Tagaktak ang butil ng pawis at hinihingal akong umupo sa bakanteng upuan sa labas ng tribe tent namin. Agad akong huminga ng napakalalim bago pinunasan ang sariling pawis.
“Gosh!! Feeling ko na drain ang lahat ng cells ko sa katawan lalo na’tong brain cells ko.” dinig kong daing ni Maica habang umiinom ng juice sa tabi ko at kanina pa panay ang reklamo.
I stayed still, sa aking inuupuan feeling ko kasi nagkakalyo na ang mga paa ko sa pinagawang activity ng Grand Masters at assigned Master initiator sa amin kanina.
Ginusto ko ito, kaya paninindigan ko ito dahil naniniwala akong makakaya ko hanggang sa huli.
We are now in Grade 7. A freshmen student of Doña Venegracia University and today is our "Math ‐ Science Initiation Week".
We are the newly selected neophytes for this school year to joined this academic excellence activities for 10 days. Whoever survive on it's challenges per day until the end will be baptized as new members of the Club.
Every Tribe has its own Tribal Chief and assigned Tribal Master Initiator guided by the Prime Council and Tribal Counselors.
It includes various activities such as quiz bee, debates , on the spot experiments, fun problems, board and commercial games. It also involves outdoor activities that measures their skills and strength towards good leadership traing. But the most highlights during initiation ay ang pagsusuot ng kakaibang damit based on creativeness using recyclable materials. Designs must be all about Math and Science.
As neophytes, we must need to obey the commands of our Masters.
This is our initiation rites para maging isang ganap na member ng Math and Science Club and our chance to be called as true-blooded Espilonians kung sakaling makapasa ka sa anumang activities na ibibigay sayo with your tribe members.
“Epsilonians." Tawag sa ganap na member ng Sigma Mu Epsilon — a prestigious and oldest organization, in Doña Venegracia University which was organized in 1965 by the late Doña Isabell Venegracia, the principal of her own school.
The Math and Science Club is the most active club of DVU. It is a social academic and service oriented club in our school. It promotes the enjoyment and appreciation of life and indulge awareness of physical sciences, mathematics and technology, while emphasizing the importance of community service and social camaraderie.
The Prime Council, Tribal Counselors, School LeaderShip Team, Supreme Council, Junior Council, Tribal Staffs and Tribal Chiefs of the Club encourage team work and Character Development to their fellow neophytes. Members are also expected to demonstrate academic integrity and maintain a good academic excellence.
But before ka makapasok or maka-join dapat qualified ka sa hinihingi nilang qualifications. You must be physically, morally and mentally capable and you must achieve the passing grade requirement.
For the DVU students, becoming a member of the Math and Science Club is something to achieve and strive for.
So, as a neophytes in this organization, I’m able to undergo this kind of initiation to become a certified Sigma Mu Epsilon member.
Before kami sumuong sa initiation na itinalaga ng mga Masters, binibigyan muna kami nila ng Guide Sheet. Doon nakasalaysay ang lahat na gagawin, schedules at isusuot namin sa buong dalawang linggo.
Halimbawa: For day 1: dapat kaming magsuot ng all black outfit na puno ng ibat-ibang candies at ilang recyclable materials like plastic bottles and cup na nakapalibot dito. Kailangan nakatali ang buhok sa magkabilang side at may nakasabit na candy earings sa bawat tali. Dapat din nakasuot ng high heels with stripes socks.(any color)
See? We look like a clown right? Kaya nga lihim kaming pinagtatawanan ng mga regular students.
But so far, I enjoyed the activities even if it's so difficult, very challenging naman kasi akala mo lang naglalaro pero pinipiga naman ang iyong utak at buong lakas.
Hinubad ko ang suot na heels at bahagyang pinaikot-ikot ang paa pero bigla nalang akong napamura ng may maramdaman na makirot sa bandang likod ng aking paa. Dahan-dahan kong hinubad ang medyas at halos mapasigaw ng makitang dumikit ito sa sugat. Mariin kong kinagat ang labi para di makagawa ng ingay.
Tears started flowing in my cheeks without my consent.
I'm scared in any kind of wounds kaya nga ingat na ingat ako lagi pero sadyang may pagkalampa ako minsan o di kaya’y ganito.
*********
“Ang sarap talaga maging master, akalain mo bro napasunod ko iyong isang magandang neophyte kanina na under sa Tribe 3.” natatawang ani ni Ythann na may halong pagmamayabang sa aming tatlo habang papalabas ng University Theater kung saan ginanap ang first day ng Math - Science Initiation.
