=Ciana’s Point Of View=Humarap ako sa salamin at saka nag-isip kung paano ko maisasara, kaya naman naghanap ako ng sinulid. Pero natigilan ako nang makita si Mateo sa likuran ko, at halos mapatili ako sa gulat nang sa pagbubutones niya ay nadikit ang likod ko sa dibdib niya.“Shh, baka isipin ni Viera may kung ano-ano tayong ginagawa sa pagtili mo,” nakangisi at natatawa niyang sabi. Napanguso na lang ako sa mismong salamin, lalo na nang magtama ang mata namin.“Alis na diyan,” sita ko sa kanya.“Ah, akala ko balak mo pang gumawa ng panga—”“In your dreams, Mateo. Alis! Salamat na lang.” Natawa siya at binitiwan ang damit ko. Ewan ko ba sa gumawa ng dress—kita kasi ang konti sa likod ko kaya kailangang butonesan.Nang mag-ayos ako, nagbihis na rin nang maayos si Mateo. Lumabas na ako ng kwarto matapos magpabango.Dahil ayos na ang lahat, naisipan naming bumaba. Lunch time na. Pumunta kami sa kumpanya na pinagtatrabahuhan ko. Hiyang-hiya ako kasi sumama si Mateo.Pati si Viera. Habang
“To that man,” turo ni Mateo sa boss ko na gulat na gulat.“Meet the President of M’s Cosmetics, and the family.” Lumunok ako nang magpalakpakan ang lahat.“He’s Sebastian Mateo Martinez. His company is the most famous brand of cosmetics right now,” saad ng lalaking nasa gitna at pinakita pa ang folder.“Try to hurt my family. This company will sink in just 24 hours,” banta ni Mateo.“This lady will manage one of the biggest branches of M’s Cosmetics. Huwag kang mamaliit ng nakakatangkad sa’yo,” ang tinig ni Mateo ay nakakakaba.“Umalis ka na sa kumpanyang ‘to. I’ll make you my CEO,” saad ni Mateo at hinawakan ang kamay ko, tapos binuhat si Viera using his one arm.Pagkalabas ay nag-taxi kami at dumiretso sa mall. Habang nasa taxi ay nahihiya ako.“Ilang beses kang ginanon ng boss mo?” tanong ni Mateo.“Three times, Daddy!” napapikit ako nang sumagot ang anak ko.“Baby, he’s not talking to you,” bilin ko sa bata.“Are you rich, Daddy?” tanong ni Viera.“Don’t mind her,” saad ko na lan
“Bilhan rin natin si Oliver at Klei,” sagot niya, dahilan para manlaki ang mata ko.“Who’s Klei, Daddy?” my daughter asked.“Your friend,” sagot ni Mateo sa anak niya. Nakita ko naman ang babae na mukhang tinatawagan ang asawa niya para hindi mapahiya.“Vion, are you okay?” tanong niya sa akin kaya tipid akong ngumiti kasabay ng pagtango.“Nakakapikon yun ah,” natatawang sabi niya, tinutukoy ang mag-ina.“Ganyan talaga, parati kaming minamaliit eh,” saad ko pa.“Ayaw pang maniwala. Baka pati item niya bayaran ko?” Napalo ko siya sa braso sa sinabi niya.“Yieeeee, ang sweet niyo, Mommy,” halos mawala ang ngiti ko sa sinabi ng anak.“Saan mo naman natutunan ang ganyan, aber?” mataray kong tanong.“I just heard it from Oliver, Mommy. He said it when his father kissed Tita,” nanlaki ang mata ko.“Nag-kiss sila sa harap mo?!” gigil kong tanong.“Is that bad po ba?” inosenteng tanong ng anak ko.“Baby, don’t gaya it, okay?” bilin ko sa kanya.“Nakakamatay ’yon pag ginawa ng baby na tulad mo
