What the freak . . .
"H-hi..." Shiyuri's smile is shallow.
Her face has always been chill, always been fierce. But now, horror and fear is evident in her eyes. Even the curve of her smile seems so fake. Isa siyang hinahangaang babae sa larangan ng pag-aartista pero sa sandaling ito, hindi niya kayang umakto at magpanggap. Indeed, even the most talented person has a weakness, usually it's their talent itself—their own happiness.
Dinig na dinig ko ang lakas ng tibok ng puso ko habang nakatingin sa kanilang dalawa. There is no escape for me now. Nakita na niya ako. Nakita na ako ni Third Montecarlo, hindi bilang isang Shiyuri kun'di bilang ako . . . bilang Sarina Cruz
I am completely clueless on what to react or, or what to do next. Kung aalis ba para maiwasan ang gulo, o mananatili na lang para hindi masyadong halatang ilag ako sa kanya. The latter is acceptable, but the former is easier to do. What's easier than running away, anyway? You don't
"Totoo, bakla?! Oh my God! Dapat talaga hindi ka na umuwi, naku!" As expected, Werdy got into explosion as I told him what just happened. "Paano na ngayon?"Huminga ako nang malalim at tinapik siya sa balikat. "Gusto ko ang nangyari, Werdy. Mabuting nakilala na niya ako nang sa gano'n ay hindi na ako magtatago. Although I'm not well-prepared, things went well. Tingnan mo ngayon, alam na niya ang existence ko kaya malaya na akong magpakita at magsalita. I'm now Sarina Cruz in his eyes."I can see sympathy on Werdy's reaction. "You deserve to be known, my bestfriend. You deserve the world.""Everybody deserves it." Ngumiti ako sa kanya. "Every living organism in this vast universe deserves the world. No one is an outcast. Sana matagal ko na iyong na-realize.""But it's not too late." Inakbayan ako ni Werdy. "I'm so proud of you, Sarina. Real talk 'to."Tumawa ako at mahina siyang hinampas. "Alam ko na 'yon, 'no. Proud din naman ako sa'yo, bestfriend.
The sweet aroma that filled the coffee shop enveloped my nose. I could not stop closing my eyes as it runs in my system and gave a sweet, satisfying feeling.Si Third na ang pumili ng upuan para sa aming dalawa. Sumunod na lang ako sa kanya at umupo nang ipaghila niya ako ng silya. He ordered two cups of cappuccino for both of us.Hindi masyadong matagal mula nang kinausap ko siya ay agad na rin siyang dumating. He's the one who suggested this place which is actually my favorite café.After the call earlier, Shiyuri asked me if I like her boyfriend. Little did she know that I already have been fallen in love to him for a matter of years. Nagkibit-balikat lamang ako at patay-malisyang inabot sa kanya ang cell phone niya. She didn't ask further questions after that because I entered the house immediately.Hindi niya dapat malaman. At hindi ko obligasyong ipaalam. Besides, wala akong balak agawin ang hindi akin. Tama nang nakasama ko si Third noon sa
Alas-otso na ng gabi nang dumating ako sa bahay. I wandered around while thinking how can I get away from all these shits. And now I'm home, I realized I cannot really runaway. I stand and I deal.Binuhay ko ang ilaw sa sala. Umupo ako sa mahabang sofa at hinayaang kagatin ako ng mga lamok. I want to feel numb once again."Pakalat-kalat ang mga lamok na may dalang dengue. Alam kong alam mo 'yon, pero walang silbi ang katalinuhan ng utak kung walang katalinuhan sa gawa."Nag-angat ako ng tingin at nakita ang kapatid kong nakasandal sa pader, nakahalukipkip at nakatingin sa akin."Shiyuri—""Don't," Shiyuri stopped me. "Nagalit ako sa ginawa mo. Nagkasala ka sa akin kaya ako nagsinungaling tungkol sa ginawa mong pagpapanggap. You betrayed me, I blamed you. Patas na tayo." Hindi pa ako sumasagot pero tumalikod na siya. Akmang aakyat na ako sa kuwarto nang muli siyang nagsalita. "May pagkain sa lamesa." At tuluyan na siyang umalis.Kumibot
This is an another part of the chapter of my life where I chose to runaway all over again. I chose to avoid him. I chose to escape. At this moment, that's how I wrote my destiny.For the first time in my life I let other people see my tears. Not that I want to, I just chose not to care. Gamit ang nanginginig na mga kamay ay pinunasan ko ang aking mga luha, pero hindi ko sila pinipigilang malaglag. With my bag on my shoulder and book on my left hand, I crossed the university's ground. La Villora care less about other people, but still, curiosity is in nature.I was just about to walk out of the gate when a pair of arms wrapped around my waist. Nakayakap siya sa akin mula sa likuran, at sapat na iyon para muli akong panginigan ng kalamnan. Bumundol ng malakas ang aking puso dahil sa halu-halong emosyon. Naguguluhan ako, pero hindi ko alam kung bakit may saya sa aking puso."Was it you?" bulong niya malapit sa aking tainga. "Enlighten me."Alam kong naramdam
