Chapter 1

Kiel's POV

I'm on my way back to my clinic when my phone rang and it was Mina.

"Hm?"

"Ah D-doc? Anong oras daw po kayo babalik dito sa clinic?" Napakunot noo ako sa kanyang tanong. 

I think you forgot something important, Mina.

"'Yong pasyente po kasi--"

"Mina what's our rule again?" I disrupted.

Hindi ko maiwasang uminit ang ulo dahil sa biglaan niyang pagtawag.

"I thought I made myself clear." My forehead creased when I didn't hear any response. Paulit ulit kong tinatawag ang pangalan niya pero putangina lang.

Is she even listening to what I am saying?

I can't fucking hear anything. 

"Hello? Am I talking to a wall or what?"

She knows me well that when I go outside my clinic, it means no phone calls allowed. Strictly. Unless I'll be the one to call.

You can text me but I don't entertain phone calls not until I go back to my clinic. I don't have a fixed schedule as well on what time I'll be able to come back.

"Mina." I asked again.

"Y-yes Doc Premore?"

"Speak."

"D-doc Premore?"

"I hate repeating myself, right?"

"Y-yes po Doc Premore."

Damn it. Natakot ko ata siya. She's stuttering.

I heaved a sigh to calm myself.

"Hm. Explain," I said as I tapped the loudspeaker button and rested my phone in its holder.

"May p-pasyente kasi Doc. Kailangang kailangan daw po niya kayong makita. Nag-explain naman ako sa kanya na baka after lunch na kayo makabalik dahil may naka-schedule kayong o-operahan kaninang alas siete at hindi rin sigurado kung ilang oras ang itatagal ng surgery. Pero--"

"Mina. Just calm down. I'll be there by 15 minutes." I ended the call.

Mina is my secretary. A lady that is very dedicated and passionate with her work. She's my secretary since I became a registered physician. And this was the first time that she did interupt me on my out-clinic duty.

Good thing that the surgery was done at around 11 am.

I'm just wondering what happened. Gano'n siguro ka-urgent na matingnan 'yong pasyente kaya siya napatawag.

I felt somehow, guilty that I didn't control my temper. Nataasan ko tuloy siya ng boses.

I took a glimpse on my wrist watch.

It's almost 12:00 and my clinic usually resumes at one or two o'clock in the afternoon.

I feel damn exhausted but because of this patient, yeah I'll eat and take a rest later.

I put my face mask on as I drop off from my car. 

---

Premore's Clinic

[Dr. Kiel Kristoff Premore RMT, MD, MS]

Hindi pa ako tuluyang nakakapasok ay sinalubong na ako ng kahabaan ng pila ng mga pasyente sa waiting area.

"Good afternoon Doc."

"Magandang hapon po Doc."

"Good Afternoon." I greeted back.

I can feel this familiar feeling of being exhausted bacause of stressful activities the whole day. Back pain and fatigue are the most common.

My sliding door automatically opened as I reach my office.

"D-doc Premore--"

"Mina. What happened--"

"Doc Kiel!" I didn't have the chance to finish my words when a lady in a floral dress ran towards me. What she did next make me feel like I wanna punch a woman right now.

Hindi ko namalayan kung paano niya nagawang nakalapit sa akin at mabilis na naalis ang face mask ko. 

Mas lalo akong nabigla nang ilingkis niya sa batok ko ang kanyang mga braso.

And now she's hugging me.

"Wait. M-miss." Pasimple kong inalis ang mga braso niyang kapit na kapit sa batok ko.

I took a glance at Mina. By staring at her eyes, I hope that she'll get what I mean, trying to seek some help but it feels like I want to punch a wall damn hard when she looked away.

"Ah-- Maiwan ko po muna kayo Doc. Aasikasuhin ko lang 'yong ibang pasyente sa labas." Then she walked away fast.

Shit. Mina.

"Doc Kiel gamutin mo ako. May sakit na ata ako sa puso," she said while pouting.

I can't help but to frown as annoyance slowly taking over my whole system.

Hm yeah I'm not in the mood I guess.

"Doc Kiel--"

"What?" singhal ko sakanya.

Calm down Kiel, she's your patient.

She pouted again. I took a deep sigh.

"Hm?"

"My name is Dawn. Hihi. Pwede ka bang--"

"What do you feel? Sabi mo ay may sakit ka na ata sa puso?" I tried to conceal the coldness in my voice.

Naglakad ako papunta sa table ko at inilapag ang gamit sa mesa. Ramdam kong sumunod siya sa akin. I rested my back at the recliner while staring at her.

Naupo naman siya sa upuan na nasa tapat ng mesa ko.

"What now?" The way she look at me, naiirita ako.

I can't resist women, pero hindi kita type. STD isn't my thing.

