It was a very cold night. Magdadalawang linggo pa lang ng pasukan ay may mga asignatura nang ibinigay sa amin upang e-research daw namin. Pagkatapus kong gawin lahat ng gawaing bahay ay nagdesisyon akong umalis at nagpasama ako sa kapatid kong babae para pumunta sa internet cafe, which is very far sa bahay namin.
Kakailanganin pa naming dumaan ng sapa para makarating doon. Nasanay na rin kasi kami na ganito ang paraan para makapunta kamin doon. Kailangan naman kasi naming gawin 'to para may assignment ako o 'yung kapatid ko kaumagahan.
Nagmamadali na kaming naglalakad ngayon papunta sa destinasyon namin dahil baka maabutan kami ng gabi. Mahirap na't wala kaming malaking ilaw upang makita namin ang daan. Tanging ilaw lang ng cellphone kong myphone, kulay yellow. Nabili ko 'to dahil sa perang natanggap ko sa scholarship ko.
"Yes! Nandito na tayo," wika ng kapatid ko na sobrang hingal.
"Oo nga. Sige pasok na tayo at baka wala ng bakanteng unit."
Pagpasok namin ay sobrang daming tao at halos mga bata. Siguro, nasa mga labing-lima katao ang nasa loob ng internet cafe, tanya ko. Walo ang nakaupo at anim naman ang nakatayo, at kabilang ako sa nakatayo. Siguro'y naghihintay din sila na may matapus.
"Nako ate, parang matatagalan tayo rito," malungkot na sabi ng kapatid ko.
"Okay lang. Punta ka muna sa bahay ng kaibigan mo. Maghihintay na lang muna ako dito," saad ko.
Tumango lang siya at patakbong umalis. Letecia Padilla ang pangalan ng kapatid ko. Sampong taong gulang. Babae siya, malamang. Apat na taon lang ang agwat namin sa isa't-isa. Bumalik ako sa loob para mag-abang ng may matatapus, baka may umeksena at agawan ako ng puwesto.
Oh my gosh! Nandito pala ang crush ko. Akala ko kung sino 'tong lalaki na naka-topless. Urgghhh!! Sheyt, ang hot niya talaga. Skinny siya pero hot siyang tingnan. Hindi naman payat tingnan. Makapal ang buhok at pinoy niyang balat. Maitim niyang mga mata at mapula niyang labi. At tiyaka pawisan siya ngayon. Nakatulala ako sa katawan niya ngayon, sa may chest niya.
Bigla akong napatalon nang malakas, hindi yung katawan ko pero yung puso ko. Dahil bigla siyang lumingon sa likod niya at tumingin siya ng diretso sa akin. Hindi ako makagalaw, hindi ako makapagsalita, at hindi ako makatingin ng diretso sa mata niya. Nakangiti pa ang putcha. Dagdag points sa kagwapohan niya.
"Uy, Bret. Nandiyan ka pala," nahihiya niyang sabi sabay kuha ng damit niya sa ibabaw ng monitor at sinuot niya ito ng mabilis.
At ako naman ay inayos ang aking sarili para hindi naman mabastos ang aking pagkababae. Hindi dahil crush ko siya, puwede niya na rin akong chansingin. Pabebe kaya ako. Pero wag niya akong lambingin baka bumigay ang bandila. Joke lang.
"Ahh, oo. May assignment kasi kami." Sagot ko sabay ayos ng buhok ko sa may taenga.
"Sige, ikaw na dito. Sayo na lang din 'tong time ko." Malambing niyang boses.
"T-talaga ba? Nako, tapusin mo na lang 'yung time mo. Nakakahiya naman sayo." Nahihiya kong boses.
"Sige na. Wag ka nang mahiya. Sayo na'to." Pagpipimilit niya.
"Oh sige. Salamat hah!"
Umalis siya sa kinauupuan niya at tumayo. Ngumiti lang siya sa akin at dahan-dahan akong umupo sa upuan. Nginitian ko rin siya at humarap na ako sa monitor para makapag-umpisa na. Kinuha ko muna ang notebook sa loob ng pula kong bag na dala-dala ko. Pasimple kong nilingon ng kaunti si Tyrone. Ngunit hindi ko na siya makita. Siguro lumabas na siya.
