Chapter 46Hindi umuwi buong gabi si Lorenzo, habang si Frankie naman ay nakatulog sa sala buong magdamag. Puno rin ito nang pagdududa sa kinakasama. Kinuha niya ang kanyang telepono at tinawagan si Richard.Tumunog ang telepono ng ilang beses bago ito sinagot ni Richard."Frankie?"Nang marinig ang pangalan niya ay napakunot ang noo ni Frankie. Dati na siyang tinatawag ng ganoon ni Richard sa opisina, at kahit may relasyon na sila ngayon ni Lorenzo, ay hindi pa rin ito nagbabago sa paraan ng pagtawag sa kanya—wala pa ring respeto o kahit na anong titulo.Pinigilan ni Frankie ang pagkainis at dumiretso nalang sa sadya niya sa lalaki."Richard, kasama mo ba si Lorenzo?""Si boss?" Sandaling natigilan si Richard ngunit hindi siya sumagot nang diretso, sa halip ay nagtanong pa ulit ito."Bakit?""Hindi siya umuwi kagabi, at hindi ko siya makontak hanggang ngayon. Medyo nag-aalala na ako sa kaniya, kaya ako napatawag dahil nagbabakasakali akong magkasama kayong dalawa.""Oh...hindi kami m
Chapter 1“Hmm…” Paimpit na umungol si Kristal nang may bigla na lamang siyang naramdaman na mainit na bagay na nakalapat sa kaniyang katawan. Naglalakbay pataas at pababa na tila ba’y may sinusundan itong ritmo ng sayaw. At sa hindi maipaliwanag na kakaibang sensasyong nararamdaman niya ay tila may sariling utak ang kaniyang katawan at sumabay na lamang sa kung saan agos man siya dalhin nito.Hindi na nabilang ni Kristal kung ilang beses o ilang ulit pa ito nangyari basta ang alam niya lamang na bago ipikit ang mga mata ay may isang brasong humapit sa kaniya para yapusin siya. Isang yakap na puno ng seguridad, isang yakap na nagpapakalma ng buong pagkatao niya. Sa isip-isip niya ay walang sinabi ‘yung mga panahon na natutulog siyang mag-isa kung kaya ay napahiling siya na sana hindi muna dumating ang umaga dahil ayaw niyang matapos ito. Na sana huminto ang oras…Nagising si Kristal dahil sa sinag ng araw, dahilan para ilagay niya ang kaniyang kaliwang braso sa mukha para gawing pant
Chapter 2“Kaninong bracelet ‘to?” Pangatlong tanong ni Lorenzo.“Mukhang ordinary bracelet lang siya eh, baka nabibili lang sa tabi-tabi.” Sabi naman ng isang empleyado.“Frankie, alam mo ba kung sinong may-ari nito?” Napaangat ng tingin si Frankie para tignan ang bracelet. Umiling ito at umiwas agad ng tingin, “Ah? Hindi ko alam.”“Okay, mag-r-roll call na tayo.” Nag-start na mag-roll call si Richard. At natawag na ang lahat, si Kristal nalang ang wala. Inulit naman ni Richard ang pangalan ni Kristal kung kaya ay sumagot na si Frankie.“Nasa campsite si Kristal, may sakit po siya sir.”“May sakit? Anong nangyari?” Tanong ni Richard habang naglalakbay ang mga mata papunta kay Lorenzo na ngayon ay nakaupo sa kaniyang itim na kotse. Nasa kamay pa rin si Lorenzo ang bracelet at tila inuusisa ito nang mabuti.“Okay, tara na,” dagdag ni Richard. Naglakad si Richard hawak-hawak ang ang kaniyang planner papunta kay Lorenzo. Huminto siya sa tapat nito at tinanong na, “Are you going with us
