“Kari, dalhin mo ito at ibigay sa amo mo,” bilin ni Nanay habang inaabot sa akin ang isang paper bag na naglalaman ng ilang tupper ware. Kinuha ko naman iyon at nagpaalam na aalis na.
Kagabi pa nagpupumilit si Nanay na magluluto raw siya ng ube para kina Sir Gio at Sir Jed, bilang pasasalamat na rin daw sa pagtrato ng maayos at pagtanggap sa akin sa Bar.
“Ali, pupunta lang si Nanay sa Langub ha. Ayos lang ba na dito ka muna?” kinakabahang tanong ko sa anak ko.
“Uuwi ka rin ba agad, Nanay?” ignora niya sa tanong ko.
“Opo, anak. Babalik agad si Nanay at Tita Winnie mamayang gabi,” saad ko kahit pa walang kasiguraduhan kung makakabalik nga ba agad ako. Baka tulog na siya sa oras na makauwi ako.
Matapos ang ilang pagpapaalam sa anak ko ay tuluyan na kaming tumulak ni Winnie papuntang Langub kasama ang ibang katrabaho na kadarating lang din. Hindi ako mapakali, kanina pa ako palinga-linga sa paligid dahil
Mabilis na lumipas ang araw na ito, walang gaanong naganap. Pakinig ko’y abala sila Sir Gio para sa isang program na magaganap sa gabi kasama ang ibang katrabaho at isa na roon si Winnie.Nagboluntaryo akong tumulong sa kanila pero ipinagtulakan lang ako ni Winnie palabas, aniya’y kunin ko ang pagkakataon na ito para makapagpahinga kasama ang anak.“Hi!” nagulat ako sa biglaang pagbati ni Sir Jed na ngayon ay nasa tabi ko. Binati ko naman ito pabalik.“Your daughter seems to enjoy the vacation with you, huh?” aniya.“Uh... opo.”“I’m sorry for this but, can I ask who the father is?” binalingan ko ito dahil sa pagkabigla na mukha namang nahalata niya, “It’s okay if you don’t want to answer,” aniya.Nanatili akong tahimik sa tabi niya. Hindi ko alam ang sasabihin dahil sa kaba at hiya. Malapit kami sa dalampasigan, nakaupo sa isa sa mga lounge chair haban
Maaga kaming bumyahe ni Winnie mula sa isla patungo rito sa siyudad. Saglit kaming pumunta sa apartment para ibaba ang mga dalang gamit saka tumungo nang tuluyan sa Bar.“Good morning!” bati namin ni Winnie matapos pumasok sa loob. Inabutan namin doon ang iba na ginagawa na ang kani-kanilang mga trabaho.Habang nagtatrabaho ay panay ang usapan nila tungkol sa bakasyon na nangyari. Hanggang ngayon ay bakas pa rin sa kanila ang saya sa naganap kaya naman ‘di na rin naiwasan ni Winnie na makipagkwentuhan. Naupo naman ako sa isang upuan at pinakinggan sila.“Naloka ako sa Banana Boat mga mars!” ani Ronald na umaarte pa habang nagkekwento.“Halata nga, nakadalawa ka nga, e! Hilig mo talaga sa saging!” puna naman ni Hannah.“Diyos ko, Hannah! Sino ba naman ang tatanggi sa malaking saging?!” untag ni Ronald kaya naman ‘di ko naiwasan makitawa.“Iyong isa nga dyan dalawang saging pa a
Agad niyang hinila ang pala-pulsuhan ko nang walang sabi-sabi, ni hindi ko na nakuhang magpumiglas pa dahil mabilis akong binalot ng kaba at takot at dahil na rin sa lakas niya kaya walang kwenta kung magpupumiglas pa ako.Nasa labas kami ngayon ng Bar at medyo malayo para makalayo sa ingay na nanggagaling sa Bar. Malapit kami sa isang lamp post kaya nasisinagan kami ng ilaw, sapat para makita ang isa’t-isa.Ramdam na ramdam ko ang pagtibok ng puso ko sa sobrang kaba na nararamdaman. Pakiramdam na parang anong oras ay bibitayin na ako o ano.Hanggang saan kaya ang narinig niya? Simula kaya sa una? O yung bandang huli na kung saan pinag-uusapan namin si Ali? Natatakot ako. Hindi ito ang tamang oras para malaman niya ang tungkol sa anak namin. Hindi pa ako handa.“Speak,” marahan pero may bahid ng awtoridad ang boses nito. Lalo lang akong natakot dahil sa dilim ng ekspresyon ng kaniyang mukha, para bang ito ang pinakasukdulan ng galit na m