Hanggang sa si Mateo at Viera na ang mamili sa akin, at pagkatapos doon, ay dumeretso kami sa restaurant sa loob ng mall dito. Habang nakaupo, naghihintay kami ng food dahil umorder na rin kami kanina. Tinitigan ko naman si Viera dahil naka-busangot ito. “Bakit, baby?” tanong ko sa kanya. “My nose is just itchy, mommy.” sagot niya kaya tumango ako at saka sa bag ko ay kumuha ako ng tissue at saka powder for baby. Inayusan ko siya at inipit ko ang buhok niya, not until bumahing siya, ay nanlaki ang mata ko. “Mateo,” pagtawag ko. “Oh baby, are you okay?” nag-aalala na tanong ni Mateo kaya mabilis akong kumuha ng pamunas at inano ito sa ilong niya. “Bakit siya nag-nosebleed?” nag-aalalang sabi ni Mateo. “Ngayon lang kasi siya nag-nosebleed.” nag-aalala ko ring sagot. “Baby, how do you feel?” nag-alala kong tanong, pero nagsimula itong lumuha kaya tumayo na ako. “M-my chest hurts, mommy.” nakagat ko ang ibabang labi. “W-what are we going to do, Mateo?” nauutal kong sabi. “Hospi
Tatayo na sana ako nang pigilan niya ako. “W-wala ka na bang nararamdaman sa’kin?” tanong niya, dahilan para mapalunok ako.I know, I still do have feelings for him. “Wala na, Mateo. Matagal na.” sagot ko, nagsisinungaling.“V-Vion,” pakiusap niya.“Masyadong masakit para sa akin ang nakaraan. Ginawa ko ’yun para kalimutan ang nararamdaman ko.” Bumuntong hininga si Mateo.“Ganun ba?” Nang bitiwan niya ako, dumeretso ako sa banyo.Pagkapasok ko sa banyo, basta-basta na lang akong napaupo sa carpet at yumuko sa sarili kong tuhod. “I know, this will keep you safe,” mahinang bulong ko at pinunasan ang butil ng luha na tumulo sa mata ko.“I know that you’re still my fiancée, because we didn’t end our relationship…” bulong ko sa sarili nang may kumatok sa banyo. Inayos ko ang sarili at binuksan ’yon.Ngunit pagkabukas ko, nagulat ako nang pumasok rin si Mateo, kaya naman nanlaki ang mata ko nang i-lock niya ang pinto. “Rape ba ’to?” takang tanong ko pa, ang seryoso niyang mukha ay lalong su
Ciana’s Point of ViewHuminga ako ng malalim habang pinapakain ang anak ko. Ayaw niya talagang kumain ng gulay, kahit alam kong nakakatulong ang mga berdeng gulay.“Baby, eat this na,” pang-aamo sa kanya ng sariling ama.“If you don’t want to eat that, ampalaya na ang ipapakain ko sa’yo,” banta ko. Sa sinabi ko, kinuha niya agad ang kutsara at tinidor, saka nagsimulang kumain.Bumuntong-hininga ako at inayos ang iinumin niyang gamot. “Habaan mo na lang ang pasensya mo kay Viera. Hindi pa niya lubusang nauunawaan ang sakit niya,” mahinahon na sabi ni Mateo.“Alam ko naman. Maselan talaga siya sa pagkain, pero mawawala rin ’yon,” sagot ko.“Iinumin niya lang ang gamot niya kung sakaling may pampalubag-loob kang ihahain sa kanya,” natatawang sabi ni Mateo.“What about soy milk?” tanong niya.“Base sa nabasa ko, puwede ’yon,” ani Mateo.“Pwede rin,” nakangiting sagot ko.“Mabuti naman at ngumiti ka na. Sungit mo eh,” sabi niya, kaya umismid ako. Lumapit ako kay Viera at pinunasan ang bibi
=Ciana’s Point Of View=Nandito ngayon si Sasha, Carlo, at Oliver. Susunod daw sila Shion, Sonya, at Klein.“Mommy! Tita Sasha said I was made in OFFICE daw poooo!” Agad na nanlaki ang mata namin ni Mateo.“SASHAAAAAAA!!!!”Nakataas ang kilay kong pinuntahan siya sa sala.“It’s a PRANK, GAGA!” sigaw niya at agad na tumayo. Sinamaan ko siya ng tingin.“JOKE LANG YON!!!” aniya kaya mabilis kaming nag-ikutan—mahampas o masabunutan ko man lang siya sa kagagahan niya. Lintek na gaga.“Si Oliver nga, gawang CR!” sigaw ko sa pagkapikon.“Hoy mali! Sa kusina kaya!” sigaw niya pabalik.“Sa CR! Nahuli ko nga kayo noon! Sa CR sa bar!” nanlaki ang mata niya.“GAGA!” bulyaw niya.“VION, ENOUGH, MAY BATA!” awat sa akin ni Mateo kaya inis na inis ko siyang tinignan.“Nakakainis!” singhal ko pa.“TAO POOOOOO.”Nanlaki ang mata kong nilingon ang pinto namin at saka ako lumapit doon para buksan. Nakita ko kaagad ang gwapong bata na nakangiti.“HELLO PO,” masiglang bati niya sa akin habang ang ama at in
