Dinukot ni Axcel ang kanyang cellphone sa kanyang bulsa upang tawagan si Tristan. Kung kanina ay si JohnRobert ang tinanong nya, ngayon naman ay si Tristan na upang marinig kung mag kaka tugma ang sinasabi ng mga kaibigan. Wala pang ilang segundo ay sinagot na agad ni Tristan ang kanyang tawag, "Hey bro... It's new that you're the one who firstly called me... naaalala mo na ba ako?" May pag asa sa boses nito. "H-hindi pa..." Mabigat nyang sagot, kahit mismo sya ay gusto nya na ring maalala ang lahat. "Ohhh..." Nahihimigan nya ang pagka dismaya sa boses ng kausap, "alright then, bakit ka napatawag?" "I need to ask you something —"Naputol ang kanyang sasabihin ng maunang mag salita si Tristan. Rinig nya ang bawat flip ng papel mula sa kabilang linya. Tristan must be busy right now at nasingit lang sya sa oras ng kaibigan kaya hindi na sya mag papaligoy ligoy pa sa sasabihin. "Is it true? Jaren and Carmela was once living together in Germany?"Natigil si Tristan sa kanyang ginagawa
Padabog na pumasok si Carmela sa loob ng Mansion. Salubong ang kanyang mga kilay habang tumutungo sa ikalawang palapag ng Mansion. Langi-ngit ang kanyang ngipin sa sobrang gigil. Sa kanyang isipan ay kulang pa nga ang pananakit na ginawa nya kay Pearlyn. "Sana nilaglag ko nalang sya sa pool kanina!" She exclaimed. Napahinto sya sa tapat ng kwarto ni Pearlyn at Axcel nang biglang may pumasok na ideya sa kanyang utak. Lumingon sya sa paligid nang masigurado nyang walang tao ay maingat syang pumasok sa kanilang kwarto. Pinag masdan nya ang kabuoan ng kwarto. Ang kaninang mangalit nyang ngipin ay napalitan ng malapad na ngiti. Nag lakad sya papuntang CR kung saan nakalagay sa counter ang nga skincare products na ginagamit ni Pearlyn. "Oo at may ka mahalan ang mga produktong ito dahil galing pa ang mga ito sa ibang bansa, pero wala akong pake. Dapat hindi sya sa pag papaganda ng mukha naka focus, dapat sa pag papaganda ng ugali." Gigil nyang wika habang binubuksan ang lagayan ng cleanse
"Deretsyo na po ba tayo sa Mansion, Ma'am? O may gusto ka pa pong puntahan?" Tanong ni Manong Gab. "Baka po kasi may balak kang bumili ng skin care products sa Mall, para po doon tayo dumeretsyo."Napatingin sya sa labas ng bintana, nasa compound palang naman sila ng Hospital at kasunod ng main hospital ang nursing home kung saan nandoon si Lolo Pedro, ang kanilang Lolo. Napa buntong hininga sya. Kailan na nga ba nang huli nyang bisitahin ang kanyang Lolo? 6 years ago? Or 10 years ago? Hindi nya na alam. Baka kapag namat4y pa nga ang matanda ay hindi sya dumalo sa libing nito. Paano ba namang magiging concern sya sa sarili nyang Lolo, eh yong matandang yon ang punot dulo ng lahat. Kung sana ay hindi sya nag mamagaling na kunin sa bahay ampunan si Carmela at patuluyin sa kanilang Mansion edi sana maayos ang takbo ng kanilang buhay. Kumukulo talaga ang kanyang dugo kay Lolo Pedro, kaya noon palang iniisip nya na talaga na matagal na itong patay. Kaya why not mag pakita sya sa matanda