Pagkarating sa isla ay pinakiusapan ko siya na hayaan muna ako na kausapin saglit ang anak ko.Hindi rin kami nakaligtas sa mata ng mga mangingisda na ngayon ay nag-aayos ng bangka at lambat. Mayroon ding nakadungaw sa kani-kanilang mga bintana pero hindi iyon alintana kay Aki at tuloy-tuloy pa rin sa paglalakad.“Ate Ning, sila Nanay ho, nasaan?” tanong ko kay Ate Ning na naglilinis sa kaniyang bakuran.“Tumungo roon sa Hagdan kanina pa, maya-maya nandito na rin sila,” sagot niya. Nagpasalamat naman ako sa kaniya at inaya si Aki na pumasok sa loob.“Nasa kabilang barangay pa raw sila, hintayin na lang natin. May gusto ka bang kainin?” tanong ko habang pinapapagpagan ang upuan na uupuan niya.“Nothing, I’m full,” kaprasong sagot niya.Tumungo ako sa kwarto para magpalit ng damit dahil amoy pawis na ako kanina pa dahil sa suot kong uniporme. Habang nagbibihis ay narinig ko ang pagdating ni
Excited na excited ngayon si Ali dahil ano mang oras ay dadating muli ang kaniyang ama gaya ng pinangako nito kagabi bago umalis.“Nanay inimbatahan ko po ang mga kaibigan ko pumunta rito mamaya,” saad ni Ali na abala sa pag-aayos ng kaniyang mga laruan ngayon.“Bakit naman? ‘Di ba kayo ni Tatay ang maglalaro mamaya? Kaya bakit inimbitahan mo pa sila?” tanong ko at pansamantalang tumigil sa pagwawalis.“E, kasi Nanay sabi ko sa kanila meron na akong Tatay pero ayaw nila maniwala, kaya sabi ko punta sila rito mamaya,” pangangatwiran niya. Napailing na lang ako sa sinabi niya.“Sige, pero ayos lang ba na hindi magtagal ang mga kaibigan mo rito? Gusto kasi ni Tatay ikaw lang kasama niya. Ayos po ba ‘yon?” konsulta ko sa kaniya.“Opo naman! Papauwiin ko sila agad, baka agawin pa nila si Tatay sa akin,” nakanguso nitong saad kaya ngumiti ako.Muli ay naging abala siya sa kani
Inasahan ko na ang magiging reaksyon ng anak ko para rito at hindi ako nagkamali. Kasalukuyang naliligo si Ali ngayon habang ako naman ay inaayos ang mga gamit na dadalhin namin.“Nakakasiguro ka ba dyan? Mamaya itakbo ni Aki ang bata,” paniniguro ni Nanay na abala sa paghahanda ng kakainin namin bago umalis.“Hindi rin naman po ako gano’n kasigurado, Nay. Pumayag na lang din po ako dahil para naman kay Ali ito. Hindi pa naman po siguro gano’n kasama si Aki para itakas ang anak ko,” sagot ko. Walang ibang importante sa akin ngayon kundi ang kasiyahan at mararamdaman ng anak ko, kaya kahit nakakaramdam ako ng takot at pangamba ay pumayag pa rin ako.Pero hindi ibig sabihin no’n na papabayaan ko na lang din basta ang anak ko sa mga kamay niya.Hindi na naalis pa ang ngiti sa labi ng anak ko simula pa kanina nang sabihin ko sa kaniya na maglilibot sila ng tatay niya sa siyudad.Sa sobrang excited ng anak ko ay
Inasahan ko na ang magiging reaksyon ng anak ko para rito at hindi ako nagkamali. Kasalukuyang naliligo si Ali ngayon habang ako naman ay inaayos ang mga gamit na dadalhin namin. “Nakakasiguro ka ba dyan? Mamaya itakbo ni Aki ang bata,” paniniguro ni Nanay na abala sa paghahanda ng kakainin namin bago umalis. “Hindi rin naman po ako gano’n kasigurado, Nay. Pumayag na lang din po ako dahil para naman kay Ali ito. Hindi pa naman po siguro gano’n kasama si Aki para itakas ang anak ko,” sagot ko. Walang ibang importante sa akin ngayon kundi ang kasiyahan at mararamdaman ng anak ko, kaya kahit nakakaramdam ako ng takot at pangamba ay pumayag pa rin ako. Pero hindi ibig sabihin no’n na papabayaan ko na lang din basta ang anak ko sa mga kamay niya. Hindi na naalis pa ang ngiti sa labi ng anak ko simula pa kanina nang sabihin ko sa kaniya na maglilibot sila ng tatay niya sa siyudad. Sa sobrang excited ng anak ko ay mas nauuna pa itong kumilos kaysa sa
