Hinahalikan niya ang leeg ko habang nakahawak ang dalawa niyang kamay sa suso ko. Pinipisil niya ito at minamasahe. Hindi ko mapigilang magpakawala ng ungol sa ginagawa niya. Naglakbay ang mga kamay niya sa puson ko pababa sa pinakapribadong parte ng katawan ko. Hinawakan niya 'yon habang s********p ang mga suso ko. "Miguel..." namamaos na sambit ko. Nanghihina ang tuhod ko sa ginagawa niya. Binuhat niya ako at ibinaba sa bathtub habang patuloy pa ring hinahalikan. Inaangkin niya ang labi ko na parang bang huling araw niya na ngayon. Napapikit ako nang muli kong naramdaman ang kamay niya sa pagkababae ko. "Ah!" sigaw ko nang bigla niyang ipasok ang dalawang daliri niya sa butas. Parang mapupunit na ang labi ko sa kakakagat at bumaon ang kuko ko sa likod niya. Napansin ko ang unti-unting pagkaubos ng tubig sa bathtub. Dinrain niya siguro. Napakapit ako sa batok niya nang bigla niyang binilisan ang paggalaw ng daliri niya sa loob ko. Parang titirik na ang mga mata ko. Hinahabol
"Nahuli na ng mga pulis ang bumaril kay Lena," sabi ni Miguel pagkatapos niyang kausapin ang tauhan niya sa kabilang linya. "'Yon rin ang mga taong pumatay sa mga magulang niya," dagdag niya at tumabi sa aking umupo sa bench habang pinagmamasdan si Kalix na naglalaro. Katatapos lang namin panuorin ang trending na palabas sa cine. Buong oras akong umiiyak dahil nakikita ko ang sarili ko sa bidang babae. Puro pang-aapi lang ang ginagawa ng stepmother at stepsisters niya. Ginahasa pa siya ng stepbrother niya. "Palabas lang naman 'yon. Huwag ka ng umiiyak," saad ni Miguel at inabot sa akin ang isang set ng tissue paper. "Yeah. It's just a movie pero ang sakit-sakit para sa akin. Pagkatapos niyang isakripisyo ang lahat, niloko pa rin siya ng lalaking mahal niya..." Napatingin ako sa kabilang bench nang narinig ko ang pinag-uusapan nila. "'Di ba siya ang kapatid ni Cecile? Tapos 'yan naman si Miguel Montevallo. Pwede pala 'yon? Agawin ang boyfriend ng kapatid mo dahil nakakulong ito?" S
It's been three weeks since Miguel went to Singapore. He hasn't called or texted me again. He said he would be back after a week. But until now, he's still not here. Kalix is also looking for him.I called him every day because Kalix wants to talk to him. Our son wants to see him. But I cannot reach him. Deactivated rin ang lahat ng social media accounts niya. Nang tanongin ko si Mommy kung may balita ba siya tungkol kay Miguel, palagi niyang iniiba ang usapan. Paminsan-minsan na lang din siya umuuwi sa condo ko dahil abala siya sa kompanya para maibalik ito sa kaniya. Hindi ko mapigilang mag-alala. Na-trauma na ako sa nangyari noon. "Mommy, where's Daddy?" Kalix's fifth question of the day while I was cleaning our room."Kalix, he's busy. He has a lot to fix in their company. I'll try to call him again later. I'll tell him that you miss him," I said before putting his clothes in the cabinet."When will he come back?""I don't know, Kal. I'll ask him when he answers my call."Kalix s