“Natural master ka nila. Gunggong! “ pilosopong saad ni Daemon kay Ythann.
“Hoy, Doraemon! Huwag kang pilosopo, inggit ka lang kamo. Hahahahaha”
“Ano bang pinagawa mo, bro?” kuryosong tanong ni Izrhael.
“Nagtanong ka pa, alam mo naman walang laman ang utak niyan kundi kamanyakan.” pambabara uli ni Daemon tsaka nito binatukan si Ythann.
Napailing nalang kaming dalawa ni Izrhael habang minamasdan ang dalawang kaibigan na naghahabulan sa gitna ng field. Ewan ko nga ba kung bakit ko naging mga kaibigan ang dalawang iyon na mukhang takas sa mental pero kahit ganon, they’re the best of friends that I have.
“Dito pala nagset-up ng tribe tents ang mga neophytes?” sabi ni Izrha.
Naibaling ko dito ang atensyon at sa mga tribe tent na nakalatag sa paligid ng field na may neophytes at tribal chief na nagpapahinga sa paligid.
“Good afternoon, masters.” nakayukong bati ng dalawang bata na may nakasabit na karton sa kanilang harapan na may nakasulat “I’m under Initiation”.
Kunot noong tumingin si Izrha sa wrist watch nito at binalingan muli ang dalawang lalaki. “Kumain na ba kayo? Wag kayong pagala-gala pagagalitan kayo ng tribal chief n'yo kapag nalaman na wala kayo sa tent ninyo sa ganitong oras. Bumalik na kayo doon kung ayaw ninyong isumbong ko kayo, panigurado mapipinahan kayo.”
It's already 10 minutes past twelve at nasa rules ng pagiging neophyte na manatili sa loob ng tribe nito hanggang ala-una para magpahinga.
Sinundan ko ng tingin ang dalawang lalaki na marahil natakot kay Izrha kaya bigla nalang kumaripas ng takbo pero biglang naagaw ang pansin ko sa babaeng nakayuko habang hawak ang sariling paa na parang umiiyak?
Parang naging slow motion ang pag-angat ng tingin ng babae at kasabay na bumagsak ang makapal at mahaba nitong buhok na may nakaipit na suklay sa gitna. Marahas nitong pinunasan ang mukha at muling ginalaw ang paa na bahagyang nakangiwi.
She’s kinda' familiar.
Namalayan ko nalang na tinatahak ko na pala ang daan patungo dito. Theres no need to turn back. There is a part of me who wanted to know, what happened to her?
Dinig ko ang ilang pagbati sa akin pero sadyang nakatuon lang ang pansin ko sa babae.
“What happened?” tanong ko ng tuluyang nakalapit.
Gulat itong napatingin sa akin at bahagyang umayos ng upo.
Nagtataka akong tiningnan ito. "Hindi ba toh, marunong magsalita? Why she just keep her silent?" Tumikhim ako bago muling nagsalita.
“Hey lady, are you just going to shut your mouth and stared at me for the whole time? Im asking you!"
Nakailang kurap muna ito bago nag-alangang tumayo pero bigla itong napangiwi kaya nanatili nalang itong nakatayo habang nakakapit ang isang kamay sa sandalan ng upuan.
“Im sorry, Master.”
“Anong nangyari sa paa mo?”
“Ha? Ahh— Ano po? Wala po.” nahihiya nitong sagot at bahagyang namumula ang pisngi.
Itinuon ko muna ang paningin sa dibdib nito saka iginala ang mata para hanapin ang tribal chief nito.
“Please handle me the first aid kit.” sabi ko sa TC nito na kanina pa palang nakatulala sa amin. Napansin kong nakahawak sa bandang dibdib ang babaeng may sugat kaya di ko maiwasang mapangisi.
"Is she thought that I'm looking at her boobs?" he asked on his thoights. "Girls are really dirty-minded. Tss..."
Sa kabilang banda naman ay parang nag-halucinate pa rin si Chrizelle. Sinusundan ang bawat galaw ng lalaking nasa harap niya pero biglang nakaramdam siya ng pagkailang ng mapansin niyang tumingin ito sa bandang dibdib niya. Wala sa sariling, napahawak siya sa hinaharap at bahagyang sinilip pa ito, sakto namang tumingin si Kem sa kanya at bahagyang ngumisi.