Ilang araw akong nanatili rito sa bahay. Mula sa hapong inihatid ako ni Duke dito ay hindi na ako lumabas. Mainit pa ang issue tungkol sa akin, idagdag pa ang dyaryong hawak-hawak ko.Nangunguna ang balita tungkol sa nangyari kumakailan lang. Mayroon akong litrato dito na kinuha noon sa plaza na sinamahan ng headline na: ISANG BABAE, NAKITANG KAMUKHANG-KAMUKHA NI SHIYURI CRUZ; RETOKADA RAW!Naiiling kong inilapag ang newspaper sa lamesa ng kusina. This is one of the reasons why I prefer fantasies. I don't care if they exist or not. At least I know from the first place that they are just out of imagination—a fiction. While narrative report, news writing, or any kind of journalism require facts.Truth is the backbone of journalism, and all journalists know that they need data or research to support any definitive claims they make, or quickly face reader skepticism. But this released newspaper copy made me look down on them. I'm annoyed. I'm angry and more th
"She really did it," hindi makapaniwalang saad ni Werdy habang ngumunguya ng Nagaraya. "I can't believe it, bakla. Baka naman part lang ng pagiging aktres niya 'yon? Baka keme-keme lang, ha! Kunwari mabuting tao, nagbabait-baitan lang pala. At ikaw pa talaga na kapatid niya ang nililinlang niya?! Juskolord! Isa pa, alam niyang sikreto iyon. Dapat sana tinanong ka muna kung gusto mo bang ipaalam sa iba ang tungkol dito. She did not consider you. She just acted all up on her own!"Hinintay ko munang malunok ko ang Wiggles sa bibig ko bago ako nagsalita. "Shiyuri is not that evil, Werdy. And so am I. Kambal kami at alam namin ang ikot ng bituka ng isa't-isa. She was sincere. And for not asking me of it is okay to just tell our secret like that, it was not really a good decision. But I'm sure she did not mean to disregard me.""Hay nako, masyado mo siyang pino-protektahan. Santa ka ba?" Umikot ang mata niya. "Basta, kapag may ginawa siyang masama sa iyo, back up mo 'ko, fr
The EndNapahikap ako pagkatapos kong itipa ang dalawang huling salita sa novella na ipapasa namin sa LitPub. Ito pa lang Science Fiction ang natapos ko. Ang k'wento na ginawa ni Third ay parang hindi ko kayang tapusin. It's based from a true story. Ayaw kong haluhan ng fiction sa dulo. Pero kung isusulat ko kung paano kami nagtapos, masyado na kaming bitter. Tragic silang pareho, hindi naman yata 'yon maganda.I edited it, actually. Ang first five chapters ay sa point of view ni Third. Ang last five chapters ay point of view ko. Ang kaso, tapos na ba ang k'wento naming dalawa? Sa pagkakataong ito, literal na isinusulat ko na ang aking tadhana. And writing my destiny is the hardest thing to do.Really, it's a tough journey to fall in love with my twin sister's boyfriend.Pinatay ko muna ang aking laptop at nagpaikot-ikot sa swivel chair."She's roasted."Humarap ako sa may pintuan at nakita si Ami na papalapit habang hawak ang cell phone niy
Kanina pa tumatalim ang mata ni Third habang nakatingin sa pila ng mga magpapapirma ng libro. Kapansin-pansin kasi na halos puro lalaki ang pumipila sa akin, pero hindi naman ako nagrereklamo na puro babae ang pumipila sa kanya.It's been two months since our collaborative novels were published. Halu-halong libro ang pinapapirmahan nila. Ang iba ay ang novelette na ginawa namin ni Third noong Senior High School pa lang kami, ang ilan ay ang katatapos lang naming isinulat na collaborative novel, pero ang karamihan ay mga libro ko mismo.As for Third, hiatus siya sa wattpad ngayon pero present pa rin siya sa mga book signings. He has five books-three novels and two novelettes. Sikat siya at patuloy ang pagtangkilik ng mga wattpader sa kanyang mga libro kaya hanggang ngayon ay nadadagdagan pa rin ang kanyang mga mambabasa.Ten years ago, I'm a frustrated lady trying to seek her worth and purpose-her own identity. But now, I'm already the girl who is proud of who sh
