CHAPTER 05

Pinakatitigan ko ang babaeng nagsasalita sa gitna ng stage.  Isang tingin mo lang sa kanya ay kaagad mong masasabing galing ito sa may kayang pamilya.

She’s beautiful and soft.

Halatang pinag-aralan ang bawat kilos at paraan nito ng pananalita. 

Ang galing niyang magdala ng damit at  parang kalkulado ang bawat kilos nito.

Nakakahanga.

My family were rich  but not to the point na kaya ng bumili ng sariling paliparan or daungan. Yung tipong sakto lang at pinalaki ako ni dad na hindi spoiled sa ibang bagay. He taught me how to value money in early age. Hindi naman sa ginigipit nila ako, they gave me what I want. Lalong lalo na kay Mommy lahat ng luho ko binibigay niya but in a limited way.

Masama ang sobra , kaya makontento ka sa isa este sa anong meron ka.

At higit sa lahat, dad told me that if you want something you must strive for it. Paghirapan mo para makuha or makamit kung ano man ang gustuhin mo. 

“Thank you, Ms. Louise for your inspirational message on behalf of your parents.” ani ng host of the night.

So, she’s the daughter of Mr. And Mrs. Gregorio Nillama. One of the major stakeholder of our school. 

How did I know her parents? Of course lagi silang present sa lahat ng activities sa school except this one. Ito lang ang bukod tanging event na di sila nakadalo dahil sa hindi alam na kadahilanan. At sa kauna-unahang pagkakataon ang anak nila ang nag-represent  para sa mga ito. 

At kaya pala hindi ko siya gaanong kilala kasi kababalik niya lang pala galing abroad kung saan siya nag-aaral. She just graduated senior high last year. And now, she’s in her first year College.

“She’s really awesome.”

I was about to agree with Kem ng malingunan ko itong titig na titig sa babaeng pababa na ngayon ng stage at doon sa mismong tapat naming hagdan ito dadaan.

Unti- unting nawala ang saya at excitement na nadarama nang makita ko mismo sa mga mata nito ang puno ng paghanga habang minamasdan ang babaeng anak ni Mr. Nillama.

Malungkot nalang akong napangiti at bahagyang yumuko para itago ang damdamin.

“Alli?”  dahan-dahan akong nag-angat ng tingin at para lang makita ang babaeng kanina-kanina lang ay hinahangaan ko.

Mocha Louise is standing infront of us.  No.... sa harap lang pala ni Kem. Pero narinig kong may tinawag siyang ibang pangalan eh. Alangan naman si Kem dahil Kem Hallison naman ang pangalan nito hindi, Alli. Pero mukhang nagkamali ako at nakompirma nga ito ng biglang ngumiti si Kem sa babae.

“L- Louise.” 

“Ikaw nga! My God, look at you!! You look great.. kaya hindi kita agad nakilala.” Namamangha nitong puna kay Kem na tipid lang kong makangiti na parang nahihiya sa papuring ibinigay sa kanya ng babae.

“Thanks Louise. Me too I was, I was surprised when I saw you there, it took me a second before I recognized it's you. Y-you look different. I mean you look more—“

“Oh c’mon, Alli!! It’s just me.“ natatawa nitong sabi at pabirong tinampal ang braso ni Kem na ikinatawa din lang ng huli.

“Uhmm.. we’re not going to talk here, right? “ tanong muli nito.

“Of course! I- I mean yeah let’s go somewhere.” Agad itong hinawakan ni Mocha sa braso at sabay silang naglakad paalis at naglaho.

"So, What am I going to do now? Naiwan na ang lola n'yo sa ere. Sabagay, who am I to him. I’m just an ordinary girl who has a hidden crush at him."

Napabuga nalang ako ng hangin at akmang pipihit na paharap kung saan ang daan pabalik sa mesa namin ng may biglang humarang sa daraanan ko.

“Hey. Hi.” Cool nitong sabi.

Pasimple ko itong tiningnan at laking gulat ko ng makilala ito.

“Oohh... I know that look, young lady. Nabihag kaba ng aking kagwapuhan. Ytthan Samaniego at your service.” Sabi nito sabay lahad ng kamay sa harapan ko pero hindi inabalang tanggapin bagkus nilampasan ko ito at iniwang tulala. Pero bago pa man ako makalayo ng tuluyan ay muli itong humarang at pasimpleng sinabayan ako sa paglalakad ng paatras.

“Young lady, alam mo bang masama maging rude?” 

