Chapter 6
-Kem Hallison’s POV-
He couldn’t stop grinning.
Hindi ko maiwasang ngumiti nang maalala ang nangyari kani-kanina lang.
I was happy and flattered at the same time.
I was stunned when I saw her smiling in front of the crowd and standing with too much confidence while giving an inspirational message to everyone.
I couldn’t take my eyes off her.
And mostly, I never expected she would recognized me in just a single glanced. To think, that it’s been 5 years since the last time we met.
“Uhmmm..... we’re not going to talk here, right?”
Her voice... It’s sounds like a lullaby song, wants me to close my eyes.
It sounds gay but man, the way she looked at me makes my knees shaken.
Parang nahi-hypnotize ako sa paraan ng pagtitig nito sa akin at sa bawat buka ng kanyang bibig at sa bawat salita na lumalabas dito ay may nag-uudyok sa akin na dapat ko itong sundin.
Marupok na kung marupok pero dude! Im just human, lalaki na humahanga rin sa kagandahan na nasa harap ko.
Dinala ko siya malapit sa SME office kung saan walang masyadong tao at malayo sa ingay para naman makapag-usap kami ng maayos hindi iyong parang nagsisigawan na kami para lang magkaringgan.
Mula sa inuupuan naming bench ay tanaw padin ang University Theater at ang mga ilaw na nagsasayawan sa ere na nanggagaling sa loob nito.
Nagkamustahan kami at nag-usap lang ng kung anu-ano.
Just random things na ginawa namin in the past 5 years na hindi kami magkasama.
We talked, laughed and enjoyed each others company.
She even hugged me tight and told me how much she missed and longed for me.
Bakas ang pagkagulat sa mukha ko habang nakatingin kami sa isa’t- isa.
Gulat sa rebelasyong sinabi nito.
Sino ba ang hindi magugulat sa binitiwan nitong salita?
“Maniwala ka man sa hindi Kem but I know the reason why I missed and longed for you this past years. I think, I like you when we were kids but now I want you to treat me not just a friend but your —“
Biglang nawala ang salitang “pagpigil” sa bokabularyo ko at basta ko nalang siya hinatak papalapit sa akin at siniil ng halik na agad naman tinugon ni Louise.
My whole life, I’ve been surrounded by a lot of girls but it’s easy for me to ignore them but Louise is way different.
Bastos man pakinggan, but she makes me horny and turned me on the way she responded my kisses.
Lumalalim na ang halikan namin ng biglang nag-ring ang phone nito.
Ayaw man namin itigil ang ginagawa but her phone is keep on ringing. Hinawakan ko siya sa magkabilang pisngi at bahagyang inilayo saka isinandal ang noo sa noo nito.
“Answer it.”
Marahang tumango ito bago tumayo at sinagot ang tawag.
“Yes Dad.” Si daddy niya pala ang tumatawag.
Maya-maya’y bumalik ito at niyakap ako ng mahigpit.
“I have to go, baby. I’ll text you nalang if Im available.”
“Available? Are you that busy, Louise?”
She just smiled at me as her response. Wala naman akong ibang choice kundi ang tumango at ihatid ito sa parking lot kung saan naka-park ang kotse nito.
Nawalan na ako ng ganang bumalik sa UT kaya minabuti kong umuwi nalang. I grabbed my keys at pasalampak na umupo sa loob ng Montero Sport na dala ko. At agad itong pinaharurot paalis ng University.
Kanina pa ako paikot-ikot sa daan pero wala naman direksyon na patutunguhan. Ayokong umuwi sa bahay lalo na sa condo ko. So, I tried to called my friends.
To celebrate? I don’t know.
******
Pagkapikit ng mga mata ay isang babae ang biglang lumitaw sa isipan ko.
Napangiti ako sa mga nakita habang nakapikit at hinayaang maglakbay ang isipan sa nakaraan kung saan una kong nakilala at nakasama si Louise sa maikling panahon.
