SUMPA. Another busy day. Kasalukuyan akong nasa isang publishing house kung saan ako nagtratrabaho. Ang ginagawa ko lang ay magbasa at mag-edit ng manuscript, iyon ang nasa job description ko.
Pero ang ginagawa ko talagang trabaho at nai-enjoy ko ay ang magbasura."Kun, dalawang oras pa lang tayo, tatlong manuscript na tinatapon mo," saway ni Dom.Hindi ko siya pinansin at binuklat ko ang panibagong istorya. The Billionare's Wife ang nakalagay sa front page. Napa-irap ako sa mismong papel na hawak ko at itinabi. Sumandal ako sa swiveling chair, pinapatunog ang mga kamay sa lamesa.Ang pangit!Malaki ang silid na inuukupa namin. Apat kaming major editor ng PhilPages ang nandirito. Sa halos apat na buwan ko, hindi ko pa kilala kung sino ang dalawang babae na katrabaho namin.Ang mga may-ari ng kompanya lang talaga ang kilala ko. Sadly, nalaman ko pangalan ng hambogerong si Dom nang sabihin niyang bestfriend niya ako sa harap ng mDISCLAIMER: This story presents flawed characters; personage prone to flawed judgement—inasmuch as character development is the untima intent. Understand that I am fully aware of their behavior and the likes.Hence, please learn moral lesson while enjoying the story.PROLOGUE"Fuck! I'm coming!" he hardly thrust as he met orgasm.I immediately gasped for air, breathing heavily.Pagkatapos ng ilang segundo, dinaganan niya ako kaya't napahiga akong habol-habol ang hininga. I hated to say something like this, but that was rough. I softly pulled his right arm, para makatakas sa mga bisig niya. That was my instant reaction, I need to go or simply I can't enjoy the moment.I bit my lower lip after I succeeded to jump out of the bed. I sighed. Not out of frustration but because of something, something I'm not familiar with. Masaya ako kanina diba? Masaya akong tapos na ang
CHAPTER ONE :FatedTinanaw ko ang orasan na nasa ibabaw ng mismong pintuan nitong kusina. Lagpas alas diyes na ng gabi, malapit nang matapos ang shift ko. Hindi na rin ganoon kadami ang costumer sa labas, mga tatlong lamesa na lang yata at parehas patapos na."Hay, buhay! Gusto ko na matulog!" mahinang sigaw ni Shantal.Justine rolled her eyes sabay sabing, "Reklamadora!" at saka tinungo ang pintuan at malakas na isinarado."Magsusumbong na naman 'yon, for sure," si Layla na kumuha na rin ng isang upuan at dinamayan kami sa pagkain."Anong problema sa sinabi ko? Tao tayo, normal na gusto din nating matulog lalo't gabi na. Palibhasa abnormal siya. . ." She looked at me. "Gusto mo na rin matulog, Pria, 'di ba?"Tumango ako sa kaniya at binigyan ng kaunting ngiti. Pagod na rin talaga ako, kailangan lang talagang kumita dahil mamatay akong dilat ang
CHAPTER TWO :Mate "—ang pinto." I immediately got up upon hearing the familiar voice, warmly reaching in the cold weather of november first.Kinusot ko ang mga mata at bahagyang inayos ang buhok. Nagising din ang dalawa sa lakas ng pagkatok sa pinto, ngayon pa talaga nagpatong-patong ang problema!After I opened the door, her eyes regarded me with so much guilt trip, as ridged as newly sharpen knife. I was about to express my explaination na kagabi ko pa hinahabi but she cut me off by unfolding her palm, hinihingi na ang bayad sa upa."Ma'am Jen, medyo gipit po talaga ngayon. . . ako na lang maghahatid sa inyo sa susunod na linggo." Sumimangot siya, a frown of disapproval."Hindi na talaga pwede, Pria. Dalaw
CHAPTER THREE :Laid "Ma'am, pinapupunta niyo raw ako?" bungad ko.Nakahinga ako nang maluwag nang batiin niya rin ako ng ngiti. Phew! I thought isang problema na naman ang dadagdag. She motioned the empty seat, sa harap ng desk niya, umupo ako doon at tahimik na hihintay ang dahilan kung bakit ako pinatawag dito."I already read PAFI's rationale, and some research work are platonic, disappointing. However, your's was seemingly more vivid and interesting yet not that original, though. You connected reseach paper to the field, how film affected the life and norm of common Filipino?" Tumango ako sa English proffessor namin, mamahalin tignan sa suot nitong mga dangling. Nasa singkwenta na siya mahigit at mukhang pang walang balak mag retire any t
Little details is part of the process, pay attention to it. Good luck. CHAPTER FOUR : Aristocrat Friday noon, the scorching sun heated the entire roadway, accentuating the smell of pollutants and somewhat burning tires. Hidden in the apex of traffic was my heart pounding with such discouragement and dismay. As more beep resound, I mentally counted how many restaurants and fast food chains rejected me—4. . . 5? The jeep, without any signs, suddenly stopped abruptly. Kaya bago pa ko makapagpigil, nabangga ko na ang lalaki sa kaliwa. Dahil may suot akong mumurahing itim na heels, nawalan ako ng balanse. And I fell in the middle. Shit! With my awkward position, may narinig akong maliliit na mga ngisi. "Gang, okay ka lang?" I looked at him and nod. Tinulungan niya ako sa pag-upo at bumalik na sa pagtingin ng cellphone niya. I inhale and exhale, nonchalantly.
