Isang linggo na ang nakaraan at wala pa rin kaming panibagong balita na natanggap kung saan nila tinatago si Miguel. Nandito pa rin kami sa condominium unit nila. Halos hindi na ako makatulog nga maayos sa rami ng iniisip ko. Palagi akong nagigising ng madaling araw, hindi ko alam kung bakit. Pakiramdam ko, parang may mga matang nakatitig sa akin kaya nagigising ako. At kapag nagising ako, hindi na ako makabalik sa pagtulog. Sa sumunod na araw, nabalitaan ko na bumuti na ang kalagayan ni Daddy. Ibabalik na siya sa kulongan. Ganoondin sina Glenda at Cecile. Inilipat sila sa ibang kulongan baka maulit na naman ang nangyari sa kanila. Napabalikwas ako ng bangon nang bumukas ang pinto. Agad akong tumayo at naglakad palapit kay Mommy ng pumasok siya sa kwarto. Hindi ko mapigilan na mapaluha sa sobrang pag-aalala. "Don't ever leave this place without my permission, hija," bulong niya at hinaplos ang likod ko. "Akala ko kung ano na ang nangyari sa 'yo nang nalaman ko na bumalik ka rito,"
Bumalik ako sa apartment namin ayon sa napag-usapan plano. Magpapanggap ako na walang napapansing kakaiba sa paligid at namumuhay ng normal. Mag-iisang linggo ng ganito ang ginagawa ko. Gusto kong i-confront si Avery pero natatakot ako na baka masira ang plano. "Nakasunod siya sa 'yo ngayon, Caroline," saad ni Monica sa kabilang linya. Luminga-linga ako sa paligid. Umupo ako sa bench na nasa tapat ng convenience store at nagkunwaring may pinapakinggan. Kausap ko pa rin si Monica dahil mino-monitor nila kung ano ang gagawin ni Avery kapag nakita niya akong nag-iisa. Binuksan ko ang camera ng cellphone ko at nagkunwaring kumukuha ng litrato kahit ang gusto ko lang naman gawin ay malaman kung nasaan siya. Kumuha ako ng ilang shots at videos sa buong paligid. "Caroline?" Dahan-dahan kong inangat ang ulo ko nang narinig ko ang boses niya. Nakangiti siya sa akin na parang nagulat nang nakita niya ako. "A-Avery?" Tumayo ako at yumakap sa kaniya. "How are you? It's been awhile!" "Mabut
Third Person's POV Halos hindi na makatayo si Miguel para kunin ang pagkain at tubig na hinatid sa kaniya nang mga armadong lalaki dahil puno ng sugat at pasa ang buong katawan niya. Gumapang siya patungo sa mesa dahil hindi niya na matiis ang gutom at uhaw. Ilang araw na siyang nalilipasan ng gutom dahil natatakot siyang kumain, baka nilagyan ng lason ang pagkain at tubig na ibinibigay sa kaniya. Nakakulong sa isang lumang factory na pagmamay-ari ng pamilyang Salazar si Miguel. Halos araw-araw siyang binubugbog ng mga tauhan ni Ryan Salazar dahil ayaw niyang sabihin kung nasaan ang ina ni Caroline. Alam ni Ryan Salazar na buhay pa ang ina ni Caroline dahil isa siya sa mga tumulong para makuha ang kompanya na pagmamay-ari ni Roxanne Gutierrez. Magkasabwat din sina Glenda at Ryan sa pagdukot kay Caroline noon, ngunit nagalit si Ryan nang hindi naibigay ni Glenda ang perang hinihingi niya. Mas lalo siyang nagalit nang nalaman niyang napatay ng tauhan nina Glenda at Samson ang nag-iisa