I was ten years old back then ng makilala ko si Louise sa Bauang, La Union where I spent my summer vacation with my Dad .
I’m very fond of beaches eventhough I was a kid.
I’m just a kind of kid who loves the sea, the sun, the salty water and the heat .
On our third day, ay maaga akong nagising para magpaalam kay Dad para maglaro sa tabing-dagat.
Wearing my white sando and red hawaiian shorts ay agad akong nagtatakbo sa buhanginan na nakapaa bitbit ang gamit ng panggawa ng sand castle.
I’m going to build a sand castle. Nasa kalagitnaan na ako ng paggawa ng aking kastilyong buhangin nang makarinig ng isang matinis na sigaw ng bata.
Batang babae to be exact.
“Lily!!!! Where are you na ba?? Come back here!!!”
Bahagyang sumulyap ako sa pinanggagalingan ng boses na kung saan may batang babae naka-pink na bestida at may suot na beach hat .
“Lily!!!! Yuhoooo!!!”
Maya-maya pa ay nakarinig ako ng tahol ng isang aso.
Muli kong sinulyapan ang kinaroroonan ng batang babae na ngayon may kausap ng aso. Yes, she’s talking to her own dog.
“Tsss....” I just shook my head in disbelief. How could she talked to an animal. Is she crazy?
Talking to a pet? Seriously? Natatawa nalang akong napailing at muling itinuon ang attensyon sa ginagawang pagpapaganda sa aking kastilyo.
“Oh my God!! Lily!!! Watch -out!!”
Huli na para agapan ang nangyayari dahil sa isang iglap gumuho ang pinaghirapan kong kastilyo .
Hindi niya nagawang kumilos sa labis na pagkabigla kaya wala siyang ibang nagawa kundi pagkatitigan ang pinaghirapan niyang kastilyong ginawa na gumuho lang sa isang iglap.
I didn’t uttered even a single word not until I felt someone kneel down besides me.
“I- Im sorry.”
Mariin kong ikinuyom ang mga palad at bahagyang pinakalma ang sarili bago ito dahan-dahang nilingon na may matatalim na tingin.
Napansin kong bahagyang napa-atras ang isang paa nito dahilan para mapa-upo ito sa buhangin.
Alanganin itong ngumiti pero bakas sa mukha ang takot at pagkakataranta.
“We’re very sorry —“
Bigla nalang nag-init ang ulo ko sa sinabi nito.
“SORRY?!! Does your freakin sorry can replaced my castle?”
Madiin kong sabi dito.
“Uhmmm.......I can help you——“
Grabe ang pagpipigil na ginagawa ko para di ako tuluyang magalit dito at sa kanyang abusong aso. Pero di ko talaga maiwasan na ibaling ang tingin sa aso nito na mukhang enjoy na enjoy sa pagbungkal ng lupa.
Wala sa sariling dinampot ko ang isang maliit na balde na may lamang tubig at basta nalang isinaboy sa aso nito. Narinig ko pa ang pagtahol nito at pagkawag.
“This is all your fault!!! Bulyaw ko sa aso na panay ang tahol habang nakaharap sa akin. “And you! If you didn’t let your dog —-“
“Humingi na nga kami ng dispensa pero kung magalit ka parang pag-aari mo kami ....edi ikaw na!!”
“Whatever....With your lame excuses and your dog’s clumsinesss.”
“Hindi naman sinasadya ni Lily, ahh!!” Bakit galit na galit ka, eh buhangin lang naman yan!! Napakasama mo!!! I hate you!!!” sigaw nito sa harap ko bago ito tumakbo papalayo kasa-kasama ang aso nito.
Naiwan akong tulala pero agad din napa-iling at pinagsisipa ang natitirang nakahulma pang kastilyong buhangin bago sinikop ang mga gamit at naiinis na tinungo ang lodging house.
“What’s with your face, Kem?” bungad na tanong ni Daddy.
Napilitan akong sabihin ang lahat ng nangyari.
In the end, ako pa rin itong napagalitan and the worst is .......