"T-teka D-doc. Eh ano, eh gamot s-sa natutunaw sa titig mo meron ba?"

I closed my eyes, still my back leaning on the chair.

My patience ain't getting longer, Miss Dawn.

Is this the urgent thing that Mina supposed to say?

Hell knows how I wanted to cuss right now.

I calmed myself. "Miss, madami pang naghihintay na pasyente sa labas. If you don't mind and if you have nothing important to say you can now leave."

She giggled.

Puta may mali ba sa sinabi ko?

I darted my eyes to her coldly. Too cold that will penetrate her straight to the system.

Bigla siyang sumeryoso at inayos ang pagkakaupo.

"'Yong puso ko kasi Doc. Parang abnormal ang tibok eh," she pouted again.

Does she think it's cute? She looks like a fucking duck.

"Hm?"

"Ayon nga Doc biglang bumibilis kasi 'yong pagtibok eh."

Fuck.

She's having a palpitation.

I grabbed my stethoscope and Holter monitor to check her blood pressure and heart rate.

She giggled when I held her hand to place the heart rate monitoring device.

"Since when you're experiencing this kind of feeling?"

I got startled when she held my hand as well.

"Simula nong. . ." I stared at her, waiting for her response.

"Makita kita kanina. Auto-kilig ako Doc Kiel. Ayiiie! Ang gwapo mo pala bakit mo naman itinatago 'yon? Crush na crush po talaga kita! At mas lalo na ngayong nakita kita. Paranas naman ng crush back please."

What the hell?

I think I'm in fucking trouble.

Nakita niya ako.

I tried to smile. Though I can feel my teeth gritting from one another.

I think she badly needs a psychiatrist.

Should I refer her to Dra. Yang?

"Dawn."

"Oh my Gosh Doc Kiel! Kinikilig ako sa pagbanggit mo ng pangalan ko." She giggled again.

Can someone reminds me that I am a doctor?

Yeah Kiel, you're a Cardiothoracic surgeon.

Ayokong ubusin ang pasensya ko dahil lang sa isang 'to. Patients are still in need and waiting for me plus I need to go back in the hospital asap.

Should I assign some other colleagues here? Oh, what about the Salvanera couple?  

"Doc Kiel gamutin mo na ako-- Teka Doc ang gwapo mo. Hihi. Ah meron pa pala. Parang ano e-- parang nag-iinit 'yong pakiramdam ko. Feeling ko mainit ang katawan ko. May lagnat din ata ako Doc Kiel." Pinaypayan niya ang sarili gamit ang kamay.

Sasagot na sana ako nang biglang magring ang cellphone ko.

"Hold on a second." Nginitian ko siya ng pilit.

Yeah, I still need to be professional atleast.

Lumabas ako ng balcony at sinagot ang tawag ni Aldrich. Nakaririnding tawa niya agad ang sumalubong sa akin.

[Hoy Kiel. Inform ka lang ng gwapo na kina Luke tayo mamaya mga alas otso.]

Bumuntong hininga ako.

[Problema? Tunog depressed ka 'dre ah.]

"I haven't took my lunch yet. Pass muna ako sa inuman mamaya at baka magka-ulcer ako. Putangina gusto ko kumain ng madaming siomai." It was just a whisper. Tama lang na marinig niya sa kabilang linya.

[Pfft. Naglilihi ka ba brother? Hahahaha.]

"Ulol. Ikaw kaya magstay sa OR ng mahigit apat na oras tapos may putangina pang mambi-bwisit sa'yo."

[Oh kalma lang hahaha ano bang nangyari?]

"Later. Baba ko na 'to. I still have unfinished business."

[Ang gwapo ko pero hoy babae ba yan--]

"Hindi. Hipon." I ended the call.

Pagpasok ko ay nakita ko siyang nakatitig sa picture ko sa wall. It was taken during our oath taking ceremony.

"Miss Dawn."

"Doc ano na? Hindi mo ba ako gagamutin? Ituloy na natin--"

"You're not sick."

"Hala! May sakit kaya ako ramdam ko talaga eh." Lumapit siya ulit sa 'kin.

She suddenly cupped my face.

Tinitigan niya ako sa mata. "Doc Kiel bakit ang gwapo mo-- ang bango mo pa." Sininghot singhot niya ako.

What the hell?

I bit my lower lip to calm myself.

"Doc Kiel. May sakit ako. Ramdam mo ba? Ano ba'ng gamot nito hmm Doc Kiel?" she uttered seductively.

"Just. . ."

"Ano Doc Kiel?" Inilapit niya ang mukha sa akin. Damn it.

"Just stop staring at me." I smirked when I saw her face, full of disappointment.

"Wala kang sakit. 'Wag mo kasi akong pagnasahan." I immediately removed her arms as much as I can before she would totally wrapped around my body.

