Iniabot saakin si Moira ang isang pamilyar na ticket mula sa Angel's Bar kung saan binibigyan nila kami ng 50% discount bilang parte ng paghingi nila ng dispensa sa nangyari noong nakaraang gabi. Naglabas na sila ng statement at inaako nila ang pagkakamali na ginawa noong anak ng isa sa mga owner ng bar. " Ang sabi noong babaeng nagpakilalang secretary ng owner ng bar, tatlong beses daw 'yan puwedeng gamitin sa Angel's Bar sa loob ng isang buwan. Ipakikita lang daw 'yan sa guard at sa staff doon kapag nagpunta ka, " paliwanag ni Moira, " Gusto noong secretary na personal na iabot sa'yo 'yan, pero ang tagal mo kaya iniabot na lang saakin. " Hindi ko maiwasang mapangiti dahil tila pinadali lang nila ang plano kong pagpasok muli sa bar na 'yon. Akala ko iba-ban kami doon. " Puwede bang sumama diyan? " tanong ni Jana saka kinuha sakin 'yong card. " Grabe, sa card pa lang na'to kitang-kita na kung gaano sila kagalante. Gold talaga? Puwede kaya itong isanla? " Kinuha ko ito kay Jana at
" Ihahatid na kita. " Naalis ang tingin ko sa mga kapulisan nang lapitan ako ni Sir Joaquin. " Alas-onse na, masyado ng late para bumyahe ka nang mag-isa. " Binalik ko ang tingin sa mga kapulisan kung saan abala sila sa pagkolekta ng mga nakumpiskang ipinagbabawal na gamot at mga matataas na kalibre ng barill na nakuha rin mula sa basement. Nakalatag ang lahat sa ibaba kasama ang mga collar na sa wakas ay nailais na sa leeg ng mga kababaihan at ang mga remote na kumo-kontrol sa mga ito. May mangilanniglan ring mga media ang nasa loob upang kuhanan ng pahayag ang mga nahuling suspect at mga biktima na ngayon ay ligtas na. " Miss Zenaida. " Nabalik ang aking tingin sa lalaki. " May gusto ka pa bang usisain? " " W-Wala naman na..." Tumayo ako mula sa pagkakaupo at tinapunan ng tingin si General Delgado na ngayon ay nasa harap ng camera, sinasagot ang lahat ng mga katanungan mula sa mga reporter na nakapalibot sa kaniya. Sunod kong tinignan ang mga naka-posas na walang maipakitang mukh
Kasalukuyan akong nasa loob ng isang boutique shop. Pumipili ng bagong damit na nararapat kong suotin dahil hindi na maitatago ng mga damit ko pamasok 'yong baby bump ko. May dalawa na akong blouse na napili pero parehong itim kaya kailangan kong palitan ng kulay 'yong isa dahil baka kung ano ang isipin ni Mama sa kulay na pinili ko. Siguradong tatanungin kung saan ako makikipaglibing. " Ma'am, ito po, bagay sainyo ang kulay orange. Litaw po ang beauty niyo, " suhestiyon ng saleslady sa gilid ko pero nginitian ko lang siya at naghanap ng bagong damit pang-itaas. Masyadong matingkad ang orange. Kailangan ko ngang maitago 'yong baby bump ko, bakit ako pipili ng light color?Tumingin ako sa relos na suot ko, alas onse na ng tanghali. Ala una ang appointment ko sa isang clinic malapit lang sa boutique shop kung nasaan ako ngayon. Linggo ngayon kaya kinuha ko ang pagkakataong ito para makapag pa-checkup. Sinadya kong umalis nang maaga sa bahay at dinahilan ang trabaho ko para hindi na sil