CHAPTER 5 :Accused "Ikaw yata ang swerte, Pria. Ang dami na nating nabenta, oh? Tignan mo sa ibang mga lamesa, ang dami pa," linya ni Aleng Maritez na tila narinig ng buong palengke.Pilit akong tumawa sa sinabi niya at yumuko. Mukhang mabilis nga naming mauubos ang paninda ngayon at kalahati na lang ang natitira. Ang sabi ni Aleng Maritez kanina ay pangdalawang araw sana itong tinitinda namin pero mukhang mauubos ngayon dahil mabenta."Magkano ang kilo ng bangus?" Ngumiti ako sa matandang Ginang at sinabing, "120, po." Pumili siya ng tatlo at madali kong tinimbang."Sasabawin niyo po?""Hindi, ilalagay sa lumpia." Noong una ay akala ko nagbibiro siya kaya naghintay akong bawin niya iyon, pero hindi niya gin
CHAPTER SIX :DriftKinabukasan, gumaan na ang pakiramdam ko. Maayos ko pa ring nagagawa ang pagtitinda. Kahit na binabaha ng pangamba, pinapatungan ko naman ang kaginhawaang binibigay sa akin ng mga ngiti dito sa palengke. "Mukhang matamlay ka ngayon?" Napatingin ako sa babaeng nagsalita.I gave her a warm grin. "Medyo may iniisip lang po pero hindi naman ganoon ka seryoso." "Kanina pa tumitingin sa 'yo si Jonas, oh." Inginuso niya ang binatang biglang inilihis ang tingin nang mapansin kaming dalawang tinatanaw siya, inayos ang banyera ng mga isda."Mukhang magkasing-edad lang po kami. Nag-aaral pa ba siya?" Ngumiti siyang may gustong ipunto. "Parehas kayong pumapasok ng sabado at linggo, balita ko malapit na 'yang matapos. Accountancy yata. Type mo?" mabilis niyang tanong."Hala, hindi po." Umalingawngaw ang kaniyang halakhak. "Bakit ka nga pala hindi nagbo-boyfriend? Sayang ang ganda mo. Ma
CHAPTER SEVEN :Conformed"Why you killed my son?" The man from the couch shouted at me."I did not do anything, I promise," I defended myself, even when that doesn't mean to them.Naramdaman kong wala na akong kakampi kaya kahit papaano kailangan kong ipagtanggol ang sarili ko."Then explained this!" Halos mabingi na ako sa lakas ng boses niya. Pinanood ko rin ang tinatanaw nilang footage ng CCTV. I saw us three, pero hindi lang 'yon, ang ikinabigla ko ay nang makita ang tatlong iba pang tao na nasa likod ng isang kotse—dalawang lalaki at si. . . Lie.I closed my eyes and cursed in my mind. What the fuck is this?"Then explained it to me!" Mas lalo pang nadurog ang puso ko nang matanaw ang lalaking iyon na umiyak, nothing's more heartbreaking than a man crying like a child. "Nasa burol ang anak ko ngayon at. . . hindi ko matanggap na wala na siya!"Reticenced.The room was in
SUMPA. Another busy day. Kasalukuyan akong nasa isang publishing house kung saan ako nagtratrabaho. Ang ginagawa ko lang ay magbasa at mag-edit ng manuscript, iyon ang nasa job description ko. Pero ang ginagawa ko talagang trabaho at nai-enjoy ko ay ang magbasura."Kun, dalawang oras pa lang tayo, tatlong manuscript na tinatapon mo," saway ni Dom.Hindi ko siya pinansin at binuklat ko ang panibagong istorya. The Billionare's Wife ang nakalagay sa front page. Napa-irap ako sa mismong papel na hawak ko at itinabi. Sumandal ako sa swiveling chair, pinapatunog ang mga kamay sa lamesa.Ang pangit!Malaki ang silid na inuukupa namin. Apat kaming major editor ng PhilPages ang nandirito. Sa halos apat na buwan ko, hindi ko pa kilala kung sino ang dalawang babae na katrabaho namin. Ang mga may-ari ng kompanya lang talaga ang kilala ko. Sadly, nalaman ko pangalan ng hambogerong si Dom nang sabihin niyang bestfriend niya ako sa harap ng m