He wants me to apologized to that stupid girl.
The next morning ay naisipan kong maglalakad-lakad sa dalampasigan with my precious canon camera. I was capturing every beautiful view in the place na madadaanan ko pero may biglang nahagip ang lens ng camera ko.
I adjusted and zoom it.
Nakita kong muli ang batang babae na naka-upo sa dalampasigan habang tumatawang nilalaro ang aso nito na nagkakawag sa maliliit na alon na tumatama sa mukha nila.
I don’t know but I found myself walking towards them.
“Hey.”
Napansin kong bahagya itong natigilan ng makita ako.
“Lily c’mon!! Let’s Go!”
Mariing sigaw nito sa aso at umaktong aalis na pero agad ko itong hinawakan sa pulsuhan.
“Umm... ... I just want to apologized about what happen yesterday.”
Dahan-dahan ako nitong nilingon at nagdududang tiningnan.
“I mean it. Look, alam kong may pagkakamali rin ako kaya humihingi ako ng sorry sa iyo at sa aso mo. Hindi ko lang talaga napigilan ang sarili na di magalit. I woke up early, just to built that sand castle pero dahil sa pagkakamali ng aso mo ay bigla nalang itong gumuho.”
Napansin kong bahagya itong yumuko at napakagat ng labi.
“Pasensya rin dahil hindi ko man lang naagapan si Lily.”
“It’s okay, sabi mo nga buhangin lang iyon. So, you don’t have to be worry that much.”
Sa pagkakataong ito ay tiningnan niya na ako na may ngiti sa labi.
“So, bati na tayo?”
Tipid ko itong nginitian at marahang tumango.
“My name is Mocha Louise but you can call me Louise and this is Lily.”
“Kem Hallison.”
Napansin kong bahagya itong tumingala sa langit na animo’y may malalim na iniisip.Then in a split seconds, she offered her hand.
“Can we be friends, Alli?”
Gulat man sa paraan ng pagtawag nito sa pangalan ko ay nagawa ko pa rin tanggapin ang nakalahad nitong kamay.
“Friends, then.”
Naramdaman kong nagkukumahog na bumaba si Lily sa braso nito kaya hinayaan niya itong bumaba pero laking gulat ko ng bigla itong lumapit sa paanan ko kaya bahagya akong lumayo.
I thought, she’s going to bite me but when I saw how her tongue goes in and out I realized that she only wants to lick me.
I bowed a little in front of Louise and tap her dog’s head.
At simula nga noon ay naging magkaibigan na kami.
She’s my summer buddy.
Halos araw-araw kaming naglalaro, nagtatampisaw at sabay na maligo sa dagat.
Nagawa din naming magpicnic sa buhanginan.
Pumupunta din siya sa lodging house at sabay kaming nag-aagahan then we’re off to play again.
Sa buong summer ay hindi ako nakaranas ng pagkabagot. Noong una ay lagi akong excited lumabas para lumangoy at masilayan ang nakakaanyayang dagat, but since I met Louise ay naiba ito. I'm excited because of her.
Pero parang kay bilis lang ng mga araw at tapos na ang summer.
Before the day ng uwi namin ay napag-planuhan namin ni Louise na mag-stargazing sa gabi.
Whole day kaming naglaro. Sinusulit ang huling araw na pagsasama. We know that this day would come, ang pagtatapos ng aming summer vacation.
At alam namin na after that ay possibleng hindi na kami muling magkikita.
Ayon nga sa huling gabi ay nagpagawa kami ng bonfire sa gitna at naglatag ng malinis na kumot para sa stargazing na gagawin namin.
We also chose to eat there, parang nagmistulang picnic sa ilalim ng buwan.
We exchanged promises.
She even cried while leaning on my shoulders.
Pero parang kay dali lang ng lahat at kelangan na namin pumasok dahil lumalalim na ang gabi .
We don’t have a choice but to say our goodbyes to each other.
I already turned my back at her at nagsimula ng maglakad ...