Chapter 3Bumaba man ang lagnat ni Kristal ay hindi pa rin siya makakauwi. Sabi ng doktor ay nagkaroon daw siya ng bacterial infection na nag-c-cause ng inflammation sa kaniyang katawan. Kailangan pa siyang obserbahan kaya mananatili pa muna siya ng dalawa pang araw sa hospital.Gabi na nang dumating ang ate ni Kristal, si Maurice. Makikita mo rito ng labis na pag-aalala para sa kaniyang kapatid. Minsanan lang kasi magkasakit si Kristal kaya ganoon na lamang ang pag-aalala ni Maurice rito.“Kumusta ka na?” Bungad na tanong ni Mau kay Kristal.“Okay lang ako ate, don’t worry about me. Malakas ata ‘to,” sabi ni Kristal habang tumatawa para maibsan man lang ang pag-aalala sa mukha ng kaniyang kapatid.“Anong nangyari at bakit nangyari ‘to? Hindi ka naman sakitin ah.” Grabe nalang mag-alala si Maurice sa kapatid dahil ito nalang ang natitira nitong kamag-anak dahil ulila na sila sa ama’t-ina.“Nahanginan lang siguro kaya nagkasakit. Pero mas maayos na pakiramdam ko ngayon kaya smile ka n
Chapter 4Pumasok si Kristal ng elevator na hindi pinapansin and dalawang tao sa harapan niya dahil sariwa pa rin sa kaniya kung paano nila siya saktan at linlangin.Kung dati ay hindi siya naniniwalang may hiwalayang nagaganap kasi nakiapid ang isa sa iba, subalit nu’ng nangyari ‘yon sa kaniya ay doon niya lang napagtanto na oo nga, nangyayari ito sa totoong buhay. Nangyari ‘yon nu’ng pagbukas niya ng pinto ng university dormitory ay ang hubad na katawan nila ni Erika, ang matalik niyang kaibigan, at ng ex boyfriend niya ang kaniyang ang nakita. Hindi siya makapaniwala at tila para siyang isang kandila na nauupos sa tabi nang masaksihan ‘yon.“Kris? Hi,” bati ni Erika kay Kristal.Tinaasan lamang ni Kristal ito ng kilay. ‘Wala ba siyang hiya at may gana pang pansinin ako pagkatapos nila akong traydurin?’ Inis na sabi ni Kristal sa sarili.“May school event ba? Vacation?” Patuloy na sabi ni Erika. Alam niya rin namang hindi siya papansinin ni Kristal, nagbabasakali lamang siya.Wala
Chapter 5Napasigaw si Kristal ng puting kisame na naman ang kaniyang nakita. Na-t-trauma na siya na sa tuwing ididilat niya ang kaniyang mga mata ay ito na agad ang bungad sa kaniya. Labis na pagtataka ang naramdaman ni Kristal at iniisip kung panaginip lang ba lahat ng mga nangyari sa kaniya sa nagdaang dalawang araw. ‘Yung pagsundo sa kaniya ni Maurice, ang pagkikita nila ng traydor niyang kaibigan at ex, at ang pagsulpot ni Lorenzo sa labas ng pinto ng kaniyang dorm.“Iha, okay ka lang ba? Binangungot ka ba? Napansin ko kasing grabe ‘yung hawak mo sa kumot mo kanina. Tignan mo, lukot-lukot na nga,” sabi ng matanda na katabi ni Kristal sa kabilang kama. Nasa isang ward siya ng hospital. Akala pa niya nu’ng una kung nababaliw na siya kasi mag-isa lang siya sa kwarto.“Boss ko po,” sagot naman ni Kristal rito.“Nakakatakot naman ang boss mo kung binanungot ka.” Dagdag pa ng matanda.Hindi na rin nakasagot si Kristal kasi bigla nalang bumukas ang pinto ng kuwarto. Pumasok roon si Lore
Chapter 6 “Hi, Kris. Okay ka na ba?” Bungad na tanong ni Frankie pagkatapos sagutin ni Kristal ang tawag.“Oo, mabuti-buti na rin,” sagot na lamang ni Kristal sa kausap.“Kumain ka na ba? Bumaba na ba ang lagnat mo? Gusto mo bang dalhan kita ng food diyan?” Hindi close si Kristal at Frankie kaya labis ang pagtataka ni Kristal kung bakit biglang grabe na ata ang pag-aalala ng babae sa kaniya.“No need, kumain na rin ako. Thanks for your concern, Frankie,” pigil ni Kristal kay Frankie.Natahimik naman ang babae sa kabilang linya. Pagkatapos ay tinanong niya si Kristal ng isang tanong na mas lalong nagpagulo sa isipan ni Kristal,“Uhm, so, nandiyan pa rin ba si boss? Binisita ka niya personally?” Maingat na tanong ni Frankie kay Kristal.“Wala na, umalis. And no, may iba siyang binisita.”“Oh, okay, sino?”Hindi alam ni Kristal kung paano sagutin ang tanong ni Frankie. Ayaw din naman niyang ibulgar dito na nasa hospital ang lola ng boss nila. Hindi naman maganda ‘yon para kay Kristal.