I just rolled my eyes at him at hinayaan itong magsalita mag-isa . Wala akong panahon sa pagiging malandi niya. 

“Hey. I saw you with my friend earlier.”

Napatigil ako bigla sa sinabi niya at tiningnan siya ng matalim.

“Pwede ba lumayo ka sa akin. I don’t know you and I don’t care kung ano man ang nakita mo just get lost!"

Nagulat ako ng bigla itong tumawa dahilan para magsilingunan ang ibang kababaihan sa amin. 

“Don’t worry young lady, I have nothing to do with you.” Bahagya itong lumapit sa akin at may sinabi na tama lang para kaming dalawa ang makarinig. “ I’m not into babies.” Lumapat ang mga mata nito sa dibdib ko at napa-iling bago lumayong tumatawa. 

I bet na kasing pula na ng kamatis na luto ang pagmumukha ko.

"You Perv--!"

Pero ilang segundo pa ay bumalik muli ito at may bitbit ng baso na juice ang laman.

“Here. Drink it.”

“Ayoko. Malay ko ba kung may nilagay ka diyan.”

“Crazy. At ano naman kaya ang ilalagay ko diyan ha? Seriously?!”

Tahimik kong tinanggap ang inumin.

“Don’t worry young Lady. I’ll just accompany you for a while hanggang sa lamesa n'yo. I just can’t believe that my friend leave you there hanging, without any word from him.” 

Natigilan ako sa sinabi nito.  He really saw it.

“It’s ok. I can manage,  you can go back to where you’ve been.” 

He just looked at me and smiled bago pumuwesto sa tabi ko.

“After you, young lady.”

Wala itong patutunguhan kaya minabuti kong tumahimik nalang at hayaan ito sa gusto nitong mangyari.

Tumikhim ako nang nasa tapat na kami ng lamesa namin magkakaibigan. 

“Hmmm.... So, are you alright here?” paninigurado nito na ikina-tango ko na lamang.

So, ayon na nga at  sa wakas nilubayan rin ako at pumanhik na muli sa dance floor.

I was in my deep thoughts when someone lean on me.

“Maica.”

Nanatili itong tikom habang nakasandal sa balikat ko.

“Hoy! Huwag kang matutulog diyan.” Paalala ko sa kanya at naramdaman na yumugyog ang balikat nitong nakasandal sa akin.

“Napagod lang ako kaya pasandal muna.” 

Hinayaan ko nalang ito at inabala ang sarili sa pagmasid sa paligid, umaasam na muling masisilayan si Kem kahit sa malayuan man lang.

Pero sadyang pinagkait ito sa akin na hanggang sa lumalim na ang gabi at napagpasyahan na namin umuwi na magkakaibigan ay wala akong nakitang ni anino ni Kem na lumitaw.

Not that I’m expecting for him na bumalik at humingi ng sorry dahil sa iniwan niya lang ako.

“Ano ka ba niya girl?” Panirang moment na tanong ng sariling isip.

Nasa parking lot na kami ng school at naghihintay ng kanya-kanyang sundo ng biglang tumikhim si Maica.

Nagtataka naman namin na binalingan ito ni Ash. 

Kanina pa itong hindi umiimik eh. Palihim kaming nagkatinginan ni Ashley at agad na nagkaintindihan.

“Is there anything wrong, Maic?”

“Is there something that bothers you, Maica?”

Magkapanabay naming tanong ni Ashley kay Maica na nakatingin lang sa entrance ng school pero wala pa ang ilang segundo ay nadinig namin itong bumuntong hininga.

Palipat-lipat kami nitong tiningnan at sa huli ay natuon sa akin ang paningin niya.

Tinaasan ko ito ng kilay.

“Uhmm....I’m sorry, Chriz but I can’t take it anymore. “

“What is it, Maica? May nagawa ba ako?” nagtataka kong tanong sa kanya kasi wala naman akong ginawang mali laban sa kanya. 

“Uhmm....I saw you with Ytthan, earlier.”  ani nito.

Oh Crap!

Iyon ba ang bumabagabag sa kanya mula pa kanina kaya siya biglang naging tahimik at nawalan ng gana mula ng inihatid siya ni Ytthan sa kanilang table. Simula kasi nung maupo siya ay hindi na siya muling bumalik sa pagsasayaw.

I asked her but she just answered me, na nawalan na daw siya ng gana. I even told her na sasama ako sa gitna but she refused all over again.

Lumapit ako sa kanya at hinawakan ang kanyang kamay.

