"Wow, sweet punishment gusto mo? Sige, may naisip ako kung ano ang mas maganda. Hmm... Gusto ko ngayon, diyan ka matulog sa sahig.""What??? Sa sahig? Why sa sahig? No, I don't. Malamig kaya ang sahig.""Kung ayaw mo ako na lang.""No, no way. Wait for me, I'm going to change my clothes. Matutulog na tayo ng sabay, okay?" I kiss her forehead and lips.I immediately went to the bathroom to get dressed. Damn, my sword suddenly hardened. It seems eager to enter Nelia's treasure. Sh*t, how can I resist, just looking at her body? Who wouldn't be captivated? Her firm breasts send heat through me, and her tiny waist is stunning. Plus, her smooth and fair skin is flawless. She really does look like a model. No wonder many people have fallen for her. But I won't let anyone take my beloved woman from me. Just try, and I'll be the one to smash their skulls.After I finished, I quickly exited the bathroom. I saw Nelia standing in front of the mirror. Shit, I got even more turned on, seeing her bu
NELIA POV. Wala ngayon si Anderson, tanging kasama ko bahay ngayon sina Menda, at si Lola. Hindi ko magawang lumabas ng kwarto dahil ayaw ko nang gulo. Alam ko rin naman, na iingay lang kapag bumaba pa ako. Subalit, kanina pang humahapdi ang tummy ko. Nais ko nang kumain, ngunit nasa ibaba ang kusina. Huhuhu, ano ba naman ito. Teka nga lang SELF! Matapang ka, matapang na matapang ka. Kaya, walang dahilan para nag-alinlangan ka. Isa pa, wala din naman silang pakealam sayo diba? Kaya, kalma lang kaya mo ito. Huminga ako nang malalim, habang nakahawak ako sa tiyan ko. Hindi ko na talaga kaya ang gutom, kailangan ko nang kumain. Kawawa na rin ang alaga kong mga bulate sa loob ng tiyan ko. Gutom na gutom na sila, baka mamaya lamang loob ko na ang kainin nila, huhuhu. Nang bumaba ako, tumumbad agad sila. Nagkukwentuhan nang masaya. Mweheheh, sana all masaya. Mabuti na lang nakatalikod sila, kaya magdahan-dahan na lamang ako sa paghakbang hanggang sa matunton ko ang pagkain sa kusina. Hmm.
"Hindi naman ako ehh, hindi ko naman sinasadya 'yon, Anderson. Huwag ka na magalit, please..." "Tsk! Grounded ka sa kwarto ko. Maliwanag?""Ano??? Ako grounded? Bakit naman? Ehh, sinasabi ko naman sayo ang totoo ahh, wala naman akong kasalanan. Ang totoo nga niyan, gusto ko lang kumain. Tapos lumapit sila sa akin, ang malala pa, tinapon na lang nila basta-basta ang pagkain. Tapos, minudmod pa ni Menda, ang mukha ko sa sahig! Tapos, ako pa ngayon ang may kasalanan????? Bakit, hindi sila ang pagalitan mo, sila din ang i-grounded mo, huwag ako."Ewan ko ba, parang lumalabas ang usok ngayon sa ilong at tenga ko. Paano ba naman kasi, diba? Ako grounded? Wow, halos hindi na nga ako makalabas sa bahay na 'to, tapos i-grounded pa niya ako sa kwarto? Aba naman! baka gusto niya nang digmaan!"Hmmm... Ok, if you didn't listen to me. I'll give you my sweet punishment na lang." Kumagat labi siya sabay dahan-dahan na tinatanggal ang botones smng damit niya. Napakurap ako at napaatras. Patuloy nam