Chapter 7Pumunta muna si Lorenzo sa opisina ng doctor ng kaniyang lola para alamin ang test results nito bago ibigay kay Kristal ang lunchbox. Nang matapos siyang kausapin ay dumiretso na siya kaagad sa ward. Pagkarating niya roon ay nakita niyang gising na si Kristal at nag-iinat na. Hindi na muna siya pumasok at naghintay kung ano pa ang gagawin ng babae. Kinumutan ni Kristal si Lola Ven, sinigurong hindi ito malamigan. Matapos niyang gawin iyon ay inayos niya rin ang unan ng matanda. Iinom na sana siya ng tubig nang makarinig ng konting kaluskos sa kaniyang likuran. "B-boss, ikaw pala 'yan," mahinang sabi ni Kristal. Na-conscious siya kasi bagong gising palang siya."Thanks for taking care of my grandma." Nakangiting sabi ni Lorenzo kay Kristal. Naiintindihan na ngayon ng lalaki ang sinabi ng kaniyang lola sa kaniya. Mabait nga at malambot ang puso ni Kristal, at bulag lamang ang hindi makakapansin dito. "Okay lang po 'yon. Wala naman ako masiyadong ginawa atsiyaka pambayad na r
Chapter 46Hindi umuwi buong gabi si Lorenzo, habang si Frankie naman ay nakatulog sa sala buong magdamag. Puno rin ito nang pagdududa sa kinakasama. Kinuha niya ang kanyang telepono at tinawagan si Richard.Tumunog ang telepono ng ilang beses bago ito sinagot ni Richard."Frankie?"Nang marinig ang pangalan niya ay napakunot ang noo ni Frankie. Dati na siyang tinatawag ng ganoon ni Richard sa opisina, at kahit may relasyon na sila ngayon ni Lorenzo, ay hindi pa rin ito nagbabago sa paraan ng pagtawag sa kanya—wala pa ring respeto o kahit na anong titulo.Pinigilan ni Frankie ang pagkainis at dumiretso nalang sa sadya niya sa lalaki."Richard, kasama mo ba si Lorenzo?""Si boss?" Sandaling natigilan si Richard ngunit hindi siya sumagot nang diretso, sa halip ay nagtanong pa ulit ito."Bakit?""Hindi siya umuwi kagabi, at hindi ko siya makontak hanggang ngayon. Medyo nag-aalala na ako sa kaniya, kaya ako napatawag dahil nagbabakasakali akong magkasama kayong dalawa.""Oh...hindi kami m
Chapter 45"Boss!" Gustuhin mang tumayo ni Kristal ay hindi niya kaya, sapagkat nang makalahati pa lang siya ay nanghina na kaagad ang kanyang mga binti at napabalik siya sa kaniyang inuupuan.Katatapos lang maligo ni Lorenzo at nakasuot na siya ngayon ng puting polo—sinadyang iniwan na nakabukas ang dalawang butones sa taas para maging daan sa pagsilip ng namumula niyang dibdib. Pagkalabas niya palang ng banyo ay kaagad na niyang naamoy ang kakaibang halimuyak sa silid at naramdamang may hindi tama rito.Nang makita ang sitwasyon ni Kristal ay kinuha niya ang coat na nasa kama bago puntahan ang babae."Lumabas ka muna ng kuwarto, Kristal.""Sige po," sagot ni Kristal, pero dahil nga nanghihina pa ang kanyang mga binti ay hindi siya makatayo. Ilang beses din nitong sinubukan pero napapabalik lamang siya sa kaniyang p'westo dahil sa nanghihina niyang mga tuhod. Nakita iyon ni Lorenzo at lumapit ito kay Kristal, lumuhod din ito sa harap ng babae"Kaya mo bang tumayo?""Hindi ko po kay
Chapter 44"Kalokohan!" Hinawakan ni Maurice ang kamay ni Kristal bago hinaplos ang pisngi nito gamit ang kanyang mga daliri, at malumanay na sinundan ang sinabi."Pero ang Kris namin ang pinaka-cute at pinaka-mabait na bata sa mundo. Kung gusto mong mag-asawa balang araw, dapat isang mabuting lalaki lang ang mapapangasawa mo. Huwag kang mag-alala, hinding-hindi kita hahayaang maranasan ang mga hirap na pinagdaanan ko. Bubuksan ko ang mga mata ko para hanapin ang pinakamahusay na lalaki para sa'yo. Hindi pwedeng maghirap ang Kris namin."Kagat-labi lang si Kristal at walang imik sa sinabi ng kaniyang ate.Akala ata ng kapatid niya na nagbibitiw lang siya ng salita dahil sa galit, pero totoo ang bawat salitang binitiwan ni Kristal. Parang minarkahan na ng lipunang ito ang mga babae. Kailangan nilang magpakasal, manganak, alagaan ang asawa’t mga anak, habang ang mga lalaki ang sinasabing haligi ng tahanan. Kahit magkamali ang mga lalaki, parang tinatanggap pa rin ito bilang makatuwiran.