"Jeezz.... nakakahiya baka isipin niyang pinag-iisipan ko siya ng masama. Hindi nga ba?"
“Now, sit down.” utos nito sa kanya. Alanganin man ay umupo ako at nag-squat naman ito sa aking harapan dahilan para mas lalong mailang ako.
“Uhmmm...You don’t need to do that, Master.” nahihiyang sabi ko pero pawang bingi lang ito at di malang ako tinapunan ng tingin.
Wala sa sariling napalunok ako bigla ng makita itong seryosong nilalagyan ng alcohol ang bulak.
Maingat nitong kinuha ang paa ko at ipinatong sa kanyang hita akmang babawiin ko sana ito ng mahigpit niya itong hinawakan pero halos lumuwa ang mga mata ko ng makitang ilalapat nito ang bulak na may alcohol sa sugat ko kaya di ko na napigilang sumigaw.
“KEEEEMMMMM!!!!!!!!!!!”
Napansin kong natigilan ito. Bahagyang nag-angat ito ng tingin na magkakasalubong ang kilay at dahan-dahang bumaba ang tingin sa kamay kong nakahawak sa braso nito. Napansin kong kinagat nito ang sariling labi at muling nag-angat ng tingin sa akin at mariin akong tiningnan na bahagyang naka-angat ang gilid ng labi bago binawi ang braso.
“Let me treat your wound.” seryosong saad nito at marahang idinampi ang bulak sa gilid ng sugat ko at bahagyang hinipan.
“Arrrayyy.”
“Wala pa nga.” saad nito habang seryosong nililinisan ang sugat ko.
Takot ako sa kahit anong sugat maliit man o malaki. It has the same effect . Masakit.
Kumuha ulit ng bulak si Kem at nanunukso akong tiningnan habang nilalagyan nito ng betadine. Inirapan ko ito at di na muling tiningnan pero ng maramdamang lumapat na ang bulak sa sugat ko ay kaagad akong napangiwi sa sobrang sakit at tanging nagawa ko lang ay kagatin ang panyo para di makagawa ng ingay.
“You can open your eyes now, lady.” dahan-dahan akong nagmulat at agad nagsalubong ang mga mata namin pero agad ko itong inirapan.
I saw him smiled a bit bago tumayo at niligpit ang kit na ginamit.
“Huwag ka munang sumali sa initiation ninyo mamaya. I’ll tell my co-supreme councils that you’ll be excused later.”
Nahihiya man pero pilit ko itong tiningnan.
“Thank you but it's ok master. It's just a little bruise, I can handle it.” I felt my cheeks turned red kaya di ko magawang salubungin ang mga mata nito.
“We are your masters and it's our responsibility to take care all of you. This is not just all about initiation, neophytes. But we are encouraging you here na magkaisa sa lahat ng bagay. Don’t take it seriously walang kompetisyong magaganap dito, teamwork ang kailangan ninyo. That's a role of a true Epsilonian.” seryoso nitong saad habang nakatingin sa aming lahat.
“Understood?”
“Yes, Master!” sabay-sabay namin na sagot.
Muli itong tumingin sa gawi ko at sa pagkakataong ito ay nginitian ko siya. Bahagya itong yumuko at pinasok ang magkabilang kamay sa bulsa ng cargo pants nito at pasimpleng naglakad palayo.
“Pssssstttt.....” sundot ni Maica sa tagiliran ko.
“Ha?”
“Asus…Shana all ginagamot!” nanunukso nitong sabi na ikina-iling ko nalang.
.
.
.
But suddenly, I smiled unconsciously.
