Dahil sa emosyon, nagawa kong lumapit sa bata kasama si, Anderson. "Ahm, hello. Bakit ka naman umiiyak?' Agad na pag-aalalang tanong ko sa bata."Kasi po, nawawala po ako ehh." Mahina na sagot niya habang umiiyak ito. Nagkatitigan naman kami ni, Anderson. Ano ba pwede kong gawin, hindi naman kaya ng konsenya ko na pabayaan dito ang bata. Baka mamaya kung ano pa ang mangyari sa kaniya, lalo na babae siya."Sino ba ang kasama mo baby?" Mahinahon kong sabi, sabay himas sa buhok niya."Si nanay po. Pero, nawala po ako kanina, kasi umalis po ako sa tabi niya.""Umalis? Bakit ka naman umalis?""Kasi po, may nakita po kasi akong magandang laruan. Gusto ko po ang laruan na 'yon, barbie po kasi favorite ko." Napatingin naman ako sa paligid niya, ngunit wala naman akong makitang laruan."Asan ang laruan mo?" "Hindi ko po nabili, wala po akong pera. Tapos gusto ko po makita si Nanay." Muling paghagulhol niya sa pag-iyak."Psh... Don't cry na baby. Hahanapin natin ang nanay mo. Kung gusto mo pa
MENDA POV. Ohh, so sh*t! Argh! Nakakainis talaga ang babaeng 'yon! Bwesit! Dapat hindi na siya sumingit pa sa buhay namin ni, Anderson! Nakakainis talaga, nakakagigil. Hayts! Imagine, nagawa ni Anderson sa akin ang saktan ako para lang sa walang kwentang Nelia na 'yon. Hindi naman 'yon makatarungan. Ang dapat na mangyari kay Nelia ay mawala! Nang sa ganun ay mapa sa akin ng tuluyan si, Anderson. By the way, I'm here at my bed room.. thinking deeply how to make desperate her life. Nakakabwesit siya sa buhay ko. Ako ang na una sa kaniya pero siya pa talaga ang pinili. Kung tutuusin mas maganda, talentado pa ako sa kaniya. "Knock! Knock!" The dor voice. "What! I'm doing important things! Stop, disturbing me!" I shout. I feel triggers, argh! Storbo sa buhay. "Ma'am, pinapatawag po kayo ni, Madam." Mahinang tono mg kaniyang boses at nanginginig pa ito. "Tell her I'm busy!" "Ma'am, important daw po sabi niya." "I don't care! Important man 'yan o hindi I don't care! Mas imp
NELIA POV. Maaga akong nagising. Ngunit, sa pagkapa ko nang higaan ay wala si, Anderson. Gayun pa man, na aamoy ko ang masarap na pagkain. Kahit naririto ako sa loob ng kwarto. Nadadala ako sa amoy nito. Ang sarap gusto kong kumain, bigla akong nagutom. Masarap pa naman siya magluto. Bago ako tuluyan na bumangon. Inunat ko muna ang aking katawan. Tila'y inaantok pa ako, subalit mas gusto kong kumain ngayon. Kaya, dali-dali kong inayos ang sarili ko. Agad akong bumangon galing sa kama. Habang naglalakad ako papalabas ng kwarto. Ang lamig ng pakiramdam ng mga paa ko. Nang tiningnan ko ito, nakalimutan ko pala ang tsinelas ko. Subalit, nadapuan ako ng katamaran upang bumalik sa kwarto. Bahala na nga, titiisin ko na lang ang lamig na 'to. Nagpatuloy naman akong maglakad hanggang sa makababa ako ng hagdan. Sa dulo pa lang ng hagdan, natatanaw ko na si Anderson na nagluluto. Kainis siya, naka-suot siya ng sando. Ang sarap niyang yakapin habang nakatalikod siya. Pero, huwag na lang baka