Nag-concentrate na lang muna ako sa gagawin ko at baka nga magabihan pa kami pag-inisip ko pa si Tyrone. Hanggang sa natapus ako sa ginagawa ko. Nang ipapasok ko na sana ang notebook ko sa loob ng bag ko ay may biglang lumapit sa akin at itinaas ko ang aking ulo para masilayan ko kung sino.
Si Lore pala. Kapatid ni Tyrone. Hindi kagwapohan si Lore, pero cute siya. Malaki ang braso, malaki ang katawan, at pawisin siya. Pareho sila ng kulay ng mata at matangos din ang ilong. Pero hindi ko like ang mga katulad niya. Bastos kasi si Lore, kasi kahit nasa room kami ay nagpapakita siya ng ari niya sa mga kaklase kong bakla. Oo, nakikita ko rin yung ari niya dahil minsan napapalingun din kasi ako kung anong ginagawa nila sa may bandang likuran ng classroom namin.
Nagulat ako at nakaramdam din ng takot sa oras na 'to dahil sa pagkakaalam ko rito sila nakatira, sa village na ito at siga siya rito. Nginitian ko lang siya at pinagpatuloy ang aking ginagawa.
"Bret," tawag niya na nagbigay sa akin atensyon upang lingunin siya ulit.
"Bakit?" Mahina kong tanong.
"Ahmmm... gabi na at madilim na sa labas. Baka gusto mo ihatid na kita." Wika niya.
Nanginig bigla ang aking tuhod at dumaloy ito patungo sa dibdib ko na nagresulta ng pagdabog ng puso ko. Napatanong ako sa aking isipan, kung bakit kaya niya ito ginagawa. Unang pumasok sa isip ko ay, baka may masama siyang plano sa akin. Baka galawin niya ako. At ano-ano na ang negatibong bagay ang pumapasok sa isipan ko.
"Ahhh, nako! Wag na siguro. Kasama ko naman kapatid ko eh. Tiyaka may flashlight naman kami."
Matapang kong sagot para naman hindi niya mahalata na natatakot na ako. Maliban sa natatakot ako sa puwede niyang gawin, eh, takot din ako sa dilim. Tiyaka, may sabi-sabing may aswang daw sa may taniman ng punong mangga sa unahan. Syempre, natatakot ako. Lalo na't matatakotin din yung kapatid ko.
"Sige na. Baka mapano pa kayo sa daan. May aswang daw kasi run sa may malaking punong mangga." Pananakot niyang boses.
Putcha naman eh! Sinabi niya pa talaga ang tungkol dun. Ano na gagawin ko? Parang ayaw ko na tuloy umuwi ng bahay dahil dito. Wala naman din kasing puwedeng sumundo sa amin galing bahay. Wala si mama at papa dahil nagtatrabaho sila sa manila. At nandito kami sa probinsya.
Ngayon, nag-iisip ako kung ano ang gagawin ko. Papayag ba ako o ano. Hindi ko naman kasi kayang umuwi kasama ang kapatid ko. Baka kasi meron talagang aswang doon. Papayag na lang ako.
"O-okay, s-sige. Magla-log out lang ako sandali." At tumalikod ako sa kanya.
Hindi pa rin siya umaalis sa tabi ko. Hinihintay niya talaga ako. Para bang nakaplano na ang gagawin niyang paghatid sa akin. Pagkatapus kong maglog out ay tumayo na ako para lumabas na ng internet cafe.
"Tara?" Pag-aaya niya.
"Tawagin ko lang kapatid ko." Pagpapaalam ko sa kanya.
"Wag mo munang tawagin kapatid mo. Wait ka lang muna dito, may pupuntahan muna ako sandali. Babalik agad ako." Wika niya.
