“KAILANGAN niyang nang manganak ngayon mismo!” “Pero hindi pa niya kabuwanan doc!” “Wala na tayong magagawa, pumutok na nag panubigan niya dahil sa nangyari at sobrang baba na ng mga bata. Kung hindi natin siya mapapa-anak ngayon ay maaaring mawala silang tatlo!” Hindi ko alam kung ano ba ang naririnig ko sa paligid basta nag-uusap sila at nagsisigawan. Mahigpit ang kapit ko sa bed sheet na aking hinihigaan dahil sa sobrang sakit. Naramdaman ko na mayroong humawak sa aking kamay at maya-maya pa’y nakarinig ako ng boses sa aking tenga kaya pinilit kong buksan ang aking mata. “Anastasia, kailangan mong umiri! Kailangan mong ilabas ang kambal!” Tama! Ang mga anak ko!—sumalubong saakin ang maliwanag na lugar ngunit kalaunan ay nakapag-adjust din ako. Nakita ko na maraming naka surgical mask ang nakapalibot saakin. Nasa ospital na ba ako? “Anastasia kailangan mong ilabas ang mga bata kung hindi ay mawawala sila!” natakot ako sa sinabi ng boses na iyon—si Brandon. Siya pala ang n
Tuwang-tuwa ang mga ito nang makita ang kambal at gustong-gusto nang buhatin ngunit hindi pa maaari dahil si Anastasia dapat muna ang bubuhat at magbibigay ng pangalan. Matapos ang ilang oras, nakapag palit na sila ng kaniya-kaniyang damit at naisaayos na ‘din ang dapat ayusin para sa paglipad nila sa Paris nang sa wakas nagising na si Anastasia. Sumalubong sa kaniya ang puting kisame at muka agad ni Kevin ang kaniyang nakita. “Anastasia!” dahil sa tawag ni Kevin ay napalingon sa kanila ang mga kasama sa kwarto at dali-daling nilapitan ang kinalalagyan ng dalaga. “Anastasia, anong nararamdaman mo? May masakit ba sa’yo?” “Gusto mo ba ng kahit na ano anak?” “Hindi ba masakit ang tahi mo?” Napapikit ang dalaga dahil sa sunod-sunod na bato ng tanong sa kaniya ni Kevin at ng mga nakakatanda. “Kayo naman, ine-stress niyo agad siya sa tanong e.” reklamo ni Kathy na muling ikinadilat ni Anastasia. Buhay ako! Mahina niyang sabi sa isipan at doon na tuluyang natitigan ang mga tao sa
AGAD na pinasok si Anastasia sa loob ng kwarto niya at doon ay nilapatang muli ng gamot ng mga doctor. Ang kambal naman ay dinala na sa nursery room at mayroon nang dalawang guard na nagbabantay dito ayon na ‘rin sa utos nila Brandon dahil sa nangyaring gulo.Nasa labas sila ng kwarto at inaantay na lumabas ang doctor at sabihin na ayos nang muli ang kalagayan ni Anastasia. Habang naghihintay ay mayroong mga hindi inaasahan na bisita na nagpataas ng tension sa bawat pamilya na naroroon.“Anong ginagawa niyo dito?!”Nakaramdam agad ng galit si Kathy ng makita si Tanner kasama ang magulang nito, si Clark at Lawrence. Nagsitayuan na ‘rin ang dalawang pamilya at sinundan si Kathy na pinipigilan ni Brandon.“Kathy, we’re not here to fight. I am here to see Ana, Anastasia—whatever is her name.” seryosong sabi ni Tanner na deretsyo lang na nakatingin kay Kathy na pinanliliitan siya ng mata. Magsasalita na sana ito ngunit pinigilan siya ni Brandon at hinarap ang kaibigan.“Hindi ba nag-usap na
*AFTER SIX YEARS* ANASTASIA “THANK you Ladies and Gentleman,” Nagpalakpakan ang mga tao dito sa loob ng conference room kung saan naganap ang new launches ko ng mga new designs na isang buwan kong pinagpaguran at pinagpuyatan. Lumapit sila saakin at nakipag kamay saakin kaya malugod ko naman iyong tinanggap. Sa anim na taon na lumipas ay napakaraming nagbago lalo na sa buhay ko. Isa na ako ngayong sikat na designer dito sa Paris at kilala ako mostly sa paggawa ng mga wedding gowns. Isa ako sa mga babaeng nangangarap na makapagsoot ng magandang gowns sa araw ng kasal kaso diko alam kung mangyayari pa ba ‘yan. Simula ng lumipat kami dito ay mas lalong tumibay at sumaya ang pagsasama naming lahat, si Kathy at Brandon ay mayroon nang isang anak at buntis ngayon si Kathy for their second baby. Sila tita Avery at tito Kenneth naman ay masaya ‘din at may negosyo na dito, well naglagay na sila ng brunch sa Paris at maganda ang takbo nito ngayon. Ang magulang naman ni Brandon ay ganoon ‘