"Honey, nando'n sina Mom sa hospital. Bumisita sila kay Lola. Gusto mo bang pumunta?" Ito agad ang naging bungad sa akin ni, Anderson matapos niyang kausapin ang kung sino sa cellphone niya."Ahmm, sige ayos lang naman sa akin. Para na rin ma-check ang lola mo." Kahit hindi kami maayos ni lola, ayos lang naman sa akin. Dahil, siguro naman balang araw ay matatanggap niya rin ako."Thank you honey. Let's finish our breakfast." Muli siyang umupo sa tabi ko. Ilang minuto lang ang nakakaraan ay natapos din kami ni, Anderson. Agad kaming bumalik sa kwarto upang magbihis. "Sana talaga balang araw matanggap din ako ng lola ni, Anderson." Nakangiting wika ko sa aking sarili habang kaharap ang malaking salamin sa bathroom."Honey, are you done?" Dahil sa katanungan ni, Anderson. Dito ko lang na malayan na medyo matagal na rin pala ako rito sa loob.Dali-dali ko muling inayos ang sarili ko. Dali-dali rin akong lumabas ng bathroom. Nang makita ko naman siya ay nasa maayos na ang kaniyang kasuot
"Hello po Tita, nice to see you again." Magalang na wika ni, Anderson. "Hello, Anderson. Ang laki mo pa ahh, matagal rin na hindi tayo nagkita." Nakangiti naman na wika din nito. Sa kaniyang itsura, parang hindi ko pa naman siya nakita noon. Ngunit, may kung anong bumabagabag sa puso ko ngayon na tila'y nagkita na kami. Dahil, wala rin naman akong masabi. Nanatili na lamang akong tahimik sa aking kinalalagyan. "Who's she, Anderson?" Mahinahon na tanong nito, sabay tingin ulit sa akin. Mas lalong nag iba ang pakiramdam ko nang magkasalubong ang aming mga mata. "Ahmm, Tita she's my wife." "Wife??? I see." "Tsk! Mom, siya lang naman ang sinasabi ko sayong nanlandi sa fiance ko." Lumabas naman si Menda galing sa likuran ng babaeng ito. Mom? Ibig sabihin mommy niya pala ang taong 'to? Ahm, baka mas masama din ang ugali ng babaeng 'to katulad ni Menda. "Menda, anak. Don't say that. You don't know kung nakakasakit ka or not sa mga sinasabi mo. Just be kind of her. Wala tayong mag
"Wala." Tipid kong sagot. "Menda, nag-uusap kami, you can go." Sambit naman ni, Anderson. "What? Ano tingin niyo sa akin tanga? Isa pa, baka nakakalimutan mo may nangyari na sa atin Anderson. Kaya kahit anong gawin mo, hindi pa rin ako lalayo sayo. Balang araw, malalaman mo rin naman kung may responsibility ka sa akin o wala. Just a big surprise, and abangan mo 'yon, Anderson." Biglang may dumapo na kaba sa dibdib ko. Anong surpresa ang sinasabi niya. "Just leave." "Okay, I will leave now. But soon, never. So, Nelia, just take your time with him. Baka soon, hindi na kayo magsama pa." Madiin na boses nito. Maya-maya pa, tuluyan siyang lumabas ng kwarto. Ikinatahimik naming lahat ang ginawa niya. "I'm very sorry, for her behavior. Ahmm, I'm sorry my dearest friend, kung ganun ang naging galaw ng anak ko." Paghingi ng tawad ng Ina ni, Menda. Ang layo talaga ng ugali nila. Kulang na lang isipin ko na ampon lang si Menda ehh. "It's okay, I think it's just normal. Lalo na may pin
"Ano ka ba love, ang daming nakatingin sa atin. Umayos ka nga diyan, kapag tayo matumba malalagot ka talaga sa akin." Bulalas ko rito. Halik nang halik ehh, kahit nasa gitna kami ng yelong ito. Kahit malamig rito oarang umiinit dahil sa pag-ibig na 'to."Psh, just focus para hindi tayo matumba." "Wow ahh, ikaw kaya ang mag-focus, ang likot mo ehh." Hindi ko na napigilan ang aking pagtawa. Patuloy pa rin naman kaming umaandar sa gitna nito. Habang ang iba naman na naririto ay parang kinikilig pa. Kahit hindi ko sila kilala at hindi nila kami kilala. Tila'y kumukuha sila ng litrato at video sa amin. Huhuhu, parang nakakahiya naman. First time ko lang dito tapos ganito pa."Love, tama na. Ahmm, alis na tayo parang nakaramdam ako nang gutom ehh." Aniya ko rito. Lumiyab din kasi ang tiyan ko. At syempre para na rin maka-iwas dito. Kasi, naman nakakakiliti na ehh."Okay, if that so. Aalis na tayo. Where do you want to eat ba?" Syempre nag-isip muna ako nang mabuti kung saan maganda. Kaso