Hindi ko alam kung ilang minuto o oras akong nawalan ng malay. Paggising ko ay nasa loob na ako ng puting kwarto. "Mommy?" Agad akong nag-angat ng tingin kay Kalix na kagigising lang. Naglalakad siya papalapit sa akin at yumakap. "Why am I here? Who brought me here?" I asked curiously to Kalix. I glanced at the door as it opened. My eyes widened as I saw Monica and Sebastian. "Nasaan ako?" tanong ko kina Seb at Monica. "Nasa condominium unit namin dito sa Portugal, Caroline," sagot ni Monica. "Ano? Paano ako napunta rito? Bakit ninyo ako dinala rito?" Hindi makapaniwalang tanong ko. Tumayo ako at sumilip sa bintana. "Ang huli kong naalala bago ako nawalan ng malay ay may itim na box sa apartment namin. Hindi ko alam kung kaninong kamay 'yon. Ayokong isipin na kay Miguel 'yon." "Miguel has been missing for three months. Someone kidnapped him. He didn't make it to Singapore, Caroline," Monica said. Hinarap ko sila. Hindi ko maitago ang pagkagulat sa sinabi nila. "Wha
Pinakuha ko na lang sa apartment ang mga gamit namin ni Kalix sa mga tauhan nina Sebastian at Monica. Hindi nila kami pinapagayagang bumalik doon para mabantayan kami ng mabuti. "Naglagay kami ng hidden camera sa loob ng apartment niyo, Caroline. And this is what we saw." Pinlay ni Monica ang video na galing sa CCTV. Nanindig ang lahat ng balahibo ko nang nakita ang pagpasok niya sa loob. "This is the recent video. Siya mismo ang nag-iwan ng box na 'yon." "Don't worry, Caroline. The hand was not true. Siguro, ginawa niya lang 'yon para takotin ka. She used a fake blood, too," saad ni Monica. Nakahinga ako ng maluwag. Pero hindi ko pa rin mapigilang mag-alala para kay Miguel. Wala kaming ideya kung saan siya dinala o kinulong ng pamilya ni Avery. Hanggang ngayon, ang hirap pa rin paniwalaan na magkapatid silang dalawa ni Ken. Na kambal sila at magkaiba lang ng mukha. "Look, bumalik na naman siya sa apartment niyo, Caroline!" Ibinalik ko ang paningin ko sa screen nang hawakan ni Mo
Isang linggo na ang nakaraan at wala pa rin kaming panibagong balita na natanggap kung saan nila tinatago si Miguel. Nandito pa rin kami sa condominium unit nila. Halos hindi na ako makatulog nga maayos sa rami ng iniisip ko. Palagi akong nagigising ng madaling araw, hindi ko alam kung bakit. Pakiramdam ko, parang may mga matang nakatitig sa akin kaya nagigising ako. At kapag nagising ako, hindi na ako makabalik sa pagtulog. Sa sumunod na araw, nabalitaan ko na bumuti na ang kalagayan ni Daddy. Ibabalik na siya sa kulongan. Ganoondin sina Glenda at Cecile. Inilipat sila sa ibang kulongan baka maulit na naman ang nangyari sa kanila. Napabalikwas ako ng bangon nang bumukas ang pinto. Agad akong tumayo at naglakad palapit kay Mommy ng pumasok siya sa kwarto. Hindi ko mapigilan na mapaluha sa sobrang pag-aalala. "Don't ever leave this place without my permission, hija," bulong niya at hinaplos ang likod ko. "Akala ko kung ano na ang nangyari sa 'yo nang nalaman ko na bumalik ka rito,"
Bumalik ako sa apartment namin ayon sa napag-usapan plano. Magpapanggap ako na walang napapansing kakaiba sa paligid at namumuhay ng normal. Mag-iisang linggo ng ganito ang ginagawa ko. Gusto kong i-confront si Avery pero natatakot ako na baka masira ang plano. "Nakasunod siya sa 'yo ngayon, Caroline," saad ni Monica sa kabilang linya. Luminga-linga ako sa paligid. Umupo ako sa bench na nasa tapat ng convenience store at nagkunwaring may pinapakinggan. Kausap ko pa rin si Monica dahil mino-monitor nila kung ano ang gagawin ni Avery kapag nakita niya akong nag-iisa. Binuksan ko ang camera ng cellphone ko at nagkunwaring kumukuha ng litrato kahit ang gusto ko lang naman gawin ay malaman kung nasaan siya. Kumuha ako ng ilang shots at videos sa buong paligid. "Caroline?" Dahan-dahan kong inangat ang ulo ko nang narinig ko ang boses niya. Nakangiti siya sa akin na parang nagulat nang nakita niya ako. "A-Avery?" Tumayo ako at yumakap sa kaniya. "How are you? It's been awhile!" "Mabut