Nagpupumiglas si Miguel habang pilit siyang pinipigilan makalapit sa kabaong ng mga tauhan ni Ryan. Isinubsob sa sahig ang mukha niya para hindi siya makagalaw at nilagyan ng pusas ang mga kamay niya. Maingat na isinara ng mga tauhan ni Ryan ang kabaong at inilabas ito. "Caroline!" sigaw ni Miguel. "Nagustohan mo ba ang regalo ko para sa 'yo?" natatawang tanong ni Ryan sa kaniya at itinapon ang upos na sigarilyo sa sahig. Humakbang ito papalapit kay Miguel. Napadaing si Miguel nang apakan ni Ryan ang mukha niya. "Sasabihin mo ba sa akin o hindi? Baka gusto mo ring makita ang anak mo na nakasilid sa kabaong?" Mas lalong kumulo ang dugo ni Miguel sa galit. Hindi niya alam kung paano nila nakuha si Caroline. Mahigpit ang pagbabantay ng mga tauhan niya sa dalaga mula pa noon. Kumuyom ang mga palad niya nang naalala ang maputlang mukha ni Caroline. Gusto niya itong makita para masiguro kung buhay pa ba ito o patay na. "Anong ginawa mo kay Caroline?!" sigaw ni Miguel. Tinawanan lang si
Bantay-sarado si Miguel sa mga tauhan ni Ryan. Kahit anong gawin niya ay hindi siya pinapakinggan ng mga kapwa niya Pilipino na naninilbihan kay Ryan Salazar. Ilang oras na siyang nagwawala sa kulongan, palaging sinisigaw ang pangalan ni Caroline. Gusto niya itong makita, ngunit pinagtatawanan lang siya. "She's dead. You can't see her," natatawang saad ng isang Spanish na nagbabantay sa kaniya. "Shut up or we'll gonna kill you!" "Then, kill me!" paghahamon ni Miguel habang patuloy na sinisipa ang mga bakal. "Kill me assholes! Or else I'm gonna kill all of you!" "Galit na galit. Gusto ng pumatay," Avery teased him while clapping her hands. "A-Avery?" Hindi makapaniwalang sambit ni Miguel nang nakita kaibigan ni Caroline. "Ako nga." Ngumiti siya at nilapit ang mukha kay Miguel. "How's the gift? Don't worry. She's not dead. We'll sell her organs after some of our men touch every inch of her body." "Paano mo nagagawa ang lahat ng 'to sa kaibigan mo?! She's your friend, Avery! Spare
Nanginginig ang buong katawan ni Ryan nang nakita niya ang mga mukha ng Black Omega Organization Members. Siya ang dating consigliere sa organisasyon pero hindi niya alam kung sino ang taong palagi niyang nakakausap dahil nakasuot ito ng makapal na maskara para hindi siya makilala. Tanging si Yogo at ang ibang mga pinagkalatiwalaan lang ni Don Ernesto ang nakakaalam sa tunay niyang pagkatao. Ayaw niyang ipagkalat na siya ang leader ng malaking Mafia Group sa Spain dahil gusto niyang protektahan ang iniingatan niyang pangalan at pamilya. Pinatalsik ni Don Ernesto si Ryan matapos itong mahuling nagnakaw ng pera sa kaniya dahil nabaon ito sa utang. Nawalan ito ng access sa lahat-lahat, kahit ni piso ay hindi siya binigyan ni Don Ernesto. Milyun-milyon ang ninakaw ni Ryan sa organisasyon. Imbes na patayin ito, hinayaan niya itong mabuhay dahil may pamilya pa ito. Ang pagiging leader ng isang Mafia Organization ang dahilan kung bakit nakipaghiwalay si Mary sa kaniya noon at napilitan ito
Ngumisi si Avery nang napansin ang pamumutla at takot sa mga miyembro ng Black Omega Organization. Tumawa siya ng malakas habang sinusubokang pindotin ang remote. Pinasadahan ng tingin ni Yogo ang lahat ng mga kasama niya. Nag-uusap sila gamit ang mga mata nila. "Bitawan ninyo si Caroline kung ayaw ninyong maubos," maawtoridad na utos ni Avery nang napansin niya ang paggalaw ng doktor at mga nurses. Nilingon ni Yogo ang doktor at mga nurses. "Put her down," utos niya. "Bakit hindi kayo makalapit sa akin? Natatakot kayo?" Tumayo si Avery at naglakad papalapit kay Caroline. Sinipa niya ang dalawang nurses. Habang nasa kay Caroline ang atensiyon no Avery, palihim namang nakikipag-usap si Yogo kina Seb at Monica sa kabilang linya. "Nakuha na namin si Miguel. Palabas na kami," saad ni Seb sa kabilang linya pagkatapos nilang ipasok si Miguel sa loob ng helicopter. "May nakalibing na bomba sa buong factory. Hawak ng anak ni Ryan Salazar ang remote nito. Mauna na kayo para madala sa h