“Alli..”
Nakangiti ko itong binalingan muli.
She ran towards me at may inabot na nakatuping papel.
“Here. Keep it as your remembrance from me. I will surely not forget you and I think I'm gonna miss you.”
Naluluha nitong sabi at walang pasabi na hinalikan ako nito sa pisngi at kaagad na tumakbo papalayo . Nanatili akong nakatayo sa kinatatayuan ko, waiting for her to turned back at hindi naman ako nabigo ng bigla itong humarap at kumaway na agad ko rin sinukluan.
Our last wave.
Nakapaloob sa nakatuping papel ang litrato nitong nakangiti habang kalong-kalong si Lily. I turned back the picture at di naman ako nabigo sa inaasam.
I hope, hindi mo ako makakalimutan, Alli.
Because I promised to you, I will never forget you.
Hope to see you back soon.
Love,
Louise
******
“L-Louise.....”
(PAK!!)
“The Fuck!”
Hinimas ko ang parteng nasaktan bago marahang iminulat ang mga mata para hanapin kung sino mang poncio pilato ang nambubulabog sa magandang panaginip ko.
Inilibot ko ang paningin pero pawang di pamilyar ang bawat nakikita kong gamit sa paligid.
(PAK!!)
“What the Hell!!”
Muli kong inilibot ang mga mata para hanapin kung sino ang nambabato pero parang umiikot lang ang paligid ko.
Napatungo ako at bahagyang ginulo ang sariling buhok at dahan-dahang tumayo pero feeling ko nakalutang pa rin ako.
Hangover sucks.....
Papalapit na ako sa pintuan pero feeling ko parang mabubuwal ako sa kinatatayuan kaya naghanap ako ng pwedeng masuportahan.
Pero bago paman ako makahakbang ay ....
(BLAG!!!!)
Hahahahahahahhahahaaha........
Sunud-sunod na tawa ang narinig ko at feeling ko bigla akong naalimpungatan sa kalasingan.
Matalim kong pinagtitingnan sina Ytthan at Daemon na di maawat sa kakatawa..
“Fuck you Two!!”
“Thank you, yan ang dapat mong sabihin dude.” ani ni Ytthan.
“Thank you, your ass!”
"Ano bang nangyari sa akin kagabi? Bakit ako nalasing?"
“Ikaw na nga yung nang-iwan ng babae tapos ikaw pa itong naglasing.” di makapaniwalang saad ni Ytthan.
“Ang rupok mo ghorl!” natatawang ani ni Daemon.
Naguguluhan man ay nagawa ko paring magtanong.
“What do you mean, nang-iwan? Ako nang-iwan ng babae, Ytthan? Ikaw ata!”
“Woah!! I never been rude to girls, Kem.”
“So, what are you talking about?!"
“Iniwan mo lang naman si Yza Chrizelle sa ere kagabi ng dahil sa karupukan mo.”
“Who’s Yza?”
Kunot-noo kong binalingan si Izhrael na seryosong nakasandal sa pintuan habang matamang nakatingin sa akin.
“The girl you danced with, last night.”
“Piece of advice dude, next time before you turned your back to a lady please be considerate to her feelings, hindi iyong iiwan mo nalang ng basta at ni walang pasabi.”
Naiiling na sabi ni Dae.
Pero lutang parin ako hanggang ngayon.
Di parin nag-sisink in sa utak ko ang nangyayari at sinabi ni Izrha.
Tanging naaalala ko lang ay ang pag-uusap namin ni Louise...
Dance with?
Pilit kong inaalala ang nagyayari sa nagdaang gabi until......
“Y-yong freshmen?”
"Oh shit!"
“Yup!! But don’t you worry dude, I already took the responsibility as a gentlemen not an asshole like you.” proud na sabi ni Ytthan at tumawa pa ang loko.
"Shit! Anong ginawa ko?"
Suddenly her face popped up on my mind.
Kung paano siya nagulat sa biglaang pagsulpot ko sa tabi niya.