Pang-sampu at pang-huling araw ng aming initiation. Atlast, after 10 days of facing various activities from our Masters and Tribal Chiefs sa initiation ay feeling proud na masasabi naming napag-tagumpayan namin ito with flying colors.So ayon nga, it’s our last day and we’re celebrating our Hell Night tonight, kung saan lahat ng nag-survive will be baptized at kilalanin bilang isang certified Epsiilonian.Finally!!Wearing my Black Cocktail dress, simple make-up, messy bun hair and black ankle rivet high-heeled boots ay excited at magkasabay kaming pumasok nina Maica at Ashley sa loob ng University Theater ng aming school kung saan gaganapin ang Hell night ngayong gabi.“Shocks! Andaming gwapo beshies!!” ani ni Maica na namamanghang iginala ang mata sa crowd.“Look! Who’s with Ythann Samaniego.” Walang emosyong saad ni Ash sa tabi ko na agad na nagpalingon kay Maica.“Asan bes
Pinakatitigan ko ang babaeng nagsasalita sa gitna ng stage. Isang tingin mo lang sa kanya ay kaagad mong masasabing galing ito sa may kayang pamilya.She’s beautiful and soft.Halatang pinag-aralan ang bawat kilos at paraan nito ng pananalita.Ang galing niyang magdala ng damit at parang kalkulado ang bawat kilos nito.Nakakahanga.My family were rich but not to the point na kaya ng bumili ng sariling paliparan or daungan. Yung tipong sakto lang at pinalaki ako ni dad na hindi spoiled sa ibang bagay. He taught me how to value money in early age. Hindi naman sa ginigipit nila ako, they gave me what I want. Lalong lalo na kay Mommy lahat ng luho ko binibigay niya but in a limited way.Masama ang sobra , kaya makontento ka sa isa este sa anong meron ka.At higit sa lahat, dad told me that if you want something you must strive
Chapter 6-Kem Hallison’s POV-He couldn’t stop grinning.Hindi ko maiwasang ngumiti nang maalala ang nangyari kani-kanina lang.I was happy and flattered at the same time.I was stunned when I saw her smiling in front of the crowd and standing with too much confidence while giving an inspirational message to everyone.I couldn’t take my eyes off her.And mostly, I never expected she would recognized me in just a single glanced. To think, that it’s been 5 years since the last time we met.“Uhmmm..... we’re not going to talk here, right?”Her voice... It’s sounds like a lullaby song, wants me to close my eyes.It sounds gay but man, the way she looked at me makes my knees shaken.Parang nahi-hypnotize ako sa paraan ng pagtitig nito sa akin at sa bawat buka ng kanyang bibig at
-Mocha Louise POV-“Ladies and gentlemen, welcome to the Ninoy Aquino International Airport. Our local time is two in the afternoon. We would like to thank you for joining with us on this trip. We are looking forward to see you onboard again in the near future. Have a nice day, everyone.”Nagising ako sa ingay ng tao at mahinang tampal sa aking pisngi.Agad na tumaas ang kilay ko ng masilayan ang pagmumukha ng taong gumigising sa akin. Umayos ako ng upo at bahagyang tumagilid paharap sa bintana saka tahimik na inayos ang sarili.Honestly speaking, hindi ko kagustuhan ang umuwi ng Pilipinas.But do I have a choice?Gusto ko mang mag-paiwan ng Australia ay hindi pwede.It’s my dad’s order na umuwi kami ng Pilipinas. And his orders are Law, no rights to object.Ever since my mother died from cancer, ay feeling ko nag-iisa nalang ako. Walang karamay, a
Habol ang aking hiningang dumausdos sa tiles na dingding ng CR, dahil hindi ko na kakayanin pa ang biglaang pagbaliktad ng aking sikmura. Tikom ang bibig na pinagmasdan ang toilet bowl sa aking harapan kung saan ako sumuka nang sumuka na halos magsiputukan ang mga ugat sa aking leeg para may mailabas lang sana pero wala na talaga dahil halos laway nalang at tubig ang lumalabas sa aking bibig.Hinawi ko ang iilang hibla ng buhok na tumabing sa aking mukha at kaagad na pinunasan ng sariling palad ang namumuong butil nang pawis sa aking noo hanggang sa batok. Wala sa sariling napahawak ako sa aking tiyan at mariing napakagat sa labi ko.“No..No..Nooo!! This can’t be happening to me.. I’m still 19 years old and freshly graduate. What should I do now? If ever-- “Kusang nagunahan sa paglandas ang mga luha sa aking mukha. Kinagat ko pa lalo ang pang-ibabang labi at tinakpan ng palad para mapigi
"You really look like me baby, very pretty."This is what I love about my mom, she always make me feel so special. Kahit na palagi niyang inihahalintulad ang kagandahan naming dalawa."Not that na kontra ako, Hello! That's my mom and she's beautiful inside and out walang halong biro iyan. Proof of evidence ba ang gusto ninyo? Just look at me and you'll realized why did you ask pa. Kaya nga gandang ganda ako sa sarili ko dahil iyan sa genes ng mga magulang ko. ""I'm so blessed for what I have now. Madaming katangian ang nakuha ko sa aking nanay isa na doon ang pagiging confident sa lahat ng bagay. I'm always confident and proud sa lahat ng ginagawa ko and I know that my parents are also proud of me. "Aside from beauty, I also have brains. I'm consistent honor student since nursery up to present . Kaya nga sa edad kong 7 years old, I'm already on Grade 3.