Isang linggo na akong kinukumbinsi ni Aki tungkol sa pagpapalipat kina Nanay at Ali dito sa apartment na tinutuluyan ko pero paulit-ulit ko lamang itong tinatanggihan.“Hindi nga pwede ‘yang gusto mo,” pagod na sabi ko sa kanya.Mababakas sa mukha niya ang pagka-irita sa bawat pagtanggi ko sa gusto niyang mangyari.Saglit kaming binalot ng katahimikan nang napagpasyahan niyang magsalita. “Talaga bang ipagkakait mo sa’kin ang anak ko?”Mabilis ko itong binalingan ng tingin. Kitang-kita sa mga mata niya ang kaseryosohan at may kaunting bahid ng lungkot.“Hindi sa gano’n, Aki...” nag-aalalang sambit ko. Hindi ko naman talaga intensyon na ipagdamot sa kanya si Ali pero sobra na ang gusto niyang mangyari.“There’s a lot of chances to take away Ali from you but I never did. This is the least you can do for me, Kari. ‘Wag mo na sanang ipagdamot pa,” dama ang lungkot at pa
Never in my wildest dream I will be in this position. My girlfriend just cheated on me.“This will be the last time I’m saying this, leave the fuck out of this room,” I can’t contain my anger.Anytime soon I’ll burst out in anger and I might do something bad with her, which I don’t want to happen.“I was drunk!” she yelled. I’m trying hard to remain cool and relax but I can’t with this girl.“Solange, you cheated on me for the second time and with the same guy for Pete's sake. Do you really think I am that dumb to forgive you again?”Solange was my everything, we’ve been in a relationship for over 3 years now. I let it slide the first time she cheated but not this time around.“Bakit mo siya pinatawad noon?” she asked.“I don’t know, because I’m dumb? I love her?” I shrugged.Mom and Dad invited me to Cebu with them for business purposes. I grabbed this opportunity to unwind and forget what Solange did to me, and I met this good friend of mine, Kari.We’ve been staying in a resort hot
Magkahawak kamay kaming bumalik sa hapag kainan at gaya ng inaasahan ko, lahat ng paningin nila ay bumagsak sa mga kamay namin.Pasimple akong sumulyap kay Tita para bigyan siya ng isang ngiti na alam kong makukuha niya agad kung ano ang ibig sabihin.“O... M... G! Did you two just...” ngiting-ngiti si Ate Alina at hindi matapos-tapos ang sasabihin. Dahan-dahan akong tumango bilang kompirmasyon sa gusto niyang sabihin.“This calls for a celebration! Congrats, bro! You finally made it,” bati ni Kuya Aquilles na ‘di na napigilan ang sariling tumayo sa upuan para yakapi si Aki.“I know right, I thought it will take him forever to ask her,” ani Ate Alina na ngayon ay nakatayo na rin at naghihintay ng yakap sa akin kaya dinaluhan ko na.“Shut up,” saad ni Aki na parang nagsisimula na mapikon sa mga kapatid niya.Isa-isa nilang kaming binati sa pagkakabalikan namin ni Aki kaya naging masaya ang simpleng salu-salo noong gabing iyon.“I always thought that waves are too destructive and can si