Note: Special Chapters are narration of historical connection of the characters from the story. Itinulak ng hangin ang isang patay na bulaklak, naiwan ang ilang talutot kasabay ng pagkuha ko rito. Namuo ang isang maliit na ngiti sa aking labi. Sa pagsipol muli ng hangin ay marahan akong umindayong sa tugtuging mahinang kinakanta."Ikaw ay isang rosas, na humahalimuyak. . . at wala kang katulad." Tinanaw ko ang langit. Itinaas ang dalawang kamay, wari'y isang paru-parong handa nang lumipad. I closed my eyes. Sa pagtama ng liwanag mula sa buwan at mga butuin namumukadkad ang taimtim kong pangarap.Umupo ako sa sementadong kalsada, pinapagitnaan ng irigasyong tubig na siyang patuloy na nagbibigay buhay sa palayan ngayong buwan ng tagtuyot. I turned on my pocket WiFi at maging ang dalang portable laptop.I searched for youtube at kinalkal ang recently watched, hanggang mahanap ko ang huling interview niya. He looked still so dominant in here, matatapang na mga m
Chapter 17 : VisitTiyak talaga ang gagawing paghahabol ng tadhana, pagpapahayag nito ng mga pilit binaon na mga lihim at sekreto kahit pa anong pagtakas o pagtago mo dito. Siniyasat ko ang lapida ni Rust bago pa kami magpaalam.Araw ng lunes noong sinabi ko kay Triden na gusto kong bisitahin ang puntod ng kaniyang kaibigan. Ngayon lang kasi ako nagkaroon ng lakas ng loob upang harapin ang katotohanan. Ngayon ko lang din natanto ang lahat. Ibig kong sabihin ay ang lahat ng kadahilanan kung bakit ako napunta sa posisyong ito.I eyed the calm sky, malapit nang mawala ang asul nitong kulay at nagpaparamdam na ang pag-itim ng kapiligiran. Naalala ko na naman ulit ang magkakapatid dahil doon. Nilingon ko ang katabing lalaki na seryosong nakatingin sa /puntod/ ng kaibigan."Tri, pwede kong bisitahin ang magkakapatid? Friday ngayon kaya matagal 'yon silang umuwi." Napansin ko agad ang pagbitaw niya ng kakaibang ekspresyon. Alam ko na agad na ayaw ni
CHAPTER SIXTEEN :Intimate"Give me three filipino critically acclaimed films. Anyone? "The cold athmosphere inside the auditorium was apparent. Light from the monitor, displaying the slide share presentation, illuminated the entire theater stage. Sandra raised her hand. "Ma' Rosa, Kid Kulafu, and Metro Manila, Sir." Tumango-tango ang Proffesor namin sa Film 101. "Great, but remain standing—"Nanlalaki ang mga matang pinutol siya ng kaibigan ko sabay sabing, "Ga—I mean why, Sir?"Napuno ng tawanan ang silid, maging ako ay ganoon rin. "Mumurahin mo pa talaga ako, Miss Park?" pag-iling niya. "Ang tanong ko lang naman ay what are the common denominators of the said films?"Sinipa ako ng katabi at bahagyang ngumiti, alam ko na kung para saan. Kinuha ko ang ballpen at sinulat sa papel ang, 'Realism.'"Realism, Sir!" she answered, full of confidence."Good. And why realism ang similarity ni
CHAPTER FIFTEEN :RecordedAnd the line was cut.Nakita kong pabalik na siya dito sa silid kaya nagmadali akong umupo sa gilid ng mattress at nagkunwaring binasa ang papel. He calmly entered habang titig na titig sa cellphone. "Sino 'yon?" patay-malisya kong linya.Triden didn't respond and continued with whatever he's up to. Until, narinig ko na lang ang maingay na eksenang pinapanood niya sa telepono. With their usual chants and distinctive yellings, my eyes grew wider."Tignan mo 'to," he invited.Agad akong lumapit sa kaniya at pinanood ito. And I was right! May isang clip na parehong nahagip ang tatlo kong kaibigan na nangunguna sa kumpol ng mga kabataan. Even pamilyar din sa akin ang iba pang nakunan. Tinaas ko ang tingin at binasa ang headline ng balita, Activist jailed, connection to NPAs investagated."What the hell. Ano?" I was startled. "Asang presinto? Puntahan na