Sinigurado ni Pearlyn na walang maiiwang kahit na anong ebidensya tungkol sa katotohanan na hindi sya ang tunay na Ejercito. Ang hawak nyang DNA Test ay pinunit nya nang pinong pino at itinapon sa trashcan nang labas ng hospital. Namumugto ang kanyang mata dahil sa lala ng kanyang pag iyak. Pakiramdam nya ay walang wala na sya ngayon. Mas lalo tuloy nyang naramdaman ang pag kulo ng kanyang dugo kay Carmela. "Kung sya ang totoong anak... Hindi ko hahayaang malaman ng magulang namin ang katotohanan... Susubukan kong ibaon ito hanggang sa aking hukay." Napatingin sya sa building ng hospital, lalo na kung saan tanaw ang kwarto ni Lolo Pedro.Hinayaan nya nalang ang matanda dahil paniguradong iisipin lang ng kanyang magulang na nababaliw na ito dahil wala na sa sariling katinuan. Mukha rin namang walang planong bumisita rito ang kanyang magulang, lalo na si Carmela. Speaking of Carmela may nga naiisip na syang plano, "Una ay papatalsikin ko ito sa Mansion, Pangalawa ay hindi ko hahayaan
Napa balikwas ng pagkaka higa si Carmela ng marinig ang katok na nang gagaling sa labas ng kanyang kwarto, "Are you still asleep?" Rinig nyang tanong ni Renz. "Ah~" Napa inda sya nang igalaw nya ang kanyang paa. Oo nga pala at nakalimutan nyang may pilay sya! Tinanggal nya ang kumot upang suruin ang kanyang legs. May parte na nag kukulay purple ang kanyang balat. Nang hawakan nya ito ay mas lalo syang napa inda. "Ang sakit.." reklamo nya. Nang hindi pa sya nakaka sagot sa tawag ni Renz ay kusa nang bumukas ang pintuan. Nag tama ang kanilang paningin ng lalaki, "Gising kana pala, why aren't you answering?" May tampo sa boses nya. Bumaba ang tingin ni Renz sa nakalabas nyang paa, "Oww... I see..." Mukhang na realize nito kung bakit hindi sya sumasagot. "It's already 7:00, gusto ko sanang mag sabay tayong mag agahan..." Umupo ang lalaki sa gilid ng kama. "Pwede bang dito nalang tayo kumain?" Napalinganga linga si Carmela sa loob ng kwarto. Malinis naman ang kanyang kwarto at may bed
Buhat ni Axcel si Carmela nang makalabas ng Mansion. Lahat sila ay kumakaripas ng takbo, isasakay nya na sana si Carmela sa inihandang sasakyan ni Manong Gab nang biglang pumarada sa tapat non ang sasakyan ni Bruce. "Get in!" Anyaya sa kanila ng lalaki. Hindi na sya nag dalawang isip na duon sila sumakay ni Carmela. Isasara nya na sana ang pintuan nang biglang pumasok din duon si Renz. Madaming katanungan ngayon ang pumapasok sa isip ni Axcel, unang una ay kung bakit nalason si Carmela, pangalawa ay kung bakit meron ngayon ang kaibigan nilang mahirap hagilapin at pangatlo ay kung bakit natatakot sya ngayon sa kalagayan ni Carmela. Hanggang ngayon ay patuloy pa rin ang pag bula ng kanyang bibig. Namumutla na rin na para bang wala na itong dugo. "C-carmela...." Utas nya sa pangalan nang Babae. Tumingin sa salamin ng sasakyan si Bruce, kung pwede lang paliparin ang sasakyan ay gagawin nya ito, naka max speed na nga sya sa pag papatakbo para lang makarating sila sa hospital as soon a
Nagising si Carmela dahil sa liwanag nang ilaw na tumatama sa kanya. Sinubukan nyang igalaw ang kanyang kamay, ngunit nabibigatan sya sa kanyang pakiramdam. Marahan nyang iminulat ang kanyang mata. Bumalandra sa kanya ang puting kisame nang hospital. Kumunot ang kanyang nuo sa pag tataka. Bakit nandirito sya ngayon sa Hospital? Ano ang nangyari? Wala syang maalala na mga nangyari. At higit sa lahat ay bakit parang nanghihina ang kanyang pakiramdam? Para syang pagod na pagod na hindi maipaliwanag. May mga naka kabit na mga kubyertos ng hospital sa kanyang katawan. Maraming naka turok sa kanya. Nararamdaman nyang may nakahawak ngayon sa isa nyang kamay. Hindi nya lang makita kung sino ito dahil hindi sya maka bangon. Kung kaya pinilit nyang igalaw ang kanyang daliri. "A-ahhh..." Utas nya. Nagising si Axcel nang maalimpungatan sa narinig. Agad syang napa tayo sa pagkaka upo para i-check si Carmela. Nag tama ang kanilang paningin, sobrang nag aalala ang tingin ni Axcel sa kanya, "Ca