Third Person's POV Halos hindi na makatayo si Miguel para kunin ang pagkain at tubig na hinatid sa kaniya nang mga armadong lalaki dahil puno ng sugat at pasa ang buong katawan niya. Gumapang siya patungo sa mesa dahil hindi niya na matiis ang gutom at uhaw. Ilang araw na siyang nalilipasan ng gutom dahil natatakot siyang kumain, baka nilagyan ng lason ang pagkain at tubig na ibinibigay sa kaniya. Nakakulong sa isang lumang factory na pagmamay-ari ng pamilyang Salazar si Miguel. Halos araw-araw siyang binubugbog ng mga tauhan ni Ryan Salazar dahil ayaw niyang sabihin kung nasaan ang ina ni Caroline. Alam ni Ryan Salazar na buhay pa ang ina ni Caroline dahil isa siya sa mga tumulong para makuha ang kompanya na pagmamay-ari ni Roxanne Gutierrez. Magkasabwat din sina Glenda at Ryan sa pagdukot kay Caroline noon, ngunit nagalit si Ryan nang hindi naibigay ni Glenda ang perang hinihingi niya. Mas lalo siyang nagalit nang nalaman niyang napatay ng tauhan nina Glenda at Samson ang nag-iisa
Hi, everyone! I just uploaded the epilogue. Balak ko sanang dagdagan ng special chapters, pero baka huwag na lang. Gusto niyo? HAHAHAHA I'm planning to write a novel sa mga anak kasi nila. Kung sisipagin, gagawan ko ng story sina Kalix, Marco, Morgan, at Maximo. So, bali naka-series po siya. What do you think? Kindly comment below your suggestions. Thank you!🥹🤍 To all my readers who read this book until the end, maraming salamat sa pagsubaybay ng kwentong pag-ibig nina Miguel at Caroline. Sana patuloy ninyo pa rin akong susuportahan sa mga susunod ko pang mga libro. Pasensiya na po sa mga typographical at grammatical errors. Love, Deigratiamimi 🤍
Abot langit ang sayang nararamdaman ko nang tumugma ang DNA Test Results naming dalawa ni Kalix. Lahat ng hinanakit ko para sa bata ay biglang naglaho. Mas lalo akong naging pursigidong makuha uli ang loob ni Caroline. I want to win her heart again. Itatama ko ang lahat ngayong alam kong may anak pala kami. Worth it lahat ng mga pagtitiis ko. Kaya siguro ako baliw na baliw sa kaniya dahil may koneksiyon pa rin kami sa isa't isa. At 'yon ay ang anak namin. Pinagmasdan ko si Caroline na nakikipagkulitan sa anak namin. Hindi ko mapigilang matawa sa tuwing naaalala ko kung paano ako nag-propose sa kaniya. Sa tindi ng selos ko ay hindi ko mapigilang mag-propose sa kaniya kahit nasa ganoong sitwasyon kami. Gusto kong patunayan sa buong mundo na pagmamay-ari ko lang siya. Wala akong pakialam kung obsess ako sa kaniya. "Dahan-dahan baka mabinat ka," saad ko pagpasok niya sa loob ng kotse. She's six months pregnant. I made sure she would get pregnant right after our wedding. I never expecte