Tumango lang ako at hindi ko alam kung bakit ko siya sinunod na maghintay muna dito sa labas ng shop. Nainip agad ako sa kahihintay sa kanya dahil sobrang daming lamok dito. Ang sakit kung makakagat. Daig pa si Vladimir kung kumagat. At ilang sandali pa ay, bumalik na siya.
"Pasenya ka na hah, kung napag-antay kita." Wika niya at ngayo'y pawis na pawis na siya.
"Okay lang." Sagot ko.
Tapus, lumapit siya bigla sa gilid ko at may ibinulong siya. "Bago kita ihatid. Puwede bang anohin muna kita?" Wika niya.
Sobrang nagulat at natakot ako sa sinabi niya. Hindi ako makagalaw dahil sa panginginig, as in literal akong na estatwa dahil sa sinabi niya. Ngunit sa kabila ng nararamdaman ko ngayon ay nagpatuloy pa rin siya sa pangungumbinsi sa akin.
"Sige na Bret. Isa lang. Pramis hindi na kita guguluhin pagkatapus nito at ihahatid pa kita, kayong dalawa ng kapatid mo."
"A-ayaw ko Lore! Wag naman ganito oh. Pauwiin mo na kami. Maawa ka sa akin, please." pagmamakaawa ko sa kanya at inulit-ulit ko lahat ng sinabi ko. Ngunit, hindi pa rin siya tumgil sa pangungulit. Naisipan kong manglaban pero pagnakatakas man ako ngayon, maabotan niya pa rin ako.
"Kung nag-iisip kang tumakas, pwes, hindi ka makakatakas dito sa teretoryo ko. Maraming nakaabang sa kanto at sa bawat sulok ng mga kalye dito." Pananakot niya at nag-uumpisa nang dumadapo ang kaniyang kamay sa may bandang puwetan ko.
Dahil dito, agad ko namang kinuha ang kamay niya at padabog ko itong inalis. Pagkatapus, sinampal ko siya at sinuntok-suntok. Pero bawat ataki ko ay pawang nagsilbeng kilite lang sa kanya. Ngumiti siya na parang gutom na demonyo. Uhaw sa laman.
"Baka gusto mong hindi na makauwi? At pati kapatid mo... isali ko rin?" Galit pero malambing niyang sabi.
Nang marinig ko ang salitang kapatid ay, nawala lahat ng pag-aayaw ko kanina. Parang naglaho lahat ng paki ko sa sarili ko at ialay na lang ang katawan ko sa hayop, at demonyong nilalang sa harap ko.
"Gusto mo ba yung mangyari? Bilis, Sumagot ka!" Inip nitong sabi.
At inulit niya ulit ang pagdapo ng right hand niya sa puwetan ko at inamoy-amoy niya ang aking buhok sa may taenga ko. Nang nahalata niyang hindi na ako pumapalag ay mas naging agresibo na ang kaniyang paggalaw ng kamay.
Bawat pisil niya ay katumbas ng pagpatak ng aking luha. Hindi ko inaasahan ang pangyayaring ito. Kinuha niya ang aking dalawang kamay at hinila niya ako papunta sa likuran ng internet shop. May bodega rito at may kama. Dito naka-stack ang mga sirang gamit ng computers at dito rin natutulog ang taga bantay ng shop. Sa ngayon ay walang tao dito at kami lang dalawa.
Pinaupo niya ako sa kama at nakatayo siya sa harap ko. Hindi ko maaninag ng sobrang linaw kung ano ang expression ng mukha niya, pero nakikita ko ang bawat pagglaw ng kaniyang kamay. Unti-unti niyang binababa ang kaniyang short at ngayo'y nasa bandang tuhod na niya.
Itinaas niya ang kaniyang damit at kitang-kita ang maumbok niyang ari sa loob ng puti niyang brief. Hindi ko alam kung bakit nag-iinit ang aking pakiramdam. Siguro'y nadadala na ako sa temptasyong dulo't ng nakikita ko ngayon. Kinagat ni Lore ang ibaba ng damit niya para manatiling nakalantad ang kaniyang nakaumbok na pagkakalalaki at kinuha niya ang aking right hand. Alam ko kung ano ang gagawin niya. Gustohin ko mang pigilan ang aking kamay, ngunit malakas siya at nagtagumpay siya sa nais niya.
