Tumikhim siya ng titigan siya ni Emelyn. Para kasing hinihigop siya ng mga mata nito. She has the most beautiful eyes he had ever seen. Yumuko naman ulit ito na parang biglang nahiya sa kanya.
"Mauna na ko mom, magkikita pa kami nila Elijah sa library ng school." paalam niya sa ina. Humalik siya sa pisngi nito bago bumaling kay Emelyn at ngitian ito.
"Nice meeting you Emmy, see you later." paalam niya din dito. Tumingala ito sa kanya at ngumiti.
"Ingat po kayo Senorito Damian" kiming tugon nito.
"Hija, call him kuya Damian" singit ng ina niya.
"Don't call me that dahil hindi naman kita kapatid!" Napalakas niyang sabi dito. Nagulat naman ito at tila nataranta. Umalis na lamang siya at tinalikuran ang mga ito.
Kuya? what the hell! ayoko siya'ng maging kapatid. Hindi kami bagay maging magkapatid, Mag asawa baka pwede pa. Napangiti siya sa naisip na kapilyuhan.
"Sir, excuse me po, eto na po yung files na pinahanap niyo sa'ken tungkol sa St.Therese Retreat house." His Secretary. She put the folder on my desk.
"Okay, Shiela Thank you."
Pinahanap niya kasi sa secretary niya ang tungkol sa Retreat house kung saan nandoon si Emelyn. Hindi niya alam kung paano ito napadpad roon mula sa lugar nila sa Pililia Rizal. Kaya siguro hindi ito nahanap ng private investigator nila dahil malayo ang lugar nito ngayon. Nasa dulong bahagi ng Batangas ang kanilang retreat house.
Nalaman niya rin mula sa files na isang paring espanyol ang nagtatag ng retreat house, Father Alvaro Simeon. Matanda na ito at hindi niya alam kung ito nga ba ang kumupkop kay Emelyn. There is only one thing to find out.
He needs to attend the Retreat activity!
Emelyn POV
Kakatapos lang nila Emelyn ihanda ang mga silid na gagamitin ng kanilang mga guest pati na rin ang recollection hall na pagdadausan ng mismong retreat activity kaya naman pagod na pagod siya. Dalawa lamang kasi ang cleaning staff nila dahil cost cutting sila kaya naman kahit siya ay naglilinis din talaga.
"Aba Emelyn bakit ikaw ang gumagawa niyan? nasaan sina Lita at Betty?" sita ni manang azon, ang kusinera nila. Nadatnan kasi siya nito na naglalampaso ng sahig.
"Sila ho ang pinaglilinis ko ng mga CR at iyong dulong kwarto sa itaas dahil balita ko e sasama daw sa retreat iyong mismong may-ari ng kumpanya."
"Aba ganoon ba? kailangan pala natin maghanda ng masarap na menu."
"Oho, hayaan n'yo po at bukas paguusapan po natin ang tungkol sa pagkain."
"O siya ang mabuti pa patulungin ko na dito sayo si Bernie tutal tapos na rin naman kami sa kusina. Sandali at tatawagin ko lang." tumango lamang siya kay manang azon at pinagpatuloy n ang paglilinis. Isang linggo na lang kasi at muli na namang magkakaroon ng program ang kanilang retreat house. Halos limang buwan din kasi silang nabakante.
Kinabukasan ay nagpatawag siya ng meeting para pagusapan ang magiging menu ng kanilang guest. Nagbigay siya ng listahan ng bibilhin kay manang azon at ganoon na rin ng perang gagamitin nito. Nagbayad kasi in full cash ang client nila kaya naman yung sobra ay inilagak niya sa home for the aged at sa Los niños para ito sa mga ulilang bata.
Naka handa na sila para sa darating na retreat activity ng E.D BPO company. Lahat ay naayos na niya at two days na lang ang hihintayin nila para sa activity.
"Mukhang malalim ang iniisip mo ah?"
"Ikaw pala Father" tumayo siya at inalalayan itong makaupo. Naroon sila ngayon sa Malawak na garden ng St.Therese, may munting man made na sapa roon sa pinaka gitna nito.