"You make me really angry, huh? Malalim ang tingin sa akin ni, Anderson. Napalunok laway na lamang ako. Napaatras ako at napatingin sa likuran ko. Akmang tatakbo ako, ngunit paano ko gagawin kung nakaharang ang mga malalaking tao na 'to. Baka mamaya, mapisa lamang ako kapag mahawakan nila. Ano na ngayon ang gagawin ko, huling-huli na talaga ako. Ayaw ko ma-grounded, huhuhu."Where did you think you were going? Masyado nang malalim ang gabi, ang lakas ng loob mo para takasan ako. You're gonna pay this!""Huh? Ano? Nagpahangin lang ako, hindi naman ako tatakas ehh, uuwi na ako. Kaya, huwag mo muna akong bigyan ng punishment, please..." Lumapit siya sa akin, at bigla akong binuhat. Hindi ko na magawang pumalag, dahil gigil na gigil ang kanyang itsura. Nang nakarating kami sa loob ng mansion. Nadatnan namin na nakatingin sa amin sina Lola at Menda. Subalit, hindi na ito pinansin pa ni, Anderson. Dinala niya ako sa kwarto, sabay lock ng pinto."Ano nag gagawin mo?" pagtatakang tanong k
ANDERSON POV. I'm here at my office, supper duper busy again. I'm still thinking about her. Natatawa ako sa ginawa niya ka-gabi. Ang tapang talaga nang loob niya. Walang katakot-takot, mabuti na nga lang at hindi siya nahulog. Pasaway na babae, hindi ko inaasahan dahil medyo malayo naman sa itsura niya. "Knock! Knock!" The door voice."Get in.""Hi bro, how are you?""What are you doing there? I thought you had a photoshoot today.""Yeah I have, but I need one.""What one?""One person.""Don't try to tell, you want my wife??? I'm going to kill you!""Come on, bro. Matuto ka naman maawa sa akin. Isa pa, malaki talaga ang potential ng asawa mo. Kaya, pumayag ka na.""Are you kidding me??? I said no. How many times do I need to tell you that thing, huh? Why are you not listening?""This is for your company din naman. So, pumayag ka na, Anderson.""Hayts, What a jerk! Leave!""Wait....""I said leave! or else ipapabitbit pa kita sa mga tauhan ko.""Ok, ok, fine. Parang wala naman tayon
"Ano ka ba Nelia! Nagdala ka pa talaga ng mga basura dito sa mansion????? Ang kapal talaga ng mukha mo! Paalisin mo ang mga asong 'yan! Bwesit ka talaga, nakaka-stress ka na nga, nagdagdag ka pa! Hindi ka karapat dapat sa apo ko, kaya huwag kang umasta na kung parang sino! At huwag kang magdadala ng mga taong katulad mong hampas lupa! Nadudumihan lang ang mansion!" paulit-ulit na sigaw ni Lola. Ngunit, lumabas masok lang ito sa aking tenga. Ganun pa man, kumirot pa rin ang dibdib ko sa mga salitang binitawan niya."Aba! Matanda ka, ang talas ng dila mo ahh, kung may mukhang aso dito, ikaw 'yon! Dahil, tahol ka agad nang tahol!" sigaw pabalik ni, Pengpeng.Halos hindi ako makapaniwala sa ginawa niya. Lagot na, iba pa naman siya kung magalit, dahil mahirap siyang pigilan kapag sumabog na talaga. Isa pa, lubos nila akong prinoprotektahan kaya, hindi sila papayag na basta-basta na lang akong pagsabihan ng masasamang salita ng iba."TAMA! ANG SAMA MO NAMAN, ANG TANDA TANDA MO NA NGA, GANYA
Matapos kanina, ito na naman ako sa kwarto kasama si, Anderson. Nasa kama lang ako, habang siya naman abala sa kung ano ang ginagawa niya. Pabalik-balik pa, ehh ang sakit pa niya sa ulo. Hindi ko tuloy mawari kung ano ang aking sasabihin ngayon. Dahil, tila'y umudlot ang aking dila, at umaapaw ang kaba sa aking dibdib. Maya-maya pa, biglang magkasalubong ang aming mga mata. Dahilan, na napalunok laway ako. "Okay, pinahanda ko na ang lahat," malamig niyang tinig."Huh? Anong pinahanda na ang lahat? Anong ibig mong sabihin?" pagtatakang tanong ko naman. Ano ba naman kasi ang tinutukoy niya? May handaan ba para magpahanda siya. Hm, ano na naman kaya ang binabalak niyang gawin. Padalos-dalos na naman siya."Ang bagong bahay mo, pinahanda ko na.""Huh? Bagong bahay? Pero, ayos naman na dito ehh, tsyaka diba sabi ko naman na wala lang 'yon. Sabi ko din na hayaan na lang natin sila Lola at Menda, diba? Bakit kailangan pa talagang lumipat ng bahay?""Just keep on quiet and accept my decision
