biglang nawala ang naiwang antok at nagisinh ang diwa ko. Kahit normal na sa kaniya 'yon, hindi maiwasan ng puso ko ang magwala dahil don.“Good morning,” sagot ko sa muntikan ng nangangatal na boses. Umupo ako sa silya habang pinapanood siyang mag prepare. Siya na rin ang naglagay ng p