"Earth to Carmela!" Napatingin kay Renz na seryosong naka tingin sa kanya, "Are you still here on earth? Seems like your soul is currently travelling in outer space huh? Saan na nakarating moon? saturn? mars? or Jupiter?"Napakurap-kurap sya, "Ano nga ulit 'yon?" Sa sobrang dami nang kanyang iniisip dahil sa sinabi ni Bruce ay hindi nya na marinig ang kanyang paligid. Mas malakas na kasi ang boses sa kanyang utak. Iniisip nya kasing maaring si Pearlyn ang may gawa non, kaya nakaka bigla lang na si Axcel pala ang may kagagawan ng bagay na ganon. Napa buntong hininga si Renz, "simula nang umalis ang mga Promises dito sa kwarto, hindi kana maka usap ng maayos. Ayos ka lang ba talaga? O may mga nasabi sila sayo dahilan nang pagka tahimik mo?" Tipid syang ngumiti, "Ano ka ba! Syempre ayos lang ako, kung hindi siguro ako ayos ay kanina pa ako walang malay!" Pang kukumbinsi nya kay Renz. Naningkit ang mata nito sa kanya, "Are you sure? Why it seems like you're lying about your condition?
"MAY BALAK KA BANG PATAYIN AKO SA KABA!?" lumuluhang si Carmela. Ilang minuto na ang lumipas simula nang mangyari 'yon, pero heto, nanginginig pa rin ang kanyang kamay. Nag halo ang takot, pangamba, at pag aalala. "I'm sorry..." paos na paumanhin ni Axcel. Napa upo na si Carmela sa sahig dahil sa nang hihina nyang tuhod. Kanina pa ito nangangatog at salamat sa dyos makaka upo na sya! Umupo rin si Axcel upang mayakap sya. "Ang immature mo!" Pinag susuntok nya ang magkabilaang balikat ng dating asawa, "Pinapatay mo ako sa pagiging isip Bata mo!"Hinayaan nya lang na suntukin sya ni Carmela. Hindi naman 'yon masakit, sa katunayan pa nga nyan ay kinikilig sya sa pag mamaktol ni Carmela. "Ano bang pumasok jan sa utak mo at naisipin mong mag prank ng ganito?!"Kumawala si Axcel sa pagkakayakap nya kay Carmela upang punasan ang mga luha nito. Namumula ang mga mata ng Babae at hanggang ngayon ay bakas pa rin duon ang takot."Sorry na..." Namamaos nyang pag papasensya, pinipigilan ang sar
"Anong gusto mo? Tea? Coffee? Milk? Water? Soda? Or—" Aligaga nyang tanong. Tatayo na sana si Carmela mula sa pag kaka upo sa coach nang biglang hawakan ni Jaren ang kanyang kamay. Napatingin sya sa pag kakahawak duon ni Jaren at napa lunok. Mahigpit yon, pero mararamdaman mo ang pag iingat nang Binata na hindi sya masaktan. "I'm here to check on you... Hindi ako pumunta rito para mag pa asikaso sayo Carmela. I just want a minute today..." Tumango sya at umupo sa tabi nang lalaki. Malawak itong ngumiti sa kanya at tinignan sya mula ulo hanggang paa. Namawis tuloy ang kanyang kamay. Katulad nya, paniguradong hindi sanay si Jaren na makita syang ganito ang ayos. "It's been a month since we're a part... And wow! Look at you, you look like a grown woman..." Hindi makapaniwala nitong papuri sa kanya, "Mas lalo kang gumanda..." namula sya sa sinabi nito.Mahina nyang hinampas ang lalaki, "Ano ka ba! Nag bibiro ka nanaman eh!" Tumawa sya, "Hanggang ngayon ba iniisip mong nag bibiro ako?