Ciana’s Point of View“Doc, ano ba talagang kailangan naming gawin? Why is she still bleeding?” Maiiyak ko nang tanong sa doctor.“I’m so sorry, missis, but her blood count suddenly dropped, and we need an instant blood transfusion. Kung may kapatid siya na maaaring magbigay ng dugo o, kung hindi, isa sa inyo.” Nanlumo ako.“It’s you, Mateo. Hindi kami parehas ng blood type ni Viera,” nanghihina kong sabi habang nasapo ang noo.“Please, Mateo. She needs you,” mahinang sabi ko, pero naramdaman ko ang paghawak ni Mateo sa pisngi ko. Iniangat niya ang mukha ko upang magtagpo ang mga mata namin.“You don’t have to beg for it. She’s my daughter, and I’ll do everything.” Kaya naman tumango-tango ako bilang tugon sa sinabi niya.Ang masiglang mukha ni Viera, ang mapula niyang labi, ay biglang namutla. Ang mapupula niyang pisngi ay naging matamlay na puti. Hinawakan ko ang kamay niya dahil wala pa rin siyang malay.“Baby, I want you to fight, okay?” pakiusap ko kasabay ng pagluha.“Please?” I
Ang ngiti sa labi ko ay hindi nawala nang sunduin ako ni Mateo at hawakan ako sa kamay.“I want to curse so bad. You’re so beautiful, honey,” aniya, kaya mahina akong natawa.“Ang gwapo-gwapo mo rin, hon,” sabi ko sa kaniya.“Pinaghandaan ko ’to,” sagot niya habang nakangiti.Nang marating namin ang pinakaharap ng aisle, ngumiti kami kay Father nang lumabas siya mula sa pinanggalingan niya. Dinasalan muna kami, at tumagal iyon ng ilang minuto bago niya kami hinarap upang simulan na ang kasalan.The wedding proceeds at this point.“Sebastian Mateo Martinez, do you take Ciana Vion to be your lawful wedded wife?” Magkaharap kami ngayon. Ngumiti si Mateo at nilingon si Father.“I do,” he answered.“Ciana Vion, do you take Sebastian Mateo Martinez to be your lawful wedded husband?” the priest asked me.Ngumiti muna ako. “I do, Father.”“Do you promise to love and cherish her/him, in sickness and in health, for richer or poorer, for better or worse, and forsaking all others, keep yourself o
Wedding Day“Oh, hija, don’t cry na. I’m sure your parents are happy for you,” nginitian ko si Mom, ang mother ni Mateo. Pinunasan nito ang luha ko.“Aayusan ka na oh. Huwag nang iiyak, baka pumanget ka niyan.” Natawa ako sa sinabi ni Mom at ngumiti.“Grabe naman po,” tumawa rin sila ni Dad.“At dahil ikakasal na ang anak namin, masayang-masaya kami para sa inyong dalawa, hija.” Ngumiti ako at tumango-tango.“Salamat po, Mom, Dad.” Yumakap ako sa kanila bago pa man sila umalis, at sinimulan na akong ayusan ng make-up artist.Habang inaayusan, huminga ako ng malalim. Matatapos na. Hindi ko mawari kung bakit ako sobrang kinakabahan. Dahil siguro ikakasal na ako? Ang matagal kong pinakahihintay, eto na.“Ma’am, finish na po.” Nang sambitin niya iyon, sobra-sobra talaga ang kaba kong tumayo.“Gaga!” Nalingon ko si Sasha.“OMG, this is it!” nakangiti niyang sabi, kaya tumango-tango ako.“Eto na nga,” aniya ko.“Hinihintay ka na ng groom mo! Gaga, spoil na kita ha—ang gwapo niya!” Natawa ak