"Excited lang po ako sa magiging activity natin sa susunod na araw." ngumiti siya sa pari at isinandig ang ulo sa balikat nito.
"Mahusay ang ginawa mo hija kaya alam ko na magiging maayos din ang lahat. Iwan ko man itong St. Therese alam ko na nasa mabuting kamay ito." Napatingin siya sa pari at unti unting napaluha.
"Hindi pa kayo mawawala father, lakas n'yo pa kaya! Ang bilis mo pa nga maglakad eh" biro niya dito. Pinasigla niya pa ang tinig para di nito mahalata ang lungkot niya. Tumawa ito sa kanya at hinawakan ang kamay niya.
"Ang gusto ko kapag wala na ako, maging masaya ka. Hanapin mo kung ano o sino ang makakapag-pasaya sayo. Maikli lamang ang ilalagi natin sa mundo kaya piliin mo pa rin sana ang magpatawad at magmahal." ang mahabang turan ng butihing pari sa kanya. Hindi na niya napigil ang pagpatak ng luha at minabuti na lamang niyang tahimik na umiyak habang nakasandig sa balikat ni Father Alvaro. Alam niya kasi na darating ang sandali na iiwan na rin siya nito. Doon niya muling naisip si Damian. kamusta na kaya ito? Nasa Amerika pa rin kaya ito kasama si Nicole? Siguro ay masaya na ito ngayon at may sarili ng pamilya.
Sa isiping iyon ay kusang dumaloy ang alaala noong magkasama pa sila sa mansion, noong mga panahon na mabait pa ito sa kanya...
"Senyorito pinabibigay po ito ng mama ninyo, mag merienda daw po muna kayo." Binaba nia ang tray na may lamang sandwich at juice, nilapag niya iyon sa mesa at akmang tatalikod na ng mag salita si Damian."Do you have a boyfriend in school?" Narinig niya'ng tanong nito."ho? naku wala po akong boyfriend, wala pa po sa isip ko yan." "Good. ayoko rin na tatanggap ka ng manliligaw understand?""opo." nakatungo pa rin ito at nakatingin sa mga librong binabasa nito. ni hindi man lang siya tiningnan."aalis na po ako." paalam niya pa."stay here, samahan mo ko." this time nag angat na ito ng ulo at ngumiti sa kanya. Bigla naman siyang nakaramdam ng kaba ng masilayan ang ngiti ni Damian. parang bumilos bigla ang tibok ng puso niya.Kaya bago pa ito mag sungit ulit, umupo siya katapat na upuan nito at pinagmasdan ang gingagawa nito."Anong course ang kukunin mo sa kolehiyo?" he asked. "Business administration po sana" kimi'ng tugon niya."Alisin mo na ang 'po at 'opo hindi naman ganun kala
Nag kulong lang siya sa kwarto hangga’t alam niya na naroon pa rin ang mga bisita ng senyor. Nag focus na lang siya sa pag gawa ng mga assignments niya kahit na ba ang isip niya ay naroon kina Damian at Nicole. Di maitatanggi na bagay na bagay ang dalawa. They both looked good together, idagdag pa na pareho sila’ng galing sa marangyang angkan.Nakarinig ng mahinang katok si pinto si Emelyn kaya napilitan siya’ng bumangon mula sa pagkakadapa sa kama. Nang buksan niya ito ay bumungad sa kanya si Donya Adelaida at may dala itong mainit na gatas para sa kanya.“Dinalhan kita ng gatas hija para mas makatulong sa pag focus mo sa pag-aaral.” Makahulugang sabi nito. Ngumiti siya dito at agad nilakihan ang bukas ng pinto para makapasok ito sa loob. Nilapag nito sa side table ang baso ng gatas at umupo sa kanyang kama at pinagmasdan ang nag-kalat niya’ng libro at notebook.Nahihiyang inayos naman niya ito at inilagay sa isang corner ng kama at umupo sa tabi ng Donya.“Alam ko na nalulungkot ka