Ginawa kong sobrang busy ang buong araw ko kahit wala naman talaga akong masyadong trabaho. Ayokong mag-isip at matulala sa kawalan dahil gagawin ko 'yon kapag nakauwi na ako at nakapagkulong sa kuwarto. Aba, hindi ako puwedeng magwala kung kasama ko sa iisang silid ang dahilan ng lahat ng 'to. " Ayos ka lang? " Napalingon ako kay Moira na nasa kanan ko. " Kanina ka pa nagpapakawala nang malalim na buntong hininga. "" Ha? Oo naman, ayos lang ako. " Tumuwid ako ng upo at binalik ang tingin sa harap kung saan nagsasalita si Miss Lizzie. May meeting kami ngayon sa conference room at kitang-kita ko si Sir Joaquin na nakaupo sa harap, abala sa pakikinig sa sinasabi ng aming Senior Editor. Bakit siya nagagawa niyang maging chill matapos ng encounter namin kaninang umaga? Samantalang ako, gustong-gusto ko ng umuwi para mailabas ang emosyon ko. Gusto kong suntuk-suntokin ang unan ko at sumigaw habang nakabaon ang mukha ko roon. Puñeta, kailan ba matatapos ang meeting na'to?! " Zen, parang
" Guys, alam niyo na 'yong balita? Uuwi raw pala ng bansa si Sir Nicolas? " ang bungad saamin ni Jana nang sabay-sabay kaming maupo sa paborito naming mesa sa cafeteria." May welcoming party daw sa Saturday kaya half-day lang tayo noon. Night pool party daw. True ba? "" Night pool party? Saan mo naman nakalap 'yang balita na 'yan? " Natatawang tanong ni Ruiz. " Company dinner ang mangyayari, walang party. "Nawala ang liwanag sa mukha ni Jana. " Ay we? Akala ko ba naman party. Nag-iisip na ako ng outfit ko sa Saturday, eh. Muntik na akong mag order ng swimsuit. "Hindi ko maiwasang matawa. " Semi-formal dinner 'yon, Jana. Sige, try mo mag suot ng swimsuit, may pool naman sa venue. Malay natin, baka puwedeng maligo roon? Tumalon ka na lang. "" Baka kapag ginawa ko 'yon, kinabukasan wala na akong trabaho. " Napanguso si Jana. " My gosh, kinakabahan na ako sa susunod na linggo pa lang. Imagine, dalawang Delgado na ang nandito sa office natin? Nakakatakot huminga. "" Bakit ka naman na
" Stepsister niyo si Jullie? " hindi ko napigilan ang sarili na magulat sa rebelasyon mula sa isang Delgado tungkol sa sikreto ng pamilya niya. " So, ibig sabihin si Ma'am Jazmine ay..." " Step-mom ko, " pagpapatuloy ni Sir Joaquin. " Seven years old ako nang mamatay ang real mom ko. Ilang months lang, lumitaw bigla si Tita Jazmine kasama si Jullie na two years old na noon—anak nila ni Papa. " Umawang ang bibig ko. Hindi ko inakala na malalaman ko ang sikreto ng pamilyang Delgado na galing pa mismo sa bibig ng isang Delgado. Ang alam naming lahat, isang perpekto at masayang pamilya ang mayroon si Sir Nicolas dahil sa totoo lang, mabait naman si Ma'am Jazmine noong mga panahong bumibisita ito sa kompanya noong nandito pa sila. Si Jullie naman, kaya hindi ko siya agad nakilala noong nakaraang araw ay dahil ang laki ng pinagbago niya. Iba nga ang hangin sa ibang bansa. " So, ang dahilan kung bakit ka sinuntok ni Sir Nicolas ay dahil sa kanila? " paniniguro ko dahil sa totoo lang, hind
Kagaya ng inaasahan, naging mailap nga saakin sina Mama at Papa kinabukasan. Hindi nila ako kinakausap, pero nang mag umagahan, pinatawag ako sa kuwarto para sumabay kumain sa kanila. Naging tahimik ang mesa, ramdam ko 'yong awkwardness kaya binilisan ko ang pagkain para makaalis agad ako at bumalik ang nakasanayang sigla sa hapag-kainan.Maghapon akong nagkulong sa kuwarto, si Zachary at si ate Zekainah lang ang kumakausap saakin. Si Papa, pinapansin naman ako pero nanginginig ako sa lamig ng pakikitungo niya saakin. Si Mama, ni hindi ako tinatapunan ng tingin at para lang akong hangin sa bahay. Wala naman akong reklamo doon dahil kasalanan ko naman kung bakit naging ganoon ang pakikitungo nila saakin. Alam kong huhupa rin ang galit nila, pero hindi ko alam kung hanggang kailan sila mananatiling ganiyan." Tendy..." Napatingin ako kay Colleen na may hawak na balat ng candy. Wala ngayon si ate Zekainah, abala sa paglalako ng mga paninda niya kaya saakin muna pinaalagaan ang anak niya.