"Ang laki nitong Sunrise Mansion para sa ating dalawa lang," hindi ko napigilang isatinig pagdating namin sa nasabing lugar.Agad na isinayaw ng hangin ang mga hibla ng aking buhok sa segundong tumapak ako palabas sa salaming dingding na naghihiwalay sa bedroom at teresa. Bumungad sa aking paningin ang pamilyar na imahe sa aking harap.The endless horizon, the clear sand, they never fail to soothe me from exhaustion. The view of the dancing waves as they eagerly reach the surface has never lose its beauty. I'm still fascinated and I'll love to watch it whenever possible.We just finished putting our things on their places. We travelled for almost a day. It's a good thing that we took the night trip. Alas nuebe pa lamang ng umaga ay nandito na kami.Hindi nagtagal ay naramdaman ko ang presensiya ni Third sa likod ko. He snaked his arms around my waist as he rested his chin on my shoulder. The warmth of his body, the tingles that his breathing gives me, and
Side Story (Shiyuri)"Okay, nice!"Flash!"Alright, alright. Good."Flash!"Bend over. Tilt your head to the right. A bit. No no no, that's too much. Konti lang. Ayan, ayan. Okay, 1, 2, 3!"Flash!"Great! Next pose!"There had been a lot of clicks really. Strange. Is the photographer knows what she's doing? Kanina pa ako pabago-bago ng post habang suot ang bagong lingerie na ina-advertise ng Sexy Modest, isa sa mga pinakapaborito kong brand ng lingerie items. When they offered me to be a model of their newly released lingerie designs, I accepted it without hesitation.It's not a simple opportunity! And today is my photoshoot. I'm done with the first two designs --- there are actually three --- and it took us almost two hours already. Hindi pa kasali roon ang pag-se-set up sa studio at pag-aayos sa make-up ko. My goodness! It will be featured in a magazine but but they won't put me in every freaking pa
"He's really good in soccer."Isang tango na may kasamang ngiti ang pinakawalan ko habang pinagmamasdan ang ekspertong paggalaw ni Gray sa soccer field kasama ang ibang grade 12 mula sa STEM strand."Naaalala ko noong una ko siyang napanood na maglaro ng soccer, tinamaan ako noon ng bola. Hindi man lang siya nag-sorry."Natawa si Shiela sa sinabi ko. Malutong siyang tumawa at matinis ang boses niya. Kung sa hitsura, mas mature akong tingnan pero mas childish pa rin akong mag-isip kaysa sa kanya."Bakit hindi ko nakita ang side niyang iyon?" parang may patatampo sa tono ng boses niya. "Ang daya naman."Hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko. May parte sa akin na naiinis kapag naaalala ko kung paano niya ako asarin noon, kung paano niya ako paiyakin dahil sa mga kagagawan niyang nagpamukha sa aking hindi ako karapat-dapat maging prinsesa. Pero may parte rin sa puso ko na natutuwa kapag naaalala ko ang dahilan kung bakit niya nagawa ang lahat ng iyon
[Disclaimer: The following lyrics are taken from the movie "Cinderella"]In a perfect storybook, the world is brave and goodA hero takes your hand, a sweet love will followBut life's a different game, the sorrow and the painOnly you can change your world tomorrowLet your smile light up the skyKeep your spirit soaring high"Trust in your heart and your sun shines forever and ever. Hold fast to kindness— ano ba?!" asik ko nang may biglang humila sa earphone kong nasa kaliwang tainga. Naputol tuloy ang aking pagkanta.Kumibot lamang ang labi ni Ivy bago niya itinaas ang cell phone niya sa harapan ko. I saw in her screen my latest status."#TragicFairyTale," basa niya rito. "What is it all about?"Simple akong nagkibit-balikat. "Wala lang." At muling ibinalik ang earphone sa aking tainga. "Masakit ang ulo ko. Nahihilo ako. Umayos ka riyan."Halos lumipad ang kamao ko sa makulit kong pinsan nang muli
Narinig ko ang pagtunog ng door bell. Pababa pa lamang ako ng hagdan nang makitang pinagbuksan na ito ni nanay Rosing. Nakamasid lamang ako roon hanggang sa makita ko ang pagpasok ng pinaka-guwapong lalaki na nasilayan ko sa balat ng lupa — si Gray Rhodes.He's on his pair of dark slacks and grayish long sleeves covered with black tuxedo. He looks so masculine and chiseled. Pakiramdam ko nagkakasala na ako sa paninitig sa kanya.Nasa kalagitnaan ako ng pagroromansa sa kabuoan niya nang dumako sa akin ang mga mata niya. Wala akong mabasa sa paraan ng panunuri niya, pero isa lang ang alam ko: Hindi pa siya kumukurap."Jesus, what is an angel doing here?" bakas ang pagkamangha sa boses niya. Ako na mismo ang nailang sa sobrang lagkit ng paninitig niya sa'kin."Angel ka riyan!"Nagbaba ako ng tingin at binilisan ang paglalakad. Nang makalapit ako sa kanya ay agad akong nagpasalamat sa damit na suot ko. He has a good taste in fashion."Nagu