"Yza Chrizelle, hmmm..... nice name."
Wala sa sariling napangiti ako ng maalala ang mukha nito na namumula pagkatapos ako nitong kaladkarin sa dance floor. Pilit kong pinipigilan ang tawa ko sa time na iyon para kahit paano ay hindi siya makaramdam ng awkwardness habang kasama ako. I found her cute the way her cheeks get reddened everytime I look at her. Bilib din ako sa lakas ng loob nito na yayain ako despite sa mga tinging ipinupukol sa kanya.
But wait...... may kung ano akong naalala.
Chrizelle din yung pangalan ng batang panay buntot sa akin noong nasa elementary palang ako .
That kid na parang kabuteng pasulpot-sulpot kung nasaan ako.
"Is she? Oh crap! Di ko alam pero bigla nalang akong natawa. It’s been 3 years hah pero lakas pa rin ng apog ng batang iyon.
"Bata? No.... hindi na siya bata ngayon. She’s now a lady.
“Aww!! The fuck Samaniego?!” angil ko habang hinihimas ang nasaktang noo dulot ng katangahan nito.
Buksan ba naman ang pinto, kitang nagmo-moment pa ang iyong tao.
“Oww... sorry dude I thought wala ka na diyan. Ano pa ba kasing ginagawa mo diyan sa likod ng pinto?“ natatawang saad nito habang nakasungaw ang ulo sa pinto.
“Nakaka-tatlo ka na!” may bantang angil ko dito at basta nalang isinara ang pinto ng kwarto.
“And by the way, pakilinis ng banyo ko Cordova. Napakabaho ng suka mo!”maarteng sigaw ni Ytthan sa labas ng kwarto.
-Mocha Louise POV-“Ladies and gentlemen, welcome to the Ninoy Aquino International Airport. Our local time is two in the afternoon. We would like to thank you for joining with us on this trip. We are looking forward to see you onboard again in the near future. Have a nice day, everyone.”Nagising ako sa ingay ng tao at mahinang tampal sa aking pisngi.Agad na tumaas ang kilay ko ng masilayan ang pagmumukha ng taong gumigising sa akin. Umayos ako ng upo at bahagyang tumagilid paharap sa bintana saka tahimik na inayos ang sarili.Honestly speaking, hindi ko kagustuhan ang umuwi ng Pilipinas.But do I have a choice?Gusto ko mang mag-paiwan ng Australia ay hindi pwede.It’s my dad’s order na umuwi kami ng Pilipinas. And his orders are Law, no rights to object.Ever since my mother died from cancer, ay feeling ko nag-iisa nalang ako. Walang karamay, a
Habol ang aking hiningang dumausdos sa tiles na dingding ng CR, dahil hindi ko na kakayanin pa ang biglaang pagbaliktad ng aking sikmura. Tikom ang bibig na pinagmasdan ang toilet bowl sa aking harapan kung saan ako sumuka nang sumuka na halos magsiputukan ang mga ugat sa aking leeg para may mailabas lang sana pero wala na talaga dahil halos laway nalang at tubig ang lumalabas sa aking bibig.Hinawi ko ang iilang hibla ng buhok na tumabing sa aking mukha at kaagad na pinunasan ng sariling palad ang namumuong butil nang pawis sa aking noo hanggang sa batok. Wala sa sariling napahawak ako sa aking tiyan at mariing napakagat sa labi ko.“No..No..Nooo!! This can’t be happening to me.. I’m still 19 years old and freshly graduate. What should I do now? If ever-- “Kusang nagunahan sa paglandas ang mga luha sa aking mukha. Kinagat ko pa lalo ang pang-ibabang labi at tinakpan ng palad para mapigi
"You really look like me baby, very pretty."This is what I love about my mom, she always make me feel so special. Kahit na palagi niyang inihahalintulad ang kagandahan naming dalawa."Not that na kontra ako, Hello! That's my mom and she's beautiful inside and out walang halong biro iyan. Proof of evidence ba ang gusto ninyo? Just look at me and you'll realized why did you ask pa. Kaya nga gandang ganda ako sa sarili ko dahil iyan sa genes ng mga magulang ko. ""I'm so blessed for what I have now. Madaming katangian ang nakuha ko sa aking nanay isa na doon ang pagiging confident sa lahat ng bagay. I'm always confident and proud sa lahat ng ginagawa ko and I know that my parents are also proud of me. "Aside from beauty, I also have brains. I'm consistent honor student since nursery up to present . Kaya nga sa edad kong 7 years old, I'm already on Grade 3.