Nakadikit na ang aking kamay sa brief niya at ngayo'y nararamdaman ko ang init at laki ng pagkalalaki niya. Nagpupumiglas ang kaniyang ari, nais na niya itong kumawala sa kulungan. Hindi nagtagal ay pinakawalan na niya ang kaniyang alaga at paglabas nito'y sobrang nakakamangha dahil sa laki at haba nito. Parang hindi ari ng isang labing walong taong gulang na binata.
Sobrang tirik na tirik ito at handa nang sumalang sa gira. Ngayon ay ibinalik ni Lore ang kamay ko sa ari niya. Pilit niya pinapahawak sa akin, ngunit ayaw ko. Pero ipinahawak niya pa rin sa akin at siya mismo ang nagsilbing guide sa bawat pagtaas baba ng kamay ko. Dakmang-dakma ko ang laki at maugat niyang ari. Bawat taas baba ng kamay ko ay nag-iinit ang alaga niya at unti-unti pa 'ring lumalaki.
"Diba, sabi ko sayo masarap ang gagawin natin!"
"Sige pa. Ang sarap ng kamay mo Bret."
"Ganyan nga. Galingan mo pa!"
"Ahhh... ahhh... ahhh!" Nagpakawala siya ng mahihinang ungol.
At hawak-hawak niya pa rin ang kamay ko. Ilang segundo pa ay binitawan na niya ang kamay ko at pinabayaan na lang niya akong gawin ang gusto niya. Napansin ko na lang na, parang nagkaroon ng buhay ang sarili kong kamay. Kusa na lang itong tumatrabaho. Nasanay na sa kanina pang pagtaas baba ng ari niya.
"Magaling ka palang magjakol, Bret!" Papuri niya.
"Sige pa, Bret! Bilisan mo pa!"
"Ganyan nga!"
"Chupain mo ko Bret!" Sambit niya.
Nang sinabi niya yun ay hindi ako gumalaw. Nagpanggap akong wala akong narinig. Pero hindi siya nagpadala sa pagbingi-bingihan ko. Subalit hinawakan niya ang aking ulo gamit ang dalawa niyang kamay at itinutok niya sa galit na galit niyang ari. Tinigasan ko ang aking leeg upang hindi niya maidikit sa ari niya ang labi ko.
"Hindi tayo matatapus dito kung hindi ka susunod sa gusto ko Bret!" Naiinis niyang sabi.
Kaya nilambotan ko na lang ang aking leeg, sa kagustuhang matapus na itong kababoyan niyang ginagawa. Ibinuka ko ang aking bunganga sabay ang biglaang pagpasok ng malaki't nang-iinit na alaga niya. Nabilaukan ako sa ginawa niya, pasok na pasok hanggang sa may leegan ko ang haba ng naipasok niya. Hindi ako makahinga sa ginawa niyang pagtatagal sa loob ng bunganga ko.
Kaya itinulak ko siya papalayo para makahinga ako dahil muntikan na akong maubusan ng hangin sa ginawa niya. Umubo ako ng tatlong beses.
Hindi niya pinatagal at ibinalik niya agad ang pagpasok ng ari niya sa bibig ko. Kinantot niya ang bibig ko na para bang puke. Hinay-hinay pa sa umpisa pero habang tumatagal ay bumibilis na ito. Habang hawak-hawak niya ang ulo ko. Kusa siyang bumabayo sa bibig ko at bawat pagbilis nang pagkantot niya ay ramdam ko ang bawat paglaki pa nito. At may nalalasahan akong maparat na matamis. Hindi ko ma-desrcibe ang tamang lasa nito. Ang baho ng bolbol niya dahil sa naghalong pawis at natural na baho ng ari niya siguro.
Tatlong putok ang pinakawalan niya at halos napuno ang bibig ko ng tamod niya. Gustohin ko mang iluwa ang tamod niya ay hindi ko magawa, sapagkat nakaharang pa rin ang kaniyang ari at kinakantot niya pa rin ito ng hinay-hinay, at nailulunok ko ang ibang masagana niyang tamod.
