“I am sorry kung ngayon lang ako Anastasia, masyado akong busy sa trabaho.” Humiwalay ako sa yakapan namin at umiling. Hinawakan ko ang magkabila niyang pisnge’t nagsalita. “Ayos lang ‘yun saakin. Tignan mo, ang payat mo na!” napangiti siya at kinurot ang pisnge ko.“Ikaw ‘din kaya, patas lang tayo.” Natawa kami pareho dahil doon at naghiwalay na. Lumapit saamin ang kambal kung kaya tinanong ko sila kung saan nila gustong pumunta na sana pala ay hindi ko na ginawa.“Sa mall!” para akong nanigas sa aking kinatatayuan nang marinig ko ang mall, andoon si Tanner!“H-Huh? Maiba naman tayo, palagi naman tayong nasa mall e.” Pamimilit ko sa dalawa ngunit sunod-sunod silang umiling na sinabayan pa ni Billie, limang taon na ito mas matanda lang ng isang taon ang kambal.“Gusto namin sa mall mommy! Sa arcade tayo!” excited na sabi ni Amari.“I agree.” Sunod ni Asher.“I agree too, tita!” bibong sabi ni Billie.“Pagbigyan mo na ang mga bata Anastasia.” Sabat ‘din ni Kevin kung kaya alanganin akon
“P-PAANO kayo nakapasok sa bahay namin?! Tatawag ako sa homeowners!” Aalis na sana si Kathy papunta sa kanilang landline ngunit pinigilan siya ni Brandon kung kaya nakakunot ang noo niya itong tinignan na inilingan lang siya. Dahil sa iling na iyon ay walang nagawa si Kathy kundi ang bumalik sa tabi ng kaniyang asawa. Hinarap nila ang tatlo, si Lawrence at Clark ay tila masaya na makitang muli si Brandon, si Tanner as usual ganoon pa ‘rin ang expression. “Brandon, ang tagal natin hindi nagkita! Bakit bigla nalang kayong nagtago? Ang hirap nyong hanapin!” bulalas ni Lawrence na hindi na makatiis, gusto na nga niyang yakapin ang kaibigan ngunit hindi niya lang magawa. “What your you all doing in my house?” imbes na sagutin ang sinabi ng kaibigan ay ‘yun ang sinabi niya. “Masama na bang dalawin ang kaibigan naming matagal nang nagtatago?” sagot ni Clark na ikinakuyom ng kamao ni Brandon. “Get out! I’m not happy to see you three!” tila nalungkot ang tatlo sa sinabi ni Brandon, mga
Nabaling sa kaniya ang tingin ng mga ito at nagulat ang mag-asawa. Naglakad siya papalapit sa mga ito at nginitian ng tipid na tila nagsasabi na ayos lang ang lahat. “Ikaw na ba ‘yan Kevin? Wow! You look different from the last time we saw you,” “I agree Clark! Huling kita namin sa’yo ay payat ka pa pero ngayon you looked—” “Hot, more handsome and matured. I am a man now, not a boy, Tanner. So, what can you say?” putol na sabi niya sa sasabihin sana ni Lawrence. Nakangisi siya ngayon habang nakatingin kay Tanner na wala manlang mababakas na emosyon sa muka. “Too stunned to speak? Ilang taon na ba? Six years, talagang magugulat din ako if I we’re you.” Gustong tumawa at pumalakpak ni Kathy dahil sa sinasabi ng kaniyang kapatid. Ngayon sigurado na siya na iyon nga ang dahilan kung bakit nag-gym ang kapatid niya at nagsunog ng kilay simula ng lumipat sila dito. He wants to defeat Tanner, gusto niyang palitan si Tanner sa mata at puso ni Anastasia. Nabalot ng katahimikan ang da
ANASTASIA “WHATEVER your plan is we trust you, Kevin.” Nagtiwala kaming lahat kay Kevin at pagsapit nga ng kinabukasan ay handa na kaming lahat upang umalis. Kahit nagtataka ang mga bata ay sinabi nalamang namin na magbabakasyon kami—kahit na walang kasiguraduhan kung babalik pa ba kami sa bahay na iyon. Matapos ang ilang oras na byahe ay nakarating kami sa isang liblib na lugar sa Paris, hindi ko na alam ito ngunit nasisigurado ko na malayo ito sa kumunidad. Malaki ang bahay at kulay brown and white ang interior nito, sa likuran niya ay mayroong pond kung saan maraming puno kung kaya napaka-aliwas ng paligid. Marami ‘ding nakapalibot na mga iba’t-ibang halaman kung kaya tuwang-tuwa ako. “Alam na alam mo talaga ang gusto ko Kevin,” nakangiti kong sabi ng makababa kami ng sasakyan. “Of course, ako pa ba.” niyakap ko siya sandali at nagpasalamat na ikinagulo niya lang sa aking buhok. Pumasok kami sa loob at talagang malaki siya, kasyang-kasya talaga kaming lahat. Tahimik ngunit hind