Ciana’s Point of View Dumating ang araw na pinakahihintay naming dalawa, ngunit dahil matoyo ang mga kaibigan namin, sa mismong araw ng kasal ay hindi nila kami pinagkitang dalawa. Ayon sa kanila, baka raw hindi matuloy ang kasal kung magkikita kami bago ang seremonya. Sila rin daw ang nag-asikaso ng venue. Si Viera naman ay iniwan muna sa pangangalaga ng kanyang lolo at lola. Kasama ko ngayon sina Sasha at Sonya, pati na rin ang kanilang mga anak, dito sa bahay ng mga magulang ni Mateo. Kahit ang mga asawa nila ay nandoon rin. “Bakit ba kasi tayong tatlo lang? Sana nandito na rin si Viera,” reklamo ko habang nagmumukmok sa kanila. Inabutan naman nila ako ng wine habang magaganda ang kanilang ngiti. “May nangyari ba ulit sa inyo netong nakaraan?” tanong ni Sonya, kaya naman agad na umawang ang labi ko. “Wala. Busy kami eh,” sagot ko, pilit na iniwasan ang usapan. “Kailan yung last?” tanong ulit ni Sonya, nakangisi pa. “Matagal na… three years ago,” pag-amin ko, sabay tingin sa
Habang tinatapos namin ang pagkain, patuloy ang pagpaplano at asaran. Halos kalahating araw na kaming abala sa mga detalye ng kasal, pero tila hindi pa rin tapos ang lahat ng kailangan ayusin. Si Sonya at Sasha ay nagsimula nang mag-discuss ng seating arrangement, habang si Mateo naman ay abala sa pakikipag-usap sa mga suppliers para sa mga huling detalye ng catering at iba pang aspeto ng reception.“Mommy, gusto ko po na malapit ako sa daddy sa reception,” sabi ni Viera habang hawak ang juice niya.“Syempre, anak. Doon ka sa tabi ko at daddy,” sagot ko, ngumiti kay Mateo na nandoon pa rin sa kanto, nakikipag-usap sa event planner.“Ako nga pala, hon, nakatanggap na ako ng tawag mula sa stylist. Naka-schedule na sila bukas ng hapon para sa fitting,” sabi ni Mateo, paglapit niya sa akin.“Wow, mabilis pala. Ayos, baka makauwi pa tayo nang maaga,” sagot ko, habang inaayos ang buhok ni Viera.“Oo, makakapahinga tayo pagkatapos ng fitting, para naman hindi tayo mabigla sa dami ng ginagawa
Pagkasabi ni Mateo na “Sa’yo kaya nangangalmot,” ay narinig naming bumalik si Sonya, bitbit ang ilang mga gown na pang-abay.“Ano bang pinag-uusapan niyo at ang iingay niyo?” tanong ni Sonya habang inilalapag ang mga damit sa sofa.“Wala! Nag-uusap lang kami ni Honey tungkol sa pagiging magaling niyang mangalmot,” sagot ni Mateo sabay tawa.“Ikaw talaga, Mateo! Grabe ka makapang-asar,” sagot ko, sabay kurot sa tagiliran niya.“Aray, ang sakit! Honey, easy lang!” reklamo niya, ngunit halata naman ang ngiti sa labi niya.“Mommy, mangalmot po?” inosenteng tanong ni Viera habang ngumunguya ng pagkain.Halos maiyak ako sa tawa, habang si Mateo ay biglang tumayo at nag-explain. “Hindi ‘yon literal, baby. Joke lang ni Mommy ‘yon. Mommy mo talaga, ang kulit!”“Bakit ba ako lagi ang nasisisi?” sagot ko, kunwari nagtatampo.Tumawa si Sasha at umupo sa tabi ni Sonya, hawak ang isang gown na kulay peach. “Ang cute niyo pa rin kahit nagtatalo! Ikaw naman, Ciana, hindi mo pa sinasabi sa akin kung a
“Hoy, gaga! Ikakasal ka na, aber! Mamili ka na ng cake mo!” sigaw ni Sasha. Kaya naman, inagaw ko ang brochure na hawak niya hanggang sa lumapit si Viera at kumandong sa akin.“Mommy, purple?” tanong niya, tinutukoy ang magandang cake na tatluhan.“Okay, this one, baby,” sabi ko sa anak ko. Masaya itong pumalakpak.“Asan po si Daddy?” tanong ni Viera.“Nag-aayos rin siya for the wedding, baby. Where are your friends?” tanong ko sa kaniya.“Mommy, lahat po sila guy. Masungit po si Klei, at naglalaro po sila ni Oliver ng games,” tila nalulungkot na sabi ng anak ko, sabay nguso.“Edi go and still play with them, baby,” sabi ko.“Klei, Oliver, let Viera join you,” utos ni Sasha sa kanila.“Tita, ayaw po niya ng car games,” sagot ni Klei.“Mommy, I really hate riding,” sagot ni Viera.“Yung mommy mo, mahilig sa pagsakay—aray! Gaga naman!” reklamo ni Sasha nang hilahin ko ang buhok niya.“Kung ano-ano na namang sinasabi mo,” inis kong sabi.“Totoo naman, ah. Hiya ka pa eh,” sabi niya, sabay