After what happened that night. I promised myself not to trust boys anymore. Binaon ko na lahat sa limot ang bangongot ng gabing iyon. I cursed that person who made me, treated me like a pig. Sobrang baboy nang ginawa niya sa akin.Ngayon, nakikita ko pa rin siya kahit papaano. Dahil nasa ibang village lang siya. At tuwing may pupuntahan kami galing village at luluwas kami ng city ay minsan nagkakasalubong ang landas namin. Hindi ko siya pinapansin, eh, happy niya kung pansinin ko siya. Ano yun? Happy blowjob?It took years for me to get over. And now, I'm taking my college life. Today is June 10. First day ng enrollment. Kakagising ko lang at medyo inaantok pa ako. Pero kailangan kong makapunta nang mas maaga sa school. Baka kasi sobrang haba na ng linya pagdumating ako ng mga 9 am."Sige na Bretta. Maligo ka na. Luto na ang pagkain, para sabay na tayong lahat kumain." Pasigaw na sabi ni mama.Nakauwi na nga pala si Mama pero si papa nagpaiwan sa Manila para siya na lang daw magtatrab
Nandito na ako ngayon sa loob ng school campus. Nagmamadali ako sa paglalakad dahil malapit na akong ma-late sa first subject ko. Nahirapan kasi akong makasakay sa amin dahil walang gustong maghatid sa akin sa school. Dahil sobrang layo at ang baba lang ng pamasahe."Hoy! Bakit ngayon ka lang?" Tanong ni Carmela sabay sapak ng malakas."Aray hah! Ang sakit nun!" Habang hinihimas ko ang aking braso.‘Yan si Carmela, ang may pagka-chubby, black long hair, maitim ang mata, pouty lips, at hindi gaanong matangkad. Siya ang katabi ko ng upuan. Sobrang daldal ng babaeng 'to. Pero hindi nga lang malakas, kaya hindi kami nahuhuling nag-uusap habang meron sa harapan namin ang teacher."Eh, bakit ka nga kasi na late?" She insisted. Gusto niya talaga malaman kung bakit.
"Ma, alis na po ako." Pagpapaalam ko kay mama sabay halik sa pisngi niya."Oh, mag-ingat ka, hah! Wag magpapagabi sa pag-uwi." Bilin ni mama.At umalis na agad ako ng bahay, at baka maubusan ako ng sasakyan palabas ng barangay namin. Mahirap pa naman makahanap ng sasakyan dito sa amin. Nagmamadali akong naglalakad papasok sa campus ng makarating ako. Mabuti na lang at may nasakyan pa ako papunta rito. Kinuha ko muna yung phone ko sa bag."Arayye!"Ang sakit ng dibdib ko. Sino ba kasi 'tong tanga na lalaking hindi rin tumitingin sa dinadaanan niya! Napapikit ako dahil sa sakit na nararamdaman. At ngayo'y unti-unti na ring humuhupa. Pagbukas ko ng aking mga mata ay sobra akong na surprise.