She's happy with someone else now. Hindi ko kayang sirain ang pamilya niya. Nakita ko lang siyang masaya kasama ang ibang tao, bigla akong natakot. Umatras lahat ng katapangan kong bawiin siya. Pakiramdam ko, kapag binawi ko siya uli, sisirain ko lang ang binuo niyang pamilya. "Babalik na ako sa Pilipinas. Bantayan niyo siya ng maigi. Masaya na ako kapag alam kong nasa mabuti siyang kalagayan," mapait kong saad kay Seb bago siya tinalikuran. Years had passed. Hindi ko pa rin siya nakakalimutan kahit ilang babae naang naka-date ko. Araw-araw ko pa rin tinatanong sa mga tauhan ko ang tungkol sa buhay niya. I'm madly in love with her. I helped her family regain the popularity and increase their sales. Nag-invest ako sa kompanya nila ayon sa plano. Napag-alaman ko kasi na pagmamay-ari pala ng ina niya ang Brooks Industries. Nakasulat ito sa last will ng yumaong ama ni Tita Roxanne. Pero binago nila ang pangalan ng kompanya. Abala ako sa pagbabasa ng mga reports nang bigla na lang puma
Simula nang nakita ko ang sekretong kwarto na 'yon sa CR nila. Halos araw-araw ko ng binibisita si Cecile. Mas lalo ko pang ginalingan ang pagpapanggap na interesado ako sa kaniya para hindi niya mahalata na iba pala ang pakay ko. "Seb, I need your help," diretsong sabi ko nang sagotin niya ang tawag ko. "Mamayang gabi. Sabayan mo akong pumunta sa bahay nila Cecile. Gusto kong tingnan ang laman ng sekretong kwarto na 'yon. Baka nandoon si Caroline. Ikaw na ang bahala kung papaano mo patutulogin ang mga tauhan nila." Desidido na akong makita at mapasok ang kwarto na 'yon. Pakiramdam ko nandoon si Caroline. Baka itinago nila sa loob. Pagsapit ng gabi, dumiretso na ako sa bahay nila Cecile. Doon na ako naghaponan. Habang abala siya sa kinakain niya, palihim ko namang inilagay ang gamot pangpatulog sa juice niya. "How's the food?" tanong niya at inilagay sa mesa ang cellphone niya. Ininom niya ang juice niya. "Delicious," tipid kong sagot at hinawakan ang kamay niya. Hinaplus-haplos
Miguel's POV I am holding her hands habang naglalakad kami patungo sa puntod ni Mama. It's been five years since she passed away, pero parang kahapon lang nangyari ang lahat. Mula nang nawala siya, halos araw-araw ko siyang binibisita. "Bakit hindi mo sinabi sa akin ns matagal na pa lang patay si Tita Mary?" tanong ni Caroline pagkatapos niyang ayosin ang mga bulaklak. Humiga naman sa damohan si Kalix. "You never ask," tipid kong sagot. Napabuntong-hininga si Caroline at umupo sa tabi ko. "Can you tell me what happened?" Saglit akong napatitig sa kaniya. Hinawakan niya ang kamay ko at pinaglaruan ito. "It was a long story, Caroline. But to make the story short, before she died she kept looking for you because she want to give you the last will of your grandfather. Ang buong akala kasi ni Mama, matagal na ring patay si Tita Roxanne. Sa kaniya kasi iniwan ang last will bago siya kinidnap ng sarili niyang kapatid. When I woke up, wala na si Mama. So, I promised her to find you no m
I glanced inside his room impatiently when I realized he had no plan of letting me in after we escorted Kalix to Don Ernesto's room."Aren't you going to let me in?" He looked pained as he opened the door wider. I glared at him, slightly offended that it seemed to pain him to let me in. I entered his room and sat on the bed. I furrowed my brow when I caught him staring at me."Why does it seem like you're forcing yourself to let me in here?" I couldn't hide my disappointment. I crossed my arms and walked towards him. Mas lalong kumunot ang noo niya habang palapit ako. The way he looked at me, even in his dimmed lights, made me realize that he was desiring something so much. He is fighting it so hard. He swallowed and open his mouth to speak but he didn't continue. "Miguel?" I probed. I saw how his eyes tore off from my body painfully. I smirked and started walking towards him. Pakiramdam ko gusto niyang umatras, pero nang nakita ang pagngiti ko, alam niyang gagamitin ko ang pag-at