Naging tahimik ang mesa namin matapos kong sabihin sa mga kasama ko ang sitwasyon ko ngayon. Lahat ay nagulantang maliban kay Terrence. Hindi sila makapaniwala na ganoon kalaki ang sinekreto ko sa kanila sa loob ng apat na buwan. " So, sino 'yong ama? " tanong ni Jana matapos ng ilang minutong katahimikan. Mukhang hindi pa nga nag s-sink in sa kaniya ang lahat dahil lukot pa rin ang hitsura ng mukha niya. " Hindi ko pa masasabi sainyo kung sino siya. Baka kasi maging uncomfortable at awkward sa opisina kapag nalaman niyo kung sino siya. " " Ha? So, ibig mong sabihin, nasa company natin 'yong lalake? " Takhang tanong ni Ruiz. " Sino doon? Saang department? " " Hindi ba si Terrence? " sunod na tanong ni Jana saka tumingin kay Terrence. " Hoy, baka ikaw 'yong lalake ha? Aminin mo na. " " Jana, hindi si Terrence, " saad ko, " Hindi ko pa puwedeng sabihin sainyo kung sino siya dahil hindi ko pa rin nasasabi sa kaniya 'yong tungkol dito. " " Bakit hindi pa? Anong hinihintay mo? " ta
Bastos, mayabang at walang modo. Iyon ang mailalarawan ko sa isang empleyado ng kompanya na palaging naglalakas loob na kalabanin ako. Sa lahat ng opinyon ko, palagi siyang may komento. Masyadong mataas ang tingin niya sa sarili niya at pakiramdam niya, alam na niya ang lahat. Alam kong isa siya sa mga mahuhusay na mamamahayag na kinikilala ng Updated, kaya kung ipatatanggal ko siya sa trabaho, alam kong maraming tututol, kaya naman ako na ang gumagawa ng paraan para siya mismo ang sumuko at mag resign. Anong silbi ng mahusay na mamamahayag kung bastos at mayabang naman? " Miss Zenaida, mayroon tayong freedom of speech pero hindi sa ganitong paraan mo gagamitin 'yon. Kung kalokohan lang naman ang gusto mong isulat, sa social media ka na lang sana nagkalat. " " Excuse me? " Gumuhit sa mukha niya ang insulto sa sinabi ko. " Chief, grabe naman kayo kung makapagsalita. Unang-una, wala po akong alam kung bakit nag puro symbol ang fonts ng aticle ko. Alam ko sa sarili ko na pulido ang ga
" Dawn, ibaba mo 'yan..." Nanginging ang boses kong pakiusap kay Dawn ngunit bumungisngis lang siya sa harap ko at humakbang palapit saakin dahilan ng pag-atras ko. " You are funny as hell! Bakit takot na takot ka? Wala pa naman akong ginagawa! " tila tuluyan ng nawala sa sarili si Dawn dahil halos hindi na siya makahinga sa pagtawa niya. Mangiyak-ngiyak siyang nakatingin saakin habang nakahawak sa kaniyang tiyan. " Chill, bakit ba paatras ka nang paatras? Baka naman mahulog ka sa hagdan? " Lumingon ako sa likuran, may tatlong hakbang mula sa aking kinatatayuan bago ako makarating sa tuktok ng hagdan. Binalik ko ang tingin kay Dawn. " Paano mo...paano mo nagawang makapasok rito sa bahay? " " Natural sa pintuan! Ang stupid naman ng tanong mo. " Naiiling niyang sagot. Sumandal siya sa railings habang patukoy na pinapaikot sa kamay niya 'yong balisong. " Kawawa ka naman kagabi. Mag-isa ka lang sa kama, ano? Malandi ka kasi, eh. Kung sino-sino na lang talaga pinapatulan mo." Sandali