"Nasaan sina Seb at Yogo?" bungad na tanong ni Monica pagkarating ng mga kasamahan nila sa pribadong hospital na pagmamay-ari nila at kung saan isinugod si Miguel para magamot ito. Hindi makasagot ang mga nakaligtas na miyembro sa organisasyon. Marami silang natamong sugat sa katawan. Ang iba naman ay putol ang kamay at paa dahil sa malakas na pagsabog ng bomba. Lumapit ang mga doktor at nurses para gamotin sila at para mabigyan ng pangunahing lunas si Caroline matapos itong saksakin ni Avery. Dinala siya sa operating room. "Nasaan sila?" Hindi na maitago ni Monica ang takot, kaba, at pag-aalalang nararamdaman niya nang hindi nakita ang asawa matapos niyang i-check ang lahat ng mga bangkay. Napaupo siya sa sahig at nagsimulang umiyak. Nag-angat siya ng tingin nang lumapit ang pinakamatalik na kaibigan ni Sebastian sa kaniya. "Pinabibigay ni Seb, Mon..." saad ni Luke at inabot ang wedding ring kay Monica. Napasinghap si Monica nang nakitang dugoan ang wedding ring ng asawa. Mas la
Hi, everyone! I just uploaded the epilogue. Balak ko sanang dagdagan ng special chapters, pero baka huwag na lang. Gusto niyo? HAHAHAHA I'm planning to write a novel sa mga anak kasi nila. Kung sisipagin, gagawan ko ng story sina Kalix, Marco, Morgan, at Maximo. So, bali naka-series po siya. What do you think? Kindly comment below your suggestions. Thank you!🥹🤍 To all my readers who read this book until the end, maraming salamat sa pagsubaybay ng kwentong pag-ibig nina Miguel at Caroline. Sana patuloy ninyo pa rin akong susuportahan sa mga susunod ko pang mga libro. Pasensiya na po sa mga typographical at grammatical errors. Love, Deigratiamimi 🤍
Abot langit ang sayang nararamdaman ko nang tumugma ang DNA Test Results naming dalawa ni Kalix. Lahat ng hinanakit ko para sa bata ay biglang naglaho. Mas lalo akong naging pursigidong makuha uli ang loob ni Caroline. I want to win her heart again. Itatama ko ang lahat ngayong alam kong may anak pala kami. Worth it lahat ng mga pagtitiis ko. Kaya siguro ako baliw na baliw sa kaniya dahil may koneksiyon pa rin kami sa isa't isa. At 'yon ay ang anak namin. Pinagmasdan ko si Caroline na nakikipagkulitan sa anak namin. Hindi ko mapigilang matawa sa tuwing naaalala ko kung paano ako nag-propose sa kaniya. Sa tindi ng selos ko ay hindi ko mapigilang mag-propose sa kaniya kahit nasa ganoong sitwasyon kami. Gusto kong patunayan sa buong mundo na pagmamay-ari ko lang siya. Wala akong pakialam kung obsess ako sa kaniya. "Dahan-dahan baka mabinat ka," saad ko pagpasok niya sa loob ng kotse. She's six months pregnant. I made sure she would get pregnant right after our wedding. I never expecte
