"She really did it," hindi makapaniwalang saad ni Werdy habang ngumunguya ng Nagaraya. "I can't believe it, bakla. Baka naman part lang ng pagiging aktres niya 'yon? Baka keme-keme lang, ha! Kunwari mabuting tao, nagbabait-baitan lang pala. At ikaw pa talaga na kapatid niya ang nililinlang niya?! Juskolord! Isa pa, alam niyang sikreto iyon. Dapat sana tinanong ka muna kung gusto mo bang ipaalam sa iba ang tungkol dito. She did not consider you. She just acted all up on her own!"
Hinintay ko munang malunok ko ang Wiggles sa bibig ko bago ako nagsalita. "Shiyuri is not that evil, Werdy. And so am I. Kambal kami at alam namin ang ikot ng bituka ng isa't-isa. She was sincere. And for not asking me of it is okay to just tell our secret like that, it was not really a good decision. But I'm sure she did not mean to disregard me."
"Hay nako, masyado mo siyang pino-protektahan. Santa ka ba?" Umikot ang mata niya. "Basta, kapag may ginawa siyang masama sa iyo, back up mo 'ko, fr
The EndNapahikap ako pagkatapos kong itipa ang dalawang huling salita sa novella na ipapasa namin sa LitPub. Ito pa lang Science Fiction ang natapos ko. Ang k'wento na ginawa ni Third ay parang hindi ko kayang tapusin. It's based from a true story. Ayaw kong haluhan ng fiction sa dulo. Pero kung isusulat ko kung paano kami nagtapos, masyado na kaming bitter. Tragic silang pareho, hindi naman yata 'yon maganda.I edited it, actually. Ang first five chapters ay sa point of view ni Third. Ang last five chapters ay point of view ko. Ang kaso, tapos na ba ang k'wento naming dalawa? Sa pagkakataong ito, literal na isinusulat ko na ang aking tadhana. And writing my destiny is the hardest thing to do.Really, it's a tough journey to fall in love with my twin sister's boyfriend.Pinatay ko muna ang aking laptop at nagpaikot-ikot sa swivel chair."She's roasted."Humarap ako sa may pintuan at nakita si Ami na papalapit habang hawak ang cell phone niy
Kanina pa tumatalim ang mata ni Third habang nakatingin sa pila ng mga magpapapirma ng libro. Kapansin-pansin kasi na halos puro lalaki ang pumipila sa akin, pero hindi naman ako nagrereklamo na puro babae ang pumipila sa kanya.It's been two months since our collaborative novels were published. Halu-halong libro ang pinapapirmahan nila. Ang iba ay ang novelette na ginawa namin ni Third noong Senior High School pa lang kami, ang ilan ay ang katatapos lang naming isinulat na collaborative novel, pero ang karamihan ay mga libro ko mismo.As for Third, hiatus siya sa wattpad ngayon pero present pa rin siya sa mga book signings. He has five books-three novels and two novelettes. Sikat siya at patuloy ang pagtangkilik ng mga wattpader sa kanyang mga libro kaya hanggang ngayon ay nadadagdagan pa rin ang kanyang mga mambabasa.Ten years ago, I'm a frustrated lady trying to seek her worth and purpose-her own identity. But now, I'm already the girl who is proud of who sh
SIDE STORY (ALMINAZA)[Disclaimer: The lyrics in the story are taken from the movie Tangled]---Seven a.m., the usual morning lineupStart on the chores and sweep 'till the floor's all cleanPolish and wax, do laundry, and mop and shine upSweep again, and by then it's like 7:15"Ylona! Bumaba ka muna riyan sa k'warto mo at isalin mo itong kare-kare at pansit sa pinggan n'yo. Mainit pa, p'wedeng-p'wede para sa tanghalian." Mula sa pinakamababang palapag ng bahay ay narinig ko ang pagtawag ni tita Vina, ang matagal nang mayordoma ng aming kapitbahay.Saglit pa akong napaisip kung paano siya nakapasok samantalang isinara ko naman ang pinto kanina.Isinampay ko muna sa bintana ang hawak kong basang pamunas bago nagtatakbong bumaba. Hindi nakatakas sa aking pandinig ang mga yabag palabas sa pintuan ng kusina. Sinilip ko ito at nakita si nanay Rosing, ang labandera namin. Siguro ay siya ang nagbukas ng pinto pa
All those days watching from the windowsAll those years outside looking inAll that time never even knowingJust how blind I've been"Enough with your dramas. Papasok ka na nga sa crowded school, e. Lumabas ka na nga sa kulungan, right? Ano ka ba?"I glanced at my cousin sitting beside me, but droplets from her wet hair as she combs it made me grimace and look away."I'm simply singing," giit ko, pero sobrang nahalata naman sa boses ko ang panginginig."Nine-nerbiyos ka ba dahil takot kang baka may kumuha na naman sa'yo, o dahil kinakabahan ka sa papasukan mo?"I heaved a sigh. "Both," I expressed. Wala akong makapang sasabihin. I'm nervous to the superlative degree.It's been six years since the last time I saw a lot of people. I badly want to see street lights again, crossing the highways, walking in footbridges, buying fried ice creams in mega malls, and even taking picture in front of a billboard. I miss them all. T