I was in my Preparatory level ng una kong makilala si Kem. He was five years old older than me.Kem is the typical handsome young boy in our school. Yung susulyap ka lang sana pero mahuhulog sa pagtitig. He has the charisma —yung tipong nadaanan ka lang niya pero masasabi mo ng “Wow!ang gwapo”.I’ll bet my favorite doll, na hindi lang ako ang may crush sa lalaking iyon. Halos na nga siguro lahat ng mga babae sa school namin crush siya eh, mapa-lower man or higher grade. And imagine he’s just 9 back then and I was four at that time. A newbie, tranferee student sa aming school.-FLASHBACK-“UWIAN NA!!” sabay-sabay naming sigaw na magkakaklase palabas ng classroom.Nagsitakbuhan kami agad patungong playground bitbit ang kanya-kanyang bag pero dahil sa maliit ako kumpara sa mga kaibigan ko ay bahagyang nahuli ako sa pagtakbo dahilan para maabutan ako ng iilang Grade 1 students na kumakaripas
Tagaktak ang butil ng pawis at hinihingal akong umupo sa bakanteng upuan sa labas ng tribe tent namin. Agad akong huminga ng napakalalim bago pinunasan ang sariling pawis.“Gosh!! Feeling ko na drain ang lahat ng cells ko sa katawan lalo na’tong brain cells ko.” dinig kong daing ni Maica habang umiinom ng juice sa tabi ko at kanina pa panay ang reklamo.I stayed still, sa aking inuupuan feeling ko kasi nagkakalyo na ang mga paa ko sa pinagawang activity ng Grand Masters at assigned Master initiator sa amin kanina.Ginusto ko ito, kaya paninindigan ko ito dahil naniniwala akong makakaya ko hanggang sa huli.We are now in Grade 7. A freshmen student of Doña Venegracia University and today is our "Math ‐ Science Initiation Week".We are the newly selected neophytes for this school year to joined this academic excellence activities for 10 days. Whoever
Pang-sampu at pang-huling araw ng aming initiation. Atlast, after 10 days of facing various activities from our Masters and Tribal Chiefs sa initiation ay feeling proud na masasabi naming napag-tagumpayan namin ito with flying colors.So ayon nga, it’s our last day and we’re celebrating our Hell Night tonight, kung saan lahat ng nag-survive will be baptized at kilalanin bilang isang certified Epsiilonian.Finally!!Wearing my Black Cocktail dress, simple make-up, messy bun hair and black ankle rivet high-heeled boots ay excited at magkasabay kaming pumasok nina Maica at Ashley sa loob ng University Theater ng aming school kung saan gaganapin ang Hell night ngayong gabi.“Shocks! Andaming gwapo beshies!!” ani ni Maica na namamanghang iginala ang mata sa crowd.“Look! Who’s with Ythann Samaniego.” Walang emosyong saad ni Ash sa tabi ko na agad na nagpalingon kay Maica.“Asan bes
Pinakatitigan ko ang babaeng nagsasalita sa gitna ng stage. Isang tingin mo lang sa kanya ay kaagad mong masasabing galing ito sa may kayang pamilya.She’s beautiful and soft.Halatang pinag-aralan ang bawat kilos at paraan nito ng pananalita.Ang galing niyang magdala ng damit at parang kalkulado ang bawat kilos nito.Nakakahanga.My family were rich but not to the point na kaya ng bumili ng sariling paliparan or daungan. Yung tipong sakto lang at pinalaki ako ni dad na hindi spoiled sa ibang bagay. He taught me how to value money in early age. Hindi naman sa ginigipit nila ako, they gave me what I want. Lalong lalo na kay Mommy lahat ng luho ko binibigay niya but in a limited way.Masama ang sobra , kaya makontento ka sa isa este sa anong meron ka.At higit sa lahat, dad told me that if you want something you must strive