"Ako na balak mo, Nelia? Ang tahimik mo naman diyan. Ayan ka na naman, kapag tumatahamik titigin sa ibaba. Ano na naman ang nakikita mo diyan na hindi namin nakikita?" natatawang sambit ni, Pengpeng."Wala, ano ba ang sinasabi mo diyan. May iniisip lang naman ako.""Ano naman 'yon? Sabihin mo kaya sa amin ni, Pengpeng.""Si Vincent, hindi na natin kasi siya nakakasama, wala man lang tayong balita sa kanya kung asan siya ngayon.""Huwag ka na mag-alala pa sa kanya. For sure, ayos lang siya ngayon at masaya.""Paano mo naman nasabi 'yan, Mylene? Nagkita ba kayo, ahh?""Wala pa. Hayaan niyo na nga lang.""Aysus hayaan ka diyan, alam naman namin lahat na gusto mo siya. Hahaha, Mylene, aminin mo na lang. Miss mo na siya noh?""Tigilan mo nga ako, bakla ka. Si Nelia, ang topoc natin dito. Huwag mo na nga ibalik 'yan. Nawala lang naman 'yon na parang bula. Hindi nga natotong magpaalam.""Mylene, gusto mo pa rin ba siya?" tanong ko naman.Hinintay ko siyang magsalita. Pero, tuluyan nang bumal
Hindi ko inaasahan ang pagdating namin sa bahay. Dahil, tumumbad sa amin si, Menda. Nang tumingin ako kay Anderson. Nagkasalubong ang kaniyang kilay at tila'y nang gigigil. Naiinis ang pakiramdam ko ngayon. Ano ba ang ginagawa niya rito, bakit siya nandito? "Hi Babe, ang tagal mo naman bumalik. I miss you babe," sabay tayo pa niya. Biglang umapaw ang kulop ng dugo ko. Kainis, sobrang nakakainis. Anong tawag niya? Babe? Ang kapal talaga ng babaeng ito. "Hmmm, kaya naman pala ang tagal dahil may kasama. Tsk! Anderson, pwede ba ako naman ang unahin mo ngayon. Total, ako din naman ang inuna mo nang isang gabi. Sarap na sarap ka pa nga hindi ba?" Hinahambog pa talaga niya ang bagay na 'yon. Halos nankukuyom ang mga kamao ko. Kulang na lang masampal ko siya nang wala sa oras. "Enough Menda! Enough! Walang kwenta ang bagay na sinasabi mo, just keep on quiet!" Salubong na salubong ang kilay ni Anderson, habang malalim na boses naman ang pinakawala niya. "Why would I? Anderson, dahil gi
Sige lang Nelia, gumawa ka lang ng pulusot diyan, siguraduhin mo lang na hindi ka madudulas. "Nelia, ngayong tapos na, maayos na. Pwede ka nang bumalik sa shoot. Lalo na kailangan din ngayon sa kompanya. Isa pa nga pala, iimbitahan ko si, Menda." Biglang singit ni David. Napa-isip muna ako bago magsalita, kung ganun makakasama ko siya? Pwede kong gawin itong pagkakataon para imbistigahan siya. Tama, dahil siguro nga din siya ang dahilan kung bakit si Lola naman ngayon ang naging comatose. Pero, papayag kaya siya? Ang gulo naman, ngunit kailangan kaya game na game ako. Lalo na kung ito lang din ang paraan para mas mapalapit pa ako sa kaniya. Kaso nga lang malaki ang problema naming dalawa ngayon. "Nelia, game ka ba? Don't worry, babantayan naman kita. Hindi mo kailangan matakot, okay?" "Ahmm, hindi ahh, hindi naman ako natatakot. Isa pa, okay lang naman sa akin, ayos na ayos lang sa akin. Basta siguraduhin mo lang din na maging maayos... Okay???" Kunot noo ko itong sinabi saman