Dahan-dahan itong nag-angat ng tingin na agad ko naman sinalubong pero bago pa ako magsalita ay naunahan na naman ako ni Ashley.

“Tsss.... Don’t tell me Maica na nagselos ka kay Chrizelle, dahil lang sa nilapitan siya ni Samaniego?” deretsahang puna ni Ash kay Maica.

Dahil lang doon, nagselos na agad siya?

“Yeah. I’m with Ytthan kanina. Wala naman sigurong masama doon though he’s the one who approached me first.” sabi ko. Instead of explaining kung bakit ko kasama kanina si Ytthan ay parang may nagsasabi na paglaruan ko muna siya este pakinggan pala.

I guess,  she’s wondering why I’m with Ytthan while I’m with Kem earlier.

“Aahhh.... Wala naman. I’m just curious why you’re with  Ytthan though you’re with Kem earlier.. “

Gotcha! 

“Wait! Just straight to the point , Maica. My God!  You just want to get some information, right?” malumanay na tanong ni Ash pero halatang naiinis na ito kay Maica.

“Hala. Grabe ka naman.” 

Natawa naman ako bigla. 

“Fine. Ytthan is.....” huminto ako sandali at nagpalinga-linga sa paligid.

“Is.....” naghihintay na dugtong ni Maica.

“Is courting her.....” saad ni Ash at sabay kaming natawa sa naging reaksyon ni Maica.

“What ?!” 

“Pffffffttt......your face looks like an unidentified emoji, Maica.”  sabi ni Ash at lalong pinagtawanan si Maica. 

“Okay. Ano kasi ganito yun.” Natatawa kong saad. “ Ytthan just accompanied me—“

Hindi pa ako tapos sa sasabihin ko nang biglang sumingit muli si Maica.

“But why? You’re with Kem, di ba? I even saw you two are dancing together.” 

Bahagya akong yumuko at mariing ipinikit ang mga mata ng maalala muli ang sandaling iyon. Mapait akong ngumiti bago nag-angat ng tingin sa kanila. Nagtataka akong tiningnan ni Maica samantalang si Ash naman ay  bumalik muli sa pagiging seryoso ang mukha at bahagyang umiling.

“Yeah. I was.” tanging sambit sa kawalan ng maisasagot.

“Tsss..... sabihin mo iniwan ka ng lalaking iyon dahil doon sa babaeng Mocha flavor na iyon. Sabagay, mas maganda naman iyon sayo at —“ sabi nito at pinagdikit ang dalawang daliri. “bagay sila.”

“Shut up, Ash di ka nakakatulong eh! Totoo ba, Chriz?” 

Hinawakan ako nito sa kamay at marahang itong pinisil.

'Yong pakiramdam na inagaw sa'yo yong paborito mong laruan. 

Ganyan ang naramdaman ko kanina.

“Malandi ang lalaking iyon!” nanggigigil na sambit ni Maica.

“Makahusga ka akala mo kung sinong matino ang sintang pururot mo eh mas hamak na malandi pa nga 'yon sa iyo.” 

“Napakapasmado talaga ng bunganga mo kahit kailan Ashley! Ugghhh!!” gigil na sambit ni Maica.

Natatawa akong pinanuod ang dalawang kaibigan na minsa’y mapagkakamalan mong aso’t-pusa kung magbangayan.

Napatigil lang sila ng may biglang bumusina at tumapat sa harap namin na sasakyan. Agad namin itong binalingan ng biglang bumaba ang bintana nito.

“Hey. Wanna ride?” Ytthan Samaniego with his signature killer smile habang nakapalumbaba sa bintana ng kotse nito.

“We’re ok, paparating na ang sundo namin.” 

“Ok. See you on Monday then ladies.” Sabi nito at kumindat pa bago pinaharurot ang sasakyan palabas ng parking lot.

Nagulat nalang kami ng bigla kaming pinaghahampas ni Maica sa braso. Kahit kailan talaga parang uod ito na binudbudan ng asin sa tuwing nakikita si Ytthan.

“Did you see that? Oh my God he winked at me."

“Antok lang yan, besh.”

Sabay kaming nagtawanan sa sabi ni Ash na ikinahaba ng nguso ni Maica.

Ilang minutong kulitan pa ang ginawa namin bago dumating ang kani-kanilang sundo at napag-iwanan ako. Maica insisted me na sumabay nalang but I refused dahil baka papunta na si manong.

Ayon nga, nagpaiwan ako at bagot na ako sa kakahintay halos papakin na ako ng mga lamok dito.