Chapter 43Papalabas ng underground parking lot si Lorenzo nang makita sa malayo ang nakatayong si Kristal, naghihintay ng bus na masasakyan. Naalala niya ang pagtanggi nito at nakaramdam siya nang hindi maipaliwanag na emosyon.Sa mga oras na iyon ay tumawag si Frankie at nagtanong."Lorenzo, uuwi ka ba para maghapunan ngayon?""May appointment ako, you guys can eat first.""Ah, ganoon ba." Bahagyang nadismaya ang boses ni Frankie. "Gusto mo ba ng midnight snack mamaya? Ihahanda ko na para sa'yo nang maaga.""No need, I don't do midnight snacks. Just rest since you've been busy all day.""Sige."Pagkatapos ibaba ang tawag, nanatiling nakaupo si Lorenzo sa kotse. Hindi siya gumalaw hangga't hindi niya nakikitang sumakay si Kristal sa bus. Nang makasakay na ito, dalawang beses niyang tinapik ang manibela, pagkatapos ay binuksan ang phone book at tinawagan si Marco."Where are you?""Sa Yese." Sumagot si Marco na parang bagong gising pa. "Bakit, pupunta ka ba rito?""Papunta na." Matapo
Chapter 42Namula sa galit si Kristal dahil sa narinig. Ngunit sa paningin ni Frankie, ang pamumula ng babae ay dahil sa kahihiyan at pagsisisi.Gamit ang mahinahong tinig, sinabi ni Frankie na, "Bata ka pa, Kris. Huwag mong ugaliing gumawa ng desisyong ikapapahamak mo.""Wala naman akong ginawang masama..." Gusto sanang ipagtanggol ni Kristal ang sarili, ngunit bigla niyang nakita si Lorenzo. Ang mga mata ng lalaki ay puno ng lambing, walang bahid ng pagdududa, at kalmado, na tila kayang payapain nito ang damdamin ni Kristal.Dumako naman ang tingin ni Lorenzo sa namumulang sulok ng mga mata ni Kristal. "Kristal, find Richard and tell him that I have a job for him to do."Natigilan si Kristal dahil dito. Kung tutuusin ay kayang-kaya ni Lorenzo na tawagin si Richard gamit ang telepono pero bakit kailangan pa niyang utusan si Kristal para hanapin ito nang personal? Gusto ba siya nitong paalisin para makapag-usap sila ni Frankie?"Opo, boss." Tumayo na si Kristal at lumabas ng opisina.
