“HEY wait up!” Rinig ng kambal ang pagtawag sa kanila ng lalaking nakabangga nila—si Tanner. Si Amari ay takang taka dahil kamukang kamuka ito ng kaniyang kakambal nakita pa niyang hinahabol sila ng lalaking iyon kung kaya nilingon niya ang kakambal. “Kuya wait, bakit kamuka mo siya? Is he, our daddy?” natiglan si Asher dahil sa sinabi nito at laking gulat ni Amari ng biglang humarap sa kaniya ang kambal. Hinawakan siya nito sa magkabilang balikat at nagsalita. “Amari you have to listen to me, never talk about our mom. Leave it to me, okay? Trust me and go with the flow, we have to know if he is our dad.” Agad naman naintindihan ni Amari ang sinabi ng kakambal, hinawakan ni Asher ang kamay ni Amari at magkaharap nilang nilingon si Tanner na nagtataka pa ‘rin. “You have to treat us mister, let’s just say that it is the payment for bumping us. I’m not accepting a no,” Nagulat si Tanner sa sinabi ni Asher at hindi makapaniwalang nakatingin dito. Maya-maya ay napatawa siya dahil naki
ANASTASIA DALAWANG araw na ang nakakalipas magmula nang magkagulo sa kumpanya ko dahil sa nakawan ng designs na ginawa ko. Until now ay hindi ko pa ‘rin nalalaman kung sino ang may kagagawan kung bakit nakuha ng kalaban kong kumpanya ang designs na ginawa ko. Unti-unti na ‘ring nagsialisan ang ibang investors namin para sa launching ng event na ito at hindi ko na talaga alam ang gagawin. Sa dalawang araw na iyon ay halos tumira na ako sa office ko parang lang maibalik sa dati ang lahat, pero bakit hindi ko magawa? “Anastasia?” Napatingin ako sa tumawag saakin at biglang bumukas ang ilaw dito sa kusina. Nakita ko ang nakakunot na noo ni Brandon. “Kauuwi mo lang?” tanong niya saakin. “At umiinom ka?” napayuko ako sa sinabi niya at inabala ang aking mata sa alak na nasa isang baso. Naramdaman ko ang pagtabi niya saakin ngunit hindi ko siya nilingon. “Alam mo bang alas dos na ng madaling araw?” tumango lang ako sa sinabi niya at tinungga ang alak na nasa baso. Hinawakan kong muli
NAGISING ako dahil sa pagkalam ng sikmura ko. Mayroon akong naaamoy na pag-kain na siyang nagpabangon saakin at nakita ko ang gulat na expression ng mga kasama ko. Teka nasaan ako? “Mommy!” Tumakbo papunta saakin ang kambal at sumampa sila sa kinahihigaan ko't niyakap ako ng mahigpit. Doon ko lang nailibot ang paningin ko at nasa ospital ako? Naalala ko na! Hinimatay ako sa opisina dahil sa pagkahilo. “Mommy are you feeling better now? We are so worried.” Tinging sabi saakin ni Asher kaya ngumiti ako at ginilo ang buhok niya. “I’m feeling better now, lalo na yakap niyo akong dalawa.” Nakangiti kong sabi ngunit napansin ko na umiiyak si Amari kaya nag-alala ako dito. “Amari, stop crying na. Mommy is okay now okay?” pag-aalo ko sa kaniya. Sa kanilang dalawa kasi si Amari talaga ang pinakang soft hearted, parang ako na ako talaga siya habang si Asher ay kuhang-kuha ang kaniyang ama pati ugali. “Mommy natakot po ako! Noong nakita ka namin na nakahiga sa hospital bed akala ko po
“Good morning too my babies, susunod nalang si mommy.” Tumango sila at umalis na sa kwarto. Sabado ngayon at bukas na ang event. Naalala ko ngayon ko pala sasabihin sa kambal ang tungkol kay Tanner at sa pamilya ko. Handa na ba ako? Pero nagtatanong na si Asher, kilala ko ang anak ko. Hindi siya titigil hangga’t walang nakukuhang sagot sa tanong sa kaniyang isipan at ayaw kong malaman pa niya ito sa iba. Mas mabuti ng saakin nanggaling. Matapos kong mag ayos at sipilyo at bumaba na ako. Naabutan ko silang masayang nag-aabang sa lamesa, kumpleto kami. Mas mabuti dahil hindi ko kakayanin na ako lang mag-isa ang magpaliwanag sa kambal. Si Billie ang nag lead ng prayer at kumain na kami, masaya ang hapagkainin lalo na tuwang-tuwa ang kambal. Mukang sinabi na ni Asher ang tungkol sa pagsasabi ko sa pamilya ko at daddy nila kaya ganiyan sila ka-bibo. Sana lang ay hindi magalit saakin ang mga kasama ko sa bahay sa gagawin kong ito. “A-Ah guys? May sasabihin sana ako.” Naramdaman ko a
