Bigla na lang bumagsak ang isang butil ng luha mula sa mata ko. Mabilis ko 'yong pinahiran saka inilayo ang tingin kay Mary. Hindi ko napansin na naluluha na pala ako.Bigla naman akong niyakap ni Mary. "Sa tuwing niyayakap ako ni mama, gumagaan ang pakiramdam ko. Sana mapagaan rin ng yakap ko ang pakiramdam mo," mahina ang tonong saad niya.Nagawa ko namang ngumiti saka niyakap rin siya."Gumagaan na ang pakiramdam ko dahil sa yakap mo," I paused for a while. "Mary, gusto ko sanang ipangako mo sa 'kin na kahit kailan, hinding-hindi ka susuko sa mga pagsubok na darating sa buhay mo. Hangga't alam mong kaya mo, piliin mo palaging lumaban. Saka ka na sumuko kapag ang mundo na mismo ang sumuko sa 'yo. Ipangako mo sa 'kin na gagawin mo ang mga bagay na hinihiling ng puso mo. 'Wag mong iisipin ang sasabihin ng ibang tao tungkol sa 'yo. Ang lagi mong isipin ay ang mararamdaman mo. Palagi mong piliin na maging masaya. Ipangako mo rin na lagi mo akong bibisitahin kapag nawala na ako, huh? Par
We were both sipping hot chocolates on our cup while the cold breeze kept on hitting our bare skin. Nakaupo kami sa dalawang rocking chair habang isang metro lang ang layo namin sa isa't isa.Ang tahimik ng paligid namin dahil magkakalayo ang mga bahay ng mga tao dito. Tanging paghampas lang ng malamig na hangin at likhang tunog ng mga pagsayaw ng mga puno ang maririnig.May nakapatong na maliit na kumot sa likod ko. Mayroon rin si Doc Nicco."Wanna share what you are currently thinking about?" he asked while still looking above the sky.I also raised my head up. The sky is full of shining little stars. It's so pretty watching it from down here."I was just thinking about how my life works for the past years. It was pretty dramatic. Ain't glad that up until now, it was still the same as before. Nothing changed. Dramatic and full of pain as always," walang emosyon kong sagot."You can tell me everything. I am willing to listen.""But, I didn't know where to start.""You can always sta
"I was a former president of a journalism team way back in college. Ever since, I have become into different types of writing. I could write your story in a book and publish it so everybody could freely read it. I just considered your story inspiring," he smiled.Ibinalik ko ang tingin ko sa kalangitan. "Go on. Tell my story to the world. It's not a problem with me. 'Wag mo lang dadagdagan. Okay lang kung babawasan mo, 'wag mo lang dagdagan. Don't make it exaggerated and fictitious.""I will. Thank you for letting me."***Doc Nicco and I both fell asleep in our rocking chairs last night.Sabay kaming nagising nang tumatama na sa mga mukha namin ang nakakasilaw na liwanag mula sa kalangitan."Let's have breakfast," anya saka naglakad papasok sa pinto.Yakap-yakap ko naman ang kumot habang sumusunod sa kanya hanggang sa makababa na kami sa second floor kung nasaan ang kusina niya."Uhm....baka uuwi na lang siguro ako. Naabala na kita. Baka may importante ka pang gagawin ngayon,""No, i
"So, that's why Fritz removed my sister and brother-in-law's names from the invitation list para sa party last week," mahinang bulong ni tita pero hindi 'yon nakatakas sa pandinig ko. "My sister, did she know all of this?" she asked."Mahilig raw ang lalakeng 'yon na makipagtalik sa mga bata. Maybe it's a fetish or something. Nakita rin ng kapatid mo ang asawa niya na ginagawa 'yon kay Fatima pero wala siyang sinabi. Hindi man lang niya pinigilan ang asawa niya. Tapos iniba pa niya 'yung totoong kwento. Ibig sabihin, marami siyang alam pero hindi lang siya nagsasalita," I answered.Hindi nagsalita si tita sa loob ng ilang minuto. Natahimik rin ako at naghihintay lang ng susunod niyang gagawin.Hanggang sa biglang tumayo si tita kaya nag-angat ako ng tingin sa kanya."Can you come with me, hijo. May gusto lang sana akong puntahan. I hope you won't mind," walang emosyong sabi ni tita.Parang biglang nagbago ang aura niya. Ibang-iba na 'yon kaysa kanina."S-Sure, tita," sabi ko saka tuma