Sa mga sandaling ito, nababatid kong maraming naglalaro sa isipin ni Joaquin dahil sa mabilis na pagbabago ng ekspresyon sa mukha niya. Kumpiyansa ako na wala akong ginawang mali ngunit hindi ko alam kung paano ko magagawang ipaliwanag sa kaniya ang sitwasyon gayong wala akong maalala. " Anong ibig sabihin nito? " Pinasadahan niya ako mula ulo hanggang paa. Gumuhit sa mga mata niya ang sakit ngunit nang ibaling niya ang tingin kay Terrence, madilim na ekspresyon na ang nakita ko sa kaniya. " Joaquin, n-nagkakamali ka. Kung ano man ang tumatakbo ngayon sa isip mo, walang katotohanan 'yan. " Mabilis akong lumapit sa kaniya at tinangkang hawakan ang braso niya ngunit umatras siya palayo saakin nang hindi inaalis ang matalim na tingin kay Terrence. " Lovato, wala kang balak magpaliwanag? " lalo akong kinabahan dahil sa tono ng boses ni Joaquin. Nararamdaman ko ang tensyon na bumabalot sa buong kuwarto at hindi ko alam kung paano ko ito magagawang pigilan. Nagtama ang tingin namin ni T
Walang tao. Wala akong nakitang kahit na ano maliban sa nakasaradong bintana. Napabuga ako sa hangin sa pagkadismaya sa sarili. Siguro nga na pa-praning na nga ako. " May problema ba, Zenaida? " Napalingon ako sa likuran nang marinig ang boses ni Joaquin. Buhat niya si Phoebe na humihikab pa at tulad ng ama niya, puno ito ng kalituhan ang mukha niya. Umiling ako at lumapit sa family picture namin na ngayon ay basag ang salamin at sira na ang frame. Lumapit saakin si Joaquin nang ibinaba niya sagit si Phoebe sa kama. " Ito 'yong nabasag? " Inangat niya ang tingin sa pader kung saan ito nakadikit. Naroon pa rin ang pako kaya imposibleng nalaglag ito nang basta-basta, maliban na lang kung may nagtanggal. Hindi ko alam kung dapat ko bang pairalin ang pagiging praning ko pero nararamdaman kong may hindi tama sa bahay na'to. Mas kaya ko pang paniwalaan kung may nangyayaring paranormal activity dito, pero 'yong ideya na may kasama kaming ibang tao sa bahay na'to na hindi namin alam,
" Miss Jazmine, tumayo po kayo. " Hinawakan ko sa magkabilang balikat ang matanda upang itayo ito mula sa pagkakaluhod. " Hindi niyo naman po kailangang lumuhod pa para humingi ng kapatawaran. Sapat na po saakin ang paghingi ng tawad na may sinseridad. "Malungkot niya akong tinignan. " Zenaida, hindi ko alam kung gaano kabigat ang pinagdaanan mo sa loob ng apat na taon. Hindi ko alam na nagawa ka pa lang kausapin ni Nicolas at hilingin sa'yo na ipalaglag ang bata. Wala akong alam sa bagay na'yon...patawarin mo 'ko, hindi kita nagawang tulungan noon. "" Hindi ko naman po sinunod ang sinabi niya... at hindi rin naman po sumagi sa isip ko na ipalaglag ang anak ko." Mahinahon ngunit buong kumpiyansa kong sagot sa kaniya. " Apat na taong gulang na po si Phoebe ngayon. Gusto kong kuhanin ang pagkakataong ito para sabihin na wala akong pinagsisisihan sa desisyon kong buhayin siya. "Sunod-sunod ang tango na ginawa niya habang nanunubig ang kaniyang mga mata. " Mas nauunawaan ko na kung saa
" Sa isang buwan na agad ang kasal? Ang bilis naman! " Gulat na tanong ni Jana, katatapos lang mabulunan sa kape na iniinom niya. " Isang linggo pa lang kayong engaged, kasalan agad? Ano, excited mag honeymoon? " " Gaga, parang hindi mo naman alam ang dahilan? " Paanas kong tanong sakaniya. Bakit ba kasi sa coffee shop pa namin napiling magkita? Masyadong matinis ang boses ni Jana. Hindi marunong makipag-usap nang may hinahon. " Bakit patatagalin pa kung sigurado naman na sila sa isa't isa? " ani Moira saka isinubo ang huling piraso ng egg tart na pangalawang order na niya. " Wala na ring dapat ika-excite sa honeymoon kung araw-araw naman silang—" " Huy, Moi, bibig mo. Nasa public place tayo, luka. " Pinanlakihan ni Jana ng mata si Moi na inosenteng napatigil sa pag nguya habang nakatingin saamin. "...kung araw-araw naman silang magkasama sa iisang bubong. Wala namang mali sa sasabihin ko, ah? " Kinuha ni Moira ang iced coffee niya. " Linggo bukas, Jana. Baka gusto mo mag simba?
