"Nahuli na ng mga pulis ang bumaril kay Lena," sabi ni Miguel pagkatapos niyang kausapin ang tauhan niya sa kabilang linya. "'Yon rin ang mga taong pumatay sa mga magulang niya," dagdag niya at tumabi sa aking umupo sa bench habang pinagmamasdan si Kalix na naglalaro. Katatapos lang namin panuorin ang trending na palabas sa cine. Buong oras akong umiiyak dahil nakikita ko ang sarili ko sa bidang babae. Puro pang-aapi lang ang ginagawa ng stepmother at stepsisters niya. Ginahasa pa siya ng stepbrother niya. "Palabas lang naman 'yon. Huwag ka ng umiiyak," saad ni Miguel at inabot sa akin ang isang set ng tissue paper. "Yeah. It's just a movie pero ang sakit-sakit para sa akin. Pagkatapos niyang isakripisyo ang lahat, niloko pa rin siya ng lalaking mahal niya..." Napatingin ako sa kabilang bench nang narinig ko ang pinag-uusapan nila. "'Di ba siya ang kapatid ni Cecile? Tapos 'yan naman si Miguel Montevallo. Pwede pala 'yon? Agawin ang boyfriend ng kapatid mo dahil nakakulong ito?" S
It's been three weeks since Miguel went to Singapore. He hasn't called or texted me again. He said he would be back after a week. But until now, he's still not here. Kalix is also looking for him.I called him every day because Kalix wants to talk to him. Our son wants to see him. But I cannot reach him. Deactivated rin ang lahat ng social media accounts niya. Nang tanongin ko si Mommy kung may balita ba siya tungkol kay Miguel, palagi niyang iniiba ang usapan. Paminsan-minsan na lang din siya umuuwi sa condo ko dahil abala siya sa kompanya para maibalik ito sa kaniya. Hindi ko mapigilang mag-alala. Na-trauma na ako sa nangyari noon. "Mommy, where's Daddy?" Kalix's fifth question of the day while I was cleaning our room."Kalix, he's busy. He has a lot to fix in their company. I'll try to call him again later. I'll tell him that you miss him," I said before putting his clothes in the cabinet."When will he come back?""I don't know, Kal. I'll ask him when he answers my call."Kalix s
Hindi ko alam kung ilang minuto o oras akong nawalan ng malay. Paggising ko ay nasa loob na ako ng puting kwarto. "Mommy?" Agad akong nag-angat ng tingin kay Kalix na kagigising lang. Naglalakad siya papalapit sa akin at yumakap. "Why am I here? Who brought me here?" I asked curiously to Kalix. I glanced at the door as it opened. My eyes widened as I saw Monica and Sebastian. "Nasaan ako?" tanong ko kina Seb at Monica. "Nasa condominium unit namin dito sa Portugal, Caroline," sagot ni Monica. "Ano? Paano ako napunta rito? Bakit ninyo ako dinala rito?" Hindi makapaniwalang tanong ko. Tumayo ako at sumilip sa bintana. "Ang huli kong naalala bago ako nawalan ng malay ay may itim na box sa apartment namin. Hindi ko alam kung kaninong kamay 'yon. Ayokong isipin na kay Miguel 'yon." "Miguel has been missing for three months. Someone kidnapped him. He didn't make it to Singapore, Caroline," Monica said. Hinarap ko sila. Hindi ko maitago ang pagkagulat sa sinabi nila. "Wha
Pinakuha ko na lang sa apartment ang mga gamit namin ni Kalix sa mga tauhan nina Sebastian at Monica. Hindi nila kami pinapagayagang bumalik doon para mabantayan kami ng mabuti. "Naglagay kami ng hidden camera sa loob ng apartment niyo, Caroline. And this is what we saw." Pinlay ni Monica ang video na galing sa CCTV. Nanindig ang lahat ng balahibo ko nang nakita ang pagpasok niya sa loob. "This is the recent video. Siya mismo ang nag-iwan ng box na 'yon." "Don't worry, Caroline. The hand was not true. Siguro, ginawa niya lang 'yon para takotin ka. She used a fake blood, too," saad ni Monica. Nakahinga ako ng maluwag. Pero hindi ko pa rin mapigilang mag-alala para kay Miguel. Wala kaming ideya kung saan siya dinala o kinulong ng pamilya ni Avery. Hanggang ngayon, ang hirap pa rin paniwalaan na magkapatid silang dalawa ni Ken. Na kambal sila at magkaiba lang ng mukha. "Look, bumalik na naman siya sa apartment niyo, Caroline!" Ibinalik ko ang paningin ko sa screen nang hawakan ni Mo