TRIGGER WARNING: GORY SCENES! Read at your own risk!Pareho naming hindi alintana ang malamig na hanging tumatama sa mga balat namin.Nililipad rin ng hangin ang mga buhok namin."You won't believe what just happened earlier," biglang basag ni Fritz sa katahimikang namamagitan sa 'ming dalawa.Napabaling ako sa kanya. "Bakit, ano ba ang nangyari?""Nakipag-away lang naman kanina si mama at kuya Evrous."Bahagyang umarko ang isang kilay ko. "Kanino raw?""May nagpost sa facebook ng video nila kanina pero mabilis rin 'yung nawala. Maybe mom told someone to took down the video. Mabilis lang 'yung kumalat pero after an hour, nawala rin. Nakipag-away si mama kay tita Lean, binubog naman ni kuya Evrous 'yung asawa niya."I was stunned for a minute. Nakatitig lang ako kay Fritz."Bakit raw nila 'yun ginawa?" I asked.Nagkibitbalikat siya. "I don't know. Nakita ko lang naman 'yun sa facebook. At saka hindi ko pa nakikita si mama mula kanina."Ibinalik ko ang tingin ko sa madilim na kalangitan
Pinahiran ko ang luhang kumawala mula sa mga mata ko pagkatapos ay ni-shutdown ko na ang cellphone.Ang bigat sa pakiramdam na magpaalam sa taong mahal mo. Kaya nga hindi ko magawang magpaalam kay Fritz at sa mga kaibigan ko.Sobrang hirap, nakakatakot umalis , natatakot akong mawala.Pero lahat naman ng tao namamatay. At least ako, alam ko kung kailang ako mawawala.Dapat nga handa na ako ngayon pero hindi ko talaga maramdamang handa ako. Gusto ko pang manatili kahit na hindi na lang palagi pumapabor sa 'kin ang mga sitwasyon at pagkakataon.Nagpakawala ako ng malalim na buntong hininga saka umalis na garden at umalis na rin ng bahay.Pumasok ako sa kotseng pinahiram ni Ev saka pinaarangkada iyon.Mahina ang pagpapatakbo ko ng kotse habang tinatahak ang daan patungo sa simbahan.Hindi 'yon masyadong malayo kaya hindi ako natagalan.Nagpark ako sa tapat ng simbahan kung saan nakaparada ang mangilan-ngilang sasakyan na halatang pang mayaman.Hindi muna ako lumabas sa kotse ko at naghin
Hindi ko na 'to kaya. Gusto ko ng umalis at umuwi. Pero wala akong ibang magawa kundi ang umiyak nang walang tigil.Tanging malalakas na mga ungol at pag-iyak ko ang naririnig ko.Lord, pakiusap! Alisin mo na 'ko dito! Ayoko na! Mawawala na nga ako sa mundong 'to tapos kailangan ko pa 'tong pagdaanan! Gusto kong mamatay nang tahimik. Ayokong mamatay ako habang nakakaramdam ng matinding trauma! Pakiusap, tama na! Ayoko na! Tulungan niyo 'ko! Ev, Fritz, Vish, Liah, Ellen, pakiusap tulungan niyo 'ko! Alisin niyo na 'ko sa lugar na 'to!Pinakiramdaman ko ang tali na ginamit na pantali sa mga kamay ko.Pagkatapos ay ginamit ko ang hawak kong matulis na bagay. Ikiniskis ko iyon sa tali. Desperado na akong makaalis sa lugar na 'to kaya mas binilisan ko pa ang pagkiskis.Ramdam ko ng marami ng dugo ang lumalabas mula sa kamay ko pero wala akong pakialam.Biglang tumayo si uncle pagkatapos ay lumapit sa isa pang patay na katawan at hinila iyon patungo sa harap ko.Pagkatapos ay kumuha siya ng
"Teka, tita, sasama po kami!" biglang pahabol ni Liah."Sumunod na lang kayo!" aning matandang babae pagkatapos ay lakad-takbo ang ginawa nila palabas sa bahay namin."Vish, sumunod tayo. May nangyaring masama kay Fatima," mangiyak-ngiyak na sabi ni Liah."A-Ako lang ang pupunta. Hindi ka pwede dahil sa baby. Babalitaan kita."Patakbo akong lumabas ng bahay at dumiritso sa kotse ko pagkatapos ay sinundan ang kakaalis lang na kotse.What the f*ck happened, Fatima?! Bakit biglang hindi ka na humihinga?!Please, 'wag kang mawawala, kumapit ka muna, papunta na 'ko.Bigla na lang bumagsak sa pisngi ang luha ko. I am worried and afraid. Nanginginig rin ang mga kamay ko, but I composed myself and remained calm while silently praying na sana 'wag siyang mawawala.I received her message earlier. I knew it was her. She loves me and I felt the same. We were both unsure and confused. But, just like her, I am now convinced that I love her.Her message sounds like a farewell letter. I didn't know t