Nasa cafeteria siya noon ng kanilang school ng lumapit sa kanya ang isang student at tumabi sa kanya. Namumukhaan niya ito, sikat itong basketball player sa school nila. Gwapo ito at matangkad kaya maraming mga babae ang natutuwa at nanonood ng laro nito. Tumingin siya dito at tinanong ito kung may kailangan sa kanya.“Wala naman, gusto ko lang sana malaman ang pangalan mo? Ako nga pala si Marco Sebastian 4th year high school student.” Inilahad pa nito ang kamay sa kanya tanda ng pakikipag-kilala nito. Tinitigan niya ang mga kamay nito’ng nakalahad sa harap niya at dala ng kagandahang asal ay tinanggap niya iyon.“Emelyn Garcia ang pangalan ko.” Sagot niya sa binata. Pinisil pa nito ng bahagya ang kamay nya kaya hinila niya ito agad. Nailang din siya sa paraan ng pagtitig nito sa kanya kaya naman nagpasya siyang umalis na lang sa cafeteria kahit hindi pa siya tapos kumain.“Mauuna na ko sa’yo Marco, may klase pa kasi ako.” Mahinang paalam niya dito sabay tayo.“Can I take you home?” p
Naging isa sa matalik niyang kaibigan si Marco. Katunayan ito rin ang naging partner niya noon sa prom nila. Dahil ahead ito sa kanya ng isang taon, nauna rin ito mag graduate ng high school. Samantalang siya ay naiwan sa kanilang school. Simula rin noon ay dumalang na ang pagtawag ni Damian sa kanya pati na rin ang pag vi-video call nito. Nang minsan usisain niya ito ay medyo nagalit pa ito sa kanya. Kaya simula noon ay hindi na niya ito tinanong pa. Masaya na siya kapag sa loob ng isang buwan ay tatawag ito sa kanya ng dalawang beses o kung minsan ay hindi pa nga. Pero at least naaalala pa rin naman siya nito.Matuling lumipas ang mga araw at buwan at ganap na siya’ng naka graduate ng high school. Masaya siya dahil naging valedictorian siya ng klase nila. Kaya naman proud na proud sa kanya ang mag asawang Dela Cuesta. Magkakaroon din munting salo-salo sa mansion para sa graduation niya kahit na ba tinanggihan niya ito subalit talagang mapilit ang Senyora, kaya wala rin siya’ng nagaw
Nasa 3rd year college na siya ng may dumating isang malaking dagok sa buhay nila. Si Damian noon ay isang taon na rin tapos sa kolehiyo pero piniling wag umuwi ng pilipinas sa hindi malamang dahilan. Pero nung nagkaroon ng matinding karamdaman ang Senyor at tuluyan itong igupo noon at pumanaw. Maraming nagluksa sa pagkawala ng isa sa pinaka-mabait na haciendero na kanilang bayan. Maging siya at na shock at sobrang lungkot.Pilit niya’ng pinapatatag ang sarili alang-alang kay Mama adelaida. Napilitan din umuwi ng pilipinas si Damian dahil sa pagkawala ng ama. Sapul ng ito ay umalis patungong amerika ay dalawang beses lamang ito naka-uwi ng Hacienda para mag bakasyon. Ang unang beses pa roon ay hindi man lang sila nag kita dahil kasalukuyang siya noong nasa business convention para sa kanilang thesis sa Baguio city. Kaya kahit gustuhin niyang umuwi para makita ito ay di niya magawa.Ang ikalawang uwi naman nito ay noong nakaraang taon lamang pero ibang Damian na ang sumalubong sa kanya.