PENGPENG POV."Hoy Mylene! Lumabas naman tayo. Nakakbagot dito sa condo mo ang tahimik. Nasasabik ako sa labas, huhuhu...." Nakakamiss din gumala kahit galing lang ako sa hospital. "Peng, kaya mo na ba? Baka mamaya, bigla ka na lang matumba sa labas. Isa pa, baka sa kalagitnaan ng pagsasaya natin sa labas. Bigla ka na lang magyaya ng uwi??? Aba mabibitin ako sayong bakla ka." Ang taas ng boses niya, kala niya naman sobrang layo namin sa isa't isa."Wow, ang sungit mo naman. Dapat nagbago ka na, ang sungit mo pa rin Mylene. Akala mo naman maganda ka." Pag-aasar ko sa babaeng 'to."Of course I'm beautiful. Mas maganda pa ako sayong bakla ka. Hahaha, bahala ka diyan tumigil ka na lang. Alam mong nagluluto ako ehh, storbo ka naman." "Masarap ba ang luto mo huh???? Mas masarap nga si David, ehh!" Shalaaaa nadulas."Hoy! Mukha kang loko! Kapag Ikaw marinig bakla ka talaga noh!" "Bakit ba bawal ba? Hahha totoo naman.""Anong totoo? Bakit nakatikim ka na ba???" Yes, sa panaginip, charizzzz
Maya-maya lang lumabas si Anderson. Bagong ligo siya pero hindi ko 'to pinansin pa. Syempre umarte pa rin akong hindi nasasaktan. Nakaka-pagod din ang magpanggap pero wala akong ibang pagpipilian. Lumapit siya sa akin at umupo sa tabi ko. Pinagmamasdan ko lang siya at hinihintay na may sasabihin siya. Nang kinapa niya ang kama, agad kong napansin ang invitation card. Hindi ko pala 'yon na-itago. Akmang kukunin ko na 'to, subalit inunahan niya ako kaya hindi na lang ako umimik pa. Unang tingin pa lang niya alam na alam na niya. "Invitation card? Sino nagbigay? Si Menda? Nagkita kayo?" Sunod-sunod na tanong niya. "Ahmm, oum, pumunta siya rito kanina. Tapos sabi niya, may malaking importanteng bagay daw siyang i-announce sa birthday niya. Kailangan ko raw pumunta para malaman ko." Mahinahon na sagot ko. Nasa kumot lang ang tingin ng mga mata ko. "Okay...." Pansin ko ang malalim niyang paghinga. "May problema ba love?" "Ahmm, nag-aalala lang ako. Baka kung ano ang gawin niya b
BACK TO NELIA POV.Napa-kapa ako sa kama dahil sa pag-vibrate ng phone ko. Kahit inaantok pa ako, agad ko pa rin itong binuksan dahil iniisip kong si Anderson ang nag massage. Napangiti naman ako. Ngunit, nang tuluyan ko itong buksan. Laking gulat ko na lang ang nakita ko. Tila'y dinurog ang puso ko. Mga malamig na patalim ang tumarak sa dibdib ko. "Love, bakit ganun...." Mahinang sambit ko sa sarili ko. Dahan-dahan na tumulo ang mga luha ko. Akala ko hindi na siya uulit, pero bakit sa litratong 'to makikita ko kung paano sila naghahalikan ni Menda. Hindi ko napigilan ang aking puso. Dahil sa sobrang sakit napa-iyak nang napa-iyak. Sana umuwi ka na lang, kailangan pa bang makipaghalikan sa iba bago ka umuwi. Masyado akong emosyonal ngayon. Sobrang sakit, sobra pa sa sobra.Mahigpit akong napayakap sa unan ko. Damang dama ang lamig na 'to. "Bakit ba ganun, bakit ganun. Anderson, siguro naman hindi totoo ang litratong 'to. Nilalandi ka lang ni Menda diba?" Kahit anong deny ko sa nak