She's happy with someone else now. Hindi ko kayang sirain ang pamilya niya. Nakita ko lang siyang masaya kasama ang ibang tao, bigla akong natakot. Umatras lahat ng katapangan kong bawiin siya. Pakiramdam ko, kapag binawi ko siya uli, sisirain ko lang ang binuo niyang pamilya. "Babalik na ako sa Pilipinas. Bantayan niyo siya ng maigi. Masaya na ako kapag alam kong nasa mabuti siyang kalagayan," mapait kong saad kay Seb bago siya tinalikuran. Years had passed. Hindi ko pa rin siya nakakalimutan kahit ilang babae naang naka-date ko. Araw-araw ko pa rin tinatanong sa mga tauhan ko ang tungkol sa buhay niya. I'm madly in love with her. I helped her family regain the popularity and increase their sales. Nag-invest ako sa kompanya nila ayon sa plano. Napag-alaman ko kasi na pagmamay-ari pala ng ina niya ang Brooks Industries. Nakasulat ito sa last will ng yumaong ama ni Tita Roxanne. Pero binago nila ang pangalan ng kompanya. Abala ako sa pagbabasa ng mga reports nang bigla na lang puma
Simula nang nakita ko ang sekretong kwarto na 'yon sa CR nila. Halos araw-araw ko ng binibisita si Cecile. Mas lalo ko pang ginalingan ang pagpapanggap na interesado ako sa kaniya para hindi niya mahalata na iba pala ang pakay ko. "Seb, I need your help," diretsong sabi ko nang sagotin niya ang tawag ko. "Mamayang gabi. Sabayan mo akong pumunta sa bahay nila Cecile. Gusto kong tingnan ang laman ng sekretong kwarto na 'yon. Baka nandoon si Caroline. Ikaw na ang bahala kung papaano mo patutulogin ang mga tauhan nila." Desidido na akong makita at mapasok ang kwarto na 'yon. Pakiramdam ko nandoon si Caroline. Baka itinago nila sa loob. Pagsapit ng gabi, dumiretso na ako sa bahay nila Cecile. Doon na ako naghaponan. Habang abala siya sa kinakain niya, palihim ko namang inilagay ang gamot pangpatulog sa juice niya. "How's the food?" tanong niya at inilagay sa mesa ang cellphone niya. Ininom niya ang juice niya. "Delicious," tipid kong sagot at hinawakan ang kamay niya. Hinaplus-haplos
Miguel's POV I am holding her hands habang naglalakad kami patungo sa puntod ni Mama. It's been five years since she passed away, pero parang kahapon lang nangyari ang lahat. Mula nang nawala siya, halos araw-araw ko siyang binibisita. "Bakit hindi mo sinabi sa akin ns matagal na pa lang patay si Tita Mary?" tanong ni Caroline pagkatapos niyang ayosin ang mga bulaklak. Humiga naman sa damohan si Kalix. "You never ask," tipid kong sagot. Napabuntong-hininga si Caroline at umupo sa tabi ko. "Can you tell me what happened?" Saglit akong napatitig sa kaniya. Hinawakan niya ang kamay ko at pinaglaruan ito. "It was a long story, Caroline. But to make the story short, before she died she kept looking for you because she want to give you the last will of your grandfather. Ang buong akala kasi ni Mama, matagal na ring patay si Tita Roxanne. Sa kaniya kasi iniwan ang last will bago siya kinidnap ng sarili niyang kapatid. When I woke up, wala na si Mama. So, I promised her to find you no m
I glanced inside his room impatiently when I realized he had no plan of letting me in after we escorted Kalix to Don Ernesto's room."Aren't you going to let me in?" He looked pained as he opened the door wider. I glared at him, slightly offended that it seemed to pain him to let me in. I entered his room and sat on the bed. I furrowed my brow when I caught him staring at me."Why does it seem like you're forcing yourself to let me in here?" I couldn't hide my disappointment. I crossed my arms and walked towards him. Mas lalong kumunot ang noo niya habang palapit ako. The way he looked at me, even in his dimmed lights, made me realize that he was desiring something so much. He is fighting it so hard. He swallowed and open his mouth to speak but he didn't continue. "Miguel?" I probed. I saw how his eyes tore off from my body painfully. I smirked and started walking towards him. Pakiramdam ko gusto niyang umatras, pero nang nakita ang pagngiti ko, alam niyang gagamitin ko ang pag-at