CHAPTER FOURTEEN :Roses"Hoy, dito na lang!" siko ko kay Triden.He just rolled his eyes on me. "Ang hilig mong manakit! Namumula pa nga ang suntok mo kagabi, oh!" pakita niya sa braso niyang wala namang marka. 'paka OA nito!Pinarada niya ang kotse sa gilid ng mangga kung saan kami nag-usap noon. Kusa kong binuksan ang pinto at bago sinarado, sinabi kong, "Deserve mo naman!" at nagmadaling tumakbo palayo.Nakabungisngis akong pumasok sa palengke. Malapit na mag alas singko kaya dumarami na ang mga tao. I was still a little bit dizzy dahil apat na oras lang ang naging tulog ko. Sa lamesa ni Aleng Maritez, agad kong natanaw ang tatlo nang namimili ng isda."Pasensya na po, medyo na-late ako ngayon," saad ko sa babaeng nagtitimbang ng isda saka ko sinoot ang apron. "Ano po sa 'yo kuya?""Sampong kilo nitong tulingan," turo niya sa harapan ko."Hatid mayaman ka kanina, ah?" asar ng ginang sa tabi ko.Nanlaki ang mata ko, kinakabahan ng konti ba
CHAPTER THIRTEEN :In between"Sis, si Mang Robert ang last." Sandra arrange the seat for the interview."Walang english, ne, huh?" Napalingon ako sa babaeng malakas na humalakhak habang binabasa ko ang mga questionaire. Nakitawa rin ako nang pare-pareho silang isinuwalat ang pangamba. "Manang Inday, ang galing mo kayang mag-english. Native na native," biro ng kaibigan ko habang pinapapak ang isang cookies. Nasa loob kami ng masyon nila Sandra, sa living room. I needed seven people, and Sandra, as extra as usual, kinuha ang lima nilang kasambahay, tatlong guard, dalawang driver, at sinama pa maging ang Daddy and Mommy niya, which was certainly nakakahiya."Moomy, h'wag masyadong galingan ang pagsagot, huh? 'di 'to Miss Universe," she reminded her mom as she sat down. Inayos nito ang upo na mala-beauty queen at sinabing, "My dear, that comes naturally. Mahirap pigilan ang elegance," sabay tingin sa asawa niyang p
CHAPTER 12 :BolideGabe immedietly stared at me. I swallowed hard. Pinagpatuloy ko ang paghakbang, patay-malisya. Hawak-hawak ko na ang pinto ng sasakyan nang. . ."Love, galit ka ba sa 'kin?" Triden voice echoed over the paking lot. Paulit-ulit na pinaparinig ang pagtawag niya na tila tubig at ako ang apoy na tinutupok. Shit! "Pri, what!?. . ." Sandra doesn't know what to say, I am either. I don't know how to explain. Lalo na't medyo makakatotohanan ang tanong ni Triden dahil dalawang araw ko na siyang hindi pinapansin.And that love endearment? Gusto ko siyang pitikin sa lalamunan. "Tara na," saad ko sa tatlo. But they remained it their respective position, mata lang ang ginagalaw, pabalik-balik ang tingin sa aming dalawa. "Hoy!"However, once again they never move. They looked at me, like I owe them explaination. Patay na!"Papaliwanag ko, promise. Malapit nang mag ten—"
CHAPTER ELEVEN :Endearment"Focus-group discussion na lang?"Ma'am Koral question kept bugging me after three prospect, out of nowhere, declined to be interview. Tatlo silang sunod-sunod na humindi without specific reason at all. Ngayon pa kung kailan dapat nasa iisang lugar na kami at nagsisimula na sana akong magtanong.Tulala kong dinadaanan ang tahimik na hallway, walang kahit ni isang estudyanyte. Balak ko sanang sabihin kay Ma'am ang nangyari but I hesitated, it was bound with my responsibilities kung bakit sila umayaw and also maghanap rin ng papalit.Mariin kong iniisip kung sino-sino pa ang pwede kong kunin to fill in the gap. "'Yong sila manong kaya na tambay sa looban? Pwede rin."Kaya nagmadali akong tinahak ang daan papuntang gate. Napakunot kaagad ang noo ko nang mapansin ang ingay na nauulinigan sa malapit. And in my surprise, nahagilap ko ang ilang pares ng mga kabataang busy sa paggawa