-Mocha Louise POV-“Ladies and gentlemen, welcome to the Ninoy Aquino International Airport. Our local time is two in the afternoon. We would like to thank you for joining with us on this trip. We are looking forward to see you onboard again in the near future. Have a nice day, everyone.”Nagising ako sa ingay ng tao at mahinang tampal sa aking pisngi.Agad na tumaas ang kilay ko ng masilayan ang pagmumukha ng taong gumigising sa akin. Umayos ako ng upo at bahagyang tumagilid paharap sa bintana saka tahimik na inayos ang sarili.Honestly speaking, hindi ko kagustuhan ang umuwi ng Pilipinas.But do I have a choice?Gusto ko mang mag-paiwan ng Australia ay hindi pwede.It’s my dad’s order na umuwi kami ng Pilipinas. And his orders are Law, no rights to object.Ever since my mother died from cancer, ay feeling ko nag-iisa nalang ako. Walang karamay, a
Chapter 6-Kem Hallison’s POV-He couldn’t stop grinning.Hindi ko maiwasang ngumiti nang maalala ang nangyari kani-kanina lang.I was happy and flattered at the same time.I was stunned when I saw her smiling in front of the crowd and standing with too much confidence while giving an inspirational message to everyone.I couldn’t take my eyes off her.And mostly, I never expected she would recognized me in just a single glanced. To think, that it’s been 5 years since the last time we met.“Uhmmm..... we’re not going to talk here, right?”Her voice... It’s sounds like a lullaby song, wants me to close my eyes.It sounds gay but man, the way she looked at me makes my knees shaken.Parang nahi-hypnotize ako sa paraan ng pagtitig nito sa akin at sa bawat buka ng kanyang bibig at
Pinakatitigan ko ang babaeng nagsasalita sa gitna ng stage. Isang tingin mo lang sa kanya ay kaagad mong masasabing galing ito sa may kayang pamilya.She’s beautiful and soft.Halatang pinag-aralan ang bawat kilos at paraan nito ng pananalita.Ang galing niyang magdala ng damit at parang kalkulado ang bawat kilos nito.Nakakahanga.My family were rich but not to the point na kaya ng bumili ng sariling paliparan or daungan. Yung tipong sakto lang at pinalaki ako ni dad na hindi spoiled sa ibang bagay. He taught me how to value money in early age. Hindi naman sa ginigipit nila ako, they gave me what I want. Lalong lalo na kay Mommy lahat ng luho ko binibigay niya but in a limited way.Masama ang sobra , kaya makontento ka sa isa este sa anong meron ka.At higit sa lahat, dad told me that if you want something you must strive
Pang-sampu at pang-huling araw ng aming initiation. Atlast, after 10 days of facing various activities from our Masters and Tribal Chiefs sa initiation ay feeling proud na masasabi naming napag-tagumpayan namin ito with flying colors.So ayon nga, it’s our last day and we’re celebrating our Hell Night tonight, kung saan lahat ng nag-survive will be baptized at kilalanin bilang isang certified Epsiilonian.Finally!!Wearing my Black Cocktail dress, simple make-up, messy bun hair and black ankle rivet high-heeled boots ay excited at magkasabay kaming pumasok nina Maica at Ashley sa loob ng University Theater ng aming school kung saan gaganapin ang Hell night ngayong gabi.“Shocks! Andaming gwapo beshies!!” ani ni Maica na namamanghang iginala ang mata sa crowd.“Look! Who’s with Ythann Samaniego.” Walang emosyong saad ni Ash sa tabi ko na agad na nagpalingon kay Maica.“Asan bes