Ipinaglihi ata 'to sa linta eh.

"Doc Kiel--"

"Please close the door when you leave. Thanks." I grabbed the compiled medication profiles of my patients to review their diagnosis.

Wala na siyang nagawa. She went out immediately when I glared at her.

Puta gutom na ako.

Girls won't work this time. Siomai is fine with me.

Adrian's POV

"If you'll let me choose between porn or you, I'll choose a porn with you, Baby," I chuckled when I heard her soft laugh. Halatang kinikilig.

Pero bakit para siyang umuungol sa pandinig ko?

"Lintek ka."

"Pft. Huta ang corny mo tol hahahaha."

Mga kontrabidang anak ng etets na kinulang sa sharingan.

Napangiwi ako at halos mabasag na ata ang eardrums ko sa lakas ng pagkakabagsak niya sa telepono.

Nasira tuloy diskarte ko animal!

"Tang'na niyo talaga binabaan tuloy ako. Rinig na rinig niya boses niyo mga gago." Nagbukas ako ng isang lata ng beer at saka nilagok ito ng diretso. 

"Hahahaha. Sino ba 'yon?" Nakangising aniya.

"Chix 'pre." Ngumisi rin ako bago muling lumagok ng beer.

"'Yong inuwi mo ba kagabi galing sa bar?" aniya habang nagsasalin ng Jack Daniels sa wine glass.

Gago talaga. Mukha ba akong mahilig sa bilasa? Ang cheap ko naman.

Nakakalimutan ata niyang isang Adrian Luis Crentione the great ang kausap niya.

Gwapo man at habulin, ako'y choosy pa rin.

"Animal ka client ko 'yon dati. Tapos ko naman na 'yong bahay niya pero patawag tawag pa, baka na-miss niya kamanyakan este kagwapuhan ko," pangisi ngising sambit ko.

"Oo tapos binabaan ka hahaha. Kung kasing gwapo mo lang sana ako 'pre wala ka sanang problema sa chix." Sinuklay niya ang buhok gamit ang mga daliri.

"No thanks. Mas gwapo ako sa'yo 'tol. Humble nga lang talaga kaya hindi na kailangan ipangalandakan."

Ang tunay na gwapo, hindi self-proclaimed. Nasa mukha ko naman ang ebidensya.

He walked and stopped right in front of the mirror just to stare at his reflection.

Anong kalokohan na naman kaya ang gagawin neto?

Next thing happened made me almost got choked.

Muntik ko ng maibuga ang iniinom ko nang bigla niyang hawakan ang kanyang baba at nagsimulang kausapin ang sarili.

Animalism!

"Pakshet ka Dax bagay na bagay sa'yo ang bansag na Uno dahil mukha kang. . ."

"Anak ng etets na kinulang sa sharingan," singit ko.

Hahahaha!

"Ulol. G'wapong anak ng etets," depensa niya.

"Hindi. Anak ng etets lang. Walang g'wapo kasi sa 'kin 'yon--"

"Talaga ba? Saan banda?" Natahimik ako nang biglang may sumingit sa usapan.

Singit ng singit hindi naman kinakausap.

"Masamang nagsasabi ng g'wapo lalo na kung ikaw," pambabara niya pa. 

Putangina alam ko na kung saan papunta 'to.

"Problema mo sa 'kin tol? Miss mo na naman ba ako?" baling ko kay Luke na pangisi ngisi lang.

"Wala akong problema. Baka ikaw meron?" sagot niya.

Sa aming apat itong si Luke ang mahilig mambara pero bakit parang ako lagi ang puntirya niya?

Bukod sa mas lamang ako sakanya ng kagwapuhan ay wala akong maalalang naging kasalanan ko.

Napapaisip tuloy ako kung may lihim ba itong pagtingin sa 'kin o sadyang nababakla lang minsan.

Hindi kaya. . .

Crush niya ako?

Animal. Kinilabutan ako sa naisip ko.

I looked at Aldrich who's busy with his phone.

"Switi--" He motioned his hand for me to shut up as he answered the phone call.

"Ano? Oh gago alas otso ang usapan anong oras na 'tol? 'Tong mga Siomai mo pupulutanin na namin 'to huta ka. Antay ka r'yan." Nakinig lang ako sa usapan nila ng kausap niya.

Ilang sandali lang ay pinatay na niya ang tawag.

Mukhang si Kiel ang nasa kabilang linya.

Siomai raw eh.

"Si Dakter nasa baba ng condo. Pagapang na ata 'yon sa sobrang gutom. Puntahan ko lang." Halata naman eh.

Nagpaalam na siya para lumabas.

Oh putangina iniwan niya talaga kami ni Luke dito? Wow. Mukhang hindi maganda ang kutob ko.