“MALAYO naman ang Cebu sa Manila.” Ilang beses ko na bang nasabi ‘yan sa sarili ko? Siguro isang daang beses na. Nandito ako ngayon sa kwarto ko at nag-eempake ng ilang damit na dadalhin ko papunta sa Cebu. Hindi ko alam kung ilang araw ako magtatagal sa Pilipinas. Araw nga ba o buwan? “Sabi ko naman sa’yo Anastasia, kahit malayo pa ang Cebu sa Manila, oras na malaman nilang andoon ka pupunta ‘yun.” Tinignan ko ng masama si Serene na andito sa kwarto namin ng kambal. Dito na ‘rin kasi namin siya pinatuloy sa bahay dahil bukas na ang flight namin papunta sa Pilipinas. Isang linggo na simula nang matapos ang event na nagpabuhay lalo sa aming kumpanya. Tulad ng inaasahan ay bumalik ang mga umalis na ka-negosyante ko pero mahigpit talaga ang bilin ko na hindi pwede. Nagsagawa ‘din kami ng isang private party sa kumpanya biglang celebration ng pagkapanalo namin. Lasing na lasing ako ng gabing ‘yun, mabuti nalang anjan si Kevi—siya kasi ang escort ko. Hindi alam ng mga employees ko
“Kevin is so perfect for me Serene. Hindi kami pwedeng dalawa,” wala sa sarili kong sabi. “Hindi ba talaga pwede o sadyang may iba pang tinitibok ang puso mo?” Gulat akong napatingin sa kaniya sa sinabi niyang iyon at natatawa niya akong tinuro. “You should see you face right now! Hahaha parang ako si Tanner na gulat kang makita dahil sa itsura mo!” nakatanggap siya saakin ng malakas na hampas pero hindi na niya ako tinigilan. Hindi nalang ako pumatol dahil baka lumaki pa. Pero tama nga kaya ang sinabi niya? What?! No, Anastaisa! Bakit mo iniisip ang ganiyang bagay! Erase, erase! ~AFTER 19 HOURS~ “Ladies and gentlemen, welcome to ***. Local time is 3 o’clock in the afternoon and the temperature is ***. For your safety and comfort, please remain seated with your seat belt fastened until the Captain turns off the Fasten Seat Belt sign…” Naramdaman ko ang pagkapit ni Serene sa kamay kong hindi ko manlang namalayan na mahigpit na pala ang kapit sa kinauupuan namin. Nginitian ko siya
“NICE to finally meet the owner of Blue Moon Clothing,” Wala sa sarili akong napatayo dahil na ‘rin sa pagtulak saakin ni Serene. Malamang dahil nakatitig lang ako kay Tanner. Napatingin ako sa kamay niyang nakalahad na saakin ngayon at napipilitang iniangat ko ang kamay ko’t nakipag shake-hands sa kaniya. Sana hindi niya ramdam ang panlalamig ng kamay ko! Walang emosyon lang siyang nakatingin saakin kaya napapaso kong inalis ang kamay ko sa kamay niya lalo na ng pisilin niya iyon. Nakaramdam na ‘din kasi ako ng kakaiba—parang may spark. Teka! Anong spark ang sinasabi mo jan Anastasia! “Nice to meet you.” Ginawa ko ang lahat upang hindi ako mautal at agad na bumalik sa pagkakaupo ko upang hindi na humaba ang usapan. “Finally we are complete! We can now have our lunch.” Rinig kong sabi ni Ms.Valine ngunit mas naririnig ko pa ‘rin ang sobrang lakas ng tibok ng puso ko lalo na ng aksidenteng magtagpo ang mata namin ni Tanner na siyang nakaupo pala sa katapat ko! “Are you okay
Pagkarating namin sa silid ay nagkulong ako sa kwarto at doon nag-iiyak. Hinayaan naman ako ni Serene dahil alam kong alam niya na kailangan ko ng space. I really need a space, unang araw ko palang dito sa Cebu pero ang dami nang nangyari. Sobrang layo nga ng Cebu sa Manila pero eto kami ngayon pinagtatagpo. Napakamapagbiro mo naman saakin tadhana? Baka naman may mas malala ka pang ibibigay saakin ah? Siguraduhin mo lang na kakayanin ko lahat ng yan. I don’t want to cry in front of him—in front of them. NAGISING ako dahil sa gutom. Nakita ko na gabi na pala ng magising ako kaya pala kumukulo na ang tiyan ko. Ang tagal ko palang nakatulog dahil kakaiyak? Paglabas ko ng aking silid ay walang Serene na sumalubong saakin. Nakita ko lang ang note niya na nagsasabing lumabas ‘daw siya para magliwaliw muna. Nilutuan niya ‘daw ako ng pagkain kaya hindi ako nagdalawang isip na initin iyon at kainin. Matapos kong kumain ay nag-ayos ako upang bumaba. Susundan ko si Serene, siguradong nasa tab