“MADAM!” “Ay kalabaw na madam! Ano ba ‘yan Serene at nanggugulat ka?” kunot noo kong tanong sa katabi ko. “Kanina pa tayo nandito Anstasia, ma-lelate tayo sa ceremony!” Nakatingin kasi ako sa bintana at kanina pa iniisip ang nangyaring pagkikita namin ni Tanner kaya nanlaki agad ang mata ko at dali-daling lumabas ng kotse. “Kita mo ‘to, hindi manlang ako hinintay,” narinig kong reklamo niya kaya huminto ako at nilingon siya. “Bilisan mo na Serene!” Sumunod naman siya sa sinabi ko at tumakbo na kami papunta sa pinakang gym ng school, may napatingin pa saamin dahil malamang ibang lenggwahe ang sinabi ko. Hinayaan ko nalang sila dahil naririnig ko na ang malakas na sigawan sa gym. “And now, let’s all welcome. Amari Ocampo!” sakto pagkarinig ko ng pangalan ng aking anak ay tapos na akong makipagsiksikan sa napakaraming tao dito sa baba. Nakita ko si Amari na nakasimangot sa kabilang parte ng gym habang nasa likuran nito ang kuya niya na tila kinakausap siya. “Amari!” sigaw ko nguni
“I am sorry kung ngayon lang ako Anastasia, masyado akong busy sa trabaho.” Humiwalay ako sa yakapan namin at umiling. Hinawakan ko ang magkabila niyang pisnge’t nagsalita. “Ayos lang ‘yun saakin. Tignan mo, ang payat mo na!” napangiti siya at kinurot ang pisnge ko.“Ikaw ‘din kaya, patas lang tayo.” Natawa kami pareho dahil doon at naghiwalay na. Lumapit saamin ang kambal kung kaya tinanong ko sila kung saan nila gustong pumunta na sana pala ay hindi ko na ginawa.“Sa mall!” para akong nanigas sa aking kinatatayuan nang marinig ko ang mall, andoon si Tanner!“H-Huh? Maiba naman tayo, palagi naman tayong nasa mall e.” Pamimilit ko sa dalawa ngunit sunod-sunod silang umiling na sinabayan pa ni Billie, limang taon na ito mas matanda lang ng isang taon ang kambal.“Gusto namin sa mall mommy! Sa arcade tayo!” excited na sabi ni Amari.“I agree.” Sunod ni Asher.“I agree too, tita!” bibong sabi ni Billie.“Pagbigyan mo na ang mga bata Anastasia.” Sabat ‘din ni Kevin kung kaya alanganin akon
“P-PAANO kayo nakapasok sa bahay namin?! Tatawag ako sa homeowners!” Aalis na sana si Kathy papunta sa kanilang landline ngunit pinigilan siya ni Brandon kung kaya nakakunot ang noo niya itong tinignan na inilingan lang siya. Dahil sa iling na iyon ay walang nagawa si Kathy kundi ang bumalik sa tabi ng kaniyang asawa. Hinarap nila ang tatlo, si Lawrence at Clark ay tila masaya na makitang muli si Brandon, si Tanner as usual ganoon pa ‘rin ang expression. “Brandon, ang tagal natin hindi nagkita! Bakit bigla nalang kayong nagtago? Ang hirap nyong hanapin!” bulalas ni Lawrence na hindi na makatiis, gusto na nga niyang yakapin ang kaibigan ngunit hindi niya lang magawa. “What your you all doing in my house?” imbes na sagutin ang sinabi ng kaibigan ay ‘yun ang sinabi niya. “Masama na bang dalawin ang kaibigan naming matagal nang nagtatago?” sagot ni Clark na ikinakuyom ng kamao ni Brandon. “Get out! I’m not happy to see you three!” tila nalungkot ang tatlo sa sinabi ni Brandon, mga
Nabaling sa kaniya ang tingin ng mga ito at nagulat ang mag-asawa. Naglakad siya papalapit sa mga ito at nginitian ng tipid na tila nagsasabi na ayos lang ang lahat. “Ikaw na ba ‘yan Kevin? Wow! You look different from the last time we saw you,” “I agree Clark! Huling kita namin sa’yo ay payat ka pa pero ngayon you looked—” “Hot, more handsome and matured. I am a man now, not a boy, Tanner. So, what can you say?” putol na sabi niya sa sasabihin sana ni Lawrence. Nakangisi siya ngayon habang nakatingin kay Tanner na wala manlang mababakas na emosyon sa muka. “Too stunned to speak? Ilang taon na ba? Six years, talagang magugulat din ako if I we’re you.” Gustong tumawa at pumalakpak ni Kathy dahil sa sinasabi ng kaniyang kapatid. Ngayon sigurado na siya na iyon nga ang dahilan kung bakit nag-gym ang kapatid niya at nagsunog ng kilay simula ng lumipat sila dito. He wants to defeat Tanner, gusto niyang palitan si Tanner sa mata at puso ni Anastasia. Nabalot ng katahimikan ang da