Isang linggo na ang nakaraan at wala pa rin kaming panibagong balita na natanggap kung saan nila tinatago si Miguel. Nandito pa rin kami sa condominium unit nila. Halos hindi na ako makatulog nga maayos sa rami ng iniisip ko. Palagi akong nagigising ng madaling araw, hindi ko alam kung bakit. Pakiramdam ko, parang may mga matang nakatitig sa akin kaya nagigising ako. At kapag nagising ako, hindi na ako makabalik sa pagtulog. Sa sumunod na araw, nabalitaan ko na bumuti na ang kalagayan ni Daddy. Ibabalik na siya sa kulongan. Ganoondin sina Glenda at Cecile. Inilipat sila sa ibang kulongan baka maulit na naman ang nangyari sa kanila. Napabalikwas ako ng bangon nang bumukas ang pinto. Agad akong tumayo at naglakad palapit kay Mommy ng pumasok siya sa kwarto. Hindi ko mapigilan na mapaluha sa sobrang pag-aalala. "Don't ever leave this place without my permission, hija," bulong niya at hinaplos ang likod ko. "Akala ko kung ano na ang nangyari sa 'yo nang nalaman ko na bumalik ka rito,"
Bumalik ako sa apartment namin ayon sa napag-usapan plano. Magpapanggap ako na walang napapansing kakaiba sa paligid at namumuhay ng normal. Mag-iisang linggo ng ganito ang ginagawa ko. Gusto kong i-confront si Avery pero natatakot ako na baka masira ang plano. "Nakasunod siya sa 'yo ngayon, Caroline," saad ni Monica sa kabilang linya. Luminga-linga ako sa paligid. Umupo ako sa bench na nasa tapat ng convenience store at nagkunwaring may pinapakinggan. Kausap ko pa rin si Monica dahil mino-monitor nila kung ano ang gagawin ni Avery kapag nakita niya akong nag-iisa. Binuksan ko ang camera ng cellphone ko at nagkunwaring kumukuha ng litrato kahit ang gusto ko lang naman gawin ay malaman kung nasaan siya. Kumuha ako ng ilang shots at videos sa buong paligid. "Caroline?" Dahan-dahan kong inangat ang ulo ko nang narinig ko ang boses niya. Nakangiti siya sa akin na parang nagulat nang nakita niya ako. "A-Avery?" Tumayo ako at yumakap sa kaniya. "How are you? It's been awhile!" "Mabut
Third Person's POV Halos hindi na makatayo si Miguel para kunin ang pagkain at tubig na hinatid sa kaniya nang mga armadong lalaki dahil puno ng sugat at pasa ang buong katawan niya. Gumapang siya patungo sa mesa dahil hindi niya na matiis ang gutom at uhaw. Ilang araw na siyang nalilipasan ng gutom dahil natatakot siyang kumain, baka nilagyan ng lason ang pagkain at tubig na ibinibigay sa kaniya. Nakakulong sa isang lumang factory na pagmamay-ari ng pamilyang Salazar si Miguel. Halos araw-araw siyang binubugbog ng mga tauhan ni Ryan Salazar dahil ayaw niyang sabihin kung nasaan ang ina ni Caroline. Alam ni Ryan Salazar na buhay pa ang ina ni Caroline dahil isa siya sa mga tumulong para makuha ang kompanya na pagmamay-ari ni Roxanne Gutierrez. Magkasabwat din sina Glenda at Ryan sa pagdukot kay Caroline noon, ngunit nagalit si Ryan nang hindi naibigay ni Glenda ang perang hinihingi niya. Mas lalo siyang nagalit nang nalaman niyang napatay ng tauhan nina Glenda at Samson ang nag-iisa
Nagpupumiglas si Miguel habang pilit siyang pinipigilan makalapit sa kabaong ng mga tauhan ni Ryan. Isinubsob sa sahig ang mukha niya para hindi siya makagalaw at nilagyan ng pusas ang mga kamay niya. Maingat na isinara ng mga tauhan ni Ryan ang kabaong at inilabas ito. "Caroline!" sigaw ni Miguel. "Nagustohan mo ba ang regalo ko para sa 'yo?" natatawang tanong ni Ryan sa kaniya at itinapon ang upos na sigarilyo sa sahig. Humakbang ito papalapit kay Miguel. Napadaing si Miguel nang apakan ni Ryan ang mukha niya. "Sasabihin mo ba sa akin o hindi? Baka gusto mo ring makita ang anak mo na nakasilid sa kabaong?" Mas lalong kumulo ang dugo ni Miguel sa galit. Hindi niya alam kung paano nila nakuha si Caroline. Mahigpit ang pagbabantay ng mga tauhan niya sa dalaga mula pa noon. Kumuyom ang mga palad niya nang naalala ang maputlang mukha ni Caroline. Gusto niya itong makita para masiguro kung buhay pa ba ito o patay na. "Anong ginawa mo kay Caroline?!" sigaw ni Miguel. Tinawanan lang si