"Ano naman 'yan Attorney Gab? For sure, wala naman kwenta ang ang bagay na 'yan." Hambog pa rin ang lalaking 'to. "Your honor, may hawak po akong mahalagang ebedensiya sa kamay ko. Kung maaari ay panoorin niyong lahat ito." Nakangiting tugon ni Attorney Gab, habang itinaas ito. Kalaunan lang, kinuha ito ng isang secretary at parang ikinonek sa isang malaking screen kung saan ay makikita ng lahat. Nang tuluyan na itong mag play, lahat ay ikinagulat. Nakaguhit sa mukha ng lalaking 'yon ang mas lalong pagkatakot, pati na rin pagka-dismaya ng kanyang attorney. Tila'y bumahid ang galit ng maraming tao habang nakikita ang video na 'to. Kahit din naman kami ni, Dave. Sa wakas nakita na rin nila ito. "Ano 'yan? Ibig sabihin hindi si miss Mylene ang pumatay?""Sandali, paano naman nangyari 'yan? Hindi ba't may ebedensiya na?""Nagkamali tayo ng hinusgahan, ito na ang maliwanag na ebedensiya! Pero, sabi nila wala naman raw CCTV sa mga oras na 'yon, kaya paano?""Tama, kailangan niyo pa rin i
NELIA POV. --- ANOTHER DAY (ANG HULING PAGLILITIS)Maaga akong nagtungo sa korte upang subaybayan ang lahat ng pwedeng mangyari. Hindi ko na muna sinama si, Anderson dahil marami siyang dapat gawin at unahin. Ngayon naman ay kasama ko si David. Ilang oras na lang mag-uumpisa na ang lahat. Kanina pa nakahanda sina Mylene at attorney Gab. Ganun din ang kabilang partido. "David, sa tingin mo magiging matagumpay kaya tayo?" Pagsira ko sa katahimikan na pumapagitan sa aming dalawa. Ramdam ko lang ang lamig dahil sa tahimik."Nelia, magiging maayos ang lahat. Dahil, ibinigay din natin ang lahat upang gawin ang bagay na 'yon. Let's trust our self especially Mylene. I trust na makakalabas na siya sa araw na ito." Kalmado niyang sagot habang nakangiti ito. Ngunit, nasa malayo ang kaniyang tingin. Gayunpaman ramdam ko pa rin ang pagiging malakas ng kaniyang loob."David, kapag makalaya na si Mylene. Pwede bang dumeretso tayo kay Pengpeng? Kasi, kahapon lahat na lang ng sinasabi niya pala
"Ahm, later I have a meeting. But, hindi naman masyadong importante so it's okay for me, to stay with you." Ngayong ayos na si, Pengpeng. Ayos lang din sa akin na unahin niya naman ang trabaho niya. "Love, hindi naman sa ano ahh. Pero kasi, minsan kailangan din natin na unahin ang ibang bagay kaysa sa ating dalawa. Ayos lang naman sa akin, basta huwag ka lang gumawa ng bagay na makakasakit sa akin. Love, asikasuhin mo rin ang trabaho mo, ang family mo. Importante din 'yon bukod sa akin." Mahinahon kong tugon sa kaniya. DAVID POV. Hindi ako nakapunta sa hospital, dahil nandito ako ngayon sa presinto. Kailangan kong unahin na maasikaso ngayon si, Mylene. Dahil, bukas na ang huling paglilitis. Mas naisip ko rin na mas mabuting kasama ko si Mylene pagbisita kay, Pengpeng. Kaya ngayon pa lang kailangan kong gawin ang lahat para mailabas na dito ang kaibigan ko. Tiyak na hinihintay niyang makita si, Mylene. Dahil si Mylene naman ang palagi niyang nakakasama. By the way, masyado akong
"Oum. Kailangan." "Ganun ba?" "Sana, naniniwala ka na sa akin, Nelia. Dahil, kilala mo na ako, hindi ko magagawa sayo ang bagay na 'to. Alam ko naman talaga na naniniwala ka sa akin. Pero, pinipigilan mo lang. Isa pa, gusto lang naman sirain ni, Menda ang lahat. Gusto ka lang niyang mawala sa akin. Nelia, I'll promise, na hindi mangyayari 'yon, because I love you so much. Hindi ako papayag na Basta ka na lang mawala sa akin." I said with my smooth tone. Matapos ay isinara ko na ang laptop. I hope, she believes me now. Napansin ko na dahan-dahan na naman mahuhulog ang butil sa mga mata niya. I hug her tight. I feel comfortable, mabuti na lang din ay hindi niya inalis ang kamay ko sa pagkayakap ko sa kaniya. Ngunit, humagulhol ang kanyang iyak. Pilit ko siyang pinatahan at hinalikan ng paulit-ulit sa kaniyang ulo. Hanggang sa, humarap siya sa akin ay niyakap ako pabalik. Subalit ang kaniyang mga luha ay hindi pa rin tumitigil sa pagbuhos. "Love, natatakot ako. Natatakot akong ma