"Sama nalang ako. Tangina." Tatayo na sana ako nang bigla na namang magsalita si Luke. Nakalayo na rin si Aldrich kaya hindi ko na nahabol.

"Iniiwasan mo ba ako, Ian?" nakangising tanong niya.

Wala ako sa mood makipag asaran. Animal.

'Wag ngayon Luke.

"Ba't naman kita iiwasan 'tol?" kunot noong sabi ko.

"Malay ko. Ba't mo nga ba ako iniiwasan?" balik tanong niya.

Ang labo talaga nito kausap minsan. Sabi ko nga tatahimik nalang ako.

Ano ba kasing meron sa akin at bakit lagi nalang akong pinagti-tripan ng animal na 'to?

Kagwapuhan siyempre.

"'Di kita iniiwasan ah. Baka ma-miss mo 'ko eh," pang-aalaska ko sakanya.

Ganyan nga Ian. 'Wag ka papatalo sa anak ng etets na 'to.

"Iyak ka muna."

Tang'na.

Sasagot na sana ako nang biglang bumukas ulit ang pinto at bumungad si Aldrich.

Napakunot noo ako nang makita si Aldrich na humahagalpak sa tawa habang nakasunod si Kiel.

They're holding about 10 boxes of pizza and Japanese siomai. Bawat order ng pizza ay p'wede hanggang limang katao.

"Anong meron? May fiesta ba? Apat lang tayo oh," tanong ko ngunit hindi nila ako pinansin.

Ang sasama ng ugali mga animal.

Binalingan ko si Kiel na agad nakapukaw sa aking atensyon dahil sa itsura nitong tila hindi natulog ng tatlong araw. "Gago tol 'anyare sa'yo? Para kang ginahasa ng sampung elepante ah," saad ko habang pinagmamasdan siya mula ulo hanggang paa.

"Hahahahaha teka may ikukwento sa'tin 'yan. Saka sino ba nagsabing hindi 'yan mauubos? Gutom si Kiel kaya no worries," humahagalpak na paliwanag ni Aldrich habang inilalapag nila ang mga pagkain sa lamesa rito sa sala ng condo ni Luke.

Halos lumuwa ang lalamunan niya kakatawa.

Ano ba 'yan bets, can someone enlighten me?

"Oy Luke ba't tawa ng tawa si Uno?"

tanong ko rito matapos abutin ang isang box ng pizza.

Biglang kumalam sikmura ko eh.

"Malay ko. Ba't ako tinatanong mo e pareho tayong naiwan dito. Lag ka ba? Pakiayos ng signal."

Anak ng etets ka talaga Luke!

"Switi," baling ko kay Aldrich.

"Inaaway na naman ako ni Luke oh," nakangusong sumbong ko.

Parang wala siyang narinig. "Teka kukuha lang ako ng lagayan ng siomai ni Kiel." Naglakad siya papuntang kusina.

Bumaling ako kay Kiel pero nakita kong nakapikit itong nakahiga sa sofa habang nakakrus ang mga braso pati na rin ang mga paa na nakataas din.

Nakapagtataka tuloy na parang pagod na pagod ito.

Naagaw ng atensyon ko si Luke na nakangisi sa'kin at tatawa tawa.

Putangina.

"Oh ano na naman? Kanina ka pa ah," asar na sambit ko.

"Oh iyak ka na?" pangisi ngisi niya paring saad.

Sakto naman ang pagbalik ni Aldrich mula sa kusina. "Hoy Luke. Binubully mo na naman si Adrian? Hahaha."

Naks buti pa 'to si Switi may care.

"Oo Switi pagtanggol mo 'ko dali."

"Hm. 'Wag mo bullyhin Luke ano ba tol? Alam mo na. . ."

"Thanks Switi yu rili lab meh huh?"

"Baka umiyak. Hahahahaha."

"Mga animal na anak ng etets! Kumain na nga lang tayo. Gisingin niyo na si Kiel."

Mga animal talaga, trip na naman ako ng mga loko.

"Rerekla reklamo kang hindi mauubos eh mukhang sa'yo pa nga lang kulang na eh," banat na naman ni Luke.

Mukhang hindi talaga kumpleto ang araw nito nang hindi ako binubwisit.

"Nambibwisit ka?"

"Halata ba? Bakit iiyak ka na ba?" Nginisihan na naman niya ako.

Putangina.

"Ang bully mo talaga sa'kin." Kumagat ako sa isang slice ng pizza sabay inom sa alak bago ko ito sinalinan muli.

"Hm pero g'wapo."

"Bakit? Si Uno ba kayo? Mga tang'nang feeler." Lumapit siya sa sofa para gisingin si Kiel.

I felt a pair of eyes staring again at me.

Ano ba talagang problema mo sa'kin ha Luke? Happy pill mo na 'ko niyan?

Anak ng etets na kinulang sa Sharingan.