Nasaan ka na ba kasi manong?

Nasa kalagitnaan ako ng pakikipagbunuan sa mga tulisang mga lamok ng makarinig ng ugong nang sasakyan.

Finally!

Pipihit na sana ako paharap ng biglang. . . .

Peeeeeeeeeeeeeppppppp................

Sa labis na pagkataranta ay wala sa sariling napaupo nalang at tinakpan ang magkabilang teynga tsaka mariing ipinikit ang mga mata sa gitna ng drive way.

“WHAT THE HELL!!!”

Napaisip ako kung iyon na ba ang boses ng nakatakda niyang sundo sa buhay.

Nakarinig ako ng yabag na papalapit sa akin.

“Young lady.”

Ayan na tinatawag na ako ni San Pedro, pero bakit parang ang ganda yata ng boses nito? Di ba matanda na iyon?

Dahan-dahan kong iminulat ang mga mata at naaninag ang dalawang pares ng sapatos na matitingkad.

"Wow! Ang sosyal naman ni San Pedro."

“Hey! Will you please stand up.”

"Aba! demanding pa ang lolo. Atat lang? Sino ba ang gusto mamatay?" Dahan-dahan akong nag-angat ng tingin at marahang hinawakan ang paa nito para kumuha ng suporta sa pagtayo. Nang makatayo ay agad ko itong hinawakan sa magkabilang pisngi at tinitigan ito pero halos lumuwa ang mga mata ng mapagtanto kung sino ang nasa harapan ko.

Napansin kong nakangisi pala ito.

“Y - YTTHAN...”

Sambit ko hindi para magpasalamat kundi sa galit na biglang naramdaman. Matalim ko itong tiningnan at basta nalang sinugod.

“YOU!! Are you planning to kill me! You Idiot!”

“Woah, easy young lady! Aren’t you using your mind? Kung pinaplano kong sagasaan ka edi sana patay ka na ngayon!” walang preno nitong sabi habang sinasalag ang mga suntok ko.

Tumigil lang ako ng makaramdam nang pagod.

“Why you’re still here? And where are your friends?” 

“Nakauwi na sila and isn’t it obvious na naghihintay pa ako ng sundo ko?!” 

“Oh I thought you’re waiting for me, instead.” walang hiyang ani nito.

Matalim ko itong tiningnan.

“If I’m a wide thinker, I’ll think that you assumed  me as you’re Guardian Angel ready to—“

“SHUT UP, SAMANIEGO!!!” ramdam ko ang pamumula ng pisngi ko sa sinabi nito.

Pinagtawanan ako ni Ytthan  kaya padabog akong lumayo dito.

Napansin kong naglakad ito pabalik sa kotse nito pero imbes na pumasok ay sumandal lang ito sa hood ng kotse at naiiling akong minamasdan habang naka-angat ng bahagya ang gilid nang labi.

“C’mon I’ll take you home, young lady.”

Ganon nalang ang pagkabigla at muli ko itong ginawaran ng matatalim na titig.

“It’s getting late, c’mon!” pinagbuksan ako nito ng pinto ng sasakyan pero matigas akong umiling.

I saw him twisted his lips before it formed a smile.

Dahan-dahan itong lumapit sa akin kaya bahagya akong napaatras hanggang sa na-corner ako nito sa sasakyan.

“Are you afraid of me, young lady?” nanindig ang mga balahibo ko sa paraan ng pagkakasabi nito pero pilit ko itong tiningnan ng masama.

“IM NOT, SAMANIEGO! So step back!”

Tinaas nito ang dalawang kamay at bahagyang lumayo. Tiningnan ko ang wrist watch at napabuntong hininga. 

It’s already past 11 pm.

Sinulyapan ko ito at agad naman itong ngumiti. 

“Fine. You can take me home, now”

“Sure. To mine or yours?” nakakaloko nitong sambit na ikinatalim ng mga mata ko.

“Huwag kang g*go!” naiinis kong saad.

Muli itong natawa bago ito umikot sa driver seat.

Hindi naging tahimik ang buong byahe dahil sa kadaldalan ni Ytthan pero ang tanging ginawa ko lang ay tumango at umiling.

Minutes passed ay nakarating na kami sa bahay na di ko alam kung paano niya nalaman. Agad akong bumaba ng sasakyan ni Ytthan at dire-diretsong tinungo ang gate bago ito hinarap. 

He is still inside his car. 

“Thanks, Samaniego!"

He just smiled at me before he drove his car away.