"Isasama ko si Kalix sa opisina. Doon na rin kami kakain ng breakfast," sabi ni Miguel pagkatapos niyang ayosin ang necktie niya. Sinilip ko si Kalix sa kaniyang likuran. Nakapagbihis na rin ito. "Kalix, stay here. Your Dad won't be able to work properly if you go with him.""Mommy, I'll go with Dad," Kalix rolled her eyes. "No. Hindi ka pwedeng sumama sa kaniya," pag-uulit ko at inilagay sa ibabaw ng mesa ang gatas. "Drink your milk." "Drink your milk first, Kalix, so we can go," saad ni Miguel pagkatapos niyang ubosin ang kape niya. "Yes, Dad," tugon ni Kalix. Umupo siya sa harapan ko pero nasa kay Miguel pa rin ang paningin niya. "Miguel, baka makaabala si Kalix sa 'yo -" "Never siyang nakakaabala sa akin, Caroline. Gusto niya rin namang sumama," malamig niyang saad. Ngumiti na lang ako ng pilit at nilingon ang anak namin. "Huwag kang malikot doon. Pupuntahan kita roon mamaya para sabay na tayong mag-lunch." "Sa labas kami kakain ni Kalix. Huwag kang mag-aksaya ng oras para
Huminga ako ng malalim pagkatapos kong ligpitin ang mga gamit ko. Pasado alas sais na ng gabi pero hindi pa rin tumatawag si Miguel sa akin. Umuwi na rin ang ibang mga empleyado. Kinuha ko ang cellphone ko at dinial ang numero niya. Ring lang ito nang ring. Nag-text na lang ako sa kaniya na magta-taxi na lang ako pauwi sa condo ko. Hindi ako pwedeng gabihin sa pag-uwi dahil naghihintay ang anak namin sa bahay. Hindi kakain ng haponan si Kalix ng wala ako o hindi niya kami kasama. Papasok na ako sa loob ng elevator nang pag-vibrate ang cellphone ko. Agad kong sinagot ang tawag nang nakita ang pangalan ni Ate Norma. "Mommy, where are you?" tanong agad ni Kalix sa akin. "I'm on my way home, Kal," I replied and pressed the ground floor button."Make it quick, Mom. I'm hungry," Kalix said."Yes, Kalix. If you can't wait any longer, go ahead and eat first. You might get a stomach ache again. I'll end the call now. I love you," I said. Napatingin ako sa labas nang napansing marami pang t
Isinubsob ko ang mukha ko sa dibdib ni Miguel matapos kong basahin ang liham ni Daddy para sa akin. Paulit-ulit siyang humihingi ng kapatawaran sa akin. Para akong nawalan ng tinik sa puso nang mabasa ko sa liham niya ang salitang mahal niya ako. Gusto niya lang ako bigyan ng magandang kinabukasan pero sa maling paraan niya ito nagawa. Hindi niya inisip kung ano ang mararamdaman ko. Nagsisisi siya dahil mas binigyan niya ng atensiyon si Cecile. Hindi ko rin siya masisisi dahil pareho naming hindi alam ang totoo na anak pala sa labas si Cecile. Bumuhos lalo ang mga luha ko nang naramdaman ang mahigpit na yakap ni Miguel habang hinahaplos niya ang likod ko. "At last, nakita ka niya bago siya namatay, Caroline," bulong ni Miguel at hinalikan ang buhok ko. "Baka ikaw lang ang hinihintay niya. Sa ngayon, makakapagpahinga na siya ng maayos. Hindi na siya masasaktan pa at magtitiis sa sakit niya. He died peacefully because you forgave him." "Ang hirap tanggapin. Hindi ko aakalain na 'yon n