May nagbabadyang luha sa gilid ng aking mata hahang nakahawak sa knob ng pintuan ng aking terrace. Dahan-dahan ko itong binuksan at tuluyan na nga'ng bumagsak ang mga luha na kanina pa gustong dumausdos pababa."Salamat, Ma," halos pabulong lang ang pagkakasabi ko no'n. Nakumpirma kong narinig iyon ni Mama nang maramdaman ko ang yakap niya mula sa aking likuran."Kahit ano para sa'yo. Malakas ka sa'kin, e," she teased.Ang teresa ng aming bahay ay nakaharap sa sentro ng syudad, malinaw na mapagmamasdan ang ganda na hindi ko makita mula sa bintana kong nasa likurang parte ng bahay kung saan mayroon lamang mangilan-ilang kabahayan.After I was saved from the kidnappers, mom and dad did everything to protect me, and that includes hiding me, keeping me inside the walls of this house.I used to enjoy here the twilight beauty, stargazing after dinner, and running to catch the sunrise every morning. But when I was taken away by men who were able to escape
Hindi mapigilan ang aking labi ang magsilay ng ngiti habang sumasabay ako sa malamyos at masayang tunog na nanggagaling sa malalaking speaker dito sa loob ng auditorium. Napapa-indak ako sa bawat bitaw ng beat at napapapikit ako sa bawat high pitch ng musika.Pinaghalong palakpak at sigaw ang namayani nang umabot kami sa pinakamagandang parte kung saan biglang bumilis ang kilos ng aming mga paa at galaw ng aming mga kamay.It is our final performance in our PE3. The ballroom dance we've been practicing is now being performed with audience from lower grades. Kanina ay kinakabahan ako, but music can really remove stress and helps the heartbeat calm and equal, so now I'm enjoying like I own the dancefloor.Masigabong palakpakan ang naghari sa loob ng malamig at maliwanag na auditorium ng paaralan nang sa wakas ay natapos ang kanta. Nakakatuwa. We did the performance perfectly, I guess. Ilang beses namin itong inensayo."Good job, HUMSS-Peridot. May nagawa ri
Days have passed so quickly. Hindi ko namalayang nakalahati ko na pala ang isang buwan. Being in this school is just simply priceless. Kung magiging mabuti ang lagay ko rito hanggang sa matapos ang isang buwan, may posibilidad na papayagan na akong mag-aral dito sa susunod na school year.Kasalukuyan akong nagpapahangin ngayon dito sa aking teresa. Ginawan ako ni Ivy ng Facebook account kahapon, ngayon parang hindi ko na mapatay-patay ang cell phone ko. Sunod-sunod ang friend requests na naipadala sa akin, karamihan sa kanila ay ang mga classmates ko lang din. I accepted all of them after all. Wala akong makitang dahilan para hindi.I suddenly thought of changing my profile picture. Ang nilagay kasi ni Ivy ay picture ng bulaklak, hindi ako nagmumukhang tao.I chose a photo that screams beauty and elegance. Something that is a princess ideal because that's what I supposed to be.Ilang segundo pa lamang ang dumaan ay ang dami nang reacts ang display picture
"Anong nangyari, Ma'am Ylona?" tanong sa akin ng driver kong kadarating lang."M-manong," nanginginig ang boses ko at para na akong nawawalan ng hangin sa dibdib. "Alalayan ninyo po siya papasok ng sasakyan, please. M-may pilay yata siya." May luha nang namumuo sa gilid ng mata ko habang pinagmamasdan si Gray na may dugo sa gilid ng labi, may sugat sa braso, at halos hindi na makatayo."Sige na, Princess. Umuwi ka na. Masakit lang naman ang paa ko, ayos na 'to mamaya. Kailangan ko lang umupo."I was shocked when I heard him call me Princess, but I did not have pay too much attention to it."No! You will come home!" pagpupumilit ko in response to what he has said. "At saka baka bumalik ang walanghiyang 'yun at saksakin ka na nang tuluyan." I couldn't afford to let that happen!Matagal pa bago ko napapayag si Gray na sumama sa bahay. Sabi niyang ihatid na lang namin siya sa bahay nila pero hindi naman ako ganoong tao. Hindi ko hahayaang umuwi siyang