ANDERSON STILL POV.Dahan-dahan akong nakaramdam ng aking pagbagsak. Hanggang sa, tuluyan akong nagkamalay. Dito ko lang napagtanto, na nakatulog pala ako ka-gabi, dito sa tapat ng kwarto namin ni, Nelia. Dali-dali akong tumayo, kahit ako nakaramdam ako ng kahihiyan ngayon kay, Nelia. Na hindi naman dapat diba? Halos hindi ko ma-itama ang aking mga mata sa mata niya. Nais ko siyang mahawakan, mayakap at mahalikan. Ngunit, tila'y hindi maaari dahil sa pagtumbad namin ngayon sa isa't isa, lamig niya ang aking naramdaman. Kahit, hindi ko siya tinitigan. Yes, naka-yuko lang ako. Hindi ko man lang magawang igalaw ang dila ko upang magsalita. Kahit, may nais na sabihin at ilabas na salita ang aking utak at bibig. Ganun din ang hinanaing ng puso ko."Ano ba ang ginagawa mo diyan? May kwarto pa naman diba? Kailangan bang diyan ka pa matulog? Bakit, sa tingin mo ba maawa ako sayo, Anderson? Kung maaari lang umalis ka na diyan dahil nakaharang ka lang sa daan." Umagang umaga, ang sakit agad ng
"Nelia, I'm going home. Be careful and have a good night." Hmmm, akala ko kung ano na salamat naman at nagpaalam lang siya. "Oum, sige, salamat, David. Good night din, tapos mag-iingat ka din ahh." Sagot ko naman na may ngiti sa labi. Ikinaway niya ang kamay niya matapos ay bumalik siya sa loob ng sasakyan niya. Habang ito naman si, Anderson, walang ibang magawa kundi ang manahimik. Subalit, ang tahimik na ito ay puno ng lamig na may kaunting galit pa rin. Siguro nga minsan hindi madaling maintindihan ng mga babae ang lalaki. Tulad ko na lang, minsan hindi ko siya maintindihan nang maayos. Basta alam ko lang nagseselos siya kahit wala naman akong ginagawang mali. Wait a minute! Kailangan ba talaga niyang magselos, sa ganito lang? Tsk! Manahimik na lang siya dahil, nanahimik na lang din ako kahit may ginawa siyang hindi maganda. Tuluyan akong naglakad upang makapasok. Hindi naman ako pinigilan ni, Anderson. Ngunit, nasa likod ko siya na parang binabantayan ako. Hanggang sa tuluyan
•••Ito na ang itinakdang oras para gawin ang mission. Hindi ko na rin nagawang makipagusap kay, Anderson. Hindi ko na muna siya kinontak. Ilang oras din namin ginawa ang lahat. Kahit mahirap ay nagsumikap pa rin ako. Kailangan na kailangan ang bagay na 'to kahit na anong mangyari. Mabuti na lang, lahat ng kwenento ni Mylene. Pasok na pasok sa mga ginawa namin. Matapos nito, muli kaming bumalik sa presento. Salamat talaga kay, Attorney dahil ilang oras niyang sinamahan ang kaibigan namin. Maya-maya pa, ibinigay agad ni, David, ang video' kinuha niya sa amin. Sabay sabay namin itong pinanood. Lahat naman ay naging maayos at klarong klaro. Pinakita nga rito kung paano nangyari ang lahat. Kalaunan pa, napangiti na lang si Attorney habang pinapanood ito."Magaling, lahat nagawa niyo. Sa makalawang araw, magaganap na ulit ang paglilitis. Sa ebedensiyang hawak natin ngayon. Wala ng lusot ang kontra natin. David, and Nelia, maraming salamat dahil hindi na rin kami mahihirapan pa ni, Mylene.