Wala akong naging problema sa mga nakalipas na semestre at halos hindi ko na namalayan ang bilis ng panahon dahil isang semestre na lang ay magtatapos na ako.Wala rin naging problema sa pag-aalaga at pagiging magulang namin ni Aki kay Ali. Naging normal na sa amin ang salitan na pag-aalaga dahil nitong mga nakakaraan ay masyado akong abala sa pag-aaral.“Hindi ako sigurado sa oras ko, Aki baka ma-late ako dahil kailangan pa namin i-finalize ang thesis,” nag-aalangang sambit ko. Kasalukuyan kaming nasa loob ng sasakyan niya at nagmamaneho para ihatid ako papasok.Naging ganito na ang sitwasyon namin sa tuwing magkakaroon siya ng oras at kung hindi tambak ang trabaho sa kompanya.“It’s fine, as long as you’re coming we will wait,” aniya. Nahihiya akong paghintayin sila.Inimbitahan kami ng pamilya ni Aki na sumama sa isang family dinner, aniya’y gusto akong makausap ng Mommy niya. Lalo akong nahiyang magpahuli dahil baka importante ang sasabihin sa’kin ni Tita.“Ito pala ang mga damit
Tinulungan ako ni Tatay na ayusin ang mga papeles na kailangan ko para makabalik sa pag-aaral. Mabuti at nakaabot pa ako dahil kapag lumagpas ako ng apat na taon sa pagtigil ko sa pag-aaral ay uulit ako muli sa simula, kaya heto at bago mag-apat na taon ay nakabalik ako kaya dalawang taon na lang ang bubunuin ko ay makakapagtapos na ako.Naging maayos na ang lahat matapos ng araw na iyon. Naunang bumalik ng Maynila si Aki dahil opisyal na niyang hahawakan ang kompanya ng kaniyang pamilya. Samantalang kami ng anak ko ay nanatili pa ng tatlong buwan sa isla.Isang buwan bago ang pasukan ay bumyahe na kami ng anak ko patungo rito sa Maynila, ikinuha kami ni Tatay ng maayos na matutuluyan kaya naman hindi ako nag-atubiling isama si Ali dahil ayaw kong malayo siya sa’kin. Isa pa, gusto rin ni Aki na nandito si Ali kaya talagang isinama ko siya.“I enrolled her to the school where her cousins are attending,” ani Aki nang makalabas ng kwarto. Mukhang napatulog na niya si Ali.Isang linggo na
“My voice is not as blessed as yours, but we worked hard for this song,” aniya habang dahan-dahang ipinupulupot ang mga bisig niya sa baywang ko.Hindi ko na maintindihan ang mga nangyayari, masyado akong nilalamon ng lakas ng pintig ng puso ko dahil sa ginagawa ni Aki ngayon.‘Cause I’ve been thinking ‘bout you latelyMaybe, you could save me from thisThe world we live inAnd I know we could happen‘Cause you know that I’ve been feeling youMarahan niya akong pinihit paharap sa kanya at matamang tinignan sa mga mata. Mga titig na akala mo’y kayang basahin lahat ng tumatkbo sa isip. Mga titig na para bang lulunurin ka sa sobrang tindi at lalim.Kung malulunod man ako ay gugustuhin kong Aki ako mahulog at malunod. Halos hindi ko na marinig ang ingay ng alon at hangin sa paligid pati na ang kumakanta.Storms they will comeBut I know that the sun will shine againHe’s my friendAnd he says that we belong togetherNaputol ang titigan namin nang may kumalabit sa balikat ko mula sa aking
Ilang araw ko na kinukulit si Miuki na babalik na ako sa pagtatrabaho pero lagi nila iyon kinokontra, anila’y hindi pa raw bumabalik ng husto ang lakas ko kaya wala pa akong kakayahan na makapagtrabaho ulit.Kaya ngayon, kung hindi ko sila mapipilit na payagan ako ay bubulagain ko na lang sila sa biglaang pagpasok ko. Sigurado naman akong wala na silang magagawa kung makita nilang nandoon na ako.Kailangan ko na rin talagang magtrabaho dahil hindi pupwedeng si Aki ang gumastos ng gumastos para sa amin. Bisita namin siya kaya dapat ay siya ang pinagsisilbihan namin.Hindi na ako nagulat kung maagang nagising si Aki. Simula nang magtigil siya rito ay nauuna na siyang magising para paghandaan kami ng almusal.Ilang beses na akong nagsuhestiyon sa kanya na magpa-book sa resort-hotel nila Miuki dahil alam kong hindi siya sanay sa buhay na mayroon kami rito, isa pa wala rin siyang maayos na natutulugan dito. Ilang gabi na siyang nagtitiyaga sa sofa naming gawa lamang sa kawayan kaya sigurad