NAG-AYOS lang ako ng sarili ko sa cr ni Kevin at lumabas na ‘din, nauna na siya saakin at pagbaba ko ay nasa dining na ang mga ito handa na para sa umagahan, mukang inantay nila ako bago mag breakfast. “Good morning mommy!” sinalubong ako ng kambal at hinalikan ang magkabila kong pisnge. “Good morning too twins, what do we have for breakfast?” nakangiti kong tanong. “Pancake, hodog, bacon and eggs!” hyper na sabi ni Amari, paburito niya ang itlog kaya ganiyan ka-hyper ‘yan tuwing umaga. Hindi nawawala sa hapagkainan namin ang itlog, si Asher naman ay hotdog. Mabuti at hindi sila pareho dahil siguradong mag-aaway sila. Ipinag-usog ako ng upuan ng panganay kong si Asher kaya nginitian ko siya bilang pasasalamat at lumipat kay Amari upang ito naman ang ipag-usog niya ng upuan. He’s so sweet. “Who will lead the prayer?” Nagtaas ng kamay ang tatlong bata ngunit nauna si Amari kaya tinatawag ito ni tito Erwin. Ganito kami lagi sa hapagkainin, sinanay namin ang mga bata sa culture
“HEY wait up!” Rinig ng kambal ang pagtawag sa kanila ng lalaking nakabangga nila—si Tanner. Si Amari ay takang taka dahil kamukang kamuka ito ng kaniyang kakambal nakita pa niyang hinahabol sila ng lalaking iyon kung kaya nilingon niya ang kakambal. “Kuya wait, bakit kamuka mo siya? Is he, our daddy?” natiglan si Asher dahil sa sinabi nito at laking gulat ni Amari ng biglang humarap sa kaniya ang kambal. Hinawakan siya nito sa magkabilang balikat at nagsalita. “Amari you have to listen to me, never talk about our mom. Leave it to me, okay? Trust me and go with the flow, we have to know if he is our dad.” Agad naman naintindihan ni Amari ang sinabi ng kakambal, hinawakan ni Asher ang kamay ni Amari at magkaharap nilang nilingon si Tanner na nagtataka pa ‘rin. “You have to treat us mister, let’s just say that it is the payment for bumping us. I’m not accepting a no,” Nagulat si Tanner sa sinabi ni Asher at hindi makapaniwalang nakatingin dito. Maya-maya ay napatawa siya dahil naki
ANASTASIA DALAWANG araw na ang nakakalipas magmula nang magkagulo sa kumpanya ko dahil sa nakawan ng designs na ginawa ko. Until now ay hindi ko pa ‘rin nalalaman kung sino ang may kagagawan kung bakit nakuha ng kalaban kong kumpanya ang designs na ginawa ko. Unti-unti na ‘ring nagsialisan ang ibang investors namin para sa launching ng event na ito at hindi ko na talaga alam ang gagawin. Sa dalawang araw na iyon ay halos tumira na ako sa office ko parang lang maibalik sa dati ang lahat, pero bakit hindi ko magawa? “Anastasia?” Napatingin ako sa tumawag saakin at biglang bumukas ang ilaw dito sa kusina. Nakita ko ang nakakunot na noo ni Brandon. “Kauuwi mo lang?” tanong niya saakin. “At umiinom ka?” napayuko ako sa sinabi niya at inabala ang aking mata sa alak na nasa isang baso. Naramdaman ko ang pagtabi niya saakin ngunit hindi ko siya nilingon. “Alam mo bang alas dos na ng madaling araw?” tumango lang ako sa sinabi niya at tinungga ang alak na nasa baso. Hinawakan kong muli
NAGISING ako dahil sa pagkalam ng sikmura ko. Mayroon akong naaamoy na pag-kain na siyang nagpabangon saakin at nakita ko ang gulat na expression ng mga kasama ko. Teka nasaan ako? “Mommy!” Tumakbo papunta saakin ang kambal at sumampa sila sa kinahihigaan ko't niyakap ako ng mahigpit. Doon ko lang nailibot ang paningin ko at nasa ospital ako? Naalala ko na! Hinimatay ako sa opisina dahil sa pagkahilo. “Mommy are you feeling better now? We are so worried.” Tinging sabi saakin ni Asher kaya ngumiti ako at ginilo ang buhok niya. “I’m feeling better now, lalo na yakap niyo akong dalawa.” Nakangiti kong sabi ngunit napansin ko na umiiyak si Amari kaya nag-alala ako dito. “Amari, stop crying na. Mommy is okay now okay?” pag-aalo ko sa kaniya. Sa kanilang dalawa kasi si Amari talaga ang pinakang soft hearted, parang ako na ako talaga siya habang si Asher ay kuhang-kuha ang kaniyang ama pati ugali. “Mommy natakot po ako! Noong nakita ka namin na nakahiga sa hospital bed akala ko po