"Nelia, alam mo naman na ex fiance ko si Anderson. Dapat alam mo na rin kung bakit ako nandito. Isa pa, you know na may nangyari na sa aming dalawa. So, may karapatan ako sa kaniya. Not only you Nelia." Mataray niyang wika at may kaartehan pa. Napakuyom ang aking kamao. Hindi ko gusto ang tinig ng pagkakasabi niya."Ano naman ngayon? Wala akong pake-alam kung ano ang meron ka kay, Anderson. Isa pa, ex ka lang diba? Asawa na niya ako ngayon. Kung isisiksik mo pa ang sarili mo sa aming dalawa. Isa ka lang kabet Menda." Nang gigigil na ako sa tulad niya. Kung pwede ko lang siya saktan nagawa ko na."Well, I don't care. As long as he's back in my life. Alam naman natin pareho na mang aagaw ka lang. Inagaw mo lang siya sa akin at marami ang nakakaalam sa bagay na 'yon." Tila'y bwenebwesit niya talaga ako ngayon. Hindi na nga maganda ang pakiramdam ko dagdag pa ang babaeng 'to."Sabihin mo na lang kung bakit ka nandito. Wala rito ang asawa ko, kaya hindi mo siya malalandi. Tsk! Menda, alam
"Ano ka ba, hindi ahh. Hindi ako buntis, sadyang gusto ko lang kumain ng mangga." Natatawang tugon ko rito. "Hayts, ano ba 'yan akala ko buntis ka na. Excited pa naman ako maging ninang." Sabay tikhab niya. "Ninang? Hahha ninang ka diyan, ang sabihin mo ninong." Bulalas ko rito. "Just support me sis, basta 'yan na ang usapan dapat lang na maging ninang ako ng magiging baby mo. Okay? Dahil kung hindi hmppp...." "Kung hindi? Ano naman? Tinatakot mo pa ako ahhh..." "Guys, were here." Biglaang singit ni Vince. Napatingin naman ako sa labas ng bintana. Nandito na nga kami. Isang palengke na maraming prutas. Hmmm, ang sarap naman atat na atat na talaga ako. Agad naman akong lumabas sasasakyan at sumunod naman sila sa akin. Dahil sa sobrang takam na takam na ako sa mangga. Mabilis kong inisa isa ang mga tindahan. "Nelia, magdahand dahan ka lang baka mamaya mapano ka pa!" sigaw sa akin ni Peng, ngunit hindi ko ito pinansin. "Ano ba 'tong bata namin ang likot likot naman ngay
Siguro nga mapaglaro ang tadhana. Pero, masaya naman na kaming lahat. Alam ko rin na masaya rin si David para sa akin."Ahmm, huwag mo na lang isipin 'yon Vince. Isa pa, hahah masaya naman kami ehh. Ayos lang din naman ang lahat para kay David. Isa pa, mas deserve niya ang ibang babae." Mahinahon kong tugon. "Well, that's true. And also I'm very happy with you Nelia. Malaki na rin ang pinagbago nang lahat. Like you. Then, I hope you'll not change. I mean, whatever that happened just stay of being you. Because your positive and still have a kind heart. Your genuine woman, and you deserve to love." Nakakataba nang puso. Malaki laki na rin ang pinagbago ni Vince."Thank you Vince. Ikaw din may mabuti ka rin' puso. And by the way kailan mo ba ulit popormahan si Mylene?" Biro ko pa sa kaniya."Shhh, napunta na naman sa amin ang usapan. She's happy about her life now. Baka kapag pumasok pa ako sa buhay niya magulo ko pa.""Aysus, papalusot ka pa diyan ehh...." "Ehem, Anong topic niyo diya
Parang ang dali lumipas ng araw. PANIBAGONG araw na naman ngayon. Sobrang masaya din ako today. "Love, kanina ka pa diyan sa bathroom, ayos ka lang ba diyan?" Pasigaw na wika ko, nang sa ganun ay marinig niya sa loob ang sinasabi ko. "I'm okay. Just wait a minute." Pasigaw niya rin' sagot. Inayos ko ang lahat rito sa loob nang kwarto. Habang hinihintay siyang lumabas. Ang tagal naman niya. Parang babae gumalaw ahh. Ano kaya itsura niya kung babae siya. Parang natatawa akonm kapag isipin ang itsura niya 'yon. Hmm, maganda din naman siguro. Baka ngaas maganda pa sa akin. "Honey, I'm done." Napaharap naman ako sa kaniya. Wow, bihis na bihis parang may lalakarin. Hmm, saan naman kaya. "Ohh, bakit ganyan ang suot mo? May lakad ka ba love?" Lumapit ako sa kaniya at maayos na inayos ang pulo niya. "Sa company lang naman. Don't worry, may importante lang na gagawin ako ro'n. I'm sorry honey, maiiwan na muna kita dito sa bahay." Malambing niyang wika. "Hindi ayos lang naman sa