Tagaktak ang butil ng pawis at hinihingal akong umupo sa bakanteng upuan sa labas ng tribe tent namin. Agad akong huminga ng napakalalim bago pinunasan ang sariling pawis.“Gosh!! Feeling ko na drain ang lahat ng cells ko sa katawan lalo na’tong brain cells ko.” dinig kong daing ni Maica habang umiinom ng juice sa tabi ko at kanina pa panay ang reklamo.I stayed still, sa aking inuupuan feeling ko kasi nagkakalyo na ang mga paa ko sa pinagawang activity ng Grand Masters at assigned Master initiator sa amin kanina.Ginusto ko ito, kaya paninindigan ko ito dahil naniniwala akong makakaya ko hanggang sa huli.We are now in Grade 7. A freshmen student of Doña Venegracia University and today is our "Math ‐ Science Initiation Week".We are the newly selected neophytes for this school year to joined this academic excellence activities for 10 days. Whoever
I was in my Preparatory level ng una kong makilala si Kem. He was five years old older than me.Kem is the typical handsome young boy in our school. Yung susulyap ka lang sana pero mahuhulog sa pagtitig. He has the charisma —yung tipong nadaanan ka lang niya pero masasabi mo ng “Wow!ang gwapo”.I’ll bet my favorite doll, na hindi lang ako ang may crush sa lalaking iyon. Halos na nga siguro lahat ng mga babae sa school namin crush siya eh, mapa-lower man or higher grade. And imagine he’s just 9 back then and I was four at that time. A newbie, tranferee student sa aming school.-FLASHBACK-“UWIAN NA!!” sabay-sabay naming sigaw na magkakaklase palabas ng classroom.Nagsitakbuhan kami agad patungong playground bitbit ang kanya-kanyang bag pero dahil sa maliit ako kumpara sa mga kaibigan ko ay bahagyang nahuli ako sa pagtakbo dahilan para maabutan ako ng iilang Grade 1 students na kumakaripas
"You really look like me baby, very pretty."This is what I love about my mom, she always make me feel so special. Kahit na palagi niyang inihahalintulad ang kagandahan naming dalawa."Not that na kontra ako, Hello! That's my mom and she's beautiful inside and out walang halong biro iyan. Proof of evidence ba ang gusto ninyo? Just look at me and you'll realized why did you ask pa. Kaya nga gandang ganda ako sa sarili ko dahil iyan sa genes ng mga magulang ko. ""I'm so blessed for what I have now. Madaming katangian ang nakuha ko sa aking nanay isa na doon ang pagiging confident sa lahat ng bagay. I'm always confident and proud sa lahat ng ginagawa ko and I know that my parents are also proud of me. "Aside from beauty, I also have brains. I'm consistent honor student since nursery up to present . Kaya nga sa edad kong 7 years old, I'm already on Grade 3.
Habol ang aking hiningang dumausdos sa tiles na dingding ng CR, dahil hindi ko na kakayanin pa ang biglaang pagbaliktad ng aking sikmura. Tikom ang bibig na pinagmasdan ang toilet bowl sa aking harapan kung saan ako sumuka nang sumuka na halos magsiputukan ang mga ugat sa aking leeg para may mailabas lang sana pero wala na talaga dahil halos laway nalang at tubig ang lumalabas sa aking bibig.Hinawi ko ang iilang hibla ng buhok na tumabing sa aking mukha at kaagad na pinunasan ng sariling palad ang namumuong butil nang pawis sa aking noo hanggang sa batok. Wala sa sariling napahawak ako sa aking tiyan at mariing napakagat sa labi ko.“No..No..Nooo!! This can’t be happening to me.. I’m still 19 years old and freshly graduate. What should I do now? If ever-- “Kusang nagunahan sa paglandas ang mga luha sa aking mukha. Kinagat ko pa lalo ang pang-ibabang labi at tinakpan ng palad para mapigi