I was in my Preparatory level ng una kong makilala si Kem. He was five years old older than me.Kem is the typical handsome young boy in our school. Yung susulyap ka lang sana pero mahuhulog sa pagtitig. He has the charisma —yung tipong nadaanan ka lang niya pero masasabi mo ng “Wow!ang gwapo”.I’ll bet my favorite doll, na hindi lang ako ang may crush sa lalaking iyon. Halos na nga siguro lahat ng mga babae sa school namin crush siya eh, mapa-lower man or higher grade. And imagine he’s just 9 back then and I was four at that time. A newbie, tranferee student sa aming school.-FLASHBACK-“UWIAN NA!!” sabay-sabay naming sigaw na magkakaklase palabas ng classroom.Nagsitakbuhan kami agad patungong playground bitbit ang kanya-kanyang bag pero dahil sa maliit ako kumpara sa mga kaibigan ko ay bahagyang nahuli ako sa pagtakbo dahilan para maabutan ako ng iilang Grade 1 students na kumakaripas
-Mocha Louise POV-“Ladies and gentlemen, welcome to the Ninoy Aquino International Airport. Our local time is two in the afternoon. We would like to thank you for joining with us on this trip. We are looking forward to see you onboard again in the near future. Have a nice day, everyone.”Nagising ako sa ingay ng tao at mahinang tampal sa aking pisngi.Agad na tumaas ang kilay ko ng masilayan ang pagmumukha ng taong gumigising sa akin. Umayos ako ng upo at bahagyang tumagilid paharap sa bintana saka tahimik na inayos ang sarili.Honestly speaking, hindi ko kagustuhan ang umuwi ng Pilipinas.But do I have a choice?Gusto ko mang mag-paiwan ng Australia ay hindi pwede.It’s my dad’s order na umuwi kami ng Pilipinas. And his orders are Law, no rights to object.Ever since my mother died from cancer, ay feeling ko nag-iisa nalang ako. Walang karamay, a
Chapter 6-Kem Hallison’s POV-He couldn’t stop grinning.Hindi ko maiwasang ngumiti nang maalala ang nangyari kani-kanina lang.I was happy and flattered at the same time.I was stunned when I saw her smiling in front of the crowd and standing with too much confidence while giving an inspirational message to everyone.I couldn’t take my eyes off her.And mostly, I never expected she would recognized me in just a single glanced. To think, that it’s been 5 years since the last time we met.“Uhmmm..... we’re not going to talk here, right?”Her voice... It’s sounds like a lullaby song, wants me to close my eyes.It sounds gay but man, the way she looked at me makes my knees shaken.Parang nahi-hypnotize ako sa paraan ng pagtitig nito sa akin at sa bawat buka ng kanyang bibig at
Pinakatitigan ko ang babaeng nagsasalita sa gitna ng stage. Isang tingin mo lang sa kanya ay kaagad mong masasabing galing ito sa may kayang pamilya.She’s beautiful and soft.Halatang pinag-aralan ang bawat kilos at paraan nito ng pananalita.Ang galing niyang magdala ng damit at parang kalkulado ang bawat kilos nito.Nakakahanga.My family were rich but not to the point na kaya ng bumili ng sariling paliparan or daungan. Yung tipong sakto lang at pinalaki ako ni dad na hindi spoiled sa ibang bagay. He taught me how to value money in early age. Hindi naman sa ginigipit nila ako, they gave me what I want. Lalong lalo na kay Mommy lahat ng luho ko binibigay niya but in a limited way.Masama ang sobra , kaya makontento ka sa isa este sa anong meron ka.At higit sa lahat, dad told me that if you want something you must strive
Pang-sampu at pang-huling araw ng aming initiation. Atlast, after 10 days of facing various activities from our Masters and Tribal Chiefs sa initiation ay feeling proud na masasabi naming napag-tagumpayan namin ito with flying colors.So ayon nga, it’s our last day and we’re celebrating our Hell Night tonight, kung saan lahat ng nag-survive will be baptized at kilalanin bilang isang certified Epsiilonian.Finally!!Wearing my Black Cocktail dress, simple make-up, messy bun hair and black ankle rivet high-heeled boots ay excited at magkasabay kaming pumasok nina Maica at Ashley sa loob ng University Theater ng aming school kung saan gaganapin ang Hell night ngayong gabi.“Shocks! Andaming gwapo beshies!!” ani ni Maica na namamanghang iginala ang mata sa crowd.“Look! Who’s with Ythann Samaniego.” Walang emosyong saad ni Ash sa tabi ko na agad na nagpalingon kay Maica.“Asan bes