Sobrang aga kong gumising kahit ayaw ng katawan ko. Eh, kailangan, kasi nga may pasok ako ngayon. Strict kasi ang teacher namin sa P.E. Kaya ito ako ngayon, parang hinahabol ng oras."Ma! Alis na ako!" Pagpapaalam ko sabay kiss kay mama sa pisngi."Umuwi ng maaga, hah. Wag na pumunta kung saan-saan. Diretso agad sa bahay pag-uwi." Saad ni mama."Opo."Pagdating ko ng school ay agad akong tumungo sa gymnasium para kitain ang iba ko pang classmate na nandoon na at naghihintay na lang na dumating ang prof. namin."Sana all naka green ang jogging pants." Pangungutya ng mga kaklase ko.Kasi nga diba, P.E namin ngayon. Kahapon kasi bago kami umuwi. Ina-nounce ng teacher namin na magsuot ng green jogging pants and white t-shirt. Kung sino man ang hindi sumunod sa required na P.E uniform ay minus two points and one-point kung late. So, bago ako dumiretso ng bahay ay bumili muna ako ng P.E attire ko, para ngayong araw. Kaya confident akong pumasok ngayong umaga. It's seventeen minutes late na a
Pag-uwi ko ng bahay. Hindi ako mapakali dahil sa nangyari. Kahapon, nanaginip lang ako tungkol sa kanya. Ngayon, abot kamay ko na siya kanina. Sumigaw ako sa loob ng kwarto ko dahil sa kilig. Putek! Ang gwapo niya talaga. Rawr. Pag ako trinigger niya. Papatulan ko talaga siya. Kaya wag lang siya magkakamaling hamunin ako. Lalabanan ko talaga siya.“Puntahan mo nga ang ate mo sa kwarto niya. 'Bat sumigaw 'yun bigla.” Utos ni mama sa kapatid ko.“Opo, ma.” Sagot naman ng kapatid ko. Habang hindi ako mapakali dahil sa kilig na nararamdaman ay may biglang kumatok sa pintoan."Ate?""Oh, bakit?" Sagot ko agad. Nagulat ako kaya napahinto ako sa ginagawa kong pag-gulong sa kama."'Bat ka raw sumigaw tanong ni mama!""Ahhh, wala. May ipis lang kasi rito sa kwarto ko. Pero okay na," pagdadahilan ko.Narinig pala nila mama ang sigaw ko mula rito sa kwarto hanggang sa ibaba. Sobrang lakas siguro ng sigaw ko, kasing lakas ng kagwapohan niya. Makakasakay pa kaya ako sa kotse niya? Mag
Fil Am's P.O.V.Habang nasa canteen kami.Oo, may kasama ako. Si Calvin. Kaibigan ko na siya simula nung dumating kami dito sa Pilipinas. Tumira kami ng nanay ko sa Digos City, Davao del Sur, Mindanao. Hindi ko alam kung anong exact name location namin at hindi ko rin alam kung anong name ng lugar namin ngayon. Basta ang alam ko na sa Digos kami ngayon nakatira. Hinihintay ko ngayon si Calvin na makabalik dito sa table namin.Nag-order kasi siya ng pagkain namin. Hindi ko alam kung bakit sobrang tagal niya. Nilingun ko kung saan siya ngayon nakatayo. Kaya pala ang tagal niya dahil may kausap siyang babae. Wait...Parang nakita ko na ang babaeng 'yun, ah.“Ohhh”What a small campus para hanggang dito makikita ko siya. That girl was so funny. 'Haha'. I'm no doubt kung bakit natagalan si Calvin sa pakikipag-usap sa babaeng 'yun. She's so funny. I'll make myself busy na lang while I'm waiting him.I grabbed my phone and watched some videos of Kyo Quijano. He is a vlogger in the Philippine
Ngayon ay nakasakay na ako sa car ni Fil ‘Am, ay este, Cyrus pala. Ang bait naman pala talaga niya. Napaka gentleman niyang klase na lalaki. Swerte siguro ng babaeng mapapangasawa niya."So, tell me about you." Bigla niyang sabi."H-hah?" Nataranta ako sa bigla niyang tanong."Kuwentohan mo ako tungkol sayo." Paglilinaw niya."B-bakit?"Ay, hindi pala. Katangahang sagot kong sagot pala. Bakit ko yun sinabi? Tanga ko talaga. Syempre, dumidiskarte na ang lalaki. Tssskk..."Ang ibig kong sabihin. Oo, oo naman." Pagbawi sa katangahan ko. Then he smiles at nag-umpisa na akong magkwento tungkol sa buhay ko."Okay. Ahmmm... dalawa kaming magkakapatid at puro kami babae. Ako ang panganay. Hindi kami mayaman at hindi rin kami mahirap. Average lang. My mother is a housewife at papa ko naman ay isang master two sa isang fishing boat, sa Gensan." Lunok ng laway."Ikaw naman Cyrus!"Lumingon siya sa akin at bumalik agad sa pagmamaniho. "Ahmmm... I am the only one, son. My father is a romanian and