Sa buong panahon ng lamay ay hindi na sila nagka-usap ni Damian kahit hanggang sa mailibing ang senyor ay di man lang sila nagkaroon ng chance na makapag-usap. Tuwing tatangkain niya’ng lumapit dito ay sakto naman didikit dito si Nicole na akala mo ay mananakaw si Damian. Nakuntento na lang siya ng pasulyap sulyap sa binata kahit na ba gustong gusto na niya itong yakapin ng mahigpit dahil na miss niya ito.Nag focus na lang siya pag alalay sa kanyang Mama Adelaida, alam niyang nasasaktan pa rin ito sa pagkawala ng senyor. Ipinasya rin ng pamilya na patapusin na muna ang pasiyam ng senyor bago basahin ang last will and testament nito.Naroon siya ngayon sa malawak na garden ng mansion at kasalukuyang inaayos ang mga tanim niyang rosas. Bata pa lang ay mahilig na siya sa mga bulaklak particular na sa mga rosas. Abala siya sa pagtatanggal ng mga tuyong dahoon sa kanyang mga tanim kaya di niya namalayan ang paglapit ni Nicole sa kanya.“Andito ka lang pala, kanina pa kita hinahanap.” Agad
Napakabilis ng mga pangyayari simula ng basahin ang last will and testament ni Senyor Jaime hanggang ngayon hindi siya makapaniwala na iyon ang nilagay na kondisyon ng matanda bago mailipat kay Damian ang buong ari-arian ng mga Dela Cuesta. Sinubukan niya’ng tanungin si Mama Adelaida subalit maging siya ay walang ideya bakit ganoon ang naging kondisyon ng asawa nito. Bagaman sabi niya ay wala siya’ng tutol doon at sang-ayon siya sa naging pasya ng esposo niya.Pero iba ang naging dating noon kay Damian lalo na at may kasalukuyan itong kasintahan, si Nicole. Galit na galit ito sa kanya at hinusgahan siya na sinadya niya ang iyon na mangyari. Pero god knows! Wala siya’ng alam sa mga nangyari. Kung maaari nga lang ba niya sumbatan at itanong ito sa yumaong senyor ay ginawa na niya.Wala eh huli na ang lahat. Nakasaad na sa testamento ang mga dapat gawin at mangyari. Oo aaminin niya na ang kabilang bahagi ng puso niya ay nagdiwang sa nalaman pero ang kabila naman ay may pagaalinlangan at
Hinintay niya na bumaba si Damian sa kusina, nang dumating ito sa'ka niya hinain ang mga ininit niya na ulam. "Kain ka na." sabi niya ng maka-upo ito sa hapag.Pinaglagay niya ito ng pagkain sa pinggan at sinalinan ng tubig sa bason ito para talagang tunay na asawa. Nakita niya na nakatitig lamang ito sa mga ginagawa niya.“sige kain ka na, ako nag luto nan. Diba paborito mo yan kare-kare,”Sumubo naman ito ng pagkain at inumpisahang kumain, Magana itong kumain. Habang siya ay pinagmamasdan lamang ito.“Why don’t you join me?” ay anito sa kanya.“Busog na ko, kumain na kami kanina ni Mama Adelaida.”“How’s mama?”“Okay lang, kahit papano nalilibang siya sa mga halaman namin sa hardin. Ikaw kamusta ang araw mo?”“Tired.” Simpleng sagot nito. Hindi na ulit siya nag salita at hinintay na lamang na matapos itong kumain.Nauna ng umakyat si Damian sa silid nila, siya ay naiwan at niligpit ang pinagkainan nito. Matapos niyon ay umakyat n rin siya sa silid nila. Nag hilamos lamang siya sa ba
Isang malalim na buntong hininga ang pinakawalan ni Damain, he is currently in his office here in Makati, abala ang isip niya tungkol sa asawang si Emy at sa sinabi nito sa kanya noong nagdaang gabi. Sa totoo lang kahit siya ay napapaisip na rin kung bakit siya na lamang ang hindi matandaan nito, ang mga memories nila together simula noong una hanggang sa bago ito mawala one year ago. Yes, isang taon na rin ang lumipas simula ng mawala ito, at mahigit tatlong buwan na rin silang mag kasama simula ng matagpuan niya ito sa Buenavista.Hindi niya lubos na maintindihan kung bakit hindi pa rin siya matandaan ng lubusan ng asawa. Kahit ang mga doctor ay hindi rin sila mabigyan ng wastong sagot sa tanong nilang iyon. Palagi niyang sinasabi kay Emy na mag hintay lamang at babalik din sa dati ang lahat, pero pakiramdam niya ay malabo na iyon mangyari."Why the long face, bro?" it was Albert their CFO and his friend. Pinatawag niya ito dahil gusto niy