Eksaktong dalawang linggo na ngayon at sobra ang pagpapasalamat ko ng napapayag ko rin sina Tatay at Aki na pauwiin na ako. Sa tagal ko ba naman sa ospital ay mabilis na naghilom ang sugat ko, sadyang nag-oover react lang itong si Aki.“Give me that,” aniya at marahas na hinablot sa akin ang bag na isusukbit ko na sana sa aking balikat.Lahat na lang ng damputin o hawakan ko ay inaagaw niya, aniya’y bawal akong magbuhat ng mabibigat dahil baka mabinat at bumuka ulit ang sugat. Kaya heto, halos lahat ng gamit ko ay nasa kanya, idagdag pa na buhat-buhat niya ngayon ang anak kong tulog na tulog pa.“Hindi ka ba nahihirapan? Buhat mo pa si Ali,” nag-aalalang tanong ko sa kanya habang isinusukbit niya ang bag na puno ng mga gamit ko.Tinaasan ako nito ng kilay at ngumisi sa akin. “I built my body for this, Kari,” saad pa niya at niyaya na akong lumabas ng silid.Napabuntong hininga na lang ako sa pagyayabang niya sa akin tungkol sa kanyang katawan.“I don’t have my car here. Tito Lorenzo i
Halos dalawang linggo na akong nakaratay dito sa ospital pero hindi pa rin ako pinapalabas. Pinayo naman ng doktor na pwede na akong umuwi anomang oras dahil bumalik na ang lakas ko pero itong si Aki ay gsutong makasiguro na mahilom na ang sugat ko.Mahigpit iyon sinang-ayunan ni Tatay kaya naman mas lalo akong naburo rito sa higaan ko.Kayang-kaya ko na ngang tumakbo at magtrabaho ulit, sadyang makulit lang ang dalawang ito. Hindi pa naman tuluyang naghilom ang sugat ko pero wala na akong kirot at sakit na nararamdaman mula roon.“Nanay kailan tayo uuwi?” tanong ng anak kong nakahiga ngayon sa binti ko. Nakaupo ako ngayon habang hinahaplos ang buhok niya.Maski ang anak ko ay sobra na ang pagkakaburyo rito sa ospital kaya halos araw-arawin ang pagtatanong sa’kin kung kailan kami makakauwi.“Pag magaling na si Nanay,” nagulat ako sa biglaang pagsasalita ni Aki na kakapasok lang ngayon dito sa loob.Inihatid niya sa labas kanina si Tatay, hindi ko namalayang napatagal pala siya ng kaun
“Kari!” bulyaw ni Aki at mabilis na tumakbo papalapit sa akin.Nagulat ako sa biglaang pagliwanag ng paligid. Napuno ng asul at pulang kulay ang paligid kasabay ng maingay na tunog ng mga sasakyan.Anong nangyayari?Mapait akong ngumiti nang tuluyan akong sakupin ng mga braso ni Aki na para bang pinoprotektahan sa kung anong masamang mangyayari. Ang sarap sa pakiramdam ng mainit niyang katawan.Ang kirot ng tagiliran ko, bakit ganito? Pakiramdam ko ay may mainit na likidong gumagapang sa katawan ko. Muli kong tinignan si Aki na puno ng pag-aalala ang mga mata.“Are you okay? Anong nararamdaman mo?”Nanlalaki ang mga mata ko nang makita ang dugong nagbabagsakan sa sahig... at mula iyon sa’kin...Nabaril ako? Sa akin tumama iyong putok ng baril? A-ako ang tinamaan?Mabilis akong binalot ng takot nang mapagtanto ang mga nangyayari.“Aki ‘yong anak natin...” nangingilid na luhang sambit ko. Gusto kong mayakap ang anak ko. Wala akong ibang gustong makita ngayon kundi ang anak ko.Biglang n