Hindi malunok ni Carmela ang kinakain nyang kanin. Ang sarap ng kanilang gabihan pero parang wala itong lasa dahil lumilipad ang kanyang utak sa sinabi ni Jen kanina. Kahit kaharap nya si Axcel na malalim na nakatingin sa kanya na kanina pa sya pinapanood ay para lang itong hangin.Hindi nakikita, pero nararamdaman, o siguro multo? Hindi na nga pinapansin dahil hindi nakikita pero panay ang paramdam.Padabog nyang ibinaba ang kanyang kutsara na gumawa ng tunog, "Kilala mo ba kung sino ang nag pa kalat ng mga pictures na 'yon?" Nang gigigil nyang wika, "I'm pretty sure isa 'yon sa dumalo nang kasal natin!"Normal ba ang nararamdaman ni Axcel nang marinig galing kay Carmela ang salitang, 'kasal natin?' kasi kung hindi... Ibig bang sabihin nasisira na ang mga emosyon sa kanyang katawan? Umiling sya at sabay subo nang kanyang kinakain. Sinubukan nya namang tawagan si Tristan para mag tanong pero imbes na maka kuha ng sagot—responsibilidad ang kanyang nakuha dahil sa isang batang napag k
Napahinga nang maluwag si Axcel nang ibagsak nya ang kanyang katawan sa malambot na kama. Wala na silang naging choice kundi mag sabay ni Carmela sa loob nang taxi na kanyang pinara dahil pinag tulakan na ni Jen si Carmela papasok duon. Everyone assumes that they're together officially na tinatago lang nila ang kanilang relasyon due to work related and dahil na rin sa mga nangyari sa kanilang dalawa. How he wish na ganoon nga. Hinihiling nya na sana kagaya ng kanilang iniisip ang sitwasyon nila ngayon. He groans, "Who in the world spread those pictures!?" Iniisip nya kung sino ang magkakaroon nang mga larawan noong ikinasal silang dalawa ni Carmela but everytime he thinks of it. Una talagang pumapasok sa kanyang utak ang kanyang mga kaibigan. Imposible namang si Gramps ang gagawa no'n e wala na ang matanda sa mundong ibabaw.Kung ang kanyang pamilya naman ay ano pa't ikakalat nila ang mga litratong 'yon? ***Napa sulyap si Arkin sa cellphone ni Tristan na kanyang iniwan sa coffee
MATAPOS ang kanilang Photoshoot ay nag palit na sya nang kanyang damit. Habang nag huhubad sya sa fitting room ay hindi pa rin mag kamayaw ang pag tibok nang kanyang puso. Paano ba naman at nararamdaman nya pa rin ang haplos ni Axcel sa kanyang baywang, ibaba ng dibdib at sa kanyang braso at hanggang ngayon ay para pa rin syang kinu kuryente. "Nababaliw kana, Carmela!" Singhal nya sa kanyang sarili. Mas lalo nya pang ipinilig ang kanyang ulo nang maramdamang muli ang hininga ni Axcel na tumatama sa kanyang leeg. Bahaw syang natawa, "Parang awa mo na Axcel!" Inis nyang wika na para bang kaharap ngayon ang lalaki. Hindi pa ito patay, pero heto, mukhang minumulto na sya nang presensya nang lalaki gawa ng kanina, "Pwede bang lubayan ako ng letche mong kaluluwa! Nakaka bastos na! Kaunting respeto naman ohhh... Nag papalit ako!" Ngayon ay na kumpirma nya na talagang hibang na sya! She totally lost her mind because of Axcel!"AHHHHHH!" sigaw nya at nang gigigil na kinuha ang kanyang isusuo
Kasalukuyan silang nasa loob ng sasakyan. May sarili namang sasakyan si Axcel pero nagawa pa talaga nitong maki sabay sa kanya sa pag uwi. Naiinis sya ngayon at mabibigat ang kanyang pag hinga! Napapansin 'yon ni Axcel at alam nya ang dahilan at dahil 'yon sa Babaeng kasama nya kaninang pumasok sa hall. "I told you, she's one of our investors. Sinundo ko sya sa airport dahil hindi nya alam papunta sa venue. She doesn't know everyone... but me" humina ang boses ni Axcel sa kanyang pang huling sinabi. Mas lalo tuloy syang nilukob nang inis! Pwede namang mag tanong ang Babae na 'yon ah! Pipe ba yon? Hindi makapag salita? At kailangan pa talagang si Axcel?!Kunot ang nuo nyang binalingan ang lalaki, "Why? Is it your job to—" Hindi nya natuloy ang kanyang sasabihin nang sagutin na ni Axcel ang kanyang magiging katanungan. "It's part of my job... I'm the vice president after all..." She looked so pissed right now, "It's also part of my job na makipag kwentuhan kay Zaech. If you're allow