"Ang laki nitong Sunrise Mansion para sa ating dalawa lang," hindi ko napigilang isatinig pagdating namin sa nasabing lugar.Agad na isinayaw ng hangin ang mga hibla ng aking buhok sa segundong tumapak ako palabas sa salaming dingding na naghihiwalay sa bedroom at teresa. Bumungad sa aking paningin ang pamilyar na imahe sa aking harap.The endless horizon, the clear sand, they never fail to soothe me from exhaustion. The view of the dancing waves as they eagerly reach the surface has never lose its beauty. I'm still fascinated and I'll love to watch it whenever possible.We just finished putting our things on their places. We travelled for almost a day. It's a good thing that we took the night trip. Alas nuebe pa lamang ng umaga ay nandito na kami.Hindi nagtagal ay naramdaman ko ang presensiya ni Third sa likod ko. He snaked his arms around my waist as he rested his chin on my shoulder. The warmth of his body, the tingles that his breathing gives me, and
Side Story (Shiyuri)"Okay, nice!"Flash!"Alright, alright. Good."Flash!"Bend over. Tilt your head to the right. A bit. No no no, that's too much. Konti lang. Ayan, ayan. Okay, 1, 2, 3!"Flash!"Great! Next pose!"There had been a lot of clicks really. Strange. Is the photographer knows what she's doing? Kanina pa ako pabago-bago ng post habang suot ang bagong lingerie na ina-advertise ng Sexy Modest, isa sa mga pinakapaborito kong brand ng lingerie items. When they offered me to be a model of their newly released lingerie designs, I accepted it without hesitation.It's not a simple opportunity! And today is my photoshoot. I'm done with the first two designs --- there are actually three --- and it took us almost two hours already. Hindi pa kasali roon ang pag-se-set up sa studio at pag-aayos sa make-up ko. My goodness! It will be featured in a magazine but but they won't put me in every freaking pa
"He's really good in soccer."Isang tango na may kasamang ngiti ang pinakawalan ko habang pinagmamasdan ang ekspertong paggalaw ni Gray sa soccer field kasama ang ibang grade 12 mula sa STEM strand."Naaalala ko noong una ko siyang napanood na maglaro ng soccer, tinamaan ako noon ng bola. Hindi man lang siya nag-sorry."Natawa si Shiela sa sinabi ko. Malutong siyang tumawa at matinis ang boses niya. Kung sa hitsura, mas mature akong tingnan pero mas childish pa rin akong mag-isip kaysa sa kanya."Bakit hindi ko nakita ang side niyang iyon?" parang may patatampo sa tono ng boses niya. "Ang daya naman."Hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko. May parte sa akin na naiinis kapag naaalala ko kung paano niya ako asarin noon, kung paano niya ako paiyakin dahil sa mga kagagawan niyang nagpamukha sa aking hindi ako karapat-dapat maging prinsesa. Pero may parte rin sa puso ko na natutuwa kapag naaalala ko ang dahilan kung bakit niya nagawa ang lahat ng iyon
[Disclaimer: The following lyrics are taken from the movie "Cinderella"]In a perfect storybook, the world is brave and goodA hero takes your hand, a sweet love will followBut life's a different game, the sorrow and the painOnly you can change your world tomorrowLet your smile light up the skyKeep your spirit soaring high"Trust in your heart and your sun shines forever and ever. Hold fast to kindness— ano ba?!" asik ko nang may biglang humila sa earphone kong nasa kaliwang tainga. Naputol tuloy ang aking pagkanta.Kumibot lamang ang labi ni Ivy bago niya itinaas ang cell phone niya sa harapan ko. I saw in her screen my latest status."#TragicFairyTale," basa niya rito. "What is it all about?"Simple akong nagkibit-balikat. "Wala lang." At muling ibinalik ang earphone sa aking tainga. "Masakit ang ulo ko. Nahihilo ako. Umayos ka riyan."Halos lumipad ang kamao ko sa makulit kong pinsan nang muli
Narinig ko ang pagtunog ng door bell. Pababa pa lamang ako ng hagdan nang makitang pinagbuksan na ito ni nanay Rosing. Nakamasid lamang ako roon hanggang sa makita ko ang pagpasok ng pinaka-guwapong lalaki na nasilayan ko sa balat ng lupa — si Gray Rhodes.He's on his pair of dark slacks and grayish long sleeves covered with black tuxedo. He looks so masculine and chiseled. Pakiramdam ko nagkakasala na ako sa paninitig sa kanya.Nasa kalagitnaan ako ng pagroromansa sa kabuoan niya nang dumako sa akin ang mga mata niya. Wala akong mabasa sa paraan ng panunuri niya, pero isa lang ang alam ko: Hindi pa siya kumukurap."Jesus, what is an angel doing here?" bakas ang pagkamangha sa boses niya. Ako na mismo ang nailang sa sobrang lagkit ng paninitig niya sa'kin."Angel ka riyan!"Nagbaba ako ng tingin at binilisan ang paglalakad. Nang makalapit ako sa kanya ay agad akong nagpasalamat sa damit na suot ko. He has a good taste in fashion."Nagu