"Isasama ko si Kalix sa opisina. Doon na rin kami kakain ng breakfast," sabi ni Miguel pagkatapos niyang ayosin ang necktie niya. Sinilip ko si Kalix sa kaniyang likuran. Nakapagbihis na rin ito. "Kalix, stay here. Your Dad won't be able to work properly if you go with him.""Mommy, I'll go with Dad," Kalix rolled her eyes. "No. Hindi ka pwedeng sumama sa kaniya," pag-uulit ko at inilagay sa ibabaw ng mesa ang gatas. "Drink your milk." "Drink your milk first, Kalix, so we can go," saad ni Miguel pagkatapos niyang ubosin ang kape niya. "Yes, Dad," tugon ni Kalix. Umupo siya sa harapan ko pero nasa kay Miguel pa rin ang paningin niya. "Miguel, baka makaabala si Kalix sa 'yo -" "Never siyang nakakaabala sa akin, Caroline. Gusto niya rin namang sumama," malamig niyang saad. Ngumiti na lang ako ng pilit at nilingon ang anak namin. "Huwag kang malikot doon. Pupuntahan kita roon mamaya para sabay na tayong mag-lunch." "Sa labas kami kakain ni Kalix. Huwag kang mag-aksaya ng oras para
Huminga ako ng malalim pagkatapos kong ligpitin ang mga gamit ko. Pasado alas sais na ng gabi pero hindi pa rin tumatawag si Miguel sa akin. Umuwi na rin ang ibang mga empleyado. Kinuha ko ang cellphone ko at dinial ang numero niya. Ring lang ito nang ring. Nag-text na lang ako sa kaniya na magta-taxi na lang ako pauwi sa condo ko. Hindi ako pwedeng gabihin sa pag-uwi dahil naghihintay ang anak namin sa bahay. Hindi kakain ng haponan si Kalix ng wala ako o hindi niya kami kasama. Papasok na ako sa loob ng elevator nang pag-vibrate ang cellphone ko. Agad kong sinagot ang tawag nang nakita ang pangalan ni Ate Norma. "Mommy, where are you?" tanong agad ni Kalix sa akin. "I'm on my way home, Kal," I replied and pressed the ground floor button."Make it quick, Mom. I'm hungry," Kalix said."Yes, Kalix. If you can't wait any longer, go ahead and eat first. You might get a stomach ache again. I'll end the call now. I love you," I said. Napatingin ako sa labas nang napansing marami pang t
Isinubsob ko ang mukha ko sa dibdib ni Miguel matapos kong basahin ang liham ni Daddy para sa akin. Paulit-ulit siyang humihingi ng kapatawaran sa akin. Para akong nawalan ng tinik sa puso nang mabasa ko sa liham niya ang salitang mahal niya ako. Gusto niya lang ako bigyan ng magandang kinabukasan pero sa maling paraan niya ito nagawa. Hindi niya inisip kung ano ang mararamdaman ko. Nagsisisi siya dahil mas binigyan niya ng atensiyon si Cecile. Hindi ko rin siya masisisi dahil pareho naming hindi alam ang totoo na anak pala sa labas si Cecile. Bumuhos lalo ang mga luha ko nang naramdaman ang mahigpit na yakap ni Miguel habang hinahaplos niya ang likod ko. "At last, nakita ka niya bago siya namatay, Caroline," bulong ni Miguel at hinalikan ang buhok ko. "Baka ikaw lang ang hinihintay niya. Sa ngayon, makakapagpahinga na siya ng maayos. Hindi na siya masasaktan pa at magtitiis sa sakit niya. He died peacefully because you forgave him." "Ang hirap tanggapin. Hindi ko aakalain na 'yon n