Chapter 41Sa may private room...Nang makita ni Kristal na binubuksan na ni Lorenzo ang ointment ay napakurap siya nang ilang beses bago tinawag ang pansin ng lalaki."Boss!"Napaharap naman sa kaniya si Lorenzo at tinignan siya. Napatayo na rin si Kristal sa kaniyang kinauupuan."Uhm...akin na po ang ointment, ako na ang maglalagay.""Kaya mo ba?" Nag-aalangan na tanong ni Lorenzo."Opo, boss," pagtatango naman ni Kristal.Hindi na rin nagpumilit pa ang lalaki at sinarado muna ang bote bago ibigay kay Kristal."Remember to apply it accordingly, it will be bad if it leaves bruises." Habang sinasabi ito ni Lorenzo ay hindi naman makamayaw ang kaniyang mga mata sa kakatingin sa balikat ni Kristal. Kapag naiisip ang malambot na balikat nito ay parang may tumatalon na kung ano sa kaniyang puso."Okay," nakatangong sagot ni Kristal."Sige po, una na ako..."Hindi pa tapos magsalita ang babae nang bigla nalang nag-ring ang cellphone ni Lorenzo. Kinuha niya ito at sinagot."Hello.""Busy ka
Chapter 40"Richard."Kakalabas palang ni Richard ng opisina ni Lorenzo nang bigla na lamang may bumigkas ng kaniyang pangalan. Nang harapin niya ito ay nakita niyang si Frankie pala—nakasuot ng Chanel-brand na outfit at may dala-dalang crocodile leather na bag. Halata ring nanggaling sa salon dahil sa ayos ng buhok nito. Sumisigaw ng yaman ang pananamit ni Frankie ngayon, ibang-iba sa nakasanayan ni Richard dati."Nasaan si boss?"Sasagot na sana siya nang maalala ang bilin ni Lorenzo kanina kaya pinigilan niyang pumasok si Frankie sa opisina nito. "Busy si boss ngayon at hindi ka niya makakausap."Napahinto naman saglit si Frankie bago ipinakita ang hawak na tupperware sa lalaki."Nilutuan ko siya ng pagkain...""Akin na't ako nalang ang magbibigay," sambit ni Richard sabay abot ng tupperware sa kamay ni Frankie pero hindi niya ito nakuha dahil iniwas ito kaagad ng babae sa kaniya."Rinig kong promoted daw si Kristal? At nasa opisina ni boss ang workstation niya. Ibig sabihin ba ni
Chapter 39Tahimik na ngayon ang silid at walang malay na nakahiga na si Kristal sa kama, habang nakaupo naman sa kaniyang tabi si Lorenzo. Wala ring tigil ang pagdudugo ng ilong nito na kahit kumalat na sa kaniyang mukha at damit ay parang wala rito ang atensiyon niya. Ang mga mata ni Lorenzo ay nakatuon lamang kay Kristal na agaran namang napansin ni Richard.Nang makitang sina Richard at Doc Gem ay tumayo na si Lorenzo para salubungin ito. "Check her, doc. She has an injury on her shoulder," bungad na sabi ni Lorenzo."This...she is a girl, Mr. Yu. I think we should wait until she wakes up to ask her permission," pag-aalangan ni Doc Gem."I told you to check her, why are you talking so much nonsense?" Kunot ang noong tanong ni Lorenzo."..." Wala namang choice si Doc Gem kung hindi ang lumapit sa kama.Nakasuot ng long-sleeved shirt si Kristal at kinakailangang hubaran ang isang sleeve nito para makita ang injury. Kahit na sa mga mata ni Doc Gem ay hindi importante ang kasarian ay
Chapter 38Sinalubong naman nang mainit at magaang yakap ni Lorenzo si Kristal. Sarado na rin ang pinto ng elevator, at dahil nga naka-mirror type ang material nito ay kitang-kita ni Kristal ang naguguluhang mukha niya pati na rin ang nakayukong si Lorenzo—na yakap-yakap siya. Sa sobrang lapit nilang dalawa ay nararamdaman na ni Kristal ang tainga ni Lorenzo sa kaniya. Ang init na nanggagaling sa katawan niya ay parang dumoble dahil na rin sa intensidad na binibigay ni Lorenzo sa yakap na binibigay nito. Naririnig na rin ni Kristal ang mabibigat na hininga ng lalaki."..."Hindi pa rin nakabawi si Kristal sa nangyayari. Nagtataka pa rin siya kung bakit yayakapin siya ng boss nang ganito kahigpit."B-boss...boss..." Gamit ang natitirang lakas ni Kristal ay bahagya niyang tinulak ang lalaki. Isang tulak lang 'yon pero nakawala na siya sa yakap ni Lorenzo. Buong akala niya ay mahina lang 'yon pero medyo napalakas pala nang makitang nakadalawang hakbang na paatras si Lorenzo hanggang sa