Hindi naman ako Kiss 'n Tell na tao. But I cannot say it isn't a good story to tell, that's why I wasn't able to stop myself from telling my friends what have exactly happened on that particular night."Posible pala 'yun? Akala ko sa movies at books lang nag-e-exist ang ganoong mga lalaki. Pa-fictional character naman pala ang peg nitong si Gray, e." Nakahawak pa sa baba niya si Aela habang sinasabi iyon."Hindi rin naman siya hashtag FameWhore, 'no?" mataray na segunda ni Raine. "Pagkatapos ng lahat ng ginawa niya sa 'yo?"Natawa na lamang ako sa mga komento dalawa. Pawang hindi sila saludo sa eksplanasyon ni Grat sa akin nang gabing iyon. Dalawang araw na rin ang nagdaan mula no'n, at sa dalawang araw na iyon ay lagi akong nilalapitan ni Gray at nakikipag-usap sa akin ng kung anu-ano. Napansin iyon ng tatlo kaya naman hindi na ako naglihim at kinuwento sa kanila ang nangyari at mga pinag-usapan namin noon.But then, when here I am, expecting them to fee
"Anong nangyari, Ma'am Ylona?" tanong sa akin ng driver kong kadarating lang."M-manong," nanginginig ang boses ko at para na akong nawawalan ng hangin sa dibdib. "Alalayan ninyo po siya papasok ng sasakyan, please. M-may pilay yata siya." May luha nang namumuo sa gilid ng mata ko habang pinagmamasdan si Gray na may dugo sa gilid ng labi, may sugat sa braso, at halos hindi na makatayo."Sige na, Princess. Umuwi ka na. Masakit lang naman ang paa ko, ayos na 'to mamaya. Kailangan ko lang umupo."I was shocked when I heard him call me Princess, but I did not have pay too much attention to it."No! You will come home!" pagpupumilit ko in response to what he has said. "At saka baka bumalik ang walanghiyang 'yun at saksakin ka na nang tuluyan." I couldn't afford to let that happen!Matagal pa bago ko napapayag si Gray na sumama sa bahay. Sabi niyang ihatid na lang namin siya sa bahay nila pero hindi naman ako ganoong tao. Hindi ko hahayaang umuwi siyang
Days have passed so quickly. Hindi ko namalayang nakalahati ko na pala ang isang buwan. Being in this school is just simply priceless. Kung magiging mabuti ang lagay ko rito hanggang sa matapos ang isang buwan, may posibilidad na papayagan na akong mag-aral dito sa susunod na school year.Kasalukuyan akong nagpapahangin ngayon dito sa aking teresa. Ginawan ako ni Ivy ng Facebook account kahapon, ngayon parang hindi ko na mapatay-patay ang cell phone ko. Sunod-sunod ang friend requests na naipadala sa akin, karamihan sa kanila ay ang mga classmates ko lang din. I accepted all of them after all. Wala akong makitang dahilan para hindi.I suddenly thought of changing my profile picture. Ang nilagay kasi ni Ivy ay picture ng bulaklak, hindi ako nagmumukhang tao.I chose a photo that screams beauty and elegance. Something that is a princess ideal because that's what I supposed to be.Ilang segundo pa lamang ang dumaan ay ang dami nang reacts ang display picture
Hindi mapigilan ang aking labi ang magsilay ng ngiti habang sumasabay ako sa malamyos at masayang tunog na nanggagaling sa malalaking speaker dito sa loob ng auditorium. Napapa-indak ako sa bawat bitaw ng beat at napapapikit ako sa bawat high pitch ng musika.Pinaghalong palakpak at sigaw ang namayani nang umabot kami sa pinakamagandang parte kung saan biglang bumilis ang kilos ng aming mga paa at galaw ng aming mga kamay.It is our final performance in our PE3. The ballroom dance we've been practicing is now being performed with audience from lower grades. Kanina ay kinakabahan ako, but music can really remove stress and helps the heartbeat calm and equal, so now I'm enjoying like I own the dancefloor.Masigabong palakpakan ang naghari sa loob ng malamig at maliwanag na auditorium ng paaralan nang sa wakas ay natapos ang kanta. Nakakatuwa. We did the performance perfectly, I guess. Ilang beses namin itong inensayo."Good job, HUMSS-Peridot. May nagawa ri