Kabanata 7: Cornered

It's Samantha's first day of training as Tristan's secretary. Before going out of her room she looks at the large mirror in front of her as she fixed up the collar of her white blouse, smoothing it down until it's almost perfect before tying up her hair and pulling it back into a high ponytail. The blonde ends are neatly tucked behind her ears.

"Kaya mo 'yan, Sam. At saka pangarap mo naman talaga na magkaroon ng kapatid na lalaki hindi ba? Ito na iyon, ibinigay na sa iyo, kaya huwag mo na sayangin ang chance..." Pagkatapos muling tingnan ang sarili sa salamin ay naglakad na siya palabas ng kaniyang kwarto.

Her breath seems to catch in her throat when she sees Tristan standing next to her Mercedes-Benz S-Class. Hindi siya makapaniwala ng makita pa ito dito, lalo na at buong akala niya ay nauna na ito sa kaniya.

"Bakit nandito ka pa?" tanong niya, pilit na ikinakalma ang dumadagundong na tibok ng kaniyang puso. she said, trying to hide the way her heart was beating erratically against her chest.

"Your Mom, told me to wait for you." Tumango si Samantha at iniwas na ang tingin kay Tristan na ang mga mata ay nanatili na nakatingin sa buong katawan niya.

"Let's go." Hindi niya maiwasan na mapansin ang lamig sa tono ng boses ni Tristan. Sa tingin niya ay wala ito ngayon sa mood, ngunit hindi na niya tinanong pa ang rason sa halip ay naglakad na siya patungo sa kotse, sinisigurado na hindi man lang sasagi ang katawan niya kay Tristan, at hindi na dadagdag pa sa pagkailang na nararamdaman nila sa isa't-isa.

Samantha is about to open the door through the passenger seat, when Tristan stops her by grabbing her wrist. Mabilis siyang napalayo ng kaunti, dahil sa tila kuryente na dumaloy sa kaniyang katawan.

"Seat beside me." Naging matalim ang tingin niya kay Tristan, hanggang sa ipagpatuloy nito ang pagsasalita.

"Ayoko na magmukha ako na driver mo," he said, giving her a small smirk which made her feel uncomfortable.

Naging tahimik sa pagitan nila habang nasa biyahe sila patungo sa kompanya, ni hindi sinubukan ni Samantha na magsalita, dahil talagang natatakot siya na mapag-usapan ang nakaraan, dahil ngayon ay sinusunukan niya talaga na iturin na si Tristan bilang kaniyang kapatid.

Makalipas ang ilang oras ay huminto na sila sa entrance ng kompanya. Ang totoo niya inakala pa ni Samantha na pagbubuksan siya ni Tristan ng pinto ng kotse dahil nagmamdali pa ito sa kaniyang paglabas, ngunit walang ganoon na nangyari. Nag-umpisa na ito na maglakad patungo sa loob ng kompanya.

"Ano problema no'n?" Napa-isip siya pagkatapos ay bumaba na rin sa kotse, pagkatapos ay sinundan si Tristan.

Her eyes glittered as she saw how big the company is. With Tristan at her side she turn her sight around, still feel amazed. The place was like something straight out of a movie. It's so fancy and luxurious.

"Good morning, boss!"

"Have a great day, Sir!" pagbati kay Tristan ng kaniyang mga empleyado.

"And you, Miss Beautiful!" Nagulat pa si Samantha ng kahit siya ay batiin ng mga ito, kahit na ngayon pa lamang siya rito nakapunta.

"Salamat!" ito ang naging pagtugon niya. Masaya siya sa simpleng atensyon na nakuha sa ka nila. But she bumped on Tristan's torso, when he suddenly stopped walking and look at her with an annoyed expression.

"Ano?" tanong niya rito, dahil sa mas matangkad ito sa kaniya ay bahagya pa siyang nakatingala. Naisip niya kung gaano ito katangkad na halos nagmumukha na siyang kabute habang katabi ito.

Naglalakad na sila sa loob ng main hall ngayon. Ang malaking kisame ay pininturahan ng makukulay na disenyo. Sa bawat gilid ay may malalaking salaming pader na nagpapakita ng malawak na tanawin ng Bright Horizons Corporation. Dumaan sila sa ilang reception area bago makarating sa mga elevator. Pindot ni Tristan ang button para sa ikatlong palapag, habang hindi maiwasang tingnan siya niya ng tingin.

"You know, bad luck might come with you, if you keep on showing that long face of yours," pabirong sabi niya.

"Tsk! You are getting too much attention." Naglaro ang ngiti sa kaniyang labi.

"Eh, hindi ko naman kasalanan na ipinanganak akong maganda! Hindi katulad mo..." tumataas ang kilay ni Tristan sa sinabi niya.

"Ano?" namula ang pisngi ni Samantha nang lumapit si Tristan sa kanya. Ramdam niya ang mainit na hininga ni Tristan na tumatama sa dulo ng kanyang ilong. Her heart thumping loudly against her chest.

"Unlike you! Y-You are not that handsome as you thought." Bahagya ng lumayo si Tristan at ngumiti sa kanya.

"Hindi pala gwapo, huh? Hm, that explains why you're blushing." Samantha huffily turned her gaze away. At saka inayos ang sarili habang nakatingin sa pintuan ng elevator na unti-unti nang bumubukas at lumabas si Tristan. Sumunod siya rito na may kunot na noo.

"Come in," sambit ni Tristan habang binubuksan ang pinto ng kanyang opisina. Nagdalawang-isip si Samantha bago pumasok, nararamdaman ang malamig na hangin sa kanyang balat. Isinara ni Tristan ang pinto pagkatapos pumasok si Samantha at sumandal sa mesa.

"Bakit mo isinara ang pinto." Samantha asked, despite the fact that Tristan's facing some serious issues about their company business rival, Samantha didn't fail to make him chuckles.

"Ano ang gusto mo gawin ko? Open the door and let the air-conditioning blow you outside?" sarkastikong sabi niya, na naging dahilan upang mapairap si Samantha.

"Whatever!" Tristan walked towards the swivel chair and sat there.

""So, sinabi mo sa akin na ikaw ang magga-guide sa akin. How can we start now my step-brother?" Tumaas ang kaliwang kilay ni Samantha, Samantha nag-igiting naman ang panga ni Tristan ng marinig niya ang huling salita na sinambit nito.

"Step-brother, huh?" mahina siyang tumawa.

"What do you want me to call you then, a fuck buddy?" sagot ni Samantha, pero agad siyang nagsisi matapos niyang makita si Tristan na pinipigilan ang sarili na hindi tumawa.

"If you want, it's my honor." Umawang ang kaniyang labi, hindi siya makapaniwala sa naging tugon nito.

"Hindi ko talaga gusto ang ugali mo, Tristan. Ang malas ko lang talaga at na-encounter pa kita. I just hope that—" Tumayo mula sa kaniyang pagkakaupo si Tristan, at saka naglakad patungo kay Samantha. It cause her to feel trapped between the walls. She took a few steps back, and Samantha felt cornered.

"What? You hope that it didn't turned out that I am your step-brother, because you want us to be more than that?" Mahina ang kaniyang boses. Ang pagnanasa sa kaniyang mga mata ay nahahalata. Sinubukan pa ni Samantha na itulak si Tristan palayo dahil sa pagka-asar sa kaniya, ngunit bago pa man niya iyon magawa ay hinawakan na ni Tristan ang kaniyang mga braso, tila sinisigurado na hindi siya makakalusot, kasabay ng pagbukas ng pintuan ng opisina.