Hindi naman ako Kiss 'n Tell na tao. But I cannot say it isn't a good story to tell, that's why I wasn't able to stop myself from telling my friends what have exactly happened on that particular night."Posible pala 'yun? Akala ko sa movies at books lang nag-e-exist ang ganoong mga lalaki. Pa-fictional character naman pala ang peg nitong si Gray, e." Nakahawak pa sa baba niya si Aela habang sinasabi iyon."Hindi rin naman siya hashtag FameWhore, 'no?" mataray na segunda ni Raine. "Pagkatapos ng lahat ng ginawa niya sa 'yo?"Natawa na lamang ako sa mga komento dalawa. Pawang hindi sila saludo sa eksplanasyon ni Grat sa akin nang gabing iyon. Dalawang araw na rin ang nagdaan mula no'n, at sa dalawang araw na iyon ay lagi akong nilalapitan ni Gray at nakikipag-usap sa akin ng kung anu-ano. Napansin iyon ng tatlo kaya naman hindi na ako naglihim at kinuwento sa kanila ang nangyari at mga pinag-usapan namin noon.But then, when here I am, expecting them to fee
"Anong nangyari, Ma'am Ylona?" tanong sa akin ng driver kong kadarating lang."M-manong," nanginginig ang boses ko at para na akong nawawalan ng hangin sa dibdib. "Alalayan ninyo po siya papasok ng sasakyan, please. M-may pilay yata siya." May luha nang namumuo sa gilid ng mata ko habang pinagmamasdan si Gray na may dugo sa gilid ng labi, may sugat sa braso, at halos hindi na makatayo."Sige na, Princess. Umuwi ka na. Masakit lang naman ang paa ko, ayos na 'to mamaya. Kailangan ko lang umupo."I was shocked when I heard him call me Princess, but I did not have pay too much attention to it."No! You will come home!" pagpupumilit ko in response to what he has said. "At saka baka bumalik ang walanghiyang 'yun at saksakin ka na nang tuluyan." I couldn't afford to let that happen!Matagal pa bago ko napapayag si Gray na sumama sa bahay. Sabi niyang ihatid na lang namin siya sa bahay nila pero hindi naman ako ganoong tao. Hindi ko hahayaang umuwi siyang
Days have passed so quickly. Hindi ko namalayang nakalahati ko na pala ang isang buwan. Being in this school is just simply priceless. Kung magiging mabuti ang lagay ko rito hanggang sa matapos ang isang buwan, may posibilidad na papayagan na akong mag-aral dito sa susunod na school year.Kasalukuyan akong nagpapahangin ngayon dito sa aking teresa. Ginawan ako ni Ivy ng Facebook account kahapon, ngayon parang hindi ko na mapatay-patay ang cell phone ko. Sunod-sunod ang friend requests na naipadala sa akin, karamihan sa kanila ay ang mga classmates ko lang din. I accepted all of them after all. Wala akong makitang dahilan para hindi.I suddenly thought of changing my profile picture. Ang nilagay kasi ni Ivy ay picture ng bulaklak, hindi ako nagmumukhang tao.I chose a photo that screams beauty and elegance. Something that is a princess ideal because that's what I supposed to be.Ilang segundo pa lamang ang dumaan ay ang dami nang reacts ang display picture
Hindi mapigilan ang aking labi ang magsilay ng ngiti habang sumasabay ako sa malamyos at masayang tunog na nanggagaling sa malalaking speaker dito sa loob ng auditorium. Napapa-indak ako sa bawat bitaw ng beat at napapapikit ako sa bawat high pitch ng musika.Pinaghalong palakpak at sigaw ang namayani nang umabot kami sa pinakamagandang parte kung saan biglang bumilis ang kilos ng aming mga paa at galaw ng aming mga kamay.It is our final performance in our PE3. The ballroom dance we've been practicing is now being performed with audience from lower grades. Kanina ay kinakabahan ako, but music can really remove stress and helps the heartbeat calm and equal, so now I'm enjoying like I own the dancefloor.Masigabong palakpakan ang naghari sa loob ng malamig at maliwanag na auditorium ng paaralan nang sa wakas ay natapos ang kanta. Nakakatuwa. We did the performance perfectly, I guess. Ilang beses namin itong inensayo."Good job, HUMSS-Peridot. May nagawa ri