"WHAT?! THIS IS RIDICULOUS! ASAWA AKO NG BIKTIMA! ANONG IBIG MONG SABIHIN NA BAWAL AKO PUMASOK?! I NEED TO CHECK MY HUSBAND—HE NEEDS ME!!" Hindi makapaniwalang pag hihisterikal ni Aegin sa mga pulis na naka bantay sa pintuan nang hospital kung saan sinugod si Murphy. Mahigpit ang pag babantay ngayon sa hospital. Mahigit ding ipinag babawal na bawal bumisita ang kung sino mang myembro ng pamilya. Ang papasok lang sa loob ay ang may pinaka mataas na posisyon na pulis at ang mga Doctor at Nurses upang i-check ang kalagayan ng matandang lalaki. Nang malaman ni Aegin ang nangyari kay Murphy. She immediately run to the hospital, kulang na nga lang ay paliparin nya na ang kanyang sinasakyan kanina sa labis na pag aalala. "Ma'am with all due respect, hindi po talaga pwede—""GINAGAGO N'YO BA AKO?! GANYAN BA KAYO KA WALANG PUSO!? I NEED TO KNOW HIS CONDITION WITH MY OWN EYES! I WANT TO SEE HOW BAD IS IT AND HOW HE IS RIGHT NOW!!!" Mukha na syang lata na walang laman ngayon sa sobrang ingay
Padabog na itinapon Carmela ang kanyang shoulder bag sa kanyang lamesahan. Kasalukuyan syang nasa kompanya ngayon. Dumeretsyo na sya rito dahil wala naman syang ibang pupuntahan. Saan nga ba sya pupunta ngayon? Kung panay ang buntot sa kanya nang mga reporters sa nag iinit na Balita. Sabagay at pag kaka kitaan nila dahil duon naman naka sasalay ang kanilang trabaho kaya ganoon nalang kung sugurin sya nang mga ito na mukhang may zombie apocalypse. "Bwisit!" Mabigat nyang singhal at mabigat ang loob na umupo sa kanyang swivel chair. Hindi sya makakapunta ng presinto — pinag bawalan ang presensya nilang dalawa ni Axcel! Ang rason ay baka kung ano 'raw ang magawa nila kay Murphy! "Letcheng justice system ito! Pati ba naman ang mga lintik na kriminal ay protektado ng lintik na batas!" Naiintindihan nya naman na bawal silang pumasok, e, dahil literal na makakapatay talaga sila ngayon — lalo na si Axcel! Naiintindihan nya rin naman na bawat tao ay may mga karapatan, pati ang mga kriminal!
Pansamantalang itinigil ang pag ku-kwestyon kay Murphy dahil kahit anong pilit nilang sumagot ito ay mukhang wala itong balak mag salita, nawalan na ata nang boses ang G4ga! Hindi naman pwedeng mag tutuloy-tuloy ang lahat, buti nalang talaga at naibigay na nila ang ebidensya sa mga awtoridad. Laking tulong din talaga ang boses nang nga mamamayan nang mapanood ang balita. Hindi lang sya ang humihingi ng hustisya — marami sila. Si Axcel ay nasa loob ng investigation room para mag bigay nang kanyang panayam tungkol sa sitwasyon na kanilang kinakaharap ngayon. Pinapanood nya ang nang hihinang mukha ni Axcel sa one way mirror. Dinudurog sya habang pinapakinggan ang mga sagot nang lalaki. "Sigurado ka bang wala kang planong pagaanin ang kaso nang iyong Ama?"Umiling ito, "He deserves it..." Hindi nya na narinig ang mga sumusunod nitong sasabihin dahil...Nawala ang atensyon nya sa pinapanood nang tumunog ang kanyang cellphone. Number ito nang isa sa mga tauhan ni Bruce. Matapos nya kasin