Ang saya ko ngayon dahil nakauwi na si papa. Pero nakakapagtaka lang. Bakit biglaan ata ang pag-uwi ni papa. Ang alam ko kasi, tuwing December lang sila umuuwi. Pero ang mahalag nandito na si papa. Makakasama na namin siya ulit. Kaya binilisan ko na ang pagpapalit ng damit upang matulungan ko pa si mama na e-prepare yung paboritong ulam ni papa na chorizong pancit."Bret, tawagan mo nga ang kapatid mo. Bakit hindi pa siya nakakauwi hanggang ngayon. Baka dumating na yung papa mo at wala pa siya. Baka magalit 'yun." Utos ni mama habang inaayos ko ang lamesa."Sige na." Dugtong pa niya.Kaya hindi ko na lang tinapus ang ginagawa ko at bumalik ako sa kwarto para kunin ang cellphone ko. Saan ba kasi yung kapatid ko at hindi pa siya nakakauwi.*DialingOut of coverage area raw. Hah? Bat di ko siya makontak. Ang pumasok agad sa isip ko ay kung baka napahamak na yung kapatid ko. Kalat pa naman ang balitang may ng re-rape sa kabaling barangay. Baka na pano na 'yun. Kailangan kong sa
Sumunod ako sa abroad kung saan nakatira si Tito Carlos. Dahil nga sa nangyari sa amin ni Cyrus. Kailangan kong mag move on. Kahit mahirap, kailangan kong maging matatag. Nagbabasakali rin ako na sa pagpunta ko sa ibang bansa kung saan mas malayo sa lugar na parati kong maiisip ang mga memories naming magkasama ay mas madali ko siyang makakalimutan. At para madala ko rin ang aking pamilya pag naging successful ako sa pagtatrabaho dito.Mag o-one-year na ako dito sa Canada. Hindi ko na gaano naiisip si Cyrus. Nung sinabi niyang, sana hindi mawala ang communication namin. Binura ko lahat ng puwede magconnect sa amin. I chose not to hear anything from him. Para sa ikakabuti ng lahat.I've been dat
A day before the Party sa bahay nila Cyrus. Noong una niya akong dinala sa bahay nila para ipakilala sa parents niya."Tita? Sigurado po ba kayo sa desisyon niyo?" Tanong ni Calvin."Oo. I know na magiging mahirap para sa anak ko. Pero ito ang makakabuti kung hindi natin susuwayin ang kagustuhan ng husband ko. He done too much for us."A month before nagkakilala si Bretta at si Cyrus."Hon.""Ano yun hon?""I have something to tell you very important."Lumapit ang mommy ni Cyrus sa husband niya kung saan nakaupo sa kama nila.
"I'm so sorry ma. Ang sakit-sakit lang kasi talaga.," habang umiiyak ako. Naramdaman kong nababasa na ang left shoulder ko. Umiiyak rin ba si mama? Mas sumikip tuloy ang dibdib ko. I grabbed her back shirt hugging her so tightly."Ate," biglang dumating si Letecia.Lumingon ako para tingnan siya. Kitang-kita ko rin sa mukha niya ang lungkot, nakikiramdam dahil kapatid niya ako."Bakit anak?" Tanong ni mama."May gustong kumausap kay ate. Si Kuya Cyrus po. Nandito na po siya. Naghihintay sa baba." Sagot naman niya habang nakatayo lang sa gilid ng pinto.Tumingin ako sa mga mata ni mama. Umiiyak rin nga siya. Hinihintay ko ang magiging response niya sa sinabi ni Letecia. Kung baba b
"I'm so sorry about this Bret. I can't do anything para salbahin ang relasyon niyo ni Cyrus. Wala akong magagawa kundi sundin rin ang gusto ni Tita. I owe her a lot, even my life. Utang ko sa kaniya lahat-lahat ng meron ako ngayon. Nung namatay si mama. Si Tita na ang bumuhay sa akin simula nung napangasawa ni Tita yung amo namin ni Cyrus. We have nothing without Tito. Dahil sa kaniya nagkaroon kami ng chance upang mamuhay bilang isang marangal na lalaki at tao. Kaya ang matutulong ko lang sa inyo ngayon ay ang paghiwalayin kayong dalawa. Pag nag-usap na kayo ni Cyrus. Siya na mismo ang sasagot at magsasabi sayo lahat-lahat ng mga bagay, at katanongan diyan sa isip mo. I am really sorry talaga Bret. Goodbye Bret."At umalis na siya.Wala akong maisagot sa sinabi ni Calvin. Ang tanging nagawa ko lang ay ang umiyak ng umiyak. I am not prepared. Bigla-bigla na lang kasi itong nangyari. Hindi ko 'to nakit
"Timothy! Wake up!""What is happening to him?""He's just dreaming," a voice coming from nowhere. I tried to find those voices. Until I felt something hurtful sa mukha ko. At unti-unti kong dinilat ang aking mga mata, sabay hawak sa pisngi ko."Ouch, that hurts!""What happened to you? You're dreaming like being possessed by something," as mommy describe me nung naniginip ako."It was nothing. I'm just tired." I answered.