• • • • • Matapos kanina sa cafeteria, nagyaya ako kay Anderson na umuwi na. Kahit medyo ay hindi ko sila maintindihan nina David at Vince. Siguro dahil lang din sa babae ako. May mga bagay na hindi maintindihan ng mga babae ang isang lalaki. By the way, nandito ako sa kusina. Yes medyo nakaramdam ako ng pagod. Kaso nga lang nakaramdam din ako ng gutom. Gusto ko rin kumain ng cake ngayon. Mabuti na lang medyo may alam din ako sa paggawa nito. Oo nga pala, nagtungo si Anderson sa garden kaya mag-isa lang ako ngayon dito sa kusina. "Hmm, bakit ganun pakiramdam ko pagod ako pero gusto ko na may ginagawa ako. Anong nangyari, bakit ganito ang nararamdaman ko. Hmm, kanina din medyo nabagot ako pero atat naman ako sa labas." Mukha akong ewan dito, dahil kinakausap ko nang mag-isa ang sarili ko. 'DI' BALE NA NGA LANG SELF, FOCUS KA NA LANG. Maayos kong nilagyan ng icing ang cake na ginawa ko. Natutuwa ako dahil ang cute nito. Sana magustuhan din 'to ni, Anderson. "Ehemm, is that a ca
Masaya naman ang aming pagkwekwentuhan dito sa cafeteria. Halos mapuno ng mga boses nila ang cafeteria na 'to. "Ehh, ngayon may oras ka na ba kay Mylene?" Kalokohan na wika ni Pengpeng Kay Vince. "Tumigil ka nga diyan Peng. Magkakaibigan tayo rito, tumahimik ka nga sa kalokohan mo." Pag-aawat naman ni Mylene. Hay naku! Pati love life nila ehh. Ito talaga si Peng, walang preno sa mga sinasabi niya. Kung ano ano na lang ang lumalabas sa bibig niya. "Hayts, aminin crush niyo naman ang isa't isa dati diba? Tsyaka, nasa tamang edad na rin kayo ngayon. Isa pa, pareho naman kayong single ahh, kaya walang problema do'n. Then, baka mawala na ang kasungitan mo Mylene kapag magkatuluyan na kayong dalawa, hahahha...." Kahit ako tawa na lang ang lumabas sa bibig ko. "Ano? Loko ka talaga, umayos ka na nga lang. Kakabalik pa nga lang ni Vince, ganyan na ang asal mo." Masungit na boses ni Mylene. Ngunit, nababasa ko sa kaniya ang kinikilig niyang itsura. Nagpapanggap pa kasi ehh, hindi na
"Anong gusto mong gawin ko? Magpanggap? Anderson, ikaw ang mas malapit at palaging nakakasama ngayon ni Nelia. Kaya dapat lang na hindi ka magsinungaling sa kaniya. Sinasabihan lang din kita dahil kilala ko kung paano magalit ang kaibigan ko. Hindi naman kita tinatakot ehh, pero kung takot bahala ka sa buhay mo. Isa pa, huwag mo rin akong takutin, dahil hindi ako takot." Madiin pa rin na boses ko. "Okay, Hahanap lang ako ng tamang oras para diyan. But now, hindi ko muna ma-isingit ang bagay na 'yan. Dahil, inuuna ko lang naman na iniisip ang kalagayan niya." BACK TO NELIA POV. PAKIRAMDAM KO PAGOD NA PAGOD NA AKO. GUSTO KO NANG UMUWI. "Peng, Mylene, umuwi na kaya tayo." Pagyaya ko na may mahinang boses. "Ano ka ba Nelia, hindi pa nga tayo nakakarating do'n ehh." Pagrereklamo ni Pengpeng. "Bilisan mo nga sa pagmaneho siyang Mylene! Ang bagal mo mukha kang pagong!" Dagdag pa niya na may masungit na boses. By the way, naka-upo kami sa likuran ng sasakyan. Samantalang si My