Habang binabasa ni Emy ang mga nakasulat sa diary niya ay di niya maiwasang kiligin at mainis sa sarili. Totoo nga pala ang sinasabi ng damuhong Damian na iyon! siya pala talaga ang patay na patay dito noong high school pa siya hanggang sa mag kolehiyo siya. Ang dami niyang ginawang pag papapansin at kapilyahan dito lalo na sa mga nililigawan nito noong araw.Hmp! kahit pala noon napaka lapitin na nito sa mga babae! inis niyang sabi sa sarili.Tuloy tuloy pa rin niyang binasa ang nilalaman ng kanyang diary, habang si Damian naman ay tumigil na rin sa pangungulit sa kanya na buksan ang pinto, marahil naisip nitong bigyan siya ng oras para matapos basahin ang nilalaman ng tala-arawan niya na iyon. Kaso habang palayo ng palayo ang mga pahina ay lalong nadagdagan ang kahihiyang nararamdaman niya sa isiping n
"Emy?? ikaw nga ba iyan hija?" ang naluluhang tanong ng matandang pari na ngayon ay nakaratay na lamang sa kanyang higaan. Bumuhos ang masaganang luha sa kanyang mga mata ng muling masilayan ang paring nag-alaga sa kanya at nagbigay ng panibagong pag-asa sa kanya noon.Lumapit siya sa kama nito at sinalubong ng yakap ang matanda. Para na itong ama sa kanya, ang mga payo at gabay nito noon ang nag silbing tanglaw niya para mag patuloy sa buhay, higit sa lahat binigyan siya nito ng bagong tahanan noong mga panahon hindi niya alam kung saan siya pupunta. Bigla ang pag daloy ng alaala sa kanya sanhi para matigilan siya ng bahagya. Napahawak siya sa sariling ulo, at parang tila kidlat na gumuhit sa kanyang isipan ang isang sakuna noon sa buhay niya.Nakita niya ang sarili na nakabitin sa isang bangin at tila may isang
Pag dating nila sa hospital sa Maynila ay agad siyang inasikaso ng doctor na kilala at malapit sa pamilya nila Damian, Si Doctor Estevan. isa itong sikat na nuerosurgeon sa bansa.Isinalang kaagad siya sa mga series of test at sinabihan na kailangan muna nila manatili sa hospital na iyon at hintayin ang resulta ng mga examination na ginawa sa kanya. Maraming agam agam ang pumapasok sa isipin ni Emy, pilit niyang inaalala ang nakaraan nila ni Damian ngunit kahit anong pilit niya ay wala talaga siyang makapa kahit na anong munting memories na kasama ito.Batid niyang nag sasabi ng totoo si Damian sa kanya at maging ang mga tao sa paligid niya, ngunit kung bakit ang isip niya ay wala man lang mahagilip kahit kaunti na alaala nito."Doc, bakit wala akong maalala tungkol sa asawa ko? bakit ang ibang mga tao sa paligid ko ay
Isang marahang tapik sa kanyang pisngi ang nag pagising kay Emy, si Damian iyon, buong pagmamahal itong nakatunghay sa kanya habang marahang hinahaplos ang kanyang pisngi.“We’re here, nakatulog ka sa biyahe.”Pupungas pungas siyang nag mulat ng mata at marahang iginala ang tingin sa labas ng sasakyan. Nakahinto sila ngayon sa labas ng isang malaki at mataas na gate na bakal. Sa ibabaw niyon ay naka ukit ang “Haciena Dela Cuesta”.Inalalayan siya ni Damian na makalabas ng sasakyan ng ganap na silang makapasok sa loob ng solar ng malawak na hacienda. Napakaganda ng bahay ng mga ito, pinag-halong Spanish and filipino style. Matayog ang tindig ng Mansion nila Damian, ang matingkad na kulay puti nitong pintura ay mas lalong nag bigay ng ambiance ng Spanish st