Makita ko si Calvin papasok sa loob ng Jollibee. What is he doing here? Bakit pinapasok siya ng guard, eh hinarang nila ako kanina. So, I check my watch and found out na it's eight a.m. na pala. Kaya bumaba muna ako ng car at bumalik sa loob to order some foods to eat. Since nag coffee lang naman ako kanina.Diretso lang akong pumasok sa loob without giving some looks sa guard. Hindi naman niya ako pinigilan. Open na nga sila dahil may mga employee na silang nakapwesto na. Pero pinagtataka ko, bakit wala dito sa loob si Calvin. I just saw him entering here kanina, hah. Pano yun nawala? Baka nasa comfort room. So, nag order na lang muna ako ng burger and fries with drink. Hihintayin ko na lang siya dito sa table na sentro lang sa comfort room. Makikita ko siya dito agad paglabas niya.
Bretta's P.O.V."Nagawa niyo na ba assignment natin sa Home Economics?""Good morning Bretta!""Sana wala si Madam ngayon noh!""Anong na rank mo sa ML pre?"At the moment, nandito ako ngayon sa loob ng laboratory namin. Kahit wala pa yung professor namin, pumasok na kami at kumuha ng plastic na upuan para rito na lang kami sa loob maghihintay sa kaniya. Para kung dumating siya, edi, at least we're comfortable and ready para makinig sa lecture niya for today."Pag lumagpas na ng fifteen minutes at wala pa rin si madam! Sinasabi ko sa inyo, lalabas na talaga ako. Wala pa nga akong kain dahil sobrang nagmamadali akong makarating dito sa school. Tapus hindi man lang
While waiting, I decided to sit na sana. But, biglang dumating yung crew na kausap ko kanina lang."Sir?"Kaya hindi ko na lang tinuloy ang pag-upo. I stand straight and fix my top clothe. And replied him."Yes?""Miss Reyes told me na... puntahan niyo na lang po siya sa loob ng office niya. She is waiting inside," sabi niya with matching good morning feels.I smiled as a substitute for saying thank you. Then I proceed to Alecia's office. I don't know... there's something bothering me habang naglalakad ako patungo sa office niya. My junior's head is reacting down there. Hindi ko alam what'
Maaga akong pumunta ng school dahil kailangan na namin umpisahan ang pagdecorate ng gym. Tomorrow na kasi ang event."Okay everyone, gather around!" Sigaw ni mayor."Nabili na namin lahat ng materialsna gagamitin natin ngayon. Please do cooperate and let's start?" Hudyat niya.Since, hindi naman ako marunong sa pagdedecorate pero masipag naman akong tumulong at sumunod ng instructions. Kaya may pakinabang naman ako kahit papaano."Bretta! Pakilagay ng glue rito sa cartoon at pagkatapus ay lagyan mo ng glitters." Utos ni mayor."Sige mayor. No problem."Inabot ata nang mga 30 minutes bago ko natapus ang pinagawa s