Tagaktak ang butil ng pawis at hinihingal akong umupo sa bakanteng upuan sa labas ng tribe tent namin. Agad akong huminga ng napakalalim bago pinunasan ang sariling pawis.“Gosh!! Feeling ko na drain ang lahat ng cells ko sa katawan lalo na’tong brain cells ko.” dinig kong daing ni Maica habang umiinom ng juice sa tabi ko at kanina pa panay ang reklamo.I stayed still, sa aking inuupuan feeling ko kasi nagkakalyo na ang mga paa ko sa pinagawang activity ng Grand Masters at assigned Master initiator sa amin kanina.Ginusto ko ito, kaya paninindigan ko ito dahil naniniwala akong makakaya ko hanggang sa huli.We are now in Grade 7. A freshmen student of Doña Venegracia University and today is our "Math ‐ Science Initiation Week".We are the newly selected neophytes for this school year to joined this academic excellence activities for 10 days. Whoever
I was in my Preparatory level ng una kong makilala si Kem. He was five years old older than me.Kem is the typical handsome young boy in our school. Yung susulyap ka lang sana pero mahuhulog sa pagtitig. He has the charisma —yung tipong nadaanan ka lang niya pero masasabi mo ng “Wow!ang gwapo”.I’ll bet my favorite doll, na hindi lang ako ang may crush sa lalaking iyon. Halos na nga siguro lahat ng mga babae sa school namin crush siya eh, mapa-lower man or higher grade. And imagine he’s just 9 back then and I was four at that time. A newbie, tranferee student sa aming school.-FLASHBACK-“UWIAN NA!!” sabay-sabay naming sigaw na magkakaklase palabas ng classroom.Nagsitakbuhan kami agad patungong playground bitbit ang kanya-kanyang bag pero dahil sa maliit ako kumpara sa mga kaibigan ko ay bahagyang nahuli ako sa pagtakbo dahilan para maabutan ako ng iilang Grade 1 students na kumakaripas
"You really look like me baby, very pretty."This is what I love about my mom, she always make me feel so special. Kahit na palagi niyang inihahalintulad ang kagandahan naming dalawa."Not that na kontra ako, Hello! That's my mom and she's beautiful inside and out walang halong biro iyan. Proof of evidence ba ang gusto ninyo? Just look at me and you'll realized why did you ask pa. Kaya nga gandang ganda ako sa sarili ko dahil iyan sa genes ng mga magulang ko. ""I'm so blessed for what I have now. Madaming katangian ang nakuha ko sa aking nanay isa na doon ang pagiging confident sa lahat ng bagay. I'm always confident and proud sa lahat ng ginagawa ko and I know that my parents are also proud of me. "Aside from beauty, I also have brains. I'm consistent honor student since nursery up to present . Kaya nga sa edad kong 7 years old, I'm already on Grade 3.
Habol ang aking hiningang dumausdos sa tiles na dingding ng CR, dahil hindi ko na kakayanin pa ang biglaang pagbaliktad ng aking sikmura. Tikom ang bibig na pinagmasdan ang toilet bowl sa aking harapan kung saan ako sumuka nang sumuka na halos magsiputukan ang mga ugat sa aking leeg para may mailabas lang sana pero wala na talaga dahil halos laway nalang at tubig ang lumalabas sa aking bibig.Hinawi ko ang iilang hibla ng buhok na tumabing sa aking mukha at kaagad na pinunasan ng sariling palad ang namumuong butil nang pawis sa aking noo hanggang sa batok. Wala sa sariling napahawak ako sa aking tiyan at mariing napakagat sa labi ko.“No..No..Nooo!! This can’t be happening to me.. I’m still 19 years old and freshly graduate. What should I do now? If ever-- “Kusang nagunahan sa paglandas ang mga luha sa aking mukha. Kinagat ko pa lalo ang pang-ibabang labi at tinakpan ng palad para mapigi