" Baka naman matunaw na kamay mo katititig mo? " Natatawang hayag ni ate Zekainah saka ibinaba ang miryenda na binili niyang tuhog-tuhog sa naglalako. " Para kang teenager na kinikilig dahil binigyan ka ng crush mo ng regalo. Zenaida, ipapaalala ko lang sa'yo na may anak ka na. "" Bakit ate? Hindi na ba puwedeng kiligin ang mga Nanay? " tanong ko saka umayos ng pagkakaupo sa sopa. " Parang siya hindi kinikilig kapag nagdadala ng bulaklak si James, ah? Maya't maya mo pa nga inaamoy 'yong rosas, eh. "Halos lumuwa ang mata niya. Akala niya siguro wala akong alam pero sorry siya dahil madalas ikuwento saakin ni Colleen 'yong reaksyon ng Mama niya kapag nakakatanggap ito ng regalo mula kay James.Tumikhim si ate Zekainah at tumusok ng eggball sa plastic cups niya. " So, anong feeling na nasuotan ng engagement ring? "Bumalik ang ngiti sa labi ko. " Hindi ko ma-describe, eh. Basta, masaya na nakakaiyak na nakaka-excite? Para kang nakalutang sa alapaap, ganoon. Ah, basta, ma-g-gets mo sina
Maingat kong ibinaba ang dalawang tasa ng kape sa lamesita at lihim na tinapunan ng tingin ang magulang ni Dawn na nakaupo sa sopa. Ang dating aktres na si Pauline Bermudez ay pamilyar na ang mukha saakin dahil sikat siyang aktres noong araw. Madalas kasing subaybayan ni Mama ang isang teleserye na siya ang bida kaya namukhaan ko agad siya kanina. Edad singkuwenta, pero hindi mo makikita sa mukha niya dahil ang bata ng hitsura niya. Magkamukhang-magkamukha sila ni Dawn, hindi 'yon mapagkakaila dahil parehas silang may mala-anghel na hitsura sa kabila ng pamamaga ng pareho niyang mga mata. Mukhang galing siya sa magdamag na iyak. Sunod kong tinapunan ng tingin ang padre de pamilya nila, si Benjie Bermudez. Isa siyang congressman at kung pagbabasehan ang kaniyang tindig at hitsura, para siyang isang maamong tupa. Mataas na lalaki, payat at halos puti na ang kaniyang mga buhok. Bagsak ang kaniyang mga mata, malamang dahil sa puyat at stress. " Pasensya na kung binulabog namin kayo nan
" Joaquin, 'wag na. Hindi na kailangan, " kinailangan ko ng umentrada. Ayokong lumaki ang gulo, hindi naman iyon ang pinunta namin rito. " Huwag mong pilitin ang hindi niya kayang gawin. " Kita ko ang pagka-insulto sa mukha ni Sir Nicolas dahil sa sinabi ko. Alam kong magiging dalawa ang kahulugan ng katagang 'yon pero wala akong intensyon na insultuhin ang kalagayan niya. Nasasakaniya na lang kung paano niya ito iintindihin. " Sir Nicolas, hindi ako nagpunta rito para gumawa ng gulo. Gusto ko sana kayong makausap, pero sapat na ang mga narinig ko para ma-realized na wala talaga akong dapat asahan sainyo. " Tinignan ko siya mula ulo hanggang paa. Gusto ko sanang maawa sa kalagayan niya, pero hindi ko magawa. Nakita ko kung paano niya ipaglaban ang ibang tao sa halip na unawain at intindihin ang sarili niyang anak. Nakakadismaya. Nakakagalit. " Hindi niyo pinaiiral ang mga isip niyo. Masyado kayong nagpapadala sa bugso ng damdamin niyo. " Dismayado niyang binalikan ng tingin si Jo