“Daddy, ang laki po ng house natin!” niyuko ko ang anak at nginitian.“Of course, baby. Do you want to see your room?” nakangiti kong tanong sa kaniya. Nandito na kami sa bahay namin sa city, at si Vion ay abala sa mga bagong paso na may mga bulaklak na nakatanim.“Hon! Ipapakita ko ang room ni Viera, sama ka!” malakas na sabi ko pa.“Kayo na lang! Nagdidilig pa ako eh!” balik-sigaw niya dahil nasa garden siya, at kami ni Viera ay nasa loob.“SIGE! Diligan rin kita mamaya!” sigaw ko pabalik.“Tumahimik ka!” sigaw niya, kaya tatawa-tawa kong binuhat si Viera upang maipakita ang kwarto niya na nasa second floor ng bahay. Nang makarating sa kwarto ni Viera ay halatang mangha na mangha siya sa nakita.“Ang ganda, Daddy!” masayang sabi ni Viera, kaya naman napangiti ako.“Mabuti naman at nagustuhan mo,” aniya ko.“Opo, Daddy! I love my bed po! It’s purple!” Tumalon siya doon at hinablot ang malaking purple bear na nasa kama niya.“Thank you, Daddy!” masayang sabi ni Viera.I asked Vion abo
Sunod ko pang tinignan ang mga pictures, ngunit gano’n na lang ang pagtataka ko nang makitang muli ang sarili ko sa account ni Vion. Parati ba kaming magkasama? Tinignan ko ang date ng picture at napansing kailan lang ito, halos buwan lang ang nakalipas. Sunod-sunod kong tinignan hanggang sa mamataan ko ang pamilyar na condo sa highlights niya sa story. “Bakit panay ako?” nagtatakang tanong ko sa sarili. “Sa pad ko ata ito, ah?” takang-taka ko pang sabi sa sarili. “Bakit ko naman siya paglulutuan? Baka best friends talaga kami? Hindi man lang ba nagseselos ang asawa nito sa ’kin?” Inis na inis akong naupo at saka tumingin muli. “Ako na naman? Crush ba ’ko nito?” Sa sobrang frustration ay pinatay ko ang laptop at niyakap na lamang ang unan. ‘Bakit naman ako apektado? Ano naman kung nasa highlights niya ako?’ Makalipas ang Ilang Linggo Makalipas ang ilang linggo, naisipan kong bumalik sa condominium ko dahil naiinis lang ako sa pakikitungo sa akin ni Mom. Ang laki-laki ng galit ni
Few Days After Nandito ngayon ang doctor ni Viera upang i-update kami sa lagay niya. Mahigit limang araw na hindi niya kailangan ng dugo, at bumalik na ang kanyang sigla at lakas. Natutuwa kami dahil ilang araw na rin na hindi dinugo ang ilong niya, at hindi na rin bumaba pa ang kanyang hemoglobin level. “Ang balita ko lang naman ay maaari na siyang lumabas,” aniya ng doctor. “Ngunit bibigyan ko kayo ng mga kakailanganin niya sakaling mahilo siya o duguin ang ilong. Hindi naman gano’n kabilis bumaba ang dugo ng isang tao, pero dahil sa kondisyon niya, nababawasan ito dahil sa sobra-sobrang white blood cells na napo-produce niya.” Nakinig kaming mabuti sa kanya. “Maaari niyo nang tawagan si Doctor L, dahil siya na ang bahala kay Viera,” dagdag pa niya. Napalunok ako at tumango na lang. “Hindi pa rin magbabago ang mga suhestiyon kong kainin niya ang mga berdeng gulay, at mga pagkaing rich in iron. Sa gatas, mag-ingat tayo dahil maaaring makaapekto sa kanya ang ibang klase ng gatas. A