Nakabalik na sila ni Damian sa bahay nila, sinamantala nila na medyo humina ang ulan ng mag pasya sila na umalis na sa kweba at umuwi sa bahay nila. Sinalubong agad sila ng kaniyang ina at binigyan sila ng tig-isang tuwalya.Naligo na rin siya dahil basa na rin naman sila ng ulan habang pauwi. Matapos maligo at makapag bihis ay nadatnan niyang nag uusap sa sala ang kanyang ama at si Damian, mukhang masinsinan ang pag-uusap ng dalawa. Nakapag bihis na rin si Damian ng tuyong damit.Ewan ba niya pero simula ng isalaysay ni Damian sa kanya ang nangyari noon, may kung anong mga imahe na ang nabubuo sa kanyang isip. Mga mukha ng tao na pilit niyang inaalala kung sino at kung ano ang kaugnayan sa kanya. Ang nakakapagtaka lang ay bakit hindi niya makita sa balintanaw niya ang mukha ni Damian.Batid niyang may
Hindi na niya napigilan pa ang sarili niya ng mag tama ang mata nila ni Emy or Lenie, kaagad niya itong hinalikan ng may pananabik. Ang plano niya na dahan-dahanin ito ay hindi rin nangyari, masyadong makapangyarihan ang nararamdaman niyang pananabik para sa asawa.Muli niya itong siniil ng halik at ng hindi ito tumutol ay pinagapang niya ang mga kamay sa likuran nito, pinaloob niya ang kamay sa suot nitong maluwang t-shirt at dinama ang ibabaw ng dibdib nito. Kahit may suot pa itong panloob ay damang dama niya ang init na nagmumula dito. napakislot pa ito ng marahan niyang pisilin iyon, akala niya ay magagalit ito subalit matagal lamang siya nitong tinitigan na wari ay may nais sabihin.“Please tell me not to stop Emy, I’ve longed for this,” sumamo niya dito.Hindi ito sumagot sa kanya sa halip ay ito ang kusang humalik sa kanya. Bahagya siyang nagulat sa ikinilos nito subalit sa kaibutan ng puso niya
Inabala ni Lenie ang sarili sa iniinom niya na kape para lang di niya makita ang mga pasimpleng sulyap sa kanya ng binata habang nag sisibak ito ng kahoy. Bawat hampas nito ng palakol ay lumalabas ang mga masel nito sa braso. Nakasuot din ito ng white t-shirt at maong pants, lalo tuloy itong nag mukhang sexy model sa paningin niya. Hindi niya mapigilang mapalunok sa tuwing dadako ang tinging niya sa mukha nito na ngayon ay pawis na pawis na.Halos mabuga niya ang iniinom na kape ng bigla itong mag hubad ng t-shirt dahil basa na iyon ng pawis. Kahit malamig naman ang panahon dahil may paparating na bagyo pakiramdam niya pinagpapawisan rin siya, kaya naman tumayo na lamang siya at pumasok sa loob ng bahay dahil baka mag kasala pa ang kanyang mga mata.Lihim naman napangiti si Damian sa inakto ni Lenie, kahit na may amnesia ito ang gawi nito ay di pa rin nagbago. Madali pa rin itong mailang sa kanya kahit na ba ilang beses na rin nilang nakita
Kinabukasan nga ay naging bisita nila Lenie si Damian sa pahintulot na rin ni Mang Ramon, kasalukuyang nasa likuran ng bahay ang tatay ni Lenie at nag aayos ng kanilang lambat ng dumating si Damian.Kaagad naman siyang nakita ni Lenie mula sa kanilang bintana at mabilis na isinara iyon. Tinungo niya ang kusina kung saan naroon ang ina at sinabi dito na nasa labas lamang ng bahay nila iyong lalaking nag sasabi na asawa niya.Maya-maya lang ay nakarinig sila ng mahinang katok kaya no choice siya kundi ang buksan ang pinto. Alam niya na ito ang kumatok at naihanda na rin niya sana ang sarili para sungitan ito subalit tila na na batubalani naman siya sa ganda ng smile nito ngayon sa kanya.Ano ba Lenie! Nag smile lang para ka ng nawala sa sarili! Lihim na kastigo niya sa sarili, pinaseryoso niya ang mukha at salubo